Welkom op Harry Potter Forum! 


Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen Ga naar pagina Vorige  1 ... 23, 24, 25, 26, 27

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: ma feb 11, 2013 18:17 

    Afbeelding
    Rose Pocock

Er gaat een heel licht gevoel van opluchting door haar heen wanneer Noah met haar instemt. Het zorgt er echter niet voor dat al haar zorgen verdwijnen. Het feit dat hij haar dit net allemaal vertelt heeft, in al deze chaos, doet haar ergens beseffen dat het is omdat het misschien wel eens de laatste kans is dat ze elkaar wat kunnen vertellen. Alsof het een afscheid is. Ze wil geen afscheid nemen.

Rose knikt eventjes zwijgend op de woorden van Feira. Tijd om te gaan. Onwillig klimt ook zij op het paard om zo snel mogelijk te vertrekken. Ze kan lang niet zo goed met het paard om als Noah, waardoor ze wat trager is, maar ook haar paard maakt redelijk wat vaart, zich bewust van het feit dat ze niet veel tijd hebben om weg te komen.
Met haar gedachten totaal ergens anders, verschillende flarden van herinneringen vliegen in haar gedachten namelijk voorbij. Vastberaden duwt ze haar hakken nog wat steviger in de flanken van het paard. Dit zou niet het einde worden.

_________________

    "Bir güzele güzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Volleerd Tovenaar



Offline
BerichtGeplaatst: ma feb 11, 2013 19:38 

Afbeelding

Feira wacht totdat Noah en Rose op hun paarden zitten en vliegt dan achter hen aan op haar bezemsteel. Maar zelfs hier nog voelt ze dat er iets vreemds aan de gang is in het kasteel. Met haar benen allebei aan Ă©Ă©n kant van de steel, kijkt Feira naar het kasteel, waarboven de lucht donkerder lijkt te worden. Feira fronst. Wat een prachtige dag voor een feest zou moeten worden, was ruw verstoord door de aankomst van een onschuldig lijkend oud vrouwtje. Niet zo onschuldig.

Plots klinkt een knal en Feira's ogen gaan naar Ă©Ă©n van de kasteeltorens die naar beneden zakt. Vlug gaat Feira naast Noah vliegen. ,,Noah -'' vol ongeloof wijst Feira de prins op een reusachtige, reptielachtige hand die nog een kasteeltoren de diepte intrekt.


Afbeelding
Maleficent

Magie bestaat er in allerlei soorten en maten. Sommige magie is heel onschuldig, zoals de magie die in Wexwel gebruikt wordt om feestjes vrolijk op te lichten of om de vreemdst klinkende muziek te maken. Andere magie is wat dubieuzer: denk aan het gebruik van een kristallen bol of aan het brouwen van een liefdesdrankje. Dat is magie waarbij de gebruiker ervan goed moet nadenken alvorens deze wordt toegepast. Er is nog een derde categorie magie: ingewikkelde, duistere magie die eigenlijk niet gebruikt zou mogen worden. Zoals de magie die prins Desmond in de mist veranderde. Zoals de magie die Maleficent in een draak veranderde.

Grote klauwen slaan tegen de kasteelmuren. Een lange, met schubben bedekte staart maait door de kasteeltuin: waar de staart neer kwam ontstonden scheuren in de grond. Grote vleugels klapperen onrustig. Een soldaat beschermt zich met zijn schild als een groene spuw vuur op hem af wordt geschoten. Maleficent had een beroep gedaan op zeer oude magie: ze was nu een gehoornd, pikzwart, vuurspuwend reptiel met afschrikwekkende vleugels. Driemaal klapperden de vleugels en brachten ze Maleficent de lucht in. Ze brulde op het moment dat haar grote gele ogen de drie vluchtelingen over het grasveld zag gaan.

Er zat niet meer veel gedachte in dit monster; pardoes spoot er groen vuur uit Maleficents mond op Rose, Noah en Feira af.

Niet eens wetend of het vuur de drie geraakt had, zette het monster voet op het grasveld, waar de grond meteen iets inzakte onder diens gewicht.



Dit was de tweede keer dat Feira in aanraking kwam met een draak: de eerste draak die ze had ontmoet was de oude Faa, wie haar had geholpen om een helend kruid te vinden in zijn grot. En Faa was een hele andere draak geweest als deze draak: deze draak was groter, venijniger, angstaanjagender. Als het monster een groene zee van vuur op Noah en Rose afschiet, waarschuwt Feira hen: ,,Kijk uit!''

Feira schiet zelf de lucht in met haar bezemsteel en racet in de richting van het monster. Ontsnappen had hier geen zin meer. Vechten ook niet, maar het was niet anders. Feira had het Chase beloofd. Bezorgd kijkt Feira naar het kasteel waar Chase nog ergens moest zijn. Dan focust ze zich op de draak en gooit ze Ă©Ă©n van haar poefbommen op het beest. De poefbom poeft uiteen in blauwe magie op de schouder van het monster, maar het beest lijkt er geen last van te hebben. GeĂŻrriteerd zwaait het met z'n klauw naar Feira, die op haar beurt geraakt wordt en met bezem en al een heel eind verder in het veld terecht komt. Ook voor Feira wordt alles zwart voor de ogen.

_________________
,,The novelist is an ever-wakeful creator,
carefully monitoring those characters who might foil his design,
run away with his themes,
step out of their own atmosphere,
and make their way
in the void between the stars.
’’


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: ma feb 11, 2013 20:18 

    Afbeelding
    Rose Pocock

Rose voelt hoe het tempo van het paard mogelijk nog meer versnelt wanneer er vanachter hun windvlagen, gebrul en het geluid van een in elkaar zakkende toren te horen is. Rose krimpt verkrampt ineen bij het horen van de geluiden en durft niet achterom te kijken. Haar blik is alleen maar gericht op het bos voor hun. Wanneer de grond onder hun even trilt en lijkt te bewegen onder het gewicht van de draak, spoort ze het paard aan nog sneller te gaan.

Rose hoort nog hoe Feira schreeuwt dat ze uit moeten kijken. Een fractie van een seconde later is er een enorme hitte te voelen. Het enige wat ze vervolgens nog ziet is de groene zee van vuur, rook, brokken grond die de lucht in vliegen. Ze hoort hoe haar paard begint te hinniken en probeert vervolgens zich met al haar kracht aan het dier vast te klampen wanneer het van paniek begint te steigeren. Het paard gooit haar echter van zich af, waardoor Rose met een harde landing op de grond terecht komt, en rent vervolgens bang voor haar leven door richting het bos.
Even wordt het zwart voor haar ogen. Haar hoofd en rug doen pijn van de val. Wanneer ze vervolgens haar ogen opent ziet ze alleen maar rook en grond om zich heen, de hitte van de groene zee van vuur brandt nog na in de lucht.

_________________

    "Bir güzele güzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: ma feb 11, 2013 20:39 

Afbeelding


Noah trekt onbewust iets aan de teugels om achterom te kijken. Zijn mond zakt een stukje open en zijn ogen verwijden zich bij het aanzicht van de draak. Vele malen groter dan de draken waarop ze wedstrijden deden. Even lijkt het of de grote gele ogen de zijne ontmoeten, al is dat van deze afstand lastig te zeggen. Noah wendt zijn blik af en duikt instinctief op zijn paard iets naar beneden. Langs hem voelt hij de warmte van de groene vlammen die hem net missen. Hij knijpt zijn ogen toe om zijn ogen te beschermen tegen het groene licht. Dan wordt alles weer donker en klinkt het geritsel van takken. Hij voelt zelfs takken langs zijn armen schuren. Hebben ze de beschutting van het bos gehaald? Naast hem klinkt het hoefgetrappel van een tweede paard. “We hebben het gehaald” althans, ze zijn een stap verder bij hun vrijheid. De opluchting in zijn stem is hoorbaar, maar wanneer hij opkijkt naar het paard naast hem bemerkt hij dat de bijrijder ontbreekt. “Rose..” hij trekt aan de teugels en moet moeite doen om het paard tot stilstand te krijgen. “Rose!” zijn stem klinkt jachtig.

Het paard keert zich om en dribbelt nerveus tussen de bomen heen en weer. Daar tussen het beschutte bladerdek door ziet hij Feira liggen. Feira en “Rose!” Hij geeft zijn paard de sporen maar die weigert als een ware schietschijf het open velt terug op te galopperen. Het kost hem dan ook de grootste moeite om er überhaupt voor te zorgen dat het paard niet zijn route vervolgt. Takken schrammen langs zijn armen als hij zich uiteindelijk naast het paard laat zakken. Het bange dier maakt zich direct uit de voeten, Noah rent zonder bij het gevaar stil te staan het open veld op. Weg uit het woud die als dekmantel dient. Richting Rose. Richting Maleficent.


Hij valt bij haar op zijn knieen. Haar ogen zijn geopend en haar borstkast beweegt zacht op en neer. “Ik dacht -..” de schrik is in zijn ogen te lezen. Als de pluimen rook langzaam optrekken worden even verderop ook Feira haar contouren een stuk zichtbaarder. Ze lag er levenloos bij. Chase was nog nergens te bekennen. Zijn blik gaat van Rose naar het woud achter hun en terug naar Rose. Maleficent zou hun beide roosteren. Ze waren een makkelijk doelwit geworden, als ze dat al niet waren. Noah recht zijn rug, krabbelt overeind en loopt verder richting Feira. Hij slaat een pijnlijke kreet als zijn voet het gewicht van Feira, die hij aan haar armen overeind heist, gevaarlijk onder hun gewicht begint te kraken. Rood aangelopen van de inspanning begint hij haar de kant van Rose op te slepen. Hijgend van de inspanning laat hij haar in de buurt van Rose weer op de grond zakken.

Zijn ogen ontmoeten voor de tweede keer de gele ogen van Maleficent. “Niemand heeft het eeuwige leven. Zelfs jij niet! “ hij veegt zijn haren uit zijn ogen en kijkt haar recht aan. Noah zet nog een stap naar voren “Je begaat een grote fout.” Het nerveuze gevoel doet hem nu zelfs spottend lachen “Uiteindelijk zal ook jij sterven.” Zijn neusvleugels trillen evenals zijn stem “Als die dag komt, en die dag komt er, dan zal ik je opwachten. Jouw dood zal pas het begin zijn.” Het is een dreigement, maar dit keer meent hij het wel. Hij staat het niet toe dat ze Feira en Rose ook nog maar een haar krenkt. Terwijl zijn blik haar doorboort kleurt het gras onder zijn voeten grijns. Bomen beginnen hun bladeren te verliezen en te verdrogen. Bloemen gaan slap hangen en dikke wolken pakken zich boven hun samen.


 Profiel  

Volleerd Tovenaar



Offline
BerichtGeplaatst: di feb 12, 2013 0:57 

Afbeelding
Maleficent

Maleficents ogen volgen Noah's bewegingen. Even verdwijnen hij het woud in, vlak nadat Rose van haar paard is gevallen. De drakenkop blijft Noah nauwlettend volgen. Op het moment dat hij bij Rose neer knielt maakt Maleficent een happende beweging: het geluid van haar tanden die op elkaar komen klinkt als het op elkaar slaan van zwaarden. Kalm kijkt Maleficent toe hoe Noah Feira naar Rose brengt. Dan richt Noah zich tot Maleficent.

Eindelijk toonde hij lef. Eindelijk liet Noah zien wie hij Ă©cht was. Eindelijk keek Noah Maleficent aan - Maleficent in haar meest afschrikwekkende vorm. Niemand heeft het eeuwige leven. Je begaat een grote fout. Uiteindelijk zal jij ook sterven. Maleficent hoort alles aan wat Noah te zeggen heeft. Ze klapt haar tanden weer op elkaar zodat het schelle geluid van zwaarden weer klinkt. Ze snuift groenig vuur uit haar neusgaten. Ergens, diep van binnen de draak, klinkt akelig, honend gelach.

Natuurlijk wist Maleficent dat ze uiteindelijk zou sterven. Dat ze uiteindelijk misschien wel wilde sterven. Maar dankzij Noah kon ze het uitstellen. Maleficent wist zelf ook niet zeker wat er zou gebeuren als Noah van het aangezicht van de wereld zou worden 'verwijdert'. Wat gebeurt er als een god sterft? Wat gebeurt er als de dood zelf het loodje legt?

Nadat Noah zijn dreigementen heeft uitgesproken, toont hij wat hij kan. Het gras onder zijn voeten wordt dor en de bomen in het woud verliezen hun blad. De lucht wordt donkerder. Maleficent zet zich schrap. Even voelt ze zich weer ouder worden. Was Noah zo sterk? Maleficent brult. Ze moest voort maken. Ze knijpt met haar klauwen in de grond, waardoor blokken aarde om haar heen recht overeind komen te staan en overal in het veld scheuren in de aarde komen. De draak spreekt niet, ze slaat slechts haar tanden op elkaar en gromt intimiderend. Maar ver van binnenuit de draak lijkt Maleficents stem te klinken: ,,Die vloek draag ik met liefde. Vaarwel, Prins Noah.''

De grond onder Maleficent en Noah zakt naar beneden door het al gehavende veld. Rose en Feira liggen veilig, op hogere grond. Als de draak groene vlammen blaast, lijkt er donder te klinken. Maleficent spuwt haar vlammen richting het woud, zodat Noah niet meer kan vluchten. Maleficent spuwt links en rechts, zodat het inmiddels omgeploegde veld zelf in brand komt te staan. De grond waar Rose en Feira liggen steekt echter hoog boven het vuur uit. Het hoogteverschil waarborgt hun veiligheid: het was nooit Maleficents intentie hen iets aan te doen. Verder en verder zakt de grond waar Maleficent en Noah opstaan echter naar beneden. Maleficents kop schiet richting Noah en maakt een happende beweging - opnieuw klinken zwaarden op elkaar.

_________________
,,The novelist is an ever-wakeful creator,
carefully monitoring those characters who might foil his design,
run away with his themes,
step out of their own atmosphere,
and make their way
in the void between the stars.
’’


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: di feb 12, 2013 7:36 

Afbeelding

Noah moet zich met de grootste moeite staande houden. Hij kijkt even achterom en ziet dat Feira en Rose zijn veilig gesteld. Het klappende geluid van zwaarden doet hem opnieuw opkijken, ditmaal de andere kant op. Geconcentreerd sluit hij zijn ogen en balt hij zijn vingers tot een vuist. Hij probeert zich af te sluiten van de geluiden onder hem, het gekraak onder zijn voeten en de bewegende blokken grond rondom hem. Hij knijpt zijn lippen strak op elkaar.

Nog een keer dat snerpende geluid. Ditmaal vele malen duidelijk hoorbaar dan de keer ervoor. Het geluid lijkt nog na de trillen in zijn oren, het doet pijn aan zijn hoofd. De concentratie is verbroken. Zijn handen schieten naar zijn oren en hij spert zijn ogen wijdt open. Een volgende schok brengt hem nu ook uit balans. De bladeren om hen heen kleuren weer groen, de bloemen laten hun kopjes niet langer hangen.

Dan is er een zee van groen vuur. Het raast als een tornado om hem heen. De hitte is voelbaar en toch lijken de vlammen hem niet te deren. Maleficent ziet er nu groen uit, de hele omgeving wordt groen en wazig. Zijn hoofd begint te tollen en zijn oogleden worden zwaar. De wereld om hem heen vervaagd langzaam tot er niet anders is dan stilte. Rust.

De groene vlammen sterven weg, maar onthullen Noah niet. Op de plek waar hij zat is niets te zien. Alsof hij verdwenen is.
Vogels vliegen op, herten beginnen te rennen als van ver een rommelend geluid hoorbaar wordt. De scheur die Maleficent creëerde wordt groter en groter. Onder een oorverdovend geluid rekt de scheur zich uit over het land. Na enkele minuten is het weer stil. Vogels beginnen weer te zingen, maar Alusia is verdeeld in twee helften. Niets zou meer hetzelfde zijn.


 Profiel  
Geef de volgende berichten weer:  Sorteer op  
Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 396 berichten ]  Ga naar pagina Vorige  1 ... 23, 24, 25, 26, 27


Keer terug naar RPG Archief
Ga naar:  


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 2 gasten

cron

Powered by phpBB :: FI Theme