[RPG] Wrath of the Gods

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Gaëlle blijft verderwandelen naar de ingang. Ze kijkt even achterom als ze voetstappen achter zich hoort en ziet dat Ryan haar volgt. Gevolgd door Jackson. Gaëlle besluit haar pas wat in te houden tot Ryan haar min of meer bijgebeend heeft. Wanneer hij binnen gehoorafstand is, begint ze te spreken.

“Weet je, de toon waarop je net tegen me sprak, bevalt me niet.” Gaëlle zegt het tamelijk strak, terwijl ze al net zo voor zich uit blijft kijken. “En het leek me ook niet bepaald nodig. Ik deed niks verkeerd. Ik stel voor dat je daar iets aan doet, als je wilt dat mensen meewerken.” Het kan Gaëlle eerlijk gezegd helemaal niet schelen hoe Ryan zich opstelt ten opzichte van haar, maar ze zegt gewoon waar het op staat. Ze is niet van plan om alles zo maar te laten gebeuren.

Gaëlle zwijgt even, voor ze de draad van de gewone discussie weer opneemt. Ondertussen blijft ze gewoon verder wandelen.
“Nee. We moeten bij elkaar blijven.” Daar was Gaëlle duidelijk voor gewaarschuwd, en ondertussen heeft ze lopen denken. “Ik denk dat we via de goden tegen elkaar worden opgezet. En als we blijven doorgaan zoals we nu bezig zijn en gaan opsplitsen, vrees ik dat het hen nog zal lukken ook. Vergeet niet wat die Boodschapper gezegd had: de goden zijn onderling in strijd met elkaar. Het lijkt me dus niet meer dan logisch dat elke god één van ons voor zijn of haar eigen kar probeert te spannen en ons inderdaad tegen elkaar probeert op te zetten.”

Ondertussen arriveert Gaëlle buiten en blijft staan aan de ingang om te wachten tot de hele groep buiten is. Ze haalt even een frisse neus en draait zich dan om naar Ryan.

“En eerlijk, Ryan, ik vertrouw jouw god niet. Net zomin als de goden van iedereen die naar het Louvre gestuurd wordt. Mais bon, we gaan dus blijkbaar naar het Louvre. Maar dan blijven we wel allemaal samen tot we meer weten.” De bestemming had ze verloren, maar nu zou ze bij haar standpunt blijven. Gaëlle kijkt Ryan en eventueel anderen die haar theorie gehoord hebben vastbesloten aan, om duidelijk te maken dat de discussie over is.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Noora grijnst even voldaan naar Gaëlle wanneer wordt besloten dat ze eerst naar het Louvre gaan. Echt zo'n typische arrogante Française. Denkt alles beter te weten. Het mens wilde dat iedereen bij elkaar bleef, Noora zou haar voorlopig in die waan laten zolang ze maar eerst naar het Louvre gingen. Ze was nog steeds niet van plan om naar de Notre Dame te gaan. En vanwege het aandringen van dat mens al helemaal niet meer.

Noora loopt achter de anderen aan naar buiten. Wanneer ze langs Ryan komt buigt ze zich wat naar hem toe, zodat verder niemand haar kan verstaan. "Laat het wicht lekker denken dat we straks met d'r mee gaan naar die kerk. mompelt ze flauw glimlachend tegen hem. Vooralsnog leek Ryan de enige die er hetzelfde over dacht als zij. Noora recht haar rug weer en loopt dan door. Ze grijnst nogmaals wanneer ze langs Gaëlle komt, die zegt de 'Louvre-goden' niet te vertrouwen. Ze had er vast een goede reden voor, maar Noora is er nauwelijks in geïnteresseerd.

Wanneer ze een stukje is doorgelopen draait ze zich terug, ze glimlacht even. "En heeft een van de goden ook laten weten hoe we er heen moeten?" Noora knippert even vlug met haar ogen en grijnst dan opnieuw. "Wie weet hoe moeilijk ze doen als we niet op de goede manier op de plaats van bestemming aan komen." voegt ze er cynisch aan toe.

xMissme · Volleerd Tovenaar

Als Abigail en Ulrika ook allebei laten weten naar het Louvre te 'willen' gaan, heeft het Louvre toch een meerderheid. Sören knikt op wat Daniel zegt. ,,Helemaal mee eens,'' zegt hij dan, en hij kijkt Daniel even aan. Ook Jackson komt met die solutie op de proppen, en Sören knikt hem ook even toe. Het leek hem inderdaad het beste zo. Zoals hij al gezegd had, het maakte hem niet zo uit waar ze heen gingen. Het Louvre had nu eenmaal meer stemmen; dan moesten ze daar maar heen. Bovendien had Sörens god hem ook opgedragen daar heen te gaan. En dat was alles wat hem was opgedragen.

Sören loopt dan achter Gaëlle, Ryan, Jackson en Ulrika aan, die de vertrekhal al verlaten hebben. Gaëlle en de koppige Ryan zetten de discussie voort en Sören vraagt zich voor een moment af of het zo wel goed komt. Gaëlle leek hem een pittige dame en niet bepaald het soort mens waar je graag ruzie mee wilde hebben.

Gaëlle lijkt bovendien meer te weten; ze stond erop dat de groep bij elkaar bleef en ze zegt Ryan's god niet te vertrouwen. Sören fronst. Die was snel omgeschakeld. ,,Laten we hier niet over doorgaan,'' zegt Sören dan - vredestichtend. ,,We hebben besloten; na het Louvre zien we wel verder,'' zegt Sören dan, om nog enigszins tot consensus met Ryan te komen.

,,Mijn 'god' -'' Sören maakt aanhalingstekens met zijn vingers, ,,- heeft alleen gesms't waar ik heen moest,'' zegt hij op Ulrika's vraag. ,,Maar Duponts - die piloot? - voorstel lijkt me het best; laten we gewoon de metro pakken.'' Na het zien van het ontploffende vliegtuig was Sören toch wat sceptischer over het gebruik van openbaar vervoer en dergelijke - wie wat waren er nog andere aanslagen gepland - maar als ze inderdaad met goden te maken hadden, dan zouden ze hen niet laten sterven toch?

Apollo · 5e jaars

Ryan merkt dat Gaëlle haar pas inhoudt. Nu gaan we het krijgen, denkt Ryan cynisch. Als hij naast haar loopt, brandt ze los. Ze vind blijkbaar zijn toon tegenover haar niet beleefd. Ryan glimlacht sarcastisch naar haar. ”Meisje” zegt hij brutaal. ”Ik heb geen hulp nodig van jullie, alleen de hulp van mijn god”.

Noora haalt hem en Gaëlle in en zegt wat als ze hem voorbij beent. Hij glimlacht om haar opmerking. Hij mag Noora wel. Haar gedachtegang lijkt hetzelfde te werken als die van hem.

Als ze buiten arriveren draait Gaëlle zich om. Zijn God en alle anderen Goden waren blijkbaar niet te vertrouwen volgens haar. Hij wist niet eens wie zijn God was. Sören mengt zich er ook in en wilt blijkbaar voor vredestichter spelen. Ryan vindt het best en wendt zich af.

De metro pakken lijkt hem een goed idee. Er rijden er toch genoeg door Parijs. Ryan kijkt naar zijn koffer die hij nog steeds bij zich draagt. Hopelijk komt die door de beveiliging van het Louvre. De Goden hebben hen ongezien uit het vliegveld laten komen, misschien kan zijn God ook even regelen dat hij zijn koffer straks niet hoeft te laten controleren.

Yuuki · Lioness of Casterly Rock **Woonplaats:** King's Landing

Kate Morgan

Bij Ryan en Shins reacties voelt Kate irritatie opkomen - hoe kinderachtig kan je zijn? - maar ze dwingt zichzelf om het te onderdrukken. Shins reactie, hoewel onvolwassen, is logisch en Ryan is blijkbaar een eenling. Valt niets aan te doen. Daarnaast zijn ze, als Kate hun leeftijden goed inschat, ook minstens 10 jaar jonger dan zij is; logisch dat ze op een andere manier tegen de zaken aankijken.

Er zijn meerdere andere stemmen voor het Louvre, wat inhoudt dat de meerderheid er voor is om daar heen te gaan. "Democratie heeft gesproken," zegt Kate met een schouderophaal. Zij is er zelf van overtuigd dat het Louvre de juiste keuze is, dus ze is tevreden met het resultaat.

Ook suggereren meerdere mensen om ondertussen maar eens weg te gaan. Hoewel Kate het een goed idee vindt om niet in de vertrekhal te blijven hangen, vraagt ze zich wel af waar de hulpdiensten blijven. In ieder geval gaan er al een paar naar de uitgang. Kate werpt even een blik op haar tas maar besluit dan dat het te veel moeite is om hem mee te nemen. Er zit toch niets waardevols in; het enige wat ze nodig heeft is haar wandelstok, GSM en portemonnee met paspoort, wat ze allemaal al bij zich heeft.

Kate haast zich achter de rest aan, al duurt het met haar been even voordat ze ze ingehaald heeft. In de andere ruimtes ziet ze eindelijk andere mensen, inclusief medici en mensen van het leger, maar de groep wordt volledig genegeerd, alsof ze onzichtbaar zijn. Kate ziet enkele mensen die er zeer slecht aan toe zijn en medische hulp krijgen; oncomfortabel kijkt ze vooruit, haar herinneringen wegdrukkend en zich concentrerend op de huidige situatie.

Is dit ook werk van de goden? vraagt Kate zich af. Ze haat het om het toe te geven, maar ze begint langzaam overtuigd te raken dat ze inderdaad met goden te maken hebben, of in ieder geval iets bovennatuurlijks. Ze heeft God al een lange tijd geleden afgezworen. Dat er goden zouden bestaan is... ongelooflijk, en iets dat ervoor zorgt dat Kate zich ook bitter voelt - want die goden hebben nou nooit ingegrepen, hè? Kate heeft in ieder geval nooit het bewijs daarvan gezien.

Zullen ze het Louvre straks ook magisch openen? denkt Kate sarcastisch. Het is immers nog lang niet negen uur. Nou ja, ze zullen vanzelf wel zien. Voor nu lijkt Duponts suggestie om met de metro te gaan het beste plan.

Intussen heeft Kate de anderen ingehaald, waar ze nog net de woordenwisseling tussen Gaëlle en Ryan opvangt. Ryans neerbuigende manier van doen en zijn aandrang op in zijn eentje opereren valt Kate helemaal verkeerd. Het belang van groepscohesie is er bij Kate min of meer ingestampt, en dit is absoluut niet een manier om dat te bereiken.

Kate gaat bij Gaëlle en Ryan lopen en spreekt hem aan. "Misschien is het een idee om meer respect voor anderen te tonen, voordat je de hele groep tegen je in het harnas jaagt. Jij kan misschien wel graag in je eentje verder willen, maar de goden hebben iedereen uitgekozen, waarschijnlijk met een goeie reden - je kan niet zomaar zonder ons. Misschien verstandig om dat in gedachten te houden voordat je je zo neerbuigend gedraagt... jongen," voegt Kate op een scherpe toon toe. Als Ryan er op staat zich als een kind te gedragen, vindt Kate het prima om hem ook zo te behandelen. "Daarnaast zou ik er maar niet op rekenen dat je god het beste met je voorheeft - ze hebben een vliegtuig neer laten storten alleen om een boodschap over te brengen. Wie zegt dat ze jou ook niet zullen doden als ze je niet meer nodig hebben?"

Expecto Petra · 6e jaars

Sofia hoort aan hoe de anderen discussiëren. Steeds meer mensen stemmen voor het Louvre om heen te gaan. Ryan maakt zelfs duidelijk daar heen te gaan in zijn eentje of met zijn allen. 'Waarom moeten er ook altijd zo van die koppige mensen zijn? Eerst geloofd niemand in de Griekse goden. Als die oude man komt, is bijna iedereen cynisch bezig en nu zijn er opeens mensen die alleen doen wat 'hun god' hem of haar opgedragen heeft?'

Dan merkt ze dat Sören naar buiten gaat en dan maar eventueel de discussie daar voortzet, maar dat er in ieder nog ergens gekomen wordt. "Ja ik ga mee, maar als we dan na het Louvre nog maar naar de Notre Dame gaan om te kijken wat daar dan aan de hand is, want blijkbaar toch iets als er een stel van ons daar heen gestuurd wordt." Ze volgt de anderen naar buiten zonder, blijkbaar, opgemerkt te worden door de rest van de wereld.

Als ze hoort dat de anderen de metro willen nemen naar het Louvre stemt ze daar mee in. Ze gaan in ieder geval al samen. Dat is al heel wat. Dan hoort ze ook nog een woordwisseling tussen Gaëlle en Ryan en Kate die ertussen komt. Ze mengt zich er maar niet tussen. Ze zijn nog maar net begonnen aan het avontuur wat ze blijkbaar tegemoet gaan en er wordt nu al ruzie gemaakt. 'Kan nog leuk worden dan.'

Apollo · 5e jaars

Natuurlijk heeft ook Kate haar mening. Volgens haar moet hij meer respect tonen en blablablablabla. Het zal allemaal wel. Ryan is hier om een duidelijke reden. Hij gaat de bevelen opvolgen van zijn God, verhelpt één of andere ruzie en gaat dan met zijn koffer vol met geld in een ander land wonen. In welk land weet hij nog niet. ”Kate, luister” begint hij. ”Ik ben hier door mijn god en als hij wil dat ik jullie handjes vasthoud. Dan doe ik dat, maar tot dusver heeft hij mij alleen gezegd naar het Louvre te gaan en is dat dus mijn bestemming” legt Ryan nonchalant uit.

"Ik keur de neergestorte vliegtuig ook niet goed, maar wij zijn de uitverkorenen. Waarom zou mijn god mij iets aandoen?” reageert Ryan op haar laatste opmerking. Wat doen ze toch weer allemaal moeilijk. Ze zijn hier met een duidelijke taak, niemand heeft gezegd dat ze dat met z’n allen samen moeten doen. Hij is er in ieder geval klaar voor om zijn rol te spelen. Ryan stapt zelfverzekerd naar de tram. Het enige probleem waar hij tegenaan kan lopen, is dat hij geen tikkeltje Frans kan. Hij ziet gelukkig duidelijk staan dat deze trein richting het Louvre gaat en stapt in.

xMissme · Volleerd Tovenaar

Sören staat enigszins sceptisch richting Ryan; hij leek plots wel heel veel vertrouwen te hebben in wat hem dan ook was opgedragen door wie dan ook. Sören fronst, kijkt Kate en Gaëlle aan die hem op zijn gedrag aanspreken, en wendt zich dan maar af. Sören knikt als hij Sofia hoort. ,,Dat is sowieso het eerlijkst.'' Dan stapt Sören achter Ryan aan, op naar het Louvre...

[...]

Het is rustig op het plein - en dat is natuurlijk geen wonder. Herkenbaar staat midden op het plein de glazen piramide, alwaar achter het indrukwekkende Louvre is. Er lopen een paar mensen rond, maar ze besteden geen aandacht aan de groep - de aandacht ging vanavond vooral uit naar het vliegtuig dat na opstijgen weer was neergestort. Sören zucht. In wat voor situatie was hij toch belandt? Sören controleert de tijd op z'n iPhone: bijna zes uur.

,,Het is pas zes uur. Het duurt nog wel even voordat het Louvre open is...'' zegt Sören, en vertwijfeld kijkt hij zijn 'mede-uitverkorenen' aan. ,,Ik weet niet welk goed onderbouwd plan de goden hadden door ons hierheen te sturen, maar voorlopig kunnen we hier nog niet naar binnen...'' Sören kijkt naar het gebouw, in afwachting van wat de groep zou besluiten. ,,Tenzij ze een deur voor ons open hebben gelaten, natuurlijk.''

Machoefeltje · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** In my cosy little bed

Jay volgt in stilte de rest van de groep die naar het Louvre vertrekt. Hij is het er nog steeds niet mee eens... Maar de groep die naar de Notre Dame wilde, delfde duidelijk het onderspit.
Desondanks wil Jackson er nog steeds voor ijveren om na het Louvre naar de Notre Dame te gaan. Ze zouden niet voor niets naar daar gestuurd worden ook, toch?

[...]

Wanneer ze eindelijk op het plein komen, laat Jay zijn gitaar op de grond zakken om erop te gaan steunen. Geen denken aan dat hij zijn gitaar zou achterlaten hoor. Zijn blik glijdt naar Het Louvre. Hier had hij de laatste dagen best wat fooi verdient door zijn liedjes te spelen.
Hij kijkt om naar Sören die opmerkt dat het nog maar 6 uur is en nog lang geen openingstijd.
"Dit probleem hadden we met de Notre Dame niet gehad." Mompelt hij haast onverstaanbaar.
"Nou... Hier zijn we dan. En wat is nu de bedoeling?" Zegt hij dan op hoorbare toon. Hij kijkt even achterom naar de mensen die aankomen op het plein.

Apollo · 5e jaars

Het moment dat Ryan samen met de anderen op het plein komt, krijgt hij weer de bekende zwarte waas voor zijn ogen. Alleen dit keer voelt het wat vertrouwelijker en niet meer zo kil als voorheen. "Je zal zo door kunnen lopen" fluistert een duistere stem in zijn oor. Hij voelt een voorwerp in zijn zak vallen en hij ziet weer.

Instinctief graait hij met zijn hand in zijn broekzak en betast het voorwerp. Hij haalt een sleutel uit zijn broekzak en een arrogante grijns krult rond zijn lippen. "Wat de bedoeling is?" vraagt hij met een ijzige glimlach aan Jackson. Hij steekt de sleutel met twee vingers omhoog. "Mijn god heeft me een manier gegeven om binnen te komen, hij is blijkbaar dus wel te vertrouwen" zegt hij meer tegen Gaëlle dan de rest.

Ryan loopt richting het Louvre - hij verwacht dat de anderen hem zullen volgen, aangezien hij de sleutel heeft - en gaat opzoek naar een deur. Hij heeft vaag het vermoeden dat hij niet via de hoofdingang naar binnen kan. Met nog steeds de koffer in zijn hand speurt hij al lopend het prachtige gebouw af. Uiteindelijk valt zijn blik op een zwarte maar onopvallende deur en weet Ryan dat hij goed zit. Hij stapt op de deur af, stopt zijn sleutel in het gat en draait de deur van het slot.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Wanneer ze op het plein bij het Louvre staan kijkt Noora wat om zich heen. Ze bestudeert de poort en de piramide en grimast even bij de woorden van Sören. Hij had gelijk, ze konden nog niet naar binnen. Noora zucht. Als Hij er bij was geweest dan hadden ze waarschijnlijk een illegale manier bedacht om binnen te komen, maar zonder Hem durfde ze nauwelijks over een plan na te denken. Hij zat ergens in Barcelona. Of dat was het laatste wat ze over hem hoorde. Noora vist twee mobieltjes uit haar tas en kijkt op hen allebei even kort. Geen nieuws.

Jackson vraagt wat de bedoeling is en Noora zucht opnieuw. Als die goden eens duidelijk waren geweest... Op dat moment houdt Ryan de sleutel omhoog en Noora kijkt hem even met een schuin hoofd aan. Ze vraagt zich af of Gaëlle een sleutel van een museum in de zak van iemand die ze blijkbaar toch al niet vertrouwde zou zien als een reden om een god wel te gaan vertrouwen, maar goed. Noora grijnst dan. Wat maakt het eigenlijk ook uit? Ze moest hier zijn.

"Dan volg ik jou." zegt ze glimlachend tegen Ryan, terwijl ze hem achterna loopt naar de deur. Ze wacht tot hij hem opent en kijkt dan om of de rest hen ook volgt. Waarschijnlijk zouden er wel een paar weer moeilijk gaan doen.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Gaëlle overweegt vrij lang of ze moet reageren op Ryans neerbuigende reactie. Niet dat ze het niet durft, maar ze twijfelt of het nog wel de moeite is. Hij doet alsof ze een kind van vijftien is en wil blijkbaar het laatste woord hebben. Fine. Kate reageert in haar plaats. Waarop Ryan dan weer reageert. Gaëlle zwijgt, voor eens in haar leven. Al kan ze het toch niet laten om met rollende ogen “Whatever…” te reageren, waarna ze zelfverzekerd richting de metro loopt. Ten slotte kent ze Parijs als haar broekzak.

[..]

Gaëlle staat op het plein en nee maar. Ze kunnen niet naar binnen. Verrassing verrassing. Ze wil al bijna voorstellen van misschien toch terug te reizen richting Notre Dame, wanneer Ryan ineens op de proppen komt met een manier om binnen te raken. Vies gezind kijkt ze hem na maar blijft staan waar ze staat. No way dat ze hem als een mak lammetje achterna ging huppelen. Wanneer ze ziet dat hij een sleutel bovenhaalt en in een van de zijdeuren van het gebouw steekt, schudt Gaëlle haar hoofd.

“Dit kunnen jullie toch niet menen,” zegt ze in het algemeen tegen iedereen die Ryan nog niet gevolgd is naar de deur. “Geloven jullie nu werkelijk dat hij zomaar eventjes de sleutel gekregen heeft om toegang te krijgen tot het gebouw? Ik durf te wedden dat we geen twee meter naar binnen kunnen wandelen voor een of ander beveiligingssysteem afgaat of we door een of andere laser lopen.” Gaëlle kruist demonstratief haar armen voor haar lichaam.

“Heeft iemand anders van de Louvre-bestemmelingen een sleutel gekregen?” Ze kijkt de anderen even sceptisch aan. Haar blik blijft even hangen op Kate aangezien zij dezelfde mening deelt, ook al moest zij ook naar het Louvre. “Ik dacht het niet.”

Ze zwijgt even. Haar god hechtte evenveel belang en waarde aan de dingen waar zij belang aan hecht. Misschien is dat bij elk van hen wel zo. Het feit dat Ryan zo grof en kil is en blijkbaar toegang heeft tot erg belangrijke gebouwen zonder er te werken en zonder er enige moeite voor te doen, voorspelt niet veel goeds.

“Ik vertrouw die kerel net zo ver als ik kan spuwen. En geloof me, dat is niet ver.” En Gaëlle blijft staan waar ze staat. Ze weigert Ryan te volgen, ook al was zij gewaarschuwd om samen te blijven. Niet hier.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Imogen werpt en 'no gedoe, Sherlock'-blik naar Sören wanneer hij tot de onthutsende conclusie is gekomen dat het Louvre gesloten is. Ze heeft nog duidelijk tegen de rest gezegd dat een kerk als de Notre Dame wel open zou zijn, maar de meerderheid heeft gekozen. Ook dat zit Imogen niet lekker: ze heeft de boodschap gekregen om naar de Notre Dame te gaan en dat had ze gerust helemaal alleen willen doen: waarom zou ze naar volkomen vreemden moeten luisteren? Nee, Imogens besluit stond vast: ze zou even wachten of er iets bijzonders zou gebeuren in het Louvre en als dat niet het geval is, wil ze dit hele gebeuren achter zich laten.

Imogen vertrouwt de hele gebeurtenis nog steeds niet. Vertwijfeld neemt ze nog eens haar mobiel in haar handen en laat haar ogen glijden over haar ellenlange contactenlijst die vooral uit namen van CEO's bestaat. Dan stopt ze bij de naam 'Colin' en bestudeert de naam een tijdje. Ze heeft zich al lang voorgenomen om zijn nummer te verwijderen, maar heeft dit nog steeds niet gedaan. Terwijl Imogen naar de naam staart denkt ze aan de vernedering die ze heeft moeten lijden meemaken toen haar relatie met hem werd beëindigd. Imogen stopt haar mobiel terug in haar tas om er niet meer naar hoeven te kijken. Zou hij erachter zitten? Om haar nog een keer te kunnen vernederen? Zou hij genieten van het feit dat dé nuchtere Imogen zich laat meeslepen in een of ander idioot spelletje terwijl hij haar baan inpikt?

Imogen keert terug naar het groepje dat nu in een nieuwe discussie verwikkeld is geraakt. Met enige jaloezie kijkt ze naar het sleuteltje van Ryan. Waarom gaf haar 'god' haar niets? Zoals een jet om naar New York te kunnen gaan? Weer een reden te meer om te twijfelen over dit hele gebeuren. "En... wat is je plan als we betrapt worden? Dit is het Louvre, een van de meest beveiligde plaatsen van Parijs."

Imogen rommelt in haar tas en tast naar het boek dat ze aan het lezen is. Dit laat ze veilig in haar tas zitten, want de titel vindt ze ietwat te gênant en vist dan haar bladwijzer eruit: een grondplan van het Louvre. Ze strijkt de plooien uit het papier glad en draait met het blad. "Ik ben tijdens mijn verblijf de tentoonstelling over Symboliek in schilderkunst gaan bezoeken, maar als ik me niet vergis bevindt zich de vleugel met Griekse kunst zich... op de eerste etage. Maar dan nog: het risico dat zo'n grote groep mensen betrapt wordt is zeer groot."

Apollo · 5e jaars

Ook Imogen voegt zich bij de groep en stelt een vraag. Een logische vraag, want hij heeft nog niet alles verteld. Zijn God heeft namelijk naast de overhandiging van de sleutel ook een boodschap in zijn oor gefluisterd. "Mijn God heeft me beloofd dat ik gewoon door kan lopen" antwoordt Ryan met een grijns. "Ik neem aan - en hoop dat jullie goden hetzelfde voor jullie doen". Imogen haalt vervolgens een bladwijzer uit haar boek en vertelt waar de Griekse kunst zit. Namelijk op de eerste etage. Ryan weet amper iets van het Louvre en is daarom opgewekt door haar bijdrage. "Nou dan gaan we daarheen" zegt Ryan.

Ryan stapt - met nog steeds zijn koffer in zijn linkerhand geklemd - door de deuropening het Louvre naar binnen. Het eerste wat hem opvalt is de duisternis. Het is donker en er is geen lamp te bekennen. Hij voelt instinctmatig met zijn handen aan de muur en gaat opzoek naar een lichtknop. Eigenlijk voelt hij zich wel prettig in het donker, waarom weet hij niet precies. Maar hij heeft een licht voorgevoel dat het door zijn God komt.

Na tien of twintig seconden vindt hij de lichtschakelaar en verlicht hij de ruimte. Hij schermt zijn ogen even af met zijn handen en laat ze wennen aan het felle licht. Ryan kijkt onderzoekend rond. Je zou verwachten dat er wel schoonmakers of andere werknemers in het gebouw aanwezig zijn. Maar tot nu toe lijkt het behoorlijke uitgestorven. Dat is alleen maar positief voor hen. Ze bevinden zich in een ruimte die waarschijnlijk amper bezocht wordt. Er hangen hier en daar wat antieke schilderijen, maar het is een beetje chaotisch. Het heeft wat weg van een opslagruimte. "Oke, opzoek naar een trap" stelt hij voor.

Machoefeltje · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** In my cosy little bed

Wanneer Jackson hoort van Ryan dat hij zomaar een sleutel heeft gekregen om het Louvre binnen te wandelen, is hij best sceptisch. Het Louvre gewoon binnenwandelen? Desondanks lijkt dat Ryan gewoon te lukken. Hij is al een paar minuten geleden binnengelopen en Jay hoort nog steeds geen alarm afgaan.

"Nou... Blijkbaar lijkt het hem toch te lukken om gewoon binnen te wandelen." Reageert Jay een beetje verward, richting Gaëlle. "Hoewel ik er niets van snap..." Vult hij wat twijfelachtig aan.

Jackson heeft al een tijdje niets meer gehoord van zijn God. Laat staan dat hij weet wat hij of zij nu van hem wil. Behalve dan dat hij eigenlijk naar de Notre Dame moest gaan.
Met een zucht kijkt hij naar de rest van de groep. "Nou... Gaat er nog iemand mee of blijven we voor de rest hier gewoon buiten staan?"
Zijn blik glijdt voornamelijk over degene die ook de opdracht gekregen hadden om naar het Louvre te komen. Zij zouden toch zeker moeten volgen?

[RPG] Wrath of the Gods

Wie is er online