|
|
 Geplaatst: do jan 19, 2012 17:32
Charlotte Elizabeth Frye
Ook Charlotte pakt een paraplu om zich tegen de regen te kunnen 'beschermen' en trekt een lange jas aan om diezelfde reden. Bovendien was het een onderdeel van het toneelspel dat ze op zouden moeten voeren; het was immers raar als drie vrouwen dat stelletje ongeregeld zouden benaderen zonder dat ze zich beschermden tegen het 'nare' weer. Wat zouden ze wel niet denken? Eerste indrukken waren belangrijk. Mensen zaten vol vooroordelen en dit groepje mensen zou geen uitzondering op die regel vormen.
Met Blaire en Jill vertrekt Charlotte instinctief richting de mensen. Hun geur werd ruikbaarder en hun stemmen hoorbaarder naarmate ze dichterbij kwamen, en Charlotte kon het niet laten even te glimlachen bij de gedachte aan de redding die ze zouden vormen voor deze arme zielen en hoe ze vervolgens achter de waarheid zouden komen. De mensen zaten in een busje dat stil stond op de weg, en het was onmogelijk voor hen om de drie dames al te zien. Ook Charlotte hunkerde stiekempjes naar wat zich daar in dat busje bevond. Maar vier eeuwen hadden haar geleerd om kalm en beheersd te blijven. Charlotte wist dat Blaire inmiddels ook behoorlijk weerstand kon bieden tegen haar driften, het grootste gevaar was dat Jill uit haar rol schoot.
,,Ten eerste blijven we kalm, kalm en vriendelijk,'' reageert Charlotte op Blaire's vraag. ,,En ook geduldig,'' voegt ze er voor Jill aan toe. Zo vaak konden de dames nou ook weer niet op jacht, en Jill had misschien nog wel het één en ander aan ervaring op te doen.
,,We benaderen ze van achter,'' zegt Charlotte dan. ,,We kunnen het niet waarmaken dat we uit het dorp komen en ze gezien hebben als we lopend zijn en met paraplu's aan komen zetten.'' Charlotte denkt even na. ,,Het best lijkt het me dat we dus van achter komen en doen alsof we door de bossen gewandeld hebben of iets dergelijks. Het werd laat en begon te regenen, dus we zijn op weg terug naar het dorp. We zijn verrast en wat geschrokken het busje stil te zien staan.'' Charlotte vond haar eigen plan best goed. ,,Eén van ons klopt op de ruiten, zodat ze schrikken, waarna we ze geruststellen. We wilden ze niet laten schrikken: er is niks aan de hand en ze kunnen mee naar het dorp. Eerste indrukken zijn belangrijk. Wat dat ding betreft -'' Charlotte bedoeld het busje, dat in haar tijd nog niet bestond, ,,- we zeggen dat ze het later kunnen oppikken. In het dorp kan het gerepareerd. Speciefieke informatie over onszelf vermijden we, maar daar kunnen we elkaar vrij in laten.''
Om haar betoog toch maar wat te verzachten, vraagt ze dan - onbedoeld autoritairder dan ze wilde: ,,Akkoord?'' Ze kijkt Jill en Blaire beurtelings aan en glimlacht vertederd. Ja, Charlotte was wel jaloers op haar medebruidjes, en ja, Charlotte vond hen soms wat onervaren, maar als het erop aan kwam - wist Charlotte - dan konden ze een sterk team zijn en konden ze elkaar enorm goed aanvullen. Alle drie hadden namelijk een volslagen ander karakter en een andere kijk op zaken, dat wist Charlotte nu wel een keer. ,,Zo ja, volg mij dan.'' In mum van tijd begeeft Charlotte zich achter het busje, en wacht ze op haar collega-bruiden.
_________________
,,The novelist is an ever-wakeful creator,
carefully monitoring those characters who might foil his design,
run away with his themes,
step out of their own atmosphere,
and make their way
in the void between the stars.’’
|
|
