[RPG] The Blood of Sado

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Dorothy bekijkt haar reflectie in de spiegel. Ze merkt dat ze lichte wallen onder haar ogen heeft gekregen door het gebrek aan slaap van gisterennacht. Hopelijk kan ze die goed camoufleren. Ze moet er onberispelijk uit zien voor het altaar. Voor Syll, maar ook voor het halve dorp dat ongetwijfeld aanwezig zal zijn.
Stiekem had ze op een bescheiden en een intiem huwelijk gehoopt, maar als je trouwt met de zoon van de beruchte Ralph Whyte heb je geen keuze. Het verbaast haar nog steeds dat ze zo kalm kan blijven in zijn bijzijn. De rol die ze zichzelf gegeven heeft, begint haar eigen leven volledig te beheersen.

"Klikt het nog steeds niet goed tussen jou en je moeder?", vraagt Dorothy terwijl ze een spijtig gezicht trekt. "Misschien... Kan je in mijn huis komen wonen. Syll en ik gaan toch binnenkort verhuizen en ik heb nog niet aan eventuele kopers gedacht. Het zou me echt leuk lijken als jij hier zou willen wonen", piept ze opgewonden. Het idee dat ze haar woning kan toevertrouwen aan haar beste vriendin lijkt een enorme geruststelling te zijn.

Glauces · 4e jaars

Aaron werpt een blik op zijn horloge. Hij heeft op zich nog wel even de tijd om naar het dorpsplein te lopen, alwaar de ceremonie zich zal voltrekken, maar hij is wel nieuwsgierig naar het hele gebeuren daar, dus begint hij maar richting het plein te slenteren. Bovendien heeft hij toch niets beters te doen; die boekenwinkel van hem komt later wel weer.

Hij moet zeggen dat hij erg blij is dat zijn grootmoeder hem richting dit dorp heeft gestuurd. Het heeft een vreemdsoortige sfeer, die Aaron wel bevalt. Bovendien ligt het in Schotland, en Aaron heeft altijd wel een zwak gehad voor Schotland. De mensen hier... daar weet Aaron nog niet zoveel van, hij woont hier immers ook nog niet eeuwenlang. Hij is daarom ook blij dat er vandaag een bruiloft is, dan kan hij een beetje zijn medemens leren kennen.

Eenmaal vlakbij het plein loopt hij pardoes tegen een jongedame op die kennelijk net de decoratie heeft verzorgd, aan de ceremoniemeester te zien, die haar nog wat naroept. "Pardon, excuseer," verontschuldigt Aaron zich, en biedt haar een hand aan om haar overeind te helpen. "Volgens mij wil de ceremoniemeester je aandacht." Hij maakt een halfslachtig gebaar naar de man. "Heb jij de versieringen gedaan? Het ziet er goed uit." Aaron glimlacht vriendelijk naar haar. Hij kan zo niet zeggen of ze een fullblood is of niet, dus heeft hij maar besloten aardig tegen d'r te doen.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Terwijl Mairi haar hoofd draait om te kijken naar de ceremoniemeester, voelt ze ineens een lichaam. Voor ze het daadwerkelijk in de gaten heeft zit op de grauwe stenen. Een beetje beduusd kijkt ze omhoog naar de man voor haar. Wanneer hij zijn hand uitsteekt pakt ze deze aan, om weer omhoog te kunnen komen. Als ze wat meer op enkele van haar familieleden had geleken, had ze de man nu waarschijnlijk uitgescholden, maar zelf zou ze dat nooit doen. "Oeps..." zegt ze, nog een beetje beduusd.

Wanneer Aaron zegt dat de ceremoniemeester haar aandacht wil, kijkt ze om. Ze glimlacht, hoewel het een verleidelijk aanbod is dat de beste man haar doet, zou ze het nooit aan kunnen nemen. Gezien de onderbezetting op haar afdeling, zou haar baas haar waarschijnlijk nooit laten gaan. "Een leuk aanbod, maar ik moet het helaas voorbij laten gaan." roept ze naar de ceremoniemeester. Dan hoort ze dat de man waar ze net tegen aangelopen is ook tegen haar praat. Wanneer hij zegt dat de versieringen er goed uit zien bloost ze lichtjes, wat ze altijd doet wanneer ze een compliment krijgt vaan een vreemde. "Dank je, dat heb ik inderdaad gedaan..." Ze glimlacht. "En nu maar hopen dat het bruidspaar het ook mooi vindt. En niet onbelangrijk, de vader van de bruidegom." Even denkt ze aan meneer Whyte, een intimiderende man, wie ze altijd het liefste uit de weggaat. Dan kijkt ze Aaron weer aan. Ze had hem weleens in het dorp gezien, maar verder kende ze hem niet. Zelfs zijn bloedsoort wist ze nog niet, wat in een dorp als Sado best bijzonder is. Tenslotte is dat vaak het eerste waarover geroddeld wordt wanneer er nieuwe bewoners in de Sadoí¯aanse huizen komen wonen.

"Kom je voor de bruiloft?" vraagt ze aan Aaron en ze pakt een pen uit haar zak waarop twee wijzertjes geplaatst zijn die kwart voor 11 aangeven. "Het duurt nog even, maar als je een goed plekje wilt, dan is het waarschijnlijk wel verstandig die vast te zoeken. Het halve dorp schijnt te komen, he?" Ze gebaart even naar de statafels en glimlacht dan naar de jongen.

Neville · The Phoenix Admin **Woonplaats:** Austin, TX

"Martin Drew, geboren in East Dulwich, London, waar ik dus ook vandaan kom, op 31 Juli, 1978 - denk ik. Mijn ouders heten Paul en Carol Drew. Ik ben err... uitvinder ofzo." Was dat alles? Pfoeh, je moest wel moeite doen om hier te komen wonen zeg - gelukkig was het personeel nog vriendelijk.
"Oh, en mijn favoriete kleur is lila! Wil je trouwens ook weten waarom?" Hij draait zijn hoofd een paar graden rond om ook de aardige man in het gesprek te betrekken, en geeft hem nog een vriendelijke por. Ze hadden immers een band! "Vast wel. Lila is namelijk bekend als d-" Never mind. HIj hield deze privé-informatie liever voor zich. De kleur lila was zijn geheim.

Bovendien had hij ook net opgemerkt dat de aardige dude zijn arm om de dame had geslagen.Hij boog zich samenzweerderig naar voren, over de balie.
"Zou hij soms bang zijn dat hij zich gaat vervelen tijdens de bruiloft en haar daarom mee gaan vragen, om dan met haar naar bed te gaan als het echt saai wordt?" fluistert hij, ondertussen met zijn ogen rollend in de richting van het kersverse stel.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Donovan begint meteen aan het dossiertje van Martin en vult naast beroep 'vermoedelijk werkloos' in. Hij vindt het prachtig dat Martin de kleurenvraag beantwoordt en noteert het ergens vluchtig neer. Je weet maar nooit wanneer die kleurenkennis van pas kan komen. Dankzij al die kleurvragen heeft hij de favoriete kleur van Dorothy Colson kunnen achterhalen, wat de eindeloze zoektocht naar een geschikt huwelijkscadeau heel wat makkelijker maakte.

Donovan bestudeert geí¯nteresseerd het gesmiecht tussen Nathan en Martin. Hebben ze in hetzelfde jaar gezeten? Het frustreert Donovan dat hij zich zo weinig over dit 'lila/de kleur van mijn ogen/?-trio' (niet elk trio kan 'golden' zijn) kan herinneren, terwijl hij als Headboy zich toch elke student zou moeten herinneren. Hij kan zich nog wel zeer vaag herinneren dat de professoren Martins intelligentie altijd prezen. Tot grote ergernis van Donovan zelf. Hij vond het vreselijk om medestudenten te zien die zich door de examens en O.W.L.s. wisten te zweven, terwijl hij urenlang in de bibliotheek moest zitten.

Licht scandalized spert Donovan zijn ogen open als Martin een opmerking maakt over Helena en Nathan.

"Als hij haar daadwerkelijk weet te ~verleiden~ (de zin 'in bed krijgen' durft hij net niet te gebruiken op de werkvloer) dan stop ik meteen met dit baantje en begin ik een huwelijksbureau", zegt hij semi-emotioneel. Eigenlijk sneu dat hij zich zelfs in zijn 'dromen' een bureaubaantje toekent.

Gewichtig drukt hij een stempeltje op de documenten en schuift ze dan naar de drie personen voor zich toe. "Et voila. Vanaf nu horen jullie tot de Sado-bevolking. Of dat iets is om trots op te zijn mogen jullie zelf ondervinden. Ik raad jullie aan om allemaal naar de bruiloft te gaan, dat is de ideale manier om al met andere mensen kennis te maken. Ik heb hier zelf mogen beleven dat jullie al geen moeite hebben met het aanraken van wildvreemden, dus dat mag geen probleem zijn". Donovan kijkt even naar de omarming tussen Nathan en Helena dat eigenlijk een beetje naar Kurt Hummelisme ruikt, maar ok. "Blijf wel op veilige afstand van de vader van de bruid. Hij heeft een ingebouwde radar in zijn hoofd die alles opspoort dat geen fullblood is". Ja, Donovan kan zo nog een kiosk openen voor het Sado-toerisme, met al die leuke tips die hij in het rond strooit.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena's aandacht wordt weer getrokken wanneer de man achter de tafel drie stempels op papieren drukt en deze naar voor schuift. Ze zet terug een stapje naar voren en neemt het document met "˜Helena Montgomery' van tafel. Met een goedkeurend glimlachje steekt ze het document in de draagtas die om haar schouders hangt, en haalt ze er een waterflesje uit. Ze kijkt Donovan met een opgetrokken wenkbrauw aan voor ze er een slok van neemt. Het aanraken van wildvreemden, pulease. Alsof ze mekaar ongegeneerd in het openbaar zitten te bepotelen. Je ziet toch zo dat Nathan geen gevaar kan zijn. Van de oude stempel, blijkbaar...

"Dan hoef jij je alvast geen zorgen te maken, veronderstel ik?" vraagt ze, met een licht bitter vleugje in haar ondertoon aan Donovan wanneer deze hen waarschuwt voor de bloedradar van vaderlief. Helena doet niet echt iets met de waarschuwing. Alsof (schoon)vader vandaag amok zou maken. Niet dat ze Ralph kent, maar bon. Ze steekt alles wat ze vast heeft terug weg.

Helena buigt zich lichtjes riching Donovan. "Bon. Een prettige dag nog verder..." zegt ze met haar standaard vriendelijke glimlach, vooraleer ze hem de rug toe keert en kijkt naar Martin en Nathan.

"Iemand interesse om mee te lopen?" vraagt ze aan het tweetal.

Enjolras · King of Babylon

Yuk, denkt Nathan wanneer hij de ietwat onsubtiele opmerking van Martin richting de man achter de balie hoort. Met haar naar bed? Jezus. Hij rolt even onopgemerkt met zijn ogen, wil iets zeggen, maar concentreert zich dan weer op wat de man achter de balie nog te zeggen heeft. Hij ritst het blaadje van het bureau en lacht de volgende opmerking even weg. "Er is tegenwoordig voor alles een radar blijkbaar. En ergens mis ik de logica, waarom het hele dorp uitnodigen - is Sado een stad eigenlijk? nevermind, dus, ja, waarom het hele dorp uitnodigen als je uberhaupt alleen wat hebt met degene die zogezegd zuiver bloed hebben?" Met opgetrokken wenkbrauw kijkt hij richting de man van de balie. "Huh?"

Wanneer de dame de man achter de balie groet, knikt hij ook even richting hem. "Anyways, bedankt voor bewezen diensten. Dan zie we jou straks, neem ik aan? Overigens zie ik jou dan niet meer als een wildvreemde, dus dat bepotelen heb je dan aan jezelf te danken," zegt hij en bedenkt zich achteraf pas wat hij nu eigenlijk gezegd heeft. "Ahum, maar," gaat hij wat nerveus verder, please, don't ever change that haircut, "Tot dan?"

Hij glimlacht richting de dame. "Interesse, check! Laat me tijdens het meelopen maar even je naam weten en ik ben volledig yours, my dear." Hij strekt zijn arm voor zich uit, als ware hij een echte gentleman. "Heren...," besluit hij uiteindelijk met een knik richting de man achter de desk (want balie klinkt ook al zo elitair) en de andere knappe man met die extreme nood aan porren. En zorg er maar voor dat ik jullie allebei tegen het lijf loop straks.

Arianna · The Girl Who Lived **Woonplaats:** Storybrooke

Terwijl Liz druk in de weer is met elastiekjes en speldjes, doet Dorothy een voorstel. Bijna laat Liz alles vallen, maar nog net op tijd realiseert ze zich dat ze nu die pluk niet los kan laten, anders stort het hele kapsel in.
'Dat kan ik toch niet doen! En ik kan jouw huis toch nooit betalen, Dor.'
Ze schuift nog een speldje in het kapsel en bekijkt even hoe het nu zit, voordat ze met de speciale speldjes begint. Speldjes die perfect matchen met de bruidsjurk, uiteraard.
'Wat een lief aanbod, maar dat kan ik echt niet aannemen, hoor.'

Afbeelding

Ralph schudt zijn hoofd als Syll voor de zoveelste keer verontwaadigd opmerkt dat Dorothy's ouders het laten afweten op de bruiloft. Het is natuurlijk vreemd, vooral als je bedenkt dat Ralph zelf de ouders van Dorothy nog nooit persoonlijk ontmoet heeft. Ze hebben alleen wat brieven gewisseld per uil. Maar via zijn connecties op het ministerie heeft Ralph de familie Colson nagetrokken en dit zijn toch echt pure volbloeden. Hij gaat er verder niet op in. Als zijn koffie klaar is, sommeert hij de krant en begint hij rustig te lezen.

Als Syll woedend tegen zijn zusje staat te schreeuwen, heeft Ralph de krant wel weer genoeg gelezen. Hij begeeft zich naar boven. Katarina staat haar haren te doen voor de spiegel. Hij wenst haar een goedemorgen en verdwijnt zelf in de douche in hun slaapkamer.

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Inmiddels is zijn hartslag zo ongeveer 180. Hij kon Selene wel vermoorden. Het is dat ze een volbloed was, anders had hij dat misschien nog gedaan ook nog. Ze wíst dat ze moest opschieten, en het is inmiddels al kwart voor 11.

Dan vliegt de deur van de badkamer ineens open, en voor hij het door heeft is Selene alweer verdwenen richting beneden, onder het mom van 'Alle tijd!'
Haastig rent hij achter haar aan - daarbij een aantal treden op de trap overslaand - en ziet tot zijn verwondering dat ze doodleuk een boek aan het lezen is.

'Selene ga je aankleden!' zegt hij op een zo kwaad mogelijke toon. Eigenlijk was hij daar niet zo goed in, dus hij was niet zeker of het veel indruk maakte.
Jij moet met pap Dorothy en Liz op gaan halen weet je nog! Dat hebben we gisteren afgesproken. En we zouden jullie daarna dan zien op het dorpsplein. Hij praat zo snel mogelijk, want de tijd begint nu echt te dringen, hij hoopt dus maar dat Selene hem begrijpt want ze lijkt meer geí¯nteresseerd in haar boek. Want pap geeft Dorothy aan me weg en jij bent bruidsmeisje met Liz dus jullie moeten ook samen komen. REMEMBER! Ik ga me douchen. Zie jullie daar wel.

Halverwege zijn laatste zin is hij alweer opweg naar boven. Snel gaat hij naar de badkamer. Daar treft hij tot zijn ergernis grote plassen water aan, die hij met een zwiep van zijn toverstok maar snel opruimt. Hij draait de kraan open en springt snel onder de douche. Nog iets meer dan een half uur en dan gaat hij trouwen. Hij vraagt zich af of ze het gaan halen.

Afbeelding

'Oke, nu nog even langs Polly om te controleren of alles daar goed gaat,' denkt hij bij zichzelf. Hij is eigenlijk alweer vergeten dat hij met Mairi aan het praten is, zo druk is hij bezig in zijn hoofd. Hij hoort dat ze hem nog wat naroept, maar als hij dat beseft is ze al uitgepraat, en heeft hij er eigenlijk niks van meegekregen.
'Waarom ben ik ook alweer mijn to-do-lijstje vergeten thuis, ik weet zeker dat ik nog iets vergeet,' piekert hij. Er is echter ook geen tijd meer om langs huis te gaan, denkt hij, dus snelt hij richting Polly's Pub.
Hij steekt snel het plein over, gaat de straat in, komt langs zijn huis, en even later ziet hij Polly's Pub al liggen. Het ziet er nog donker uit, maar hij heeft er alle vertrouwen in dat ze druk bezig is.
Hij voelt aan de deur en merkt dat deze open is. Hij stapt naar binnen en roept voor de zekerheid eens "˜Polly, ik ben het. Ik kom kijken of alles goed gaat,'roept hij, niet wetend waar ze zich bevindt.
Wanneer hij een paar stappen binnen zet komt de geur van smekkiesoep hem al tegemoet vanuit de keuken. Bah, niet zijn favoriete smaak zo te ruiken.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Donovan kan eerlijk gezegd niet echt een antwoord geven op die vraag. Dorothy leek altijd even vriendelijk te zijn tegen mensen met een andere bloedsoort, behalve wanneer Syll of zijn familie in de buurt was. Dan hield ze zich gedeisd.

"Geen idee. Ik zou zelf nooit op een of anders dorpsplein trouwen". Wanneer hij de woorden "˜trouwen' en "˜ik' gebruikt in dezelfde context, staart hij even zwijgend voor zich uit. Hij wordt uit zijn gedachten wakker geschud als Nathan nog iets zegt.

Donovan trekt geamuseerd een wenkbrauw op als Nathan een opmerking geeft over bepotelingen. Oh no he didn't.
Helena ziet duidelijk de charmes van zijn bureau in en buigt zich nog eens naar voren. Donovan kantelt zijn hoofd en probeert met zijn blik die van Helena te vangen. Hij kijkt haar een tijdje aan.

"Nee. Ik hoef me absoluut geen zorgen te maken", zegt hij zelfzeker.Hij gelooft woord voor woord zijn eigen bewering.

Met het besef dat zijn shift er nu al vijf minuten op zit, begint hij alles ordelijk aan de kant te toveren zodat zijn bureau er nog onberispelijker dan voorheen bijligt. Ondertussen dumpt hij wat achterstallige archieven op het bureau van zijn collega dat nog steeds niet is teruggekeerd. Simon had Donovan volledig in de steek gelaten met drie (!) nieuwe inwoners en Donovan moest dringend naar huis gaan om zich om te kleden voor het feest. Daarnaast zou zijn collega zich toch volledig voor schut zetten op het feest, dus hij kon net zo goed nog wat brieven alfabetiseren. Donovan zwiert zijn mantel over zich heen, veegt een minuscuul pluisje van zijn mouw en loopt dan naar de kersverse inwoners toe.

"Wonen jullie trouwens ook in het centrum? Ik woon in Greywood Drove." Donovan hoopt niet dat een van de drie dat chique huis heeft gekregen bij de bibliotheek, terwijl hij het moest stellen met een miserabel woninkje.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena kijkt Donovan uitdrukkingsloos en emotieloos aan wanneer hij zegt dat hij zich geen zorgen hoeft te maken om gepakt te worden. Ze veroordeelt hem onbewust al om het makkelijke Fullbloodleventje dat hij leidt, maar besluit er niet te veel mee te doen. Ze zal de dingen maar nemen zoals ze komen.

Ze glimlacht naar Nathan en kijkt naar zijn vooruitstekende arm, een beetje opgelucht dat het er in het leven niet altijd 100% serieus aan toe moet gaan. Voorlopig mocht ze hem wel.
"Mijn naam niet gehoord vooraleer je je tussen ons in wrong?" vraagt ze, waarna ze grijnst. "Ik ben dus Helena. Gelukkige verjaardag, trouwens." Ze geeft hem drie felicitatiekussen, waarna ze zijn arm aanneemt.

"En wat heeft jou naar Sado gedreven?" Oprechte interesse weerklinkt in haar stem. Ze kijkt even achterom als Donovan zich in hun richting beweegt en zijn mantel aantrekt. Dus hij ging meelopen met hen? Misschien is hij toch nog niet zo arrogant.

"Ik woon in het zuiden van het dorp," antwoordt ze Donovans vraag. Om al meteen te zeggen dat ze een nederig en klein huisje heeft gekocht op Willowbank Road, vindt ze nog een beetje te vroeg om te verkondigen aan een Fullblood die mogelijks connecties met het Ministerie heeft.

Rayna · Dreuzel **Woonplaats:** In a lemontree

Polly schrok zich een ongeluk toen ze iemand hoorde roepen in de pub. Verdraaid, heb ik de deur niet afgesloten? Dat is dom, want hier in de keuken heb ik geen zicht op wat daar voor allemaal gebeurd. Snel droogde ze haar handen af en gooide haar schort op het aanrecht.

"Moment, ik kom eraan!" Met een zwiep van haar toverstok probeerde ze de schade nog enigzins te redden en de keuken toonbaar te maken. maar dat was natuurlijk een verloren zaak. Polly keek om de hoek van de deur die de pub van de keuken scheidt.

"Eeh.. kan ik u ergens mee helpen? Oh, je komt kijken of alles goed gaat?" Nou ja zeg! Wat een vertrouwen weer." De figuurlijke donderwolkjes begonnen zich al verwoed te verzamelen boven haar hoofd. Alsof ik nog niet genoeg te doen heb, komt meneer even kijken of alles goed gaat.. pffft!

Afbeelding

Meneer de ceremoniemeester keek aarzelend de pub rond toen hij naar binnenstapte en zijn komst aankondigde. Hij keek wat bedenkelijk bij al het gestommel dat hij vanuit de achterkant van de zaak hoorde komen. Als dat maar goed gaat! Hij had al niet zo'n vertrouwen in het kunnen van de uitbaatster van de Pub. Toen meneer de ceremoniemeester hoorde dat het bruidspaar de Pub als locatie had gekozen, baalde hij als een stekker. Moest ie notabene samenwerken met het meest chaotische mens dat er bestond in sado!

"Eh ja, als het uitkomt. Ik ben net al op het plein geweest en daar is alles nu in orde. Dus ik dacht, ik kom even kijken hoe het er hier voor staat. En.. hoe staat het ervoor?"

Vertwijfeld krabde meneer de ceremoniemeester aan zijn linkeroor. De pub zag er goed uit, maar er was iets niet in de haak, hij voelde het gewoon. Misschien kwam het door het rode hoofd van Polly wat om de hoek van de deur hing.. of misschien was het die schuldbewuste blik in haar ogen. Wat voor chaos ging er achter die deur schuil?

Afbeelding

Argwanend zag Polly hoe de ceremoniemeester zijn blik door de pub liet glijden. Zeg, wat dacht die man wel niet? Dat ie hier even als een leuk schoolmeestertje de boel kon komen controleren? Dat hij fijn door de smekkiesoep heen zakt!

"Nou prima hoor, zoals je ziet is de aankleding van de pub helemaal af enne met de gerechten gaat het de goede kant op." Toen ze dat laatste uitsprak trok het schaamrood naar haar wangen toe, maar ze hoopte vurig dat de ceremoniemeester dat niet zag, want het ging in de keuken verre van goed. De soep stond op en de taart was af, maar daar was alles dan ook mee gezegd.

Afbeelding

De ceremoniemeester liep de pub verder in en wilde naar de keuken lopen. Hij hoorde Polly aan over hoe het ervoor stond en om eerlijk te zijn geloofde hij er geen snars van. Dat werd nog eens bevestigd toen hij dichterbij kwam en zag dat de twee dingen die hij voor haarspeldjes aan had gezien in werkelijkheid een bruine en een groene smekkie waren. Wel heb ik ooit! Er zaten smekkies in haar haar!

"Polly, ik zou graag de taart willen zien. Het bruidspaar (of eigenlijk die bemoeizuchtige pa van de bruidegom) heeft me nadrukkelijk gevraagd om te kijken of alles naar hun wensen was gedaan."

Afbeelding

De schrik sloeg Polly om het hart toen de ceremoniemeester naar de taart wilde komen kijken.

"Eh, dat lijkt me geen goed idee weet u. De taart heeft een erg delicate vulling en u weet hoe dat zit met taarten, die dingen storten zo in. Dus als u het niet erg vindt dan kunt u beter straks na de ceremonie op het plein even hierheen komen. Tegen die tijd is de taart genoeg uitgehard en dan kunt u hem naar hartelust keuren."

Terwijl ze dit zei, verliet Polly haar keuken en liep naar de ceremoniemeester toe. Ze pakte hem vriendelijk doch dwingend bij de arm en dirigeerde hem weer naar buiten toe.

"Dan zie ik u straks goed?" En voordat de ceremoniemeester nog iets kon zeggen zwaaide ze de deur dicht. Zo daar kwam ze goed vanaf!

Afbeelding

Verbouwereerd keek de ceremoniemeester naar de deur die zojuist voor zijn neus werd dichtgeslagen. Het ene moment vroeg hij Polly of hij naar de taart kon kijken en het volgende moment werd hij aan zijn arm naar buiten gesleurd en daar stond hij nu!

Niet wetend wat nu te doen wipte de ceremoniemeester van zijn ene been op zijn andere been.

OOC: Zo, om de schade van afgelopen week even in te halen. En ik heb nog iets moois voor de ceremoniemeester in petto ^^

Moniek · The Dark Mod

Selene kijkt op als Syll de kamer binnen komt stormen en begint te mopperen en te stressen en te zeuren en te Syllen basically.

Jaja," antwoordt ze afwezig. Ze hoort maar de helft van wat hij zegt eigenlijk, maar het kwam erop neer dat ze moest gaan aankleden en weg moest. Eerst mijn thee opdrinken, denkt ze. Syll is inmiddels alweer weggerend en Selene drinkt rustig haar thee op. Daarna gaat ze op haar gemak naar haar slaapkamer en trekt haar jurk aan.

Oké, nu alleen nog schoenen. Ze trekt haar kast open, waar zo'n twaalf paar schoenen staan. Tenminste, "paar"... Ze haalt er een zilverkleurige pump uit die ze speciaal voor de bruiloft had – maar dat is het dan ook. Eén schoen. Ze gooit al haar andere schoenen eruit in een zoektocht naar schoen nummer 2, maar hij ligt er niet. Ze kijkt op de klok en ziet dat het al kwart over 11 is. Great, denkt ze. Ze heeft nog een kwartier om schoen nummer 2 te vinden en bij Dorothy te komen. Ze doorzoekt heel haar kamer, maar hij is nergens te bekennen.

"Maaaaaaam? Paaaaaaaap? Syyyyyyyll? Heeft iemand mijn andere schoen gezien?" gilt ze dan door het huis. Misschien heeft iemand hem geleend. Om een vlieg mee dood te slaan. Of voor onderzoek. Zoiets moest het zijn. Ondertussen zoekt ze driftig verder terwijl het al steeds later wordt.

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Syll Whyte gaat over een half uur trouwen, maar staat nu nog thuis onder de douche. Great. Met een snelheid waar zelfs de verplegers van Huize 'Rust & Vrede' (het plaatselijke verzorgingstehuis) niet tegenop kunnen, wastte hij zichzelf met flink wat zeep. Zo verdween de zweetgeur binnen enkele minuten volledig en voelde hij zich al een stuk frisser na het vermoeiende rondje hardlopen, of het nog veel vermoeiendere Selene achterna zitten om op te schieten. Vervolgens accio't hij de shampoo, die hij in zijn haast vergeten was te pakken, en wast dan snel zijn haar. Hij spoelt het nog snel uit en springt dan snel weer uit de douche.

Al met al was hij nog geen 3 minuten bezig geweest, een waar record. Nu de rest nog. Hij gaf met zijn toverstok een handdoek opdracht hem af te drogen en een tandenborstel om zijn tanden te poetsen. Nog voordat dat goed en wel gebeurd was pakte hij snel zijn chique galagewaad, dat al klaar hing op een kapstok. Het was een zwart gewaad, versierd met goud. Het was een erg duur gewaad, maar hij had het gekregen van zijn ouders. Ze wilden dat hij chique gekleed was op zijn bruiloft, het was immers de mooiste dag van zijn leven. Tenminste, dat moest het zijn volgens de gewoontes. Hij moest het nog maar bezien, al zou het zeker een prachtige dag worden, nu hij eindelijk met zijn Dorothy zou trouwen.

Hij kleedt zich vlug aan, doet zijn horloge om – tot zijn schrik ziet hij dat het al kwart over 11 is – en begint dan zijn haar te doen. Op de achtergrond hoort hij Selene schreeuwen waar haar schoen is. Was ze nu nog steeds niet weg. Hij had toch wel verwacht dat zijn vader Selene ook tot haast zou manen. Hij kwam ook niet graag te laat.

Waarom hadden ze in vredesnaam ook het hele dorp uitgenodigd. Maar dit was traditie, zo had zijn vader hem verteld. Alweer zo'n stomme traditie. Maar aangezien zijn vader er zelfs niets op tegen had gehad dat er bloedbesmeurden op de bruiloft kwamen, besefte Syll wel dat het een belangrijke traditie was. Zijn vader had hem verteld dat Sado vijftig jaar geleden was bevrijd van de macht van een duister tweetal, precies op de dag dat er een bruiloft was geweest. De bruiloft ging die dag niet door. Maar enkele weken later werd deze alsnog gehouden en werd de bruiloft een soort dorpsfeest waarbij werd gevierd dat Sado bevrijd was. Het hele dorp was bij de bruiloft aanwezig, en sindsdien was dit traditie in het dorp.

OOC: de bruiloft begint dus over n kwartier :')

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi staat nog steeds bij Aaron wanneer ze in de verte een uil aan ziet komen. Ze fronst als ze in de gaten krijgt dat het háár uil is en niet zomaar een uil. Af en toe verbaasde ze zich over het oude beestje, Kenny was al ruim voorbij de leeftijd die de gemiddelde uil wordt, maar was nog steeds fit genoeg om haar post te regelen.

Ze steekt haar arm uit en Kenny vliegt inschattend op haar af en mist haar arm op een haar na niet. Zijn inschattingsvermogen is wel wat achteruit gegaan en het zou niet de eerste keer zijn dat ze het beestje van de vloer of muur moet plukken. Ze plukt de brief van zijn poot en fronst opnieuw, van haar werk.. Nee, niet nu...

Beste Mairi,
Vanmorgen bereikte mij het bericht dat de "opruimingsdienst" vandaag weer achter wat muggles aangaat. Ik wil je dan ook vragen jezelf gereed te houden om de rommel op te ruimen. Volgens de roddels is Schotland aan de beurt, dus je hoeft niet ver van huis. Je hoort van me.
Ian.

Mairi zucht, haar baas wist wel met welke klusjes hij háár opzadelde. Ze kijkt naar het woord 'Schotland'. Hmmm, Schotland was tot nu toe redelijk ontzien, waarom ze nu naar het Noorden zouden komen kon ze alleen maar raden...

[RPG] The Blood of Sado

Wie is er online