[RPG] Tartarus

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Mila luistert naar Bree die verteld over het pijpsysteem, maar als ze eerlijk is, ziet Mila dat absoluut niet zitten. Ze stelt voor om een voorstelronde te doen, maar kort erna ontstaat er een discussie. Ze kijkt even naar Ryan en trekt lichtelijk haar wenkbrauw op. Iemand heeft hier een groot ego-gehalte. Joaquin heeft het over een kaart over de gebouwen en slechts enkele seconden later gaat Ryan er weer tegenin.

"Als je al regelmatig contact hebt met de gatekeepers, dan weet je ook dat de gatekeepers onder volledige controle staan van hem. Gatekeepers hebben geen geweten, daarom worden ze gebruikt," zegt ze dan, haar stem is rustig en ze straalt volledige rust uit, "De poorten zijn geen optie om te ontsnappen, het is onmogelijk om via de poorten te ontsnappen."

Ze haalt een hand door haar haren heen.

"Is er iemand wel eens aan de rand van de Onderwereld geweest?"

Zelf heeft ze geen idee hoe groot de Onderwereld werkelijk is. Ze weet dat er achter de gebouwen nog vele kilometers land liggen die nooit bezicht worden en waar niemand weet wat er is, maar of er ook een einde aankomt weet ze niet.

OOC:: Niemand is echt aan de rand van de Onderwereld geweest (behalve als ik je PB dat je dat wel bent)

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Ryan bitcht nog een eind verder en Joaquin is niet bepaald onder de indruk, wat heeft het voor zin om gelijk met verwijten beginnen te gooien? In situaties als deze kan je beter kalm blijven zodat je nog een beetje rationeel kan nadenken. Joaquin heeft het gevoel dat Ryan mogelijke onzekerheid en angst op andere probeert uit te werken om zelf zo stoer mogelijk te kunnen lijken.

"Ik bewéér niet dat daar een geweldige kaart ligt die ons de oplossing kan geven om te ontsnappen. Het enige waar ik wél aan kan geraken is een kadastrale kaart van het westerlijke gedeelte van de onderwereld. En of ons dat ook maar een beetje kan helpen is nog maar de vraag. Alle andere kaarten qua gebouwen liggen in het hoofdkwartier van de builders".

Joaquin richt zich terug op de groep: "Zoals Bree al zei kunnen we best kijken wat ieder van ons weer over het systeem. Ieder van ons heeft bepaalde connecties en is op de hoogte van bepaalde onderdelen. De enige mogelijkheid om hier uit te geraken is als we een beetje moeite doen om samen te werken en dat zal niet helpen als je voortdurend anderen de grond in boort".

Joaquin denkt even terug aan de dagen voor zijn dood en dat hij toen echt voor het eerst van zijn leven in paniek heeft geleefd. De onzekerheid en angst wil hij niet nog eens ervaren. Zeker niet met al hetgene dat hem nu nog te wachten zal staan. Hij knikt dankbaar als het jonge meisje rustig een antwoord geeft, maar schudt dan zijn hoofd. "Zelf ben ik er nooit geweest. andere builders die ik ken wel, omdat zij hier al veel langer zijn dan ik. Er wordt ook niet echt over gepraat"

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Een vrouw genaamd Bree lijkt een poging te ondernemen tot iets wat op sarcasme lijkt. Schattig. "Zullen we het sarcasme overlaten aan de professionals?" zegt hij, met een opgetrokken wenkbrauw. Deze Bree beviel hem niet helemaal. Vooral niet als ze gelijk over verraders begint. Zou ze iets achterhouden?

Dan begint het voorstelrondje. Ryan weigert zijn fuctie te zeggen en Damiën trekt zijn wenkbrauwen op. Hij weet wel wat Ryan doet en het zou waarschijnlijk een kwestie van tijd zijn tot de rest van de groep er achter zou komen. Geheimzinnig doen heeft dus geen enkel nut. "Damiën Whyte. Guard." zegt hij dan kortaf. Meer info was er op dit moment nog niet nodig.

Dan gaat het gesprek over in een verhaal over kaarten. Of eerder, het gebrek daaraan. Als Joaquin over het stelen van een kaart begint kijkt Damiën hem inschattend aan. Dat ventje heeft waarschijnlijk in zijn hele leven nog nooit iets gestolen, laat staan iets van belang. Ryan verwoordt min of meer wat hij denkt. Hij was misschien gevaarlijk, maar hij moest toegeven dat hij niet tegen die bewaking op kon.

Mila neemt het woord weer. "Ik acht de kans klein dat iemand van ons ooit daar is geweest. Jij weet net zo goed als ik dat Guards en Assassins daar eigenlijk nooit komen. Er zijn geen steden daar, dus Builders vindt je daar ook niet." zegt hij, terwijl hij op de achterpoten van zijn stoel leunt.

"Luister, Joaquin was het toch?" gaat hij kalm verder terwijl hij zijn blik op hem richt, "Iets stelen is niet iets wat je zomaar doet. Je moet ervoor zorgen dat het niet gemist wordt, of je moet ervoor zorgen dat iemand er achter komt dat jij het was. Als ik heel eerlijk ben, lijk je me geen specialist. Zelfs als het ze zou lukken kun je d'r van uit gaan dat die gasten dan je bloed wel kunnen drinken. Als ik jou was zou ik dit niet alleen doen."

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Meer en meer begint Sebastian zich af te vragen of hij niet goed wijs is. Wat deed hij hier in deze kamer. Er was dus duidelijk geen plan. Hij zet zijn stoel weer met vier poten op de grond terwijl hij de namen van de personen die zich hebben voorgesteld in print. Zijn blik blijft even op het meisje rusten wat zich zojuist als Bree had voorgesteld en hij probeert in te schatten hoe oud ze is.

Hij kijkt op naar Ryan die niets anders leek te doen dan de advocaat van de duivel te spelen, maar dan toch in ieder geval aangeeft waar zijn talent ligt.
Een kaart stelen, via de riolering een uitweg zoeken of een gatekeeper afleiden. Geen van allen klonken het als ideeën waar hij zijn leven voor zou durven geven. Nog niet een vinger.. Maar dit hardop uitspreken zou ook helemaal niets aan het gesprek hier toevoegen. Net als dat hij niets wist over de rand van de onderwereld waar Mila zojuist over sprak.

Sebastian fronst. Hij wilde niets liever dan deze godvergeten plek verlaten, maar de korte tijd dat hij hier was, had hij duidelijk niet voldoende zijn best gedaan om de mogelijkheden te bekijken hoe hij dat kon doen. Hij was eigenlijk met niets anders bezig geweest dan dat wat hij wel kon, aan Mila over proberen te brengen. En in dat tempo zat hij hier nog wel minstens een eeuwigheid.

Joaquin leek als een van de eerste, en weinigen, zijn nek uit te willen steken om in ieder geval een kaart proberen te ontvreemden. Damien geeft hem op kalme toon antwoord. Ondanks dat er op het puntje van zijn tong een bijdehante opmerking ligt over het 'niet alleen doen', houdt Sebastian zich in en kijkt hij naar de enorme donkere man en daarna naar het meisje met de zwarte bril die als laatste binnen zijn gekomen.

Blijerd · Happy to kill **Woonplaats:** New New York

Nonchalant leunt Ryan tegen een van de kasten die in de grote ruimte staat. Hij knikt bij de woorden van Damien. Tenminste iemand die nog een beetje helder na kan denken.

"Jullie hebben hopelijk wel door, dat we met een actie als deze onze levens riskeren. In tegenstelling tot de vorige keer dat we allemaal storven, kunnen we na onze volgende dood niet meer terug keren. Ik wil niet iemands goede dag hiermee verpesten, maar het is de waarheid. Als er nu mensen zijn die de veiligheid van de rest gaan riskeren, spreek nu snel. Nu is er nog niks afgesproken, dus kan niemand informatie geven aan de personen hogerop. Het is het beste om nu met elkaar af te spreken dat alles wat in deze kamer gezegd wordt, in deze kamer blijft. Als die regels overtreden worden, zullen de overtreders opgespoord en gestraft worden." Hij sluit zijn preek af met een korte knik richting de groep.

"Ik boor ook niemand de grond in. Ik druk iedereen met de neus op de feiten. Er mag hier niet te makkelijk over gedacht worden. Voor velen is dit leven een tweede kans. We krijgen geen derde. Besef dat goed."

Ryan loopt rustig door de kamer. Hij blijft stil staan voor Joaquin. "Zou jij het aandurven, om subtiel in gesprek te gaan met de oudere builders. Vraag hen over de geschiedenis van de Onderwereld. De opbouw ervan. Kans bestaat dat ze, zonder argwaan, gaan vertellen hoe zij verantwoordelijk zijn voor het bestaan ervan."

Dan loopt hij richting Beau. "Jij bent messenger, right? Op de volgende missie waarbij je een kaart mee moet nemen, vind een manier om hem te kopiëren. Ook al teken je hem na op een servetje met een potlood zonder punt. Vind een manier."

Hij richt zijn blik vervolgens op Bree. "En jij... Hou je mond, totdat je wat nuttigs te melden hebt." Na de laatste worden vormt er een smirk op zijn gezicht.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Zo stil als het was toen Elina en Jeron waren binnengekomen, zo chaotisch en - well, vijandig ging het er nu aan toe. Het voorstelrondje verzandt ergens tussen de meteen vrij diepgaande discussies over een plan van aanpak en Jeron slaat zijn armen over elkaar en positioneert zichzelf ergens tegen de muur. Hij luistert en observeert en als er dan een korte stilte valt na een spraakwaterval van de jongeman met de big attitude, Ryan, besluit Jeron dat het tijd is om zichzelf te introduceren.

'Jeron. Ik ben een builder. Elektriciteit.'

Hij kijkt Joaquin en Bree kort aan. Naast Elina kent hij hen het best, maar zij zijn ook de twee binnen de groep die wat hem betreft met de meest opbouwende en nuttige inbreng komen. Dan richt hij zijn blik op Ryan.

'Een realistische kijk op de situatie kan geen kwaad,' zegt hij dan kalm maar met een zekere autoriteit, 'maar als je mensen gaat vertellen dat ze hun mond moeten houden omdat jij hun inbreng toevallig niet nuttig vindt, terwijl we ons nu juist in die fase van deze idiote ontsnappingspoging bevinden dat zoveel mogelijk verschillende suggesties ons verder kunnen helpen, spreek je jezelf tegen.'

Hij weet dat iemand als Ryan zo'n opmerking waarschijnlijk zal pareren met een sarcastische reactie, maar dat kan hem weinig schelen.

Blijerd · Happy to kill **Woonplaats:** New New York

Ondertussen staat Ryan alweer naast Bree. Hij kijkt Jeron met een opgetrokken wenkbrauw aan. Wat heeft hij daar nou weer aan? "Agh joh... Ik pest de meid alleen maar." Na die woorden gezegd te hebben, geeft hij Bree een harde, 'speelse' klap op haar rug. Hij is gewend om dat te doen bij de guards die hij traint en hij is benieuwd of Bree de klap goed op kan vangen. If not, dan neemt hij haar nog minder serieus dan hij al doet.

Vervolgens positioneert Ryan zich op een van de nog lege stoelen. "Dus... Moet ik pen en papier gaan pakken om jullie geweldige spraakwaterval aan ideeën te noteren?"

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Damiën luistert naar was Ryan te vertellen heeft. Het is niet verkeerd om iemand in de groep te hebben die hetzelfde dacht als hij. Maar goed, misschien was dit een standaard instelling die de meeste guards hadden. Echter... Ryan's aanpak was misschien niet echt geweldig.

"Als ik iets mag zeggen." zegt hij, "Hoeveel ideeën we ook met z'n alle lijken te hebben, ik denk niet dat er uberhaubt iets gaat lukken als we met iedereen ruzie gaan lopen maken." Hij gaat staan en kijkt de groep aan. "Kijk, als het aan mij ligt loop ik onmiddellijk naar Hem toe om hem een kogel door z'n kop te jagen. Helaas is dat behoorlijk suïcidaal. Ik denk persoonlijk dat we beter even verder kunnen gaan met het 'Wie ben je, wat doe je, in wat voor auto rijdt je vader?'-voorstelrondje. Zo worden misschien wat wijzer over wat voor plannen we wel kunnen maken." Hij loopt naar het meisje met de bril. "Jij hebt jezelf nog niet voorgesteld, bijvoorbeeld. Vertel eens wat over jezelf." zegt hij, terwijl hij tegenover haar gaat zitten. Eigenlijk klinkt hij best wel vriendelijk. Maar goed, als hij zijn naam zou geven zou iedereen dat doen. Buiten dat, met wat vriendelijkheid, kon hij misschien wel wat info uit haar krijgen.

Yuuki · Lioness of Casterly Rock **Woonplaats:** King's Landing

Bree probeert Damiëns opmerking naar haar te negeren, maar voelt zich alsnog nogal gekleineerd. Het helpt niet dat dit de eerste keer in een heel lange tijd is dat ze met zoveel mensen tegelijk een gesprek probeert te voeren en ze toch al nerveus is. Ze probeert er niet aan te denken en concentreert zich op wat Beau en Joaquin zeggen.

Het blijkt dat er toch wel kaarten zijn, maar dat die lastig zijn om te krijgen. Dan breekt er een discussie los die al snel onderbroken wordt door Ryan, die blijkbaar erg goed is in denigrerend doen. Ondertussen lijkt Bree's originele suggestie - de tunnels - al compleet afgekeurd te zijn, maar ze besluit er niets van te zeggen, vooral wanneer Damiën zich er ook in mengt en Ryan aan een tweede ronde denigrerend doen begint.

Ze denkt wel serieus na over zijn woorden. Zijn speech doet goed doordringen dat ze hier inderdaad hun leven riskeren, iets wat Bree wel wist, maar nog niet echt voelde. Nu wel. Maar ze gaat zich nu echt niet terugtrekken. De kans op ontsnapping maakt de risico's voor haar waard.

Ryan eindigt zijn betoog met nog een steek naar Bree. Bree voelt haar gezicht rood worden, maar heeft geen repliek. Als Jeron haar dan verdedigt, voelt ze zich zowel geïrriteerd - omdat het nu lijkt alsof ze verdediging nodig heeft - als dankbaar.

Ryan doet alsof hij haar alleen maar aan het pesten was en slaat haar hard op haar rug. Hoewel Bree het flink voelt, geeft ze geen kik. En plotseling voelt ze zich minder geïntimideerd door hem - eigenlijk doet dit haar denken aan haar broer, die haar ook vaak plagend op de rug sloeg en irritant deed... voordat ze ziek werd en hij haar niet meer aan durfde te raken. "Sure, het is al prima hoor," zegt Bree terwijl ze nonchalant haar schouders ophaalt. Hoewel Ryan nu minder bedreigend lijkt, heeft ze wel door dat ze voor hem uit moet kijken. Hij kan dan wel 'speels' doen, maar geloven doet Bree hem niet.

Ze gaat ervan uit dat Ryans volgende opmerking sarcastisch is, dus stating-the-obvious en zeggen dat dat onverstandig is omdat er dan meer bewijs is van hun plannen en het risico groter is doet ze niet. In plaats daarvan knikt Bree bij Damiëns woorden en hoopt ze dat iedereen nu normaal kan gaan doen.

xMissme · Volleerd Tovenaar

Ook Joaquin stelt zich voor. Hij blijkt een builder te zijn en zijn leidinggevende schijnt een kaart te hebben van een aantal gebouwen. Beau knikt bij zijn betoog, maar hij twijfelt. Ryan verwoordt, hoe ruw dan ook, toch ook de gedachten van Beau; het stelen van kaarten van leidinggevenden was niet zomaar iets. Desondanks had Ryan geen reden om zich zo vijandig op te stellen - Joaquin deed een serieuze poging om een plan op te zetten. Een plan waarvan Beau gedacht had dat het er al zou zijn.

Ryan begint over de gatekeepers en in reactie daarop vraagt Mila, de assasin, of er wel eens iemand aan de rand van de onderwereld is geweest. Beau was daar geweest. Bij haar vraag knarst hij even op zijn tanden. Moest hij zeggen wat hij daar gezien had? Of zou hij nog even de kat uit de boom kijken? Beau wist het niet. Het continuërende gesprek leidde hem af. Joaquin was nog nooit aan de rand geweest, en geen wonder. Wat had een builder daar te zoeken? Ook Damiën is er niet geweest, en hij neemt aan dat niemand in de kamer daar ooit geweest is. Inwendig baalt Beau van de situatie; wat moest hij? Zelfs al zou hij zeggen dat hij aan de rand was geweest, dan nog - wat hij wist was vaag en niet bepaald bruikbaar.

Ryan is de hegemon. Wederom trekt hij zijn mond open en nu deelt hij zelfs orders uit. Een kaart meenemen? Beau? Hij is inmiddels al zo'n drie jaar hier beneden - voor waar Beau heen moet heeft hij niet echt meer kaarten nodig. En hem dat bevelen? Beau bijt op zijn lip. Wat dacht hij wel? Vervolgens wordt Bree 'afgekat' en daar blijft het bij.

Jeron stelt zich - gelukkig - voor, en hij verdedigt Bree - gelukkig. Iemand moest wat tegenkracht zetten tegen Ryan. Bree lijkt enigszins gepikeerd, maar ze neemt gauw de nonchalante houding in die ze ook had gehad toen ze de bibliotheek in was gelopen. Beau fronst en focust zich vervolgens op Damiën, die Elina aanspreekt. Ondertussen spookt in zijn hoofd de vraag van Mila rond. Beau's handen zijn geklemd om de stoelleuning en hij zit recht op in zijn stoel. Beau blikt onzeker op Mila, als om over te brengen dat hij aan de rand van de onderwereld was geweest. Als om haar te vragen, moest hij spreken, of niet? Onwillekeurig veegt Beau een lok haar voor zijn ogen weg.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Lara begroet alle bekenden die binnen komen met een flauwe glimlach. Er blijven maar mensen binnen komen en de groep is veel groter dan Lara had verwacht. Daarnaast weet ze niet zo goed wat ze moet vinden van het feit dat Mila, Damiën en Ryan ook willen ontsnappen. Het is natuurlijk heel begrijpelijk: zelfs haar ergste vijand zou ze het niet toewensen om in de Onderwereld te verblijven. Maar ze weet niet of ze tijdens het werken kan doen alsof er niets aan de hand is...

Het blijft heel lang stil in de groep, maar als Damiën eenmaal begint met praten, wordt het direct een grote chaos. Lara moet dan ook grote moeite doen om alles te blijven volgen. Lichtelijk verbaasd kijkt ze van de ene spreker naar de andere en ondertussen probeert ze een eigen mening te vormen over alles wat er gezegd wordt. Uit alles wat er gezegd wordt, blijkt dat dit echt gevaarlijk is. De vorige keer dat ze stierven, waren ze door Hem gered, maar dat zat er nu niet in.

Ryan zet zichzelf op de kaart in de groep door al een aantal vervelende opmerkingen te maken. Na al die jaren vond ze Ryan nog even intimiderend als op het moment dat ze hem voor het eerst zag, maar gelukkig was ze wel gewend geraakt aan zijn doen en laten. Als Ryan Bree afkat en vervolgens doet alsof hij haar alleen maar aan het pesten was, trekt Lara lichtelijk geïrriteerd haar wenkbrauw op. "Je moet je maar niet te veel aantrekken van Ryan, hoor. Zo doet hij altijd." zegt ze heel zacht tegen Bree. Ze hoopt dat Ryan het niet heeft gehoord, anders zou hij haar leven vast tot een hel maken.

Verlegen neemt ze Bree in zich op. Ze had haar wel vaker zien rondlopen, maar ze hadden elkaar nooit echt gesproken. Bree zag er heel vriendelijk en gezellig uit. Lara miste het hebben van een goede vriendin. Tijdens haar jaren in de Onderwereld was ze veel alleen geweest. Natuurlijk is ze altijd trouw aan Mila, die ze tijdens haar werk als guard veel begeleidt, maar dat was puur een werkrelatie.

Lara wacht maar even met zich voorstellen, want de focus ligt nu op de vrouw met het lange blonde haar en de bril. Als ze voor haar beurt zou spreken, kreeg ze zo dadelijk weer een uitbrander van Damiën of Ryan. Daarnaast weet ze op dit moment niet zo goed wat ze moet bijdragen aan het gesprek. Ze voelde zich jong en nutteloos.

Tengaar · Schoolhoofd

Elina heeft rustig het gesprek laten starten en zijn gang laten gaan. Ze mag dan wel leidinggevende zijn bij de elektriciteit builders, verder heeft ze het niet op haantje de voorste gedrag. Ze neemt de vragen en opmerkingen in zich op en vraagt zich eigenlijk nu al of deze groep wel als geschikt is om als groep te ontsnappen. Vooral de woorden van Ryan raken haar hard en zijn sarcasme deed haar gniffelen van ongeloof, wilde deze gozer wel echt weg.

Het is pas wanneer Damiën haar aanspreek dat Elina de groep echt weer rond kijkt en vervolgens Daniën aankijkt. De blik is zijn ogen is nog net zo intimiderend als de eerste keer, maar ze zou zich niet zomaar laten kennen. Ze schuift haar bril weer net iets beter op haar neus en slaat haar armen over elkaar.

"Elina" antwoord ze hem vervolgens. "Net als Jeron ben ik een builder bij de afdeling elektriciteit." Kort glijdt haar blik naar Jeron die zoals altijd een stukje rust uitstraalde voor haar. "Ik ben wat minder actief op de werkvloer dan hij" zegt ze als ze haar blik weer op Damiën richt. "Ik heb een meer leidinggevende rol, meer het denkwerk." vervolgt ze haar zin terwijl ze aan de zijkant van haar hoofd tikt. Ergens heeft Elina de verwachting dat mensen denken dat ze een verlegen typ is, dat kan ze beter nu gelijk rechtzetten dat dat niet het geval is.

"Als ik het goed begrijp heeft niemand van jullie echt een goed plan om hier weg te komen." zegt ze haar blik weer gericht op de hele groep. "maar er zijn er ook niet veel die echt kennis hebben van de omgeving, omdat iedereen ze stort op de taak die ze opgelegd hebben kregen." Ze spreek simpelweg haar gedachte gang en hoop dat iedereen zich daarin kan vinden. Als een soort goedkeuring van haar eigen gedachte knikt ze even. "Ik ben zelf ook nooit aan de rand geweest, maar wel aan de rand van de woongrens. De stad wordt steeds voller en probeert net als in de bovenwereld uit te breiden. Ik ben er enkele keren geweest om te kijken of we het elektriciteitsnetwerk konden uitbreiden." Elina slikt even. "Helaas weet ik ook niet zo gek veel meer, alleen dat het op sommige plaatsen verboden was voor mij om te komen, wat behoorlijk verdacht is."

"Wel heb ik het geluk dat ik van lezen hou." zegt ze vrij snel daarachter met een lichte schaamte. Ze was nu eenmaal een nerd en dat is nooit veranderd. "Wellicht heb ik nog niets wat kan helpen, moment." En moet die woorden verlaat Elina de kamer de bibliotheek weer in.

ooc: post maar lekker verder terwijl Elina iets gaat zoeken (A).

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Mila rolt met haar ogen als ze Ryan hoort, ze is niet snel geirriteerd, maar zijn instelling staat haar absoluut niet aan. Daarnaast houdt ze niet van dat kinderlijke gedrag over wat er wel en niet moet gebeuren. De man genaamd Jeron bemoeit zich ermee en niet veel later mengt ook Damien zich were in het gesprek die voorstelt om door te gaan met het voorstelrondje. Hij loopt naar een blond meisje met een bril en vraagt naar haar naam. Ze verteld dat ze Elina heet en dat ze een meer leidinggevende rol heeft bij de builders. Ze heeft het over de rand vand e woongrens, maar voor Mila is dta geen waardevolle informatie. Het landschap tussen de stad en de rand strekte zich kilometers uit, vanaf de trappen naar de gatekeepers was dat te redelijk te zien ondanks de duisternis. Ze besluit zich maar als volgende voor te stellen.

"Ik ben Mila Baker," zegt ze dan, "Assasin."

Ze vind het niet nodig om uitgebreider te spreken over watz e doet, er heerste algemene verhalen over wat assasins doen en dan de spookverhalen over hoe gevaarlijk ze waren. Mila heeft ondanks de hele discussie de constante blik van Beau opgemerkt en ze zucht even.

"En Beau wilt overduidelijk iets vertellen..." zegt ze dan kalm en ze kijkt Beau aan.

Blijerd · Happy to kill **Woonplaats:** New New York

"Mila, je kan wel met je ogen rollen, maar dat helpt ook niks." Mila voelt zich blijkbaar geroepen om de moeder van de groep te spelen en te zorgen dat iedereen het woord krijg. Niet dat het Ryan iets doet. Hij vindt het alleen maar lachwekkend.

De woorden van alle mensen die ervoor aan het woord waren, klinken nog na in zijn hoofd. Oké. Een aantal Guards, een aantal builders, een messenger en een assassin. Ook waren er een paar van wiens baan nog niet bekend was. Hijzelf was er een van. Een lach vormt op zijn gezicht. Hij kon de humor er wel van inzien. Ze konden nog wel even wachten.

De samenkomst begint voor Ryan te voelen als een complete waste of time. Deze tijd had hij liever doorgebracht in de trainingsgebouwen. Er was net een lading nieuwe guards binnen gekomen, die er nog niks van bakten. Een paar waren in tranen weggerend naar huis. En dat terwijl hij alleen maar de basis probeerde te leren... Terreinverkenning...

"Misschien wordt het tijd voor een verkenningsronde..." Mompelt hij. "Of spreek ik voor mijn beurt?" Zegt hij, terwijl hij Mila grijnzend aankijkt.

Tengaar · Schoolhoofd

Op het moment dat de deur achter Elina dicht slaat realiseert ze zich dat het misschien niet verstandig was om de kamer zomaar te verlaten. Zowel in de boven als de onderwereld had ze tot nu toe redelijk veel vrijheid gehad. Blijkbaar dacht iedereen dat zij simpelweg zich toch wel binnen de regels zou gedragen. Ergens was het ook wel waar, maar ik deze situatie is het nog maar de vraag. Hadden haar blikken en woorden nu al genoeg vertrouwen opgewekt dat ze haar zomaar de kamer laten verlaten. Als ze slecht over haar zullen spreken zal Jeron ze waarschijnlijk tegenspreken. Heeft ze deze mensen überhaupt wel nodig. Tot nu toe hebben ze nog niets nuttigs bewezen wat zij en Jeron al niet samen hadden. Brute kracht en denkkracht.

Kort haalt ze haar schouders op, als ze haar niet zouden vertrouwen is dat hun probleem. Ze loopt naar één van de boekenkasten en begint te zoeken naar een boek dat ze al meerdere malen had bekeken.

[RPG] Tartarus

Wie is er online