"Nee, ma, je hoeft geen koekjes voor ze te brengen," zegt Cap vermoeid tegen zijn moeder.
"We missen de boot bijna!" Dit is toch echt wel typisch - ze moeten nu vertrekken, maar nog niet iedereen is er. Hij werpt nog gauw een blik in de spiegel en concludeert dat alles goed zit. Met zijn tas in zijn rechterhand stapt hij de voordeur uit.
"Hey jongens! Spring allemaal het busje maar in - we moeten binnen..." Hij kijkt op zijn horloge.
"... vijf minuten weg zijn!"Cap stapt zelf op het busje af, opent de achterbak en gooit zijn tas een beetje willekeurig ergens neer. Dat ding is magisch vergroot en zou waarschijnlijk een kleine dinosaurus kunnen vervoeren. Hij kijkt rond om te zien of Blake er al is, als zijn oog valt op Jeremiah. Ah - de nieuwe jongen. Keegan zit al een beetje afkeurend Jeremiah's richting op te kijken, wat Cap alleen maar stimuleert om lief te doen tegen Jeremiah. Kan iedereen eens een voorbeeld aan hem nemen.
"Hey," zegt hij nogmaals, maar dit keer tegen Jeremiah in het bijzonder. Hij steekt zijn hand uit.
"Ik ben Cap, uh, Clark. Maar iedereen noemt me Cap, dus..." Hij glimlacht lichtelijk.
"Heb je er zin in?"