[RPG] The Blood of Sado

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Ja. Natuurlijk. Helena onderdrukt een zucht. Verdorie. Aarzelend kijkt Helena naar Nathans uitgestoken arm, alsof hij haar een voorstel doet dat ongetwijfeld negatieve gevolgen zal hebben. Ze kijkt Nathan aan. Het helpt echt wanneer hij aangeeft er ook niet zo veel ervaring mee te hebben. Niet dus.

Helena wil een "˜Weet je het wel zeker?' uitstoten, maar slikt het in. Hij zal toch wel weten wat hij doet, zeker? Anders zal hij het toch niet voorstellen...

"OK dan..." overtuigt ze zichzelf, half en half, voor ze haar hand uitsteekt. Ze klemt haar vingers stevig eromheen en knijpt haar ogen dicht. Even gebeurt er niks, maar dan krijgt Helena plots het gevoel alsof ze in een kamer zit waar de muren haar op elkaar proberen te persen. Helena schreeuwt het uit van angst. Had ze beter niet gedaan, want haar adem is in een mum van tijd op en ze krijgt het gevoel dat ze stikt. En dan is het gevoel weg. Helena hoort dat ze nog altijd een enorme gil geeft terwijl ze terug grond onder haar voeten voelt. Ze doet haar ogen open, merkt dat ze zich met twee armen en half in elkaar gedoken aan Nathans arm vastgeklampt heeft.

Nathan wist niet beter dan te Verschijnselen, nét op de verhoogde, opvallende, prachtige, rijkelijk versierde plek waar het tweetal binnen enkele ogenblikken mekaar hun jawoord zouden geven. Maar Helena heeft het niet door. Met grote ogen kijkt ze hem aan, waarna ze hem een beetje bevend loslaat. Ze wendt haar blik af naar de grond en grijpt onbewust naar haar arm. Ze voelt eens aan haar gezicht. Helena heeft een lijkbleke kleur. Met een kuchje draait ze zich om. Wat voelde ze zich beroerd.

"Sorry, hoor," mompelt ze, terwijl ze van het opstapje afspringt en vlug naar de rand van het plein rent. Ze weet nog net op tijd een boom te bereiken vooraleer Helena al haar maaginhoud eruit gooit.

Stijlvol. Zeer stijlvol, denkt Helena, voordat ze haar staf neemt en een glas tevoorschijn tovert, waarna ze haar staf er op richt en "Aguamenti..." mompelt. Een beetje gepikeerd door zichzelf, spoelt ze haar mond terwijl ze subtiel een paar passen van de boom weggaat.

Arianna · The Girl Who Lived **Woonplaats:** Storybrooke

OOC: Aaaah niet zo snel! Liz en Ralph mogen btw meegesleept worden op de bruiloft, anders wachten jullie allemaal steeds op mij xD

Afbeelding

Nadat hij is gedouched en zijn gewaad heeft aangedaan, helpt hij Katarina nog even met het dichtritsen van haar jurk. In de gangen rennen Syll en Selene heen en weer en Selene schreeuwt iets over een schoen. Hij hoort hoe er iemand Verdwijnselt en zucht: Selene is weer eens te ongeduldig.
'Ik ga naar Dorothy, ik zie je op het dorpsplein.' en hij Verdwijnselt ook.

Afbeelding

Liz heeft Dorothy helemaal klaargemaakt en geholpen met haar jurk. Ze is net haar eigen haren aan het doen, als Dorothy begint te panieken. Gelukkig gaat net de deurbel. Vlug doet Liz nog een speldje in en ze gaat de trap af om open te doen.

Ze bekijkt Selene vluchtig en ziet uiteraard onmiddellijk de vreselijke schoenen.
'Laat het Dorothy maar niet zien!' zegt ze, en ze sleurt Selene aan haar arm mee de trap op. Vervolgens begint ze in Dorothy's kast te zoeken naar een geschikter paar schoenen.

Afbeelding

Ralph arriveert voor Dorothy's deur en hij ziet dat de deur nog open staat. Hij voelt zich zo vrij om naar binnen te lopen en de deur achter zich te sluiten. Als hij de trap op gaat, roept hij 'Hallo?' Hij wil voorkomen de kamer binnen te stappen terwijl Dorothy haar jurk nog niet aan heeft ofzoiets.

Afbeelding

'Aha! Triomfantelijk houdt Liz een paar witte ballerina's omhoog. Okee, niet de meest geweldige schoenen, maar beter dan die afschuwelijke rode Allstars van Selene. De kleur past ook totaal niet bij hun bruidsmeisjesjurken.

Ze draait zich om en laat van schrik bijna de schoenen vallen, want Ralph Whyte staat in de deuropening. Ze zegt hem stamelend gedag en vergeet even dat ze haast hebben.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Donovan neemt de decoratie in zich op en vindt stiekem dat de tafeltjes inderdaad van niet veel smaak betuigen. Het lijkt eerder op een receptie dan op een huwelijk. Maar dat is zijn mening en een huwelijk blijft iets persoonlijks.
Donovan knikt instemmend als Mairi voorstelt om een plekje te claimen.

"Waar willen jullie graag zitten? Op de tweede "˜rij' misschien?" De eerste rij was misschien een beetje te intiem en vooral weggelegd voor familie.

Donovan wil aanstalten maken om te vertrekken, maar houdt halt als hij een "˜plop!'-geluid hoort. Hij neemt vaag de gestalten van Helena en Nathan waar, de twee nieuwelingen die hij nog maar net had ingeschreven. Donovan vroeg zich af hoe ze het in hemelsnaam klaarspeelden om op die locatie te verschijnselen. Verschijnselen was toch wel een van dé gemakkelijkste transportmanieren (volgens Donovan althans).
Wanneer Helena bij overmaat van ramp ook nog eens haar maaginhoud achter een boom moet legen, heeft Donovan het zéér moeilijk om niet al zijn Headboy-allures uit de kast te gooien. Hij nam zich wijselijk voor om niet tegen Aaron en Miair te zeggen dat dit mede-Ravenclawers zijn. Donovan kantelt zijn hoofd en zoek Helena's blik, trekt zijn wenkbrauw omhoog en staart haar met een meewarige blik aan. Je kan niet goed zeggen of het medelijden of spot is.

"Kennen jullie het bruidspaar eigenlijk goed?", vraagt hij aan Aaron en Mairi, om de actie van Nathan en Helena een beetje te camoufleren.

Afbeelding

"Zijn ze daar?", roept Dorothy naar Liz wanneer ze de deur gaat open doen.

Dorothy veert recht en kijkt voor een laatste (echt allerlaatste) keer naar de spiegel. Ze schikt een krul die los is gekomen achter haar oor en veegt een klein mascarastippetje onder haar oog weg. Ze ademt diep in en uit, merkt to haar weerzin dat haar korset wel erg om haar buik begint te spannen en gaat dan naar beneden.

Laat Selene er asjeblieft... normaal uitzien, prevelde Dorothy tegen niemand in het bijzonder. Wanneer ze merkt dat haar toekomstige schoonvader ook al aan de voordeur staat, verkrampt ze even, maar loopt vervolgens met een elegante tred de trap af.

"Wat fijn dat jullie er zijn", zegt ze, als ze naar Ralph loopt. Ze glimlacht breed naar hem en kijkt dan uit haar ooghoeken ongemakkelijk naar Liz. Ralph zal hopelijk toch niet weten dat zij geen pureblood is? "Dit is mijn beste vriendin Liz. Het tweede bruidsmeisje.", zegt ze met een vriendelijk gebaar. "H-hoe gaat het met Syll?", zegt ze dan nerveus en wat stiller.
.

Moniek · The Dark Mod

Selene kijk schuldbewust naar Liz als die meteen haar schoenen afkeurt.

"Ja, ik had een beetje... schoenissues," grijnst ze. "Ik hoopte dat het misschien niet op zou vallen, maar blijkbaar toch wel." Ze wordt gelijk meegesleurd en krijgt een paar ballerina's in haar handen geduwd. "Thanks," zegt ze vrolijk en ze trekt ze aan, dat was toch wel beter dan All Stars ja. Ze merkt wel enige spanning op als haar vader ook binnen komt, een vrij bekend fenomeen voor haar inmiddels.

"Syll is behoorlijk zenuwachtig, volgens mij stond hij een paar keer bijna op het punt met te wurgen vanochtend," zegt ze lachend tegen Dorothy. "Ben jij zenuwachtig? Je klinkt wel een beetje nerveus, relax, wat kan er misgaan?" zegt ze met een poging tot een geruststellende glimlach. "Je ziet er wel onwijs mooi uit! Moeten we zo langzaamaan niet eens gaan? Zouden er al veel mensen zijn? Je hebt wel geluk dat het zulk mooi weer is, ik denk dat er veel mensen thuis gebleven zouden zijn als het regende," praat ze vrolijk door, maar dan beseft ze dat ze misschien weer teveel praat, Dorothy zal toch al wel zenuwachtig zijn en ze moeten echt weg onderhand.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena blaast eens. Ze voelt zich nog niet helemaal terug optimaal, maar het was al veel beter. Met een tik van haar staf tovert ze haar water weg en neemt een kauwgom uit haar tas. Ze kijkt even om zich heen welke mensen er allemaal al zijn, wanneer ze buiten Nathan gezien één gezicht in de menigte herkent. Het was Donovan, die haar nogal afkeurend lijkt aan te kijken, alsof ze zich niet weet te gedragen. Ze kijkt even fronsend terug. Wat? Mag een mens niet even ziek zijn?

Helena stapt bij de bomen weg, naar de menigte toe. In de richting van Donovan. Ze is toch wel lichtelijk geí¯rriteerd van zijn reactie. Ze zoekt even Nathans blik vooraleer ze een metertje van Donovan halt houdt.

"Kijk me niet zo aan alsof jouw reputatie in mijn handen ligt, wil je," zegt ze duidelijk maar zacht, zodat alleen hij het kan horen. Ze kijkt hem niet aan terwijl ze het zegt, maar laat haar blik over de andere bewoners van Sado gaan. Ook kan er geen glimlach van af. Neen. Want Helena weet niet meer wat ze van hem moet denken. Meestal kan ze na een conversatie wel een relatief goede inschatting maken van hoe de ander in mekaar steekt, maar Donovan is zo wispelturig vriendelijk en arrogant dat het bij Helena lichte frustratie oproept.

Nog altijd lijkbleek, zoekt Helena naar een stoel, omdat ze zich nog wat wankel op haar benen voelt. Ze komt helaas tot de constatatie dat er geen enkele stoel te zien is en dat de tafels iets te hoog zijn om een stoel aan te zetten. Wat is dit voor bucht? Geen stoelen?!

Arianna · The Girl Who Lived **Woonplaats:** Storybrooke

Ralph bekijkt het meisje dat zo even nog de schoenen die Selene nu aandoet omhoog hield. Hij kent haar wel, ze woont hier inmiddels al jaren. Hij zegt haar gedag en richt zich dan tot Dorothy.
'We gaan nu.'
Hij kijkt Liz en Selene eventjes aan.
'We gaan iets van het dorpsplein af staan, zodat Dorothy nog niet te zien is. Dan kan ik even controleren of het plein in orde is en of iedereen er is en dan kunnen we beginnen.'
Hij glimlacht nog even geruststellend naar Dorothy en Verdwijnselt.

Afbeelding

Liz haalt opgelucht adem als Ralph weer weg is. Ze krijgt altijd de kriebels van die man.
'Zullen we dan maar gaan?'
Ze wacht tot haar vriendin weg is en Verdwijnselt haar dan achterna. Ze zal met Selene voor Ralph en Dorothy uit lopen, om vervolgens allebei aan een andere kant van het bruidspaar te gaan staan. En dan zal Ralph Dorothy afleveren bij het altaar, waar Syll als het goed is staat. Ze zucht. Hopelijk komt het goed.

Afbeelding

Als Ralph op de afgesproken plek aankomt, wacht hij niet op de meisjes, maar hij beent gelijk richting het dorpsplein. Daar aangekomen ziet hij tot zijn verbijstering.. statafels!
De stoom komt nog net niet uit zijn oren als hij het dorpsplein afspeurt naar de ceremoniemeester. Als hij die in het oog krijgt, loopt hij er met ferme pas op af.
'En wat heeft dit te betekenen!?' briest hij woedend.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi kijkt met een bezorgde blik naar Helena (seriously, ik typte Lana) als die overgeeft nadat ze aangekomen is op een niet zo handige plek. Het meisje in de gaten houdend beantwoordt ze Donovan. "Nou, wie kent de Whyte's niet? Maar echt goed... Nee dat niet.". Met haar ogen volgt ze Helena die hun kant op komt lopen, wanneer ze bij hen is hoort ze niet wat deze tegen Donovan zegt en ze glimlacht even min of meer bemoedigend naar haar. Net als ze wil vragen of het wel gaat, hoort ze een 'plop'.

Nog voordat ze om kan kijken wie het is, hoort ze de woedende stem van Ralph. Ze voelt hoe ze rood aan loopt. Nee! Nee! Hij vindt het niet mooi! Ze voelt hoe ze lichtelijk in paniek begint te raken. Oké, het was de opdracht van die vreemde ceremoniemeester geweest, maar wat als die man háár ging beschuldigen. Onopvallend probeert ze zich een beetje achter Donovan, Helena en Aaron te verschuilen. Laat alsjeblieft snel de bruid en bruidegom komen, laat alsjeblieft snel de bruid en bruidegom komen...

Die gedachte steeds herhalend blijft ze licht bukkend achter het drietal staan. Ze wilde het eigenlijk nooit toegeven, maar als ze meneer Whyte op straat tegen kwam dan ging ze er vaak snel vandoor. Zelfs wanneer ze niets misdaan had. Nu gaat het om de bruiloft van zijn zoon. Het is maar te hopen dat de ceremoniemeester een excuus klaar heeft en haar niet de schuld geeft, of dat de zoon aankomt en bevestigt dat hij inderdaad statafels wil.

Enjolras · King of Babylon

Net goed, denkt hij wanneer hij merkt dat hij samen met Helena op het verhoogje is gearriveerd waar het bruidspaar heel erg binnenkort waarschijnlijk het ja-woord zal geven. Doe es iets creatief. Zeg eens nee. Hij wil net iets zeggen tegen Helena, wanneer hij merkt dat ze snel wegloopt en een beetje verder halt houdt om daar tegen een boom haar territorium af te bakenen.

Op een nogal awkward manier blijft hij op het verhoogje staan, terwijl enkele blikken hem trachten te scannen. Geen mens die me al eerder zag hier in het dorp. Nu ziet gelijk zowat iedereen me. Doe je goed, Nathan. Hij kijkt terug naar Helena, "Guess that's a no?" zegt hij luidop, tegen niemand in het bijzonder, ook al zullen enkele mensen het vast gehoord hebben.

Wanneer Helena zich terug bij de menigte mengt, wandelt hij naar haar toe. Bij het verlaten van het verhoogje, tikt hij even met zijn wand op een omvergevallen ding met bloemetjes. Hij stapt richting Helena en neemt haar schouder vast. "Gaat het?" vraagt hij. Op een verdwaasde manier kijkt hij naar de hoge tafeltjes. Da's... modern? Hij geeft een tik met zijn wand op één van de tafeltjes, waardoor het verkleind tot een kleinere versie overblijft die net tot heupghoogte komt. "Veel beter."

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Donovan is verrast als Helena op hem af begint te benen alsof het zijn eigen schuld is dat ze niet kan verschijnselen. Zelfs had hij van de eerste keer zijn verschijnseldiploma behaald en hij zou het zichzelf ook nooit vergeven als dat niet van de eerste keer was gelukt. Net zoals die keer dat hij geen "˜uitmuntend' had behaald bij Potions en voor de rest van de week niet aanspreekbaar was.
Minzaam lacht hij naar Helena als deze een opmerking maakt. Waarom trekt ze zich zo hard aan wat hij denkt? Het is toch logisch dat mensen gaan kijken als je ten eerste op een verkeerde plaats verschijnselt en daarna ook nog eens
misselijk wordt.

"Zonder reputatie ben je niets, vergeet dat niet", fluistert hij zacht, maar helder terug, terwijl hij zijn hoofd naar Helena buigt en haar daarna met een glimlachje terug aan kijkt, als een Dumbledore die Harry Potter weer goede raad heeft gegeven.

Dan komt uiteindelijk le moment suprí¨me. De uiterst aangename pater familias van de Whytes is gearriveerd. Donovan heeft wel het idee dat Ralph hem graag mag, hij is immers ook een man met zijn principes, maar het idee dat Whytes de grootste mudbloodhater van Sado is en Donovan er zelf eentje is, is niet bepaald een geruststellende gedachte. Hij steekt zijn handen in de zakken van zijn gewaad en balt ze tot een vuist, om zo zijn zenuwen in de mate van het mogelijke te verbergen.
Donovan recht dan zijn rug en volgt met zijn blik Ralph Whyte die duidelijk op oorlogspad is. Hij heeft het idee dat het feest niet zo maar een huwelijk is. Niet iets intiems tussen Dorothy en Syll, maar eerder een aangelegenheid van de Whytes om te kunnen pronken.

"Wie ís eigenlijk de decoratieverantwoordelijke?", vraagt hij fronsend.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena staakt haar zoek een stoel-pogingen. Dan zal ze maar moeten blijven rechtstaan. Ze forceert een glimlach op haar gezicht die ze schenkt aan de andere mensen die bij Donovan staan, bij wijze van begroeting. Ze buigt zich van Donovan weg wanneer deze haar iets in haar oor fluistert en kijkt hem met een glimlachje aan. Een ironisch bedoeld grijnsje.

"Niets?" herhaalt ze hem. Haar glimlach wordt nog iets breder. "Je hebt toch geen zelfbeeld-issues, of wel?" Vandaar de arrogantie? Maar waarom zou je als je Pure bent? "Gelukkig is de ene reputatie de andere niet," vervolgt ze wijs. Dat laatste zegt ze gewoon hardop. Helena heeft geen zin in stiekem gedoe, en ook niet in Donovans subtiele arrogantie dat erg naar Fullblood stinkt.

Helena kijkt toe hoe Ralph ten tonele verschijnt. Ze kent hem niet, dus schenkt ook hem haar standaard vriendelijke glimlach. Ze had Mairi zich niet achter hen in zien verstoppen, maar kijkt haar een beetje vragend aan wanneer ze opeens met haar hoofd tussen haar schouders zo veel mogelijk haar best probeert te doen onopvallend te zijn. Dan voelt ze een hand op haar schouder. Helena kijkt om en grijnst flauwtjes. Ze knikt.

"Ik reageer soms heel erg gevoelig op Verschijnselen... Ik weet het nooit op voorhand, heb het niet in de hand," zegt ze terwijl ze Nathan aankijkt. Plus het feit dat ze doodsangsten uitstaat wanneer ze er nog maar aan dénkt. "Maar het gaat al weer beter, dank je."

OOC:: Ik ben er morgen hoogstwaarschijnlijk niet :')

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Haastig zet Syll de laatste puntjes op de i. Hij brengt zijn haar in de plooi met wat tovergel ('Met een tik van uw toverstok maakt u na aanbrengen van de gel ieder gewenst kapsel, op ieder moment van de dag'). Vervolgens kijkt hij nog even voor de spiegel of zijn gewaad goed zit en gaat dan zonder verder iets op te ruimen naar beneden. Daar had hij deze ene keer geen tijd voor, en dat zou zijn moeder vast wel begrijpen.

Aangekomen in de grote woonkamer van het huis ziet hij dat zijn moeder al helemaal klaar zit voor de bruiloft. 'Je hebt een prachtige jurk aan mam,' zegt hij glimlachend tegen haar. 'Zijn Selene en pap al weg?' Zijn moeder knikt instemmend en hij haalt opgelucht adem. Dan zouden ze toch nog allemaal precies op tijd kunnen komen.

'Laten wij ook maar snel gaan. Het is anders moeilijk uit te leggen dat we te laat zijn door Selene, terwijl Selene er zelf al is.' Hij pakt zijn moeder bij de arm en samen verdwijnselen ze richting het plein, zonder enige problemen. Ze verschijnselen keurig aan de rand van het plein zodat niet meteen alle aandacht op hem wordt gericht. Tot zijn verbazing ziet hij dat er alleen maar statafels staan op het plein. Zou zijn vader daar om gevraagd hebben? Hij kon het zich niet voorstellen.

Samen met zijn moeder loopt hij naar één van de statafels vooraan om daar te wachten op zijn bruid. Hij kijkt de menigte eens rond – die inmiddels al flink groot is geworden – en wordt daar toch wel een beetje gespannen van. Het ging nu echt gebeuren. Dat had hij een jaar geleden nooit kunnen denken.

Toevallig ziet hij dan aan de andere kant van het plein zijn vader staan. Gelukkig maar, want dan zal Dorothy er ook snel aankomen. En dan kan de bruiloft beginnen, uiteindelijk toch nog redelijk op tijd.

Moniek · The Dark Mod

Selene verschijnselt vlak na Ralph ook naar het plein. "Hahaha, statafels," lacht eenmaal daar aangekomen.

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Kijkend naar zijn vader ziet hij dan ineens dat Selene ook verschijnselt langs haar vader. Ze was zowaar nog optijd.

Arianna · The Girl Who Lived **Woonplaats:** Storybrooke

Ralph gaat nog een poosje flink tekeer tegen de ceremoniemeester, die bij elk woord meer ineen krimpt. Vervolgens zwaait hij woedend met zijn staf. De statafel waar Syll en Dorothy bij staan wordt vervangen door twee prachtige stoelen. Vervolgens verschijnen er overal stoelen, zodat iedereen kan zitten. De statafels verdwijnen.

Hij gaat weg bij de ceremoniemeester, terug naar Dorothy. Hij neemt haar arm en knikt dat de muziek mag beginnen.

Afbeelding

Liz hoort hoe de muziek begint. Ze gaat naast Selene staan.
'Zullen we maar gaan lopen dan?' vraagt ze, opeens een beetje zenuwachtig.

Neville · The Phoenix Admin **Woonplaats:** Austin, TX

OOC: Ik had even wat andere dingen aan mijn hoofd deze week, maar Martin is teruhug!

Afbeelding

Op het allerlaatste moment had Martin besloten dat de gele strik toch vloekte bij het marineblauwe galagewaad. Dus zat er niets anders op, modebewust als hij was, om snel huiswaarts te keren en een andere strik te zoeken. Een pimpelpaarse ditmaal, véél beter. Time to go. Zijn ingebouwde huwelijksgen (naar alle waarschijnlijkheid afkomstig van vaderskant) vertelt hem dat de bruiloft elk moment kan beginnen, dus zat er maar één ding op.

Plop.

Damn. Hij kende de ondergrond waarop hij zojuist in alle stilte - schouderklopje voor jezelf! - op was Verschijnseld. Hij had er zelfs al best veel ervaring mee. Hij was een stille Verschijnsel- en Verdwijnselaar, maar er was één aspect dat hij maar niet onder de knie kon krijgen. Het mikken. De 8,5 tenen die hem op dit moment scheidden van de aardbodem behoorden toe aan Helena, waaraan hij zich vastklemde om niet om te vallen. Hij mompelde een vloek, terwijl hij voelde dat zijn tijdelijke houvast in begon te storten. Zijn wereld veranderde in een kluwen van galagewaden.

"Sorry, sorry!" mompelt hij in de richting van waar hij vermoedt dat Helena's hoofd, en dus ook oren, zich bevonden.

[RPG] The Blood of Sado

Wie is er online