[RPG] Fantasy (2)

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh probeert alles wat er in haar hoofd gebeurd op orde te krijgen. De herinneringen van vroeger probeert ze weg te stoppen, het zou niet gaan zoals de vorige keer. Als er ook maar iets gebeurde wat die richting op ging was ze weg. Dat moest ze afspreken met zichzelf. Terwijl ze de herinneringen van vroeger los probeert te laten merkt ze niet dat Eric de badkamer uitkomt en achter haar komt staan. Op het moment dat hij zijn handen op haar heupen legt en haar naar zich toe trekt verstijfd haar lichaam van angst. Ze kan een geschrokken kreet binnen houden, maar ze voelt haar hart in haar keel kloppen en terwijl zijn woorden tot haar doordringen lijkt de angst wat te verminderen. Ze haalt even diep adem, proberend de reactie zo ongemerkt mogelijk te houden.

Langzaam legt ze haar handen op zijn handen en pakt ze zachtjes vast.

"Je moet weten dat ik een heel slecht geweten heb..." begint ze zachtjes en er klinkt een lichte trilling in haar stem, "Laat me nooit meer zo schrikken, want de volgende keer kan het ook gebeuren dat ik je probeer te raken met mijn vuist. En dat is niet wat ik wil..."

Ze probeert een luchtige toon aan haar woorden te geven. Ze haat het dat ze zich niet over bepaalde gebeurtenissen kan zetten en ze haat het dat juist die dingen haar leven zo beïnvloeden.

"En om terug te komen op je vraag... Eigenlijk is het omdat ik honger heb," zegt ze dan en haar stem klinkt al een stuk rustiger, "En ik wilde het je niet aandoen om met me opgescheept te zitten als ik honger heb. Dan ben ik niet zo'n goed gezelschap."

Het laatste lukt haar zelfs om er wat plagend uit te krijgen. Ondanks dat de angst nog niet helemaal uit haar lichaam is, merkt ze dat ze het fijn vind als hij haar vasthoud. Nu moet ze alleen de knop omzetten om haar herinneringen uit te schakelen..

Harry, Ron & Hermione

Terwijl Julius in gedachten verzonken zijn mede wegklokte, haalde Luc hem uit gedachten toen hij naast hem plaats nam en hem iets toeschoof wat door ging voor iets wat alcohol in zich had. Maar voor niets gaat de zon op en al vrij spoedig werd Julius duidelijk dat Luc inhaakte op wat hij nog voor de reis in het theekransje bij het avondmaal had gezegd. Julius nam een slok van hij voorgeschoteld had gekregen en merkte dat het firewhiskey was. Achja, bier op wijn is fijn en wijn op bier geeft venijn. Dus dit was niet zo'n goede combi, maar ach. Als het maar alcohol is en Julius nam nog een slok.

"Langs de zwarte rivier, genoeg drinkwater en vis in de buurt is wel zo fijn" gaf hij als antwoord op Luc zijn vraag. "Maar je weet dat stille wateren diepe gronden hebben. Wat heb jij te verbergen dat je de kiezen op elkaar hield?" en daarmee kaatste Julius de bal terug aan Luc.

Tengaar · Schoolhoofd

Luc bestudeerd Julius zijn gezichtsuitdrukkingen terwijl hij antwoord geeft op zijn vraag. Langs de zwarte rivier zei nog steeds niets over de precieze locatie, maar het was informatie genoeg voor hem. Buiten zijn dagelijkse menu krijgt Luc niet veel meer informatie. Hij heeft het risico genomen en nu worden de vragen aan hem gesteld. Hij kijkt hem aan terwijl hij rustig een slokje van zijn whiskey neemt.

"Ik was niet de enige die zijn mond hield." herinnerd hij Julius aan de avond rond het vuur. "maar eerlijk is eerlijk." Opnieuw neemt hij een slokje van zijn drinken. "Ik kom uit het dorpje bij het Fort. Tot mijn 17de heb ik daar gewoond." Kort is hij stil en denkt na over wat hij nog kwijt wilt. "Daarna ben ik de wereld ingetrokken." Julius heeft nooit duidelijk verteld waarom hij was gaan reizen. Was er echt niet meer achter zijn reis dan hij had verteld. Het moment voor zijn ontmoeting met de groep was te perfect getimed. Misschien moest Luc meer loslaten voor een wederzijds antwoord.

"Ik ben opzoek naar een jeugdvriendin van mij" lichtjes haalt hij zijn schouders op "maar nog geen succes met vinden." Dit was genoeg voor Julius om te weten. De mysterieuze verdwijning van Melina ging hem verder niets aan. Zeker niet dat hij ook op reis is met de groep om de mysteries van de sleutels op te lossen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Als Caleigh zijn handen vastpakt om hem te laten stoppen, is het voor hem eigenlijk al antwoord genoeg. Haar eerste zin doet hem nog licht glimlachen hierom, haar volgende woorden doen deze verdwijnen. Het is hem duidelijk dat ze er luchtig op probeert te reageren, maar de trilling in haar stem verraadt dat er meer speelt. Was het spijt?
Helemaal als ze er nog verder op door gaat en over eten begint. Wat er ook speelde of wat haar plotseling dwars zat, hier had hij geen zin in. Haar wispelturigheid had hem vanaf de eerste ochtend dat hij naast haar, nou ja eigenlijk op de grond, wakker was geworden meer dan wat goed was voor hem bezig gehouden.

"Inderdaad, een Furie." Zegt hij hardop, meer tegen zichzelf dan tegen haar.

Eric schudt kort zijn hoofd, laat haar los en loopt dan naar zijn eigen tas. Het was prima, hij had de hele reis zich hier al prima mee weten te redden. Uit zijn tas pakt hij schone kleren en begint zich aan te kleden. Als hij zijn broek aanheeft kijkt hij kort haar kant op.

"Maar je hebt gelijk, laten we ons richten op de zaken die er toe doen en waarvoor we hier zijn. En je dus eerst iets te eten geven."

Dan richt hij zich weer op zijn tas en zich verder aankleden.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

De woorden dringen langzaam tot haar door en als Eric haar loslaat draait ze zich om. Niet precies wetende wat ze moet zeggen kijkt ze hoe hij schone kleding uit zijn tas haalt. Ze had een reactie als deze kunnen verwachten, maar het is zeker niet de reactie waar ze op had gehoopt. Als hij opkijkt en zegt dat ze zich moeten richten op de zaken die belangrijk zijn en zich dan weer op zijn tas richt weet ze dat ze dit niet langer kan volhouden. Alles wat er was gebeurd hield haar gedachten af van wat er werkelijk aan de hand was. En dat hij er niet over wilde praten maakt haar niets uit, want ze weet dat ze er niet over wilt praten. Maar dat hij geen begrip leek te hebben voor het feit dat er iets was gebeurd is iets waar ze niet mee om kan gaan.

Ze draait zich weg van haar, maakt haastig de knoopjes van de blouse vast en trekt haar laarzen aan. Dan pakt ze haar, zo goed als lege, tas op en haar mantel. zonder wat te zeggen loopt ze naar de deur toe en legt haar hand op de deurklink. Ze twijfelt even.

"Weet je... Doe wat je wilt," zegt ze dan, "Dat je me niet vraagt naar wat er is gebeurd in For is prima, ik wil er niet over praten. Maar probeer dan wel te begrijpen dat het iets is wat er speelt en dat..." Ze slikt even, dit voelt te persoonlijk, "Ik ben misschien niet zo sterk dat ik na zoiets gelijk verder kan zonder om te kijken..."

En dan opent ze de deur en loopt de gang op. Ze wilt weg. Ze wilt niet toegeven aan haar emoties. Ze wilt ze wegstoppen, net zoals alle slechte herinneringen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Net als Eric zijn shirt over zijn hoofd heen heeft getrokken ziet hij Caleigh klaar voor vertrek bij de deur staan en lijkt ergens over te twijfelen. De reactie die ze vervolgens geeft, doen hem een seconde stil staan. Hij was er inderdaad niet over begonnen, en hij begreep ook maar al te goed dat zoiets tijd nodig had. Maar tegelijkertijd speelde er meer voor zijn gevoel dan slechts het voorval van de charlatan. En omdat hij geen idee had waar dit heen ging, en eigenlijk ook niet zou mogen gaan, heeft hij daar niets over gevraagd. Maar hij was ook niet van plan zichzelf bij elke gril van haar op fysiek agressief gedrag even coulant te reageren..

Als ze de deur uitloopt, flitsen er twee scenarios door zijn hoofd, maar hij reageert op de eerste. Snel loopt hij achter haar aan en pakt haar hand vast voordat ze nog verder weg kan lopen.

"Je hebt gelijk," Zegt hij zacht en wacht totdat ze hem aankijkt voordat hij verder gaat. "Ik heb je er niks over gevraagd. Maar als ik ook maar een seconde had gedacht dat dat is wat je nodig hebt, had ik dat met alle liefde gedaan."

Eric stopt even en blijft in haar ogen kijken.

"Je bent een gesloten boek, een groot raadsel voor me. Dat trekt enorm aan, maar is tegelijkertijd juist wat me ervan weerhoud er te diep in te gaan. Je zult me moeten helpen te laten zien wat je bezig houdt. En me niet als ik te dichtbij kom slechts met geweld dreigen en me wegduwen.."

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

[...]

Benicio heeft zijn ogen dicht, een hand in Jessa's haar en een hand op haar buik. Hij is loom en zou hier zo de rest van de dag kunnen blijven zitten, ware het niet dat het water langzaamaan ijskoud begon te worden. Als Jessa dit verwoordt murmelt hij iets onverstaanbaars terug. Hij wou dat hij bij zijn toverstok kon zodat hij het water weer warm kon maken. Alles om dit moment te verlegen.

Als hij dan een koude rilling door zich heen voelt gaan besluit hij dat het toch echt tijd is om uit bad te gaan.

'Je hebt gelijk. Ik kan ook wel iets van eten gebruiken,' zegt hij, terwijl hij Jessa overeind helpt en de stop uit het bad trekt. Terwijl het water wegloopt trekt hij Jessa nog een keer tegen zich aan en staand in het bad zoent hij haar nogmaals. Dan stapt hij het bad uit en houdt zijn hand uit naar Jessa zodat ze hem kan volgen. 'Wat dacht je van een fijne warme maaltijd?'

Afbeelding

Isra gaat voorop. Terwijl ze de herberg uitloopt ziet ze Julius en Luc zitten. Ze trekt even een wenkbrauw op - dat was een ietwat vreemde combinatie. Dat zal vast een enorm enerverend gesprek zijn. Ze loopt naar buiten en kijkt even om zich heen zich te oriënteren. Het was niet zo heel lang geleden dat ze hier geweest waren, maar toen zaten ze in een andere herberg. Toch heeft Isra's gevoel voor richting haar nog nooit in de steek gelaten. Als Emma vraagt of iemand weet waar ze naartoe moeten, knikt Isra.

'Hier aan het eind van de straat zit een winkeltje waar ze eten en drinken verkopen,' zegt ze, en zonder op een reactie te wachten begint ze die kant op te benen.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa glimlacht als Benicio haar omhoog helpt en vervolgens tegen zich aantrekt. Zonder twijfelen kust ze hem terug, terwijl ze voorzichtig haar handen op zijn borstkas legt. Je ben hopeloos verliefd, Jessa... Ze pakt zijn hand en laat zich het bad uit leiden. "Een warme maaltijd klinkt goed," zegt ze met een kleine glimlach, "Ik ben benieuwd wat ze hier hebben."

Ze pakt één van de handdoeken en begint zichzelf af te drogen. Dan slaat ze de handdoek stevig om zich heen en loopt ze naar haar tas. Daar haalt ze schone kleding uit en begint zich aan te kleden, terwijl ze af een toe een blik over haar schouder naar Benicio werpt. Als ze weer helemaal aangekleed is en alle zichtbare huid weer beperkt is tot haar handen, hals en gezicht, pakt ze haar borstel en begint ze voor de spiegel haar nog vochtige haar te borstelen. Ze besluit het los te laten, daar het nog niet helemaal droog is. Als ze klaar is, draait ze zich naar Benicio toe. "Zullen we gaan?" zegt ze met een glimlach, terwijl ze op haar handen leunt.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh probeert al haar emoties binnen te houden. ze haat de zwakte die ze voelt en ze wilt er niet aan toegeven. Nooit niet. Maar voordat ze de kans krijgt om weg te lopen van de gehele situatie wordt haar hand vastgepakt en ze stopt. Het duurt enkele secondes voordat ze zich langzaam omdraait naar hem en hem aankijkt. Zijn woorden dringen langzaam tot haar door en elk woord lijkt zich te herhalen in haar hoofd. Een gesloten boek.. En Caleigh weet maar al te goed dat hij gelijk heeft. Want het was ook precies wat ze had gepland. Anderen zo min mogelijk van haar laten weten.

"Ik ben bang..."

Haar woorden zijn zacht en als ze een geluid hoort kijkt ze om. Een man verlaat zijn kamer en als hij langs hun loopt kijkt Caleigh hem even na. Pas als hij weg is kijkt ze langzaam Eric weer aan. Ze merkt hoe persoonlijk dit wordt en ze slikt even.

"Bang om aangeraakt te worden... Bang voor dit alles," ze weet niet eens waarom ze dit zegt, de woorden lijken er gewoon uit te komen, "Want de laatste keer dat ik met iemand was..."

Haar stem hapert en ze valt even stil. Ze wilt er niet eens aan herinnert worden. Maar de angst, de pijn en het verdriet zijn in haar ogen te lezen.

"Was ik altijd bang... Want ik wist nooit wat hij zou doen, of hij lief zou zijn of me pijn zou doen..." en haar woorden worden steeds zachter.

Ondertussen houdt ze nog steeds de gang in de gaten of niemand dit gesprek hoort. Ze wilt het zelf niet eens horen, laat staan dat een ander dit zou horen..

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Emma volgt Isra, want zij schijnt de weg te kennen. De vorige keer had ze weinig van de stad meegekregen en ze is blij dat tenminste één van hen de weg weet. Ze glimlacht naar Isra, maar deze lijkt het niet te zien.

Na een korte wandeling komen ze aan bij een zaakje dat levensmiddelen en dergelijke verkoopt. Emma pakt een mandje en begint deze gelijk vol te laden met chocolade en wijn. De twee beste dingen in het leven. ”Zijn jullie het hier mee eens, dames?” vraagt ze aan Mel en Isra.
”Ik vind dat we maar moeten genieten van alle luxe zolang we in de stad verblijven.”

Glimlachend wacht Emma op antwoord en ondertussen legt ze nog wat koekjes op de stapel erbij. Ze vraagt zichzelf af hoe de rest van de avond er uit gaat zien… Ze hoopt natuurlijk op veel gezelligheid, maar Isra leek daar niet zo veel zin in te hebben. En Mel had die middag ook een beetje raar gedaan. Misschien kwam Emma er wel achter wat er aan de hand was als Mel een aantal wijntjes had gedronken…

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel loopt achter Isra aan en als ze in de winkel Emma een mandje ziet pakken loopt ze opgetogen achter haar aan en volgt met haar ogen alle artikelen die het mandje in gaan.

"Ja." Antwoordt ze enthousiast, maar stopt dat voor een ander rek. "Of willen we ook wat sterkers mee?" Vraagt ze als ze voor de flessen whiskey en brandy staan.

Vanuit haar ooghoeken ziet ze een man wat vreemd hun kant opkijken als ze zich voor de sterke drank ophouden. Mels wenkbrauw schiet automatisch omhoog. Echt, mannen en hun vooroordelen.. Ze blijft de man een paar seconden strak aankijken, voordat ze een willekeurige fles pakt en glimlacht naar Emma.

"Ja, dat willen we zeker."

Afbeelding

Eric blijft Caleigh in de gaten houden. Als ze stopt omdat er een man voorbij komt, blijft hij naar haar kijken. Uiteindelijk kijkt ze hem aan en gaat ze verder. Haar woorden zijn klein, breekbaar, zacht, maar komen hard en duidelijk bij hem binnen. Zijn kaken spannen zich onbewust aan en als ze haar blik door de gang laat glijden, gebruikt Eric die seconden om zichzelf er bij te roepen. Dit was niet de plek om dit gesprek verder te voeren. Zacht houdt hij haar hand vast, begeleidt haar terug naar de kamer en sluit de deur achter hen.

"Caleigh, ik.." Begint hij maar haar gestalte en het verdriet wat er in haar ogen te lezen is doen hem haperen. Verwoed haalt hij een hand door zijn haren en kijkt haar dan weer aan. "Ik snap dat je bang bent.. En ik zou niets liever dan dat gevoel bij je weg nemen.. Maar dat kan alleen als je dat vertrouwen durft te geven."

Sommige dingen werden er misschien duidelijk mee, anderen begreep hij nu misschien nog wel minder. Maar hij wist ook niet of hij wel de juiste persoon was om deze schimmen uit haar verleden te kunnen laten verdwijnen. En waarom wilde hij dat sowieso zijn? De taak die hij had gekregen koste al veel meer tijd dan dat hij eigenlijk had.. En de taak verloochenen om een vrouw, dat kon hij zich niet veroorloven..

Moest hij hier mee stoppen nu hij het nog kon? Maar het was niet belangrijk. Nu in ieder geval niet. Hij kon het niet eens, wie hield hij voor de gek.

"Als dat is door afstand, neem ik die. Als het is door te luisteren, luister ik. Maar hoe diep ik ook in je prachtige ogen kijk, ik kan er geen antwoorden in vinden, als je me niet vertrouwt en me er niet in betrekt."

Zacht laat hij zijn hand over haar kaak heen glijden.

"Ik wil niet dat je bang bent. Voor mij, of mijn aanrakingen."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh laat zich door Eric de kamer terug in begeleiden zonder al te veel weerstand. Haar lichaam lijkt wat te kalmeren als de deur dicht is. Het idee dat anderen het nu niet zouden horen is al beter. Zijn woorden dringen tot haar door en herhalen zich in haar hoofd en als hij uiteindelijk zachtjes zijn hand over haar kaak laat glijden kijkt ze hem aan. Er valt een korte stilte waarin ze twijfelt wat ze moet zeggen.

"Ik wil niet dat je afstand neemt," fluistert ze uiteindelijk zachtjes.

Zijn aanraking voelde prettig aan en de angst die ze voelde bij het zeggen van haar eerdere woorden lijkt langzaam weg te zakken.

"Ik wil je vertrouwen, ik wil je erin betrekken, maar ik weet niet hoe."

En ze weet ook niet hoe. De relaties die Caleigh heeft gehad zijn niet echt een goed voorbeeld van hoe een relatie zou moeten zijn. Eerder het tegenovergestelde.. En ze hoopt slechts dat dit anders zou worden.

Tengaar · Schoolhoofd

Het gesprek lijkt kort stilt te vallen. Rustig neemt Luc een slok van zijn drinken als hij in zijn ooghoek Isra, Mel en Emma richting de uitgang van de herberg ziet lopen. Het verbaast hem enig sinds dat Isra mee gaat in het spel van Mel. Als ze de deur uit zijn neemt hij opnieuw een slok. Mel lijkt Emma als volledig te vertrouwen, gelukkig kan hij eropaan dat Isra dat niet per direct doet. Zowel Mel als de geheimen van het reisgenootschap lijken enig sinds veilig bij haar. Maar waren de geheimen veilig van deze man. Zijn blik laat hij glijden over Julius. Meestal lukt het hem om mensen vrij makkelijk te lezen door juist afstand te nemen. Bij Julius kan hij er helaas geen hoogte van krijgen.

"Dus blijf ik voorlopig nog maar hangen bij deze groep." besluit hij er nog aan toe te voegen. Hij neemt het laatste slokje van zijn whiskey en besteld direct een nieuw drankje. Dit keer zonder alcohol, het is nergens voor nodig om nu al zover door te zakken. Ook zijn tong is niet volledig immuun voor het effect en dat hij zijn mond voorbij praat is het laatste wat hij op zijn geweten wilt hebben.

Harry, Ron & Hermione

Fair enough, Luc was inderdaad niet de enige. Na het noemen van een wel heel algemene regel, want iedereen wil rond zijn 18e de wereld wel intrekken, wordt het Julius duidelijk wat Luc zijn persoonlijke queeste was. Maar daar had hij deze groep niet voor nodig, dus er zal wel een achterliggende reden bijhoren die Luc niet kwijt wil. In een flits ziet Julius de meiden de deur uit gaan en hij gniffelt bij het idee dat Isra bij een theekransje van Mel moet zitten.

Inmiddels hield de stilte te lang aan wat Luc de kans gaf om meer hoogte te krijgen van Julius, tot hij aangaf zolang Luc niet in die queeste zou slagen, hij maar rond bleef hangen bij deze groep. "Groot gelijk, met deze groep kom je nog ergens. Dus wie weet kom je daardoor uit bij een spoor wat je verder kunt leiden" reageerde Julius. "Naar welk kamernummer moet ik lopen boven? Dan kan ik mijn spullen ook droppen..." vroeg hij en Julius sloeg het laatste beetje whiskey achterover. Hij liet genoeg munten achter voor de waard en wachtte Luc zijn antwoord af.

Tengaar · Schoolhoofd

Als Julius reageert op zijn reactie vormt Luc iets wat onder een glimlach zou kunnen kwalificeren.

"Precies." stemt hij in met hem. Tot zijn spijt eindigt Julius het gesprek door te vragen naar het kamernummer. Aangezien hij ook een aantal munten daarbij op de bar legt weet Luc dat Julius niet meer zal toevoegen aan het gesprek. Hij draait weg van de bar om Julius aan te kijken.

"Nummer 6" antwoord hij droogjes. "Derde deur rechts als je boven komt." Met dat gezegd draait hij weer terug naar de bar en gaat verder met zijn drankje.

[RPG] Fantasy (2)

Wie is er online