Chase haalt een beetje beschaamd een hand door zijn haar. “Dat dacht ik wel, maar we mogen geen risico nemen.” Glimlacht hij. “Ik zal Rose wel vertellen dat je veel rust nodig hebt. Rust, slaap en vitamines.” Na een laatste twijfelende blik achterom verlaat hij de kamer.

Het duurt niet lang of hij heeft Rose gevonden. “Je moeder heeft griep.” Hij glimlacht en kijkt haar vervolgens onderzoekend aan. Had ze met Maleficent gesproken, had zij haar iets aangedaan. “Heb je Maleficent al gesproken?” vraagt hij haar dan maar.



Noah tuit kieskeurig zijn lippen “Ter attentie van lijkt me voldoende. “ besluit hij. Hij zou er een opmerking over haar eeuwige jeugd bij kunnen plaatsen, maar besluit dat niet te doen. Kort maar krachtig. Ook Jesse is wakker en heeft blijkbaar intens genoten van zijn bed. Noah glimlacht “Fijn om te horen. Al slaap je feitelijk gezien niet.” Hij haalt zijn schouders op en zet zich af van de muur.

“Laten we dan eerst gaan jagen. Dan kunnen we daarna ontspannen in de ondergrondse badkamers.” Hij draait zich naar Celeste “Jij vermaakt je wel alleen aan het hof, nietwaar?” Kieskeurig laat hij zijn vingers even over de stof van haar jurk gaan “Ik laat wel een kleermaker langs komen. Ik neem aan dat we hier vast nog wel ergens een dode kleermaker hebben rondlopen.” Dat doet hem eraan denken dat hij sowieso meer personeel nodig heeft. Ten eerste moet hij Celeste, sinds gisteravond zijn oogappeltje, goed in de watten leggen. Daarbij heeft hij grootste plannen. Te beginnen met ook wat schone kleding voor Jesse. Met opgetrokken neus laat hij zijn blik over de kleding van de jongeman heen gaan. Ten eerste heeft hij geen voorliefde voor de menselijke spijkerbroek, ten tweede stinkt zijn kleding. “Ook voor jou regelen we wel wat nieuwe kleding. Een bad kan ook geen kwaad.”

Uiterst opgewekt loopt hij de gang uit richting de stallen. “Jesse, Kit..” er volgt een fluittoon met een commanderend gebaar “We hebben niet de hele dag de tijd.”

Noah grijnst “alsof zoenen met zo’ n neus een feestje is.” Gniffelt hij duidelijk geamuseerd door het leedvermaak van Kit.

Opgewekt wandelt hij richting de stallen, vergezelt door Kit. Als die begint te fluisteren fronst hij even. “Als je kan vliegen, of een andere manier hebt gevonden om zonder brug over te steken naar de andere kant dan wil ik dat dolgraag weten” vervolgt hij op een samenzweerderige maar sarcastische toon. Hij geeft de jongen een speelse tik tegen zijn achterhoofd “De brug verschijnt alleen in het schijnsel van het maanlicht, ik hoop niet dat je geheugen in je neus zat en nu beschadigd is.”

Het bos is donker en dicht begroeid. Enorme wortels kronkelen zich een weg over het pad. De bladeren lijken soms zacht te zuchten en takken maken graaiende bewegingen. Niet door de wind, maar omdat het bos echt leeft. Noah loopt er echter zorgeloos in rond hij lijkt zich geen zorgen te maken om het gevaarlijke bos.

De jacht gaat voorspoedig. Twee konijnen en een fazant. Plus een aantal stervelingen voor in de huishouding. Noah zijn goede humeur blijft aanhouden en tegen de tijd dat ze terug bij het kasteel zijn begint de zon al langzaam te zakken. De bestaande huishouding moet duidelijk wennen aan het vrolijke humeur van Noah. Ze lijken zelfs wat wantrouwig te zijn. Hun wantrouwen is terecht, het feit dat het hem allemaal niks meer kan schelen en zijn emoties afsluit maakt hem misschien nog wel onvoorspelbaarder dan zijn labiele toestand. “jesse, ik vind dat jij vanaf nu de arts van dit hof bent. Niet dat er veel te genezen valt, maar in het geval Kit zich bezeert.” Of Celeste. Verder viel er weinig te genezen.



Chase loopt nog altijd achterdochtig met Rose mee. Hij wil precies weten wat er tijdens het gesprek met Maleficent gezegd is. Gelukkig is Rose snel bereid om de inhoud van het gesprek met hem te delen. Hij slaat zacht een opgeluchte zucht en kijkt haar aan. “Ik geef toe dat Stella als koningin van Alusia vooral een hoop onrust heeft veroorzaakt. Ze mag het niet als excuus gebruiken, Noah en Thomas kun je niet veroordelen voor de daden van hun ouders. Dat heeft overigens nog niks te maken met haar verjongingskuur.” Hij glimlacht “Jij begrijpt alles heel goed.”

“Oh..” zijn verbaasde doch enige reactie op het feit dat alles kan worden teruggedraaid. Hij heeft namelijk spijt van het aanmoedigen en aanwakkeren van het gevoel dat ze het allemaal ongedaan kunnen maken. Rose lijkt precies een jaar na het voorgeval vastbesloten om Noah te redden. Dat baart hem zorgen, grote zorgen. “Als Maleficent de enige is die het kan terug draaien en dat niet van plan is, dan zou ik niet weten hoe wij dat kunnen oplossen. We kunnen haar moeilijk dwingen. Er is vast magie voor nodig, iets wat wij niet bezitten.” Boort hij haar hoop zachtjes de grond in. “Ik zal me er eens in verdiepen, maar het ziet er niet erg hoopvol uit. “ Hij draait zich naar haar toe en legt zijn handen op haar schouders “Zie ik je vanavond in de tuin? Je moeder ziekt hier even uit en dan kunnen we met z’n allen het lente feest vieren. Dan kijk ik in de tussentijd of ik nog iets te weten kan komen over Maleficent.” Hij werpt een vaderlijke blik op haar en glimlacht.

[....]




Er zijn slechts twee dagen verstreken sinds Noah zijn ommezwaai. Een verandering die duidelijk merkbaar is. Er is meer personeel, al is het nog altijd te weinig naar Noah zijn zin en het kasteel heeft een ware metamorfose ondergaan. Aan de buitenkant oogt het nog steeds groots en dreigend, maar eenmaal binnen toont het warmer en vriendelijker. Er stroomt de gehele dag klassieke muziek door het kasteel, fruitschalen zijn rijkelijk gevuld en de oude schilderijen zijn vervangen door schilderijen met schilderingen van landschappen. De kroonluchter heeft een hoognodige poetsbeurt ontvangen en de bedden zijn opgemaakt. Het terras in de tuin is deels betegeld en toont de patronen van een schaakbord, schaakstukken ontbreken echter. Nog wel.

Noah zelf staart niet langer uren wezenloos voor zich uit. Toch ontwijkt het personeel hem nog net zoals voorheen, misschien nog wel meer. Dat Noah zijn gevoel deels heeft uitgeschakeld heeft namelijk ook een schaduw kant. De doden zijn als speelgoed voor hem, poppen waarvan hij de touwtjes in handen heeft. Jesse is de enige die hij ontziet, iets wat aantoont dat niet elk stukje gevoel uit hem is weggeglipt. Hij heeft een zwakke plek voor hem, net zoals voor Celeste. Ze is het object van zijn affectie geworden. Wanneer ze spreekt lijkt ze hem te betoveren. Zelfs het feit dat ze een heks is maakt de betovering niet ongedaan. Kit profiteert ook mee van het gulle gedrag van Noah, ook al betekend het ook dat Noah steeds veeleisender begint te worden.

Kledingrekken rollen door de gangen. Tafels worden gedekt en in de danszaal repeteren ballerina’s en een harlekijn. Noah zit onderuit gezakt in een brede fauteuil. Zijn benen hangen nonchalant over de armleuning en zijn hand ondersteund zijn hoofd. Met een verveelde uitdrukking kijkt hij naar de repetitie. Een oudere vrouw zit geknield naast de stoel en naait een manchetknoop aan zijn kostuum. “Is Kit al terug? Ik wil weten hoe de wereld reageert op mijn uitnodiging.” Hij grijnst even zelfvoldaan. Hij had met Kit het gehele gemaskerde bal voorbereid. Een brutale poging om het levende volk naar de andere zijde te lokken, om zich eindelijk weer tussen de levenden te bevinden.

De vrouw verschiet iets als er een doffe klap op de houten dansvloer te horen is. De harlekijn is zojuist als een lappenpop in elkaar gezakt op de vloer. De danseressen springen geschrokken aan de kant en kijken verschrikt naar hun mede danspartner. Noah werpt hun een ongeduldige blik toe “Opnieuw vanaf het begin, hij neemt niet langer deel aan de act.”



Chase heeft in zijn linkerhand een affiche en in zijn rechterhand een kaart. Op beide zijn met inkt prachtige maskers geschilderd. Een uitnodiging voor het gemaskerd bal. Ze zijn op het kasteel bezorgd, in het dorp en de aangrenzende dorpen. “Vreest u niet, koetsen zullen aan de andere zijde klaar staan om u naar de plaats van bestemming te brengen. “ leest hij hardop de laatste regel voor. Bij elk woord verdwijnt zijn empathie voor Noah.

“Ik heb Rose direct thuis laten ophalen.” Mompelt hij met een zorgelijke rimpel op zijn voorhoofd. Hij draait zich om naar Maleficent “Ik neem aan dat ook jij een uitnodiging voor het feestje van morgenavond hebt gehad?”