Aisling staat half tegen een barkruk geleund. Om heel eerlijk te zijn heeft ze maar met een half oor geluisterd naar wat Oscar te melden had. En ergens vraagt ze zich nog steeds af wat haar heeft doen besluiten om naar het bal te komen.

Snel neemt ze nog een slok van haar bruisende champagne. Dat was het! Het afsluitingsbal was een ideaal moment om je flink te bezatten. Gratis drank en niemand die raar opkijkt wanneer je ietsje te diep in het glaasje hebt gekeken. Niet dat het Aisling iets kan schelen, want ze weet toch dat ze doodgewoon gek genoeg is.

Even kijkt ze om zich heen en ziet dat het langzaam vol stroomt. Goed, zo lang het toch nog rustig is en ze zelf niet ladderzat in een hoekje ligt te gillen, kan ze best nog even van de gelegenheid gebruik maken om een dansje op de dansvloer te wagen.

Elegant loopt ze naar het midden, haar vuurrode jurk wappert vederlicht achter haar aan. En wanneer ze de eerste danspassen inzet hoopt ze vurig dat snel iemand haar komt vergezellen. Een avond lang alleen dansen is nu eenmaal ook niet alles.

Aangezien er niet veel te beleven valt op de dansvloer, staakt Aisling haar poging tijdelijk. Ze loopt terug naar de bar voor een glas water. Ok, misschien wilde ze ook weer niet zo stomdronken raken dat ze de volgende dag met een kater opgedweild zou kunnen worden. Bovendien, met een pas geopend bal moet er nog genoeg te beleven zijn.

Ze ziet hoe HRH, Vivian en Lilly ondertussen ook zijn gearriveerd. Waren zij er al en had ze ze werkelijk over het hoofd gezien. Of was ze toch, ondanks de weinige dansers, zo opgegaan in haar eigen dans.

"Hoi! Gezellig hè, zo'n bal. Van mij mogen ze het best wel vaker organiseren. Aan de andere kant HPF is niet altijd jarig. Misschien moeten ze gewoon eens redenen zoeken om een feestje te vieren."

Ze zet haar glas water opzij, grijpt een halfvol glas champagne van de dienblad van een voorbij lopende huiself (goh, ook hier heeft de crisis dus toegeslagen). En heft haar glas.

"Slainte. Op naar het volgende jubileum!"

Aisling kijkt Lupos bedenkelijk aan, terwijl ze naar zijn woorden luistert.

"Natuurlijk heb je gelijk, ik zou niet meer weten wat ik aan zou moeten trekken wanneer er elke week zo'n bal zou zijn. Misschien ben ik daar toch ook wel weer te ijdel voor door te zeggen dat ik bij elke gelegenheid iets nieuws en speciaals aan zou willen hebben. Ik moet er niet aan denken om twee feesten achter elkaar in dezelfde jurk te verschijnen."

Ze zet haar glas weg op het dienblad van de huiself die dit keer langs komt snellen. Grinnikend kijkt ze toe hoe deze licht door de knieën veert als teken van een bedankje. Het viel haar op hoe welgemanierd de huiselven toch waren.

"Kijk, daar kunnen wij nog eens een voorbeeld aan nemen," zegt ze met half toegeknepen ogen en een glimlach rond haar mond, "altijd zo elegant en vol charme. Het is jammer dat we zo weinig van hun aanwezigheid mogen genieten."

Dan controleert ze even snel of ze haar loten wel bij zich heeft. Ze slaakt een zucht van verlichting wanneer ze de vijf briefjes aan de binnenkant van haar rechter mouw ontdekt. Dat was ook zo, ze raakte steevast alles kwijt dat ze op een zorgvuldige plek verborg om het maar niet kwijt te raken.

Aisling schrikt op uit haar overpeinzingen door de opmerking van Leintje.

"Oh, dank je wel, vind je hem echt mooi? Ik heb er echt een paar avonden aan zitten naaien om hem een vederlicht tintje te geven."

Wanneer Andreya erbij komt staan en vraagt of ze nog iets gemist heeft, moet Aisling onwillekeurig lachen.

"In welke grot heb jij liggen slapen?"

Lachend luistert Aisling naar de opmerkelijke opmerking van Andreya over het in slaap vallen op een stoel.

"Twee mogelijkheden, ofwel je was enorm moe, ofwel het moet wel een enorm lekkere, gemakkelijke stoel zijn geweest. Hoe dan ook, wie valt er nu in slaap wanneer er een bal is? Ok, dat antwoord is simpel, jij dus!"

En dan hoort ze dat eindelijk iemand voor stelt om richting de dansvloer te gaan.

"Natuurlijk, anders word ik zo stijf als maar zijn kan."

Ondertussen komt ze Jalf tegen die ook is gearriveerd. Even blijft ze staan om zich te vergapen aan diens jurk.

"Wauw, zo simpel, maar zo elegant. Die jurk staat je echt geweldig, Jalf!"