Welkom op Harry Potter Forum! 


Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen Ga naar pagina Vorige  1 ... 18, 19, 20, 21, 22  Volgende

Citizen of the World

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: At ALL the parties.

Houseitem
BerichtGeplaatst: do okt 25, 2012 22:34 

Afbeelding
Asha

Blijkbaar vindt Cap het nodig om weer te gaan praten. Om het erger te maken, want hij zegt dat hij dit allemaal verdient en dan gaat hij ook nog eens recht voor Blake staan. 'Heeft hij een doodswens?' denkt Asha boos. Haar hoofd begint nogal te bonken van al het geschreeuw en gehuil en geruzie en dan doet Blake er ook nog een schepje bovenop door haar woorden uit context te nemen, door te zeggen dat ze een leugenaar is. Hij beweert ook dat dit allemaal vast hilarisch voor haar is, spuugt voor Cap's voeten en dan loopt hij weg, zoals de laffaard die ze kent. Het doet haar woede oplaaien zoals nooit tevoren en ze beent achter hem aan.

"IK heb het uitgemaakt, maar JIJ hebt het verkloot Blake. Jij hebt de keuze gemaakt om onze relatie te vernietigen en dat weet je. Het moment dat jij besloot met die h*** het bed in te stappen wist jij dondersgoed dat het voorbij zou zijn, dus dat jij zogenaamd verder wilde doet er totaal niet toe." Ze schreeuwt nu hard tegen Blake's rug en ze voelt de adrenaline door haar aderen stromen. "Ik wilde Cap de kans geven met jou te praten voor ik dat deed, omdat dat in mijn ogen het juiste was om te doen. Dus f*ck jou als je denkt dat dit allemaal zo hilarisch is."

Ze haalt diep adem. Asha's handen trillen net zo hard als die van Blake en de tranen komen nu in overvloed. Ze veegt haar gezicht met haar mouw en begint zich om te draaien om weg te lopen, maar bedenkt zich. "En ik heb je al gezegd dat je geen een deel hoeft uit te maken van deze- deze- zwangerschap. JIJ zit niet vast. En een aantal woorden maken al jouw daden niet goed. Je bent een laffaard! Geen van jullie hoeven mij te helpen of er voor mij te zijn. Ik doe het allemaal f*cking zelf wel."

Met die woorden draait ze zich abrupt om en rent de zaal uit, gang in, gang uit, tot ze de trap vind en de weg terug naar boven vindt. Ze zakt op de grond en legt haar handen voor haar ogen. Dit was zo f*cked.

_________________
And sometimes when the world stops floating in the sky,

the sky full of possibilities and desires,
it means a black tornado's come along
and washed us all in shades of
grey.


 Profiel  

Schoolhoofd

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: vr okt 26, 2012 0:54 

Afbeelding
    Clark "Cap" Bryans

Cap kan niet besluiten wat meer steekt: de spuug-actie van Blake, of het feit dat zijn beste vriend hem Clark noemt. Zelfs leraren deden dat niet meer, na verloop van tijd. Maar Blake beent ervandoor en Asha volgt hem al schreeuwend. Natuurlijk volgt ze hem - Blake mag dan wel het bloed onder haar nagels vandaan halen, maar Cap durft te wedden dat hij bovenaan al haar Mensen Waarvan Ik Houd-lijstjes staat. Cap is een magere #2, waarschijnlijk. If that.

Asha roept nog dat ze van geen van beiden hulp wilt en stormt dan helemaal weg uit het restaurant via een andere gang dan Blake. Hij is het natuurlijk helemaal niet eens met haar conclusie - ze schijnt ervan overtuigd te zijn dat ze er alleen voor staat. Maar dat is niet zo. Cap staat nog geworteld aan de vloer en ziet de gang waar Asha in verdwenen is en de gang waar Blake heen gaat. Zowel Asha als Blake zijn duidelijk niet in de stemming voor zijn gezelschap, maar hij kan moeilijk blijven staan, toch?

Dat, en hij kan Blake moeilijk laten schieten. Cap heeft Blake verraden, maar om hem weg te laten lopen... Nee. Dus Cap komt in beweging en kijkt niet eens naar Keegan die nog erbij staat. Keegan heeft hier niets te maken. Blake één keer zoenen staat niet gelijk aan het Aan Blake's Kant Staan. Cap is degene die aan Blake's kant staat. Het is de enige plek waar Cap weet hoe te staan. Sure, hij voelt zich af en toe alsof hij de Robin is voor Blake's Batman, maar honestly, dat is beter dan - dan de Joker zijn voor Blake's Batman.

Dus hij loopt op een snel tempo achter Blake aan. "WACHT!" roept hij - zijn stem galmt door het restaurant. Cap is zich er vaagjes van bewust dat zowat iedereen die eerder rustig aan het eten was, nu geïntresseerd hun richting op staart. Ze zijn een theater voorstelling voor de rit naar Nederland. Dit is niet hoe het zou moeten gaan. "Blake! Kom terug! Het spijt me! Hoe vaak moet je dat nog horen? Zeg maar wat ik moet doen om het goed te maken! Ik heb nooit gedacht dat je een klootzak was, okay? Ik wilde je niet terugpakken. Ik denk dat het duidelijk is dat IK een klootzak ben. Blake! Je bent mijn-" Cap's stem stokt. "Beste vriend! Kom terug!"

_________________

    you think i’ll be the dark sky so you can be the star? i’ll swallow you whole.


 Profiel  

Volleerd Tovenaar

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Assiah.
BerichtGeplaatst: vr okt 26, 2012 13:28 

Afbeelding
    Keegan Devoy

Asha schiet voor Cap en Keegan kan het niet helpen zich zorgen te maken. Natuurlijk was de zwangerschap deprimerend, maar dat betekende niet dat Asha haar gezondheid op het spel moest zetten. Al de stress die gaande was kon onmogelijk goed voor haar zijn. Cap lijkt zelf ook verbaasd over Asha's actie, maar neemt al snel het stuur over en besluit in de rol van de trouwe vriend te vallen. Keegan richt zich bezorgd op Blake. Zijn wanhopige woorden steken, maar hij vermant zich en snapt, soort van, dat het niet meer dan logisch is dat hij voor Asha wilde zorgen. Kalmeer, Keegan. Bittere woorden ingevuld met een eigen conclusie volgen, en Keegan merkt dat hij het lastig vindt om Blake in zo veel pijn te zien. De jongen trilt, doet zijn best om sterk te blijven, maar.. het was zo overduidelijk.

Blake spuugt op de grond voor Cap, kijkt hem kort aan en beent weg - waarna de drama alleen maar verergerd. Voor hij kan reageren zit Asha de jongen al op de hielen en beschuldigd hem voor zo'n beetje alles wat fout gaat in haar leven. Een zekere woede in Keegan flakkert aan. Wat is er mis met ze? Het was onbegrijpelijk. Als ze zo veel om Blake gaven, waarom konden ze dan niet zien dat zijn wereld aan het instorten was? Dat, terwijl zij elkaar hadden door het delen van hun Dirty Little Secret, Blake zich vreselijk verraden moest voelen. Alleen. Waar haalden ze het lef vandaan om boos te worden, of hem te smeken om vergiffenis? Waarom zagen ze niet dat hij voor nu tijd nodig had?

Keegan's nagels zinken in zijn huid. Zijn lichaam trilt onder de frustratie en hij heeft voor het eerst moeite zich in een ander te verplaatsen. Asha rent weg. Thank God. Maar vervolgens moet Cap Blake achternagaan - en dat kon hij waarschijnlijk nog minder gebruiken. Oh, Jesus f*cking Chirst. Binnen no-time heeft hij het tweetal ingehaald.

"Cap,'' grauwt hij. "Houd je bek. Jouw beste vriend kan je aanwezigheid nu overduidelijk niet waarderen. Als jij hem blijft pushen maak je de situatie alleen maar erger.'' Cap's hele act was vreselijk. Godverdomme Hufflepuff. "Je kan je excuses wel blijven aanbieden, maar dat maakt je fout niet weg en Blake heeft nu tijd nodig. Wat verwacht je? You f*ck his girlfriend, have a fight and be best buddies again?'' Keegan glimlacht bitter. "Zo werkt het leven niet. Je kan niet alles hebben zoals jij het wilt. Blake komt vanzelf wel naar jou toe als hij daar klaar voor is. Maar voor nu,'' Hij werpt een blik op Blake. "Denk ik dat het beter is dat je hem met rust laat.''

Keegan fronst en heeft eigenlijk helemaal geen zin in een freakende Cap. Bovendien wilde hij er nu voor Blake zijn. Niet voor een idioot die een fout maakt en een hele voorstelling maakt op basis van zelfmedelijden. Het werkte hem op zijn zenuwen.

"Trouwens, ik snap het als je denkt dat ik er niks mee te maken heb en dat ik mijn mening voor mezelf moet houden,'' zegt hij tegen Cap. "Maar volgens mij weet jij niet zo goed wat je met de situatie aanmoet, omdat je te druk bezig bent met hoe jij je eronder voelt. That being said,'' Kee knikt naar de richting waar Asha op is gegaan. "Denk ik dat zij jou nu meer nodig heeft dan iemand anders hier.''

_________________
T S U N A G A R I


 Profiel  

Lioness of Casterly Rock

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: King's Landing
BerichtGeplaatst: vr okt 26, 2012 16:21 

    Afbeelding

Maar Asha kan hem niet eens een graceful exit gunnen; meteen komt ze achter Blake aan, zeggend dat het zijn schuld is dat hun relatie overging. En ja, dat is het, en ja, hij heeft er nu nog steeds spijt van, maar... "En dat geeft jouw het excuus om tegen mij te liegen over wie de vader van de baby is?!" schreeuwt Blake terug. Op het andere wat ze zegt reageert hij niet eens, want het lijkt Blake nogal onwaarschijnlijk dat Asha van plan was geweest om hem ooit de waarheid te vertellen als Cap niet het voortouw genomen had.

Hij voelt zijn woede weer wegebben als hij Asha ziet huilen. Haar verklaring dat ze alels dan maar zelf zal doen steekt. Blake meende wat hij zei; hij wil oprecht het juiste doen. Dus als het kind van hem is, damn it, dan wil hij er voor zorgen. Maar voordat hij Asha daarvan kan overtuigen is ze al weg.

Blake krijgt niet de kans om zich te herstellen, want Cap komt ook al achter hem aan. "Hoe vaak ik nog 'het spijt me' moet horen? Wat geeft jou het idee dat het daarmee op te lossen is? Je zegt het alleen maar zodat jij je beter kan voelen hierover," zegt Blake kil terug. Op dit moment kan hij het niet echt opbrengen om met meer emotie te reageren. Hij is te hard bezig met proberen zijn handen stil te houden.

Tot zijn verbazing komt Keegan er ook bij staan en verdedigt hem. Ondanks hun nieuwe... wat het ook is dat ze hebben, had Blake dat niet verwacht. Hij dwingt zichzelf om dankbaar naar Keegan te glimlachen, ook al heeft hij het idee dat het meer een grimas is. Hij wilt weg. Moet weg. Maar dat kan niet tenzij Cap hem met rust laat.

Hol voegt hij nog toe aan Keegans woorden: "Ik ben dan wel jouw beste vriend, maar jij bent duidelijk niet de mijne, Clark. Anders had je dit niet gedaan." Het is niet een poging om Cap te guilt trippen; het is oprecht hoe Blake zich voelt.

En f*ck, dat doet zeer. Blake geeft ontzettend veel om Cap. Houdt van hem, al zegt hij dat nooit want, uh, awkward. En dat Cap hem zo verraden heeft... het zet zijn hele wereld op zijn kop. En deze realisatie zorgt er alleen maar voor dat Blake zich nog verstikter voelt, alsof er een gewicht op zijn borstkas rust dat hij niet weg kan krijgen en- hij moet weg. Hij moet weg hier. Zwaar ademend draait hij zich weer om en loopt weer weg, hopend dat Cap deze keer niet achter hem aankomt.

_________________
I remember the color of music
and how forever
all the trembling bells of you
were mine.


 Profiel  

Schoolhoofd

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: vr okt 26, 2012 20:41 

Afbeelding
    Clark "Cap" Bryans

Cap voelt de neiging om Blake's woorden te weerleggen; te vertellen dat hij het heus niet doet om zichzelf beter te voelen. (Toch? Toch?) Maar Keegan is hen achterna gekomen en zelfs door Cap's miserie krijgt hij het voor elkaar om te denken dat Keegan enorm brutaal en well, rude aan het doen is. Wie denkt hij dat hij is, dat hij zich zo kan mengen in een zaak die duidelijk niets met Keegan te maken heeft? Vooral de manier waarop Keegan zichzelf positioneert werkt op Cap's zenuwen. Keegan heeft zichzelf vastberaden aan Blake's kant genesteld, alsof Blake en Keegan al eeuwen vrienden zijn.

Cap voelt een irrationele (of toch niet zo irrationeel, gezien de omstandigheden) jaloezie opborrelen. Keegan hoort Blake niet te beschermen, en zeker niet tegen Cap. Maar dat is wel wat er gebeurt en het voelt zo surrealistisch, alsof dit een gekke nachtmerrie is waar hij elk moment uit kan wakker worden. "Blake komt vanzelf wel naar jou toe als hij daar klaar voor is."

Cap staart geïmmobiliseerd naar Keegan, maar vanbinnen schreeuwt hij HOE MOET JIJ WETEN WAT BLAKE WEL OF NIET ZAL DOEN?

Daarbovenop zegt Blake dat Cap zijn beste vriend niet meer is. Just like that. (Hij noemt hem Clark, voor de tweede keer, maar het doet nog steeds pijn). En hij hoort het lijden in Blake's stem. Blake keert zich om en loopt weg. Ditmaal blijft Cap staan. Hij kan dit de hele dag doen. Hij zou de hele dag achter Blake aan kunnen rennen; de hele dag zijn afwijzingen aanhoren en zich realiseren dat Blake gelijk heeft. Hij zou er niet moe van worden. Het ligt niet in Cap's aard om weg te lopen van de mensen waar hij van houdt. Maar misschien is dat voor nu het beste. Tijd en ruimte. Hij is nooit goed geweest in het behouden van afstand. Als Cap geïnvesteerd is in iemand duikt hij er volop in met die persoon, zij het platonisch of romantisch. Als je Cap hebt, kom je niet meer van hem af.

Maar Blake wilt nu van hem af.

Cap's ogen blijven even gefixeerd op Blake's rug, en dan richt hij zijn blik op Keegan. Bitter staart hij hem aan. Klaar. Hij zal dit niet vergeten, hoe Keegan zich ongevraagd bemoeide met zaken waar hij zich niet mee diende te bemoeien. Hoe Keegan Blake van hem wilt afpakken. In een ruk draait Cap zich om. Hij wilt eigenlijk alleen zijn, maar dat kan niet. Hij moet op zoek naar Asha. Niet om te zorgen dat ze voor hem kiest (wat ze toch niet zou doen), maar gewoon om er te zijn. Om haar vriend te zijn. (Zij noemt hem nog wel 'Cap', hoopt hij vurig).

Hij zegt niets tegen Keegan en marcheert weg in de tegenovergestelde richting. Met elke stap die hij neemt voelt hij iets in zijn maag zichzelf opvreten.

[...]

'Ah, daar ben je.' Maar hij zegt niets tegen Asha. Ze zit op een trap met haar gezicht in haar handen. Hij zorgt ervoor dat hij genoeg voetstap-geluiden maakt zodat ze hem hoort aankomen. Geluidloos gaat hij naast haar zitten. Hij zorgt ervoor dat hun schouders elkaar niet aanraken. Een centimeter of twee scheidt hen. Cap kijkt eerst bruusk voor zich uit en probeert niet na te denken, maar na een lange stilte draait hij zijn hoofd zodat hij naar Asha's gezicht kan kijken.

"Hoi." Een glimlach hangt om zijn lippen maar hoe langer hij in haar ogen kijkt, hoe zwakker die glimlach wordt, totdat hij zijn onderlip voelt trillen en tranen voelt opwellen in zijn ogen. Hij veegt ze weg met zijn mouw maar er blijft een nieuwe lading komen.

"We hebben er een puinhoop van gemaakt, Ash. En nu zijn we 'm kwijt." Hij probeert nog dapper een waterige glimlach er vanaf te krijgen, maar dat mislukt tragisch. Opnieuw veegt hij met zijn mouw langs zijn wang. "We zijn 'm kwijt nu."

_________________

    you think i’ll be the dark sky so you can be the star? i’ll swallow you whole.


 Profiel  

Volleerd Tovenaar

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Assiah.
BerichtGeplaatst: vr okt 26, 2012 21:52 

Afbeelding
    Keegan Devoy

Keegan vangt Blake's schrale glimlach op, maar reageert niet. In plaats daarvan blijft hij Cap afwachtend aankijken. Onbewust heeft hij de beslissing genomen Blake niet nog meer te willen zien lijden. Cap zijn gevoelens konden hem eventjes niets schelen en dus staat hij, zonder het zelf door te hebben, in een defensieve houding tegenover de ander. Het is duidelijk dat Cap Blake's harde woorden niet goed opvangt, maar Keegan's gezicht staat strak. Naast vastberadenheid laat het masker geen scheurtjes zien. Het enige waar hij op wacht is Cap's vertrek.

En dan begint Blake blijkbaar moeite te krijgen met ademen. Keegan waagt een laatste waarschuwende blik in Cap's ogen en gaat zonder nog een seconde te verspillen achter zijn.. vriend aan. Gewone vriend dan. Keegan is snel bij en legt zijn hand zachtjes op Blake's rug.

"Rustig maar..'' mompelt hij. "Gewoon ademhalen. Rustig..'' Keegan sust zachtjes en hoopt niet dat Blake het idee krijgt dat hij hem als een kind behandeld. Vreemd genoeg kalmeerde het anderen meestal wel.

Opzettelijk leidt hij de ander naar buiten en negeert de starende mensen. Zodra hij een rustiger plekje heeft gevonden blijft hij stilstaan en laat zijn ogen bezorgd over Blake heen glijden. What a mess. Keegan zegt niks en denkt na. Het was misschien ook wel goed om Blake een moment stilte te geven..

_________________
T S U N A G A R I


 Profiel  

Lioness of Casterly Rock

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: King's Landing
BerichtGeplaatst: vr nov 23, 2012 1:14 

    Afbeelding

Blake loopt zo snel mogelijk weg - rent bijna, eigenlijk. Het gewicht dat op zijn borstkas lijkt te drukken wordt alleen maar zwaarder en Blake stommelt en struikelt bijna, totdat hij een hand voelt op zijn rug. Met een ruk draait hij zijn hoofd, ziet dat het Keegan en eindelijk eens niet Cap is, en voelt iets dat verdomd veel lijkt op opluchting, ook al helpen Keegans gemompelde woorden hem niet echt.

Desondanks laat Blake zich haast versuft door Keegan naar buiten leiden. Hij is zich hyperbewust van de mensen om hen heen, is zich bewust van hoe ze staren naar hem, een volwassen man die aan het hyperventileren is als een klein kind. Zijn trillende handen verraden hem, en hij voelt zich alsof ze hem veroordelen.

En waarom ook niet? Het is beschamend. Het is iets dat Blake nooit van zijn kant zou hebben laten gaan op Hogwarts, toen hij een reputatie had om te beschermen. Het is enorm beschamend, maar wanneer Keegan Blake naar een rustigere plek leidt, kan hij het niet helpen: ook al is Blake niet alleen, hij kan niet langer doen alsof hij alles bij elkaar heeft, niet langer doen alsof hij geen last heeft van een gierende ademhaling, alsof het bloed niet in zijn oren suist.

Blake zakt tegen de reling aan; voor een moment hangt hij erover en staart hij naar de golven die tegen de boeg van het schip breken, alvorens hij naar de naar de grond zinkt en met zijn rug tegen de reling aanleunt. Zijn handen beven nog steeds; krampachtig klemt hij ze om de reling heen, zo stevig dat zijn knokkels wit worden, maar het stopt het trillen niet.

Hij kan niet stoppen met denken aan wat er gebeurd is. Hij ziet in flitsen Caps gezicht terwijl hij zegt dat er 'kans is dat', Cap die niet kan stoppen met sorry zeggen, Asha die hem niet eens aan kan kijken en hem later dan een lafaard noemt. Asha, die misschien zijn kind draagt - en misschien ook niet. Zijn keel voelt rauw. Blake was klaar om alles voor haar opzij te zetten, klaar om zijn hele toekomst op te offeren, al zijn dromen en plannen waarvoor hij hard gewerkt had. En nu is het misschien niet eens nodig.

En Blake heeft geen idee hoe hij zich daarover moet voelen. Het is nog steeds niet echt op hem ingedrongen. Dat hij zijn beste vriend verloren is. Dat hij misschien vader wordt. Alles.

Maar Keegan is er. Cap heeft Blake verraden, maar Keegan is er, staat op dit moment naast hem. Ook al zijn ze geen vrienden, ook al hebben ze meer tijd doorgebracht met elkaar afsnauwen en zoenen dan elkaar echt leren kennen, Keegan is hier. En op dit moment is dat genoeg. Blindelings haalt Blake zijn handen van de reling af en trekt Keegan aan een arm naar beneden, zodat Keegan naast hem zit in plaats van staat. Blake kan nog steeds niet goed ademen, voelt nog steeds dat gewicht op zijn borst dat hem dreigt te verpletteren, maar terwijl hij met zijn vingers Keegans shirt vastgrijpt en met zijn hoofd tegen hem aanleunt, stoppen Blake's handen eindelijk met beven.

_________________
I remember the color of music
and how forever
all the trembling bells of you
were mine.


 Profiel  

Citizen of the World

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: At ALL the parties.

Houseitem
BerichtGeplaatst: zo dec 09, 2012 22:40 

Afbeelding
Asha

Asha hoort voetstappen en kijkt automatisch omhoog. Ze kijkt stil toe hoe Cap naast haar gaat zitten. Hij kwam altijd terug, wat dat betreft was Cap net een hond - ontzettend loyaal. Hij blijft een tijdje vooruit staren voor hij zich naar Asha toedraait en ongelukkog glimlacht. 'Hoi' zegt hij, maar Asha's mond is kurkdroog en ze voelt zich aardig levenloos, dus ze zegt niets terug. Dan gebeurt er iets waar Asha nu eigenlijk niet mee om kan gaan; Cap begint te huilen. Nu moet ze hem troosten, bedenkt ze zich vaagjes, dus ze legt onhandig een hand op die van hem en knijpt er in.

Cap begint te brabbelen over Blake, iets waar ze het niet over wil hebben, want ze is woest op hem. Het begint dan ook aardig te pruttelen in haar buik en Asha's lippen trekken zich bijeen als ze hem hoort. Ze trekt haar hand boos weg. "Nee. Hij is ons kwijt. ONS. Ik haat hem al weken. Hij heeft een puinhoop gemaakt en daardoor hebben wij een puinhoop gemaakt" zegt ze door haar opeengedrukte tanden heen. "Zie je niet dat het allemaal zijn schuld is? Je hebt hem niet nodig. Wij hebben hem niet nodig." Asha snuift luid en veegt haar tranen weg. Op dat moment wordt er omgeroepen dat ze nabij Nederland zijn en dat ze binnen twintig minuten aan zullen komen. Dat brengt Asha abrupt terug de wereld in. Ze waren op roadtrip en ze was zwanger. Asha zucht diep. Het is genoeg.

Ze staat resoluut op en rekt zich uit. "Het is genoeg nu," echo't Asha haar gedachten. "Ik wil plezier hebben en ik laat dat door niks bederven, niet door Blake en niet door een baby of wat dan ook. Dat komt later en dat doen we doen samen, ok? Laat Blake lekker in de str*nt zakken. Wij verdienen meer dan dat."

_________________
And sometimes when the world stops floating in the sky,

the sky full of possibilities and desires,
it means a black tornado's come along
and washed us all in shades of
grey.


 Profiel  

Lid Wikenweegschaar

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Godric's Hollow

Houseitem
BerichtGeplaatst: wo dec 19, 2012 21:10 

Afbeelding
Lisa O'Connal:
Lisa had er al een hele reis op zitten van Ierland door Engeland en nu op de bood. Ze zouden over een twintig tal minuutjes aankomen in Nederland. Lisa liep van het dek af. Ze wilde even op zoek gaan naar mensen, liefst jongeren, die ook zouden reizen en zin hadden om er nog een gezel bij te hebben. Ja, zo ging haar reis nu eenmaal. Ze was nogal impulsief thuis vertrokken met haar magisch vergrootte rugzak en had een heel stuk afgelopen. Als ze in een dreuzelvrij gebied was, had ze gevlogen, maar over water vliegen vond ze net iets te riskant. Je had geen enkele plaats om je te verstoppen voor dreuzelboten.

Nu liep ze een trap af en zag een jongen en een meisje. Het meisje stond net recht en Lisa hoorde een flarden van wat ze zei. Niet bepaald propere woorden... Ze wandelde verder tot bij hen en zei heel vrolijk: "Hallo," Toen pas keek ze voor het eerst goed naar het gezicht van de jongen. Ze herkende hem... Vanwaar herkende ze hem? Ze begon te denken. Ze kreeg beelden van Hogwards in haar hoofd en besefte dat hij niet enkel daar leerling was geweest, maar zelfs in dezelfde afdeling als haar had gezeten. Ze had hem vaak zien zitten in de leerlingenkamer van Huffelpuff, in de tijd dat ze nog dat verlegen meisje met een negatief zelfbeeld was.

Lisa schudde de gedachten van zich af en zette haar glimlach op. "Ik ben Lisa", stelde ze zichzelf voor.

_________________
I'm proud on my little baby: Wolvenpracht!
Music was my first love and it will be my last!


 Profiel  

Schoolhoofd

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do dec 20, 2012 23:20 

Afbeelding
    Clark "Cap" Bryans


Asha pakt zijn hand vast en knijpt erin, maar hij kan het niet opbrengen om terug te knijpen. Hij wilt dat Asha zijn hand loslaat, want dit is hoe alle ellende begon. Hij en Asha moeten elkaar nooit meer aanraken. Ze trekt haar hand weg en even is Cap bang dat ze zijn gedachten heeft gelezen, maar dan zegt ze dat het eigenlijk Blake's schuld is en dat dat ze hem niet nodig hebben; dat Blake hen niet verdient. Hij knikt gehoorzaam, maar natuurlijk geldt dit niet voor hem. Asha is Blake's ex-vriendinnetje, dat is heel anders. Zij kan hem uit haar leven snijden en ze zal zich er even rot om voelen maar dan zal hij enkel een herinnering zijn. Voor Cap ligt dit stukken anders, stukken moeilijker. Maar hij wilt niet dat zij zich alleen voelt, dus veegt hij zijn wangen droog en blijft hij mak knikken.

Dan verschijnt Lisa ineens - een meisje dat hij meteen plaatst als een jaargenoot op Hogwarts. "Hey!" Hij staat ook op. Kort werpt Cap een blik op Asha. Hij schraapt zijn keel. Hij wilt voor nu even doen alsof hun levens fantastisch en normaal zijn. "Lisa, wat doe jij hier? Ook richting Nederland?" Cap pijnigt zijn hersenen in zijn poging om te achterhalen of Lisa één van de vele exen van Blake is, maar komt tot de conclusie dat hij het gewoon niet weet. Maar waarom is ze hier, dan? Is ze ook op een roadtrip?

_________________

    you think i’ll be the dark sky so you can be the star? i’ll swallow you whole.


 Profiel  

Lid Wikenweegschaar

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Godric's Hollow

Houseitem
BerichtGeplaatst: vr dec 21, 2012 18:48 

Afbeelding
Lisa O'Connal

Lisa glimlachte meteen toen Cap haar herkende. Ze dacht zich toch te herinneren dat hij zo heette. Ze wist in ieder geval dat het een rare bijnaam was, in haar ogen. Ze was blij met het vriendelijke onthaal van haar plotse verschijning, want nu pas merkte ze eigenlijk dat ze op niet zo'n gepast moment kwam, maar momenteel stuurden ze haar toch nog niet weg. "Laat ons zeggen: richting avontuur. Ik had geen zin om meteen van achter de schoolboeken op Hogwards, achter andere boeken te gaan zitten en te beginnen werken. Ik ben er dus op uit getrokken", legde ze vrolijk uit. "En jullie? Wat gaan jullie in Nederland doen?" Ze wist niet of de vraag zo gepast was en of het haar zaken zouden zijn, maar dat zou ze straks wel merken.

Ze had nooit veel vrienden gemaakt en stiekem was vrienden maken nu wel deels een doel van dit avontuur. Een huffelpuffer was perfect eigenlijk. Ze wist van hem dat hij geen stomme player was, die alleen maar om de meisjes gaf, dus dat zat ook al mee.

_________________
I'm proud on my little baby: Wolvenpracht!
Music was my first love and it will be my last!


 Profiel  

Schoolhoofd

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: zo dec 23, 2012 3:45 

Afbeelding
    Clark "Cap" Bryans

Cap knikt veel terwijl Lisa haar verhaal doet. Zijn ogen schieten af en toe naar Asha toe, haast om te checken of ze zich nog oké voelt; of de vurige houding van een halve minuut geleden er nog is. Pas als Lisa hen een vraag stelt, richt Cap zijn semi-volledige aandacht op haar. "Um, geen idee eigenlijk? We willen met mijn bus door Europa toeren, dus..." Hij haalt zijn schouders op en glimlacht dan ietwat schaapachtig. Onbewust gaat hij met zijn hand naar zijn neus om zijn bril omhoog te duwen, als hij zich realiseert dat hij niet meer opheeft omdat Blake hem eerder een klap heeft verkocht. Oh. Door alle ellende heeft hij nauwelijks op de pijn gelet, maar nu hij er aandacht aan besteedt voelt hij inderdaad een kloppende drukte op zijn kaak. Zijn vingers glijden even langs de plek die intussen vast blauw moet zijn, maar dan steekt hij zijn hand in zijn broekzak.

Alsof er niets aan de hand is, wijst Cap met zijn lichaam Asha's richting op. "Lisa, je kent Asha wel?" Het lijkt hem sterk dat dat niet het geval is - Asha was op Hogwarts relatief populair. (Of misschien heeft hij dat idee alleen, omdat Asha zoveel van zijn Hogwarts-herinneringen kleurt.) "En de rest van onze groep ken je vast ook - Marshall, Serena, Angie, Hayden en..." Cap hapert even. "Blake..." Hij kucht. "En Devoy. Een beetje een diverse groep - ik denk dat we van elke afdeling wel iemand hebben, dus... Ja." Het begint bij Cap te dagen dat hij zodadelijk met Blake en Keegan in zijn busje moet gaan zitten. Wat als Blake weigert in te stappen? Wat als Cap Keegan per ongeluk omver rijdt? Er is zoveel dat mis kan gaan.

Cap kijkt weer even naar Asha en uiteindelijk terug naar Lisa. Hij forceert een glimlach. "Dus! Dat moet tof worden, toch? Ja! Hey, misschien heb je wel zin om mee te gaan?" Hij trekt zijn hand uit zijn broekzak en zwaait er quasi-enthousiast mee de lucht in. "Woohoo! Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Toch Ash?" Een haast manisch lachje verlaat zijn mond.

(Nope, Cap is helemaal niet op de rand van een zenuwinzinking, nope.)

_________________

    you think i’ll be the dark sky so you can be the star? i’ll swallow you whole.


 Profiel  

Lid Wikenweegschaar

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Godric's Hollow

Houseitem
BerichtGeplaatst: zo dec 23, 2012 10:25 

Afbeelding
Lisa O'Connal

Lisa laat hem beleeft zijn uitleg doen. Oh, ze zijn dus ook op avontuur. Een reisje door Europa, wat fijn. Met een busje? Oh neen, zo'n dreuzelding op wielen die snelheden haalt en plots oncontroleerbaar kan worden en waar zo veel ongelukken mee gebeurden... Lisa is als de dood voor die dingen. Ze durft er al amper in te gaan zitten als ze niet eens meer werken.

Dan stelt hij Asha voor. Ze herkent haar wel, maar heeft nooit een woord met haar gewisseld. Door haar jammerlijke verleden kent ze eigenlijk amper mensen uit zweinstein bij naam, laat staan mensen van andere afdelingen. Hij begint nog namen op te noemen. Lisa haalt haar schouders op en schudt een beetje met haar hoofd. De namen zeggen haar niets. Hij stopt even en zegt dan nog een naam. Blake, Blake, wacht hoor, die naam kent ze wel van ergens. Haar vriendinnen hebben het regelmatig over hem. Wat Lisa van hem weet is dat hij heel gegeerd is bij de meisjes en dat haar vriendinnen hem zijn beginnen haten toen hij een van hen... slecht behandeld had. Van elke afdeling. Dus ook zwadderich. Die gedachte veegt Lisa snel weg. Ach, laten we van nul beginnen, die zullen allemaal wel reuze meevallen.

Dan stelt hij voor om mee te gaan. Lisa glimlacht. Zijn bewegingen en het lachje zien er een beetje uit alsof er meer aan de hand is, maar Lisa negeert het, omdat het waarschijnlijk haar zaken niet zijn. "Dat is een erg fijn idee, als de rest dat oke vind dan toch", zegt ze vrolijk. Ze wil niet ongelegen komen ofzo.

_________________
I'm proud on my little baby: Wolvenpracht!
Music was my first love and it will be my last!


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: zo dec 23, 2012 15:29 

    ooc: huppakee, ik spring er gewoon weer in!

    Afbeelding
    Angie Carter

Angie is wat onderuit gezakt op een van de stoelen en bladert wat door een tijdschrift heen. Ze klakt wat met haar tong uit verveling. Dreuzelgossip was vermakelijk om te lezen maar ze vond dat het onderhand wel tijd mocht worden om terug aan wal te gaan. Ze slaakt even een zucht en gooit het tijdschrift een beetje achteloos terug op het tafeltje voor haar. Een oudere man tegenover haar schrikt even op uit z'n dutje en kijkt haar een beetje nors aan. Ze haalt even kort haar wenkbrauwen op en gooit haar hoofd vervolgens achterover en staart wat naar het plafond, dat lichtjes heen en weer lijkt te bewegen.

Met een zucht staat ze vervolgens op. Dan maar eventjes de benen strekken. Verderop ziet ze echter Cap bij een nieuw meisje staan. Ze zag dan wel eens iemand over het hoofd, maar dit meisje had ze toch echt niet eerder in de groep gespot. Op haar gemakje loopt ze er vervolgens naar toe. Ze vangt nog net Caps laatste woorden op. Of ze met hun groep mee wou gaan? Hoe meer zielen hoe meer vreugd dus.
"Oeh, Cap! Ik kwam net een leuke jongeman tegen, mag hij ook mee?" vraagt ze hem met een vermakelijk glimlachje, waarna ze haar blik even over het meisje heen laat gaan. Ze vouwt even haar armen over elkaar. "Angie." maakt ze zichzelf even aan het meisje duidelijk.
"Dus?" richt ze zich weer op Cap.

_________________

    "Bir güzele güzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Lid Wikenweegschaar

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Rapture

Houseitem
BerichtGeplaatst: ma dec 24, 2012 2:28 

ooc: lame poging om er weer in te komen.

    Afbeelding
    Marshall Harper

Marsh heeft zich rustig gehouden. Zonder Keegan valt er weinig te beleven en hij probeert zich niet teveel zorgen te maken om zijn beste vriend, die er met Blake vandoor is. Dus hij heeft ontbeten en geprobeerd te socializen, wat lastig is als Cap er niet bij is en Serena ook lijkt te zijn verdwenen en Marshall kent al die andere mensen nu niet zo heel geweldig goed.

Wanneer er geschreeuw klinkt dat verdacht veel klinkt als de stemmen van Blake en Cap (en, hey, ook Keegan), staat Marshall op, ondanks dat hij het liefst uit de buurt van geweld blijft. Maar nu zijn zijn vrienden erbij betrokken en hij is het nog steeds niet eens met de beschuldigen van Blake over zijn seksualiteit. (Serieus, dat kon gewoon niet. Wat dacht die gast wel niet? Het idee is gewoon al gross en absurd.) Dus hij begeeft zich in de richting van het kabaal.

Helaas komt hij te laat aan om iets mee te krijgen van wat er aan de hand is, dus ziet hij alleen Blake er vandoor gaan met Keegan er achteraan, terwijl Cap Asha achterna loopt. Hij fronst en laat zijn blik heen en weer gaan tussen de twee clubjes. Keegan is zijn beste vriend, maar hij mag Blake niet en hij snapt ook totaal niet waarom die twee ineens zo close zijn. Cap is ook een vriend en Marsh maakt zich momenteel meer zorgen om de vreedzame jongen dan de lichtgeraakte Blake. Dus loopt hij achter Cap aan, terug richting de rest.

Met een vaag glimlachje, voegt hij zich bij het groepje, waar Cap zich net voorstelt aan een meisje dat hij meent te herkennen van Hogwarts. "Cape-boy? Is alles oké?" Probeert hij speels te vragen, ondanks dat hij het wel serieus meent. Dan steekt hij zijn hand uit naar het meisje. "Marshall Harper. Als ik het goed heb, zat jij een jaar lager dan ik."

_________________
I am done with my graceless heart,
So tonight I'm gonna cut it out and then restart.
'Cause I like to keep my issues drawn,
It's always darkest before the dawn.


 Profiel  
Geef de volgende berichten weer:  Sorteer op  
Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 327 berichten ]  Ga naar pagina Vorige  1 ... 18, 19, 20, 21, 22  Volgende


Keer terug naar RPG Archief
Ga naar:  


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 1 gast

cron

Powered by phpBB :: FI Theme