[RPG] The City Without Tomorrow

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Welkom!

Het verhaal
De nabije toekomst. De wereld hersteld van de brute oorlog tussen Engelen en Demonen, maar de wereld is niet meer wat het geweest is. Steden zijn gevaarlijke plekken die geplaagd worden door vele moorden, plunderingen en branden. Hoewel de Engelen en Demonen bijna zijn uitgeroeid is het ras van de halflingen groter geworden. Half Engelen en half Demonen zijn makkelijk te vinden en de rassen haten elkaar meer dan ooit. De half Engelen proberen de half Demonen uit te roeien voor meer veiligheid en de half Demonen roeien zoveel mogelijk uit. Half Engelen of mensen, het interesseert ze niet, zolang er maar bloed is. En de mensen proberen zichzelf slechts in leven te houden.

De mythe is dat er een verborgen instrument is wat de eigenaar de kracht geeft om over de wereld te heersen. Elke groep wilt dit instrument, maar het is nog niet gevonden. Want de mythe verteld dat het instrument alleen kan worden gevonden door een groep waarin alle rassen aanwezig zijn. Half Engelen, Half Demonen en Mensen. In het geheim worden er afspraken gemaakt tussen de leiders van de rassen en elk ras stuurt een kleine groep om samen te werken met de andere twee rassen. Deze gemengde groep moet zo onopvallend mogelijk door de stad heen, hints zoeken naar de locatie, het instrument vinden en als het gevonden is, het toe-eigenen. De vraag is of deze groep, vol wezens met elk hun eigen belangen het lang genoeg met elkaar volhoud om dit plan te laten slagen. En als ze het instrument vinden… Wie zal diegene zijn die het krijgt?

--------------------------------------------------------------------------------------

Personages
Vrouwen
Catie – Kali Morrison – Half-Demon (20/53)

Catie - Tara Skym - Mens (23)

Jalf – Becky Stuart – Half-Engel (22/35)

Mannen
Indian Violet – Dean Watkins – Mens (20)
TheKimKommer – Brian Cooper – Mens (27)

San Riddle - Caine Aelfric - Half-Engel (25/60)

Trijn - Hayden Morrow - Half-Demon (19/48)

--------------------------------------------------------------------------------------

Belangrijke Informatie

Niemand kent elkaar in principe.
Hier zal ik belangrijke informatie over de rassen, de raad en andere dingen bespreken. Houd dit in de gaten!
Praat niet voor elkaar en negeer elkaar niet zonder reden.
Houd er rekening mee dat de stad grotendeels in puin ligt. Het is normaal als je een straat tegenkomt die volledig geblokkeerd is.
Dit was het wel denk ik…
Als je zover bent gekomen met lezen krijg je een koekje!

Hoe beginnen we?
Elk personage heeft de instructie gekregen om naar een verlaten pakhuis te komen aan de rand van de stad. Daar zal iedereen zich verzamelen als het net licht begint te worden. Vanaf daar zullen er algemene instructies gegeven worden. Deze instructies worden gegeven als iedereen aanwezig is, in de tussentijd hebben de personages de kans om elkaars namen te leren en eventueel meer, het hangt er maar net vanaf hoe gewillig andere zijn met informatie…

--------------------------------------------------------------------------------------

Afbeelding

Het duurt nog wel een uur of twee voordat het licht zal worden, maar Kali staat al voor de deur van het pakhuis. Het is doodstil om haar heen en eigenlijk geniet ze van de stilte. Stilte voor de storm. Al haar zintuigen staan op scherp, zijn er andere geluiden of zal ze toch de eerste zijn. Ze snuift even, alsof er ook maar één iemand denkt om hier eerder heen te gaan. Die lagen of nog te slapen of waren al zenuwachtig hun spullen aan het pakken. Ze glimlacht even vals en duwt de deur open. De deur maakt een hard piepend geluid, maar niets reageert erop. Het pakhuis is verlaten.

Op een rustig tempo loopt ze door het pakhuis heen. Het is één grote open ruimte met verschillende pilaren. Weinig plekken om je te verstoppen. Ze kijkt even omhoog en glimlacht. Ze zou niet opvallen in de schaduwen van het plafond. Zolang het nodig was althans. In het midden staan verschillende stoelen en Kali laat haar vinger over een van de stoelen glijden. Simpele houten stoelen. Stevig. Stevig genoeg om iemand op vast te binden en te martelen. De herinnering aan haar activiteit eerder die avond komt omhoog en ze glimlacht. Kort bekijkt ze haar nagels om zeker te zijn dat ze al het bloed eronder vandaan heeft gehaald. Het zou zonde zijn om alles gelijk weg te geven aan de idioten die met haar mee zouden gaan.

De tijd verstrijkt langzaam en Kali heeft een trap gevonden die haar naar één van de kantoren leid. En met een lichte behendigheid heeft ze zich op kunnen trekken naar een van de stellingen vlak tegen het plafond. Op haar gemak gaat ze zitten, haar ogen gesloten en luisterend naar de geluiden. Niemand zou haar hier gelijk zien en dat geeft haar de kans om de anderen te observeren. Perfect.

De tijd verstrijkt en eindelijk begint er wat licht door de vuile ramen van het pakhuis te komen. ‘Laat de rest maar komen…’ denkt Kali met een kleine glimlach.

Indian Violet · Klassenoudste Ravenklauw

Dean hangt zijn rugtas over zijn schouders en daar overheen zijn handboog en zijn koker met pijlen. Stiekem hoopt hij dat hij nog een voorraadje meekrijgt voor ze op pad gaan, maar anders zij het zo. Als hij op het punt staat om het huis te verlaten, hoort hij voetstappen op de trap. Hij kijkt om en ziet zijn ouders en zusje onderaan de trap staan.
"Je dacht toch niet dat we je lieten gaan zonder je nog een laatste afscheidsknuffel te geven?" zegt zijn moeder met een lach. Ze stapt op haar zoon af en omhelst hem met beide armen. "Ik weet dat je het kunt, Dean, ga ervoor," fluistert ze in zijn oor, waarna ze hem los laat. Zijn vader omhelst hem vlug maar stevig en geeft een veelbetekenende blik - hij was niet erg spraakzaam, maar Dean weet precies wat hij bedoelt. Zijn zusje pakt hem vervolgens stevig beet rond zijn middel, want veel groter is ze niet. "Wel winnen he!" zegt ze met een traan in haar ogen. "Natuurlijk!" zegt Dean lachend als hij haar omhelst als hij op zijn knieën gaat. Dat het niet per se om winnen gaat, laat hij maar achterwegen. Hij staat op en zijn vader loopt al naar de deur om deze te openen. Met een laatste blik en een 'Veel succes' en 'Dank je wel' verlaat hij het huis, op weg naar het pakhuis.

Het pakhuis is een klein uurtje lopen vanaf Deans huis. Onderweg ziet hij her en der nog wat brandjes van opstandige jongelui die het leuk vinden om rotzooi in de fik te steken. Ramen van winkels zijn ingegooid en huizen zijn dichtgetimmerd. Na flink doorgelopen te hebben is Dean aangekomen bij het pakhuis. De ramen zijn smerig en de deur staat half open. Hij duwt tegen de deur welke een oorverdovend geluid maakt. Hij stapt naar binnen en ziet een aantal houten stoelen staan. Allemaal leeg, hij is vast de eerste. Terwijl hij richting de stoelen loopt, laat hij zijn blik door de lege hal glijden. Er was niet anders dan leegte en er lijken een paar oude, vervallen kantoortjes te zijn.
Dean laat zijn bagage van zich af glijden en zet deze tegen de poot van de dichtstbijzijnde stoel. Zelf blijft hij staan en kijkt nog eens rond. Het licht komt al door de vieze ramen, het zal niet lang meer duren voor de rest komt.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Hayden neemt nog een flinke sleur aan zijn sigaret die tussen zijn lippen bengelt.
Met een zucht kijkt hij naar het pakhuis, terwijl de rook langzaam uit zijn mond verdwijnt, en trekt een wenkbrauw op. Dus dit is nu de 'geheime locatie' waar ze allemaal moeten samen komen. Opvallen doet het in ieder geval niet, daar mag je zeker van zijn. Even laat hij zijn blik omhoog gaan en ziet een vage roze gloed tevoorschijn komen aan de horizon, als teken dat de dag is aangebroken.

Hij gooit de peuk, met een verveelde uitdrukking op zijn gezicht, op de grond en drukt er even met de hiel van zijn voet op. Hij wil nu ook niet de buurt in de fik steken. Hayden grijnst lichtjes, gaat even met een hand door zijn haar, en wandelt dan naar het pakhuis toe. Hij moet wel toegeven dat hij lang heeft gewacht op deze dag. Nou, in ieder geval verheugt hij zich op de mogelijke situaties die zullen voorkomen.

Hij opent de deur met een nijdig gekraak en ziet een persoon in de grote open ruimte staan. Veelbetekend kucht hij even, om duidelijk te maken dat hij aanwezig is, maar natuurlijk heeft de deur al genoeg verraden.
Bedenkelijk laat Hayden zijn blik over de andere persoon gaan. Mens...Overduidelijk. En gewoon ook om het feit dat deze jongeman bijl en boog bij heeft. Hayden grijnst zijn tanden bloot en knikt even naar de jongen.
Oooooh, hij voelt haast de streepjes op zijn onderarm branden.

xMissme · Volleerd Tovenaar

Vera is altijd opgelucht als de zon weer op kwam. In deze tijden heeft ze het idee dat het overdag veel veiliger is dan 's nachts - want 's nachts, tja. Vera loopt door een steegje, terwijl het zonnelicht meer en meer aan de horizon prijkt. Ze heeft een poppig, donker jasje aan en draagt een capuchon over haar hoofd. Opvallend, misschien. Maar zeg nou zelf, wat was niet opvallend tegenwoordig? Oorlog draait alles om - wat goed is, is slecht en wat slecht is, is goed.

Als ze bij het pakhuis aankomt - de haar doorgegeven locatie - hoort ze net de deur krakend sluiten. Kennelijk was er zojuist iemand naar binnen gegaan. Fronsend kijkt Vera naar een peuk die ze bij toeval op de straat aantreft. De sigaret was nog nauwelijks aangedaan - kennelijk rookte er iemand. Uit voorzichtigheid - niet omdat ze het wil - raapt Vera de peuk op.

Vera werd niet koud of warm van het pakhuis. Het was, wel, gewoon, een pakhuis. Vera kijkt nog één keer om haar heen om te checken of niemand haar in de gaten hield. Ze tuurt het steegje in waar ze vandaan kwam, ze kijkt een ander straatje in en ze luistert. Dan stapt ze rustig naar de deur en opent ze die - haar zintuigen zijn paraat om een schild op te werpen. Vera moest altijd preventief te werk gaan: genezen ging niet snel genoeg bij haar.

Ook van binnen is het pakhuis gewoon een pakhuis. Een aantal pilaren ondersteunen de zolder. Er zijn wat houten stoelen neergezet. Twee mannen zijn al in het pakhuis. ,,Hee,'' zegt Vera, glimlachloos - haast ernstig. Als Vera de twee mannen beter bekijkt, valt het op dat één van hen een koker met pijlen draagt en een boog heeft. Dat was vast een mens. Maar je wist het maar nooit zeker. Voor nu zou Vera nog geen conclusies over dit gezelschap trekken. ,,Dus. Wie van jullie laat sporen achter?'' vraagt Vera. Met een afkeurende blik gooit ze het ding op de vloer tussen de jongemannen en haar in. ,,Slordig hoor...''

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Zacht neuriënd loopt Becky langs de gebouwen. Ze was niet bang, ze wist dat ze bijna iedereen die haar iets aan zou willen doen wel aankon. Op haar flatjes klimt ze over de brokstukken van de vergane stad. Ze draagt kleding waarin de meeste personen niet in op reis zouden gaan, maar goed, Becky is niet zomaar iedereen en had zich haar hele leven al op flatjes, sandalen en hakken gered. Ook in jurkjes trouwens.

Becky loopt richting het pakhuis, maar dan ziet ze dat er al iemand binnen gaat. Snel gaat zij achter hem aan, maar als ze dicht bij hem in de buurt is, staat ze even stil. Zijn aura geeft een sterke kracht af. Hij is er één. Een half demon. Becky's ogen vernauwen zich. Ze is sinds de moord op haar vader nooit meer happig geweest op half-demons. Zonder al te veel twijfel loopt ze achter de jongen aan, maar dan ziet ze nog iemand binnengaan. Ja, die is iemand zoals zij, een half-engel. Dat voelde ze. Vlug volgt ze het meisje. Binnen treft ze nog een tweede jongeman aan. Een mens, want hij heeft pijl en boog bij zich. Even glimlacht ze. Mensen zijn prima en met een andere half engel bij zich hadden ze een meerderheid.

Er heerst een spanning. Het meisje is blijkbaar niet blij met de sporen die iemand heeft achter gelaten.

"Goedemorgen." zegt ze vriendelijk, in de hoop zo beleefd mogelijk over te komen. Ze moet een goede indruk maken, zo zouden anderen wel aan haar zijde komen te staan.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Met een zelfgenoegende glimlach slaat Brian de vaal versleten groene katoenen rugzak om zijn schouder en loopt uiteindelijk in de richting van het pakhuis. 'De idioten' gaat er door hem heen. Het had maar weer eens te meer gebleken dat het inderdaad zo zo was, dat wat ze wilden zien, ook vaak voor de waarheid versleten werd.

Binnen in het pakhuis ziet hij wat verschillende 'figuren' en omdat hij nu eenmaal weet hoe het werkt, glimlacht hij voorzichtig, haalt wat voorzichtig zijn rugzak van zijn schouder en zet deze voor zich neer op de grond voordat hij zich weer tot hen wendt.

"Ik moet bekennen, ik vind het best spannend.. Maar goede morgen." Zegt hij en ditmaal glimlacht hij iets overtuigender.

Brians handen jeuken bij de aanblik van de jonge jongen met zijn koker vol pijlen. 'Hoe naïef. Hoe doorsnee. Hoe duidelijk mens.. flitst er door hem heen, zonder dat er ook maar iets aan zijn gezicht te lezen is. 'Maar ook te opvallend.' Besluit hij en laat zijn blik over de ruimte heenglijden.

"Iemand de ruimte al gecontroleerd? Is het veilig om hier te praten?" Vraagt hij aan niemand in het bijzonder, maar nadat hij de zaal gezien heeft blijft zijn blik op het meisje met een vreemde kledingkeuze voor een reis als deze hangen.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

De nacht begint net aan haar donkerste uren voor de zon weer op komt, maar Caine is al een flinke tijd wakker. Al zijn benodigde spullen zitten in zijn ruwleren schoudertas, zijn schoenen waren netjes gepoetst en hij was klaar om te gaan. Hij werpt een blik op zijn horloge en ziet dat hij nog even heeft voordat hij moet vertrekken. Caine gaat nog even in zijn leunstoel zitten en laat zijn gedachten los op alles wat er komen gaat. Hij was erg trots op zichzelf toen hij de instructie binnenkreeg. Natuurlijk is hij de beste man voor de klus, maar dat de Leiders daadwerkelijk voor hem hadden gekozen, deed hem goed.

Zo’n uurtje later staat Caine op uit zijn stoel, pakt zijn tas en loopt de deur uit. Hij heeft geen idee of hij zijn appartement ooit nog terugziet en daar geeft hij niks om. Wat hij nu ging doen was veel belangrijker.

Op het moment dat hij bij het pakhuis arriveert, is het al later dan verwacht. Het begon al licht te worden. Caine vloekt binnensmonds. Hij had er al veel eerder willen zijn, maar een flink aantal straten waren volledig geblokkeerd geweest en hij had telkens een andere weg moeten zoeken. Snel gaat hij het pakhuis binnen. Daar treft hij al een klein aantal ‘personen’ aan en hij hoort nog net de laatste woorden van de man. Hij laat kort zijn blik glijden over de verschillende persoonlijkheden die voor hem staan: zo te zien waren de Half – Engelen in de meerderheid op het moment. Top.

”Caine is de naam,” zegt hij met een glimlach. ”En ik neem aan dat het hier veilig is… Anders hadden ze ons nooit naar deze achterbuurt laten komen.”

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Kali zit op haar gemak te luisteren naar de geluiden als het geluid van de deur het pakhuis vult. Ze opent haar ogen en kijkt naar beneden. Een jonge man loopt er door de lege ruimte heen en Kali bekijkt hem goed. Menselijk. Overduidelijk. Niet veel later klinkt de deur weer en komt er een tweede jongeman binnen. Half-Demon. Weer de deur en nu komen er snel achter elkaar twee jonge vrouwen binnen. Half-Engelen. Bah, Kali haat Half-Engelen. Ze zijn vervelend. Ze waren alleen leuk als ze vastgebonden zaten en je ze dan open ging snijden zodat de wonden zouden helen. Kali genoot altijd van de pijn die hun dan voelden, elke keer weer.

Niet veel later voegt er zich een man bij het groepje beneden. Menselijk. Zijn woorden klinken niet overtuigend in haar oren, maar ze weet dat woorden slechts leeg zijn. Het was de lichaamstaal die iemand verraadde, niet de woorden. Ze glimlacht als hij vraagt of de ruimte al gecontroleerd is. Tenminste iemand die een slimme opmerking maakte. Als er nog iemand zich bij het groepje voegt (en zich als enige voorstelt) grinnikt ze zachtjes. Hij is de enige die zichzelf voorstelt, maar zijn woorden zijn naïef. En Kali vind dit het perfecte moment om zichzelf kenbaar te maken. Zachtjes staat ze op en kort bekijkt ze haar kleding. Donkere skinny jeans, sneakers, topje en een vest. Haar haren waren in twee meisjesachtige losse staarten gebonden. Niet echt de Half-Demon look die anderen verwachtte. Onhoorbaar loopt ze terug naar waar ze op de stelling was geklommen en behendig springt ze op het platform waar de trap eindigde. Het harde geluid van iets wat op metaal beland vult de ruimte en ze leunt over de reling en kijkt de groep beneden haar aan.

"Hij heeft een punt..." zegt ze met de glimlach van een onschuldig kind, "Niemand heeft de ruimte gecontroleerd, niet heel erg verstandig in een tijd als deze."

Ze plukt wat aan haar staart, alsof ze nerveus is om deze groep te ontmoeten.

"Het pakhuis is verder verlaten, ik ben de enige die dat gecontroleerd heeft... Ik wilde het zeker weten, voor het geval... dit een val was."

Kali weet niet hoe de groep zal reageren op haar, maar met haar onschuldige uiterlijk en haar manier van doen zou elk normaal mens denken dat ze de onschuld zelve is. Maar dit waren geen normale mensen... Maar dan nog, ze had vaak genoeg jagers en Half-Engelen wijs kunnen maken dat ze onschuldig was. Dit was niet anders.

Indian Violet · Klassenoudste Ravenklauw

Niet veel later komt er een andere jongen binnen, die Dean van top tot teen bekijkt. Uiteraard doet Dean meteen hetzelfde. Het ziet er niet naar uit dat hij een wapen bijheeft, of het moet iets kleins als messen of een pistool zijn. Of deze persoon heeft zijn eigen krachten, dat kan natuurlijk ook nog. Dean knikt naar hem als hij hetzelfde doet. Niet snel daarna komt er een vrouw binnen die een peuk op de grond gooit. Verbaasd kijkt Dean van de vrouw naar de man die al binnen was.
"Niet van mij," antwoordt Dean. Niet veel later komt er nog vrouw binnen.

Als er een man binnenkomt die vrij snel oppert of alles wel veilig is, kan Dean zichzelf wel voor z'n kop slaan. Dat hij daar niet aan had gedacht. De man die vervolgens binnenkomt en zich voorstelt als Caine, gaat er eigenlijk meteen vanuit dat het wel veilig zal zijn. Ergens heeft hij ook wel een punt, iedereen is al speciaal uitgekozen voor deze opdracht, een test is nu niet meer nodig. Als er vervolgens een knal klinkt van ergens achter uit het pakhuis, kijkt Dean meteen om en ziet een meisje met blonde staartjes staan. Zij heeft de ruimte wel gecheckt, maar blijkbaar ook de groep bespioneerd terwijl iedereen binnenkwam. Dat zal vast een goede reden hebben gehad, want ze ziet er niet uit als een meisje met foute bedoelingen.

"Dean," zegt hij als antwoord op Caine, en knikt vriendelijk naar hem. Ze moeten toch ergens beginnen met elkaar te leren kennen.

xMissme · Volleerd Tovenaar

Als Dean antwoord dat de peuk niet van hem is, kijkt Vera de andere jongen verontwaardigd aan en slaakt ze even een zucht. Vervolgens komen er een ander meisje binnen en twee mannen. Het meisje begroet de rest vrolijk. Eén van de mannen hen stelt zich voor als Caine. De andere man vraagt of de ruimte al gecontroleerd is. Op die vraag blikt Vera vragend op Dean en de andere jongen.

Het antwoord op de vraag komt van een onverwacht persoon. Een harde knal klinkt door het pakhuis en Vera is meteen op haar hoede. Ergens van boven blijkt een vrouw te zijn gekomen. Vera fronst - had ze hen nou de hele tijd in de gaten gehouden? Had ze zich niet gewoon meteen kenbaar kunnen maken? En moest het anderwijl met zo'n lawaai? Ze had Vera in ieder geval extra op haar hoede gemaakt - en Vera had het niet zo op dat geheimzinnige, sluiperige gedrag.

,,Gelukkig dat jij ons voor was dan,'' zegt Vera met een cynisch glimlachje. ,,- Jammer dat we dat niet wisten.''

Net als Caine stelt Dean zich voor. Vera glimlacht naar hem - het was belangrijk dat er wat openheid was. ,,Ik ben Vera,'' stelt Vera zich dan ook vriendelijk voor.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Hayden trekt een wenkbrauw op als Dean zegt dat hij alvast de eigenaar niet is van de peuk. Duh. De knul ziet er niet eens uit als een roker, zeker geen wannabe roker.
Het meisje kijkt op haar beurt ontzet op naar hem, waardoor zijn wenkbrauw - haast onnatuurlijk - nog hoger gaat. Heeft ze hem nu net een soort van standje gegeven met haar blik?

Nochalant haalt hij de schouders op. 'Alsof iemand maalt om een peuk.'
Alsof daarmee de kous af is, kijkt hij op naar andere personen die binnen komen.
Een meisje en twee andere jongemannen. De éne stelt zich voor als Caine. Leuk, gaan ze nu nog beginnen met zichzelf voor te stellen. Daar doet Hayden voorlopig nog niet aan mee.

Hij kijkt op als de andere man vraagt of de ruimte al gecontroleerd is. Hm, op zich helemaal geen slechte vraag! Dat hij daar zelf niet op gekomen is.
Hayden wil net antwoorden als er een hard geluid op metaal weerklinkt en quasi verontwaardigd kijkt hij snel om. Algauw verschijnt er een brede grijns op zijn lippen. Een half-demon. Is hij eindelijk niet meer de enige tussen al die papeters met gouden lepeltjes.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Becky kijkt op als er een man binnenkomt. Hij groet hen, maar het lijkt niet van harte. Ze kijkt even nieuwsgierig naar hem. Waarschijnlijk is dit een mens. Als hij vraagt of ze het gebouw al gecontroleerd hebben, voelt Becky zich niet aangesproken. Hallo, ze was net één minuut binnen.

Een tweede man komt binnen. Hij stelt zich voor al Caine. Een half-engel, mooi, nu waren ze in ieder geval met meer dat de half-demonen. Dan volgt er een knal en Becky kijkt achterom. Een meisje leunt over de reling. Haar uiterlijk is onschuldig, maar haar aura straalt heel veel kracht uit... Nog een half-demon, Becky weet het zeker. En dat maakt haar niet blij.

Als het namenrondje begint luistert Becky geduldig. "Mijn naam is Becky." zegt ze vriendelijk en met een kleine glimlach. Ze is benieuwd hoe vaardig de rest is, zowel mens als half Engel.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Brian kijkt om als er een man spreekt die net na hem is binnen gekomen. Het beeld van hem met eenzelfde engelenglimlach als die deze nu laat zien met daarop een laatste verbaasde uitdrukking door het mes van Brian op zijn keel flitst er door zijn gedachten, maar Brian glimlacht slechts even. Alsof hij een slimme opmerking maakt maar Brian het nog niet helemaal lijkt te begrijpen.

"Ik neem meestal niks zomaar aan.." Antwoordt hij, maar kijkt vervolgens om naar waar de herrie vandaan komt die achter hem wordt geproduceerd.

Hoewel de aanblik van het meisje ieder zou misleiden, voelt Brian het meteen. Zij speelt een rol. Net als hijzelf. Ze is een moordenaar. En dat niet alleen, ze genoot ervan. Alleen wanneer men haar ware aard zou achterhalen, zouden ze het daar op af schuiven. Bij hem was dat wel anders.

Zijn ogen volgen haar terwijl ze 'nerveus' aan haar haren staat te plukken. 'Ze is goed.' Gaat er door Brian heen. 'De idioten hebben geen idee.'

"Mooi." Antwoordt hij naar haar als ze kenbaar maakt dat de ruimte veilig is.

Dat scheelde tenminste. Brian laat zijn blik van de een naar de ander glijden wie zich voorstelt en is niet verbaasd als de man met krullen zich niet voorstelt. Ook hij droeg iets mee wat Brian overal herkende, net als het meisje. Maar zijn drijfveer leek van een ander kaliber. Minder interessant. Minder goed verstopt.

"Ik ben Brian." Zegt hij vervolgens en glimlacht even.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Kali plukt nerveus aan haar staart als een jong vrouw een antwoord geeft wat duidelijk maakt dat ze er niet blij mee is. Ze haat Half-Engelen. De arrogantie die dat mens had, maar ze zou nog wel merken wie er sterker was. Ze stelt zich voor als Vera en de andere Half-Engel stelt zich voor als Becky. Dan kijkt ze naar de man. Hij stelt zich voor als Brian. Langzaam begint Kali de trap af te lopen en als ze beneden staat stapt ze langzaam, alsof ze schuw is voor mensen, naar de groep toe. Nog ruim twee meter bij hun vandaan blijft ze staan.

Ze bekijkt de groep even. Ondanks dat ze al wist wie wat was en ze al binnen had zien komen is het anders dan ze van bovenaf zien. Niemand maakt echt indruk op haar. Wat onzeker blijft ze staan.

"Mijn naam is Kali," zegt ze dan.

Ze produceert een wat schuwe glimlach terwijl ze de rest aankijkt.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Caine heeft net verklaard dat het hier uiteraard veilig is, als er opeens een harde knal klinkt. Opeens staat er een onschuldig uitziend meisje voor zijn neus dat verlegen aan haar haar plukt en de rest van de groep vertelt dat het niet erg verstandig was om de ruimte niet te controleren. Caine weet een nare opmerking nog net voor zich te houden: het zou niet verstandig zijn om de rest van de groep nu al tegen zich in het harnas te jagen. Hij glimlacht naar de vrouw die toch een cynische opmerking tegen het meisje maakt.

Dan stelt het jongste mens zich voor als Dean en hij knikt naar hem. Caine besluit zijn houding wat meer open te stellen en hij glimlacht naar hem terug. Die jongen heeft geen idee wat hem te wachten staat, denkt hij met een inwendige grijns. Dat maakt niet uit: zo blijft er voor hem meer werk over. Ook de rest stelt zich voor en Caine prent de namen goed in zijn hoofd. Ze zijn een onsamenhangende groep en hij vraagt zich nu al af hoe lang het duurt voordat de groep onenigheid krijgt.

Het meisje dat vanaf de trap komt, blijft een eindje voor de groep staan en Caine bekijkt haar even. Ze zag er lief en onschuldig uit, maar het vertrouwt haar niet helemaal. Het leek haast wel een act… Wel lijkt ze het meeste van de situatie af te weten, dus daarom wendt hij zijn vraag tot haar. ”Kali… Weet jij misschien of er nog meer komen? Anders lijkt het me een goed idee om een plan van aanpak te maken en daarna zo snel mogelijk op pad te gaan.”

Caine houdt niet van wachten en rondlummelen. Tijd om aan de slag te gaan.

[RPG] The City Without Tomorrow

Wie is er online