[RPG] Fantasy

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Het begint allemaal steeds meer voor haar ogen te draaien en het focussen wordt langzaam maar zeker moeilijker. Ze hoort ergens in de verte de stem van Eric, ja! Eric, die kon haar helpen. Hij had haar gezien en dat betekende dat ze veilig was. Even probeert ze in zijn richting te lopen, maar een arm wordt om haar heen geslagen en ze wordt tegen de man aangetrokken. Vervolgens voelt ze iets kouds tegen haar keel. De woorden van de man hoort ze scherp en daarmee is het ook gelijk duidelijk wat hij tegen haar keel aan drukt.

"Eric..." zegt ze zachtjes, terwijl ze merkt dat de tranen in haar ogen springen. Ze is nu echt bang... doodsbang in feite. De man sleurt haar mee richting de deur, weg bij de groep en weg bij de veiligheid. Door het gesleep, duwt het mes tegen haar keel en ze voelt iets warms en nats langs haar nek lopen.

Tengaar · Schoolhoofd

"Nice!" complimenteert Luc Isra als ze ervoor heeft gezorgd dat er twee van de mannen niet meer konden vechten. Het is nu de meest logische stap om één op één te duelleren. Luc kijkt naar de man die voor hem staat. De grijns op zijn gezicht bevalt hem niets. Op deze manier vechten was niet zijn sterkste kant en hij zal eerlijk toegeven dat onopgemerkt en snel meer bij hem past. De man maakt snel de eerste zet.

"Protego." Roept Luc als hij ziet dat de spell op hem afvliegt. Luc antwoord terug met een Incendio, maar de man reflecteert deze ook. Op zijn beurt vuurt hij opnieuw spells af op Luc. De man is duidelijk beter met magie dan Luc. Hij moest over een andere methode. Hij rolt over de grond om de laatste spell te ontwijken en tegelijkertijd komt hij dichterbij de man. Ergens leek de man verbaast dat Luc ineens zo dichtbij stond. Kort grijnst hij naar de man, maar de man heeft daar snel een antwoord op een geeft Luc een duw waardoor hij op de grond belandt.

Veel tijd om na te denken is er niet en Luc schopt wat zand dat op de grond ligt de lucht in. Een deel komt in de ogen van de man terecht en geïrriteerd schreeuwt hij het uit. Het geeft Luc de kans gecontroleerd op te staan naar de man toe te lopen.

"Misschien moet je de volgende keer beter kijken welke groep je probeert te vergiftigen." zegt hij terwijl hij zijn dolk pakt en vervolgens doet waar hij het beste in is. Met een doffe klap valt het levenloze lichaam op de grond.

Vluchtig kijkt Luc om zich heen. Isra kwam hier vast wel heelhuids uit, maar ziet dat Jessa in grotere problemen zit. Gespannen kijkt hij naar de situatie. Hij is te ver weg om snel te kunnen handelen. Zijn blik wisselt tussen Jessa en Eric afwachtend tot wat de volgende stap zal zijn.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Melody is ten einde raad en probeert met haar laatste energie haar arm los te trekken. Dit is allang niet veel meer dan wat verwoed gepruts, maar ze durft er niet over na te denken wat er anders zou kunnen gebeuren. Ze wordt hier echter hard met d'r neus op de feiten gedrukt als de man plotseling een mes op de keel van Jessa heeft staan. Ze moet een keer met haar ogen knipperen om echt duidelijk te krijgen dat dit serieus aan de hand is, maar werkt ondertussen zo ontnuchterend dat ze er kwaad van wordt. Het liefste wilt ze de man met haar vrije hand een stomp geven, maar ze is bang dat hij hierdoor Jessa nog meer zal verwonden.

Ze kijkt op en ziet dat eigenlijk de hele groep wel allert is op dat wat er hier gebeurd, maar dat eigenlijk alleen Eric dicht bij genoeg is om iets te kunnen doen. Mel probeert zijn blik te vangen, maar het duurt even voordat hij in de gaten lijkt te hebben dat zij er ook is. Met haar vrije hand haalt ze onopgemerkt haar wand te voorschijn en kijkt nogmaals strak naar Eric. Niet alleen om te zien dat hij het begrijpt, maar ook om zichzelf moed in te praten. Ze had waarschijnlijk maar één kans, zeker nu de aandacht van de man vooral bij Jessa lag..

"Petrificus Totalus" fluistert ze met enige moeite, maar voelt met enige opluchting hoe de greep om haar hand verstrakt, en het vieze stinkende ongedierte niet meer richting de deur schuift.

Afbeelding

Eric doet een stap naar voren als Jessa zijn naam roept, maar verstart als de man precies dat doet waar hij voor vreest. Het mes op de keel van Jessa zorgt ervoor dat Eric zich niet alleen woedend maar ook machteloos voelt. Het gewicht van de wand in zijn hand kan hem niet gerust stellen. Ookal zou hij de man kunnen vervloeken zonder Jessa te raken, de man zou alsnog een seconde hebben om zijn mes te gebruiken..
Zonder zijn blik van de man af te halen, moet hij met lede ogen toezien hoe deze zich langzaam naar de deur verplaatst. Eric laat zijn gedachtes op volle toeren draaien, maar vloekt binnensmonds als hij niet meteen iets kan bedenken. Dan vangt hij de blik op van Furies vriendin. Hij knikt slechts een keer. Het kon net voldoende zijn..

Op het moment dat Eric ziet dat de man verstijft, stapt hij naar voren, en legt zijn hand op het mes.

"Het is bijna over Jessa.." Zegt hij zacht tegen haar.

Hij trekt het mes los en negeert het geluid van brekende vingers van de man. Eric gooit het mes achter zich op de grond en trekt Jessa weg van de man.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Man 02
De man is veels te druk bezig met de man in de gaten te houden dan met de twee meiden. Hij heeft niet door dat hij het mes te diep in de keel vand e roodharige duwt waardoor ze bloed en hij heeft al helemaal niet door dat de andere haar wand pakt. De man voor hem is veels te gevaarlijk. En dan wordt hij vervloekt...

Afbeelding

Caleigh blijft haar ogen op de man houden, als hij even niet op zou letten kon ze een spell afvuren. Maar de situatie loopt helemaal anders als Mel haar wand tevoorschijn haalt. De man verstijfd en Caleigh ziet hoe Eric er snel heenstapt, de vingers van de man breekt en Jessa in veiligheid brengt. Onbewust haalt ze opgelucht adem. Als Eric zich over Jessa ontfermt loopt Caleigh naar Mel en de verstijfde man toe. Met een korte beweging van haar wand versplinterd de arm van de man en is Mel vrij om te bewegen.

"Gaat het?" vraagt ze snel.

Caleigh kijkt even rond en haar blik blijft even gericht op buiten. Waren er nog meer of waren ze nu veilig? Zelfs als ze nu veilig waren, ze moesten hier zo snel mogelijk weg, maar het weer buiten was nog niet ideaal en hoe voelden diegene zich die wat gedronken hadden? Als zij zich niet goed voelden konden ze moeilijk verder reizen. Dan kijkt ze weer naar Mel, misschien dat Mel's antwoord haar wat wijsheid kon leveren over vertrekken.

OOC:: Ik heb even niets gezegd over Isra&haarlaatstemannetje, omdat ik niet weet hoe je dat wilde doen. Wilde je hem verslaan voordat man02 nouja... geraakt werd of erna etc. Dus vandaar dat er niets over Isra instaat (:

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa hoort de botten van de man kraken... Ze merkt hoe Eric haar arm pakt en haar naar zich toetrekt... Naar de veiligheid. Ze duwt haar gezicht tegen Eric's borstkas aan en ze begint te huilen. Ze grijp Eric's shirt vast met één hand en voelt met haar andere hand aan haar keel. Ze bloedt nog steeds en geschrokken trekt ze haar hand terug.

"Ik was zo bang..." fluistert ze tussen het snikken door, terwijl ze nu zijn shirt met beide handen stevig vast houdt, "Ik dacht dat hij me zou vermoorden..."

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Onwillekeurig grijnst Isra bij Lucs compliment, en dan begint ze haar duel met de man voor haar. Tot haar ergernis is de man nogal snel en voor ze het weet heeft ze naast de snee in haar been ook een flinke mep tegen haar hoofd te verwerken. Wanneer ze weer rechtop staat duikt ze snel onder een van zijn spells door en draait zich zo dat ze achter hem komt te staan. Ze slaat haar arm om zijn keel en gebruikt het gewicht van de man zelf om hem op de grond te krijgen. Daar kruipt ze snel bij hem weg.

'Petrificus Totalus!'

Isra loopt naar de verstijfde man toe en schopt hem hard in het gezicht.

'Eigen schuld, dikke bult,' spuugt ze hem toe.

Ze kijkt om zich heen en ziet dan dat alle vijandige mannen zijn uitgeschakeld. Luc heeft zijn mannetje succesvol naar de eeuwige jachtvelden geholpen (Isra vernauwt haar ogen even en kijkt snel verder), Jessa staat tegen Eric aan te huilen en Caleigh ontfermt zich over Mel.

Isra stapt naar de rest van de groep toe.

'Wacht even,' mompelt ze dan. 'Waar zijn Simon en Benicio?'

Isra verwacht half dat de twee er bij de eerste echte confrontatie alsnog vandoor zijn gegaan. Ze had ze nooit echt vertrouwd.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel durft pas weer opgelucht te ademen als Jessa vrij is. Pas als Caleigh haar bevrijdt, beseft Mel dat de man haar ook nog vast had. Snel doet ze een pas weg van de man en kijkt dan naar Caleigh. Mel kan een glimlach niet onderdrukken. Caleigh had haar geholpen!

"Ja." Zegt ze snel en volgt de blik van Caleigh. "Nu zeker." Vervolgt ze met een brede glimlach.

Mel stapt weg van de man en gaat vlak naast Caleigh staan.

"Dank je wel." Zegt ze dan tegen haar. "Dat je me hebt geholpen."

Het vervelende gevoel dat ze eerder had gehad lijkt helemaal verdwenen en er niet meer toe te doen. Caleigh was hier nu bij haar.

Afbeelding

Eric kijkt kort naar de wond in de nek van Jessa, maar als ze zich tegen zijn borstkas aantrekt, kan hij de wond niet meer zien. Voor zover hij het kon zien, leek de wond niet levensbedreigend, maar hij was geen heler en hij wilde geen enkel risico nemen. Hij slaat zijn armen om haar heen, en probeert haar gerust te stellen.

"Het komt nu allemaal goed." Zegt hij zacht terwijl hij om zich heen kijkt.

Furie was met haar nieuwe vriendin in gesprek, Luc stond bij Isra en Isra had zojuist de laatste tegenstander uitgeschakeld.

"In de woonkamer.." Antwoordt Eric de vraag van Isra en twijfelt of hij de woorden nu hardop uit moet spreken. Hij kijkt naar beneden naar de rode haren van Jessa en besluit dat hij haar nu niet verder kan ontzien. "Simon heeft het niet overleefd.."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh had gehoopt dat het antwoord van Mel ervoor zou zorgen dat ze een idee kreeg over hoe iedereen zich voelde. Maar het werkt niet. De plotselinge brede glimlach van Mel zorgt ervoor dat Caleigh het gevoel krijgt dat Mel nog steeds onder invloed is. Caleigh merkt hoe dichtbij Mel komt staan en knikt even als Mel dan dank je zegt. Voordat Caleigh op die woorden kan reageren hoort ze Eric antwoorden op de vraag van Isra. Ze kijkt richting de zitkamer, maar ze ziet niet gelijk het lichaam van Simon. Ze kende hem niet goed genoeg om nu te treuren om dat feit, maar voornamelijk treurt ze niet vanwege de gedachtes in haar hoofd.

"We moeten hier zo snel mogelijk weg," zegt ze dan na een korte stilte, "En ik weet dat dit niet het juiste moment is om te bespreken, maar het moet wel."

Ze haalt even adem en kijkt de groep rond. Niemand was echt heel uit het gevecht gekomen.

"We weten niet of dit de hele groep is geweest en mijn gevoel zegt me dat dit niet iedereen is. Ze zullen voor hun komen en als we nog steeds hier zijn als ze komen hebben we een probleem. Een groot probleem. De vraag is... Gaat reizen ons nu lukken?"

Caleigh kijkt even snel naar buiten, de regen werd met de minuut minder en ze wilt weg van deze plek. Maar ze weet gewoon niet hoe de rest van de groep hierop reageert of uberhaupt over denkt.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa kijkt op als Eric zijn armen om haar heen slaat en luistert naar wat hij te zeggen heeft. Ze voelde zich ellendig, maar moest haar hoofd erbij houden... Simon was dood... Ze pakt Eric's shirt nog steviger vast. Ze bijt even op haar lip en kijkt hem even vragen door haar tranen aan. "Hij is dood?" Ze merkt dat haar handen beginnen te trillen, "Benicio... hoe is het met hem? Is hij ook dood?"

Caleighs verhaal hoort ze amper, het enige wat ze meekrijgt is dat ze eventueel verder gaan reizen... "Ik wil hier weg..." zegt ze zachtjes, "Er kleeft te veel bloed aan deze plek..." Haar knieën geven op en ze grijpt naar Eric's armen om niet op de grond te vallen.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Yvaine heeft het hele gevecht liggen slapen en wonder boven wonder had niemand haar opgemerkt.
Echter, net op het moment dat ze wakker wordt raakt een spell de kast waar ze onder ligt en die kiepert over haar heen.
Ze gilt van de pijn en probeert onder de kast uit te kruipen.
Die is echter te zwaar en bovendien is ze nog half versuft door het drankje.

'Kan iemand me even helpen?' roept ze gesmoord.

ooc: sorry van mijn afwezigheid. Ik beloof plechtig meer te posten en sneller te reageren.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel blijft glimlachend naar Caleigh kijken. Als ze zegt dat ze weg moeten van deze plek, twijfelt Mel hier geen moment aan. Ze wilt een stap naar voren doen, maar wankelt wat, waardoor ze uit reflex de arm van Caleigh vastpakt.

"Ow.." Zegt ze met een lichte lach. "Het gaat me wel lukken hoor, als jij maar bij me blijft."

Afbeelding

Eric schudt licht zijn hoofd. Hij had de krulenbol niet gecontroleerd, maar hij wilde Jessa niet verder ongerust maken dan dat nu al was gebeurd. Hij haalt een zakdoek uit zijn zak en legt deze voorzichtig op de wond van Jessa haar hals.
Zijn blik glijdt via het raam naar Furie. Het regende nog steeds en als de situatie ernaar was, had hij liever nog een paar uur gewacht. Maar dat was het niet.

"Laten we vertrekken.." Zegt hij daarom.

Hij zou Jessa op zijn paard meenemen, Isra, Luc en Furie konden zich dan ieder om een van de andere gedrogeerde groepsgenoten ontfermen.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh knikt als ze Eric hoort zeggen dat ze vertrekken. Dan valt Mel bijna om en grijpt de arm van Caleigh vast. Als Mel dan zegt dat het wel gaat lukken als zij maar bij haar blijft moet Caleigh even onderdrukken om niet gelijk een stap weg te doen. Dit ging nog een lastige rit worden.

[[... Twee en een halve dag later ...]]

Caleigh ziet de huizen van Kalne al opdoemen en even haalt ze opgelucht adem. Eindelijk is Kalne in zicht. Na de bergen waren ze doorgereisd tot buiten de Dolheuvels. Daar hadden ze enkele uren rust genomen. Vanaf daar had Caleigh weer alleen gereisd op haar merrie, iets wat ze toch een stuk comfortabeler vond. De weg naar Kalne is stil en ze stapt even en draait naar de groep toe.

"Ik weet waar we kunnen overnachten," zegt ze dan.

Terwijl ze Kalne in rijden merkt Caleigh hoe stil het is in de straten. Er lopen amper mensen en er hangt een geur die haar herinnert aan dood en verderf. De stilte zint haar helemaal niet, Kalne is altijd een bruisende en drukke stad, maar daar merkt ze nu niets van. Ze neemt kleine straatjes en vermijd de hoofdwegen van de stad. Ze weet niet waarom, maar ze weet gewoon dat ze nu niet op moet vallen. Uiteindelijk stoppen ze in een rustige straat bij een redelijk grote herberg. In de stal naast de herberg is het drukker dan ze gewend is.

"Ik ben zo terug, wacht aljseblieft hier even," zegt ze dan.

Zonder nog uitleg te geven loopt ze de stal uit, de herberg in. Er zijn meerdere tafels bezet, maar niet alle tafels. Ze loopt naar de bar toe en op het moment dat de vrouw omdraait en haar aankijkt voelt ze al gelijk twee armen om haar nek.

"Het is ook fijn om jou weer te zien Ann," zegt ze dan, terwijl ze een stap achteruit doet, "Ik heb je hulp nodig... Ik heb kamers nodig voor een groep van acht mensen, plus ik."

Ann
Ze vind het geweldig om Caleigh weer te zien en luistert maar half naar watz e zegt. Bezorgd kijkt ze naar het uiterlijk van Caleigh. "Ben je afgevallen? Slaap je wel genoeg?" begint ze dan. Als ze de blik van Caleigh ziet twijfelt ze even over haar antwoord. "Je komt op het verkeerde moment met een grote groep Caleigh... Het jaarlijkse festival is bezig... Het is dag twee, ze zijn bezig met de executies. De herbergen zitten vol met iedereen die morgen aanwezig wilt zijn met het feest of vanavond de grote executies willen zien." Als ze de blik van Caleigh ziet vind ze het echt vreselijk dat ze dit moet zeggen. Ze kan haar niet laten staan met de executies bezig. "Jullie kunnen de personeelskamers gebruiken. Eén van de mannen en één voor de vrouwen. Jij kan je eigen kamer nemen."

Caleigh komt na een kleine twintig minuten de stallen weer in, ze voelt zich wat opgelaten, maar ze hebben in ieder geval kamers. Ze kijkt de groep aan en controleert of iedereen er is.

"We hebben kamers, maar het zijn geen normale kamers, want alle herbergen zitten vol," zegt ze dan, "Het jaarlijkse festival is bezig en het is dag twee. Ik weet niet of iemand bekend is met dit festival, maar dag één staat in teken van toespraken, dag twee staat in teken van de executies... Er kan elk moment nog iemand worden opgepakt, dit omdat je iets verkeerds zegt, je gezicht staat hun niet aan of andere onbenullige dingen. We kunnen het ons niet veroorloven om vandaag op te vallen. Hou daar alsjeblieft rekening mee. En morgen is het grote feest."

Ze haalt een hand door haar haren heen.

"Ik zal jullie de kamers laten zien. Zodra de herberg rustiger is krijgen we normale kamers."

In de herberg leid ze de groep via een deur een trap op. Ze komen uit op een gang met een paar deuren. Bij twee deuren halverwege de gang stopt ze en opent die.

"Deze kamer is voor jullie," zegt ze tegen de mannelijke groepsleden, "En deze kamer is voor jullie. Jullie zullen hem met elkaar moeten delen, het zijn eigenlijk de personeelskamers. Als iemand mij zoekt, de achterste deur aan de linkerkant is mijn kamer. Ga douchen, in bad, eten of drinken. Maar onthoud alsjeblieft dat we op het verkeerde moment in Kalne zijn en dat we niet mogen opvallen."

Dan loopt ze verder de gang door en opent haar eigen slaapkamer. Als ze de deur achter zich sluit zucht ze even. Ze loopt door naar de badkamer en met een ruim halfuur is ze gedoucht en heeft ze schone kleding aan. Even gaat ze op haar bed zitten, ze hoopt dat ze deze dag allemaal levend doorkomen.

OOC:: Het spijt me dat de post zo lang is O.o Let vooral op de toelichting in het OOC-topic.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Door een groot tekort aan slaap en het continu alert blijven op de omgeving, merkt Eric op het moment dat Aeolus zijn eerste passen in Kalne zet, dat hij kapot is. Vermoeid wrijft hij over zijn gezicht. Hij moet zichzelf erbij roepen om ook het laatste stuk niet te vergeten waar hij was.

Eric volgt Furie als ze een plek zegt te weten waar ze kunnen overnachten. Hoewel hij liever niet naar Kalne was gegaan, was hij nu blij met de eerste de beste plek die ze konden vinden om te overnachten, zelfs al kwam het voorstel juist van Furie.
Terwijl ze door de kleine staatjes heenrijden, heeft Eric het gevoel alsof ze worden bekeken, maar als hij om zich heen kijkt, ziet hij niets. Sterker nog, de stad lijkt uitgestorven. Hij schudt zijn hoofd om het paranoïde gevoel van zich af te schudden en stopt bij de herberg waar Furie hen heen had geleid. Eric stapt van zijn paard af en kijkt nogmaals om zich heen terwijl ze op Furie wachten.

'Je haalt jezelf dingen in je hoofd..' bedenkt hij zich wrang.

Uiteindelijk komt Furie terug met in ieder geval slaap plekken. Eric helpt Jessa voorzichtig van Aeolus af, bindt het paard vast en loopt uiteindelijk achter de groep aan de herberg in. Hij kijkt de kamer in die Furie aanwijst en het kon hem niets schelen dat hij de kamer moest delen, of dat het een stapelbed was; het was een bed.
Eric twijfelt of hij zich eerst om Jessa moet bekommeren, of eerst een douche wilt nemen. Maar als hij naar Jessa kijkt ziet hij net hoe Furies vriendin zich om Jessa lijkt te bekommeren. Hij glimlacht even wrang en kiest dan voor zichzelf. Hij loopt de mannen kamer binnen, gooit zijn tas boven op het bed in de hoek en loopt dan direct door naar de badkamer. Hij had niets te zeggen, en had er geen behoefte aan om te discussiëren wie als eerste mocht douchen; hij ging gewoon.

Een kwartier later voelt Eric zich een stuk beter, nu hij heeft gedoucht en zich heeft geschoren. Hoewel hij het liefste meteen vierentwintig uur bij wilde slapen, besluit hij toch eerst beneden in de herberg een goede maaltijd en een sterke bak koffie te gaan nuttigen.

Afbeelding

Op het moment dat Caleigh zegt buiten voor een herberg te wachten, begint Mel zich wat ongemakkelijk te voelen. Ze zou tot Kalne mee mogen reizen met de groep. En hoewel de reis alles behalve vlekkeloos was verlopen, beseft ze dat ze nog helemaal geen afscheid wilt nemen. Daarom loopt ze mee naar binnen als Caleigh zegt kamers te hebben geregeld en luistert ze naar de verdeling van de kamers. Even vindt ze het jammer als Caleigh ergens anders slaapt, maar ze durft niks hardop te zeggen. Ze kijkt Caleigh even na als ze naar haar kamer loopt, maar kijkt dan naar Jessa die naast haar staat.

"Kom lieve Jessa," Zegt ze terwijl ze voorzichtig een hand op haar schouder legt. "dan kun je je eindelijk opfrissen en rusten."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh blijft even op haar bed zitten en dan staat ze op. Nu ze gedoucht heeft en weer schoon is voelt ze zich ook beter. Met nog vochtige haren loopt ze haar kamer uit, naar beneden toe. Beneden ziet ze Eric bij de bar staan, het is hem nog niet gelukt om wat te bestellen gokt ze. Ze haalt even diep adem en dan gaat ze naast hem staan. Ze bijt even zachtjes op haar lip. Voordat ze uberhaupt wat heeft gezegd haat ze dit moment al.

"Ik weet dat dit nogal ongeloofwaardig over gaat komen vanaf mijn kant," begint ze dan, "Maar ik wil je bedanken voor je actie in de Dolheuvels. Als je niets had gedaan, dan weet ik niet of ik op tijd bij mijn wand was gekomen. Dank je."

Ze kijkt hem even kort aan en dan kijkt ze weg. Dit moment deed pijn, moeten toegeven dat ze hem iets schuldig was. Afschuwelijk. Dan ziet ze Ann staan.

"Een whisky en een soep. Je weet wat ik lust," zegt ze dan, "En hij wilt ook bestellen."

En bij het woord hij knikt ze even naar Eric, maar ontwijkt zijn blik.

Tengaar · Schoolhoofd

Het is lang geleden dat Luc in Kalne is geweest, maar vergeten is hij de stad zeker niet. Caleigh lijkt het voortouw te nemen door de stad, hij is blijkbaar niet de enige met een geschiedenis in deze stad. Eenmaal bij de herberg vraag ze of de groep wilt wachten. Luc kijkt de groep rond, maar besluit te zwijgen. Hij is te moe om een gesprek aan te gaan en één over koetjes, kalfjes en het weer daar is hij zeker niet van.

Als Caleigh terug komt lijkt ze iets geregeld te hebben en zonder te klagen volgt hij haar. Als ze vervolgens verkondigd dat ze zelf elders slaapt haalt hij kort zijn wenkbrauw op. Luc volgt Eric de kamer in en ziet dat hij redelijk gedesoriënteerd is, verslagen en moe. Ja, dat is misschien wel de beste benaming voor zijn uitstraling op dit moment. Zonder dan ook iets te melden verdwijnt hij onder de douch. Het lijkt Luc ook een heerlijk plan en ploft op één van de bedden om te wachten tot hij klaar was.

Langzaam laat hij zijn hoofd achterover vallen in het kussen. De laatste dagen heeft hij eigenlijk niet geslapen. Zijn ogen waren wel gesloten, maar slapen weigerde hij. Hij vertrouwde de Dolheuvels niet meer, nooit gedaan en diep van binnen vertrouwde hij ook de nachtdienst van zijn groepsgenoten niet. Luc voelt zijn oogleden dichtvallen, hij kan het niet meer tegenhouden en valt in slaap.

[RPG] Fantasy

Wie is er online