[RPG] The Blood of Sado

Niinza · Professor

Stacey kijkt naar haar horloge. Ze ziet dat het bijna tijd is voor de bruiloft. Het dorpsplein begint al langzaamaan vol te stromen en Stacey begeeft zich tussen de mensen. Met een lichtelijk chagrijnige uitdrukking op haar normaal knappe gezicht kijkt ze rond. Waar moet ze precies plaatsnemen, ze heeft eigenlijk geen flauw idee.

Tenslotte gaat ze maar ergens in het midden aan de rechterkant staan, bij een tot nu toe leeg tafeltje. Stacey strijkt wat blonde haren uit haar gezicht en zucht even nadrukkelijk gefrustreerd. Het maakt niet echt uit, aangezien er niemand op haar let. Ze gaat wat rechter op staan en straalt zelfs een beetje vriendelijkheid uit, als een uitnodiging voor iemand om zich bij haar tafeltje te voegen.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

ooc. verplicht door Lana

Afbeelding

Donovan probeert zich voor de geest te halen wie zoal in het zuiden van het dorp woont, maar kan zich enkel de kruidenier en apotheek voor herinneren die ook in het zuiden van Sado gevestigd zijn. Hoe laat zou het eigenlijk zijn? Op het moment dat Helena binnenviel wou hij eigenlijk al naar huis vertrekken, maar toen moest hij haar inschrijvingsdocument nog afhandelen en toen kwamen nog die twee andere mannen en...
Donovan stroomt zijn mouw op en werkt een blik op zijn duur ogene horloge. Hij is altijd al van mening geweest dat een man zich qua juwelen moet beperken tot een horloge, dus dat mag wel wat kosten. Wanneer de wijzers zich vervaarlijk dicht bij het "˜tijd dat de ceremonie begint'-moment bevinden, spert hij zijn ogen open.

"Het spijt me, maar ik moet nu écht vertrekken", zegt hij gehaast en hij verschijnselt stante pede naar zijn eigen huis toe.
Donovan komt in zijn woonkamer terecht. Hij haast zich naar zijn dressoir toe waar hij de uitnodiging heeft gepositioneerd en stelt tot zijn frustratie vast dat de plechtigheid inderdaad zo meteen van start zal gaan. Het is niet zo zeer dat het huwelijk hem zo veel kan schelen. Nou ja, natuurlijk wel. Maar het is gewoon het feit dat hij niet van te-laat-komers houdt. En daar wil hij zeker niet zelf bij horen.
Donovan haast zich met twee treden tegelijk de trap op naar zijn slaapkamer terwijl hij de knoopjes van zijn hemd alvast opent. Hij neemt zijn gewaad van de haak dat keurig gestoomd, gestreken en ontpluisd al een week op hem staat te wachten. Nadat hij zich heeft omgekleed strijkt hij zijn zijn blauw met zilveren stiksels gilet goed.
Dan blijft hij een tijd voor de spiegel staan. Ademt diep in en uit. Stelt vast dat hij eigenlijk alles behalve gelukkig is en vertrekt terug naar de woonkamer om zijn gedachten te verzetten.
Donovan neemt het cadeau dat hij zorgvuldig heeft uitgekozen, trekt het hemelsblauwe lint mogelijk nog rechter, brengt de doos naar zijn oor toe en schudt er zachtjes mee. Een zachte, aangename rinkeling komt hem tegemoet.

Wanneer Donovan zich op het dorpsplein verschijnselt staat hij vlak bij Aaron en Mairi. Hij beent naar ze toe en glimlacht vriendelijk naar ze. Donovan weet danzkij zijn beroep veel over de inwoners van Sado, maar van Mairi weinig tot niets. Het frustreerde hem. "Wat een prachtige versiering. Dorothy en Syll zullen vast heel blij zijn", zegt hij bewonderd terwijl hij de decoratie in zich opneemt.

Afbeelding

Ondertussen gaat Dorothy op van de zenuwen. Fabelachtige bruidsjurk? Check. Mooi kapsel dankzij Liz? Check. Bruidsmeisje? Check? Helemaal klaar voor het feest? Absoluut? Familie van de bruidegom? Volledig afwezig!

"Waar blijven ze nu?", piept ze nerveus. Terwijl ze zenuwachtig de chique, korte omslagdoek over haar schouders schikt. "Er zal toch niets met Syll zijn? Of met Selene? Het zou me niets verbazen als ze haar jurk nog net van kleur heeft veranderd", fluistert ze, al honderden rampenscenario's inbeeldend. Niets mocht er mislopen vandaag. Niets. Dit was haar dag en hét moment om aan iedereen te zien hoe volmaakt gelukkig ze is.

Enjolras · King of Babylon

Nathan probeert wat lief te glimlachen wanneer de dame, blijkbaar Helena genaamd, hem felicitatiekussen geeft. Alsjeblieft, kus me niet omwille van mijn verjaardag. Ik heb een jaar overleefd, hoeray. Let's move on. Maar oke, ergens vindt hij het vast ook wel lief. Niet dat de anderen dat moeten merken.

Wanneer ze echter een gewaagde vraag stelt, haalt hij even later alweer opgelucht adem wanneer de man achter de desk besluit hen te onderbreken en uiteindelijk vertrekt. Danku. Nee, hij heeft niet echt zin om een uitvlucht te verzinnen rondom zijn bewegingsredenen richting Sado. Wanneer de man Verdwijnselt, haalt Nathan even zijn schouders op. "Kan ik ook", zegt hij totaal naast de kwestie en tegen niemand in het bijzonder. Ja, hij was er fier op. Hij had er precies 4 jaar en 23 dagen over gedaan, maar had uiteindelijk toch voor het eerst succesvol Verdwijnseld/Verschijnseld, zo'n maand geleden. Hij verloor altijd wel een linkeroorlel of zijn wimpers onderweg. Maar die ene keer ging het dan eindelijk goed. Hij trakteerde zichzelf op vier Dreuzel-éclairs en 23 Smekkies in Alle Smaken - om het Wizardgehalte te compenseren.

Hij negeert de andere man even en concenteert zich op Helena. "Moet jij nog richting je huis toe my dear? Want ik wel in ieder geval en aangezien we blijkbaar beiden in het zuiden van dit nederige dorpje wonen, kunnen we misschien eerst nog een tussenstop houden?" vraagt hij haar. Jezelf uitnodigen. Helemaal iets voor Nathan. Jezelf uitnodigen bij een vrouw die je slechts vijf minuten kent. Dat is nieuw. "Het punt is, ik moet sowieso nog richting huis. Ik ga niet zonder colbert, snap je?" Hij glimlacht wat geforceerd. Ergens hoopte hij dat ze nu niet gelijk een dégout van 'm zou krijgen door zijn opdringerigheid. Hij had alleen een licht gevoel dat zij de enige reden zou kunnen zijn dat hij het feest overleefd. Niet dat hij haar aantrekkelijk vond. Dat niet. Maar een kennis is altijd wel mooi meegenomen. En wie weet wat voor ander volk ze aantrekt.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Ooc; 2 posts per dag toch [a]

Afbeelding

Nog een keer de brief herlezend heeft Mairi niet in de gaten dat Donovan aan komt lopen. Wanneer hij wat over de versieringen zegt kijkt ze een beetje verward van de brief op. Dan heeft ze pas in de gaten dat er zich nog iemand bij hen heeft gevoegd en ze glimlacht vriendelijk naar Donovan. "Bedankt." zegt ze, opnieuw een beetje blozend om het compliment, terwijl ze er niet over na denkt dat Donovan niet kan weten dat zij dat heeft gedaan.

Ze maakt een propje van het briefje en stopt het in haar zak. Nadat ze Kenny nog een aai over zijn kop (of hoe noem je dat bij een uil xD) heeft gegeven heft ze haar arm op om hem weg te laten vliegen. Het is dan maar weer afwachten of hij thuis binnen komt, of dat hij verkeerd gokt en tegen de muur aan knalt. Maar de vogel is niet kapot te krijgen, dus echt zorgen maakt ze zich ook weer niet.

Opnieuw denkt ze aan de brief. Het is te hopen dat ze niet tijdens de ceremonie weg moet. Mairi houdt niet van opvallen en het is toch redelijk opvallend wanneer je verdwijnt als er een bruiloft bezig is. Een beetje zorgelijk om het voorgaande kijkt ze om zich heen. Het lijkt alsof inderdaad heel Sado komt, want het plein stroomt langzaam aan toch al behoorlijk vol.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena kijkt even om wanneer Donovan zich excuseert en daarna met een zacht poefje verdwijnt. Een beetje bitter staart ze naar de plek waar Donovan net nog stond. Die was weg, obviously. Zonder enige aarzeling. Een koude rilling loopt over haar rug naar boven wanneer ze denkt aan Verdwijnselen, iets waar ze tot op zekere hoogte nog niet veel ervaring mee had. Ze wordt uit haar overpeinzingen teruggehaald wanneer Nathan haar terug aanspreekt.

"Wel, ik moet in ieder geval niet meer thuis zijn, ik heb alles bij wat ik nodig heb," zegt ze met een glimlach en een klopje op haar tas die dwars over haar schouder hangt. "En ik denk wel dat ik keurig genoeg gekleed ben om ons sprookjeshuwelijk van op een afstandje te bekijken, toch?" vraagt ze, met een zeer discreet vleugje sarcasme, terwijl ze even een kort rondje draait in haar fleurige jurkje. Ergens had Helena onbewust het gevoel dat Nathan een beetje feeling voor mode had. Hij lijkt wel tamelijk te weten wat hij wil en wat goed is.

"Als je wilt, loop ik wel even mee," vervolgt ze. Helena had – nu ze iemand had om samen op wandel te gaan – geen zin meer om op haar eentje te gaan partycrashen op een plek waar ze niemand kent.

Enjolras · King of Babylon

"Allright," zegt hij wanneer Helena besluit om mee te lopen. "Tot straks dan?" zegt hij richting de andere man die nog steeds aan de balie staat. Zonder op zijn antwoord te wachten, loopt hij met Helena aan zijn arm de trappen af en het gemeentehuis uit.

Terwijl ze samen over het plein lopen, kijkt hij naar de lucht. Wat een heerlijk weer. "Die twee hebben gelukt," zegt hij daarna wat afwezig, als een labiele poging om verder te gaan met een gesprek dat mogelijk nergens over zal gaan. "Het weer, bedoel ik," zegt ie terwijl hij dan beseft dat hij op het cliché der cliché's terugvalt. "Dat hoor je toch te bespreken met onbekenden, toch?" Wauw, Nathan. Het is echt je dag niet. Relax. Het is een vrouw, wat kan er mis gaan? Hij slaat de volgende straat alweer in. "Even verderop is mijn huis al."

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena glimlacht even naar Martin, maakt een geluidloze "˜Tot zo!" met haar mond en wandelt dan met Nathan mee, de gezonde buitenlucht in. Een glimlach verschijnt spontaan op haar gezicht.

Lichtelijk geamuseerd kijkt ze naar Nathan, wanneer hij begint over die twee gelukkigen. En het weer. Ze grijnst eventjes.

"Het is echt zalig weer inderdaad, maar zijn er geen interessantere onderwerpen dan dat?" vraagt ze. Ze kijkt de volgende straat in die ze ingewandeld zijn. Helena begint langzaam maar zeker zich goed te voelen bij Nathan wanneer hij zonder problemen aangeeft dat zijn huis hier al is.

"Oh, ik woon maar twee straten verder," reageert ze daarop, met een gebaar in de richting van een straat waar een paar jonge wilgen staan. Ze staan ondertussen bijna voor zijn deur.
"En hoe zit het met jou, nu we toch naar een trouwpartijtje gaan? Heb je een prins op een wit paard waarmee je zou willen trouwen?" Ze vraagt het op de man af, maar vriendelijk, met haar standaard glimlachje, en kijkt hem aan. Helena wil wat interessanters dan het weer bespreken, maar ook niks al te randoms waarmee ze haar dorpsgenoten niet zou leren kennen. En Helena heeft wel een donkerpaars vermoeden dat Nathan nu niet bepaald een vrouwenzot is. Ze hoefde hem maar twee minuten bezig te zien.

Enjolras · King of Babylon

"Is dat zo?" vraagt hij semi-opgewekt wanneer ze vertelt dat ze eigenlijk maar twee straten verder woont. Maar dat semi-opgewekte verdwijnt al weer snel wanneer ze haar volgende vraag stelt. Zei ze nu prins? Hij weet even niet wat te antwoorden en draait de straat van zijn huis in. Gewoon erop ingaan? Was dit een pure gok? Wil ze me kwellen? Zeg je zoiets tegen iemand die je pas zeveneneenhalve minuut kent? Hij wil tegelijk ook niet onbeleefd zijn, maar ergens voelt het vreemd. Het is niet dat hij er ooit open over geweest was met iemand.

"Uhm...," stamelt hij. "Niet...," zegt hij traag, alsof hij zoekt naar goede woorden die hij toch niet zal vinden en het dan maar zo laat, "meteen." Opnieuw die geforceerde glimlach. Nathan, doe normaal. Nog meer geforceerde glimlachen helpen je niet vooruit. Kijk hoe je erbij loopt. Je draagt een hemd. Je haren liggen goed. Ze kijkt vast al naar je op. "Daar is het," zegt hij gelijk wanneer hij zijn huis ziet.

Hij loopt het padje op richting de voordeur. "Alohomora." Hij draait zich terug om naar Helena, houdt de deur voor haar open en doet een teken van 'ga gerust naar binnen'. Een poging tot minder geforceerde blik verschijnt op zijn gezicht. "Ik denk dat je wel snapt dat je geen schrik moet hebben."

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena haar gezichtsuitdrukking verandert subtiel naar een min of meer bemoedigende blik. Ze bijt zacht op haar onderlip als hij begint te stamelen. Ze had hem nu ook weer niet in verlegenheid willen brengen en is toch wel verrast dat hij er niet lichtjes flamboyant over doet, vermits hij zo fel en recht door zee was bij de inschrijving. Maar hij blijft wel eerlijk. Mooi. Toch een klein hartje daarbinnen...

"Hey, het is OK, hoor," antwoordt Helena met een glimlach, terwijl ze hem een zacht schouderklopje geeft. "Voor mij is het eender." Helena besluit er verder maar geen vragen over te stellen. Hij zal zelf wel iets zeggen wanneer hij dat het lossen nodig vindt. Ze wandelt binnen bij Nathans huis. Ze lacht eventjes wanneer hij zegt dat ze geen schrik moet hebben. Dat had ze praktisch zelf ook al bedacht. "Oei, straal ik dan op een of andere manier angst uit?" Want als dat zo is, moet ze daaraan werken! Ze blijft even staan, nog in een gedachtestroom verzonken. Ze keert zich naar Nathan.

"Het spijt me dat ik het zo direct en snel vraag, dat was best wel ongepast. Maar ik was nieuwsgierig en weet graag met wie ik te maken heb, dus ik draai liever niet rond de pot. Zo ben ik..." zegt ze schouderophalend. "Al wil ik mezelf niet opdringen. Maar wees gerust: van mij zal niemand het horen..."

Nu pas kijkt Helena het huis wat binnen. Het stond voornamelijk nog volgeladen met kartonnen dozen, gevuld met allerlei huiselijke spullen. Nog een beetje een old fashion Muggle manier om te verhuizen, maar het stoort haar helemaal niet. Dezelfde muffe geur die ook in haar huis hing, herkent ze hier ook. Het heeft Helena wat moeite gekost om de geur weg te krijgen. Maar gelukkig zijn ze magisch.

"Mag ik even?" zegt ze, terwijl ze haar staf uit haar tas vist. Ze richt deze op een bepaald punt in de ruimte. "Odor evanesca..." Een zacht briesje ontstaat uit de punt van haar staf en gaat rustig door de ruimte. En de bloemkoolgeur is weg. Helena glimlacht, een beetje zelfvoldaan.

"Het heeft me thuis ook wat moeite gekost om de verschrikkelijke geur weg te krijgen, dus ik wil je dat even besparen..." zegt ze, terwijl ze haar staf terug wegsteekt. Ze werpt een blik op haar zilveren horloge. "We moeten ons haasten... We hebben nog maar een kwartier voordat de ceremonie begint..." zegt ze tegen Nathan, zodat hij snel zijn spullen kan nemen. Niet dat het Helena uitmaakt of ze op tijd of een paar minuutjes te laat aankomen.

OOC:: Ik ben er zaterdag de hele dag niet! Zo goed als geen enkele zaterdag trouwens :') En dat twee posts per dag per persoon-ding, don't blame me, kijk naar Moniek!

Glauces · 4e jaars

Aaron glimlacht vriendelijk naar de jonge vrouw. "Ik ben ervan overtuigd dat het bruidspaar de versieringen mooi vindt," verzekert hij haar. "En als het bruidspaar onder de indruk is, zal de vader van de bruidegom dat vanzelfsprekend ook zijn. Alles draait toch om het geluk van het stel..." Yeah, sure. Alles draait erom het dat heen verbintenis is van twee volbloeden. Als hij de vader van de bruidegom zou zijn, zou hij daar allang hartstikke tevreden mee zijn.

"Natuurlijk ben ik hier voor de bruiloft, wat dacht jij dan?" Hij knipoogt. "Wel vreemd dat het statafels zijn, maargoed..." Hij had bij een fullbloodhuwelijk toch misschien iets meer luxe verwacht - of in ieder geval klapstoeltjes -, maar misschien is het beter om die gedachte voor zichzelf te houden en te bewaren voor zijn eigenlijk huwelijk. Ooit. Zwijgend kijkt Aaron dan voor zich uit wanneer Mairi post ontvangt, waarbij ze nogal fronst. Aaron trekt zijn wenkbrauw op en wil net gaan vragen of er iets aan de hand is, wanneer Donovan verschijnselt. Hij maakt een mental note ervan, hij zal het haar later wel vragen.

"Goedemorgen," begroet Aaron Donovan dan vriendelijk. "Het lijkt er wel op dat het een drukke trouwerij wordt, hí¨. Mooie dag, mooie dag." Hij schudt de mouw van zijn dure pak wat op zodat hij op zijn chique horloge kan kijken - van zijn oma gekregen toen ze hoorde dat hij inderdaad naar Sado ging verhuizen, een hem nu al bijzonder dierbaar geschenk - en ziet dat het bijna tijd is. Opgewekt fluit hij een deuntje.

Moniek · The Dark Mod

Nog altijd is Selene driftig door het huis aan het zoeken naar de verloren schoen, als ze ziet dat het al bijna 5 voor half 12 is. Best, dan maar geen schoen, besluit ze dan maar. Ze heeft toch een lange jurk aan dus wie zou het í¼berhaupt zien? Alleen als ze ging zitten waarschijnlijk, maar wie let er nu op de schoenen van zittende mensen? Niemand toch?

Ze rent daarom maar naar haar kamer en plukt een ander paar schoenen uit haar kast: rode All Stars (de wizard-variant dan natuurlijk). Ze trekt ze aan en gaat weer naar beneden. Ze weet niet waar haar vader is en of hij al klaar is (vast wel), maar besluit maar niet meer te wachten tot zowel Syll als Dorothy een hartaanval krijgt.

"Oké, ik ga, ik zie jullie daar wel!" roept ze en met een zachte plop verdwijnselt ze naar het huis van Dorothy. Als ze daar is, belt ze aan. Het is 5 voor half 12 en ze loopt rond op All Stars, maar ze is tenminste op tijd!

Enjolras · King of Babylon

Nathan glimlacht voorlopig alleen maar, wanneer Helena haar uiterste best doet om hem op zijn gemak te laten voelen. Hij vindt het ergens heel gek dat dit gebeurt. Hij had zelf nooit getwijfeld, maar was altijd wat achterdochtig geweest over wie hij het moest vertellen. In feite had hij het nog nooit aan iemand verteld. Of niemand had het hem ooit gevraagd, that is. Hij weet zich nog even niet goed een houding aan te nemen en probeert een blik op te roepen die een soort van 'dank je wel' oproept.

Terwijl hij op zoek gaat naar de gepaste kledij, doet Helena een poging om de vermufte geur uit het huis te verdrijven. Dat lukt haar nog ook. Hij snuift even goed. Al een geluk dat ze hem blijkbaar lijkt te snappen, of hij had er nog op durven gokken dat dit één of andere lame versiertruc was geweest. "Accio colbert," zegt hij dan eerst en vooral wanneer ze hem erop wijst dat ze niet zo heel veel tijd meer hebben. Alsof het pure routine is, doet hij zijn colbert aan, doet daarna de kraag van zijn hemd goed, strijkt zijn broek plat en kijkt voor een laatste keer in de spiegel en doet zijn haren goed. Ah, who I am kidding, dit is gewoon pure routine. Als laatste geeft hij een tik met zijn wand op zijn hals en verspreidt daarmee een vleugje parfum in zijn nek. Dat kan hij dan weer wel.

Ready to go. Hij schuift zijn wand in de binnenzak van zijn colbert en draait zich dan terug om naar Helena. Zeg nu toch ook eens iets, loser. Hij zucht even. "Dank je wel, in ieder geval," begint hij. "En dan heb ik het niet over die vermumfte bloemkoolgeur die er niet langer is, maar...," hij draait even met zijn ogen. Mens, je kent me amper een halfuur en je hebt m'n gevoelige spot al ontdekt, straf. "Je snapt het wel," besluit hij. "Goed, kan je het maken om in het midden van de crowd te Verschijnselen op een huwelijksfeest van Fullbloods? Want I'm totally in."

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena wacht geduldig af wanneer Nathan zich klaarmaakt voor waarschijnlijk het grootste feest van het jaar. Ze frunnikt aan haar kettinkje. Het is een soort van tic geworden voor haar, als ze niks om handen heeft, om aan haar juwelen te prullen.

Ze glimlacht zwijgend wanneer Nathan haar bedankt, maar die glimlach verdwijnt al weer even snel als Nathan vraagt om te Verschijnselen. Helena's adem stokt en de blos van haar wangen verdwijnt, terwijl er kippenvel over haar hele lijf ontstaat.

"Getuigt dat wel van stijl?" vraagt ze. Normaal zou ze wel instemmen bij een dergelijk "˜Rot op, ik ben wie ik ben en ik trek het me niet aan'-voorstel, maar... "Ik ben niet zo'n krak in Verschijnselen," geeft ze toe. Ze kijkt Nathan kort aan en bereidt zich in het ergste geval al mentaal voor op een Bijverschijnsel-reactie.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi glimlacht wanneer Aaron over mooie dag begint. Ze kijkt om zich heen en ziet her en der in tuintjes al wat planten in bloei staan. Een mooie dag is het zeker. Het stemmetje in haar achterhoofd dat te mooi om onschuldige mensen af te voeren roept probeert ze te onderdrukken.

Aangezien het plein nu echt vol loopt, lijkt het Mairi een goed plan om maar eens een plekje te gaan bemachtigen. Niet al te ver van hen vandaan ziet ze een nog vrije tafel staan, een beetje achteraf, niet te dicht bij waar het bruidspaar zal staan. Om de beurt kijkt ze Aaron en Donovan even aan. "Zullen we dan maar een plekje bij de statafels gaan zoeken..." ze gebaart naar de tafel.

"Die tafels schijnt een specifieke wens te zijn van het bruidspaar trouwens, ik vroeg me al af of dit de nieuwste mode is voor bruiloften..." Ze lacht. Aaron heeft gelijk, het is een mooie dag en zolang ze niets meer hoort van haar baas en zolang ze nog zonder de zorgen van een demente bejaarde zit kan ze er beter van genieten. Wie weet besluiten de Death Eaters vandaag van het lente weer te genieten in plaats van het pesten van muggles.

Enjolras · King of Babylon

"Stijl? Jazeker. Mijn stijl," zegt hij met sassy look. "Ah, geloof me. Ik heb er ook niet echt kaas van gegeten, of naja, pas sinds een korte tijd wat." Hij twijfelt even. Dat was misschien ook niet zo slim om te zeggen. Daarna strekt hij zijn arm op een Dumbledore-wijze uit en doet een knikje van 'toe maar'. In de Mugglewereld zou Bijverschijnselen vergeleken kunnen worden met 'laten we samen iets stelen, jij houdt de wacht en dan pik ik wel die brooddoos'. Het schept een band. Vindt hij toch.

"Komaan. Grijp m'n arm en dan maken we een entré van jewelste."

[RPG] The Blood of Sado

Wie is er online