[RPG] The Blood of Sado

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Wanneer de Death Eater nog meer dreigementen uit, huivert Mairi. Voor ze het weet is hij echter verdwenen en staat ze in het niets te kijken. Ze draait haar hoofd naar Liz en vangt nog net diens blik die afschuw weerspiegelt. Ze voelt hoe ze koud wordt. Dan voelt ze plots een hand op haar schouder en geschrokken draait ze zich snel om en grijpt ze de hand beet, nog volledig beheerst door de adrenaline. Wanneer ze ziet dat het Aaron is laat ze snel zijn hand los.

"Het eh.." stamelt ze. "Het gaat wel." Ze kijkt even om naar waar zojuist de Death Eater stond en kijkt dan naar de ravage die is overgebleven. Overal liggen stoelen omver, meerdere stoelen zijn doormidden of is zijn alleen nog splinters van over, in bomen zitten gaten en een hek is tot leven gekomen en maakt wilde bewegingen. Gelukkig zit het in de grond. Het bruidsboeket ligt half verbrand, eenzaam en verlaten op de grond, waarschijnlijk ook geraakt door een vloek.

Dan glijdt haar blik naar de andere aanwezigen. Naar de ceremoniemeester, naar Liz en naar Dorothy, naar Donovan die bij Nathan staat en naar Helena, die nog altijd op de grond ligt, bewusteloos. Mairi voelt hoe het haar duizelt, maar beseft dan dat er hulp nodig is. Ze draait zich terug naar Aaron. "Ik denk dat zij hulp nodig heeft." Ze wijst naar Helena. "Kun je me met haar helpen?" Zonder een antwoord af te wachten loopt ze richting Helena en daar aangekomen knielt ze bij haar op de grond. Ze kijkt naar de wond op haar voorhoofd en pakt haar wand om een poging te doen het bloeden te stoppen, maar ze beseft al snel dat ze helemaal niet weet hoe ze dat zou moeten doen. Hulpeloos kijkt ze om of Aaron, of iemand anders, er aan komt om haar te helpen.

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Dit moest wel bijna zijn geluksdag zijn. Eerst mag hij in korte tijd een bruiloft in zijn eentje gaan regelen, omdat zijn collega weer zo nodig ziek moet zijn om zwerkbal te kijken, en dan wordt ineens de bruiloft abrupt verstoord door een groep Death Eaters. Hij kon zijn collega wel vervloeken.

Hij schrikt erg als hij ineens wordt betrokken in het gevecht waar hij in principe helemaal niets mee te maken heeft. Typisch gevalletje verkeerde tijd verkeerde plek, iets wat alleen hem weer kon overkomen. In principe moest hij toch volledig veilig zijn als volbloed in deze tovenaarsoorlog. Maar toch wordt er nu volkomen onverwacht een Crucioop hem afgevuurd.

Creperend van de pijn probeert hij duidelijk te maken dat hij hier niets mee te maken heeft en ook nog eens een volbloed was. Maar dat lukt een beetje moeilijk omdat de pijn al zijn aandacht opslokt.
Hij hoopte dat het gevecht snel voorbij was. Die bloedbesmeurden moesten zo slim gewoon kalm te blijven, zelfs HIJ kon dat snappen.

Hij schrikt zich dood als de Death Eater die hem in bedwang heeft ineens begint over zijn laatste woorden. "˜Ik...ik...dit is ook maar gewoon mijn werk,' jammert hij. Alleen maa-"˜. Hij kan zijn zin niet afmaken. In een flits van een seconde ziet hij de groene straal op hem afkomen. Het duurt niet eens lang genoeg om zijn zielige leventje aan zich voorbij te zien gaan. Voor hij op de grond valt is hij al dood. Met een harde klap komt zijn hoofd op de straat terecht en een plas bloed verspreidt zich snel over de tegels. Onschuldig bloed uit Sado.

Afbeelding

Al snel heeft Syll de rand van het plein bereikt en zonder nog om te kijken rent hij verder de straten door. Hij is blij dat er niemand achter hem aankomt. Hij wil nu even alleen zijn. Even alles wat er in korte tijd was gebeurt laten bezinken en op een rijtje zetten.

Vanmorgen was hij nog in de veronderstelling dat dit de mooiste dag van zijn leven moest worden, nu kon hij zich geen ergere dag als deze herinneren.

Hij walgt als hij het beeld van Dorothy en haar met bloed doordrenkte jurk voor zich ziet. Hij kon zich in de verste verte niet voorstellen hoe iemand zoiets kon doen. Hoe kon je nu iemand voorliegen over liefde, over je ouders, over je bloedsoort. Zonder blikken of blozen had ze hem maandenlang gebruikt om zichzelf een nieuwe identiteit te geven. Dit was werkelijk onvergefelijk.

Nu hij een behoorlijk eind van het plein verwijderd is mindert hij zijn pas. Zonder te beseffen waar hij heen was gelopen was hij al bijna aan de rand van het dorp. Hij glimlachte, want hij was automatisch opweg gegaan naar de plek waar hij altijd naar toeging als hij alleen wilde zijn of wilde nadenken. Hij kon de vijftig jaar oude treurwilg in de verte al zien staan.

Afbeelding

Hij bemerkt dat er iets aan de hand is, aan het gedrag van de Death Eaters. Dan roept de leider van het stel dat ze moeten gaan, omdat er anders straf te wachten staat. Hij ziet ook één van hen naar zijn arm grijpen. Hij trekt daarna snel zijn conclusies.

Schichtig kijkt hij om zich heen of iemand op hem let. Terwijl ze één voor één verdwijnselen loopt hij – al mankend – richting de andere kant van het plein, waar een aantal bomen staan. Hij probeert zich hier zoveel mogelijk achter te verschuilen. Steeds kijkt hij om om te zien of niemand hem volgt. Dan loopt hij snel de eerste de beste zijstraat in.

Hij loopt zo snel hij kan, tot hij een straat verder de hoek om gaat en het plein niet meer kan zien. Dan houdt hij hijgend stil en zet zijn handen in zijn zij. Even uitblazen. De missie was in ieder geval geslaagd. Door de chaos had hij ook weinig moeite hoeven doen om geen argwaan te wekken bij de Death Eaters.

Hij als control freak zijnde had dit wel behoorlijk spannend gevonden. Zijn in vloed was slechts beperkt, maar de bewoners van Sado hadden uit zichzelf al precies gedaan wat hij wilde. Het vuurtje opstoken bleek minder lastig dan gedacht.

OOC: ik vond dat de CM nog n postje verdiende :')

Niinza · Professor

Stacey kijkt geschokt toe. Hoewel ze anders niet aarzelt om haar mond open te trekken, durft ze nu niet te reageren. In plaats daarvan staat ze trillend en houdt ze zich vast aan het staan-tafeltje. In situaties als deze, waarin ze gewoonweg niet weet wat ze moet doen, wordt ze erg zenuwachtig. Ze kan er niet goed tegen. Ze kijkt met ingehouden adem naar de ceremoniemeester en de DE bij hem... Stacey knijpt haar ogen stevig dicht om de groene flits haar ogen niet te laten verblinden.

De Death Eaters vertrekken langzaamaan en als ze allemaal van Staceys netvlies verdwenen zijn, kan ze weer ademhalen. Ze bedaart zichzelf een beetje en kijkt rond. Stacey ziet een vrouw op de grond liggen en Mairi zit erbij. Stacey loopt op hun af en knielt ook bij de twee vrouwen neer.
"Volgens mij moet dit wel werken."
Stacey pakt haar wand en mompelt een helende spreuk. Het stopt het bloeden niet, maar vermindert het wel. Ze is nooit echt goed geweest in dit soort spreuken. Stacey pakt een schone zakdoek uit haar jaszak en drukt die voorzichtig op de wond.
"Is er een Heler?" roept ze dan uit.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi kijkt op wanneer er een meisje bij haar komt zitten en het bloeden sterk vermindert. Ze knikt even kort naar Stacey en kijkt dan om, wanneer deze vraagt of er een heler aanwezig is, maar er komt geen respons. Mairi kijkt peinzend terug naar Stacey en Helena. "Nee, dus..." mompelt ze.

"Weet iemand waar ze woont?" roept ze dan, over het plein. Ze zal naar St. Mungo's of naar huis gebracht moeten worden, maar Helena is nieuw en Mairi heeft geen flauw idee waar ze is komen wonen. Er van uit gaande dat ze hier woont, want voor hetzelfde geld is dit bewusteloze meisje familie van de bruidegom of een vriendin van de bruid, gezien de reactie op de Death Eaters die Dorothy aanvielen is dat nog best waarschijnlijk.

Denkend aan een vriendschap met de bruid glijdt Mairi's blik naar Liz en Dorothy. Met lood in haar schoenen staat ze op, terwijl ze tegen Stacey zegt dat ze zo terug is. Langzaam loopt ze tussen de stoelen door naar Liz, die bij Dorothy zit. Voorzichtig legt ze een hand op de arm van Liz, terwijl ze naar het levenloze lichaam van Dorothy kijkt. Een rilling loopt over haar rug. De jurk is aan alle kanten gescheurd en overal zitten bloed vlekken. Dan kijkt ze naar Liz, die erg verward lijkt te zijn. Mairi pakt haar wand tevoorschijn en begint langzaam de jurk een stukje van zijn oude vorm terug te geven, waardoor de vele wonden ook verdwijnen onder de stof. Dat ziet er in ieder geval een klein beetje netter uit...

Opnieuw legt Mairi een hand op de arm van Liz en vol medeleven kijkt ze haar aan. "Breng haar naar huis..." zegt ze tegen Liz. "Breng haar naar een waardigere plek, weg van hier." vervolgt ze, terwijl ze even omkijkt of Stacey al hulp krijgt met Helena. "Ik zal zorgen dat er zo iemand naar je toe komt." Besluit ze, bedenkend dat Liz waarschijnlijk niet al te lang alleen moet zijn in deze toestand. Afwachtend of Liz gaat kijkt Mairi om. Zij is hier voorlopig nog niet klaar met opruimen.

Arianna · The Girl Who Lived **Woonplaats:** Storybrooke

Liz haalt haar vingers door Dorothy's haren, terwijl ze probeert enkele knopen los te maken. Van haar zorgvuldige opsteekwerk is niets meer over.

Ineens voelt ze een arm op haar schouder. Ze kijkt om naar Mairi en glimlacht even flauwtjes. Dorothy moet hier inderdaad weg. Ze ziet hoe Mairi de bruidsjurk weer net zo mooi maakt als hij was. Als je de bloedvlekken op haar handen wegdenkt, lijkt Dorothy zelfs te slapen.

Plotseling herinnert Liz zich hoe Mairi de Death Eaters leek te kennen, of in ieder geval andersom. Ze schudt geí¯rriteerd de arm van Mairi van haar schouder en ze kijkt boos naar de vrouw.
'Speel maar mooi weer. Alsof jij niets van deze 'missie' afwist. Of hadden je vriendjes er niets over gezegd?'
Ze richt zich weer op Dorothy, die ze nu naar huis moet transporteren. Voorzichtig vouwt ze haar handen ineen op haar buik.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Wanneer Liz eerst vriendelijk, of afwezig, doet en daarna ineens afstandelijk en ook nog met beschuldigingen komt, kijkt Mairi haar verbouwereerd aan. Even weet ze niet wat ze moet zeggen, maar dan voelt ze tegelijkertijd boosheid en een schuldgevoel opkomen. Met een defensieve blik in haar ogen kijkt ze Liz aan.

"Ik ken die mensen niet!" roept ze uit, zich wel beseffend dat Liz uit emotie waarschijnlijk ook gewoon een zondebok zoekt. "Hij weet waarschijnlijk wie ik ben, omdat ze op het ministry hun medewerkers goed doorlichten." voegt ze er aan toe, terwijl ze een stemmetje dat Jij wist het, dit is jouw schuld, jij had dit kunnen voorkomen zegt in haar hoofd hardnekkig probeert te negeren. Dat lukt niet echt. Mairi draait zich om, om terug te gaan naar Helena. Enkele tranen glijden over haar wangen naar beneden, maar ze wrijft ze snel weg, in de hoop dat Aaron of Stacey ze niet zien. Even kijkt ze nog om naar Liz, maar dan loopt ze vlug weer terug.

Liz' woorden blijven door haar hoofd spoken, alsof jij niets van deze missie afwist. Mairi knielt bij Helena neer en begint verwoed en misschien lichtelijk panisch aan haar te sjorren. Ze moet terug wakker worden. Er mag er niet nog eentje gaan. "Wakker worden jij!" mompelt ze tegen Helena, terwijl ze haar een zachte por geeft. "Wakker worden! Wakker worden!" Mairi pakt haar wand en richt die op Helena, waardoor deze overeind komt in een zittende houding, maar dan legt ze haar weer neer. Nogmaals begint ze aan Helena's arm te sjorren. "Hup jij! Nou ook stoer zijn zoals daarnet en wakker worden, verdomme!"

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena komt langzaam maar zeker bij kennis wanneer er lichtelijk met haar geschud wordt. Ze fronst, maar doet haar ogen nog niet open. Het schudden gaat verder en in haar hoofd lijkt het alsof haar hersenen hard tegen de binnenkant van haar schedel geklopt worden.

Helena onderdrukt een kreun en trekt een oog open. "St–oer..." mompelt ze. Nee, dat was ze zeker en vast niet. Haar tweede oog gaat ook moeizaam open en ze kan Mairi haar gezicht in de wazigheid onderscheiden. Ze herkent haar als de vrouw die net naast haar zat.

"Mijn hoofd..." zegt ze met een pijnlijke blik, terwijl ze een hand ernaartoe haalt. Ze wordt een hevig kloppende pijn gewaar. Wanneer ze haar hand weghaalt, ziet ze dat er wat bloed aan hangt. Ze kijkt Mairi wezenloos aan. Het duizelt haar nog. Helena weet nog dat er een bruiloft was, een gevecht, maar hoe ze onderuit is gegaan, dat is ze vergeten.

"Waar is mijn staf..." vraagt ze met een geí¯rriteerde blik naar het bloed op haar hand, als ze merkt dat ze die niet meer vast heeft. Vast ergens naartoe gerold. Ze kan misschien al beginnen met de wonde te helen.

Niinza · Professor

Stacey kijkt om zich heen. Nou, niet allemaal tegelijk. Niemand lijkt echt te weten wat hij of zij moet doen. Mairi excuseert zich tenslotte ook en nu weet Stacey al helemaal niet wat ze moet doen. Heel erg fijn.

Stacey kijkt weer naar de vrouw. Mairi komt weer terug en begint aan haar te schudden.
"Is-"
Maar Stacey houdt haar mond als de vrouw lijkt te ontwaken! Ze vraagt al snel naar haar staf. Stacey kijkt om zich heen en ziet de een paar meter verderop liggen. Stacey kruipt er naar toe, pakt de stok op en geeft het over aan de vrouw.
"Is dit jouw stok?"

Enjolras · King of Babylon

Dit was officieel de gekste verjaardag tot nu toe. Om een nog onverklaarbare reden was Nathan plots begonnen met het uitspreken van verscheidene spreuken in de hoop het één en ander te redden. Het gevoel van injustice had hem nogal overwelmd, waardoor hij als een gek tekeer was gegaan. Hij was hier pas een week en nu al had hij meer actie beleefd dan ooit op een ander moment in zijn leven. Nathan houdt wel van actie. Maar dan liever niet van die actie waarbij zijn leven en dat van anderen gevaarlijk op het spel wordt gezet.

Anyway. Het kon natuurlijk niet anders dan dat er een einde kwam. Wanneer hij ziet hoe de Death Eater die hij lam had gelegd plots naar hem komt toestappen, ontwaakt hij uit zijn gedachtegang, terwijl hij als een vis op het droge naar adem blijft happen. Voor hij het goed en wel beseft, begint diezelfde Death Eater hem te bepotelen. Again. Officieel de gekste verjaardag ooit. Ik word onder dwang gehouden door een niet-onkappe Death Eater die me op een vreemde manier vastheeft en gebruikt maakt van zijn cane. Komt een ander, minder niet-onknappe Death Eater me bepotelen. Even kan Nathan dat bepotel niet plaatsen. Tot die Death Eater uiteindelijk vindt waar hij voor kwam. Juist ja. In zijn verwoede duelleerpoging had hij nog eens een wand weten te strikken ook. Ook dat kon helaas niet blijven duren. Jammer, denkt Nathan. Hij had graag die wand eens van dichterbij bezocht. Welke spreuken gebruiken Death Eaters zoal vaak? Daar was hij best benieuwd naar. Hij weet niet precies hoe, maar hij weet wel dat het effectief kan. De 'laatst gebruikte spreuken' bekijken. Zoiets was ongeveer net zo heilig als de Internetgeschiedenis van een Muggle.

Nog meer gehap naar adem. De Death Eater spuugt op Nathan z'n schoenen en verdwijnt dan om een hoos van rondvliegende stoelen te veroorzaken. Niet mijn schoenen. Het begint wazig te worden voor Nathan zijn ogen. Net wanneer hij denkt het bewustzijn te verliezen, wordt hij gered. Hij weet niet door wie, maar hij is hem of haar (ook al hoopt hij hem) heel erg dankbaar. Hij hapt stevig naar adem en valt met een harde klap op de grond. Alsof dat nog niet voldoende was, valt de Death Eater met de cane ook nog eens bovenop Nathan. Om een andere reden als voorheen hapt Nathan nog maar een keer hevig naar adem. Daarna verdwijnt het gewicht boven hem en gaat de Death Eater lopen.

Zijn zicht herstelt echter nog niet meteen. Het blijft allemaal een beetje wazig voor zijn ogen, wat het er voor Nathan niet makkelijker op maakt om te beseffen wat er gaande is. Hij blijft wat liggen, in de hoop dat hij daarmee uit het zicht blijft en niet gelijk weer in de actie belandt.

Daarna hoort hij enkele plopjes. Niet veel later komt een gedaante die hij niet meteen kan identificeren boven hem hangen. Hij hoort de gedaante wat zeggen en meteen daarna merkt hij hoe zijn zicht beter wordt. Identificatie mogelijk. Het was niemand minder dan Donovan die naar 'm toe was gekomen. Had hij me van die Death Eater met zijn cane verlost? Het lijkt bijna als een verschijning van een 'prins op het witte paard', maar dat is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat Nathan neerligt op de grond en daardoor wat tegenlicht ervaart van de lucht boven hem. Iedereen zou er als het ware uitzien als een geschenk uit de hemel, door dat felle licht.

Hij krabbelt wat moeizaam recht en blijft gehurkt zitten. First things first, denkt hij wanneer hij naar zijn schoenen kijkt. Met een tikje verwijdert hij de spuug van die ene Death Eater. Daarna kijkt hij naar Donovan. "Uhm, thanks," zegt hij wat gegeneerd.

Afbeelding

Euforie, denkt hij wanneer hij ziet hoe de Ceremoniemeester ineenzakt. Hij heeft echter niet veel tijd om die daad tot zich door te laten dringen. Wanneer hij voelt dat zijn Dark Mark hevig brandt, laat hij de situatie voor wat ze is en plopt weg.

Afbeelding

Hij voelde zich raar. Voor het eerst in zijn leven had hij iemand van het leven beroofd. Hij had altijd gedacht dat het goed zou voelen. Als een echte kick. Een soort van kersje op de taart na een tijd van hevige extase. Ofzoiets. Maar hij voelde dat niet. Hij voelde iets wat hij niet kon plaatsen. Schuld bijna. Alsof hij in een trance was geweest en een soort van wanhoopsdaad had gedaan en daar nu de gevolgen van moest dragen.

Tijd om het te plaatsen is er niet. Wanneer hij voelt dat ze geroepen worden, besluit hij het hier bij te laten. Hij kijkt nog even naar het levensloze lichaam van de Ceremoniemeester en plopt dan weg.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena neemt de staf aan van Stacey.
"Ja, dat is ze..." Ze blijft even bewegingsloos en peinzend liggen. Hoe was de spreuk nu alweer precies? Ze wilt haar eigen gezicht niet verbrodden omdat ze zich niet genoeg geconcentreerd heeft. Ook al kost dat veel moeite door de pijn.

Ze sluit haar ogen geconcentreerd, ook om de pijn wat weg te bannen, zucht even en richt de punt van haar staf op haar voorhoofd. "Vulnus sanetur..." mompelt ze, waarna ze vrijwel meteen voelt dat het bloed op haar hoofd verdwijnt en de huid op haar hoofd zich terug bij elkaar trekt. Een tiental seconden later is er, op een schram na, niets meer van te zien. Helena brengt terug haar hand naar haar hoofd, en voelt dat het in orde is. Ze trekt heel erg kort tevreden een mondhoek naar boven terwijl ze haar ogen terug opendoet: dit krikt haar zelfvertrouwen weer wat naar boven. Van duelleren kon ze niks, en magie in het algemeen was ook niet haar sterkste kant. Maar waar ze zich in wil specialiseren gaat gelukkig goed. Zo nog even wat fiksen voor tegen de pijn.

Helena duwt zich wat op haar ellebogen overeind en overziet de chaos om zich heen. De rust was weer teruggekeerd. Maar de mooie attributen en meubels die voor de bruiloft waren klaargezet, waren nu rijp voor het stort. Hier en daar lagen een paar mensen op de grond, dood, of gewond. Helena bijt geschrokken op haar onderlip en kijkt naar Mairi en Stacey.

"Zijn ze ernstig gewond? Ik kan misschien wel helpen. Ik heb een redelijke basis onder de knie..." zegt ze bescheiden. Want ja, zo goed vindt ze zichzelf nu ook weer niet, ook al zit ze dagelijks Heelkunde in haar hoofd te stampen.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Als een apostel dat net op deze aarde is neergedaald om hem te behoeden voor alle boosaardige en bebrilde Death Eaters, zit Donovan boven Nathan gebogen.
In principe heeft Donovan niets noemenswaardig gedaan: gewoon Nathan terug bij bewustzijn gebracht en erg apostelachtig ligt hij er niet bij met zijn gebroken been. Donovan kijkt Nathan geringschattend aan en vraagt zich af in welke mate deze jongeman zo meteen als fatsoenlijke en persoonlijk kruk kan fungeren. Een klapstoeltje is ook maar niets.

"Ach, je hebt net voorkomen dat een halve boom op me is neergevallen. Dit is het minste dat ik kan terugdoen", zegt Donovan nonchalant, terwijl hij wat schors/vuil van Nathans colbert veegt. Niets ergers dan een vuil colbertje.
"En het zou nogal zielig zijn als je op je verjaardag zou sterven", voegt hij eraan toe, zich vaag herinnerend dat Nathan nogal dramaqueenig op Donovans werk verkondigde dat hij vandaag alweer een dagje ouder wordt.

Na deze heldendaad is Donovan vastbesloten om sierlijk recht te staan en vervolgens in actie te schieten. Naast onder de douche zingen, fietsen (in een dreuzelleven waar hij niet verder over wil nadenken), studeren en zo nu en dan freelancen voor opiniestukken (die vaak geweigerd worden door het gebruik van te moeilijke woorden of te lang) is organiseren en delegeren toch ook wel een van zijn hobby's. Donovan staat recht, voelt dan weer die gigantische pijn aan zijn been en struikelt nogal onflatterend op Nathan die gehurkt zit.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Opgelucht haalt Mairi adem wanneer Helena die ontwaakt. Wanneer ze vrijwel direct om haar staf vraagt kijkt Mairi haar verontrust aan. Stacey pakt de staf en geeft die, maar Mairi twijfelt of dat wel zo'n goed idee is. Dat idee wordt versterkt wanneer Helena de wand opzich zelf richt en begint aan een dosis zelfhulp. Hopelijk weet ze wat ze doet, want op een al dan niet per ongeluk zelfmoord zit niemand hier nu te wachten.

Wanneer Helena zichzelf overeind duwt en rond begint te kijken, kijkt Mairi zelf ook rond. Van orde en netheid is hier geen sprake. Haar blik dwaalt naar de ceremoniemeester, die dood op de grond ligt en waar nog niemand bij is geweest. Haar collega's kunnen nu elk moment verschijnen, maar ergens voelt ze dat zij naar hem toe moet. Tenslotte is dit gedoe toch grotendeels ook haar schuld! Als zij gewoon voorzorgsmaatregelen had genomen, dan was iedereen gewaarschuwd geweest, het zijn wel haar dorpsgenoten waar het om gaat.

Mairi voelt hoe ze moet vechten tegen haar tranen, maar wordt dan afgeleid door Helena die vraagt of ze kan helpen. Mairi zucht en kijkt Helena ernstig aan. "Is dat wel zo'n goed idee? Je bent net bij..." zegt ze voorzichtig, in de hoop niet weer een uitbrander van iemand te krijgen. Toch kijkt Mairi even rond en niet ver van hen vandaan ziet ze dat Donovan een poging doet tot opstaan, maar hij lijkt er niet in te slagen. Dan glijdt haar blik naar zijn been, dat er wat vreemd bij staat. "Daar kunnen ze zo te zien wel een heler gebruiken." zegt ze dan, zich indenkend dat dit meisje zich waarschijnlijk niet snel laat ompraten, gezien de acties toen Dorothy gedood werd.

Dan hoort Mairi wat plopjes en nog steeds in de rush van het gevecht pakt ze snel haar wand. Dan ziet ze dat het haar baas en enkele andere collega's zijn en ze slikt. Ze kan van hier af hun blikken over het slagveld zien gaan. Mairi strijkt even met haar hand over haar voorhoofd. Ze heeft geen zin in vragen en haar baas kennende zal hij er veel hebben. Tot haar verbazing komt er echter niemand naar haar toe en lijken ze zelfs eerder haar blik te ontwijken. 'Of ze hebben medelijden, of ze wisten het...' schiet het door haar hoofd. Aarzelend blijft ze naar hen staan kijken, niet wetend wat ze moet doen.

Enjolras · King of Babylon

Hij glimlacht, nog steeds een beetje genegeerd, wanneer Donovan 'm bedankt voor zijn poging tot een reddingsactie. Niet dat het wat had uitgehaald, want de spreuk werkte om de één of andere reden maar half. Dat was altijd al zijn zwak geweest. Precisie. Net zoals met dat omgevallen plantje dat achteraf alleen maar bleek te verwelken. Hij was goed in het onthouden van de spreuken, maar ze precies toepassen was vaak het probleem. Met als gevolg dat dingen vaak maar half lukten, of al helemaal een totaal tegengesteld resultaat hadden.

"Tja nogal. Leven en dood in één aflevering is nogal cliché, he," antwoordt hij wanneer Donovan het over zijn verjaardag heeft. Hij was er praktisch van overtuigd dat Donovan niet eens zou vatten wat hij bedoelde met 'aflevering'. "Oh, wow. Thanks," zegt hij meteen erna op een nogal verdwaasde toon wanneer Donovan wat vuil van zijn colbertje veegt. Perfect haar. Oog voor propere/schone kleren. Please, zeg me dat je ook wat flaws hebt of ik ben verplicht de komende zeven weken hijgend aan je deur te staan.

Wanneer Donovan een verwoede poging onderneemt om recht te gaan staan, merkt Nathan hoe dat faliekant mislukt. Als in. Hij komt als het ware boven op hem te liggen, waardoor Nathan uit zijn gehurkte positie wordt gerukt en overnieuw plat op zijn rug komt te liggen. "Ik gok dat dat niet de bedoeling was?"

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena schudt haar hoofd als Mairi haar erop wijst dat ze zelf nog maar net back from the dead is.
"Een beetje hoofdpijn en wat duizeligheid houdt me niet tegen," zegt ze vastberaden. "Er liggen hier vast mensen die het erger hebben dan mij." Ze wil in ieder geval toch niet als zwakste van de hele hoop afgeschilderd worden. Ze volgt Mairi's blik richting Donovan. Zijn been zag, met een afwijkende stand van een graad of tien, er inderdaad hulpbehoevend uit.

"En is er hier een Heler?" reageert ze dan. Het zou mooi geweest zijn als Helena niets zou moeten doen. Maar Donovan en Nathan waren het in alle geval al niet. Mairi en Stacey ook niet, anders waren ze die mannen al te hulp geschoten. Ook andere bewoners proberen elkaar zo goed en zo kwaad als het kan te helpen. "Blijkbaar niet..." beantwoordt ze dan haar eigen vraag.

Dan zal zij het moeten doen. Of een poging wagen tot. Helena inhaleert eens diep de frisse lucht. Het helpt haar altijd wel wat om zich beter te concentreren en haar een voorzetje tot rechtstaan te geven. Langzaam kruipt ze recht. Ze blijft even staan en laat de duizeligheid die opkomt langzaam wegebben.
"Ik ga wel even kijken..." zegt ze tegen de dames. Dan wandelt ze met een licht mankje naar Donovan en Nathan toe. Ergens moet ik toch iets aan mijn been gehad hebben, schiet er door haar heen. Ze ziet vanuit de verte hoe Donovan staat te sukkelen en op Nathan valt. Letterlijk dan wel.

"Je zou beter blijven zitten met dat been van je," zegt ze tegen Donovan met een knikje naar zijn been. Ze hurkt langzaam naast hen neer, met een blik op Nathan gericht die boekdelen spreekt. Helena heeft mensenkennis, en zeker bij Nathan. Neen, nu geen tijd voor grapjes en smiechtige non-verbale communicatie.

"Laat me er eens naar kijken," zegt ze dan zelfverzekerd tegen Donovan terwijl ze met haar staf al gebaren maakt naar zijn been.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Donovan had allicht op Nathans aflevering-opmerking kunnen antwoorden (Hallo? Wie keek er in die tijd géén Twin Peaks?), maar gelukkig kan hij door zijn val daar geen antwoord op geven en zich bijgevolg niet laten betrappen.
Bij nader inzien had hij zich veel liever laten vastpraten, dan nu op Nathan te liggen. Donovan heeft weinig ervaring binnen de discipline "˜op mannen liggen in de vrije natuur', maar het is nu ook niet iets wat hij ambieert. Donovan kijkt Nathan verontschuldigend en een beetje beschaamd aan.

"Nee, dit was helemaal niet de bedoeling", verzekert hij hem. Een tak die op je been valt, een bruid die vermoord wordt, een dorpsfeest maar nog geen enkel gratis drankje kunnen nuttigen en overdosis aan mannelijk contact. Deze dag is niet al te best.

Donovan veegt zijn haar uit zijn gezicht en rolt zich van Nathan af. "Oh nee, niet zij...", murmelt hij. Hij kan zich de ontelbare "˜wat doet je bovenop Nathan?'-opmerkingen nu al voorstellen.
Donovan gaat al steunend op zijn ellebogen liggen, als Helena voor hem hurkt. Met een sceptische blik volgt hij haar acties en krijgt dan door wat ze van plan is. Denkt ze nu serieus dat zij met haar nul jaar ervaring ook maar iets mag doen met het rechterbeen van Donovan Hastings? Dan heeft ze het toch volledig aan het verkeerde eind.

Defensief trekt hij zijn been een centimeter van haar weg. Dat dit ontzettend veel pijn heeft, wil hij voor geen goud toegeven. "Wát denk je dat je bezig bent?" , nuffig trekt Donovan zijn neus op. "Ik wil wel dat er nog iets van mijn been overblijft."

[RPG] The Blood of Sado

Wie is er online