Ik huil eigenlijk nooit bij films. Dit is mij 2 keer overkomen.
Ik heb moeten huilen bij Alles is liefde. Mijn ouders waren net gescheiden en in deze film komt een gescheiden gezin uiteindelijk weer bij elkaar. Dit was op dat moment erg confronterend omdat dat bij mijn ouders dus nooit zou kunnen gebeuren.
Bij HP 7.2 heb ik aan het einde van de film echt zo ontzettend zitten huilen. Heb bijna niks van de laatste scene gezien omdat ik zo moest huilen. Het kwam zo overeen met mijn verwachtentingen. De soundtrack deed het hem eigenlijk denk ik. En natuurlijk het feit dat Harry Potter tot een "einde" was gekomen. Nu was het zover, nooit meer wachten op een nieuw boek of een nieuwe film.
Vroeger moest ik wel altijd mijn tranen inhouden bij veel films. Ik keek altijd een andere kant op.
Belle en het beest raakte mij toch nog elke keer. Nu is dat niet meer. Wel heb ik vaak bij Moulin Rouge nog moeilijk bij de "Roxanne-scene". Om het zo maar even te omschrijven zonder spoilers.
Ook heb ik eens een traantje weg moeten pinken bij Glee, maar dat is een serie, dus offtopic.