|
Geplaatst: ma nov 19, 2012 11:08

Benicio's aandacht wordt afgeleid van de man en de vrouw door zijn Boterbier en Jessa die tegen zijn schouder leunt, maar als hij dan met een tevreden glimlachje weer opkijkt, ziet hij tot zijn schrik dat de twee hem recht aankijken, een moment stilstaan en dan zijn kant op komen benen.
Ze zien er niet echt blij uit.
Voorzichtig, om Jessa niet te laten schrikken, staat hij op, zet zijn pul bier op de tafel en komt de mensen tegemoet. Hij herkent hen nog steeds niet, maar zij hem duidelijk wel.
Vrouw
*krijgt de vuile leugenaar in het vizier* *stoot haar man aan* *wijst naar Benicio* *beent op hem af*
'Hee! Jij daar!'
Man
*kijkt de richting op die zijn vrouw aanwijst* *klemt zijn kaken stijf op elkaar en volgt zijn vrouw in de richting van de jongeman*
Benicio stopt vlak voor de twee mensen en glimlacht zo behulpzaam als hij kan hun kant op.
'Meneer, mevrouw, kan ik u ergens mee helpen?'
*spert ogen wijd open* *maakt afkeurend en woedend geluidje*
'Helpen? Helpen? Je hebt al genoeg geholpen!'
*moet moeite doen niet hysterisch te worden*
*probeert zijn vrouw wat te kalmeren* *kijkt de jongeman dan woedend aan*
'Hou je maar niet van de domme, jongeman. Jij bent de reden dat onze Louisa het huis niet meer uit komt.'
Benicio fronst en kijkt de mensen aan. Het liefst zou hij dit buiten afhandelen, weg van de groep en vooral weg van Jessa, maar hij heeft het idee dat het weinig zin heeft de mensen te vragen hem naar buiten te volgen. Als ik die vrouw ook maar iets vraag krijg ik waarschijnlijk een flinke tik tegen m'n slaap. Hij focust zich op de man, die iets zegt over een of andere Louisa. Louisa... Oh. Louisa. Sterrenstad.
'Ah.'
*mept de jongen tegen zijn bovenarm met een vuist*
'Juist, ah! Hoe dĂşrf je zomaar te vertrekken? Je hebt haar hart gebroken! Je hebt haar verpest voor alle andere mannen!'
Benicio heft zijn handen op in een half excuserend gebaar, hoewel hij niet echt het idee heeft dat dit veel zin heeft. Maar hij kan maar beter iets proberen, want dit gaat niet de goeie kant op.
'Meneer, mevrouw - het spijt me enorm. Echt. Als ik het terug kon draaien -'
Benicio's excuses worden afgebroken doordat hij in zijn middenrif wordt geraakt door een groengeel gekleurde spell. Het laatste dat hij ziet voordat hij bewusteloos op de grond valt is de man van het stel, die hem, hijgend en met zijn wand op Benicio gericht, een zelfvoldane en bijna gestoorde grijns toewerpt.
*stopt wand terug in zijn mantel*
'Kom, Andrea.'
*stuurt zijn vrouw, die nog steeds volledig overstuur is, met een arm over haar schouder de herberg uit en verdwijnt*
_________________ .
|
|