[RPG] You are going to Hogwarts

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Tammy ging snel weer zitten als de bootjes beginnen te varen. Ze wil niet in het meer vallen en kletsnat aankomen op haar eerste dag. Lijkt haar niet echt het idee van een goede indruk...

Ze kijkt verrukt naar de anderen en kijkt dan over de rand van het bootje.
Haar ene hand steekt ze in het water maar trekt hem snel terug als ze een schaduw langs ziet glijden. Ze lacht naar de anderen en schudt haar hand droog.

'Zagen jullie dat? Wat voor wezens zouden er in het meer wonen?' vraagt ze opgewonden.

[...]

Ze lopen naar het bordes en de grote deuren gaan open en een streng uitziende heks neemt hen in zich op. Tammy gaat een stukje rechter staan en staart ernstig voor zich uit. Dan laat Prof. Anderling hen binnen en ze staan in een enorme hal. Tammy kijkt verwonderend naar de immense ruimte.
Dan loodst de professor hen naar een klein kamertje en zegt hen te wachten tot ze hen komt halen.
Tammy kijkt opgewonden om zich heen en slaakte een gilletje toen er ineens een spook door de muur kwam zweven.

Lupos · Volleerd Tovenaar **Woonplaats:** Over the rainbow

Gary was verschoten toen het bootje ineens veel groter was geworden. Dat had hij niet verwacht, of eigenlijk naderhand gezien toch wel, je kon nooit weten wat magische voorwerpen voor je in petto hadden.

Terwijl hun bootje rustig achter Hagrid's bootje vaart, raakt Gary helemaal in de ban van het prachtige Zweinstein dat steeds dichter bij komt. Hij kan alleen maar denken aan het heerlijke buffet dat hun te wachten staat, dat had zijn broer toch verteld, hopelijk was dat maar geen grap, want Gary's maag begon te knorren. Al denkend aan het lekkere eten dwalen zijn gedachten af naar het sorteren. Ik moet in Zwadderich komen hield hij zichzelf voor de zoveelste keer voor. Hij had daar weliswaar al heel de zomer over zitten denken, maar hij was er toch niet zekerder over geworden, in tegendeel. Hij moest en zou in het zelfde huis komen waar zijn familie al eeuwen in zat fluisterde hij zichzelf toe. Wanneer Tammy opgewonden begint te praten, schiet hij wakker uit zijn overpeinzingen. Snel kijkt hij naar het duistere water en ziet inderdaad nog een schim wegduiken. Hij kijkt even op naar Tammy en verzinkt dan weer verder in zijn gedachten.

Als het bootje aanmeert springt Gary er vlug uit, hij wacht even op de anderen en samen stappen ze naar de grote poort. Daar staat professor Anderling hun al op te wachten. Hij fluistert naar niemand in het bijzonder dat hij haar daarnet nog maar had ontmoet, en dat ze best wel vriendelijker was dan haar uiterlijk deed vermoeden. Het kasteel ziet er niet echt gezellig uit beseft hij als ze naar binnen stappen, maar het oogt wel heel immens. Onder de indruk van de grote hal, heeft hij niet door dat ze een klein kamertje worden ingeleid en hij verschiet dan ook enorm als er een spook door de muur heen kwam door zweven. Wanneer hij ziet dat hij niet de enige is die verschoten was, schiet hij even in de lach en keert zich dan weer terug in zichzelf.

Carrick_Fergus · Beginnend Tovenaar

Cleo schud vrolijk de hand van Tammy. 'Nee dat klopt, was wat later dus er was niet veel plek meer in de trein..Maar het kasteel is echt prachtig' zegt ze vrolijk tegen Tammy en dan naar de jongen luistert die zich voorstelt als Gary, en die zo te horen de trein had gemist. 'Aww bummer..Maar gelukkig je bent er' zegt ze hem.

Wanneer er dan nog iemand bij hun in het bootje wil zitten glimlacht Cleo naar hem. 'Kom erbij, plaats zat' zegt ze tegen Thomas, een beetje ruimte maakt en zichzelf dan voorstelt. 'Hoe meer mensen, hoe euhm..Wat was dat ook alweer, deugd, jeugd..Ah vreugd' zegt ze tegen Lauren en zich ook aan haar voorstelt.

[..]

Als ze er zijn en de deuren open zwaaien, heeft Cleo alleen maar nog oog voor alles om haar heen. 'Hey Timmy, dit is zo fantastisch' zegt ze enthousiast. Euhm ja dat meisje heet toch Timmy [Tammy dus]. Wel een aparte naam voor een meisje zeg.

Sweet Hermione · Professor

Alex Auden

''Een reuzeninktvis? Gaaf!'' zegt Alex. Ze stappen uit het bootje, op weg naar het magnifieke Hogwarts. Alex mond valt open van verbazing en heeft er geen erg in dat dat nog wel een tijdje open zal staan. Pas als hij professor Anderling ziet, rilt hij van enthousiasme. Zij gaat hen straks vast de ultieme test voorleggen waardoor iedereen in een verschillende afdeling terecht zal komen...

Met een groots gebaar duwt ze een gigantische deur open. ''Gruttemetutten, wauw!'' stoot Alex kreunend uit. Een hemelshoge en ellelange zaal strekt zich voor hem uit, met vier lange tafels vol druk pratende kinderen in zwarte mantels. Erboven zweven echt brandende kaarsen. Aan het einde ziet hij een prachtige troon, waar een zilverbaarderige man op zit in een heel gekke, lange, gekleurde jurk. Aan weerszijden zitten mannen en vrouwen van diverse leeftijden met elkaar te praten. Alex slaakt een gelukzalige zucht, maar is ook een beetje teleurgesteld. Dus geen trollen. Hij wendt zich tot Johnny en Ian: ''Wisten jullie dat het zo mooi zou zijn? Ik niet hoor. Ik hoop wel dat ze gauw gaan sorteren. M'n ma zei dat je pas aan één van de tafels mag zitten als je gesorteerd bent, want elke tafel staat voor een andere afdeling. Het zou onbeleefd zijn om aan een verkeerde tafel te gaan zitten natuurlijk.'' Alex hoopt echter wel dat hij onthoud aan welke tafel hij moet zitten. Hij zal het vast een paar keer vergeten.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Sarah was met de andere eerstejaars achter Hagrid aangelopen naar de bootjes, maar omdat ze wat vooruit was gelopen was ze wat afgedwaald en bij de waterrand blijven kijken. Daar bewoog iets, in de meer. Gaaaaaf.

Wanneer ze opkijkt zijn bijna alle bootjes al vol, maar dan hoort ze Beth roepen. Ze rent snel naar het bootje toe en springt aan boord. Ze grijnst naar Beth.

'Ik zag net iets bewegen,' zegt ze samenzweerderig.

De bootjes beginnen te varen en zodra ze halverwege het meer zijn steekt Sarah, zoals enkele anderen van haar leeftijdsgenoten, haar hand onder water. Wanneer er in eerste instantie niets gebeurt, steekt ze haar halve onderarm onder water en dan voelt ze plotseling iets langs haar vingertoppen glijden.

'Wow!'

Ze trekt langzaam haar arm terug en wrijft deze droog aan haar gewaad. Ze hoort mensen praten over een reuzeninktvis en grijnst.

'Ik heb net een reuzeninktvis aangeraakt,' zegt ze tegen Beth. 'Ik vind deze school nu al geweldig.'

Het bootje vaart toch wat langzamer dan Sarah had gehoopt en al snel verveelt ze zich een beetje. Het prachtige uitzicht op het kasteel is natuurlijk helemaal fantastisch, maar ze wenste dat ze al in de Grote Zaal zat, onder die hoed, zodat ze eindelijk haar eigen afdeling zou weten. Ongeduldig tikt Sarah met haar hand tegen de zijkant van het bootje, en wanneer ze eindelijk bij de ondergrondse haven zijn aangekomen springt ze zonder pardon het bootje uit.

Ze volgt Hagrid tot aan de deur, en hoewel ze liever vooruit had gerend blijft ze naast Beth lopen. Wanneer professor Anderling verschijnt, fronst Sarah even.

'Zij wordt vast mijn favoriete professor,' fluistert ze naar Beth, haar stem druipend van sarcasme.

Sarah heeft het idee dat professor Anderling precies heeft gehoord wat ze net zei, maar Sarah doet niet aan blozen. Ze loopt achter Beth aan het kasteel binnen en naar de Grote Zaal. Sarah moet er alles aan doen om niet meteen naar voren te rennen en de Sorteerhoed op haar hoofd te duwen - ze ziet het prachtige ding al staan en ze is zo nieuwsgierig dat het bijna pijn doet.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Tammy hoort Cleo haar Timmy noemen en trekt haar wenkbrauw op. Ze grijnst als ze zegt, 'Ik heet Tammy Cleo.'

Dan kijkt ze weer naar de spoken want er komen er meer binnen zweven en ze zijn zo te zien in een heftige discussie verwikkeld over iemand die Foppe heet...
Dan zien de spoken de kinderen. Een geest van een kleine dikke monnik spreekt hen aan.

'Nieuwe leerlingen! Jullie worden dadelijk ingedeeld neem ik aan?' zegt het spook glimlachend tegen hen.

Tammy knikt.

'Ik hoop jullie terug te zien in Huffelpuf. Dat was mijn afdeling.' zegt het spook.

'Vooruit, doorzweven.' zegt Anderling pinnig. 'De Indelingsceremonie gaat beginnen. Ga in een rij staan en volg me.' zegt Prof. Anderling tegen hen.

Tammy gaat snel achter Lauren staan met Cleo voor zich.

Chris Gamgee

Wanneer ze uit de bootjes stappen, wordt de groep eerstejaars door een nors maar wel vriendelijk uitziende vrouw naar binnen geleid. Ze stelt zich voor als professor Anderling, Johnny weet dat het de afdelingsleidster van Gryffindor moet zijn. Ze laat de groep eerstejaars even wachten voordat ze verder worden gestuurd naar de grote zaal. Die is inmens groot, 4 grote tafels staan in het midden van de zaal, één voor iedere afdeling. Helemaal aan de overkant ziet Johnny Hagrid zitten, naast wat hij aanneemt de overige leraren en personeel van Hogwarts.

"Klopt, we worden dadelijk toch ingedeeld, zoveel maakt het dan ook weer niet uit." zegt John tegen Alex. "Ben wel benieuwd bij wie ik in kom te zitten. Met de leerlingen van je afdeling schiet je toch het meeste mee op." Ondertussen ziet John dat een stoel met daarop een oude zwarte hoed door professor Anderling naar binnen wordt gedragen. "Het gaat nu echt beginnen. zegt John in het algemeen. Hij begint nu toch wat zenuwachtig te worden, al weet hij ook wel dat het nergens op slaat om te denken dat de sorteerhoed je niet kan indelen en je dan terug wordt gestuurd naar huis. Maar wat als dat wel zou gebeuren?

xMissme · Volleerd Tovenaar

Geïnteresseerd had Denis het verhaal van Emily aangehoord. Nogal een geschiedenis, als je het hem vraagt. Het leek hem raar om dreuzelouders te hebben en zelf in staat te kunnen zijn om te toveren. Als de bootjes echter arriveren bij een aanlegplaats en de groep door professor Anderling naar de grote zaal wordt gebracht schudt Denis de gedachte van zich af en is hij, al vindt hij het moeilijk om toe te geven, toch wel onder de indruk van Hogwarts.

Denis maakt een glimlachje als hij Tammy hoort gillen als er een spook uit de muur komt. Een ander spook spreekt Tammy aan, en hoewel Denis het gesprek tussen het spook en Tammy niet echt volgt, is hij erg onder de indruk van de geestesverschijningen.

Net als John ziet Denis hoe een oude tovenaarshoed wordt binnengedragen, en de spanning loopt zelfs bij Denis een beetje op. Hij bekijkt de vier grote tafels nog eens en vraagt zich af aan welke tafel hij de komende zeven jaar mag gaan dineren, zoals alle ouderejaars dat nu doen. Griffoendor, Zwadderich, Ravenklauw, Huffelpuf... hij kwam vast en zeker bij huffelpuf, net als z'n moeder. En stiekem hoopte hij daar ook op. Want wat had hij nu met de andere afdelingen?

Bernou · 7e jaars

Met een zenuwachtig, maar tegelijk ook een gelukkig gevoel kijkt Emily naar het kasteel. Wauw. Het zag er geweldig uit. Het was veel magischer dan ze zich had voorgesteld. Het was prachtig. Met open mond stapt ze dan ook uit het bootje en loopt ze achter de anderen aan. Ze is erg geïnteresseerd in alles om haar heen, dat ze eerst niet merken dat ze stoppen voor een deur. Ze weet nog net op tijd halt te houden, voordat ze deze iemand opbotst. Met volle interesse kijkt ze op naar de volwassen heks voor haar. Een docent, spookt er door haar hoofd. Van haar zou ze dus veel kunnen leren. Meteen is ze enthousiast.
Dit enthousiasme verdwijnt voor een klein momentje als er plots een paar spoken verdwijnen. Ze weet een gil in te houden door haar hand voor haar mond te slaan. Heel even kijkt ze geschokt, maar als ze merkt dat ze aardig doen, kan ze toch een klein glimlachje niet onderdrukken. Deze plek was fantastisch.

Heel even later volgt Emily de rest naar de grote deuren. Wanneer die geopend worden ziet ze vier lange tafels, vol met studenten. Aan het eind van de zaal staat een andere tafel, met allemaal volwassen heksen en tovenaars. Wauw. Wanneer ze ziet hoe de heks die hen net had vergezeld een hoed op een kruk door de zal tilt wordt ze een beetje nerveus. Waar was die hoed voor? Hij zag er oud en stoffig uit..

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Anderling gebied hen achter haar aan te lopen naar de Grote Zaal.
Tammy kijkt omhoog naar het plafond. Het was zwart als de nacht en hier en daar fonkelden sterren. Iemand fluisterde dat het behekst was en op de buitenlucht leek.

Tammy vroeg zich af wat er gebeurde als het in de winter sneeuwde.
Toen keek ze de zaal in en zag een hoop leerlingen zitten aan lange tafels. Van al die starende gezichten kreeg ze het een beetje benauwd dus keek ze vlug weg.

Haar blik viel op een tafel die horizontaal stond op een soort van podiumpje. Hier zaten duidelijk de leraren. In het midden zat een oude tovenaar met een lange zilverachtige baard en een gouden brilletje op. Hij keek erg vriendelijk en geïnteresseerd naar de leerlingen.

Anderling zet een krukje neer met daarop een oude versleten hoed. Tammy kijk verbaasd naar de hoed en ziet dan dat iedereen er aandachtig naar kijk. Ze staat zich net af te vragen waarom als de hoed ineens beweegt. Een scheur bij de rand gaat open, als een mond - en de hoed begint te zingen:

Ik ben misschien wat sjofel, Maar dat is de buitenkant, Niemand weet zo goed als ik, Van de hoed en van de rand. Op gebreide mutsen kijk ik neer, En ook op hoge hoeden, Ik ben de Sorteerhoed van de school, En weet meer dan je zou vermoeden. Al puilen de geheimen uit je hoofd, De Sorteerhoed ziet ze vast, Dus zet me op, dan zeg ik je, Wat het beste bij je past. Misschien hoor je bij Griffoendor, Bekend om zijn dapperheid, Ja, ridderlijkheid en durf en lef, Is wat Griffoendor onderscheidt. Misschien hoor je bij Huffelpuf, Vind je hard werken oké, Huffelpuffers blinken uit door trouw, En hebben geduld voor twee. En bij het wijze Ravenklauw, Vinden mensen met verstand, Die geleerd en bij de pinken zijn, Altijd wel een geestverwant. Misschien voel je je pas werkelijk thuis, Als je naam bij Zwadderich prijkt. Die sluwe lui schuwen echt niets, Als hun doel maar wordt bereikt. Dus raak vooral niet in paniek, Zet me rustig op je kop, Al ben ik een hoed, ik heb van jou, Vast een vrij hoog petje op.

De zaal bast uit in applaus en Tammy doet vrolijk mee. Dus ze moet die hoed opzetten en dan hoort ze in welke afdeling ze zit? Lachen!

Harry, Ron & Hermione

Zodra prof. Anderling de rij eerstejaars voor gaat passeert Tom niet lang daarna de robuuste, eiken deuren. En meteen bij binnenkomst kijkt Tom zijn ogen uit. Nu hij met zijn gedachten totaal niet bij het volgen van de groep is, merkt Tom er niets van dat ze in een klein zijkamertje van de Grote Zaal geleid worden. Pas zodra er spoken door de muur heen beginnen te komen is Tom niet langer in gedachten verzonken. Het blijft toch wel een vreemde gewaarwording om voor het eerst een spook door een muur te zien zweven. Na even verschijnt prof. Anderling weer en ze lopen in een rij de Grote Zaal binnen.

Alsof Tom al niet ogen te kort kwam en sprakeloos was bij binnenkomst. Dan is Tom dat nu toch zeker wel. Hij is meteen afgeleid door het plafond wat de hemel nabootst van buiten. Wat ziet het er toch betoverend mooi uit! denkt Tom in zichzelf. Vervolgens werpt Tom een blik de Grote Zaal door. Hij ziet de vier afdelingstafels staan, waar zo te zien iedereen van de desbetreffende afdeling present is. En alle ogen zijn gericht op Tom en zijn mede eerstejaars. Daar krijgt hij het ongemakkelijk van en besluit dus zijn blik af te wenden. Zijn blik blijft steken bij de tafel die haaks op de afdelingstafels staat. Zoals ma al had vertelt moeten dat dus de professoren zijn. En uiteraard in het midden professor Dumbledore en terwijl Tom dat denkt richt hij zijn blik op het schoolhoofd. Door de overweldigende indrukken vanaf het moment dat Tom voet zette in het kasteel is het hem ontgaan dat prof. Anderling een krukje met een hoed heeft neer gezet.

Zijn aandacht wordt dan ook meteen getrokken zodra de sorteerhoed van wal steekt. Tom begint te glunderen want dit was het moment waarop hij altijd al gewacht had. Nu zou het niet lang meer duren en hij mocht plaats nemen aan een van de vier afdelingstafels. Alleen de gedachte al dat Tom de sorteerhoed op zijn hoofd mocht zetten om in Gryffindor, Ravenclaw, Hufflepuff of Slytherin te komen ontwaakte zijn enthousiasme. De sprakeloosheid bij het moment van entree werd hierdoor snel opzij gezet.

Professor Anderling stapte naar voren, met een rol perkament in haar hand.

"Als ik je naam zeg, zetten jullie de hoed op en gaan op het krukje zitten om ingedeeld te worden," zei ze. "Albedil, Hannah!"

Een meisje met roze gezicht en blonde vlechten liep haast struikelend naar de kruk en ging zitten. Ze zette de hoed op, die over haar ogen zakte en even viel er een stilte - HUFFLEPUFF! riep de hoed. De leerlingen rechts juichten en klapten toen Hannah aan de tafel van Hufflepuff ging zitten. Tom zag dat de geest van de Dikke Monnik vrolijk naar haar zwaaide. 'Ian, Agron!' Tom keek toe om te zien hoe Ian aan de beurt was om de hoed op te zetten.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Samen met de rest van de eerstejaars stapt Joanna uit de trein en constateert ze dat Hagrid nog groter is dan ze in eerste instantie dacht. Ze slentert langzaam achter de groep aan, Hagrid en de omgeving verbaasd inspecterend, tot Beth haar naam roept. Dan loopt ze met een huppelpasje verder naar voor en ziet dat ze plaats moet nemen in een paar bootjes. Samen met Beth en Sarah kruipt ze erin en gaat ze achter de twee zitten zodat ze mooi tussen hen door kan kijken. Ze kijkt zwijgzaam toe wanneer Sarah het waagt van haar handen in het water te steken en Joanna zorgt ervoor dat ze haar ledematen zo kort mogelijk bij zich houdt. Stel dat die inktvis of welk ander wezen dan ook niet zo aardig is en de boot omtrekt en hen de donkere diepte in trekt.

Het boottochtje en het eerste aanzicht van haar nieuwe school gaan veel te vlug voorbij. Voor ze het weet staat ze terug aan land, in de buurt van Beth en Sarah. Wanneer Anderling verschijnt, heeft Joanna een onweerstaanbare drang om zich tussen haar jaargenootjes heen wat meer naar voor te bewegen. Dus al gauw staat Joanna op de eerste rij in plaats van ergens in het midden van de groep en kijkt ze gefascineerd naar de professor. Met een glimlach draait ze zich om en kijkt Sarah aan wanneer ze haar sarcastische opmerking geeft.

“Ja, ik denk het ook! Ze ziet er zo slim uit, en ze geeft vast een heel boeiend, nuttig en moeilijk vak!” brengt ze vol ontzag uit. Ja, Sarah’s sarcasme ontgaat Joanna even. Dan worden ze naar de Grote Zaal geleid en Joanna – uiteraard als eerste in de rij – trapt van enthousiasme enkele keren bijna op Anderlings hielen wanneer ze naar binnen loopt. Maar er was ook zo veel te zien. Voor een krukje waar een versleten hoed op staat, houden de eerstejaars halt. Joanna kijkt even achterom, naar de andere eerstejaars, en vervolgens naar alle oudere leerlingen die nu allemaal hun ogen op hen hebben gericht. Wanneer Anderling de eerste naam roept, grijpt Joanna haar arm vast en zet toch langzamerhand een paar stapjes terug naar Sarah en Beth. In haar achterhoofd overloopt ze het lied van de Sorteerhoed en vermoedt dat ze in Ravenclaw of Hufflepuff gaat terechtkomen.

Wanneer de naam van Ian genoemd wordt, kijkt Joanna om zich heen om te kijken of er iemand reageert. Het is muisstil in de Zaal en Joanna durft zelfs niet kuchen.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Dan haalt Prof. Anderling een lange lijst tevoorschijn en begint ze één voor één hun namen op te noemen. Tammy moet een tijdje wachten en ziet ondertussen een aantal leerlingen gesorteerd worden die ertussen uit springen.
Onder andere een meisje, Hermione Granger, dat zo gretig is om gesorteerd te worden dat ze bijna naar het krukje rent. Ze ziet er dolblij uit dat ze in Gryffindor terecht komt. Dan is er nog een bange jongen met bolle wangen, Neville Longbottom, waarbij de sorteerhoed er een hele tijd over doet om tot een besluit te komen. Uiteindelijk wordt het ook Gryffindor voor hem. En een arrogant kijkende, blonde jongen, Draco Malfoy, waarbij de hoed nog voordat de hoed zijn hoofd raakt hem luidkeels indeelt bij Slytherin.

Dan is Tammy eindelijk aan de beurt. Iets wat nerveus, maar vooral nieuwsgierig loopt ze naar het krukje. Door haar heen gaan allerlei opgewonden gedachten maar zodra ze gaat zitten heeft ze alleen maar aandacht voor de hoed.

'Zo, zo. Dreuzelouders zie ik.' zegt de hoed in haar oor. 'En je bent beslist niet dom, op zoek naar avontuur merk ik. Ja ja en je bent een goede vriend. Waar zal ik je eens indelen?' Tammy's buik kriebelt van de zenuwen en benieuwdheid.
En dan roept de hoed uit: Gryffindor! De hele zaal begint te klappen en Prof. Anderling haalt de hoed van haar hoofd. Tammy is ontzettend blij en loopt naar de tafel van Gryffindor. Ze gaat naast een leuke, roodharige jongen zitten die haar feliciteert. Ze schud zijn hand en als ze naast hem kijkt denkt ze eerst dat ze dubbel ziet. De jongen blijkt een net zo leuke tweelingbroer te hebben.
Dan verstomt het applaus en kijkt Tammy aandachtig met de rest hoe de anderen gesorteerd worden.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Beth luistert aandachtig naar het lied van de sorteerhoed. Ja, ze weet het nu zeker, ze komt zeker weten in Slytherin. Dat kan toch haast niet anders? Als er iemand sluw is, dan is zij het wel! Wanneer de eerste mensen naar de kruk lopen en de hoed opzetten kijkt Beth naar de oppertafel. Haar blik blijft hangen op het schoolhoofd. Gefascineerd staart ze naar zijn lange baard. Dan buigt Beth zich een stukje naar Joanna (ik typte géén Helena, echt niet xD) om wat tegen haar te zeggen.

"Moet je zien hoe rustig hij daar zit, net alsof hij niet net een urenlange treinreis achter de rug heeft!" fluistert ze bewonderend. Dumbledore is zeker weten haar held. Beth gaat weer rechtstaan en grijnst een beetje opgewonden. Ze richt zich op het sorteren en ziet net hoe het donkerharige meisje dat bij hen in de coupé zat in Gryffindor ingedeeld wordt en hoe Tammy daar erg blij mee is. Beth glimlacht en blijft kijken naar het sorteren.

Wanneer Crabbe, Vincent in Slytherin gesorteerd is voelt Beth hoe de spanning in haar oploopt. Oh, nu moest zij zo! Huppend van de ene op de andere voet grijpt Beth even de hand van Joanna. Haar blik glijdt even naar de Slytherin tafel, waar haar toekomstige afdelingsgenoten zitten. Wanneer McGonagall haar naam uiteindelijk noemt knijpt Beth in de hand van Joanna voordat ze naar het krukje rent. Wanneer ze zich nog in haar rennen op het krukje laat vallen schommelt deze even gevaarlijk heen en weer, maar waarschijnlijk is er voor gezorgd dat het krukje niet om kan vallen. Er zijn vast meer overenthousiaste studenten langs gekomen.

McGonagall laat de hoed op haar hoofd zakken en Beth die door haar moeder was voorbereidt op een lang beraad van de hoed (die zij dus had gehad in haar tijd), schrikt toch op als de hoed begint te praten. "Duidelijk..." en voor ze het weer vervolgt de hoed. "Ravenclaw!" Verbaasd blijft Beth even zitten op het krukje. Ravenclaw? Ravenclaw? In een veel rustiger tempo begint Beth zich naar de afdelingstafel te begeven. Verwonderd laat ze zich op een bankje zakken, waar ze handen op haar rug voelt op haar te feliciteren. Beth blijft even voor zich uit staren. Ravenclaw... Dat had ze niet verwacht!

Harry, Ron & Hermione

Tom ziet hoe Tammy enerzijds in Gryffindor belandt en anderzijds hoe Beth in Ravenclaw terecht komt. Tevreden ziet hij hoe Tammy naar de tafel van Gryffindor loopt en daar warm welkom wordt geheten. Beth daarentegen loopt rustig richting Ravenclaw en ze keek nogal beduusd nadat ze was gesorteerd. Beth haar zeker een andere uitkomst verwacht...

'Lubbermans, Marcel!'. Tom zag hoe de jongen wier bij de bootjes zijn pad terug kreeg van Hagrid nu richting de kruk liep. Hij struikelde en viel bijna toen hij naar het krukje liep. De sorteerhoed deed er lang over om de knoop door te hakken. Toen hij uiteindelijk 'GRIFFOENDOR!' riep, holde Marcel gauw terug zonder de hoed af te zetten en moest hij onder daverend gelach terugsjokken om hem aan 'Maanzaat, Melissa' te geven. Een lange jongen met een bleek, spits gezicht liep met lange passen arrogant af op het krukje. De hoed had had zijn hoofd nauwelijks aangeraakt of het krijste al: 'ZWADDERICH!'. Zelfvoldaan ging de jongen naast de zojuist gesorteerde Vincent Crabbe zitten.

Er waren niet veel leerlingen over. 'Moore'... 'Nott'... 'Parkinson'... twee tweelingzusjes 'Patil' en 'Patil', 'Perks, Sally' werden een voor een opgeroepen en gesorteerd. Prof. Anderling riep vervolgens.. 'Potter, Harry!' Een tengere jongen, met warrig zwart haar en een bril op liep naar de kruk en plotseling klonk overal gefluister in de zaal, als kleine, sissende brandjes. Ook in de rij bleef het niet onopgemerkt.. 'Zei ze Potter?'. 'De Harry Potter?'. Het duurde even voordat de hoed eruit was. Tom keek nieuwsgierig toe en zag hoe Harry Potter, de jongen die bleef leven, de rand vastgreep van de kruk waar hij op zat. Na een langdurige stilte kwam het hoge woord uit de hoed.. 'GRIFFOENDOR!'. Tom zag hoe Harry de hoed afdeed en met knikkende knieën zich begaf richting de tafel van Gryffindor. Harry werd luid toegejuicht door iedereen aan die tafel. Een lange, slungelinge, enigzins nerd-achtige jongen met rossig haar stond meteen op om Harry een hand te geven. Twee, zo op het oog, tweelingbroers schreeuwden.. 'Wij hebben Potter! Wij hebben Potter!'.

Toen de zaal weer tot bedaren was gemaand door Prof. Anderling vervolgde ze de lijst. Instinctief wist Tom dat het niet lang meer zou duren tot hij aan de beurt zou zijn. En alsof je het over de duvel hebt... 'Stanfield, Tom!' las Prof. Anderling op. Tom slikte moeizaam en stapte af op de kruk. Elke stap die hij zette voelde zwaarder aan, alsof hij op loden schoenen liep. Dit is het dan! dacht Tom en namate hij dichterbij de kruk kwam met de sorteerhoed voelde hij zich zenuwachtiger worden. Je weet immers nooit waar je echt terecht zal komen totdat de sorteerhoed zijn zegje heeft gedaan. Tom nestelde zich op de kruk waarna spoedig de hoed over zijn ogen zakte. 'Hmm.. wie hebben wij hier? Aaaah, een Stanfield. Ja, jouw moeder.. Lily Stanfield heb ik ookal eens ingedeeld. Vriendelijk en een allemansvriend. Maar ook leergierig en een goed stel hersens. Waar zal ik je indelen... Ravenclaw en Hufflepuff passen als geen ander bij jou.' [lange stilte] ... Ik denk niet dat ik Ravenklauw waardig ben.. Niet? Weet je dat zeker? Je zou er prima passen. Goed dan, als je het echt zeker weet... Tom heeft nu al spijt door te denken Ravenklauw onwaardig te zijn.. 'HUFFLEPUFF!'. Tom hoorde dat laatste woord door de hele zaal galmen. Hij deed de hoed af en liep met veel respijt en weerzin naar de tafel van Hufflepuff. De Dikke Monnik feliciteerde Tom, maar Tom sloeg er weinig achting op terwijl hij aanschoof aan tafel. Hij toverde krampachtig een glimlach op zijn gezicht omdat iedereen aan tafel Tom warm had onthaald. Had ik nu maar niks gedacht, dan was er een kans dat ik nu daar zou zitten dacht Tom mistroostig terwijl hij keek naar de tafel waar Beth plaats had genomen. Hij baalde van de uitslag, want diep van binnen had Tom gehoopt dat hij in Ravenklauw zou belanden.

[RPG] You are going to Hogwarts

Wie is er online