[RPG] Tartarus

Blijerd · Happy to kill **Woonplaats:** New New York

"Je rits open maken?!" Het water dat Ryan zojuist heeft gedronken spuit zijn mond uit. "Hoe heb je in godsnaam die jurk aangekregen als je nu ook hulp nodig hebt om 'm uit te krijgen?!" Ryan zucht diep en staat op. Hij slentert met heel veel tegenzin richting Lara. Ze is een guard die zichzelf moet kunnen voorzien en ze kan niet eens haar eigen jurk uit trekken? Wat een onzin.

Zo snel als hij kan ritst hij haar jurk naar beneden. "Beter? Verwacht maar niet dat we, als we ontsnapt zijn, ik vaker zulke dingen voor je ga doen. Hoe dan ook. We moeten hierna nog een snelle stop maken bij mijn huis om mijn spullen te pakken."

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Joaquin buigt zich met zijn wang naar Georgia toe als ze hem iets begint toe te fluisteren. Hij lacht gemaakt ontspannen alsof ze hem vraagt of ze nog eens punch gaan halen of nog eens op een slecht liedje zouden doen. In plaats van zich klaar te maken voor een ontsnapping. Als stilzwijgend antwoord neemt hij haar hand vast en draait haar traag en galant rond als besluit van hun korte dansvloermoment en zegt: "Dat lijkt me een zeer goed idee."

Joaquin biedt Georgia zijn arm aan en loopt richting de uitgang van het gebouw. Nonchalant neemt hij nog even afscheid van andere mede-builders die vragen waarom hij zo vroeg vertrekt en zegt knipogend nog iets als 'ik moet mijn gedachten er morgen bijhouden als we verder gaan werken aan die verbouwing'. Hij hoopt dat deze kleine details hem zo veel mogelijk uit de schijnwerpers kunnen houden. Joaquin houdt de deur voor Georgia open en trekt zijn schouders op als de warmte van het gebouw ingewisseld wordt door de frisse 'buitenlucht'.

"Gaat het? Heb je al wat klaarliggen?", Joaquin heeft al regelmatig nagedacht wat hij kan meenemen, maar kwam al snel tot de conclusie dat hij eigenlijk geen enkele affiniteit heeft met de spullen die hij sinds zijn tweede leven heeft.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Wanneer Georgia haar polsbandje heeft ingeleverd en even vriendelijk geknikt heeft naar wat mensen die ze kent, volgt ze Joaquin naar buiten. De roddels zouden wel weer los barsten, maar gelukkig zou ze er niet meer zijn om ze te horen.

"Hmm, ja, maar ik ben er klaar voor om dit spul weer uit te trekken." Georgia grijnst en kijkt even om zich heen. De straat is uitgestorven. "Ja, ik heb vast een tas klaar gezet. Hoewel ik moeite had met wat ik mee moest nemen... Ik heb maar wat kleding en eten in mijn tas gestopt." Schaapachtig kijkt ze Joaquin aan. Ze had het echt moeilijk gevonden. Als het had gekund had ze een van de honden in haar tas gestopt, maar helaas past er alleen formaatje chihuahua in en zijn de honden op haar werk minimaal 8 keer de grootte van een mopshond.

Wanneer ze verder lopen hoort Georgia niet ver achter hen voetstappen. Een beetje ongemakkelijk kijkt ze om, maar er is niets te zien. Fronsend kijkt ze Joaquin aan, in de hoop dat hij haar gedachten kan lezen. Dan ontspant ze weer, het was vast een of andere dronkaard die nu in een vuilnisbak aan het overgeven was.

"En jij, klaar om te gaan?" vraagt ze uiteindelijk aan Joaquin, terwijl ze glimlacht.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Damiën grijnst even als Mila over handboeien begint. Hij zal niet ontkennen dat het hem niets doen. Tot zijn plezier ziet hij dat Andrej de opmerking niet zo kan waarderen.

"Weet je wat, Whyte..." zegt hij als het meisje bijdehand begint te doen, "Neem haar maar mee. Ik hoop dat de dame het niet erg vindt dat je haar vanaf morgen zal negeren."

Damiën grijnst. "Wie weet, misschien heb ik eindelijk een blijvertje gevonden." Met die woorden, en Mila nog steeds in zijn armen loopt hij de galerij op. Ze eindigen tegen zijn voordeur aan. Dan zoent hij haar voor een tweede keer. Deels omdat hij er zeker van wilt zijn dat Andrej en zijn slaafjes denken dat hij echt met Mila in bed eindigt, deels omdat hij, als hij eerlijk is, dat gewoon graag wil. Zijn hand reikt in zijn zak en haalt er zijn sleutel uit. Met een zekere handigheid opent hij de deur. Onmiddellijk loopt hij door naar de slaapkamer, legt Mila op z'n bed, staat op en doet hij de gordijnen dicht.

Dan draait hij zich om naar Mila. "Zo..." zegt hij, met een grijns.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Lara schrikt zich een ongeluk van Ryan’s uitbrander. Zonder iets te zeggen, loopt ze terug naar haar slaapkamer en schiet snel een zwarte broek en een coltrui aan. Van haar haren maakt ze snel een vlecht en twee minuten later staat ze weer in de woonkamer. Afscheid nemen van haar huisje hoeft niet, want ze gaat het hier geen seconde missen. Ze werpt een ongemakkelijke blik op Ryan.

”Je hebt gelijk… Ik had zoiets niet van je mogen verwachten. Het valt niet te verbergen dat ik totaal geen kennis van of over mannen heb,” Lara probeert er een beetje een grapje van te maken, maar hoopt dat haar excuses duidelijk zijn. ”Ik zal de rest van onze reis verder niks van je vragen. Zullen we naar jouw huis gaan?”

Ze pakt haar tas en loopt in de richting van de voordeur.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Er zijn nog maar weinig mensen die naar huis vertrekken, op enkele mensen na die waarschijnlijk niet echt van de drukte houden. Hier en daar hoort Joaquin wat dronken gelal en gestommel in een steegje. Hij versnelt zijn pas een klein beetje, want de behoefte om nu een aangeschoten persoon tegen te komen is bijzonder klein. Hij zet de kraag van zijn jasje omhoog en laat zijn blik zo nu en dan naar links en rechts schieten. Hij probeert zo weinig mogelijk wantrouwig om zijn schouder te kijken, maar wanneer Georgia even achter zich kijkt, volgt hij even haar blik. Fronzend kijkt hij om zich heen, maar hij ziet niet meteen iets verdachts.

“Er is helemaal niets wat me nog zou tegenhouden”, zegt hij vastberaden terwijl hij verderloopt. “Ik had nooit gedacht dat dit moment zou komen en nu het zo dichtbij is… Het voelt een beetje onwezenlijk, niet waar? Dat er misschien toch nog een kans bestaat om dit achter te laten.”

Joaquin ziet het grauwe gebouw waar Georgia en hij wonen in de verte opdoemen en diept het pasje op uit zijn vestzak waar ze het appartement mee kunnen betreden. Hij houdt het kortstondig voor de scanner waarna de deur zich opent. Een andere man die hij neemt meteen herkent als flatbewoner (of toch nooit gezien tijdens een van die gesjellige ‘zesde etage’-party’s gezien) duwt Joaquin en Georgia brutaal aan de kant en loopt zonder om te kijken de trap op. Joaquin wil er een geïrriteerde opmerking van maken, maar niets lijkt hem op dit moment echt waard om zich druk over te maken.

“Zullen we eerst naar jouw woning gaan?”, vraagt Joaquin terwijl hij zijn pasje terug opbergt.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Mila onderdrukt een valse glimlach als de man begint over negeren vanaf morgen. Hij moest eens weten. Binnen een paar uur zouden ze constant met elkaar en nog wat andere opgescheept zitten. Negeren zou geen optie worden. Damien begint over een blijvertje en als hij daarna met die woorden zich omdraait en naar de deur loopt kan Mila niet veel anders dan niet tegenstribbelen. Als Damien haar bij de deur nog een keer zoent reageert Mila gelijk door hem terug te zoenen. Zolang ze buiten zijn moet ze wel meedoen, ze kan hem later altijd nog op zijn donder geven. Als ze daar zin in heeft. Binnen legt hij haar op bed en als hij de gordijnen dicht doet leunt Mila op haar ellebogen en volgt hem met haar ogen. Ze grijnst even kort als hij haar aankijkt.

"Ik zou bijna gaan geloven dat we dit vaker hebben gedaan..." zegt ze dan met een kleine grijns.

Ze gaat rechtovereind zitten en blijft hem aankijken.

"Hoelang hebben we nog denk je?"

Ze weet dat dit dubbelop kan worden opgevat maar dat maakt haar weinig uit. Het feit dat haar stem al zakelijker klinkt dan voorheen geeft prima aan welke richting ze bedoelt met de vraag. Daarnaast... Damien heeft al veels te veel gehad op een avond als deze..

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

"Bijna..." herhaalt Damiën haar woorden en met een grijns gaat hij naast haar op bed zitten. Even kijkt hij haar aan. Zo dichtbij en zo ver weg. Hij vist een sigaret uit zijn jas zag en steekt er een op. Dan houdt hij het pakje op voor Mila. "Wil je?"

Hij neemt een hijs, de sigaret ontspant hem. "We zullen nu minstens een half uur moeten wachten." zegt hij, terwijl hij wat naar achter leunt, "Andrej weet dat we liegen als we d'r gelijk vandoor gaan. Bovendien heb ik nog een reputatie hoog te houden." voegt hij d'r lachend aan toe.

Hij kijkt even naar Mila. "Dus... wat gaan wij in een half uur doen?" zegt hij grijnzend.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Mila schud haar hoofd als Damien het pakje sigaretten voor haar neus houdt. Ze heeft roken altijd een slechte gewoonte gevonden en de Onderwereld heeft daar niets aan veranderd. Ze knikt bij zijn woorden en schud met een kleine glimlach haar hoofd als Damien zegt dat hij een reputatie hoog heeft te houden. Als hij erna vraagt wat ze in een halfuur gaan doen kijkt ze hem aan. Ergens weet ze maar al te goed wat hij wilt.

"Nou..." begint ze met een speelse glimlach, "Er zijn een heel hoop dingen die we in een halfuur kunnen doen..."

Ze draait wat en laat zachtjes en plagend haar vinger over zijn kaaklijn glijden en ze blijft hem aankijken met diezelfde speelse glimlach. Ze laat haar hand zakken.

"Ik denk dat je eerst je shirt maar uit moet doen..." zegt ze dan, "Je moet je nog omkleden voordat we gaan."

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Damiën moet lachen als Mila uitlegt waarom hij zijn shirt uit moet doen. "Jaja..." zegt hij dan met een grijns, "Jij zoekt gewoon een excuus om mij zonder shirt te zien. Ik heb jou wel door, jongedame." Dan rookt hij zijn sigaret op, staat op en opent zijn kleding kast. Zo enige gene begint hij zich om te kleden.

[...]

Na een half uur (wat vooral gevuld was met een beetje praten over hoe ze de afleiding zouden aanpakken) hijst Damiën zijn tas over zijn schouder. "Zo," zegt hij terwijl hij een nieuwe sigaret opsteekt, "Zullen we dan maar gaan?"

Tengaar · Schoolhoofd

Het feest gaat langzaam verder, maar de groep lijkt snel te bewegen. Stuk voor stuk ziet Elina de verschillende groepsgenoten vertrekken. Een snelle uitweg voor haar zelf ziet ze helaas nog niet. Als ze over haar schouder kijkt ziet ze dat Jeron er ook nog is. Ze neemt een slokje van haar drinken en kijkt nogmaals rond. Het valt haar op dat niet alleen haar groepsgenoten sterk in beweging is, maar iedereen eigenlijk. Het begint leger te worden in de ruimte, maar tegelijkertijd onrustig. Drank, dacht Elina terwijl ze zelf nog een slokje neemt.

Na nog een paar minuten met Sebastian gepraat te hebben besluit ze dat het tijd wordt om Jeron weer op te zoeken en wellicht ook de verdwijnen van het feest. Wat was eigenlijk het plan? Ze haat het als zaken niet volledig zijn doordacht en dit is zeker zo'n geval.

"Ik ga Jeron weer opzoeken, ik spreek je vast binnenkort wel weer." zegt ze tegen Sebastian met een goed bedoelde glimlach. Dat het binnenkort vanavond nog zou zijn zal niemand daar uit kunnen halen. Terwijl ze zich wilt omdraaien voelt Elina een onverwachte klap van links, het drankje dat ze nog in haar handen had beweegt mee met de klap en schiet uit haar handen.

"Auw" mompelt ze terwijl ze lichtelijk versuft opkijkt naar wat er is gebeurd. Wie er ook tegen haar aan was geknald was verdwenen, maar de man waar haar drankje heen was geslingerd stond haar strak aan te kijken. Hij was alles behalve vrolijk dat kon Elina duidelijk zien.

"Ik, uhm....sorry?" Weet ze half vragend uit te brengen. Veel ervaring heeft Elina niet in deze situatie, maar het was overduidelijk dat deze man dronken was en misschien wel niet voor reden vatbaar. De man doet een stap dichter naar haar toe, terwijl hij in zijn handen wrijft. Verstijft blijft ze staan, duikt een beetje ineen en sluit van angst haar ogen. Ze weet niet zeker of ze wilt weten wat er gaat volgen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Sebastian knikt en glimlacht licht. Ja, hij zou Elina zeker binnenkort weer spreken, dan al niet dezelfde avond nog. Ze draait zich vrij plotseling om en hoewel Sebastian het ziet gebeuren is het te snel om nog in de kunnen grijpen. Als in slowmotion ziet hij hoe haar glas uit haar hand schiet door de klap en op een van de al veel te dronken andere feestgangers terecht komt.

Even kan hij een glimlach niet onderdrukken, want het lijkt wel iets weg te hebben van een foute oude slapstick. Totdat de man duidelijk vol dreiging naar Elina stapt en zij juist daardoor van angst ineen lijkt te krimpen. Zonder verder nadenken stapt Sebastian snel tussen haar en de man in.

"Het gebeurde per ongeluk, het is maar drank" Zegt hij kort tegen de man met een blik waar niets vriendelijks van af is te lezen. "Laat de dame met rust."

Sebastians blik vernauwt zich als de man zonder enige aarzeling alsnog dichterbij komt en zijn hand zich tot een vuist ziet vormen. Hij had geen flauw idee wie de man was en wat zijn beroep hier beneden was, maar dat had de man duidelijk ook niet van hem.. Juist als de man hard naar hem uithaalt, weet hij behendig deze dronken stoot te ontwijken en pakt hij de pols van de man hardhandig vast en draait deze ruw achter zijn rug om.

"Drank, waar jij dus duidelijk al meer dan genoeg van hebt gehad.." gromt hij de man toe terwijl hij zijn pols verder omdraait en de man niet anders kan dan kermen van de pijn en meebuigen.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Mila trekt plagend haar wenkbrauw wat op als Damien suggereert dat Mila hem gewoon zonder shirt wilt zien. Niet dat Mila zou ontkennen dat ze geniet van dit spelletje. Als Damien uiteindelijk voorstelt om te gaan knikt ze. Dit was hun enige kans en die kunnen ze niet laten verpesten door hun tijd slecht in te delen.

"Ja, laten we gaan," zegt ze dan, "Het wordt vast een spannend uitje."

Ze haalt haar hand door haar haren heen en pakt haar tas op, ze zou zich later wel omkleden in iets wat comfortabel zit. Ze volgt Damien het huis uit en zonder wat te zeggen plaats ze zijn arm om haar middel en glimlacht even poezelig naar hem. Ze heeft geen idee of ze die andere drie guards nog tegen zouden komen, maar mocht dat gebeuren, moesten ze zeker zijn het overtuigend over kwam. En twee meter bij elkaar vandaan en snel lopend zou hun daar niet bij helpen.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Georgia knikt bij de woorden van Joaquin. Onwezenlijk was waarschijnlijk wel het goede woord. Geduldig wacht ze tot de deur van het gebouw open zwaait en vervolgens stapt ze naar binnen, waar ze nog eens fijn aan de kant worden geduwd door een of andere idioot. Georgia wil er een opmerking over maken, maar beseft dat het waarschijnlijk het beste om vooral geen scene te maken nu.

"Dat is prima." Georgia begint in haar handtasje te rommelen op zoek naar de sleutel van haar appartement. Georgia is het type vrouw dat haar halve inboedel in haar handtas propt en dus blijft ze doorzoeken totdat ze voor de deur van haar woning staan. Wanneer ze de sleutel nog steeds niet gevonden heeft kijkt ze geïrriteerd naar de deur. Tot haar verbazing zit daar de sleutel in. Een beetje onzeker kijkt ze opzij naar Joaquin.

"Ik weet toch zeker dat ik die in mijn tas heb gestopt toen we weggingen..." Ze kijkt hem wat vragend aan. Hoe kon ze nou zo stom zijn om de sleutel in haar deur te laten zitten. Zuchtend draait ze de sleutel om zodat de deur open gaat. Ze stapt naar binnen en gebaart Joaquin dat hij ook naar binnen moet komen. Wanneer hij binnen is sluit ze de deur (nadat ze nu echt de sleutel heeft gepakt)

"Nou, nu maar eens iets aantrekken wat ontsnappingsproof is." Zo, hier binnen hoefde ze tenminste niet zo te fluisteren over hun plannen.

Tengaar · Schoolhoofd

Gespannen kijkt Elina toe hoe Sebastian ingrijpt in de situatie die ontstaan is. Als hij de arm van de man vervolgens op zijn rug draait kan ze door de spanning niet helpen zachtjes te klappen, maar dit gevoel van opluchting lijkt snel weer weg te ebben als ze om zich heen kijkt. De man was duidelijk niet alleen hier naartoe gekomen. Enkele andere mannen komen steeds dichterbij Sebastian staan. Kort kijkt ze achterom naar waar Jeron had gestaan, kort knikt ze naar hem en draait zich terug naar de Sebastian.

"Tijd om te gaan" fluistert ze naar hem terwijl ze zijn vrije pols beetpakt. Met een goed bedoelde ruk trekt ze hem weg van de man en zijn vrienden en loopt met hoog tempo naar de plek waar ze de bandjes achter moeten laten. Gelukkig is het niet druk meer bij de rij en al snel zijn ze door de controle. Een flink stuk rent ze nog door. Een paar straten later slaat ze een hoekje om en stopt daar om weer op adem te komen. Pas daar realiseert ze zich dat ze al die tijd Sebastian had meegesleurd. Rood als een biet laat ze snel zijn pols los.

"...Sssssorry" stottert ze wat onhandig en draai zich snel van hem zodat hij niet meer kan zien hoe rood ze is. Deze hele avond is al een zooitje, hoe kan ze ooit ontsnappen met deze mensen zonder dat het mis gaat? Wat moeten de andere mensen wel niet gedacht hebben van dit schouwspel, had ze nu alles verpest?

[RPG] Tartarus

Wie is er online