Welkom op Harry Potter Forum! 


Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen Ga naar pagina 1, 2, 3, 4, 5 ... 50  Volgende

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: di feb 12, 2013 12:11 

Alweer ons 10e topic!!!


Het land Between.


Een diepe kloof in de aarde loopt dwars door heel Alusia. Gehuld in mist is het lastig om te zien wat zich aan de andere kant bevindt. Het ravijn is te diep om in af te dalen, maar er is een centrale plek waar het mogelijk is om over te steken naar de andere zijde. In de hoofdstad van Alusia verschijnt elke avond in het schijnsel van het maanlicht een touwbrug naar de overkant. Schitterend in het maanlicht is deze brug een streling voor het oog en is het verleidelijk om de brug van dichterbij te aanschouwen. De licht zilveren brug lijkt zacht te zingen in de wind en is volgens de volksverhalen gemaakt van het zijdezachte engelen haar.
Toch vereist het enige moed om de dunnen, doch sterke touwen te betreden. Niet wetend wat je aan de overkant zal aantreffen. Zij die oversteken zijn gewaarschuwd, hun terugkeer is namelijk niet gegarandeerd.
Met het oversteken betreedt je namelijk niet alleen de wereld aan de andere kant van het ravijn, maar een geheel ander universum. The World Between. Een wereld waar de eeuwig slapende naartoe gaan, zij die op de rand van de dood balanceren en zij die nog niet klaar zijn om definitief over te steken naar het schimmenrijk. Of zij die brutaal of wanhopig genoeg zijn om levend deze zijde te betreden doormiddel van de brug.

Over het land Between, zoals het in de volksmond wordt genoemd gaan vele verhalen de ronde. Van afschuwelijk tot het mooiste wat je ooit hebt gezien. Romantisch van aard, vertelsels uit nachtmerries. In elk berust een kern van waarheid.

De meester en heerser van het rijk is zelf verdoemd om hier tot in de eeuwigheid te blijven. Hij fluistert in de oren van hen die verloren zijn, in de dromen van hen die het toelaten. Er zijn zelfs verhalen dat hij ook de niet stervende naar de andere zijde lokt, als vermaak en entertainment voor zijn gebrek aan levende schepsels.
Volgens hen die op de rand van de dood hebben gebalanceerd is het prins Noah. Gehuld in het zwart zal hij je verwelkomen in zijn wereld. In staat om je diepste wensen in vervulling te laten gaan zal hij je in zijn greep houden. Een enkeling laat zich niet bang maken of verleiden door al de schoonheid die het land Between kan bieden en keert terug. Terug voor een tweede kans in het leven.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: di feb 12, 2013 17:58 

1 jaar later…

Afbeelding

Er is een jaar verstreken. De dag begint, de dag eindigt en de tijd kruipt voorbij. Dagen, weken en maanden gaan voorbij. Seizoenen vervliegen. Gevangen in zijn eigen wereld is Noah de schim geworden uit de vertelsels van de levenden. Noah staat buiten en ademt de frisse buitenlucht in. Het licht zakt langzaam achter de heuvels, dezelfde zonsondergang zoals deze aan de andere kant van het ravijn te zien is. Het enige wat hij deelt met de andere kant. Hij sluit zijn ogen even, droomt dat wanneer hij zijn ogen opent hij weer aan de andere kant staat. De wind blaast zachtjes tegen zijn oor en speelt trucs met zijn hoofd. Voor een moment kan hij haar fluisterende stem horen. Omhult in duisternis opent hij zijn ogen. Achter zich ligt een groot kasteel, niet het kasteel waarin hij geboren is. De lichten ontbranden, maar het kasteel oogt er niet vriendelijker door. Het gesteente is donker van kleur en ondanks de weelderige rozen die en andere planten erom heen blijft het een sombere uitstraling hebben.

Noah staat in de tuin bij de rozenstruiken. Een vast ritueel dat hij elke week opnieuw uitvoert gaat van start. Zijn vingers glijden over de zachte rozenblaadjes voor hij er een paar afbreekt. Hij bergt ze op in zijn zadeltas en klimt op zijn paard. Hij trekt de mantel van zijn cape iets verder over zijn hoofd en vertrekt richting de rand van het ravijn.

De tocht voert hem over mysterieuze valleien, weides vol bloemen en donkere wouden. Vanuit de verte klinken soms vreemde geluiden, Noah is eraan gewend geraakt. Hij is niet bang, ook niet in het donker. Dit was zijn wereld, hij had hier niets te vrezen. Niets behalve de vretende eenzaamheid en hunkering naar zijn oude leven.

Onderweg humt hij zacht een wijsje dat hij lijkt te herhalen. Het zweeft mee op de wind en weerkaatst tegen de rotsen. Bij het ravijn aangekomen blijft hij op gepaste afstand, wetend dat hij niet kan oversteken. Zijn blik gaat even omhoog. Een donkere wolk verhult de maan. Hij wacht. Hij wacht nog langer en wordt beloond. Het witte maanlicht schuift vanachter de wolken vandaan. Opnieuw neuriet hij het lied. Ditmaal lijken de klanken mee te zweven op de lucht naar de overkant van het ravijn. Ze vormen zachte zangerige woorden voor zij die hun best doen het te horen. Maar bovenal onthullen ze de zilveren brug naar de overkant.

Ronddolend kind, verdwaald en weerloos. Hunkerend naar de andere zijde.


Afbeelding

Chase slaat met zijn vuist op tafel. “In twee weken tijd zijn er drie mensen als vermist opgegeven. Ik heb de brug vervolgens een week lang laten beveiligen en wat blijkt, na een week weet hij zelfs hun naar de overkant te lokken.” Chase verstrengeld beide handen in zijn haar “Nog even en ik patrouilleer zelf elke nacht.” Met een klagend zucht schuift hij zijn stoel naar achteren. Zijn vaste plek aan het hoofd van de tafel is bezet. Als hij op staat kijkt hij verbeten die kant op “Deze vergadering is afgelopen.” Hij keert Maleficent met een brom de rug “Ik krijg visite” mompelt hij waarna hij de zaal uit beent.

Bij een raam houdt hij even halt. In de verte, links van het dorp, kan hij iets zien glinsteren. Het is de schittering van de brug in het maanlicht. “Noah waar ben je mee bezig..” verzucht hij zacht.

Ze hebben een diner. Gezellig met z’n allen. Hij hoopt dat het Rose haar befaamde soep is, alles is beter dan een avond aan het hof. Hoewel hij nog altijd op de troon zit is het Maleficent die de dienstregeling uit maakt. Hun levens zijn allemaal veranderd. Toch heeft het ook iets positiefs gehad. De waarheid over zijn rol in de familie Pocock bijvoorbeeld. Hij heeft er een dochter bij gekregen en daarmee ook extra zorgen.

Gewapend met niet veel meer dan een olielamp loopt hij door het dorp. Bij een klein schattig huisje blijft hij staan en klopt hij op de deur. Hij is laat, iedereen zou er vast al zijn.


 Profiel  

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: di feb 12, 2013 19:09 

Afbeelding

Kit kijkt zwijgend naar de plek waar nog altijd herkenningspunten zijn van de aanval, die precies een jaar geleden, heeft plaatsgevonden tussen Malifecent en prins Noah.
Aan die laatste heeft hij trouwens zijn eigen leven te bedanken, en is zijn status toch wel sindsdien ook omhoog gegaan. Zo was hij niet meer langer zomaar personeel maar haast zo goed als een rechterhand van de prins.

Hij trekt zijn handen uit zijn broekzakken en kijkt dan over zijn schouder naar wat er achter zich bevindt. Hij glimlacht als de brug in een fractie van een seconde tevoorschijn komt die hem toegang verschaft tot een heel nieuwe wereld. Eerlijk gezegd vindt hij die wereld veel leuker dan de wereld waar ze zich altijd in hadden bevonden.

Kit gooit nog een laatste blik naar het kasteel en wandelt dan de brug over zodat hij in Between terecht komt. Hij trekt de kap van zijn mantel over zijn hoofd als hij in het donker terecht komt van de nieuwe wereld.
Hij merkt Noah meteen op als hij die ziet staan aan de ravijn, die Between scheidt met Alusia. 'Meester' mompelt hij dan terwijl hij dichter naar hem toewandelt en de droge grond onder zijn voeten kraakt. 'Ik had zo'n voorgevoel dat je me nodig hebt.'
Hij kan een grijns niet onderdrukken terwijl hij de kap weer van zijn hoofd trekt waardoor zijn donkerblonde haar tevoorschijn komt.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: di feb 12, 2013 19:36 

    Afbeelding
    Rose Pocock

Rose loopt heen en weer tussen de eettafel in haar woonkamertje en de keuken. De ene keer zet ze er borden bij, de volgende keer het bestek en daaropvolgend weer glazen. Zo blijft ze heen en weer lopen totdat de tafel mooi gedekt is voor het avondeten.

Het is nu precies een jaar geleden sinds de breuk van Alusia.. en het verlies van Noah. Ze heeft zich er een poos niet overheen weten te zetten en heeft ook nooit de keuze gemaakt om naar de andere kant van het ravijn over te steken. Ongeveer een half jaar geleden kwamen Daisy en zij achter het complete ouderschapsdrama, waarna het even lastig is geweest. Uiteindelijk heeft ze besloten er vrede mee te hebben en heeft ze de keuze gemaakt om zelfstandig in haar eentje in het dorp te gaan wonen. Zo kon ze op haar gemak en bij haar ouders en bij Chase langs.

Rose bijt eventjes bedenkelijk op haar lip, waarna ze de kaarsen aansteekt die hier en daar in haar woonkamertje verspreid over de tafels en kastjes liggen. Het geeft meteen een gezelligere uitstraling, die goed bij het gevoel van haar kleine huisje past. Hoewel het dankzij Chase niet nodig was om te werken voor geld en het onderhouden, heeft Rose voor een klein knus huisje gekozen en werkt ze regelmatig in een patisserie winkeltje in het dorp. Het houdt haar bezig, zo heeft ze contact met de dorpelingen en zo heeft ze nu ook allerlei lekkers mee kunnen nemen voor vanavond.
Vanavond zouden er een aantal gasten langskomen. Familie en vrienden uit het dorp. Om de gebeurtenissen van een jaar geleden te herdenken en er samen het beste van te maken als een avond als deze.

Rose kijkt op wanneer ze iemand op de deur hoort kloppen. Ze trekt haar rode jurkje even recht waarna ze snel naar de deur toe loopt om deze te openen. "Chase! Je bent laat." zegt ze bij het zien van hem. ".. en de eerste." vervolgt ze met een licht glimlachje. "Kom gauw binnen, alles staat al klaar."

_________________

    "Bir güzele güzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Volleerd Tovenaar



Offline
BerichtGeplaatst: di feb 12, 2013 20:31 

Afbeelding

Maleficent tuit haar mond als Chase uit zijn slof schiet. Wanneer hij vervolgens de kamer verlaat, slaakt ze een zucht uit. Ze kijkt de aanwezigen aan en glimlacht verontschuldigend. ,,U hoort het.'' Ze excuseerde zichzelf en stapte ook de zaal uit, op weg naar haar eigen vertrekken.

Maleficent betreedt haar kamer. Ze kijkt naar zichzelf in de spiegel die in de hoek stond. Ze glimlacht. Het was inmiddels een jaar geleden en ze leek langzaam maar zeker jonger en jonger te zijn geworden. Met een lichte tred bewoog Maleficent zich naar de balkondeuren. Ze schoof de gordijnen voorzichtig opzij en stapte naar buiten, het balkon op. Vanaf daar kon ze uitkijken over de Alusiaanse hoofdstad. Er stond een lichte bries en Maleficents haar waait in haar gezicht. Voorzichtig veegt ze het uit haar ogen en zet ze vervolgens haar handen op de balustrade, genietend van het prachtige uitzicht.

Het kasteel was weer opgebouwd. Het was weer zo majestueus als het ooit was geweest. Het was zelfs uitgebreid met een nieuwe vleugel en de vroegere kasteeltuin verbleekte bij wat er nu aan groen groeide. Maleficent had niets kwaads met Alusia in de zin. Ze regeerde praktisch via Chase, en ze had zoveel mogelijk haar best gedaan om het volk tevreden te houden - om het volk Chase lief te laten hebben als koning. De heksenjacht was gestopt. De economie van de hoofdstad was opgebloeid. Maleficent was tevreden: ze was eindelijk weer jong en kon weer doen wat ze wilde doen. Waarom had ze dan het idee dat er iets miste?



Afbeelding

Jaren komen en jaren gaan: tijd was voor Feira geen issue. Wat verlaten en zoekend loopt ze door het dorpje waar Rose woonde. Ze was vanavond immers bij haar uitgenodigd om te komen eten. Een jaar geleden was Alusia in tweeën gescheurd. Feira was aanvankelijk bij Chase, Rose en de rest gebleven, maar uiteindelijk vertrok ze om twee maanden bij haar zussen door te brengen in Wexwel. Aldaar was de familie Montrakwartz druk bezig met de verdeling van de erfenis van grootmoeder Gloria: die had een onduidelijk testament opgemaakt waaruit gebleken was dat ze niemand iets gunde indien ze zou komen te overlijden. Zodoende liet ze de - vrij uitbundige - familie Montrakwartz achter met een hoop ruzie en gedoe, en daar moest Feira natuurlijk bijzijn.

Feira en haar zussen wisten onder andere het fameuze eekhoorn-toverdrankje te bemachtigen dat Chase ooit had gedronken. Behalve dat daar een hoop lol mee getrapt werd, kon Feira's oudste zus met behulp van het drankje hun moeder weer terugveranderen in een normale huisheks - gezien zij altijd de zwarte poes was geweest die door het huis had gelopen.

Inmiddels was Feira weer terug in de hoofdstad en ze had goede zin in een dineetje met haar vrienden. Het was immers ook een jaar geleden sinds de scheur: er was een hoop veranderd en een hoop gebeurd. Met een eekhoorn-toverdrankje op zak, klopt Feira aan bij het huisje van Rose.

_________________
,,The novelist is an ever-wakeful creator,
carefully monitoring those characters who might foil his design,
run away with his themes,
step out of their own atmosphere,
and make their way
in the void between the stars.
’’


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: di feb 12, 2013 22:05 

Afbeelding

Noah blijft Kit star aankijken, zijn mondhoeken onbewogen. Noah heeft de laatste tijd geen gevoel voor humor meer. Vanavond zeker niet. Het is precies een jaar geleden sinds hij verbannen werd. Hoewel hij heer en meester is over het land Between is hij niet tevreden te stellen. Hij mist thuis. Niet alleen Rose, maar alles eromheen.

“Dat klopt.” Antwoord hij. “Het is de eerste dag van de week. Heb je nieuwe rozen geplukt?” het is geen vraag, hij gaat er vanuit dat Kit zijn taak heeft volbracht. “Ik wil dat je ze naar hetzelfde adres brengt onder dezelfde voorwaarden. Ik wil niet dat ze je ziet.” Sinds een half jaar liet hij bij Rose elke week een verse bos rozen bezorgen. Kit snoeide ze in Alusia en moest ze ongezien bij haar voordeur afleveren. Geen kaartje, niks. Dat Noah op deze bewuste avond ook altijd zelf rozen plukt verteld hij Kit niet. Kit hoeft zijn zwakke kant niet te zien. Kit kan namelijk niets meenemen uit het land Between. Als dat zo was geweest dan waren het zijn eigen rozen die hij liet bezorgen, dan had hij haar brieven kunnen schrijven en cadeaus kunnen sturen. Nu geeft het plukken van de rozen hem alleen het gevoel dat hij zijn rozen aan Rose geeft. Het houdt hem bezig. Hij vermoed dat Rose zelf denkt dat ze van Thomas zijn, of een stille aanbidder. Hij zucht zacht en werpt een blik naar de overkant. Deze avond valt hem zwaar.



Afbeelding

“Ja, de vergadering liep uit.” Verzucht hij waarna hij met een glimlach naar binnen stapt. Hij zegt haar niet waar de vergadering over ging, al waren de geruchten in het dorp niet voor haar te verbergen. Hij wrijft gulzig in zijn handen en loopt nieuwsgierig naar de eettafel toe. “De kokkin op het hof zou jaloers zijn. Je hebt jezelf overtroffen.” Verlekkerd loopt hij een rondje om de tafel maar blijft hij overal vanaf.

Zijn blik blijft hangen op een vaas rozen. De kopjes beginnen een beetje te hangen, ze hebben duidelijk hun beste tijd gehad. “Aah nee, nou ben ik het weer vergeten. Ik had verse bloemen voor je willen halen.” Verzucht hij waarbij hij zijn eigen hand even zacht tegen zijn voorhoofd slaat. “Ik maak het goed, het eerste wat ik morgen doe is eigenhandig de mooiste bos bloemen op de markt kopen.” Wat een suffe vader is hij toch, hij heeft niet eens een bosje bloemen voor haar meegenomen. Terwijl er op de voordeur wordt geklopt tilt Chase de rozen uit de vaas. “Ik gooi deze wel even weg lieverd.” Roept hij. Hij voelt zich volkomen thuis hier, dat blijkt wel als hij met de bos richting de prullenbak loopt.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: di feb 12, 2013 22:42 

    Afbeelding
    Rose Pocock

Rose laat Chase met een glimlachje binnen en kijkt tevreden toe hoe hij een rondje om de tafel heen loopt.
"En dan vraag je je af waarom ik altijd bloemen voor mezelf koop. Niemand anders die aan me denkt, zie je." lacht ze wanneer hij blijkbaar weer is vergeten om bloemen mee te nemen.
Alhoewel ze de rozen niet zelf haalt, heeft ze dit wel tegen Chase gezegd. Die denkt dat ze om de week verse bloemen haalt, omdat ze ervan houdt. Ze krijgt ze al sinds een half jaar elke week weer opnieuw. En ze krijgen altijd een mooi plaatsje in haar mooiste vaas. Ze heeft alleen nooit met zekerheid kunnen zeggen van wie ze zou nou krijgt. Van de enige twee personen van wie ze zou kunnen krijgen, is er eentje al onmogelijk - de persoon om wie deze avond eigenlijk draait -, en de andere zou Thomas zijn.

Wanneer er weer op de deur geklopt wordt staat Rose deze keer gelukkig al dichtbij de deur, zodat ze meteen open kan doen. "Feira!" begroet ze haar favoriete heks vrolijk. "Je bent terug! Hoe was Wexwel?"
Rose houdt de deur open om Feira binnen te laten, maar ziet op dat moment ook Chase die haar rozen besluit weg te gooien. "Chase!" ze snelt naar hem toe. "Dat hoeft toch helemaal niet, dat doe ik wel." zegt ze met een ietwat nerveus glimlachje. De bloemen hadden een iets hogere waarde dan Chase waarschijnlijk zou denken. Ze neemt de bloemen van hem over en legt ze op een tafeltje neer. "Daar zorgen we straks wel voor, zal ik niet eerst even wat thee zetten?" knikt ze met een gebaar dat hij gewoon maar even ergens moet gaan zitten. "Kom binnen Feira, hoe is het met je zussen? De volgende keer wil ik wel met je mee hoor." praat ze snel verder.

_________________

    "Bir güzele güzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Volleerd Tovenaar



Offline
BerichtGeplaatst: di feb 12, 2013 23:30 

Afbeelding

,,Rosie!'' zegt Feira vrolijk en ze treedt binnen. Bewonderend bekijkt Feira Rose's huisje. Ze was er vaker geweest, maar vanavond had Rose kennelijk extra goed haar best gedaan om het nog gezelliger als normaal te maken. Feira glimlacht als ze Chase ziet. ,,En Chasie! Hoe is het?''

Met een opgeluchte zucht gaat Feira op een stoel zitten. ,,Wexwel blijft Wexwel, wat er ook gebeurt!'' begint Feira vrolijk. ,,Teveel feest en te weinig tijd om oma's spullen op een juiste manier te verdelen,'' ratelt Feira verder. ,,Oom Grotius wilde koste wat het koste m'n oma's fauteuil en dus werd hem dat gegund door de rest van de familie, totdat bleek dat - toen het fauteuil op zijn waarde geschat werd - er een hele lading goudstukken in de stoel zat! En oom Grotius zei dat hij van niets wist, maar ja, dat geloofde natuurlijk niemand...'' Feira slaakt een voldane zucht uit. ,,Wat een chaos! Er werd over en weer gegooid met spullen die samen nog veel meer waard waren dan al die goudstukken... Volgens mij ging er zelfs een bank door midden... We moesten kruipen over de vloer om veilig buiten te komen.''

,,Met Keira en Meira gaat het goed, bedankt voor het vragen,'' zegt Feira. ,,En ik heb ze alles over jullie verteld! Chasie kennen ze natuurlijk al, maar ze willen jou dolgraag ontmoeten!'' Feira glimlacht breed. ,,We hebben best leuke dingen uit de erfenis weten te krijgen en ik heb wat meegebracht. We kunnen straks kijken of er iets voor jullie bij is?''

Feira glimlacht en kijkt Rose aan. ,,Hoe gaat het met jou? Nog bijzonderheden?'' dan keert Feira zich twijfelachtig naar Chase. ,,En op het kasteel...?''

_________________
,,The novelist is an ever-wakeful creator,
carefully monitoring those characters who might foil his design,
run away with his themes,
step out of their own atmosphere,
and make their way
in the void between the stars.
’’


 Profiel  

Wanted: Dead or Alive

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: wo feb 13, 2013 11:02 

Afbeelding

Eenzaam dwaalt Jesse rond in Between. Dagenlang wandelt hij hier al rond en hij heeft nog geen levende ziel gezien. Inmiddels is de avond weer gevallen, waar hij nog steeds de kriebels van krijgt. Hoewel hij al min of meer dood is en er technisch gezien niet veel zou moeten zijn dat hem hier zou kunnen deren, boezemt het donkere, onbekende land hem angst in. Hij heeft zich nog niet verder van de kloof durven begeven, uit angst wat hij zal aantreffen. Hij vervolgt zijn pad dan ook richting de brug, die prachtige, zilveren brug die elke avond verschijnt. Oversteken kan hij niet, maar dat weerhoudt hem er niet van om uren te staren naar de zachtjes heen en weer wiegende touwen. Weemoedig denkt hij terug aan thuis, dat verder weg lijkt dan ooit. Zelfs Alusia lijkt een beter alternatief dan de wereld waar hij nu in rondwaart.

Stilletjes gaat Jesse op een rotsblok zit en leunt met zijn hoofd op zijn handen. Hij staart voor zich uit maar zijn blik is niet in het heden. Herinneringen spelen zich voor gezichtsveld af. Het wijsje klinkt weer, een melodie die hij misschien zou moeten verafschuwen maar die hem desondanks met hoop vervult. Dromerig staart hij naar de brug die verschijnt, wensend dat hij naar de overkant kan.

Plotseling veert hij op. Het lijkt wel of hij in de verte stemmen hoort. Vlug probeert hij zijn hoop te temperen, het zal wel opnieuw een illusie zijn. Als hij het nogmaals hoort, kan hij zichzelf echter niet langer inhouden. Voorzichtig schuifelt hij in de richting waar de stemmen vandaan leken te komen, waar de brug het land raakt. Jesse durft zijn ogen haast niet te geloven als hij twee mannen niet staan. Een lijkt zijn begrafeniskleding nog aan te hebben, van de ander ziet hij slechts een hoofd omdat de rest van zijn lichaam gehuld is in een mantel. Hij knijpt zichzelf, zachtjes. De mannen staan er nog. Alles wat hij de afgelopen dagen is tegengekomen verdween zodra hij in de buurt kwam. De illusies maken dat hij nu aan zichzelf twijfelt.

"Hee," mompelt hij, terwijl hij nog een paar stappen dichterbij zet. Als dit illusies zijn worden ze wel steeds beter, hij ziet iedere gelaatsuitdrukking. Het liefst zou hij zijn hand uitsteken om te kijken of ze echt zijn, maar hij wil de eerste mensen die hij in dagen tegenkomt ook niet gelijk afschrikken. Misschien was hij maar liever knettergek dan helemaal alleen. "Dus.." brengt hij, ongemakkelijk starend naar de mannen, uit. "Hoe zijn jullie hier terecht gekomen?"

_________________

Never give up on the things that make you smile


 Profiel  

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: wo feb 13, 2013 18:47 

Afbeeldingr

Kit onderdrukt een zucht als Noah - voor de zoveelste keer in het afgelopen jaar - vraagt of hij rozen heeft geplukt. Tuurlijk heeft hij dat gedaan. Noah moet dat zelfs niet meer vragen, Kit kent de tijdstip vanbuiten van wanneer het tijd is voor nieuwe rozen.
'Tuurlijk heb ik ze al geplukt. Maak je maar niet druk. Ze liggen in mijn huisje en ik breng ze straks naar Rose toe.'

Zwijgend kijkt hij even naar Noah en haalt diep adem.
'Waarom laat je er nu gewoon eens geen kaartje bij steken? Ze zou het vast leuk vinden als ze eindelijk weet dat ze van jou zijn. Waarom kwel je jezelf toch zo?'
Hij aarzelt als er een gedachte in zich opkomt en begint dan voorzichtig de woorden uit te spreken. 'Je weet dat ik ze zou kunnen helpen de brug over te gaan.'

Kit schrikt op als er plots een stem uit het niets opduikt, en met een starre blik kijkt hij opzij naar de persoon in kwestie.
'Zat je ons nu af te luisteren?!'
Hij balt zijn vuisten lichtjes als waarschuwing en kijkt dan afwachtend opzij naar Noah.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: wo feb 13, 2013 20:50 

Afbeelding


Noah trekt zijn wenkbrauwen op en kijkt verontwaardigd naar Kit. “Je denkt toch niet dat ik jou ga dicteren wat ik in een brief zou zetten. Dat zou pas kwellend zijn, voor ons beide. Ik hoop niet dat je taken je gaan vervelen.” Dat laatste verlaat grommend zijn mond. Waar bemoeide Kit zich mee. Kit moest doen wat hem opgedragen werd, niet in zijn ziel spitten. Dan doet hij een mogelijk nog belachelijker voorstel. Een zeer verleidelijk voorstel waar hij zich niet aan wil overgeven. Een verwarde jongen man onderbreekt hen.

Zijn blik gaat van de jongen terug naar Kit. Zijn blik dwaalt af naar Kit zijn gebalde vuisten “Serieus?” grijnst hij spottend. Hij schudt zijn hoofd en richt zich weer tot de jongen. Kit hoefde hem niet te beschermen.

“Verbannen tot in de eeuwigheid” antwoord hij waarheidsgetrouw met een licht verbeten ondertoon. Onderzoekend laat hij zijn blik nog eens over hem heen glijden voor hij enkele passen naar voren zet. Met dezelfde bijna kieskeurig blik loopt hij een rondje om hem heen. Hij schudt zijn hoofd en pakt als een laatste controle ruw zijn pols vast. Na enkele seconde laat hij die weer los, alsof Jesse gezakt is voor zijn examen.

Hij zucht vermoeid “Je bent dood” Zijn stem klinkt teleurgesteld. Hoewel niemand, op Kit na, uiteindelijk vrijwillig hier wou blijven bleef hij hunkeren naar bezoek van de levenden. Hij verzamelde ze zelfs, hield ze soms gevangen tegen hun wil in.

Afbeelding

Chase zijn handen maaien even door de lucht. “Maar…” protesteert hij zacht als ze de bloemen op een tafeltje neer legt. “Ze hadden al in de prullenbak kunnen liggen, voor je thee ging zetten..” Hij kan Rose haar reactie niet helemaal rijmen en kijkt haar dan ook met een frons na. Met een schouderophaal loopt hij dan inderdaad maar naar de aangewezen plek aan de eettafel. Feira zorgt bovendien voor voldoende afleiding.

Hij knuffelt haar kort en gaat zitten. “Maleficent valt eigenlijk best wel mee. Ze is zelfs wel aardig.” Hij is hoorbaar teleurgesteld in zijn eigen bevindingen. “Niet dat het iets veranderd. Ik herinner mijn personeel er zo vaak mogelijk aan dat onder die getuite lipjes een oud rimpelig vel verscholen ligt, als dat niet helpt dan begin ik over de draak in haar binnenste.” Ja, Chase kon er maar moeilijk mee omgaan dat ze nu niet de rol van slechterik op zich nam. Dat had ze destijds formidabel gedaan, het irriteerde hem als zijn personeel hun lof over haar uitspraken. Hij was Feira en Rose bijna kwijtgeraakt door haar.

Met een glimlach wuift hij zijn verhaal weg en begint hij het papier om een muffin weg te pellen. “Wat heb je meegenomen?” met grote nieuwsgierige ogen leunt hij iets over de tafel.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: wo feb 13, 2013 21:46 

    Afbeelding
    Rose Pocock

Rose moet hardop eventjes lachen om Feira's avonturen bij haar thuis, over het verdelen van spullen. "Oh, ja leuk!" zegt ze enthousiast wanneer Feira zegt spullen te hebben meegenomen.

"Alles gaat z'n gangetje.. Niet echt veel bijzonderheden. Pap en Daisy zijn op het moment voor een poosje op een kort vakantietripje gegaan, en mam zal zo ook wel komen." zegt Rose met een schouderophaal. Veel spannends had ze niet echt meegemaakt. Ze vertelt alleen niet dat ze af en toe wel eens in de avond naar de breuk tussen Alusia en Between loopt, om er van een afstandje naar te kijken. Ze heeft echter nog nooit iets kunnen zien aan de andere kant. Daar was het vaak te mistig voor. Het was mooi om in gedachten verzonken naar de schitterend zilveren touwburg te kijken.

Rose gaat eventjes op en neer naar de keuken om thee te zetten, en komt hier vervolgens mee terug. Terwijl ze de thee inschenkt, hoort ze de woorden van Chase over Maleficent.
"Ik vertrouw haar van geen kanten, hoe ze er ook uit ziet." mompelt Rose. Ze was Maleficent af en toe wel eens tegengekomen, maar heeft nooit de gebeurtenis van een jaar geleden kunnen vergeten. "Al begint ze er binnenkort als een onschuldige peuter uit te zien."



    Afbeelding
    Leah Johnson Pocock

Tot slot komt uiteindelijk ook Leah aan bij het huisje van Rose. In plaats van iets te eten mee te nemen, heeft ze een van de Alusiaanse wijnen meegenomen uit het dorp, voor het geval er behoefte aan zou zijn als een avond als deze.
Wanneer Rose de deur voor haar open doet, geeft ze haar even een kus op haar wang, waarna ze naar binnen stapt en de fles wijn aan Rose overhandigt. Zo te zien waren Feira en Chase er ook al.

"Hey guys." glimlacht ze. "Welkom terug, Feir, je hebt vast weer fantastische verhalen te vertellen. Het doet me altijd goed om je weer te zien." Ze gaat naast Feira aan tafel zitten terwijl Rose ook voor haar wat thee inschenkt. "Jou ook, Chase." voegt ze er aan toe.



Nadat ze voor iedereen wat te drinken heeft ingeschonken en ze de glazen voor de wijn samen met de fles wijn ook op tafel heeft gezet, gaat ook Rose aan tafel zitten, naast Chase. Ze leunt wat achterover in haar stoel en luistert ietwat afwezig naar het gepraat. Haar gedachten zijn eigenlijk totaal ergens anders.

_________________

    "Bir güzele güzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Wanted: Dead or Alive

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: wo feb 13, 2013 22:21 

Afbeelding

Verschrikt doet Jesse een stapje naar achteren als de man met de kap nogal agressief reageert. "Nee, nee, absoluut niet.." stamelt hij, zijn handen ophoudend alsof hij Kit daarmee zou willen kalmeren. "Ik hoorde gewoon stemmen, niets specifieks.." Verontschuldigend kijkt hij de mannen aan.

De andere man, in het zwart gehuld, lijkt ondanks zijn sinistere indruk niet van plan hem aan te vallen. Hij zegt iets over verbannen te zijn maar met zo'n rare ondertoon in zijn stem dat Jesse hem onderzoekend aankijkt. Dit is van korte duur als hij wordt afgeleid door Noah, die om heen cirkelt. Enigszins nerveus kijkt hij van Noah naar Kit, als in 'help, wie is deze gek'. Je bent dood.

"Goh, dat was me nog niet opgevallen," mompelt hij met enig sarcasme. Hij weet zich niet zo goed een houding te geven tegenover dit bijzonder figuur. Het lijkt wel alsof hij zich schuldig zou moeten voelen omdat hij dood is. Hij heeft het nog niet bepaald kunnen verwerken of geaccepteerd, maar dat lijkt niet verrassend bij de realisatie van zijn eigen dood.

"Die laatste herinnering van een strop om mijn nek, en vervolgens deze bizarre wereld, leken me wel duidelijke hints ja." Gelukkig is het geen nieuws voor hem, want Noah leek ook niet van plan om het met enige tact te brengen. "Maar.. zijn jullie niet dood dan?" Verward kijkt hij het tweetal aan. Als hij had gedurfd had hij hetzelfde bij een van de anderen gedaan, en een pols gegrepen om de hartslag te voelen, maar hij had nog niet bepaald het gevoel dat hun relatie al op zo'n niveau was dat dit soort intimiteiten gewenst zouden zijn, en ze leken beiden nogal een kort lontje te hebben.

"Hebben jullie wel eens geprobeerd over te steken via die brug?" vraagt hij. Zijn blik glijdt ongewild regelmatig terug naar dit object van zijn fascinatie.

_________________

Never give up on the things that make you smile


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: wo feb 13, 2013 23:18 

Afbeelding


Noah haalt zijn schouders op. Hij zou niet de eerste zijn geweest die star bleef ontkennen dat hij nog in leven was. Dat waren zulke vermoeiende confrontaties. “Het zal je verbazen hoeveel mensen dan toch nog geloven dat ze in een droomtoestand verkeren.” Hij glimlacht schamper.

Ook Noah zijn blik gaat naar de brug en er verschijnt een mistroostige glimlach op zijn gezicht. Hij herkent bij Jesse dezelfde verlangende blik als bij die van hem, bij die van tal van anderen.
“Zet het maar uit je hoofd.” Verbreekt hij zijn dagdroom. “Niemand geraakt aan de andere zijde zonder mijn toestemming.” Zijn blik verscherpt iets en zijn gelaatsuitdrukking verhard weer “Ik ben gedoemd aan deze zijde te leven tussen de niet levenden. Hoewel ik elke grasspriet in de landschap beheers slaag ik er niet in de brug over te geraken. Als ik niet terug kan keren naar de andere zijde, dan kan de rest dat ook niet.” Hij draait zijn rug naar de brug toe. Zijn schoonheid streelt zijn ogen, maar doet pijn in zijn hart. Zijn mondhoek trekt aan de linkerkant iets omhoog en hij grijnst licht “Zelfzuchtig? Egoïstisch? Ja. En het kan me niets schelen.“

Hoewel de frustratie in Noah opborrelt als een vulkaan die zich voorbereid op een uitbarsting schieten zijn emoties alle kanten op. Het werkt op zijn lachspieren dat Jesse niet eens lijkt te weten wie hij is of wat zich hier heeft afgespeeld. Hij kijkt Jesse dan ook lachend aan en schudt zijn hoofd “Je hebt echt geen flauw idee he? Waar in Alusia heb jij het afgelopen jaar gezeten dat je dit hebt gemist. “ niet begrijpend wisselt hij een blik met Kit. Had de jongen onder een steen geleefd. Hij was pas recentelijk dood, hoe kon deze ingrijpende gebeurtenis exact een jaar geleden hem dan ontgaan zijn. Het komt geen moment in hem op dat Jesse het wellicht niet heeft meegemaakt, omdat hij op dat moment nog niet in Alusia was, dat hij geen Alusiaan is. “Wat je is je naam?” grinnikt hij.


 Profiel  

Volleerd Tovenaar



Offline
BerichtGeplaatst: do feb 14, 2013 0:54 

Afbeelding

Feira knikt als ze hoort wat Chase te zeggen heeft over Maleficent. Net als Chase is Feira enigszins verbaasd over de manier waarop Maleficent zich gedraagt en zelfs het personeel aan het kasteel lijkt met lof over haar te spreken. ,,Eens,'' zegt Feira, als ze Rose hoort over de 'oude' toverkol. Rose vertelde ook dat Adam en Daisy op vakantie waren. ,,Jammer...'' mompelt Feira. Feira had altijd wel goed op kunnen schieten met beiden en ze vond het jammer dat ze vanavond niet aanwezig konden zijn - maar Feira was zelf ook twee maanden weg geweest, dus mocht ze niet klagen. Met een bedankje en een glimlach neemt ze de thee van Rose aan.

Tot slot verschijnt Leah ook. ,,Leah!'' begroet Feira haar vrolijk. ,,Ook goed om jou te zien! En - pfff - ja, zoveel te vertellen! De groeten van m'n zussen nog,'' zegt Feira met een knipoog.

Chase vroeg nieuwsgierig naar Feira's aandeel van Gloria's erfenis, en met een ondeugende glimlach opende Feira haar tas. Allereerst kwamen er wat flesjes met verschillende vloeistoffen op tafel. ,,Toverdrankjes,'' zegt Feira trots. Natuurlijk had ze die zelf niet gebrouwen: daar waren ze veel te ingewikkeld voor. ,,Dit is misschien een bekende, Chasie,'' zegt Feira. Ze schuift een flesje, waarop op een etiketje een eekhoorn staat afgebeeld, zijn kant op, en grinnikt. ,,Die wilde ik per se hebben.''

Maar er was meer. Feira haalde twee betoverde handspiegeltjes tevoorschijn. ,,Dit zijn net die dingen die jullie gebruiken,'' zegt Feira. ,,Hoe heten ze ook alweer... mobielo's? Je kan elkaar zien en met elkaar praten.'' Verder legde Feira nog wat sieraden op tafel: kettingen, ringen, armbanden en oorbellen. Je was er alleen niet zeker van dat Gloria ze misschien vervloekt had. Tot slot had Feira nog een oud geschiedenisboek van Alusia, een chiquere tondeldoos en wat verdwaald bestek.

,,Zie maar of er iets nuttigs bij zit,'' zegt Feira. ,,M'n zussen en ik hebben het niet zo op die sieraden en de andere spullen hadden we al of waren niet meer nodig. Behalve die spiegels, maar ik dacht, die kunnen altijd nog van pas komen!''

_________________
,,The novelist is an ever-wakeful creator,
carefully monitoring those characters who might foil his design,
run away with his themes,
step out of their own atmosphere,
and make their way
in the void between the stars.
’’


 Profiel  
Geef de volgende berichten weer:  Sorteer op  
Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 741 berichten ]  Ga naar pagina 1, 2, 3, 4, 5 ... 50  Volgende


Keer terug naar RPG
Ga naar:  


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 2 gasten

cron

Powered by phpBB :: FI Theme