Welkom op Harry Potter Forum! 


Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ... 27  Volgende

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do jan 12, 2012 10:52 

    Afbeelding
    Rose Pocock

Dan valt opeens Flynn haar op, die zojuist dus met Sophia terug naar binnen komt gelopen. Eindelijk iemand die nuchter was en wel wat van de situatie afwist. Ondertussen heeft ze een paar stappen terug richting Thomas gezet.
"Flynn?" komt het er dan ook vragend uit, bij het zien van zijn ongemakkelijke uitdrukking. "Flynn, wat is er precies gebeurt?" vraagt ze hem. "Of heeft Sam geen idee waar ze het over heeft?" Haar blik blijft even hangen op Thomas. "Hebben jullie.. Hebben jullie Thomas..?"
Omdat ze net zo gelukkig was dat ze Thomas weer terug had, had ze nog niet helemaal beseft hoe dit alles tot stand zou kunnen zijn gekomen. En als het inderdaad klopte dat Flynn en Sam Thomas tot leven hadden gewekt. Dan was ze hun daar eeuwig dankbaar voor.

_________________

    "Bir güzele güzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do jan 12, 2012 11:39 

Afbeelding

Flynn wil net gaan doen alsof er iets heel interessants op de eettafels staat, als hij vanuit zijn ooghoeken merkt dat Rose hem heeft opgemerkt.
Hij slikt en slaat zijn blik aarzelend naar haar op, klaar om zijn laatste seconden gade te slaan.
Met een kuch krabt hij in zijn haar als Rose hem vraagt wat er precies is gebeurd en kijkt vluchtig even naar Sam. Die gaat hem natuurlijk nu niet helpen. Hmpf.
'Nou-' Hij haalt diep adem en kijkt haar verontschuldigend aan. 'Sam en ik hebben inderdaad Thomas terug tot leven gebracht.'
Flynn sluit zijn ogen even terwijl zijn geweten weer begint te knagen.
Hoe moet hij dit in godsnaam tegen haar gaan uitleggen zonder haar te veel te kwetsen.
'Ik had haar nog zo gezegd dat het geen goed idee is, met de doden tarten is gevaarlijk- Ik wou het niet- Die kist opgraven was gewoon gruwelijk-Ik-' Hij stokt in zijn woorden en kijkt Rose met een verstikte blik aan. 'Het spijt me.'
Geen flauw idee wetend dat ze hem juist dankbaar is, kijkt hij haar oprecht verontschuldigend aan en probeert zijn tranen tegen te houden. Niet. Huilen. X.X


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do jan 12, 2012 11:58 

    Afbeelding
    Rose Pocock

Rose probeert Flynn's blik vast te houden en alles in zich op te nemen. Hij lijkt te aarzelen, hij lijkt haar aan te kijken alsof het hem spijt. Haar wenkbrauwen schieten eventjes kort omhoog wanneer hij zegt dat hij inderdaad samen met Sam Thomas terug tot leven gewekt heeft. Terwijl Flynn zijn ogen sluit, blijft Rose haar blik op Sam hangen. Waarom? Het zou vast niet om een stomme reden als 'dat ze jaloers is op Noah' zijn, waarom had ze dit gedaan?
Haar aandacht is echter al gauw weer bij Flynn wanneer die doorgaat.

"Het.. Het spijt je?" komt er zachtjes uit haar mond. Hij kijkt haar serieus vrontschuldigend aan, alsof hij iets gruwelijks heeft gedaan. Hij lijkt er moeite mee te hebben. Rose schudt even haar hoofd, alsof ze het nog steeds niet wil geloven. Maar dan verschijnt er een lachje op haar gezicht. Ook zij moet moeite doen om haar tranen in te houden, maar niet om de reden van Flynn. Omdat ze gewoon hartstikke dankbaar is dat ze Thomas terug heeft.
Ze kan zich dan ook niet inhouden en slaat haar armen dan om Flynn's nek heen en omhelst hem. "Het hoeft je niet te spijten, silly." lacht ze zachtjes tegen hem, terwijl ze hem eventjes over zijn rug wrijft.
"Dankje." Ze laat hem los zodat ze hem aan kan kijken. "Je hebt me Thomas terug gegeven.." Ze glimlacht even bemoedigend zodat hij zich niet meer schuldig hoeft te voelen.

_________________

    "Bir güzele güzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do jan 12, 2012 12:07 

Afbeelding

Flynn wil net knikken als ze hem vraagt of het hem spijt.
Dat zei hij daarnet toch al? Vrouwen moeten precies altijd bevestiging hebben.
Hij laat zijn adem langzaam ontsnappen en trekt een verschrikt gezicht als ze hem rond de nek vliegt. WURGPOGING!!!

'Het hoeft je niet te spijten, silly.'
Flynn knippert met zijn ogen als hij haar die zin hoort zeggen en dan krijgt hij ook nog eens een dankje.
'G-Graag gedaan?' begint hij half sputterend terwijl hij zijn ogen en oren niet geloofd. Ze was hem echt dankbaar? Ze vind het niet erg dat hij de dood bedot heeft?
Hij probeert zich te herstellen en kijkt haar met een fijn glimlachje aan. 'Nou...Dan tenminste toch één iemand die het goed oppakt. Noah vind het anders geen lachertje.'
Hij aarzelt even terwijl hij met zijn linkervoet aan het schuifelen is om zich ergens mee bezig te houden. 'Denk je dat hij nog zal veranderen van gedacht of moet ik maar beter mijn eigen put beginnen uitgraven?'


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do jan 12, 2012 13:00 

    Afbeelding
    Rose Pocock

Rose glimlacht bij zijn reactie en is blij dat hij onderhand door krijgt hoe blij ze met deze situatie is. Wat hij vervolgens zegt, geeft haar echter een opgekropt gevoel.
"Noah?" Hij verviel net ook al meteen in zijn oude gedrag, terwijl hij juist heel blij was om zijn broertje weer terug te hebben. Dat was wel te zien. Hij was zo.. Labiel.
Ze kijkt Flynn eventjes met een bemoedigend glimlachje aan. "Ik denk niet dat dat nodig is." verzekert ze hem. "Geloof me maar, hij is dolgelukkig dat hij z'n broer terug heeft, echt." knikt ze, waarna ze met een glimlachje richting Thomas kijkt. Ja, Noah was blij om Thomas terug te hebben. Ze weet hoe erg hij eronder gelijdt heeft, hoe erg het verlies hem viel.
Haar blik glijdt vervolgens naar Sam. Sam die voor het eerst in haar leven iets heeft weten te doen waar Rose haar dankbaar om kan zijn. Ze vliegt haar echter niet zo om de nek als dat ze bij Flynn doet. Bovendien heeft ze Jarrod en zichzelf in deze.. belachelijke toestand geholpen. Ze voelt er soweiso niet echt iets voor om haar te bedanken, maar zal dat in deze situatie wel moeten doen. Maar niet tegen deze dronken versie van haar, dan wel gewoon op een fatsoenlijke manier zoals fatsoenlijke mensen dat doen.

Met een glimlachje kijkt ze nog naar Thomas, waarna haar gedachten weer afdwalen naar de woorden van Flynn. Zijn woorden over Noah die dit allemaal aan de ene kant niet zo'n lachertje leek te vinden.. "Hij zal je echt niet vermoo,- vermoorden ofzo." Snap. Haar blik schiet van Flynn naar Thomas. Er is haar wel eens verteld over het evenwicht dat niet verstoord mocht worden. Ze hadden Thomas uit de 'dodenwereld' gehaald. Dat kon niet zonder consequenties zijn. Zou Noah daarom zo afgedwaald zijn?
"Maak je maar geen zorgen." stelt ze Flynn nog snel gerust. Ze stapt even naar Thomas toe. "Ik ga even naar Noah kijken. Hij leek een beetje verstrooid." licht ze hem even snel in. Haar blik gaat vervolgens even naar haar zusje toe die zich om Jarrod had bekommert. Het was maar beter als ze Jarrod en Sam inderdaad maar even een handje hielpen.

"Ik ben zo terug." zegt ze dan ook in het voorbijlopen van haar zusje om haar gerust te stellen, waarna ze de zaal uitloopt om Noah ergens in dit te grote kasteel te vinden.

_________________

    "Bir güzele güzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Beginnend Tovenaar

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: In my cosy little bed

Houseitem
BerichtGeplaatst: do jan 12, 2012 20:30 

Afbeelding

Romy kijkt maar verward naar Jarrod die vanalles aan het mompelen is over sneeuw en Noah en Dom. Die drank deed hem écht niet goed.
Ze kan echter een giechel niet meer onderdrukken als Jarrod doodserieus suggereert dat Thomas een vampier is. Ze slaat snel een hand voor haar mond en kucht om het te verbergen. Een kleine glimlach speelt desondanks om haar lippen.
Ze blikt op naar Thomas om zijn reactie te peilen. "Misschien kan jij het beter uitleggen." zegt ze hem. "Hoewel ik twijfel of hij het wel gaat geloven in de toestand waar hij nu in is..." Vervolgt ze daarna bedenkelijk.

Ze kijkt eventjes naar Jarrod die wat bleek begint weg te trekken, ze krijgt zo het idee dat het niet lang gaat duren tegen dat Jarrod helemaal misselijk wordt. "Jarrod, gaat het wel?" Vraagt Romy hem dan ook bezorgd.
Romy hurkt zich naast de stoel zodat ze Jarrod beter kan aankijken.

Rose passeert met de mededeling tegen Daisy dat ze zo terug is. Hetgeen dat er zich tussen Rose en Flynn afgespeeld had, is haar een beetje ontgaan. Ze had zich meer met Jarrod bezig gehouden.
Romy kijkt vervolgens op naar Daisy. "Ik denk dat we hem inderdaad best naar zijn kamer helpen. Met die kleur op zijn gezicht, kan het niet lang duren voor die drank de verkeerde uitwerking krijgt."
Romy staat weer recht en laat haar hand even op Jarrods schouder rusten.

_________________
I want to be a monkey, be monkeys with you.


 Profiel  

Professor

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: vr jan 13, 2012 22:26 

Afbeelding
    Sophia Koontz


Als Flynn het haar vertelt dat het Jarrod is, giechelt Sophia. En ja hoor, als Jarrod zich omdraait ziet Sophia het ook. Al snel gebeuren er allemaal dingen want, zoals Sophia al stiekem verwachtte, is Jarrod nogal dronken. Dat moet ook wel als hij zich heeft laten overhalen door Sam om een jurk en zo aan te trekken. Sophia doet geen aanstalten om te helpen, dat doen andere mensen voor en besides, haar petite body houdt Jarrod niet overeind! Daar is ze veel te fragiel voor.

Sophia wordt dan een beetje meegetrokken in een gesprek tussen Sam, Rose en Flynn. Flynn en Sam biechten op dat zĂ­j Thomas terug hebben gehaald. Sophia doet een stapje terug, aangezien ze zich liever wat buiten het gesprek wil houden en wacht af wat er gaat gebeuren. Rose lijkt het in ieder geval helemaal niet erg te vinden, hoewel het duidelijk is dat Flynn zich nog wel steeds schuldig voelt. Als Rose weggaat, gaat Sophia weer bij Flynn staan en pakt ze zijn hand.
"Gaat het?" fluistert ze in zijn oor.


 Profiel  

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: vr jan 13, 2012 22:32 

Afbeelding

Flynn laat zijn blik op Rose rusten terwijl ze hem probeert gerust te stellen. Proberen...Want hij wil het niet echt in zich opnemen.
Ze mag hem dan misschien dankbaar zijn dat ze Thomas terug heeft, dat snapt hij best. Maar het geheel is zo fout en er zal nog iets gebeuren om het weer recht te zetten, en dit zal niet mals zijn. Dat voelt hij gewoon.

Hij zucht lichtjes en knikt dan met een zwakke glimlach naar Rose om aan te tonen dat hij haar woorden dankbaar is.
Zwijgend kijkt hij haar na als ze Noah gaat zoeken. Liever zij dan hem momenteel.
Flynn kijkt opzij als hij voelt hoe iemand zijn hand vastneemt. Sophia obviously. Hij weet al perfect hoe haar hand aanvoelt, en dat is <3
'Het gaat wel.' Mompelt hij zwak. 'Ik denk dat ik zo maar naar bed ga...Dit feestje is ook wel bijna ten einde.'


 Profiel  

Headhunter

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Kruideniersstraat 71

Houseitem
BerichtGeplaatst: vr jan 13, 2012 23:02 

Afbeelding


Thomas is vol concentratie Jarrods schoenen aan het uittrekken als hij zijn opmerking hoort. In tegenstelling tot Romy doet hij geen enkele moeite om zijn zachte gegrinnik te verbergen.
"Ik leg het later wel uit, mijn jongen."

Hij kijkt van Romy naar Jarrod als die vraagt of het wel gaat. Dan ziet hij Jarrods gezichtskleur, en hij staat op om Jarrod weer uit de stoel te helpen.
"Kom, we gaan even ergens wat rustiger heen," zegt hij.

_________________
now my life is sweet like cinnamon


 Profiel  

Professor

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Mystic Falls

Houseitem
BerichtGeplaatst: wo jan 25, 2012 19:11 

Afbeelding
Daisy Pocock

Daisy zucht diep, natuurlijk heeft Noah haar niet gehoord en zelfs als hij haar wel had gehoord, waarom zou hij de moeite nemen er iets op te zeggen? Daisy snapt het echt niet, hij krijgt zijn broer terug en als reactie daarop gaat hij zich even als de grootste zak gedragen? Het was echt helemaal onlogisch. Ze laat haar armen naast haar hangen en besluit het hele Noah-gedoe maar te laten voor wat het is. Ze weet zelfs niet of ze wel vrienden is met hem, hun relatie is nogal vreemd. Het is vast haar plaats ook niet om kritiek op hem te leveren.

'Jar, neem het van mij aan, je bent veel aantrekkelijker als man,' zegt ze dan met een klein glimlachje tegen hem. Ze wrijft even al lachend door zijn haren. Waar haalde hij het in hemelsnaam zich te verkleden als vrouw? Zelfs als Sam het had voorgesteld, blijft het compleet absurd dat hij erop in zou gaan. Thomas heeft volledig gelijk dat Jarrod best weg kan uit deze drukte, ze is er dan ook van overtuigd dat hij bij Thomas in goede handen is. 'Zal ik helpen of gaat het wel lukken?' biedt ze maar haar hulp aan.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: za jan 28, 2012 12:26 

Afbeelding

Noah is verward en alleen op zoek naar zijn kamer. Zijn passen zijn onregelmatig en wijken soms iets af van links naar rechts. In zijn rechterhand heeft hij een fles wijn geklemd, ditmaal niet om zijn gevoelens weg te drinken, maar om zichzelf moed in te drinken. Zo nu en dan murmelt hij iets in zichzelf, lacht hij hardop en verstrengelen zijn vingers zich weer gefrustreerd in zijn haar. Als hij eindelijk bij zijn eigen kamerdeur is prutst hij wat met het slot en laat hij de sleutel uit zijn handen vallen. Met een zucht laat hij zich tegen de deur aan zakken waar hij opnieuw alle mogelijkheden tegen elkaar begint af te wegen. Een vriendelijke dienstmeid die passeert merkt hem op. Behulpzaam raapt ze de sleutel op en opent ze voor hem de deur. Behoedzaam helpt ze hem ten slotte ook maar overeind en bezwijkt ze bijna onder het gewicht dat nu steun op haar zoekt. Noah heeft zijn arm over haar tengere schouders geslagen en laat zich gewillig naar binnen helpen. Terwijl het meisje zich concentreert op haar stappen en haar blik verlegen op de grond voor haar gericht houdt lijkt iets Noah zijn aandacht vast te houden. Zijn ogen darten onderzoekend over haar heen, maar er ligt ditmaal geen flirtende blik in zijn ogen. Er schuilt iets heel anders achter zijn blauwe ogen, iets totaal anders.

 

Wanneer de dienstmeid hem ver genoeg zijn kamer heeft in geholpen maakt ze een lichte buiging en excuseert ze zichzelf.  
“Nee!” zijn stem klinkt hard, dwingend. Hij verspert haar de doorgang en blokkeert daarmee de deur. “Niet weg gaan” fluistert hij nu wanhopig.
“Ik moet de bedden nog verschonen” haar blik gaat zenuwachtig heen en weer tussen de deur en Noah. Maar Noah luistert al niet meer, Noah zijn ogen zijn op haar gefixeerd zoals een roofdier naar zijn prooi kijkt.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: za jan 28, 2012 13:22 

    Afbeelding
    Rose Pocock

Als ze hier nou eens telefoons hadden, had ze Noah zo kunnen vinden. In plaats daarvan moet ze echter heel het kasteel af gaan struinen en hopen dat iemand hem gezien heeft. Zo nu en dan komt ze iemand tegen maar niemand schijnt hem gezien te hebben. Welke kamer was ook alweer van hem? Dat ze daar nooit eerder op gelet heeft..
Ze stopt even en trekt haar lange jurk ietsjes op om vervolgens haar schoenen uit te doen. Het geklik in de stilte van de gangen werkt een beetje op haar zenuwen. Zodra ze ze in haar hand heeft laat ze haar jurk weer los, waarvan de zoom nu nog wat meer op de grond terecht komt.

Met een zucht loopt ze verder, op zoek naar zijn kamer. Het moest hier ergens in de buurt zijn. Een hopeloos gevoel neemt overmacht van haar. Het is alsof er een angstaanjagend voorgevoel naar boven komt. Hopelijk lag hij gewoon dronken op z'n bed te slapen. Hopelijk.

_________________

    "Bir güzele güzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do feb 02, 2012 20:05 

Afbeelding


De gang is verlaten, vanachter de deur klinken de zachte stemmen van de dienstmeid en Noah. Af en toe schiet die van het meisje iets omhoog en klinkt het geschuifel van voeten. “W..wat ga je doen?” snikt ze duidelijk overstuur van het gesprek dat zojuist heeft plaatsgevonden.
“Een logistiek probleem oplossen.” Bij elke pas die zij naar achter zet, zet hij nu een stap naar voren.
“Ik weet zeker dat dit niet is wat Thomas zou willen” ze krimpt wat ineen als ze de muur in haar rug voelt en blijft even versteend staan.
“Je hebt gedronken, dit is niet juist. Je mag dit niet doen. Ik weet zeker dat-“

De beklemmende rust die eerst nog om Noah heen hing slaat snel om. De bijt op zijn onderlip toont tekens van twijfel, maar wanneer hij zijn ogen met een zucht weg rolt werken de vele woorden van het meisje juist tegen haar. “Hou je mond!” sneert hij “Hou voor twee tellen je mond en laat me nadenken.” Opnieuw twijfels. Met een warrig handgebaar gebaard hij haar stil te zijn. Nonchalant, of op zoek naar steun, plaatst hij zijn hand op haar schouder. “Je bent de dienstmeid. Je kent Thomas niet eens, niet echt. Dus ik bepaal zelf wel wat ik wel en niet mag. Niet Thomas, niemand niet. Daarbij is het niets persoonlijks. Het doet geen pijn…denk ik” Vanuit een dierlijk instinct besluit het meisje dat dit haar enige kans is om weg te komen en grist ze de lamp van het nachtkastje. Met een harde knal laat ze deze op zijn hoofd neer komen. De lamp rolt over de vloer weg gevolgd door haar snelle voetstappen richting de deur.

Op de gang gaat de deur echter nooit open. Er glipt niemand naar buiten, de deurklink blijft onbewogen. Rond de kamer hangt een ijzige stilte, een onheilspellend gevoel. Op het bed ligt de dienstmeid, maar ze ligt er opvallend vredig bij. Niets wijst op een gevecht, behalve de kamer die overhoop is gehaald. Haar handen liggen voor zich gevouwen op haar buik, alsof ze slaapt. Ze slaapt niet. Noah zelf zit op de grond in een hoek van zijn kamer, zijn ogen zijn rood doorlopen en vochtig. Afwezig drukt hij zijn hand tegen zijn achterhoofd, want het bloed door de klap met de lamp.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do feb 02, 2012 22:04 

    Afbeelding
    Rose Pocock

Er gaan vijf minuten.. tien.. vijftien minuten voorbij, misschien zelfs wel wat langer, voor Rose eindelijk de kamer van Noah gevonden denkt te hebben. Even aarzelt ze voor de deur. Misschien dat ze hem toch maar niet lastig moest vallen.. Misschien wilde hij wel helemaal niemand in de buurt.

Toch klopt ze op de deur, waarna ze eventjes wacht op een reactie. Die niet komt. Voorzichtig opent ze dan de deur, waarna ze zachtjes naar binnen stapt. "Noah?"
De kamer is helemaal overhoop gehaald. Alsof iemand zich uit frustratie heeft uitgeleefd met alle spullen in de kamer. Op het bed ligt een meisje. Een dienstmeisje? Haar ogen zoeken snel de kamer af naar Noah, die ze al snel in de hoek van de kamer ziet zitten. Zijn hand lijkt bebloed, wat meteen haar aandacht terug naar het meisje trekt. Haar hart begint sneller te kloppen en ze moet moeite doen om regelmatig adem te blijven houden. Sliep.. ze?
Stilletjes en met een brok in haar keel loopt ze naar het bed toe, waarbij ze vervolgens met een onheilspellend gevoel voorzichtig de pols van het meisje vastpakt.

Rose laat het meisje meteen los en zet snel een paar stappen naar achteren. Haar handen heeft ze voor haar mond geslagen en ze kijkt geschrokken uit haar ogen. Een benauwd en beklemmend gevoel neemt overmacht en ze snakt even paniekerig naar adem. Een misselijkmakend gevoel komt naar boven en ze voelt zich klam worden. Noah,- Hoe kon,- Ongelovig schudt ze haar hoofd, terwijl haar ogen lichtjes vochtig worden wanneer ze haar blik niet van het dienstmeisje af kan halen.


Een ander dienstmeisje kijkt nieuwsgierig de kamer binnen, waarvan de deur nog open staat. Haar wenkbrauwen schieten omhoog wanneer ze de prins in een hoekje ziet zitten en de jongedame geschrokken wit weg ziet trekken nadat ze het dienstmeisje op bed aan de pols gevoeld heeft. Haar ogen worden groot. Iedereen wist dat prins Noah de god van de dood was. En impulsief als deze dienstmeid is, rent ze onhandig snel weg bij de kamer.
Uit paniek rent ze zo de zaal in waar het kerstfeest gaande is. Haar blik schiet heen en weer de zaal over. WIE kon ze nou alarmeren? WI,-
"Prins Thomas!" ze moet moeite doen om niet te hyperventileren. "Prins Noah.. Hij.. Zij.. Ze lag daar.. Ze.. Hij.. Hij heeft haar ver- vermoo--" de woorden worden nooit compleet uitegesproken, het dienstmeisje valt namelijk recht voor hun neus flauw.


Rose is zich totaal niet bewust van het dienstmeisje dat net alarm is gaan slaan. Ze probeert over het tafereel heen te komen, over de schok, over de misselijkheid. Maar hoewel ze niet meer naar het meisje kijkt, blijft ze haar levenloze lichaam voor zich zien. Bibberig schudt ze haar hoofd. Neeneenee. Noah, nee.
Noah.
Ze probeert haar ademhaling onder controle te krijgen, net zoals haar trillerige handen, terwijl ze op probeert te staan om zich naar de hoek bij Noah te begeven. Al snel zakt ze dan ook weer op de grond neer. Ze kan hem alleen niet aankijken.
"No..ah.." komt het er schor uit. Ze probeert haar hand naar hem uit te steken, hem over zijn arm te wrijven. Wanneer ze echter merkt hoe trillerig die is, trekt ze hem gauw terug. Nee. Het lichaam van het meisje is op haar netvlies gebrand. Ze kan hem niet eens aankijken.

_________________

    "Bir güzele güzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do feb 02, 2012 23:18 

Afbeelding


Noah is zo in gedachten verzonken dat hij het geklop op de deur niet hoor. Pas als Rose hem roept kijkt hij op. Niet in staat om nu te reageren op haar geroep, omdat zijn adem halverwege in zijn keel is blijven hangen. Er valt wat licht van de gang naar binnen waarna Rose haar schaduw in de kamer zichtbaar wordt. Hij wil zeggen dat ze weg moet gaan, maar er komt geen geluid uit zijn keel. Hij is slechts een toeschouwer die vanaf een afstand toe kijkt.

En terwijl bij Rose vast voor lange tijd, misschien voor altijd, het beeld van het meisje op haar netvlies blijft staan. Wordt op dat moment de reactie van Rose op zijn netvlies gebrand. Alsof nu pas het besef helemaal tot hem door dringt. Dat de andere dienstmeid alarm slaat merkt hij wel, maar reageren doet hij er niet meer op. Zijn blik is op Rose gericht, Rose die niet eens meer op haar benen kan staan. Niet zoals bij het wederzien van Thomas, maar van pure ellende. Ellende die hij had veroorzaakt. En hij kan de hele tijd ongestoord naar haar kijken, juist omdat zij zijn blik ontwijkt. Dat is een zegen en een hel tegelijk. Als ze haar hand terug trekt kan hij het niet langer aan zien. Hij heeft de kracht niet om zelf de afstand te overbruggen en haar geruststellend op haar hand te kloppen. Hij wil haar bovendien ook niet laten schrikken of bang maken. Hij laat zijn hand even op de grond zakken, zijn vingers haar kant op. Maar om die afstand te overbruggen zal hij in beweging moeten komen. Het blijft daarom een stilzwijgend gebaar, hopend dat haar vingers ooit nog tussen de zijne zouden glijden.

Machteloos sluit hij zijn ogen “Thomas is in orde” mompelt hij. Hij knikt even, ja Thomas was terug. Thomas. Hij had hem nu nodig, nu. Zoals die keer toen die mus dood van de dakgoot viel. Dit was alleen geen mus.


 Profiel  
Geef de volgende berichten weer:  Sorteer op  
Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 396 berichten ]  Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ... 27  Volgende


Keer terug naar RPG Archief
Ga naar:  


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 1 gast

cron

Powered by phpBB :: FI Theme