[RPG] Fantasy (2)

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Nog een hele tijd zit Emma met het bord eten voor haar neus. Alle enigszins bekende gezichten verdwijnen stuk voor stuk naar boven en ze voelt zich rot. Na de lange dagen waarin ze alleen opgesloten heeft gezeten, heeft ze wel een beetje behoefte aan gezelschap. Daarnaast wilde ze graag wat meer weten over de groep waarin ze terecht is gekomen.

Ze slaakt een diepe zucht en staat dan op. Ze wrijft even over haar pijnlijke ledematen en stommelt daarna naar de kamer die de herbergier voor haar vrij heeft gemaakt. Als ze bovenaan de trap staat, is ze al helemaal uitgeput. Tranen van frustratie vullen haar ogen. Ze strompelt verder en als ze eindelijk haar kamer heeft gevonden, ploft ze op het bed neer. Het is niet nodig om haar bezittingen op te ruimen – naast haar kleren die ze nu draagt, heeft ze helemaal niets meer. Daar hebben de broertjes wel voor gezorgd.

Emma sluit haar ogen en probeert te beseffen hoeveel geluk ze heeft gehad vandaag. Maar in plaats daarvan kan ze alleen denken aan alle slechte dingen die haar overkomen zijn. Het zou haar waarschijnlijk veel moeite gaan kosten om hier weer bovenop te komen en dat kon ze op dit moment eigenlijk niet gebruiken. Er waren nog dingen die ze moest doen… Haar gedachten zitten vol zorgen, maar uiteindelijk valt Emma dan toch in slaap. Ze was uitgeput.

Harry, Ron & Hermione

Julius genoot net van het stukje vermaak, nu de belager begonnen was aan een spastische uitvoering van een of andere wilde dans, wanneer dit abrupt ten einde werd gebracht. De belager viel zo stijf als een plank op de grond. Het kibbelende stelletje was weer herenigd, maar ditmaal had Luc een nieuw iemand meegenomen. Julius bekeek alles wat van dichterbij en zo te zien waren Caleigh en Jessa niet de enige in dit huis. Kon ook moeilijk anders, want dit pand had zoveel vertrekken, dus er was genoeg plaats voor mooie dames.

Al het andere in de kamer gaat aan Julius voorbij. De tortelduifjes zijn eveneens herenigd met elkaar, Isra loopt de kamer uit op zoek naar Joost mag weten wat. Al snel ontstaat een mini-queeste, vindt alle spullen van Jessa terug. Bijna alle spullen dan, want Julius vangt een glimp op van Caleigh die de wand van Jessa op een tafeltje legt. Na even komt de krullebol terug met de tas van Jessa. Mission accomplished, you've gained 20 xp. Oh wacht.. Een voor een verlaten ze de kamer, op weg naar buiten, op weg naar de paarden om terug naar de herberg te gaan. Luc verdwijnt kort en verschijnt wederom in de kamer om zich over de nieuweling te ontfermen.

[even later terug in For]

Julius arriveert als laatste in de stallen van de herberg. Het verbaast hem niks Isra te zien, die overduidelijk in alle rust bezig is met het borstelen van haar paard. Bij binnenkomst in de herberg blijkt het uit te puilen van de mensen. Ineens begreep Julius Isra, want na het voorval van eerder stond Julius zijn hoofd ook niet naar opgaan in een drukke menigte in de herberg zelf. Hij zuchtte, haalde zijn schouders op en liep naar de bar. Of de waard zo vriendelijk zou willen zijn een stevige avondmaaltijd voor Julius te laten brengen. Tijdens het wachten bekeek hij van een afstandje de volle herberg. Her en der zaten mensen aan tafels, het ging er gezellig en rumoerig aan toe.

Nadat Julius zijn avondmaaltijd aangereikt kreeg op een dienblad, besloot hij deze op te pakken en mee te nemen naar zijn kamer. Hij liep de trap op en zag Mel staan, voor een ogenschijnlijke dichte deur. Julius liep op haar af en zei met een vriendelijke glimlach: "wat scheelt er? Ben je buiten je eigen kamer gesloten?" met een knipoog. Julius zette het dienblad voorzichtig op de grond neer, pakte zijn wand en fluisterde "alohomora" Een klik in het slot gaf aan dat de deur nu wel geopend kon worden. Julius wenste Mel nog een fijne avond en liep door naar zijn eigen kamer. Eenmaal binnen, ging hij op bed aan zijn avondmaal beginnen.

OOC: geen idee of Caleigh/Mel een kamer hebben met een deur die alohomora proof is, maar zo ja: dan hoor ik het wel en pas ik het aan

En oh: drie-pagina's-en-drie-en-een-halve-week-recap (a)

Tengaar · Schoolhoofd

Nadat Luc de douche verlaten had, had nog geen behoefte om te gaan slapen. Hij kleed zich in wat simpele kleding. Isra was nog steeds niet terug in de kamer. Hij heeft niet echt op haar gelet en weet eigenlijk niet waar ze nu uithangt. Niet dat dat een probleem is, Isra is sterk genoeg om op zichzelf te passen.

Als Luc de gang op stapt ziet hij Mel en Julius voor de deur staan van haar kamer. Kort haalt hij zijn wenkbrauw op. Julius ging nu al een tijdje mee met de groep, maar helemaal duidelijk is het hem nog niet waar hij staat. De grotere vraag in zijn gedachte is nu meer, waarom stond hij daar bij Mel. Julius bukte om zijn dienblad met eten te pakken en Luc kon nog net horen dat hij haar nog een fijne avond wenste. Geruisloos sluit Luc zijn deur en loopt Julius te gemoed, groet hem op simpele wijze en loopt verder richting Mel. Kort staat hij stil. Hij kijkt niet haar kant op en twijfelt of hij iets zal vragen. Het moment dat maar enkele seconden is lijkt een eeuwig te duren, wat moest hij haar vragen, wat moest hij zeggen. Hij kijkt kort op, maar door zijn natte haren die nu sluik voor zijn gezicht hangt blokkeert veel van zijn zicht. Het is moeilijk te zeggen wat Mel nu van hem kan lezen, maar hij ieder geval niet veel van haar. Zonder iets te zeggen loopt hij geruisloos door en de trap af.

Bij de bar besteld hij een whiskey. Tijdens het wachten kijkt hij de ruimte rond. Emma was nergens meer te bekennen, waarschijnlijk is ze verstandig genoeg om naar haar kamer te gaan. Achterin ziet hij Eric zitten, het lijkt bijna alsof hij zich verbergt voor iets. Als Luc zijn drankje krijgt loopt hij naar hem toe en zet met een flinke dreun zijn glas op de tafel.

"Zware dag gehad?" zegt hij tegen hem terwijl hij gaat zitten. Hij probeert een glimlach te vormen, maar het lukt hem niet om er iets van te maken. Langzaam begint hij aan zijn drankje, het is duidelijk dat deze dag niets veel meer zal brengen. Voorzichtig sluit Luc zelf zijn ogen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric laat zijn blik rusten op de straat buiten de herberg, terwijl hij zijn eten opeet en de gebeurtenissen van vandaag nogmaals in zijn hoofd afspeelt. Niet alleen probeerde hij te bedenken wat ze, of eigenlijk hijzelf, anders had kunnen doen om het te voorkomen. Maar zich vooral bewust te maken van de dingen die hij voelde en wat die betekenden. Hij had zijn verstand eens verloren en daar de prijs voor moeten betalen. Dat hij daar maar van mocht hebben geleerd en het niet nogmaals laten gebeuren.

Als Eric zijn bord leeg heeft, schuift hij deze wat naar voren en neemt zijn glas in de hand. Juist als hij een slok wilt nemen, vergezelt Luc hem. Hij glimlacht een keer en wacht totdat Luc ook zit.

"Laten we het daar maar niet over hebben. Als je het er niet over hebt, kun je tenminste nog doen alsof het niet bestaat. Laten we het hebben over die tactiek van jou. Het ene vrouwelijke probleem op te lossen door gewoon een nieuwe in de strijd te gooien." Eric glimlacht, en neemt nog een slok.

Terwijl hij naar de inhoud van zijn glas kijkt, verzwakt de lach echter en schudt hij zijn hoofd.

"Ik kan me een vrouwelijk probleem echter niet veroorloven. Zeker niet gedurende deze reis."

Eric beseft echter dat hoewel hij Luc graag mag, ze eigenlijk weinig tot niets van elkaar weten. En hoewel hij geloofde dat Luc misschien zelfs wel tot de selecte groep vrienden zou kunnen behoren, in de setting van deze groep hij niemand dan zichzelf dient te vertrouwen.
Daarom produceert hij maar iets van een glimlach, voordat hij nog een slok neemt.

Afbeelding

Mel blijft misschien een seconde of wat beteuterd naar de gesloten deur kijken, als ze iemand hoort aankomen. Als ze Julius ziet, glimlacht ze, en nog voordat ze haar stomme actie heeft uit kunnen leggen, heeft hij de deur voor haar geopend. Haar glimlach wordt wat groter en ze wilt hem bedanken als ze een stuk verder in de gang een deur open hoort gaan. Ze krijgt eigenlijk maar half mee dat Julius zijn dienblad oppakt.
Mel kijkt naar Luc die voorbij loopt en ze wilt haar mond open doen om hem te begroeten, als ze duidelijk begint af te lezen dat hij dat niet van plan is. Met grote ogen blijft ze perplex staan kijken hoe hij zonder een woord naar beneden loopt.

De tranen van woede, misschien ook wel verdriet, springen in haar ogen en ze draait zich om. Pas dan beseft ze dat Julius er niet meer staat. Verwoed veegt ze de tranen weg en loopt de slaapkamer in. Ze hoort geluiden in de badkamer en hoewel ze Caleigh het aller liefste wilde zien, kon ze op dit moment niet stil in de kamer blijven zitten. Snel pakt ze haar tas, en verlaat de kamer dan weer.

Mel haalt een keer diep adem en probeert zichzelf weer onder controle te krijgen. Hij verdiende geen tranen. Ze had misschien de illusie gehad dat ze vriendschap had gevoeld, dat was nu duidelijk niet.
Ze veegt nogmaals over haar ogen, hijst haar tas over haar schouder en loopt dan de trap af. Mel ziet heus wel dat hij bij Eric aan tafel is gaan zitten, maar ze loopt in een rechte lijn, zonder verder om te kijken, naar de deur en verlaat de herberg. Er waren vast nog wel andere plekken in For te vinden waar ze haar avondeten kon bestellen.

[...]

Uiteindelijk als Mel terug naar de herberg loopt, heeft ze geen idee hoeveel tijd er verstreken is. Het was donker en de straten een stuk rustiger. Ze had een eetcafeetje gevonden, daar haar maaltijd genuttigd en was in gesprek geraakt met een man die ook alleen aan de bar had gezeten. Het was een leuk gesprek, maar had haar vooral doen beseffen dat ze zich ondanks de grootte van de groep, momenteel erg eenzaam voelt.

Met een zucht maakt ze de deur van de herberg open en loopt naar boven. Deze keer kan ze de deur van haar kamer wel openen en ze ziet Caleigh in bed liggen. Opgelucht glimlacht Mel.

"Hey.." Zegt ze voorzichtig.

Tengaar · Schoolhoofd

Luc opent zijn ogen weer als Eric begint te praten. Hij knikt instemmend als hij zegt dat hij er liever niet over praat. Als hij in plaats daarvan over hem begint gaat Luc wat verzitten.

"Dus dat is hoe jij dit ziet? Want jij had een dame daar natuurlijk laten liggen." vraagt hij hem met een plagende toon. Als Eric dan vervolgens zegt dat hij geen vrouwenproblemen kan veroorloven, kan Luc weer niets anders dan met hem eens zijn.

"Er is maar één vrouw op deze wereld die voor mij echt belangrijk is." zegt hij meer dromerig dan direct op Eric gericht. "En die is niet hier. Helaas weet niemand waar dan wel." zegt hij zuchtend. "En nee het is niet mijn moeder." probeert hij vervolgens zijn humeur te verbergen met een flauwe opmerking. Niet veel later ziet hij Mel de herberg inkomen. Hij heeft haar nooit zien weg gaan en is ergens wel nieuwsgierig waar ze is geweest. Zijn ogen volgen haar, maar vluchtig vertrekt ze naar boven. Het werd voor hem ook tijd om naar boven te vertrekken, het was heftige dag geweest. Kort klinkt hij zijn glas tegen die van Eric en slaat vervolgens de inhoud in één keer achterover.

"Ik vind het wel mooi geweest met deze dag." zegt hij tegen hem. "goedenacht." wenst hij hem nog en vertrek vervolgens naar boven.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh kan de slaap absoluut niet vangen en als ze plotseling iets bij de deur hoort schrikt ze. Wat als... Maar ze slikt even. Onmogelijk. Als de deur opengaat kijkt ze naar de deur en als ze Mel ziet gaat ze weer normaal liggen. Wie anders had het kunnen zijn?

"Hey," beantwoord ze Mel haar begroeting.

Ze kijkt naar het plafond en trekt de dekens wat hoger op. Ze wilt niet dat Mel de plekken ziet die hij achter had gelaten. Ze wilt geen schuldige of bezorgde blikken zien, die zouden het alleen maar erger maken. Wat gebeurd was is gebeurd en het kan niet meer teruggedraaid worden. Ze vraagt zich af of ze iets moet zeggen tegen Mel, maar ze heeft geen idee wat. Ze wilt niet praten over wat er gebeurd is, dus veel is er niet te zeggen.

"Ik wil proberen te slapen dus als je wilt proberen zachtjes te zijn zou ik dat erg fijn vinden," zegt ze dan en ze kijkt kort Mel even aan.

Het lukt haar om kort te glimlachen. Dan draait ze op haar zij, met haar gezicht naar de muur toe. Mel hoeft niet te weten hoe ze zich nu echt voelt, dat hoeft niemand te weten. Dit is haar pijn en die wilt ze niet delen.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio kan een zeker zelfingenomen gevoel niet onderdrukken als Jessa's wangen steeds roder worden bij zijn aanwezigheid en acties. Ze klinkt nerveus wanneer ze zegt de tatoeage nu niet te willen toelichten en wanneer ze hem daarna kust beantwoordt hij met een gretige zoen.

Ze staan met hun armen om elkaar heen onder het warme water en Benicio streelt over Jessa's lange rode haar, dat door het water een nog diepere kleur krijgt. Hij zoent haar in haar nek en daarna haar schouder.

Met enige moeite haalt hij hun eerdere gesprek over dit soort situaties voor de geest. In combinatie met de gebeurtenissen van de afgelopen uren neemt Benicio een voor zijn doen veel te verstandig besluit.

'Zullen we gaan slapen?' fluistert hij in Jessa's oor.

Afbeelding

Vaskur is helemaal schoongeborsteld, en zijn manen zijn ingevlochten. Alles glimt en het paard hinnikt gelukkig. Isra besluit dat ze het niet langer kan uitstellen. Ze moet de herberg in. Na Vaskurs haverzak te hebben bijgevuld zucht ze even en loopt de stallen uit en bij de herberg naar binnen.

Ze ziet Luc net naar boven vertrekken en aangezien ze een kamer met hem deelt besluit ze hem direct te volgen. Afgezien van Eric is er ook niemand beneden, en ze gaat er vanuit dat die ook niet echt op haar gezelschap zit te wachten.

Achter Luc aan loopt ze de kamer in en ze gooit haar tas op het nog niet geclaimde bed. Ze ploft daarna zelf op het bed neer en gaat op haar rug liggen.

'Well. Dat was een... rare dag.'

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa merkt hoe alles op deze twee vierkante meter haar nerveuzer maakt, terwijl ze tegelijk geteisterd wordt door het knagende, verlangende gevoel dat nu heviger is dan ooit. De gepassioneerde kus, de armen om haar heen, de hand die haar haar streelt, alles heeft dezelfde twee effecten op haar. Nervositeit en verlangen. Wanneer hij haar in haar nek begint te zoenen, voelt ze een korte rilling over haar rug lopen. Ze bijt opnieuw op haar lip.

"Ja..." fluistert ze zacht, als hij voorstelt te gaan slapen. Ze gaat op haar tenen staan en drukt een klein kusje op het puntje van z'n neus. Dan stapt ze onder de douche vandaan. Ze droogt zich af en slaat de handdoek stevig om zich heen. Ze verlaat de badkamer en pakt haar nachtkleding op van het bed.

Wanneer ze klaar is met aankleden, pakt ze haar haarborstel uit haar tas en gaat ze op de rand van het bed zitten. Ze begint haar nog vochtige haar te borstelen en in te vlechten. Afwisselend werpt ze een blik op de spiegel en op Benicio. Ergens in de verte, merkt ze dat het verlangen haar nog steeds niet helemaal verlaten heeft, maar ze besluit het van zich af te zetten. Ze moest gaan slapen.

Tengaar · Schoolhoofd

Als Luc door de gang loopt richting zijn kamer hoort hij voetstappen op de trap. Hij kijkt kort om en ziet dat het Isra is, hij glimlacht naar haar. Zijn gedachte was juist, niets aan de hand met Isra die zorgt wel voor zichzelf. Als ze samen de kamer in gaan ploft ze snel neer op het bed.

"zeg dat wel." beaamt hij haar opmerking. Ook Luc ploft neer op zijn bed.
"Ik ben allang blij dat ik niet weer van mijn paard ben gevallen. Ik hoop alleen dat dat dat niet alleen te danken is aan de medicijnen." Wat beteuterd kijkt hij naar het flesje naast zijn bed. Hij heeft het niet zo op pillen slikken, maar hij wilt zeker niet Jessa op zijn dak krijgen. Ondanks de gehele situatie is hij ervan overtuigt dat ze daar nog steeds boos over zou kunnen worden. Als zij het niet doet, doet iemand anders het wel. Zuchtend pakt hij een pilletje en loopt richting de badkamer om deze door te slikken met wat water. Ergens voelt hij zich bezwaard dat Isra haar kamer had moeten delen met een zieke man.

"Heb je eigenlijk nog last van mij gehad." zachtjes schraapt hij zijn keel. "Toen ik ziek was bedoel ik. Heb ik rare dingen gedaan, gezegd?" Het voelt raar om dit te vragen, zeker aan Irsa, waar hij nooit echt veel mee had gepraat. "Ik kan mij er namelijk niet veel meer van herinneren." Hij wist alleen van mijn nachtmerries, maar dat verzweeg hij liever.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel knikt kort als Caleigh vraagt zachtjes te doen en haar aankijkt. Er waren zoveel dingen die ze Caleigh wilde vragen, maar ook vertellen. Maar ze beseft dat het nu niet de tijd ervoor is. Ze loopt naar haar bed, legt haar tas erop en loopt dan naar de badkamer toe.

"Als ik iets kan doen voor je, wat dan ook, voel je alsjeblieft niet bezwaard het te vragen, lieve Caleigh." Zegt ze zachtjes in de richting van Caleigh, die zich al weer in de richting van de muur heeft gedraaid.

Mel knikt nogmaals, en sluit dan voorzichtig de deur van de badkamer. Ze neemt een lange douche en kruipt erna zachtjes haar bed in, om in een diepe slaap te vallen.

Afbeelding

Eric hoort de plagende toon van Luc en glimlacht. Als hij haar had gevonden had hij naar natuurlijk ook meegenomen. Maar hij was te druk geweest met iets anders.
De toon van Luc verandert als deze verder praat en Eric luistert. Nog voor hij een opmerking kan maken, doet Luc de kwestie af met een grapje en Eric glimlacht even. Hij had geen bijdehante opmerking willen plaatsen, maar het was duidelijk dat Luc het er verder ook niet over wilde hebben.

Als Luc niet veel later naar boven vertrekt, wenst Eric hem een goede nacht en richt zijn blik weer op het raam naar buiten. Hij had geen flauw idee hoeveel tijd er precies verstreken was, maar echt moe was hij nog steeds niet. Even twijfelt hij of hij misschien nog even de stad in wilt gaan, maar uiteindelijk drinkt hij zijn glas leeg, staat op en loopt naar boven.

Op de gang blijft hij even stil staan. Moest hij nog controleren of alles goed was met de dames? Eric schudt zijn hoofd. Mel was bij Furie, de krullenbol bij Jessa en waar de Dame van Luc zich ophield wist hij niet eens.

Eric loopt zijn kamer in, sluit de deur af en loopt door naar de badkamer. Een douche, en daarna was de dag bewogen genoeg geweest en moest hij maar wat slaap pakken.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh hoort de woorden van Mel nog wel, maar ze draait zich niet om en reageert er niet op. Alles in haar lichaam wilt alleen zijn en de afgelopen paar uur vergeten. Ze wilt de woede, de pijn, het verdriet en de haat vergeten. Ze werd al jarenlang geplaagd door woede en verdriet, de afgelopen uren zouden het alleen maar erger maken. Haar vingers glijden kort over de hanger heen en ze zucht even. Dan sluit ze haar ogen in de hoop wat slaap te kunnen vangen.

[[... Een paar uur later ...]]

Voor de zoveelste keer schiet Caleigh wakker en met een jachtige ademhaling gaat ze overeind zitten. De kamer was nog donker en ze heeft geen idee hoe laat het werkelijk is, maar ze gokt dat het niet later dan twee uur 's nachts kan zijn. Schichtig kijkt ze de kamer rond, om voor de zoveelste keer tot de conclusie te komen dat hij slechts in haar nachtmerries leefde.

"Hij is dood, ik heb gewacht todat hij stierf. Hij kan niet leven," praat ze zichzelf zachtjes aan, "Het was maar een droom."

Ze kijkt de kamer nog eens rond en met elke schaduw die er is voelt ze de angst in haar lichaam groeien. In het andere bed ligt Mel rustig te slapen en Caleigh slikt even. Ze trekt haar benen op, slaat haar armen eromheen en kijkt naar een dood punt op het dekbed. En terwijl ze haar gedachtes probeert te kalmeren voelt ze de tranen omhoog komen. En ze kan ze niet stoppen. Hoe lang ze huilt weet ze niet eens, maar het lijkt totaal niet op te luchten. Uiteindelijk stapt ze zachtjes het bed uit en loopt voorzichtig naar de badkamer. Als ze het licht aandoet moet ze even wennen aan het licht en als ze haar spiegelbeeld bekijkt slikt ze. Haar ogen waren rood van de tranen en ze ziet er moe en gebroken uit. Ze wast haar gezicht en laat het koude water over haar polsen stromen. Ze vult een glas met koud water en drinkt die gulzig leeg. Maar alles wat ze doet lijkt niet te werken om haar gedachtes en gevoelens te kalmeren. Uiteindelijk gaat ze op het randje van haar bed zitten, niet wetend wat te doen.

Uiteindelijk staat ze weer op, ze pakt haar tas en begint haar spullen in te pakken, niet eens wetend wat ze echt van plan is. Op het moment dat haar tas klaar is staat ze op. En wat nu? Waar kon ze heen? Ze kon weg gaan van de groep, Marie pakken en zonder iets te zeggen vertrekken. Maar als slechts een seconde haar blik op Mel valt weet ze dat ze dat niet kan. Zonder iets te zeggen weg gaan. Door de stad gaan dolen? En wat dan? Zich nog kwetsbaarder maken dan ze nu al was? Of toch...? Minuten verstrijken er terwijl ze al haar opties afweegt, maar elke keer lijkt er maar één optie bij te zitten die ze wilt, een optie die misschien iets kan veranderen. En voordat ze het zelf echt beslist heeft stapt ze de kamer al uit. Haar tas had ze bij, maar verder droeg ze niets meer dan haar slaapkleding. De gang is absoluut verlaten en de herberg is in doodse stilte gehuld. Voorzichtig loopt ze naar de deur toe. Als ze voor de deur staat klopt ze aan. Het enige wat ze kan denken terwijl ze wacht is waarom ze hier eigenlijk staat en op het punt dat ze weg wilt lopen hoort ze geluid achter de deur. Als Eric de deur open doet heeft Caleigh geen idee wat ze moet zeggen.

"Ik wist niet waar ik heen moest..." hoort ze zichzelf zachtjes zeggen.

En hoewel heel deze actie al onverwachts is voor haar lijkt haar lichaam te reageren voordat ze de gedachte zelf heeft kunnen maken. Ze stapt naar hem toe en voordat hij kan reageren, of ze zichzelf kan tegenhouden, duwt ze zachtjes haar lippen op die van hem.

OOC:: Iedereen mag nu naar de ochtend en wakker worden. Voor het geval iemand Caleigh gaat zoeken, ze is sowieso niet in haar eigen kamer :') En niemand heeft haar gezien XD En logisch, Eric moet eerst hierop reageren voordat hij naar de ochtend mag :')

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

[...]

Ze ligt op haar rug en er is niets dat ze durft te doen. Langzaam komt hij op haar af. Jessa kijkt naar de deur, nu zouden ze binnen moeten komen. Er gebeurt niets. De deur ontploft niet. Er komt niemand binnen. Waar zijn ze? Ze kijkt weer naar boven en ziet hoe zijn gezicht heel dichtbij is. Nee, hij moet weggaan. Met een gebalde vuist probeert ze naar hem uit te halen. "GA WEG!" roept ze gefrustreerd.

Dan merkt ze dat haar vuist echt iemand geraakt heeft. Haar ogen schieten open en onmiddellijk kijkt ze opzij. Haar vuist heeft Benicio geraakt. "Sorry!" zegt ze, licht paniekerig, nog voor ze kan controleren hoe hard en waar ze hem geraakt heeft, "Ik had een nachtmerrie..." Ze gaat rechtop zitten en kijkt hem bezorgt aan. "Gaat het?"

ooc: Bepaal zelf maar waar en hoe hard Jessa hem heeft geraakt. XD Also, het is hier ochtend.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric opent loom zijn ogen als hij beseft dat er daadwerkelijk aan zijn deur wordt geklopt en hij het niet heeft gedroomd. Het moest wel midden in de nacht zijn. Het enige licht in zijn kamer is het zwakke schijnsel van de straatverlichting buiten. Hij gaat overeind op de rand van het bed zitten, wrijft een keer ruw over zijn gezicht om de meeste slaap te verdrijven en staat dan op. Vanaf de stoel grijpt hij in het voorbijlopen zijn broek, trekt die aan en haalt de deur van het slot. In de seconde voordat hij de deur daadwerkelijk open maakt, bedenkt hij dat hij had kunnen vragen wie er staat. Maar ook, nog voor hij de deur geopend heeft, hoopt hij slechts op een.

Eric opent de deur en als hij Caleigh ziet staan, raast er van alles door hem heen.
Haar grote ogen een breekbare gestalte doen hem denken aan een bange nimf. Bang dat haar verschijning zo onverwacht als dat ze is gekomen, ook weer in het duister zal verdwijnen, durft hij geen antwoord te geven op haar vraag. Maar als ze naar hem toe stapt en haar lippen op de zijne duwt, lijkt het antwoord op haar vraag hem maar al te duidelijk.

Voorzichtig beantwoordt hij haar kus en strijkt zacht een lok van haar haren naar achteren. Hij had erop gehoopt, maar nu ze het echt bleek te zijn, was hij bang dat ze inderdaad zo weer zou verdwijnen, of dat hij het wel moest dromen. Zachtjes legt hij zijn handen op haar heupen. Trekt haar voorzichtig mee zijn kamer in zonder de kus te verbreken en sluit de deur.

Hij onderbreekt de kus, maar zonder meer ruimte tussen hen te creëren kijkt hij haar aan en laat zijn hand zacht langs haar slaap en over haar wang heen glijden.

"Ik weet geen andere plek dan hier.." Zegt hij zacht.

Eric kon het niet geheel bevatten dat ze hier echt was, dat ze juist naar hem was gekomen. Maar boven dat alles was hij niet van plan haar nu nog te laten gaan. Wat de morgen zou brengen, zou ook pas voor morgen op te lossen zijn. Hij glimlacht naar haar en terwijl hij haar voorzichtig optilt duwt hij zijn lippen weer zachtjes op die van haar. Samen met haar in zijn armen loopt hij naar het bed en legt haar voorzichtig in de kussens neer. Eric gaat naast haar zitten en terwijl zijn donkere ogen op die van haar blijven rusten glijdt zijn hand voorzichtig over haar arm heen, om haar hand vast te pakken.

"Je bent hier veilig. Ik ben bij je."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh haar verstand twijfelt meer dan ooit over haar actie, maar zelfs als ze zou willen wegstappen, zou haar lichaam niet meewerken. Als Eric voorzichtig haar kus beantwoord verdwijnen alle rationele gedachtes die ze nog over had. Haar lichaam protesteert niet als hij haar voorzichtig de kamer intrekt en de tas die ze nog vast had laat ze, in de kamer, naast de deur los. Als hij de kus onderbreekt kijkt ze hem aan, niet precies wetende wat ze kon of moest zeggen. Er zijn geen woorden die kunnen beschrijven wat ze voelt en als ze Eric zijn woorden hoort glimlacht ze licht. Hij had gelijk. Daar waar ze normaal zou protesteren als iemand haar optilde liet ze het nu toe en als hij haar kust twijfelt niets in haar aan haar reactie. Ze beantwoord zijn kus, wetende dat dit is wat ze wilt.

Als Eric haar voorzichtig neerlegt en naast haar gaat zitten kijkt ze hem aan. Zijn hand die over haar arm glijd voelt prettig aan en als hij haar hand vastpakt verstrengelen haar vingers zich bijna automatisch met die van hem. Onbewust waren de woorden die hij sprak de woorden die ze wilde horen en tegelijkertijd wist ze het al. Bij hem was ze veilig. Langzaam gaat ze overeind zitten zonder zijn hand los te laten. Haar vrije hand laat ze zachtjes over zijn wang glijden en geen enkele seconde wend ze haar blik van hem af.

"Ik weet het," fluisterd ze zachtjes, "Bij jou ben ik veilig.. En hier wil ik zijn."

Niets in haar dacht aan wat de ochtend zou brengen, alles wat ooit logich en verstandig was leek te zijn verdwenen en alles in haar wilde dit moment. Het moment dat ze hier was, bij hem en niets anders belangrijk leek. Ze leunt naar hem toe en kust hem zachtjes. Een gevoel van sensatie raast door haar lichaam heen en alles in haar wilde hem.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Als hij de woorden uitspreekt en ze overeind komt zitten, beseft Eric maar al te goed wat hij zou moeten doen om haar echt de veiligheid te kunnen bieden die hij beloofde. Maar alle logica en al zijn verstand verdwijnt op het moment dat ze hem weer kust.

Zacht duwt hij haar met een zoen terug de kussens in. Zijn ene hand nog steeds in die van haar verstrengeld, de ander rust nu licht op haar bovenbeen.
Eric kust haar zacht op haar lippen, haar mondhoek, haar kaaklijn, achter haar oor en haar hals. Daar ziet hij in de schemer duidelijk een van de beurse plekken zitten welke de charlatan heeft veroorzaakt en onbewust verstart hij iets. Haar woorden klonken nog zoet na in zijn oren, hier wilt ze zijn. Maar was dit echt wat ze wilde, of was het inderdaad slechts de veiligheid die ze zocht?
Erics ogen zoeken die van haar weer op en hij duwt nogmaals zacht een kus op haar lippen.

"Zeg me te stoppen, als je dit nu niet wilt.." Zegt hij met hese stem, terwijl hij nogmaals het zelfde patroon aflegt met kussen, ditmaal zonder onderbreking.

[RPG] Fantasy (2)

Wie is er online