Welkom op Harry Potter Forum! 


Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Volgende

Professor

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Mystic Falls

Houseitem
BerichtGeplaatst: do aug 30, 2012 17:04 

Afbeelding
Liam Miller

De opluchting is groot als Gabe begint te spreken. En de opluchting is nog groter als er hulp komt. Een blond meisje met krullend haar heeft het blijkbaar ook overleefd. Hulp is onderweg dan. Binnen de kortste keren zouden ze vast bij hun familie kunnen aankomen. Het meisje kan echter precies niet al te veel doen. Zou ze zwaar gewond zijn?

Een ander meisje met zwart haar weet echter wel hoe ze de dingen hoort aan te pakken. Al snel raakt zijn stoel los. 'Oef, bedankt. Ik dacht even dat we hier zouden verhongeren,' zegt hij met een glimlach naar beide. Wanneer hij er echter wil uit kruipen, voelt hij een steek door zijn been trekken. Zijn gezicht verkrampt even, maar Liam bijt op zijn lip en probeert zo weinig mogelijk van zijn pijn te verbergen.

'Ik trek wel even mee,' zegt hij tegen het blonde meisje als Gabe vraagt om hem ook te bevrijden. 'We krijgen je hier zo wel uit, bro.'


 Profiel  

Headhunter

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Kruideniersstraat 71

Houseitem
BerichtGeplaatst: za sep 01, 2012 8:29 

Afbeelding

Giselle's ogen worden langzaam groter en groter. Ze hoort achter zich iemand roepen "Giselle...Niet bewegen.", maar dat had ze sowieso niet gedaan. Dan wordt er ineens aan haar arm getrokken. Ze gilt, voelt ineens een intens branderig gevoel aan haar arm en gaat tegen de grond. Het beest lijkt geraakt te zijn door iets, maar Giselle is zo verlamd van angst dat ze geen idee heeft wat het zou kunnen zijn.

Het beest lijkt echter nauwelijks schade te hebben en herstelt snel. Met een afgrijselijk gejank komt het beest bovenop Giselle springen. Ze gilt de longen uit haar lijf, begint het beest van zich af te trappen en af te slaan met haar tas. Na een goede trap midden in de maag van het beest wordt hij de deur uit geslingerd, en met een vloeiende beweging trapt Giselle de deur dicht.

Gejank klinkt aan de buitenkant van de deur en het beest krabt hevig aan de deur. Na een poosje valt alles stil en lijkt het voorbij te zijn. Giselle klampt snikkend haar arm vast. Ze weet niet wat, maar iets heeft haar arm geschampt.

_________________
now my life is sweet like cinnamon


 Profiel  

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: za sep 01, 2012 8:45 

Afbeelding

Finlay kijkt gespannen naar hoe het monster zal geraakt worden, maar dan duwt Tristan Giselle opzij waardoor er een gil weerklinkt en ze op de grond valt.
Hij wil net het geweer in zijn broekzak steken, als Giselle zichzelf begint te verweren en het monster een flinke trap verkoopt om daarna de deur dicht te gooien.

Finlay loopt gejaagd naar haar toe en kijkt dan woedend opzij naar Tristan.
'Ben je gek geworden, idioot?! Ze kon wel vol geraakt zijn en dood zijn door jou!' Hij schudt ontzet zijn hoofd en slaat zijn blik naar Giselle. Haar arm is geschampt door de kogel. Net wat hij had gevreesd, maar gelukkig valt het mee. Het is in ieder geval niet levensbedreigend. 'Zoek liever of er hier niet ergens een EHBO kist is.' sneert hij naar Tristan. Hij mag het nu oplossen ook.


 Profiel  

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: za sep 01, 2012 10:00 

Afbeelding

Als mede dankzij haar eigen inbreng de eerste jongen vrijkomt, durft Sophie voorzichtig te glimlachen. Ook al kon ze niet veel, was het niet haar kracht die ervoor gezorgd had, ze had in ieder geval iets kunnen betekenen. Het zou allemaal wel goed komen, durfde ze voorzichtig als nieuw mantra in te zetten.
Sophie knikt en pakt de andere stoel vast. Als de jongen die ze zojuist hadden bevrijd mee komt trekken aan de stoel, schuift Sophie een stukje opzij voordat ze weer met al haar kracht aan de stoel probeert te trekken.

"Zo?" Vraagt ze zacht in de hoop dat de jongen er ook uit kan komen.

_________________
Cos I am taking back what’s mine
I am taking back the time
You may call it suicide
But I’m being born again


 Profiel  

The Immortal Mod

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Hopes Peak Academy
BerichtGeplaatst: za sep 01, 2012 19:30 

Afbeelding

Mooi, broer 1 is los en komt helpen om broer 2 te bevrijden. Myra duwt hard tegen de stoel aan en merkt dat deze langzaam losser begint te komen. Ze glimlacht naar het krullenmeisje. "Je doet het goed, hoor." zegt ze vriendelijk. Ze duwt harder en ze ziet scheuren in de het linolium van de bus komen. De stoel is bijna los. "Mijn naam is trouwens Myra." zegt ze ondertussen tegen het meisje en de broers, "Hoe heten jullie?"

Dan laat de stoel los. "Zo," zegt ze, "Gaan jullie mee? D'r schijnen nog meer mensen op onderzoek uit te willen gaan?"

_________________
BLOOD LUST
<3


 Profiel  

Schoolhoofd

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: zo sep 02, 2012 20:43 

Afbeelding

De langzaam ondergaande zon brandt fel op Aaron zijn rug. Hij klimt een paar rotsen omhoog en besluit daar even te rusten. Het gebied van Mount Cladis blijkt nog een taaie te zijn. Aaron veegt een plukje haar uit zijn gezicht terwijl hij naar boven staart. Het ziet er naar uit dat hij vannacht zijn tent weer op zal moeten zetten. Hij ploft neer op de rotsen en pakt zijn flesje water erbij. Aaron is nu 5 maanden weg van huis en heeft nog niet het gevoel dat hij terug moet. Dat blijkt ook maar goed te zijn, want sterk heeft hij het gevoel dat hij niet snel uit het gebied zal komen. Aaron pakt de kaart erbij die hij heeft gekregen vlak voordat hij het gebied in vertrok. Helaas weet hij er niet veel wijs van te maken. Het lijkt wel of delen van de werkelijkheid er niet op staan.

Na een paar minuten gerust te hebben ruimt hij alles weer op en trekt hij verder door het gebied. Toen hij vertrok was het een paar minuten na vijf en na zeker een half uur lopen staat hij voor een flinke heuvel. Stap voor stap haalt hij het naar de top en kijkt hij de omgeving rond. Hij knippert een paar keer met zijn ogen. Hij is er honderd procent zeker van dat er geen dorpje op de kaart stond. Misschien heeft hij dan toch geluk voor de nacht. Met een glimlach op zijn gezicht en volle moed loopt hij de heuvel af richting het dorpje.

ooc: mochten er dingen in staan die niet kloppen, laat het mij weten.

_________________
Like thunder and lightning go in the one
Together we make a perfect storm
You're like the wind I'm like the rain
Together we both make hurricanes


 Profiel  

Black Bird of the Sky

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Winterfell
BerichtGeplaatst: ma sep 03, 2012 9:59 

Afbeelding

Kath knippert enkele keren met haar ogen, het duurt een paar minuten voordat het beeld voor haar scherp is. Het duurt een tijdje voordat haar hersens de situatie lijken te begrijpen. Ze herrinnerd zich dat ze afscheid nam van haar broer en in de bus stapte. En erna weet ze niets meer. Was ze in slaap gevallen? Ze probeert overeind te komen, maar pas op het moment dat ze dat probeert, realiseert ze zich dat er iets op haar ligt. Ze buigt haar hoofd wat en kijkt naar beneden. Niet iets, maar iemand. De man die aan de andere kant van het gangpad zat ligt grotendeels op haar. Ze wringt haar arm los en probeert de man wakker te duwen.

"Meneer... Meneer..." zegt ze dwingend tegen hem, haar stem is een stuk zachter dan ze denkt, "Wordt wakker en ga alstublieft van me af!"

Maar de man wordt niet wakker. Ze raakt voorzichtig het hoofd van de man aan en draait die wat en dan valt haar oog op de grote gapende hoofdwond van de man. Hij zou niet meer wakker worden realiseert ze zich. De man ademde niet eens meer. Haar ogen worden groter en ze slikt even. Niet gillen. Kalm blijven. Dit was net zoals die duizenden films die ze had gezien, diegene die in paniek raakten, overleefden het niet. Kath probeert rond te kijken, maar haar zicht wordt geblokt door bankjes en tassen. Ze haalt even diep adem. Misschien was er nog iemand anders?

"Is daar nog iemand?" roept ze dan, zo hard mogelijk.

Ze hoorde wel geluiden, gelooft ze. Er klinkt een vervelende piep in haar oren, waardoor ze niet zeker weet wat ze wel en niet hoort. Ondertussen probeert Kath, met succes, haar andere arm los te krijgen. Die lag in een lastige hoek bij een scherpe stalen punt en het lukt haar niet om een, ondiepe snee te vermijden. Ze vloekt even zachtjes. Dan probeert ze de man van zich af te duwen. De man was minstens twee keer zo groot en breed als haar en waar ze normaal al moeite met zo'n iemand had, heeft ze dat nu helemaal. Alle kracht en energie lijkt uit haar lichaam te zijn verdwenen. Ze hoopt maar dat er iemand is.


OOC:: Ik heb 't niet te moeilijk gemaakt met Kath, omdat ik weet dat de laatste mensen van de bus naar 't dorp moeten (: Hopelijk klopt alles.

_________________
Life doesn't run a clear course
It flows through from within
It's supposed to take you places and leave markings on your skin


 Profiel  

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: ma sep 03, 2012 14:01 

Afbeelding

Sophie merkt dat de vriendelijke woorden haar emoties weer ophol dreigen te laten slaan en met een snik knikt ze naar het meisje. De stoel leek bijna los te komen en Sophie probeert met nog meer kracht het laatste stuk mee te trekken.

"Ik ben Sophie." Zegt ze met licht hijgende stem van de inspanning.

Dan laat de stoel vrij plotseling los en Sophie grijpt snel de stoel achter haar vast om haar evenwicht te bewaren. Haar been trilde van de inspanning en pijn, maar de opluchting dat het was gelukt weegde zwaarder.
Ze knikt naar Myra, want ze wilde hier echt het liefst zo snel mogelijk weg. Dan lijkt het of er een stuk terug in de bus nog iemand is.

"Hoorde jullie dat ook?" Vraagt ze geschrokken aan Myra en de twee jongens.

_________________
Cos I am taking back what’s mine
I am taking back the time
You may call it suicide
But I’m being born again


 Profiel  

Beginnend Tovenaar

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Bij An!

Houseitem
BerichtGeplaatst: ma sep 03, 2012 17:03 

Afbeelding

Say what? Het is ineens razendsnel gegaan. De knal die aankondigde dat Finlay had geschoten dendert nog wat na in zijn oren. Tristan heeft aan Giselle haar arm getrokken waardoor ze gilt en op de grond valt. Wat hebben die grieten toch de dag van vandaag? Al dat gegil is niet goed voor zijn oren. Lang kan Tristan niet geĂŻrriteerd blijven want het beest lijkt nauwelijks tot geen schade te hebben. Geschrokken kijkt Tristan naar het beest en hij spant al zijn spieren op om in de aanval te gaan, die niet nodig blijkt te zijn. Behendig voor een meisje trapt Giselle de deur dicht. En na wat gejammer van het beest is het eindelijk weg.

Nog steeds ligt Giselle op de grond en nog steeds komt hetzelfde vreselijke geluid over haar lippen. Een klein schuldgevoel overvalt Tristan, zou het echt door hem komen dat ze zo verwond is? Neen, hij wou haar alleen helpen. Hij kon haar gewoon niet zo alleen laten staan bij dát beest. Finlay loopt hun richting uit en kijkt hem met een woedende blik aan. Hij voelt het gewoon aankomen, zelf in een situatie als deze kan hij niet eens iets goed doen. Gefrustreerd steekt Tristan zijn neus in de lucht terwijl het schuldgevoel afneemt en veranderd in koppigheid. "Idioot? Het enige wat ik wou doen was helpen! Ik kon haar toch niet zo laten staan !" De woede is duidelijk in zijn stem te horen. Hij buigt zich net als Finlay over Giselle heen om haar arm te bekijken. Zo erg ziet het er niet uit, gelukkig. Wanneer Finlay nog steeds niet uitgeraasd is en nog een opmerking naar zijn gezicht smijt, slaat hij koppig zijn armen over elkaar heen. Nu mag hij wel opeens iets doen? Vuile werkjes opknappen, daar is hij wel genoeg voor. Tristan snuift en kijkt ziedend weg. De puber die nog steeds in hem schuilt zorgt ervoor dat hij geen centimeter verroert. Waarom zou hij doen wat ie zei? Hij had, heeft en zal nooit het recht hebben om zo tegen hem te doen. Hoe lang kent hij hem nu? Twee uur?

Toch werpt Tristan nog snel een blik op Giselle, ze ziet er niet zo goed uit. Hij ziet zo aan haar gezicht dat ze pijn heeft. Verslagen bijt hij op zijn lip, laat zijn armen terug loshangen langs zijn lichaam en legt zijn trots op zij. Voor deze ene keer zal hij zijn goed hart maar eens tonen. Daarom gaat hij op zoek naar een EHBO kist, dit enkel en alleen omdat hij niet wil dat Giselle nog meer pijn heeft.

Zijn ogen flitsen her en der, over de stoelen, tafels, deuren, barkrukken, ... Nu pas valt het hem op dat er bijna niemand in de Herberg zit en dat het hier akelig stil is. Voorzichtig loopt hij naar de bar, opzoek naar een barman of iemand die hem kan helpen. Niemand. Well, dan kan niemand hem iets kwalijk nemen als hij zelf een kijkje gaat nemen. Hij glipt achter de bar en vind uiteindelijk een klein primitief doosje, bedekt met een laagje stof weliswaar, maar onder het stof zijn de letters EHBO in het rood nog steeds duidelijk zichtbaar. "Hebbes!"


ooc: Sorry dat het zo lang is, ik denk dat ik me een beetje liet gaan (':

_________________
2 seconds ago via HPF · Like · Comment


 Profiel  

Volleerd Tovenaar



Offline
BerichtGeplaatst: di sep 04, 2012 9:11 

Afbeelding
Gabe Miller

Liam en het meisje trekken aan de stoel voor Gabe. Gabe knikt op de vraag van het meisje of ze het zo goed doet. Hij kijkt haar aan en glimlacht flauwtjes. Langzaam maar zeker scheurt het linoleum en is ook Gabe bevrijd. Hij slaakt een zucht van opluchting. Gabe voelt zich nog steeds draaierig en gedesoriënteerd van binnen. Voorzichtig staat hij op, waarbij hij even zijn evenwicht lijkt te verliezen, maar steunt op één van de inmiddels verbogen stoelen.

Het 'stoerdere' meisje stelt zich voor als Myra en ze oppert meteen dat de rest met haar mee komt - er waren kennelijk al andere overlevenden uit de bus die op verkenning waren gegaan. Ook Sophie stelt zichzelf voor. ,,...Ik ben Gabe en dit is m'n broer, Liam,'' zegt Gabe dan, de vrijheid nemend om ook zijn broer voor te stellen.

Dan klinkt er geroep verder in de bus. ,,...Ja...'' mompelt Gabe. Hij kijkt Myra en Sophie even aan, en vervolgens Liam. ,,We moeten helpen,'' zegt hij. En hij stapt lang Myra, steunend op de busstoelen richting waar het geluid vandaan komt. Iets verderop ligt inderdaad nog iemand die in leven is; een meisje met lang blond haar. Er ligt echter een stevige man op haar. ,,Rustig blijven liggen,'' merkt Gabe meteen op. ,,We komen helpen.''

Gabe - die zelf op dit moment ook niet alle kracht heeft en in wiens hoofd het duizelt - hurkt bij de dode man neer, zet zijn armen onder diens lichaam en duwt hem gestaag in een kerende beweging van het meisje af. Een vermoeide zucht volgt. ,,...Alles Oké?'' vraagt hij aan het meisje. Gabe staat op en reikt haar een hand.

_________________
,,The novelist is an ever-wakeful creator,
carefully monitoring those characters who might foil his design,
run away with his themes,
step out of their own atmosphere,
and make their way
in the void between the stars.
’’


 Profiel  

Black Bird of the Sky

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Winterfell
BerichtGeplaatst: di sep 04, 2012 9:30 

Afbeelding

Kath probeert te luisteren naar de geluiden in de bus, maar de gebeurtenis, want ze herinnert zich echt niets, heeft ervoor gezorgd dat haar gehoor niet meer meewerkt. De piep blijft even erg en ze gokt dat ze er nog wel even last van heeft. En dan plotseling staat er een jonge man voor haar en Kath gokt dat hij iets ouder zal zijn dan haar. Ze ziet zijn mond bewegen, maar zijn woorden klinken als een fluistering. Ze knikt even naar hem. En niet veel later is ze bevrijd van het zware lichaam op haar en ze voelt alles tintelen. Als de jongeman zijn hand uitsteekt pakt ze die aan en komt overeind. Ze glimlacht dankbaar naar hem.

"Dank je," zegt ze dan.

Haar stem klinkt zachter dan normaal en ze wrijft met haar handen over haar oren, maar ze voelt niet kleverigs of plakkerig. Kort kijkt ze naar de snee in haar arm en besluit dat die nog niet zoveel kwaad kan. Op spierpijn, de snee en haar gehoor lijkt er weinig mis te zijn en Kath kijkt even naar de dode man.

"Als hij er niet was geweest had ik niet zoveel geluk gehad gok ik..." zegt ze dan.

En met geluk doelt ze op het feit dat ze nog leeft. Ze haalt een hand door haar haren heen en kijkt de jongen even aan. En dan merkt ze de andere drie personen in de bus op. Nog twee jonge vrouwen en nog een jongeman. De duidelijke gelijkenis tussen de twee jongens zorgt ervoor dat Kath weet dat het een tweeling is. Het kan niet anders. Ze kijkt even naar het bankje waar ze zat en pakt het bruine vest wat er ligt op, haar sporttas ziet ze nog onder het bankje staan. Die moest ze niet vergeten mee te nemen als ze hieruit gaan.

"Is dit iedereen?" vraagt ze dan, ze hoopt dat ze niet schreeuwt, aangezien ze haar eigen gehoor nu niet kan vertrouwen, "Ik ben overigens Kath."

_________________
Life doesn't run a clear course
It flows through from within
It's supposed to take you places and leave markings on your skin


 Profiel  

Schoolhoofd

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: di sep 04, 2012 23:11 

Afbeelding

Terwijl Aaron de heuvel afloopt wordt het hem al duidelijk dat het niet druk is in het onbekende dorpje. Nu hij dichterbij komt ziet hij dat het gebouw een oude kolenmijn is. 'Oud' gokt hij vooral, door de staat van het gebouw en de omgeving. Het ziet er naar uit dat er al jaren niemand meer is geweest. Kort staat Aaron stil en bekijkt het naderende dorpje opnieuw. Het zou hem niets verbazen als het hele dorp verlaten is. Ergens baalde hij ervan, het bekend dat er waarschijnlijk niets te eten of drinken zal zijn. Hij haalt zijn schouders op en loopt verder. Het is op zijn minst een normaal dak boven zijn hoofd.

Enkele minuten later staat hij op wat lijkt het centrale plein van het dorp. Compleet verlaten, leeg en tot zekere hoogte griezelig. Hij draait een rondje om de omgeving te bekijken. De staat van de bebouwing is nog verbazingwekkend goed. Een gebouw dat hij zojuist heeft gepasseerd, lijkt op een school. Helaas was de deur daarvan dicht. Een ander draagt het logo van een hospitaal, terwijl het andere gebouw meer de uitstraling van een bar heeft. Aaron besluit de bar te proberen. Wellicht was er nog drank, dat ging nooit verloren.

"Herberg de bruine beer" mompelt hij terwijl begint te lopen

Eenmaal dicht bij de deur valt hem voetafdrukken in het grond op en nog veel vreemder een spoor van opgedroogd vloeistof, maar Aaron wist zeker dat het geen bloed was. Hij besluit het te negeren en opent de deur van de herberg. Snel komt hij er achter dat hij niet alleen is.

_________________
Like thunder and lightning go in the one
Together we make a perfect storm
You're like the wind I'm like the rain
Together we both make hurricanes


 Profiel  

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: vr sep 07, 2012 10:34 

Afbeelding

Finlay trekt een wenkbrauw op als Tristan zich echt als een puber gaat gedragen.
Hier heeft hij helemaal geen tijd voor, en wil de jongen net gaan negeren als die beslist van toch maar eens een EHBO kit te zoeken. Goed zo.
Wat denkt die jonge knaap wel.

Finlay laat zijn adem ontsnappen, sluit zijn ogen even en richt zijn blik dan op Giselle. Voorzichtig helpt hij haar overeind en zet haar neer op een stoel.
'We zullen meteen kijken voor die wonde.'
Hij kijkt om als Tristan, in een eurekamoment, duidelijk laat merken dat hij het heeft gevonden.
Hij gooit de jongen een glimlach toe, hij kan moeilijk de hele tijd boos op hem blijven. Het is goed dat hij de EHBO kit heeft gezocht, dus...Daarmee is het wel weer goed.
'Ken je iets van wondenzorg?' vraagt hij dan ook aan Tristan, maar zijn aandacht wordt dan getrokken door beweging dat hij ziet uit het raam.

Finlay grijpt snel het wapen weer, en gaat gehurkt onder het raam staan.
Voorzichtig kruipt hij meer omhoog en ziet een jongeman staan.
Hij grijpt de klink van de deur en knalt die dan open terwijl hij het wapen op de kerel richt. 'Wie ben jij?' Hij kijkt hem argwanend aan met toegeknepen ogen.


 Profiel  

The Immortal Mod

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Hopes Peak Academy
BerichtGeplaatst: vr sep 07, 2012 21:24 

Afbeelding

Wanneer ook het meisje dat Kath heet ook bevrijd is, besluit Myra dat het tijd is om te vertrekken. Ze heeft geen zin meer om hier langer rond te blijven hangen. "Komen jullie mee?" zegt ze, terwijl ze zelf naar buiten loopt.

Daar aangekomen kijkt ze de groep aan. "Ik ga die anderen achterna. Ze zijn op zoek naar hulp, maar persoonlijk vind ik het te lang duren. Ik ga even kijken of ze niet verdwaalt zijn, of opgegeten, of een massa moordenaar tegen het lijf zijn gelopen." Ze hijst haar rugtas op haar rug. "Voel je vrij om mee te gaan, ik zoek nog iemand om tegenaan te kletsen."

MEt die woorden draait ze zich om en loopt ze richting de lichtjes in de verte.

_________________
BLOOD LUST
<3


 Profiel  

Black Bird of the Sky

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Winterfell
BerichtGeplaatst: zo sep 09, 2012 11:36 

Afbeelding

Kath knikt als een jonge vrouw, ze gokt van ongeveer haar leeftijd, vraagt of ze mee naar buiten gaan. Vlug haalt ze haar enorme sporttas onder de stoel vandaan. Gelukkig is dat ding flexibel en lukt het redelijk gemakkelijk. Ze volgt de anderen naar buiten toe en daar aangekomen ziet ze nog een groepje. Haar vraag is nu eigenlijk beantwoord, er waren nog meer mensen. Kath kijkt even om naar de bus en ondanks dat het redelijk boekdelen spreekt, kan ze zich echt niet herinneren wat er gebeurd is. Als de zwarthaerige vrouw vertelt dat ze naar het dorpje gaat, het duurt iets langer voordat de woorden tot haar doordringen met haar gehoor, besluit ze mee te gaan. Kath haat stilstaan en niets doen.

"Oh, ik ga wel mee," zegt ze snel.

Ze knikt nog even dankbaar naar de jongen die de man van haar had afgeduwt en dan gooit ze haar sporttas over haar schouder en volgt de zwartharige vrouw. Als ze naast haar loopt kijkt ze haar even onderzoekend aan. Ze zag er wel wat gehavend uit.

"Dus... Wat is er precies gebeurd?" vraagt ze dan zonder omhaal, "Ik bedoel, het is duidelijk dat de bus is verongelukt, maar hoe? Ik herinner me echt niets... Ow en hoe heet je? Stuk gemakkelijker als ik je bij naam kan noemen."

Ze produceert een glimlach. De situatie was vast niet zo erg als het leek. Ze zouden vast gevonden worden. Ze vraagt zich even af wat haar oudere broers zouden doen als ze dit hoorden. Die zouden gek worden.

_________________
Life doesn't run a clear course
It flows through from within
It's supposed to take you places and leave markings on your skin


 Profiel  
Geef de volgende berichten weer:  Sorteer op  
Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 105 berichten ]  Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Volgende


Keer terug naar RPG Archief
Ga naar:  


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 1 gast

cron

Powered by phpBB :: FI Theme