Reflex
Schoolhoofd
Woonplaats: Wonderland
|
|
Geplaatst: ma apr 23, 2012 16:03
Tevreden kijkt Rodrick rond. Het is toch wel een verdomd goed feest, al zegt hij het zelf. Niet dat hij ook maar iets gedaan heeft aan het feest, maar goed. Hij is burgemeester, dus het is zijn feest. Rodrick neemt een slok van zijn wijn en slaat een arm om de schouders van Cecilia. Hij glimlacht en zoekt dan in de menigte naar zijn dochter.
Hij ziet haar een eindje verder op staan bij de dranktafel en zijn blik glijdt direct naar het drankje in haar hand. Zijn stok heeft hij al tevoorschijn getrokken, voor het geval dat ze iets alcoholisch had en hij de inhoud van de beker zou moeten doen verdwijnen. Tot zijn opluchting blijkt ze wat anders te hebben en dus steekt Rodrick zijn stok weer weg. Hij had haar liever bij een oppas thuis gelaten, maar daar scheen ze te oud voor te zijn. Jammer genoeg.
Terwijl hij af en toe een slokje wijn neemt blijft Rodrick naar Eleanora staren. Tot zijn schrik komt er een mannelijke gedaante op haar af. Rodrick vernauwt zijn ogen. De man begint tegen zijn dochter te praten en Rodrick buigt zich wat naar voren, in de zinloze hoop dat hij kan verstaan wat er gezegd wordt. Het is maar te hopen dat de man aan zijn dochter vraagt of ze huiswerk hulp nodig heeft en dat hij haar niet een of ander oneerbaar voorstel doet. Zoals zoenen. Of dansen. Of praten over iets anders dan school of baby eenhoorntjes. En hij moest het eens wagen een compliment over haar uiterlijk te maken. Had hij haar nu toch maar thuis bij een oppas gelaten. Het leven is zwaar voor een vader op een feest met allemaal oude vieze mannetjes die met je dochter willen aanpappen.
"Ciel, snoepje..." zegt hij bezorgd, terwijl hij zijn vrouw zachtjes over haar arm wrijft. "Wie is die man daar bij Noortje?"
Twee uur geleden was ze naar boven gegaan, met als smoes dat ze zware hoofdpijn had en dat ze ging slapen, zodat ze niet steeds zou hoeven denken aan het feest dat ze mistte. Ze had de deur op slot gedraaid, zoals ze altijd deed wanneer ze ging slapen, en hoopte dat Kyla haar geen gedag zou komen zeggen. Maar dat verwachtte ze eigenlijk niet.
Nadenkend strijkt Amy met haar handen door haar nu nog kortere blonde haar. Het kwam nu niet veel verder dan haar kaken en het was nogal piekerig. Amy was duidelijk geen kapster, maar desondanks was ze niet ontevreden. Het paste niet goed in het gala plaatje, maar dat was niet anders dan de rest van haar uiterlijk. Haar rode lippen vielen goed op in haar bleke gezicht. Amy's blik gaat naar haar jurk. Het fel blauwe glinsterende lijfje zat strak om haar lichaam, het verhulde haar magere lichaam nauwelijks. De niet eens knielange rok van pauwenveren zwierde om haar lichaam. Amy grijnst. Ze zag er opvallend uit. Het was misschien niet erg fashionable, maar ze viel in ieder geval op.
Na haar pumps en masker aangedaan te hebben loopt Amy even naar de deur. Als ze niets hoort loopt ze terug naar haar bed, waar ze op klimt. Ze duwt een van de plafondplaten die ze vorige week toen Kyla niet thuis was eruit geknald had van zijn plaats en klimt op de zolder. Hoewel het een hele tour was om via het dak buiten te komen, lukte het haar ondertussen redelijk snel. Het enige risico was dat ze wat spinnendraad in haar haren zou krijgen, maar dat paste ook wel weer bij d'r look. Eenmaal buiten op straat begeeft ze zich richting het centrum.
Wanneer Amy de pub binnenkomt loopt ze tegen een man met een grotesk masker aan. Wat verstoord kijkt ze hem aan. Normaal gezien had ze hem nu uitgescholden, maar ze kon nu geen ruzie gaan schoppen. Amy grijnst dan even naar de man (Lees: Callen) en kijkt dan rond of ze Kyla al ziet en/of herkent. Ze had zich voorgenomen ver uit diens buurt te blijven. Het was prettig een masker te dragen, zo zou niemand haar herkennen en als er al mensen waren die zij kende, zij zou hen ook niet herkennen.
_________________
|
|