[RPG] Fantasy (2)

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric knikt. Hoewel hij er alles voor wilde doen om ervoor te zorgen dat ze dit zo snel mogelijk kon vergeten, beseft hij ook maar al te goed dat dit helemaal niet aan hem is. De blik in haar ogen wilt hem het liefste haar dicht tegen zich aan trekken en haar vertellen dat het goed komt, maar daarvoor in de plaats knikt hij nogmaals, legt voorzichtig zijn hand op haar onderrug en begeleid haar langzaam de kamer uit. Hij kende haar goed genoeg dat ze geen hulp van hem aan zou nemen, maar haar helemaal loslaten, kon hij niet. Hoe eigenwijs ze was, en hoe ze nu ook op haar strepen zou staan, pas als ze terug in de herberg was, zou ze van hem af zijn.

Eric begeleidt haar de kamer uit, weg van het lichaam van de toneelspeler. Op de gang negeert hij het lichaam van de bewaker die hij niet veel eerder had geraakt, en loopt samen met Caleigh in de richting van de trap.

"Lukt het zo, of wil je dat ik je verder help?" Vraagt hij toch, terwijl hij eigenlijk wel weet welk antwoord hij kan verwachten.

Afbeelding

Mel kan het niet laten om toch even licht te glimlachen als ze de man op de grond ziet liggen. Als ze een bekende stem achter haar licht hoort grinniken draait ze zich om, eigenlijk om die grinnik met een grijns te beantwoorden. Terwijl ze zich omdraait bedenkt ze echter dat ze nog steeds boos is, maar die gedachte verdwijnt vrijwel direct als ze ziet dan Luc iemand mee naar binnen tilt. Als ze de staat waarin het meisje zich verkeert ziet, lijkt het alsof alle lucht uit haar longen verdwijnt.

"Wat.." Stammelt ze.

Het meisje verkeerde in verschrikkelijke staat. Wat was er in hemelsnaam met haar gebeurd? En plotseling beseft ze ook maar al te goed; waar was Caleigh? En hoe was het met haar?

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Als de man zich netjes voorstelt slaat Emma inwendig een zucht van verlichting. Opeens wordt ze zich ook bewust van al het kabaal in en om het huis. Zo te horen was er een flinke reddingsactie aan de gang. Het was voorbij… Even sluit ze haar ogen, maar als de man zich voorstelt als Luc, opent ze ze weer en ze glimlacht even naar hem.

Dan wordt ze door Luc opgetild en opeens schieten er steken pijn door haar hele lijf heen. Misschien was ze er toch erger aan toe dan ze had gedacht… Tranen schieten in haar ogen, maar gelukkig wordt ze afgeleid door Luc die naar haar naam vraagt.
”Emma…” zegt ze zacht. Ze had nog veel meer willen zeggen, maar dat kwam later allemaal wel. Hij had gelijk: ze moest haar krachten sparen.

Ze lopen door het huis en af en toe vangt Emma een glimp op van zichzelf. Schrik slaat om haar hart: ze zag er echt vreselijk uit. Zou ze hier ooit weer helemaal bovenop komen? Dan staan ze stil en Emma ziet een jonge vrouw staan. De vrouw kijkt vol ontzetting naar haar. Snel sluit ze haar ogen. Dit kon ze nu niet aan.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Verstijft en met grote ogen ligt Jessa naar het gevecht te kijken. Elke vezel in haar lichaam wilt iets doen om in te grijpen, maar ze durft zich niet te bewegen. Angstig kijkt ze naar Mel, Doe iets... lijken haar ogen te zeggen.

Dan komt er hulp uit onverwachte hoek. Julius vuurt een spell af en al snel is Devon verwikkelt in een hysterische dans. Wanneer ze hem ziet verstijven weet ze dat het gevecht voorbij is. Voorzichtig gaat ze rechtop zitten. Ze kijkt naar Benicio die nog half onder Devon ligt. Ze gaat staan, maar merkt dat haar knieën het vrijwel direct begeven waardoor ze weer moet gaan zitten.

"Benicio..." zegt ze voorzichtig, "Gaat het?" Ze moest weten hoe het met hem ging en of ze iets voor hem kon doen, voor een moment vergetend dat zijzelf ook hulp nodig heeft...

Tengaar · Schoolhoofd

Luc knikt instemmend als de vrouw zegt dat ze Emma heet, maar zegt verder niets meer. Dat was nu niet nodig. Zijn gedaante met Emma is zijn armen laat Mel sprakeloos. Haar ogen spreken ongeloof en het lijkt bijna alsof hij haar iets moet vertellen.

"Ik ben volledig onschuldig, mocht je je dat afvragen." zegt hij tegen haar met een neutrale toon. Als hij een stap verder doet ziet hij Jessa en slaakt een zachte zucht van opluchting. Hij heeft wel niet veel bijdragen eraan gehad, maar hij was opgelucht dat ze oké was. Hij ziet Jessa op een bank zitten en al was het niet meest tactische moment om binnen te komen loopt hij door. De bank is groot genoeg voor twee en naast Jessa is wel een goede plek voor Emma om te rusten.

"Jessa, sorry." mompelt Luc tegen haar, niet helemaal zeker of zij begrijpt waarom hij het zegt. Zachtjes zet hij Emma naast haar op de bank en strekt zijn armen. Hij kijkt naar Devon, Ben en daarna weer naar Jessa.

"Gaat het wel met jou?" vraagt haar vervolgens. Misschien had iemand de vraag al gesteld, heeft hij dat gemist, maar hij moest het gewoon zelf van haar horen.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Hoewel zijn slagen in eerste instantie effectief lijken te zijn, krijgt Devon al snel de overhand - hij is tenslotte groter en sterker dan Benicio. Benicio incasseert naast een aantal flinke rake klappen in zijn gezicht en tegen zijn borstkas ook een stel beledigingen die hem eigenlijk alleen maar kwader maken. Verwoed probeert hij onder Devon weg te komen en tegelijkertijd probeert hij hem dodelijk te verwonden, maar in beide ondernemingen faalt hij jammerlijk. Er schreeuwen mensen maar hij kan niet horen wie of wat.

Plotseling begint Devon op een wat spastische manier te bewegen en Benicio kijkt verbaasd op. Voordat hij ook maar iets kan doen valt Devon verstijfd half op hem en half naast hem op de grond. Hijgend staart Benicio naar het plafond.

Jessa's stem naast hem zorgt ervoor dat hij weer een beetje tot zichzelf komt. Hij duwt het lichaam van Devon van zich af, komt wat wankel overeind, veegt het bloed uit zijn mondhoek en oriënteert zich kort, wanneer Jessa's vraag tot hem doordringt. Hij fronst en loopt dan met een aantal grote stappen naar haar toe. Hij gaat op zijn knieën voor haar zitten, pakt haar gezicht tussen zijn handen en kijkt haar aan. De woede verlaat langzaam zijn lichaam als hij ziet dat Jessa lichamelijk gezien weinig mankeert.

'Wat heeft die klootzak met je gedaan?' vraagt hij dan zacht, terwijl hij zijn ene hand door haar haren laat gaan.

Afbeelding

Isra kijkt Eric na die op zoek gaat naar Caleigh en weet eigenlijk wel zeker dat die zichzelf wel redt. Als Luc dan opeens met een onbekende vrouw in zijn armen hun kant op komt en Isra ziet hoe deze vrouw eraan toe is, besluit ze het huis te doorzoeken op eventuele andere slachtoffers. Ze ziet dat er nog een trap naar boven is en arriveert op een soort zolder, die voornamelijk wordt bewoond door een heleboel spinnen en stof. Ze kucht en klimt weer naar beneden, waar inmiddels de meeste commotie is verdwenen. Ze kijkt om zich heen en komt tot de conclusie dat ze hier niet nodig is.

Isra loopt naar buiten en loopt daarbij langs de drie uitgeschakelde bewakers. De ene die zij zelf had uitgeschakeld doet een poging omhoog te komen en met een achteloze beweging richt ze haar wand op hem.

'Petrificus Totalus.'

Wanneer hij verstijfd op de grond blijft liggen haalt ze zijn wand uit zijn broekzak, evenals de wands van de andere twee. Extra wands komen altijd wel van pas. De drie nieuwe wands stopt ze in de zak van haar mantel en ze gaat op een steen zitten wachten op de rest.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh laat wat er gebeurd vooral over zich heenkomen. Haar lichaam lijkt automatisch te reageren, maar haar gedachtes zijn er absoluut niet bij. Het lichaam van de andere man op de gang merkt ze niet eens op. Pas als Eric wat aan haar vraagt lijken haar gedachtes zich weer te kunnen concentreren, maar het duurt enkele secondes voordat de vraag echt doordringt.

"Ik ben geen klein kind meer," maar de woorden komen er leeg en zonder kracht uit.

Zonder wat te zeggen loopt ze de trap af. Bij de voordeur ziet ze nog net Isra naar buiten gaan en het is duidelijk waar de rest avn de groep is. Hun stemmen zijn prima te horen. Maar het enige wat Caleigh nu wilt is rust en ze laat haar blik door de gang glijden. Een open deur naar de keuken toe zorgt ervoor dat ze een raam ziet en zonder zekerheid loopt ze erheen. Als er geen deur was zou ze wel een raam inslaan, wat meer bloed maakte nu toch niet meer uit. Maar in de keuken aangekomen ziet ze al snel de deur en zonder rond te kijken of ergens op te letten loopt ze naar de deur en duwt die open. Buiten is het zo goed als stil en ze haalt diep adem, maar de misselijkheid trekt niet weg en ze moet moeite doen om haar emoties onder controle te houden. Als ze plotseling merkt dat ze niet alleen in kijkt ze kort om. Dan kijkt ze weer weg. Waarom was Eric haar gevolgd?

"Kun je me niet alleen laten?" zegt ze dan, maar haar stem mist de irritatie die ze had willen uiten, "Het is niet alsof ik plotseling niet voor mezelf kan zorgen of mezelf iets aandoe."

De laatste zin lukt haar om een bijtende ondertoon te geven, maar ze weet zelf ook dat het een hoop mist van haar normale reacties. Waarom wilde een gedeelte van haar hem zo graag hier hebben terwijl de andere helft niets liever dan alleen wilde zijn?

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel kijkt Luc even verbluft aan na zijn opmerking aan haar adres, maar hij loopt door naar de bank en zet het meisje naast Jessa neer op de bank. Wat dacht hij wel niet van haar, dat hij dacht dat ze dat zou kunnen denken? Dat mocht toch voor zichzelf spreken dat Luc haar slechts gevonden had. Als Mel weer naar het meisje kijkt, merkt ze dat ze zich een voorstelling probeert te maken van wat ze moet hebben doorgemaakt en ze kan een huivering niet onderdrukken. Ze wist niet wat Jessa en Caleigh hadden mee moeten maken, maar dit meisje zag eruit alsof ze al veel langer dan een paar uur aan de wil van die vreselijke mannen was onderworpen.
Mel loopt zo snel ze kan naar de bank toe en hurkt voor bij het meisje neer. Dat ze vlakbij Luc is deert niet, want die richt zich tot Jessa.

"Ik ben Mel. Kan ik iets voor je doen? Alles komt goed. We halen je hier weg." Zegt ze zacht, terwijl ze beseft dat ze ratelt, door de zenuwen.

Afbeelding

Eric kan haar slechts met een hol gevoel nakijken als ze de trap afloopt. Ze was in orde. Maar de vrouw wie voor hem naar beneden liep was slechts een schim van de vurige Feeks, welke hij zowel vervloekte als waardeerde. En de man wie dat op zijn geweten had was dood, door haar eigen handen. Daar kon hij zijn woede verder niet meer op richten, of dat wat haar is aangedaan op wreken.
Hij loopt achter haar aan de trap af en elke stap verder naar beneden neemt hij het zichzelf meer en meer kwalijk dat ze deze gehele situatie heeft moeten doorstaan. Maar bij elke stap beseft hij ook meer en meer dat als het aan hem ligt, hij het wilde zijn die het haar kon helpen vergeten.

Verwoed schudt Eric zijn hoofd als hij achter haar de keuken inloopt. Het was klinkklare onzin, die hij weer zo snel mogelijk weg moest stoppen daar waar het vandaan was gekomen. Het enige waar hij nu mee bezig zou moeten zijn was om haar en Jessa hier zo snel mogelijk vandaan te krijgen.

Als Caleigh via de achterdeur naar buiten loopt, loopt hij eigenlijk meteen achter haar aan, maar blijft dan staan.

"Caleigh.." Begint hij, maar besluit dan anders. Haar woorden zijn maar al te duidelijk.

Eric bekijkt haar vermoeide, onder het bloed zittende en breekbare gelaat. Uiteindelijk knikt hij met tegenzin.

"Zodra je terug bent in de herberg kan ik je alleen laten." Eric kijkt over zijn schouder de keuken in, maar kijkt dan haar weer aan. "Maar ik wacht hier tot ik je erheen mag brengen."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh kijkt weer om als hij haar naam zegt en als hij haar bekijkt voelt ze zich meer dan ongemakkelijk. Waarom begreep hij niet dat ze alleen wilde zijn? Dat ze niet wilde dat hij haar zo zag, zo... verloren en bang. Alles in haar wilt weg van deze situatie en weg van deze gebeurtenis die zichtbare plekken heeft achtergelaten. Onbewust legt ze haar hand in haar nek waar één van de plekken nog zichtbaar is. Als Eric dan zegt dat hij totdat hij haar terug mag brengen naar de herberg kijkt ze hem aan. Wat bedoelde hij daarmee?

"Ik pak gewoon een van de paarden van hun," ze knikt richting het huis, ze was hier te paard gekomen, "Ik heb jouw hulp niet nodig om terug te komen bij de herberg."

Maar weer kwamen haar woorden er niet uit zoals ze wilt, waarom kon ze niet eens een vijandige toon opzetten? Maar een antwoord op haar vraag krijgt ze niet, het enige wat ze krijgt is een enorme hoofdpijn die steeds erger lijkt te worden en ook haar misselijkheid begint weer erger te worden. Als ze haar wand had kon ze de hoofdpijn verminderen. Wacht, haar wand?! Waar hadden ze die gelaten? Hij moest ergens in het huis zijn. Maar met de vraag voelt ze een harde steek en ze knijpt even haar ogen dicht en vloekt zachtjes.

Zonder iets te zeggen loopt ze langs Eric terug de keuken in en hoewel haar lichaam duidelijk zegt dat ze veels te graag wilt negeert ze de lichte duizeligheid. Proberend haar gedachtes ergens anders op te zetten loopt ze door de keuken heen, terug naar de hal. Maar bij de deur naar de hal moet ze de deurpost even vastgrijpen en stilstaan. Deze duizeligheid kan ze er absoluut niet bijhebben. Ze wilde niet zwak zijn en ze wilt al helemaal niet zwak lijken. Het enige wat ze nog echt wilt is weg gaan en zich veilig voelen. Ze kan er niets aan doen, maar het gevoel wat ze had toen hij zijn handen om haar schouders legde komt terug en ze slikt even. Wat er was gebeurd voordat ze er een einde aan had gemaakt verwarde haar, dat is alles. Er was niets meer aan de hand. Het mag niet.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa blijft Benicio aankijken terwijl hij opstaat. Ze hoort Luc's vraag wel, maar het antwoorden gaat moeilijk... Ze wilt eigenlijk helemaal niet tegen hem vertellen wat er gebeurt was. "Ik..." zegt ze zachtjes, "Ik weet het niet..."

Benicio gaat voor haar zitten. Ze moest gaan vertellen wat er gebeurt was... Ze wilt eigenlijk helemaal niet dit hele verhaal zo in de groep te gooien. "Hij heeft aan me gezeten..." zegt ze zo zacht dan alleen Benicio het kan horen, "Ik durfde hem niet tegen te spreken. De hele situatie was zo dreigend..." Ze bijt op haar lip en merkt dat er weer tranen in haar ogen springen. "Ik moest harp voor hem spelen en toen hij kwam achter me zitten en raakte hij me aan en duwde hij me achterover..." Ze veegt haar tranen weg, maar veel helpt het niet. "Sorry..." zegt ze dan, "Ik had me moeten verzetten tegen hem..."

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Terwijl hij de andere aanwezigen negeert richt Benicio zich volledig op Jessa's zachte verhaal. Wat ze vertelt maakt hem zo kwaad dat hij zijn handen voelt trillen. De tranen die in Jessa's ogen springen zorgen er echter voor dat hij zich niet op iets anders kan richten dan op haar. Als ze klaar is met praten schudt hij zijn hoofd en neemt Jessa in zijn armen. Hij drukt haar dicht tegen zich aan en wrijft zacht met een hand over haar rug.

'Nee,' zegt hij schor in haar oor. 'Je hebt het fantastisch gedaan, Jessa. Je verzetten had het waarschijnlijk alleen maar erger gemaakt.'

Met Jessa zo dichtbij hem, veilig en wel, begint Benicio enigszins te kalmeren. Hij laat haar voorzichtig los zodat hij een zachte kus op haar lippen kan drukken. Dan legt hij zijn voorhoofd tegen dat van haar en ademt langzaam uit.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Als Benicio haar in zijn armen neemt, pakt Jessa de achterkant van zijn blouse stevig vast. Zachtjes snikt ze, terwijl naar zijn woorden luistert. Ze kust hem voorzichtig terug.

"Ik wil weg..." zegt ze zacht, maar nu wel hoorbaar voor de rest, "En ik ben mijn wand kwijt. Mijn tas ook..." Ze merkt hoe hulpeloos ze zich eigenlijk voelt zonder die twee dingen. "Ik moet ze terug hebben... Al mijn spullen zitten in de tas en zonder kan ik je niet healen." Voorzichtig legt ze haar hand op Benicio's wang. Die begint langzaam dik te worden. "Hij heeft je hard geslagen..."

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric reageert niet als Caleigh zegt zijn hulp niet nodig te hebben. Nogmaals, pas als ze terug bij de herberg was, zou ze van hem af zijn. Zijn ogen vernauwen zich iets als ze haar ogen even sluit en binnensmonds vloekt, maar hij verroert zich niet. Als ze langs hem heenloopt, terug naar binnen, volgt hij haar met zijn ogen. Misschien deed hij haar wel meer kwaad dan goed? Door haar in de gaten te houden moest ze zich duidelijk groter houden dan dat haar lichaam aan geeft te kunnen. Zeker als ze haar evenwicht in de deurpost moet bewaken door deze vast te grijpen, twijfelt Eric aan zichzelf.
Hij schudt zijn hoofd, haar alleen in dit vreselijke huis laten totdat ze zouden vertrekken was ook geen optie. Zijn ongewenste aanwezigheid zou ze nog maximaal een uur moeten verdragen, dan waren ze zeker terug in de herberg.

Eric besluit niet langer te wachten, maar dat het tijd is om te vertrekken.

"Ik weet dat je geen hulp nodig hebt, en dat je het me niet in dank zult afnemen. Maar je rijdt niet zelf terug naar de herberg, maar met mij mee." Zegt hij als hij naast Caleigh staat en ziet hoe elke seconde haar meer en meer lijkt te vermoeien. "Spaar je energie, ga er niet tegen in. Je hebt vanaf morgen nog de rest van deze hele reis om me erom te vervloeken en het me kwalijk te nemen."

Hij kijkt haar in de ogen en kan slechts hopen dat ze aan zichzelf durft toe te geven dat ze niet bij kracht is om dit laatste stukje alleen op te kunnen lossen.

"Als je zover bent," Vervolgt hij, "ik wacht daar." Hij knikt met zijn hoofd naar de deur aan de andere kant van de hal. De deurpost waarachter de kamer is waar duidelijk de stemmen van de overige groepsleden te horen zijn.

Eric loopt langs haar en gaat in de deuropening van de andere kamer staan. Hij kijkt de kamer in en ziet dat Jessa in orde is. Misschien enigszins verbaasd dat er een andere jonge vrouw naast haar op de bank zit, blijft zijn blik een seconde of wat op haar hangen, maar richt zich dan voornamelijk tot Luc.

"Ik geloof dat we hier verder niets meer te zoeken hebben. Alleen zul je voor de reis terug een andere lift moeten regelen."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh kijkt op als Eric bij haar komt staan en als hij dan begint over dat ze hoe dan ook met hem meerijd wilt ze protesteren. Ze kan prima voor zichzelf zorgen. Maar tegelijkertijd weet ze dat de Cruciatus Curse haar geels te veel energie heeft gekost en dat ze niet lang zo door kan gaan. De kans om een weerwoord te geven krijgt ze niet als Eric haar verteld dat hij bij de voordeur wacht en erna door de gang loopt. Ze kijkt hem even na en dan kijkt ze naar de grond. Ze wilt een keuze maken, maar ze weet eigenlijk al dat ze geen keuze heeft. En dat geen keuze hebben misschien maar beter was nu. Ze haalt even diep adem en dan laat ze de deurpost los, hoewel ze absoluut niet wilt toegeven, zet ze haar trots voor een keer opzij. Dan loopt ze naar Eric toe.

"Voordat we gaan wil ik mijn wand vinden, hij kan niet ver zijn," zegt ze dan zachtjes.

Ze weigert de kamer in te kijken, alles in haar wilt de rest van de groep ontwijken, ze wilt niet dat mensen haar zo zien. Zo... Zwak. Ze kijkt de hal rond, ze had vaag iemand horen praten over dat de wands in een lade waren gelegd, in de hal. Ze ziet maar een tafeltje met een lade en met twee stappen staat ze erbij en opent de la. Twee wands liggen in de la en ze herkent een van de twee als die van haar. De andere is waarschijnlijk van Jessa. Ze legt de andere wand zichtbaar op het tafeltje en dan loopt ze terug naar Eric.

"Ik wil nu weg," zegt ze dan zachtjes en zonder hem aan te kijken loopt ze naar buiten toe.

Verderop denkt ze de paarden te zien en zonder om zich heen te kijken loopt ze die richting op.

OOC:: Best lastig op je mobiel [a]

Tengaar · Schoolhoofd

Luc slaat zijn armen over elkaar terwijl luistert naar Benicio en Jessa. De schade leek mee te vallen en Ben is ook weer terug naar normale staat nu dat hij Jessa weer veilig in zijn armen heeft. Hij volgt Mel vervolgens met zijn ogen door de kamer en als ze in de buurt komt doet hij een stap opzij. Het is hem al duidelijk wat ze komt doen. Luc haalt kort zijn wenkbrauw op als Mel begint te ratelen dat alles goed komt. Hoe weet ze nauw wat ze nodig heeft en dat alles daarmee goed komt. Snel neemt hij zijn neutrale blik weer aan voordat Mel het kan opmerken. Misschien was het dan toch niet zo moeilijk om afstand te nemen van Mel en zich weer te richten waarvoor hij was meegegaan met deze reis. Het is niet veel later dat Eric de kamer binnenkomt. Luc knikt instemmend als hij zijn woorden hoort.

"Geen probleem, we hebben nu toch geen haast meer." antwoord hij hem. "We zullen überhaupt toch wat rustiger moeten reizen dan voorheen." en knikt even met zijn hoofd naar Emma op de bank. "Ik geloof alleen wel dat we nog wat spullen van Jessa moeten zoeken voordat we kunnen vertrekken."

Net nadat hij zijn zin heeft afgemaakt staat Caleigh in de deuropening en legt een extra wand op de tafel. "Nu alleen haar tas nog, zo te zien." zegt hij met een tevreden ondertoon. Als Caleigh weer met dezelfde windvlaag verdwijnt knikt hij naar Eric.

"Kijk je uit voor haar klauwen" Hij kon het niet laten het te zeggen met een flink grijns op zijn gezicht.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Met een vage handbeweging wuift Benicio Jessa's bezorgdheid om zijn verwondingen weg. Hij gaat rechtop staan en besluit even om de hoek van de deur de gang in te kijken. Hij ziet net Caleigh een wand op een tafeltje leggen voordat ze naar buiten loopt.

'Daar ligt je wand. Waarschijnlijk is je tas daar ook ergens.'

Hij loopt de gang in en pakt Jessa's wand. Dan kijkt hij achter het tafeltje. Daar lag inderdaad Jessa's tas. Hij pakt de tas ook en loopt terug naar Jessa. Hij geeft haar haar wand en hangt haar tas over zijn eigen schouder. Hij legt voorzichtig een arm om haar heen en helpt haar omhoog. Voordat ze de kamer uitlopen werpt Benicio nog een blik over zijn schouder - Devon lag bewusteloos op de grond. Bewusteloos. Benicio wenst hem een erger lot toe maar Jessa in veiligheid brengen heeft nu zijn prioriteit. Samen lopen ze in de richting van de paarden.

Afbeelding

Isra ziet hoe Caleigh naar buiten komt. De gemoedstoestand en fysieke hoedanigheid waar die in lijkt te zijn zorgen ervoor dat Isra niet op haar afstapt. Daar zat Caleigh momenteel toch niet op te wachten. Het ziet er naar uit dat het tijd is om te gaan en Isra loopt naar Vaskur toe. Ze haalt de teugels los en klimt behendig in het zadel. Ze laat Vaskur vast naar het paadje toe lopen zodat ze kan kijken of er niet toevallig iemand aan komt. Meer gedoe kunnen ze er nu echt niet bij gebruiken. Ze moeten gewoon rustig terug naar de herberg zien te komen.

[RPG] Fantasy (2)

Wie is er online