Jalf
The Immortal Mod
Woonplaats: Hopes Peak Academy
|
|
Geplaatst: vr jan 18, 2013 21:24
Lieve Eric,
Hoe gaat het met jullie? Hier is er op dit moment is er nog weinig verbetering, helaas. Ik doe wat ik kan, maar het blijft een kwestie van afwachten. Zodra we weer in staat zijn om te reizen komen we snel naar jullie toe. Ik hoop dat jullie genieten van jullie tijd in Poort...
Even stopt Jessa met schrijven en bladert ze door haar notitieboekje. Ja, Poort was in hun code de naam voor Chevney. Gauw schrijft ze verder.
Ik mis jullie enorm. Het is hier vooral erg stil, al is Ilse goed gezelschap. Doe je familie de groeten van mij.
Juist, familie was de code voor de groep, Ilse was code voor Isra.
We zien elkaar snel.
Veel liefs, Jessa
Even hadden ze getwijfelt of ze ook voor hun eigen namen moesten coderen, maar dat had geen zin gehad. Een goede leugen was er één die dicht bij de waarheid bleef, dus ze hadden besloten het zo te laten.
Ze zet haar veer weer in het inktpotje en staat op van haar stoel. Ze kijkt even naar het bed. Benicio lag nog steeds roerloos onder de deken. Jessa loopt naar het raam en haalt het bordje met etensresten weg bij de uil die op de vensterbank zit. Even kijkt het dier haar lichtelijk beledigt aan, alsof hij wilt zeggen: Hoe waag je het om mij mijn eten te ontnemen?
"Het spijt me," zegt Jessa, "maar deze brief moet je snel bezorgen aan de persoon die je naar hier gestuurd heeft." Ze bindt de brief aan de poot van de uil en zet het raam open. Het beest vliegt weg en Jessa sluit het raam. Het mag hier niet te koud zijn, straks kreeg Benicio er nog een ziekte bovenop.
Ze gaat op het bed zitten en streelt Benicio over zijn haar. "Weet je," zegt ze, "Als je straks weer wakker bent, dan moet je je maar eens scheren. Je begint al een behoorlijke baard te krijgen en dat prikt als ik je kus." Ze glimlacht even kort. "En dan ga ik je ook eens een behoorlijke maaltijd onder je neus zetten. Je zal wel trek hebben." Ze zucht even. Een kwestie van wachten. Jessa wilde niet meer wachten. Ze mist Benicio. Ze mist hun gesprekken, zijn manier van grijnzen, zijn grapjes, de manier waarop hij 's ochtends wakker wordt en zijn haar in de war heeft zitten, maar bovenal mist ze zijn veiligheid en zekerheid die hij haar geeft. "Ik ben bang..." zegt ze zachtjes, terwijl ze haar tranen wegveegt, "Je moet snel weer wakker worden. Ik mis je."
Ze gaat op haar knieën zitten en sluit haar ogen. Ze vouwt haar handen samen en besluit iets te doen wat ze door de reis nogal heeft laten verslonzen. Zachtjes prevelt ze een hoopvol gebed.
_________________
|
|