Tristan zijn lichaam mag dan richting het gesprek gericht zijn, zijn ogen volgen Olivier. Die net iets te snel achter het vrouwelijk schoon aan dribbelt. Ze waren hier amper 24 uur. En dat moest dan een van de meest ervaren onderzoekers zijn. Het was onprofessioneel om achter de vrouwen aan te gaan tenzij het een hoger doel had. En dit zou het onderzoek beslist niet verder helpen. Hij keert zijn hoofd iets om Olivier nog net naar buiten te zien lopen. Daarin tegen is hij wel uiterst grof tegen de vrouwelijke onderzoekers. "Tristan" stelt hij zich netjes voor aan de nieuwe onderzoekster. Duidelijk een stuk hartelijker dan Olivier. "Zoals Mevrouw Depoix al zei kunnen we elke helpende hand goed gebruiken. Welkom." Met de jurken kletspraat besluit hij zich maar niet te bemoeien, dat was niet helemaal zijn ding.
"Een bespreking lijkt me wel op z'n plaats. Ik moet in alle eerlijkheid bekennen dat ik geen idee heb waar de andere twee zijn." Zijn blik gaat opnieuw richting de deur, hij heeft wel een vermoeden waar Olivier is. Maar roddelen is niet erg netjes. Hij glimlacht even mistroostig naar Elizabeth bij wijze van een verontschuldiging. Wat een zooitje. Aan de andere kant was Olivier zijn uitspatting misschien wel hetgeen wat voor zijn promotie kon zorgen. Olivier was ouder en meer ervaren, maar Tristan zou hem nu met gemak van zijn "˜troon' kunnen stoten. Misschien ook niet helemaal proffesioneel, maar Olivier vroeg erom. Hij glimlacht even voldaan, het was slechts een kwestie van geduld. Olivier zou zijn eigen graf graven.

Lana vraagt aan Emily of ze wil vertellen waar haar jurk is gemaakt. Natuurlijk wilde ze dat. Ze houdt dan wel superveel van haar werk. Maar er gaat niets boven een mooie jurk in Franse Stijl. Die vrouw heeft smaak.
Even laat ze de gedachte van dat dit een verdachte is varen. Trouwens hoe meer ze het vertrouwen van deze vrouw krijgt, hoe meer ze later zou vertellen.

Eerst valt haar blik op Oliver die ineens de deur uit is. En ze zou zweren dat het met Isabella was. Het liefst zou ze hem meteen achterna gaan. Maar iets houdt haar tegen. Ten eerste: het zijn haar zaken niet en ten tweede het is zeer onbeleefd om midden in een gesprek weg te lopen.

Ze besluit zich toch op Mevrouw Lana te richtten.
"Natuurlijk wil ik u dat vertellen! De ontwerpers zijn de Broeders Dubois. Ze zijn erg goed in hun werk en mijn garderobe komt daar vandaan.

De een heeft zijn boutique in Paris en de ander hier in Amerika. Ik zou u het adres kunnen geven als u wil? Ik moet toe geven, u heeft een goede smaak."

Tristan - Onderzoeker

Tristan probeert zijn glimlach vooral in toom te houden. Al moet hij toegeven dat het hele schouwspel tussen Elizabeth en Oliver uiterst amusant is. Hij wend zijn gezicht dan ook even af en laat zijn blik even door de zaal gaan.

"Oliver, alstublieft" besluit hij tussen beide te komen voor het gesprek escaleert. Alle bewoners konden hun zien, zelfs horen. Dit was niet de tijd of plek voor gekibbel. Hoewel de vrouwen net niet in de meerderheid zijn hebben ze duidelijk wel de overhand in hun team. En dus kiest hij subtiel voor de dames hun zijde. "De bespreking is bedoeld om elkaar te informeren. Ik weet zeker dat mejuffrouw Rose alleen maar positieve kritiek voor ons heeft. Bovendien is dit de perfecte gelegenheid om de eerste interviews te plannen en om deze in te delen." Om Elizabeth haar woorden nog even te onderstrepen voegt hij er nog een laatste zinnetje aan toe "Na werktijd staat het u vrij om te doen en laten wat u wilt. Hoe u het went of keert, op dit moment zijn wij allen collega's" met een politiek correcte glimlach kijkt hij Oliver even aan.

Tristan - Onderzoeker

Tristan knikt vriendelijk terug, geen dank hoor. "Ik denk dat u sommige zaken iets te letterlijk neemt." gaat hij kort in op Oliver zijn uitspatting. Wat een vervelende man zeg. Hij glimlacht, ditmaal oprecht. Feiten? Hoorde Tristan daar een uitnodiging? Duidelijk niet van zijn stuk gebracht maar eerder geamuseerd blijft hij naar de man kijken. Elk verder weerwoord zou de man nog verder tot het kookpunt hebben, dus zwijgt hij verder. Zwijgen was in sommige gevallen zelfs nog effectiever bij heethoofden als Oliver.

Met een vriendelijke glimlach draait hij zich dan naar Elizabeth, Oliver nu negerend. "Maar natuurlijk" beleefd steekt hij zijn arm uit en begeleid hij haar langs Oliver naar de uitgang. Hij had dorst gekregen van al dit gedoe. Had hij toch maar weer gelijk, al die emoties meteen alweer. Hij besluit geen woord meer te verspillen aan Oliver, bovendien is hij niet het type dat roddelt. "Nog precies tijd genoeg voor een drankje en om een blik op de menukaart te werpen." Ja dan kon hij zich vanavond gewoon onder de dorpsbewoners mengen, daar hoorde je ook altijd eigenaardige dingen. Ach en Oliver. Ja hij moest natuurlijk ook nog Oliver in het oog houden.

Tristan - Onderzoeker

"Ah ja, prima" stemt hij met haar in. Zolang het maar niet te gezellig wordt. Tristan heeft het niet zo op te amicale collega's. En hij heeft Oliver net de les gelezen en wil dan niet zelf een foute indruk wekken. Oliver kennende zou hij nu heel snel gaan zoeken naar andere verwijten. Ook Tristan neemt een sapje en sluit zijn ogen even genietend nu de warme zonnenstralen hun bereiken. Enige verschil met New York, wat een oase van rust hier.

Hij opent zijn ogen als Elizabeth de stilte doorbreekt. "Mijn vader is zijn hele leven lang begravenisondernemer geweest." glimlacht hij vrolijk "Ik wou altijd graag weten waarom de mensen daar terecht kwamen." Klonk logisch toch? Hij neemt een slokje van zijn drinken en verslikt zich dan bijna bij het horen van haar andere vraag. Hij herstelt zich echter snel "Misschien draag ik mijn trouwring wel niet onder werk tijd. Ik wil niet dat hij vies wordt" grijnst hij een tikkeltje samenzweerderig. Hij schudt zijn hoofd en lacht "Ik werk teveel en ben daardoor ook teveel van huis" hij haalt even overschillig zijn schouders op "Dat is niet iets wat iedereen kan waarderen" Dat plus zijn zakelijke houding buiten werktijd. Hoewel hij best wel lief kon zijn, ging zijn werk altijd voor. En vrouwen kwamen nu eenmaal graag op de eerste plaats te staan. "Dus, waarom bent u dit werk gaan doen?" stelt hij de vraag dan aan haar. De vraag over haar privé leven laat hij weg.