Matt zegt (mompelt, eigenlijk) dat hij met Flor gaat praten. Shawn knikt, zijn ogen gericht op de muur achter Matt. Na een korte stilte laat Matt Shawn weten dat het waarschijnlijk een beter idee is als ze teruggaan naar de rest. Shawn knikt opnieuw. "Jep, waarschijnlijk." Ze blijven nog even tegenover elkaar hangen, en dan komen dan op hetzelfde moment in beweging richting de eetzaal waar de rest van de klas nog ongetwijfeld rondhangt. Niemand komt in beweging zonder een duwtje in de goede richting, dat is duidelijk.

Shawn weet niet voor hoelang hij het zal volhouden om koel tegenover Matt te zijn, maar hij neemt het ervan zolang het duurt. Shawn staat weliswaar aan Matt's kant (voor zover er kanten zijn momenteel), maar Matt mag best voelen dat dit niet cool is.

Hoe dan ook, ze arriveren bij de rest van de groep. Sommigen zijn al opgestaan en lijken klaar te zijn om le cabane hurlante te grazen te nemen. Of klaar om te grazen genomen te worden door le cabane hurlante - dat valt nog te bezien.

"Mooi," zegt hij, na Alex' woorden opgevangen te hebben. "Dan gaat iedereen mee, toch?"

Hij ziet dat Casey ook een zeker niveau van enthousiasme laat zien. Typisch - Casey zou een uitdaging zoals le cabane hurlante niet laten liggen, al heeft ze een vervelende nacht achter de rug. Shawn is nog niet echt zeker van of hij het wel of niet met haar moet hebben over de kus van de avond ervoor. "Camille, Lea, luister naar Case! Opstaan, chop chop!" Hij klapt in zijn handen en weet het voor elkaar te krijgen om lichtjes te glimlachen.

"Dorian, Eric, Flor, Naomi, um..." Hoe heette de nieuwe jongen ook alweer? Iets met een R. Shawn weet dat het iets met een R was. "Groentje, jij ook! Op naar het krotje waar allerlei verschrikkingen schijnen te schuilen." Zou het gepast zijn om Enora aan te spreken? Hij kijkt haar onzeker aan, maar wendt zijn blik af. In zijn moment van gêne~ schuifelt hij naar Christine toe, om zichzelf af te leiden en het niet te laten opvallen dat hij geen woord tegen Enora heeft gezegd. Aangezien Chris nog aan tafel zit, gaat Shawn achter haar staan. Zijn hand draalt afwezig op haar schouder.

"Chriiiiis," zegt hij, zachter dan hoe hij zojuist sprak. "Jij loopt straks met mij mee, okay? Je kunt me dan beschermen tegen, erh, alle catastrofes die zich om mij heen verzamelen?"

OOC: De groep kan nu wel richting le cabane hurlante moven, right?




Christine gaat staan om goed met Shawn te kunnen praten. Hij merkt niet echt iets van het Lea/Matt geschil, maar honestly, hij heeft dat gekibbel van die twee al zo lang aan moeten horen dat het nu langs hem heen glijdt. Hij heeft ook al lang geleden besloten dat hij niet tegen Matt zal zeggen om lief te doen tegen Lea of andersom. Bovendien, ze zijn allebei super-snarky tegen elkaar. Het is nooit nodig om iemand te verdedigen. Dus als Christine plotseling aan Matt vraagt of hij altijd zo gemeen moet doen, schiet Shawn's wenkbrauw omhoog. Heeft ze het nou over het feit dat Matt tussen mij en Enora is gekomen?

Maar dan reageert Lea en beseft Shawn dat het niet om hem draaide maar om haar. Christine vraagt hem vervolgens een stuk serieuzer hoe het ging tussen hem en Matt. Tja. Hoe valt dat gesprek samen te vatten? "Het was, um, we komen er wel bovenop, hij en ik." Hij kijkt even weg, en dan weer terug in Christine's ogen. "Maar Enora en ik..." Hij schudt kort en neerslachtig zijn hoofd. "...niet."

Hij kijkt Christine vrijmoedig aan, alsof hij haar uitdaagt om tegen hem te zeggen dat hij een verkeerde keuze maakt, dat hij een fout maakt. Niet dat ze dat zal doen - Christine is begripvol, en zijn situatie is alles behalve ideaal momenteel. Hij voelt zich in het nauw gedreven en dat is geen gevoel waar hij van houdt. Het is maar dat het Christine is - bij veel klasgenoten had hij gezegd dat het geen big deal was, en dat het weinig uitmaakte. Dat zou niet waar zijn geweest.

En dan komt Aimée binnenwandelen! Shawn kijkt haar vol verbazing aan - die was toch van school gehaald omdat haar ouders het niet cool vonden dat er krokodillen waren die ze aanvielen? Maar kennelijk is ze weer terug~ Shawn heeft nooit een groot probleem met Aimée in het algemeen gehad. Ze kon wel eens (ofwel: bijna altijd) een gemene ijskoningin zijn, maar Shawn heeft het nooit moeilijk gevonden om haar te tolereren. ((En ze ziet er goed uit.))

Het eerste dat Aimeé doet is Lea beledigingen door in te spelen op wat er zojuist is gebeurd tussen Matt en Lea. Shawn vindt dat niet leuk. Lea is zijn homegirl*, okay. Maar Lea kan, vanzelfsprekend, voor zichzelf opkomen. "Even vriendelijk als altijd," zegt hij luid genoeg zodat Aimée hem kan horen. Hij glimlacht lichtjes. "Welkom terug, zou ik zo zeggen."

Shawn wilt intussen ook wel vertrekken naar le cabane hurlante. Het is Enora die als eerste wegloopt. Het ziet er een beetje sneu uit (of misschien maakt hij dat ervan in zijn hoofd) hoe ze alleen bij de Beauxbatons-deur gaat staan. Ze ziet er niet echt... okay uit. Logischerwijs. Zij is niet okay; Matt is niet okay; Shawn is niet okay. Niemand is okay. Maar hij durft niet alleen naar haar toe te gaan, omdat hij niet weet wat hij moet zeggen omdat hij niet weet wat hij denkt. Als de groep dan dus langzaam voortgang boekt en ze richting de deur lopen met z'n allen, besluit Shawn toch maar in Enora's buurt te gaan staan. Christine staat nog bij zijn zijde, maar hij vindt het niet erg als ze dit hoort. (Of Enora het erg vindt komt eigenlijk niet in hem op).

"Hey," zegt hij tegen haar, onzeker en voorzichtig. "Ook zin om naar le cabane hurlante te gaan?" Want ja - hij gaat het dan daar maar over hebben, al hangt er zo'n grote wolk van spanning over hen heen.


*

Dorian zijn mondhoeken trekken iets, gelukkig heeft hij alles niet verkeerd opgevat. Een WIJ. Hij heeft nog nooit zo snel nieuwe vriendjes gemaakt, nog nooit. Het dringt dan ook pas enkele seconden later door wat ze gaan doen. Zijn blik schiet automatisch naar Christine. Le Cabane Huriante? Was dat nou wel slim? Afwachtend kijkt hij even de tafel rond en trekt hij voorzichtig zijn badge wat recht. Zou Christine hem bijvallen als hij nu zou ingrijpen. Zijn blik gaat even naar Shawn die terug is gekomen van zijn onderonsje met Matt en zich bij Christine heeft gevoegd. Waarschijnlijk niet. Hij zucht zacht, laat zijn badge met rust en besluit er zwijgzaam mee in te stemmen.

Er is bovendien voldoende afleiding. Naomi heeft zich bij hun gevoegd en noemt zijn naam. Ja? Vragend kijkt hij haar aan, zich enkele seconden niet bewust van zijn haar. Haar starende blik, al duurt het maar een paar seconden, doet het bloed naar zijn wangen stijgen. “Dankje” neemt hij voorzichtig maar met een stiekem trotste glimlach haar compliment in ontvangst. Naomi vond zijn haar leuk! Ze zei nooit iets over zijn kleding, laat staan zijn haar. Nooit op de manier zoals ze zojuist had gedaan, alleen op een belerende manier. Als zij haar blik al lang weer van hem heeft losgetrokken laat hij zijn blik nog even wat langer op haar rusten. Hij opent zijn mond om iets te zeggen over haar oorbellen, of iets wat hij niet herkent om haar te vleien. Maar zijn reactie is te traag en het gesprek gaat alweer over La Cabane.

Nu gaan ze ook echt vertrekken. Enora staat al op, maar hij volgt niet. Om tijd te rekken begint hij traag de spullen terug in zijn tas te stoppen. Dorian zijn blik gaat even heen en weer tussen Enora, waar Shawn zich inmiddels bij heeft gevoegd en Naomi. Nee, hij moest nu even naar Enora luisteren. Be cool. Kalm staat hij op en gooit hij zijn tas zo nonchalant mogelijk over zijn schouder. Zijn kapsel lijkt hem even een flinke boost aan zelfvertrouwen te geven als hij tussen de tafels door richting de uitgang loopt. Tot hij een tas niet en bijna struikelt. Even klungelig als altijd weet hij zichzelf op de schouders van een tweedejaars nog net overeind te houden. “Sorry” murmelt hij.

Met zijn kiezen op elkaar geklemd voegt hij zich timide bij de anderen. “Hoi” onderbreekt hij zachtjes Shawn en Enora hun ‘ onderonsje’. “ Wat gaan we daar eigenlijk doen?” vraagt hij “Ik denk niet dat we geesten moeten storen. Ze dolen nog rond op aarde omdat ze nog iets in orde moeten maken, iets wat ze in hun leven niet meer hebben kunnen doen. Onverstandig om ze dan lastig te vallen. Niet dat ze een bedreiging voor ons vormen. Ik denk eerder dat we wat boemannen kunnen aantreffen. “ hij kijkt even achterom naar de eettafel “Gelukkig hebben sommige van ons de spreuk al wel voldoende onder de knie.” Hmm wat zou Shawn zijn grootste angst zijn.