Terwijl Noah bereid is Dominic zijn harde opmerkingen en sarcasme over zich heen te laten komen, gebeurd het tegenovergestelde. Van verbazing bewegen zijn wenkbrauwen dan ook lichtelijk iets omhoog. Eigenlijk hadden ze nog nooit zoveel woorden met elkaar gewisseld. Het voelt daarbij niet eens zo onwennig, hij grinnikt zelfs als Dominic zijn visie geeft op Rose haar bezorgdheid. Als het gesprek uitdraait op ouderschap houdt Noah wijselijk zijn mond. Hij heeft sterk het idee dat Dominic dit vooral op zichzelf betrekt en dat is prima.

Zijn mondhoeken veren iets omhoog bij Dominic zijn ‘compliment’. Niet dat hij ooit koning zou worden, Thomas was immers kroonprins. Zelfs de term etterbak doen zijn trots niet slinken. “Bedankt…” verlaat het twijfelachtig zijn mond. Niet wetend wat hij met deze houding van Dominic aan moet haalt hij even een hand door zijn haar. “Ik had eigenlijk niet een uitgebreid consult verwacht, maar toch bedankt. Jij bent toch ook wel oke..” Met een lichte grijns haalt hij even zijn schouders op “Desalnietemin een etterbak.” Hij geeft Dominic een vriendschappelijke klap op zijn schouder “Ik ben gewoon niet zoveel testeron in huize Alusia gewend. Ik had het rijk voor mezelf alleen. “ Niemand die hem tegen sprak, niemand die zijn meisjes zou inpikken. “Ik mag op dit moment misschien niet volledig mezelf zijn, maar dit gesprek betekent niet dat we nu maatjes zijn. Daar doe ik niet aan. “ En toch heerst er een volkomen andere sfeer tussen de twee, alsof de wind gedraaid is. Dat kan Noah nu misschien nog ontkennen, maar als hij zijn ego iets aan de kant zou kunnen schuiven dan zouden hij en Dominic misschien toch best goed met elkaar overweg kunnen. “Ga je mee richting de stallen? Ik weet zeker dat je onze traditie zult haten, maar het is verplicht. De jaarlijkse jacht is een evenement op zich en wie weet raak je nog wel iets.” Hmm, daarover gesproken “Ik denk dat ik vandaag geen schattige konijntjes neer haal. Ik moet werken aan mijn reputatie, als ik een klein pluizig stampertje neer haal is er geen enkele vrouw die nog in mijn buurt durft te komen.” Bedenkt hij zich hardop.



Chase besluit het onderwerp abrupt tot een einde te brengen. Hij zou vanmiddag wel weer de confrontatie met Leah aan gaan, zij zou het immers vertellen. Of wacht, hij kan natuurlijk ook gewoon een briefje onder haar deur door schuiven zodat hij haar niet onder ogen hoeft te komen. Een veel beter plan. Dus wat is het perfecte onderwerp. Noah en Thomas. “Je hebt je handen wel vol aan die twee broers” om zich een houding te geven duwt hij de staldeuren alvast open en telt hij de paarden. Er waait wat witte sneeuw naar binnen “Misschien is het wel goed dat je met Damon mee gaat. Hij werkt al jaren in de hofhouding en zal zich vast wel aanpassen aan jouw tempo.” En anders ontslaat papa Chase hem direct. Want Rose is zijn prinsesje, letterlijk en figuurlijk. Dat weet ze zelf alleen nog niet, alhoewel ze zojuist akelig dicht bij de waarheid kwam. “Het is goed om er s’ochtends vroeg even allemaal uit te zijn.” Hij glimlacht, ditmaal oprecht. Hij had er echt zin in, even verstand op nul. Niet wetend dat een oude vriendin en zijn oude aartsrivaal in hetzelfde bos rond lopen, op zoek naar een toilet., op zoek naar hun familie.

“ Ooh..?” hij lacht even “En andersom niet denk jij?” Hij grinnikt even “Dat heb je dan mooi mis jongedame. Ook voor ons mannen is het ontzettend zwaar.” Ja ontzettend! Want het ene moment dacht je te begrijpen wat er in hun hoofd om ging en het andere moment zat je er volledig naast. Zijn gedachten dwalen even af naar Leah. Op dat moment neemt ook Rose haar gesprek een serieuzere wending. Hij werpt haar een geruststellende glimlach toe “Maar jij ziet dat wel. Dat is op dit moment genoeg, jij bent diegene die het verschil kan maken. Dat zie je. Bovendien heeft hij daar zelf ook een aandeel in, denk je dat hij zou willen dat iedereen ziet hoe moeilijk hij het heeft? Ik denk van niet. Dat is dan weer een ‘mannen’ ding. “ Hij haalt glimlachend zijn schouders op en pakt een pijl en boog uit de voorraad kast “Dat zorgzame heb je van je moeder. Zolang je ook maar aan jezelf blijft denken en geen keuzes maakt om andere tevreden te houden. Als jij Noah wil bijstaan en vertrouwen, dan moet je dat doen. Zelfs wanneer je moeder je dat verbiedt. Ze wil gewoon graag naar huis en begint wat paranoïde te reageren op alles. Moederlijke bezorgdheid.”

Mwahaha. “Sam lacht voorlopig helemaal niemand uit, ze slaapt haar roes uit.” En dat is prima, want Noah heeft even geen zin in Miss Bitch. Hoewel ze gisteravond wel erg lief was, het feit dat ze toen nogal dronken was is wel weer een tegenvaller. Punt is, Noah is even niet zo gesteld op Samantha. Deels door de hele Thomas crisis.
“Waarschijnlijk komt het er op neer dat we gewoon een frisse neus halen” hij haalt even zijn schouders op.

Dominic verdwijnt heel even de eetzaal in en komt dan terug met een broodje. “Vertel mij wat, de kerstgedachte is ver te zoeken.” Hij trekt even een wenkbrauw op als Dominic zo van zijn simpele broodje lijkt te genieten “Aaww, je bent echt een simpele ziel” grijnst hij. Als Dominic de tijd had genomen om te ontbijten dan had hij uit schalen vol broodjes kunnen genieten in alle soorten en maten. Aan de andere kant, Noah zelf was te misselijk geweest om te eten. Wat deels te wijten viel aan de sfeer. Ja sfeer, een beetje vermaak, dat was wat hij nodig had om hem op te vrolijken. Geen saaie jacht. Vermaak, of leedvermaak. Dat laatste was misschien nog wel beter, zijn ogen glijden af naar een grote vaas met planten erin. Niet subtiel, voor Dominic heeft hij niks te verbergen, glijdt zijn hand over de rand van de stenen pot heen en schept hij wat kiezelstenen op. “In het geval het echt te saai wordt.” Verklaart hij luchtig waarbij hij de kiezelstenen in zijn broekzak laat glijden. Zonder aankondiging duwt hij de deuren naar de stallen open. Blijkbaar zijn alleen Chase en Rose er al. “Is de fruitjongen te laat op zijn eigen jacht ‘date’…” hij schudt even semi afkeurend zijn hoofd “tutututu” Met een licht grijnsje trekt hij zijn eigen paard van stal. Hij doet heel hard zijn best om nu vooral happily ever after over te komen. Een grapje hier en daar, wat geplaag. Vooral geen dood en verderf en de bijbehorende zakdoeken. Dominic zijn aanwezigheid helpt daarbij. Al weet de jongen inmiddels dondersgoed dat hij niet echt vrolijk is. Het helpt, mannen onder elkaar. Wat afgeven op het personeel verricht ook altijd wonderen.

Dominic was niet zijn partner, ha-ha. Hij glimlacht, wat stroef, maar het is een glimlach. “Die daar” Noah wijst een willekeurig goudbruin paard aan. Niets bijzonders. Hij had natuurlijk ook voor de kleinere dikkere pony kunnen gaan, maar hij zal het Dominic besparen. Over partners gesproken, daar had je Daisy. Misschien moest hij haar toch maar gewoon vragen, ondanks Leah haar afkeur. Die claimt echter al vol enthousiasme Jarrod. Welke vervolgens ook de stallen binnen schuifelt en zijn naam noemt. Wacht even. Zijn blik gaat van Dominic naar Rose en dan naar Daisy en Jarrod. Niet alleen heeft nog geen enkel meisje zich vrijwillig aan zijn voeten geworpen, Jarrod is de enige die wel mee lijkt te willen rijden. Jarrod. De Jarrod wie hij nu voorgoed inbeeld met jurk, op een niet positieve manier.

“Jarrod.” Noemt hij ook zijn naam. Zijn mondhoeken schuiven iets omhoog “Daisy gaf zojuist aan dat zij heel graag met jou een paard wil delen. Om op te rijden ,niet om op te eten.” Duidelijk zijn was belangrijk. Jarrod bleek zelden nuchter, was hij dat nu wel? “ Dus…” No way in hell dat hij Jarrod achterop zou nemen.
Zijn aandacht verplaatst zich nu naar Daisy nu zich een mogelijk backup plan in zijn schoot is geworpen. “Niemand wil een tweede keus zijn..Mocht je van gedachten veranderen dan begrijp ik dat.” Hij knikt even 'onopvallend' richting Jarrod “Weet dan dat ik nog geen bijrijder heb. “