[RPG] Fantasy (2)

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Dat de trap het heeft gehouden, valt Eric nog alles mee, maar als hij de staat van het dak en de vloer op de boven verdieping ziet, verbaasd het hem dat het huisje uberhaubt nog recht overeind staat. Het zonlicht komt via verschillende gaten de ruimte binnenvallen. Verschillende planken liggen weg te rotten door te regen die ze te verduren hebben gehad of zijn duidelijk prooi gevallen aan de houtworm. Voorzichtig stapt hij over een losse plank heen in de richting van het raam. Eric bekijkt de ruimte bedenkelijk en hoewel hij niet verwacht iets te vinden, doet hij nog een stap. Hij was er nu toch, dus het minste wat hij kon doen was rondkijken.

Als hij nog een pas wilt zetten, ziet hij buiten echter iets wat zijn aandacht trekt. Er ontstaat een lichte glimlach rond zijn lippen als hij Furie het gras over ziet lopen. Eric doet nog een stap naar het raam toe, maar zonder op te letten en het volgende moment zakt hij met een hoop kabaal door de vloer heen.
In een flits grijpt hij zich vast aan een van de balken waar hij langs valt om niet een verdieping lager op de grond te belanden. Met een lach om zijn eigen stommiteit blijft Eric een paar seconde hangen, schudt zijn hoofd en wilt zich dan omhoog trekken. Juist als hij dit wilt doen, ziet hij echter iets vreemds. De vloer waar hij zojuist doorheen was gezakt, leek een soort dubbele bodem te hebben. Zijn nieuwsgierigheid is geprikkeld, maar vanuit deze positie kan hij niet heel veel. Hij hijst zichzelf wat omhoog zodat hij beter zicht heeft en ziet dan tussen het puin iets liggen. Eric trekt zichzelf nog wat omhoog, zet een voet op een balk die er wat steviger uitziet zodat hij een hand vrij heeft. Met moeite strekt hij zijn arm zover door het puin heen dat zijn vingertoppen het object vinden wat hij zag liggen. Het moment dat zijn hand een stevig rechthoekige kaft vastpakt, gaat er een gevoel van verbazing, maar ook van opwinding door hem heen.
Eric pakt het boekje stevig beet, trekt het naar zich toe en kijkt er een seconde of wat naar. Het was een klein duidelijk oud en versleten boekje, wat hier jaren, duidelijk vele jaren, onder de vloer verstopt had gelegen. Hij stopt hem in zijn zak en pakt dan met zijn vrije hand dezelfde plank vast als zijn andere hand. Door zich met zijn voet af te zetten en aan zijn armen op te trekken, weet Eric zich weer op de boven verdiepig te heisen.

Pas als hij zeker weet dat hij stevig staat, klopt hij alle puinresten van zich af en pakt hij het zojuist gevonden boekje weer uit zijn zak tevoorschijn. Nogmaals bekijkt hij de kaft, waar niets opstaat. Gespannen opent hij het boekje, maar als hij ziet dat de eerste pagina's zo oud en vervaagt zijn dat er niets meer leesbaar is, verdwijnt de spanning al snel.
Er volgen nog een paar van dezelfde bladzijden, maar dan valt het hem op dat er langzaam aan wel tekst leesbaar wordt.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Yvaine glimlacht lichtjes bij het horen van Erics vleiende woorden. Wat is die man toch een echte heer. Dan draait ze zich zuchtend om en loopt in gedachten mopperend een andere kant uit. Goed idee, laten we ons opsplitsen, dan weten we zeker dat onheil iemand vind...
Dan staat ze stil bij een gehavend huisje. Ze bekijkt het boos alsof het huisje verantwoordelijk is dat ze nu alleen is. Mokkend stapt ze naar binnen om te kijken of er iets interessants te vinden valt.
Yvaine pakt haar wand stevig vast en is vastbesloten alles wat beweegt te vervloeken.
Op dat moment hoort ze het donderend geraas waarmee Luc een muurtje omver gooit. Omdat ze stijf van de spanning staat springt ze met een gilletje een stukje de lucht in en vuurt daarmee een spreuk af, tegen het dak.
Het dak, dat inmiddels in ver ontbindende staat is, is hier niet tegen bestand en begint in te storten. Zichzelf vervloekend maakt Yvaine dat ze wegkomt.
Buiten beschermd ze haar gezicht tegen de stofwolken en als die zijn opgetrokken bekijkt ze beteuterd het resultaat.
Een paar huisjes verderop hoort ze weer gestommel en ze besluit daar maar eens een kijkje te gaan nemen. Voor ze weer iets liet instorten...
Ze stapt het huisje binnen en ziet Isra en Luc.

'Jullie al iets gevonden?' vraagt ze niet echt enthousiast. 'Moeten we nog veel huisjes doorzoeken?'

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Na het fiasco op de dansvloer tijdens het feest is Benicio extra alert wanneer een of andere gids een hand op Jessa's schouder legt en zich vrij duidelijk in haar personal space bevindt. Hij ontspant lichtelijk als hem duidelijk wordt dat deze man daadwerkelijk enkel oog heeft voor het boek, en langzaam begint Benicio's aandacht te verschuiven van de hand op Jessa's schouder naar wat de man eigenlijk aan het vertellen is.

Benicio staart gefascineerd naar het boek. De man is inmiddels uitgesproken. Jessa pakt Benicio's hand en hij reageert daar onmiddellijk op door zijn vingers met die van haar te verstrengelen.

De man is echter vrij duidelijk in wat er nu moet gebeuren - de volgende mensen zijn aan de beurt en voordat hij echt eens goed naar het boek kan kijken moeten ze richting de uitgang. Eenmaal buiten kijkt Benicio Mel en Jessa aan.

'Nou. Dat was dus het boek. Hebben jullie toevallig iets kunnen lezen?'

Afbeelding

Isra trekt een wenkbrauw op bij Lucs antwoord op haar vraag. Hij mocht dan gelijk hebben, maar hij was over het algemeen niet zo kortaf. Oke, echt een slechte dag dus. Bij zijn vraag haalt ze halfhartig haar schouders op.

'Nee. Ik heb het niet zo op ruïnes. Te stoffig.'

Ze schopt tegen een steentje aan waardoor er een klein stofwolkje ontstaat. Isra kijkt op wanneer ze een dak hoort instorten, en als Yvaine enkele minuten later het huisje binnenstapt ziet Isra dat zij onder het stof zit.

'Even je frustraties op een oud gebouwtje gebotvierd?' vraagt ze, haar mondhoeken licht opgetrokken.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Terwijl ze de hand van Benicio nog steeds vasthoud, loopt Jessa naar buiten. Echter, ze probeert zo lang mogelijk haar ogen op het boek te houden. Waarom zou iemand het boek er op deze manier tentoonstellen? Één ding was voor Jessa zeker... de kans dat dit het echte boek was, was nihil.

Als ze buiten staan fronst Jessa even... Ze moest nu snel wat bewijzen vinden waarom het boek nep was. Het was te nieuw, de onleesbare tekst tekst, wie scheurde nou zomaar een bladzijde uit z'n mooi boek, de titel, de halve zon en maan, het feit dat ze niet te dichtbij mocht komen. De ene na de andere reden raast door haar hoofd. Ze bijt even op haar lip en kijkt op als ze de woorden van Benicio hoort. "Nee... Ik heb niets kunnen lezen." Dan buigt ze zich naar haar reisgenoten toe en fluistert: "Ik betwijfel of dat boek wel het echte boek is, als ik heel eerlijk ben..."

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Yvaine kijkt Isra aan na haar grappige opmerking.
Ze beseft zich nu dat ze Isra helemaal niet goed kent. Ze had alleen maar de kant van haar gezien dat ze stug was en vooral tegen het mannelijk geslacht.
Maar nu ziet ze dat Isra eigenlijk hele fijne droge humor heeft. Dat mag ze wel. Misschien moest ze maar eens de tijd nemen om Isra beter te leren kennen.

Dus ze glimlacht en slaat haar armen over elkaar.

'Ik zal niet ontkennen dat dit één van de minst leuke uitjes tot nu toe is.' en ze giechelt. 'Maar dat huisje was absoluut een ongelukje.' en ze kijkt onschuldig.
'Misschien moet ik wel even echt mijn frustraties botvieren, dan bombardeer ik er straks nog wel een.' en ze grijnst.
'Laten we de andere zoeken, kijken hoever we al zijn.' oppert ze dan.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Hoe de spanning verdween met het zien van de lege vervaagde pagina's, hoe deze weer oplaait als de pagina's duidelijker worden en verschillende woorden leesbaar zijn. Eric laat zijn blik over een lijst met namen glijden, bladert door naar de volgende en leest een kort verslag over een reis door de Dolheuvels, maar zijn ogen worden groter door de bladzijde die daarop volgt.
Eric schudt zijn hoofd, wrijft een keer door zijn ogen en leest de bladzijde nogmaals. Snel bladert hij door naar de volgende pagina, maar die bevat niet eenzelfde soort interessante informatie en de letters beginnen ook weer te vervagen. Daarom bladert hij door en al snel is net als in het begin, niets meer leesbaar van de oude inkt. Eric gaat terug naar de pagina in het midden, maar voordat hij hem voor een derde maal leest, bekijkt hij de ruimte waar hij in staat. Waarom lag dit hier, wie had het geschreven en kon het waar zijn? Zijn ogen flitsen nogmaals over de regels heen, dan klapt hij het boekje zicht en stopt hij het in zijn zak. Hij moest dit met iemand anders samen bekijken.
Voorzichtig loopt hij terug naar de trap, let bij het naar beneden gaan weer op dat hij zijn gewicht goed verdeeld en gaat beneden onder het gat staan wat hij niet veel eerder zelf veroorzaakt heeft. De dubbele ruimte onder de vloer was nu vanaf hier duidelijk zichtbaar maar was helemaal leeg.

Eric legt zijn hand op zijn zak en glimlacht dan kort. Hoe groot was de kans dat hij juist door de grond heen moest zakken op deze plek en het kleine oude boekje daarmee moest vinden.
Hij klopt een keer op zijn zak en loopt dan door. Luc en Isra waren misschien nog wel in het huisje ernaast, dan kon hij ze het dagboek laten zien. Eric loopt via wat vroeger ooit de achterdeur moest zijn geweest naar buiten, maar bij de eerste stap stopt hij. Hij kijkt recht in de ogen van Furie die slechts een paar meter van hem verwijdert is.

Een paar seconden weet hij zich geen houding te geven. Ze had niet veel eerder hem duidelijk proberen te negeren en hijzelf had serieus iets proberen te bedenken om haar tegen hem doen uit te laten vallen. Eric glimlacht dan wrang bij de gedachte en schudt kort zijn hoofd.

"Iets gevonden?" Vraagt hij dan uiteindelijk aan haar, bij gebrek aan beter.

Afbeelding

Mel schudt haar hoofd bij de vraag van Bennie. Nee, ze had niks ervan kunnen zien. De woorden van Jessa doen Mel even naar haar opkijken, maar haalt dan kort haar schouders op.

"Maar hoe kunnen we daar zeker achter komen?"

Samen met Jessa en Ben gaat ze dan uiteindelijk in de richting van de rest van de groep, naar de ruïnes toe. Elke stap dichter naar de ruïnes toe, beseft Mel meer dat ze eigenlijk helemaal niks heeft kunnen betekenen. Ze had het boek niet goed kunnen bekijken en wist niet eens of het wel het boek was. Luc ging haar vast of uitlachen of zeker nog bozer worden dat hij niet mee was en het vast wel had kunnen zien..
Bij de ruïnes aangekomen kijkt Mel rond, maar ziet verder niemand.

"De ruïnes van Kalne toch?" vraagt ze met lach aan Jessa.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh heeft eigenlijk nog weinig oog voor de huisjes en even kijkt ze in de richting waar de laatste drie groepsleden vandaan horen te komen, maar ze ziet nog niets. Ze wilt weten hoe hun bevindingen zijn gegaan. Maar vooral wilt ze afleiding van haar gedachtes, iets dat deze plek haar niet lijkt te geven. Ze kijkt naar de huisjes, ze heeft ook werkelijk geen idee wie waar heen is gegaan, maar ze gokt dat niemand echt ver kan zijn. Als ze dan plotseling recht in de ogen van Eric kijkt weet ze niet wat ze moet zeggen. En gelukkig, lijkt hij hetzelfde probleem te hebben. Als hij na een korte stilte vraagt of ze iets gevonden heeft schud ze haar hoofd kort. Ze haalt een hand door haar haren heen om het weer goed te doen en kijkt hem aan.

"Alleen een oude kat die aandacht wilde en waarschijnlijk eten," zegt ze dan, "Ik wacht vooral totdat de andere terugkomen met de informatie. En heb jij wat gevonden?"

Het lukt haar om redelijk neutraal te klinken, iets waar ze blij mee is. Als hij normaal kan doen, dan moet haar dat toch ook lukken? Daarnaast heeft ze nog geen idee wat ze met de situatie aan moet en welke houding ze uiteindelijk het beste kan aannemen. Ze hoopt dat de rest er zo aan komt of dat er iemand bij komt, want hoewel ze het niet wilt toegeven, voelt ze zich nogal ongemakkelijk bij hem in de buurt.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric luistert naar haar antwoord en als ze over een kat begint, glimlacht hij licht. Natuurlijk legt ze de vraag bij hem terug en zijn hand glijdt in zijn zak. Op het moment dat hij het boekje vast pakt, is er een seconde van twijfel, maar uiteindelijk haalt hij het boekje toch te voorschijn. Hij was duidelijk niet instaat om een normaal gesprek met Furie te kunnen voeren, maar de reden dat ze hier waren was een onderwerp waar hij wel mee uit de voeten kon. En hoewel hij net eigenlijk onderweg naar Luc was, had zij evenveel recht om het te zien.

"Ik denk van wel.." Zegt hij en zijn stem is iets zachter door de spanning die er weer in hem oplaait.

Hij stapt naar haar toe en als hij vlak bij haar staat pakt hij haar hand vast en geeft haar het boekje geopend op de bladzijde die zijn aandacht getrokken heeft.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh is wat verrast door het antwoord van Eric, vooral omdat het niet leek alsof hij iets gevonden had. Als hij naar haar toestapt en vlakbij haar staat stokt haar adem even. Was het echt nodig om zo dichtbij te staan? Als hij dan ook haar hand vastpakt voelt het even alsof de wereld stilstaat. Ze is absoluut niet klaar voor een confrontatie in welke zin dan ook. Dan voelt ze het boekje in haar hand, nog even kijkt ze hem aan, maar dan kijkt ze naar haar handen. Het boekje is oud en heeft al veel doorgemaakt. Maar de pagina die hij openslaat heeft een tekst die duidelijk leesbaar is. Haar ogen glijden over de woorden heen en als ze klaar is leest ze nog een keer om zeker te zijn van wat er staat. Het teken wat in de grotten was gevonden was onderaan de pagina getekend. Dan kijkt ze hem aan.

"Als dit waar is... Dan is dit de reden waarom er nooit wat gevonden is. Dan hebben we een doel om naar te zoeken," zegt ze dan zachtjes en er ligt een combinatie van verbaasdheid en enthousiasme in haar stem.

Als dit echt waar zou zijn, dan hadden ze eindelijk een doel. Ze kijkt weer naar het boek en slaat het dan resoluut dicht. De rest van de groep moest dit weten, maar niet hier. Ze geeft het boekje terug en kijkt hem aan.

"We moeten dit met de rest bespreken, maar niet hier," zegt ze dan, "Ergens waar we niet bang hoeven te zijn dat iemand ons hoort. Tot dat moment, kunnen we het er beter niet over hebben. Ik regel in de herberg wel een veilige plek om te praten."

Door het idee dat ze nu echte informatie hebben gevonden heeft ze amper nog door hoe dicht Eric bij haar staat.

OOC:: Haha, de rest mag nog niets weten [A]

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa fronst even, ja... Hoe zou de groep kunnen bewijzen dat het boek in het raadhuis nep was? "Er zijn meerdere redenen waarom ik niet geloof dat dat boek echt is..." zegt ze zacht, terwijl ze goed oplet of er niemand meeluister, "Maar echt zeker kunnen we pas zijn als we het eventuele echte boek vinden." Het was nu te gevaarlijk om haar redenen te gaan roepen. Bovendien, nu had ze ook meer bedenktijd om met een aantal geloofwaardige dingen te komen. Diep in gedachten verzonken loopt ze met de andere twee mee.

Na een tijdje komen ze aan bij de ruines. Jessa knikt als ze Mel hoort. "Ja... Ik denk dat dit de ruines zijn..." zegt ze wat afwezig. Ze kijkt even rond of ze de rest ziet. Als de groep compleet was kon ze haar gedachten met iedereen delen. "Zullen we de rest gaan zoeken?"

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio loopt teleurgesteld met Jessa en Mel mee. Hij deelde in Jessa's twijfels. Met Jessa's hand nog in de zijne lopen ze gedrieën richting de ruïnes, die er bij aankomst wel erg rustig bij liggen.

'Ze zullen ongetwijfeld al een eindje verderop zijn,' mompelt hij.

Afbeelding

Hoewel Isra het niet zo heeft op de vrolijke, onschuldige air die Yvaine wil afgeven is ze niet de meest irritante persoon om mee om te gaan. Bij Yvaine's voorstel knikt Isra kort. Ze loopt het huisje uit en tuurt om zich heen. Eric en Caleigh ziet ze niet, maar in de verte komen drie bekende figuren hun kant op.

'Daar is de rest,' zegt ze tegen niemand in het bijzonder.

OOC: Enorm ongeïnspireerde post maar oké XD

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

[[...]]

Caleigh is opgelucht nu de rest van de groep terug is en ze weer bij elkaar zijn. Niet alleen omdat de situatie met Eric haar net nogal benauwde, maar ook omdat ze nu misschien kunnen beslissen of het gerucht van het 'Boek' bestaat om hun naar Kalne te lokken. Ondanks dat merkt ze dat ze nog wat nerveus is, maar ze probeert het te negeren en te verbergen.

"Hoe is het gegaan bij het raadshuis?" vraagt ze dan aan Jessa, Mel & Benicio.

Iemand moest de vraag stellen en Caleigh hoopt dat dit haar gedachtes even bij Eric weghoudt.

OOC:: read this please

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa bijt even op haar lip. Als zij zou praten zou ze alles in de hand hebben... Ze zucht en schraapt haar keel. "Niet zo goed, denk ik..." zegt ze, "Ik heb het boek eens goed bekeken, maar we werden al snel weggestuurd en ik mocht niet bij het boek in de buurt komen..." Ze kijkt even naar de grond, tijd om met haar excuses te komen. "Ik betwijfel te zeerste of het boek wel echt is..." Ze kijkt de groep even rond, ze wachtte natuurlijk op redenen waarom het boek een imitatie was. "Het boek zag er helemaal nieuw uit. De gids zei dat het jarenlang door zware magie beschermt is gebleven, maar toen ik in de buurt kwam riep hij dat het boek heel delicaat was. Dat kan op zich kloppen, maar er lag een uitgescheurde bladzijde naast. Dat spreekt elkaar tegen..."

Goed, excuus 1 en 2 waren eruit nu, nu excuus 3. "Er stond onder de titel "Boek van de Gevallene" een halve zon en maan." Ze kijkt de groep rond of het enige reacties op wekt. "De Halve Zon en Maan is een religieus symbool dat nog maar enkele decenia gebruikt wordt. Volgens de legende is het boek minstens 100 jaar oud."

Ze bijt even op haar lip, zouden ze dit accepteren?

Harry, Ron & Hermione

Zo zit je nog rustig aan je ontbijt in de herberg, zo sta je samen met je twee compagnons in een verstoft, verlaten en bovenal krakkemikkig huisje. Een huisje zoals zovelen in de ruïnes van Kalne. Julius was nog maar net begonnen aan zijn inspectie van het huisje, toen hij deze abrupt moest afbreken. Te horen aan de naderende voetstappen en luider wordend geroezemoes was er bezoek op komst. Adam, Julius en Scarlett verscholen zich in het huisje en verroerden geen vin. Alles om hun aanwezigheid maar niet prijs te hoeven geven.

[...]

Julius ving na een poos stokstijf stil te staan flarden van een gesprek op. "Klinkt als: "het boek"..." fluisterde Julius. Hij keek naar Adam en Scarlett om via oogcontact duidelijk te krijgen dat ze alledrie hetzelfde hadden gehoord. Dit was niet het moment om jouw aanwezigheid prijs te geven aan een onbekende groep. Niet in de laatste plaats omdat het gesprek wat gaande was, zou afstompen. Nee, Julius besloot ertoe (in de hoop dat Adam en Scarlett hetzelfde zouden doen) luistervinkje te blijven spelen. Jezelf bekend maken kon altijd nog..

Carrick_Fergus · Beginnend Tovenaar

Adam luistert met ingehouden adem naar de woorden die gesproken werden, zodat hij er absoluut zeker van zou zijn dat hij niks zou missen. Met een korte blik op Julius geeft Adam aan dat hij ook heeft gehoord wat Julius heeft gehoord. Maar Adam weet nou niet of ze hier nou wel luistervinkje moeten gaan spelen, bij veel mensen kan dat in het verkeerde keelgat schieten, niet dat dat echt boeiend is en daarbij ze kennen Yvaine toch.

Alhoewel ze zich dan ook wel verraden dat ze zojuist luistervinkje hadden staan spelen, maar ze kunnen het ook heel subtiel brengen. Adam kijkt dan toch weer even naar Julius met een blik van. Men heeft het niet zo op luistervinkjes.

[RPG] Fantasy (2)

Wie is er online