[RPG] Fantasy (3)

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric pakt de prop op welke hij niet veel eerder in de hoek had neergegooid. Hij opent de brief en leest de inhoud nogmaals door. Misschien moest hij de brief maar bewaren, als hij zijn verstand weer dreigde te verliezen. Tenslotte was het ook door hem dat Eric hier nu wel was.. Hij glimlacht wrang, propt de brief in zijn zak en loopt naar de badkamer. Bij de wastafel blijft hij voor de spiegel staan en staart naar zijn spiegelbeeld.

"Het is niet anders.." Zegt hij tegen zichzelf.

De woorden klinken loos en de vraag die volgt in zijn hoofd is er een waar hij helemaal niet op weet te antwoorden. Hoe kon hij vandaag, morgen, of hoelang hij er voor nodig had, zichzelf ontlopen. Om zichzelf te beschermen van dat wat nu weer zijn grootste valkuil bleek te zijn en het doel van zijn reis in gevaar bracht. Eric kijkt weg, schudt zijn hoofd en loopt de badkamer weer uit. Afleiding. Dat was wat hij nodig had en moest zoeken. En dat was hier niet te vinden. Jessa zou spoedig terug zijn en haar verhalen zouden hem in ieder geval de afleiding in het dorp geven. Daarna als ze maar weer op pad waren en de tijd zou verstrijken zou het ook weer makkelijker worden.

Eric loopt uiteindelijk de kamer weer uit en terwijl hij de trap af loopt besluit hij dat hij het in ieder geval van zichzelf moest accepteren dat het hem nog meer bezig hield dan zou moeten. Misschien dat als hij die strijd met zichzelf aan de kant kon schuiven het makkelijk zou worden. Als hij opzij kijkt ziet hij de groep nog steeds zitten, maar wilt een stap naar de bar zetten om een glas van iets sterkers te bestellen.

Met een lichte klap botst hij tegen iemand op maar nog voor hij zijn excuus kan maken ziet hij tegen wie hij opgelopen is en verdwijnen alle woorden uit zijn hoofd. Zijn ogen lijken te worden opgeslokt door de blik in haar ogen en het duurt een paar seconden voordat Eric zijn stem weer terug weet te vinden.

"Sorry.." Zegt hij schor en als hij zijn ogen van de hare af weet te trekken ziet hij dat de inhoud van haar glas over haar heen is gevallen. Eric dwingt zich zelf haar weer aan te kijken. "Ik zag je niet.."

Afbeelding

Mel weet heus wel dat Caleigh haar blik ontwijkt. Zeker als ze snel opstaat en met een mompel de tafel verlaat. Er ontsnapt een zucht over Mel haar lippen. Ze had echt Jessa nodig hiervoor. Ze vond het vresleijk dat Caleigh het er zo veel moeilijker mee had dan dat ze dat aan Mel of zelfs maar aan zichzelf durfde toe te geven. Veel langer heeft Mel niet om erbij stil te staan, want Isra vraagt of ze nog iets gemist heeft.

"Dat wat Emma zegt," Vult Mel aan met een glimlach "Zoals je eigenlijk wel gewend bent van ons."

De serveerster komt bestelt eten brengen en Mel kijkt kort opzij naar Luc. Hij was vast niet echt van plan om de ruzie die hij met Eric had gehad hier te benoemen. En Mel was toch pas weer bij bewustzijn gekomen van alle drank toen ze op de grond had gelegen dus heel veel wist ze ook niet precies te vertellen. Die aanvulling zou ze Isra wel geven als ze weer samen een kamer zouden delen. Ze haalt haar schouder sop en kijkt weer naar Isra.

"Het is dat we daar als grote groep op waren gaan vallen, want verder hebben we eigenlijk helemaal niets ontdekt wat ons verder zou kunnen helpen."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh draait zich om, van plan om nu naar de groep terug te lopen zolang hij er nog niet was. Ze probeert nog steeds zichzelf toe te spreken dat ze verder moet en door de gedachten in haar hoofd let ze niet helemaal op. Juist op dat moment botst ze tegen iemand aan. De inhoud van haar glas klotst over de rand op haar blouse en uit puur automatisme vloekt ze.

"Kun je..." maar de woorden blijven in haar keel steken als ze ziet wie er tegen haar aanbotste.

Ze slikt even, totaal niet wetende wat ze nu moest zeggen. Waarom moest ze juist tegen hem aanbotsen? Het feit dat hij zo dichtbij staat zorgt ervoor dat haar hart twee keer zo snel lijkt te gaan. Zijn woorden lijken maar langzaam tot haar door te dringen en in haar hoofd probeert ze zich toe te zetten tot iets te zeggen, maar de woorden willen er niet uitkomen. Het was alsof ze haar stem kwijt was.

"Ik... ik lette ook niet op," zegt ze dan langzaam.

Haar stem klinkt vreemd en ze kan de toon niet goed plaatsen. Ze slaat haar ogen even neer, niet wetende wat ze met de situatie aanmoet. Haar hand is nat van de whisky en het valt haar op dat er ook wat op zijn shirt beland is. Ze kijkt hem weer aan, haar hart klopt nog steeds in haar keel en ze weet eigenlijk amper waar ze mee bezig is.

"Mijn whisky is op je shirt beland..."

Ze hoort zichzelf de woorden zeggen en het liefst wilt ze zichzelf voor haar hoofd slaan. Het klinkt belachelijk. Ze heeft eigenlijk niet eens meer echt door dat er veel meer op haar eigen blouse is beland en dat die nu tegen haar huid plakt en veel doorschijnender is dan normaal...

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric beseft maar al te goed hoe dicht bij ze staat. Hoe al zijn zintuigen op scherp lijken te staan. Hij voelt haar aanwezigheid, ruikt haar pas gewassen haren, ziet hoe de natte stof van haar blouse op haar huid plakt. En als ze haar ogen neerslaat moet hij zich inhouden om haar kin niet op te tillen en haar blik weer op die van hem te bevestigen of een kus op haar lippen te duwen. De gedachte alleen doet hem schrikken van de heftigheid en als ze hem weer aankijkt weet Eric niks te zeggen. Nee, hij durfde niks te zeggen. Bang dat alles wat zijn verstand hem wilde vertellen te niet werd gedaan door de overige emoties die nu de overhand hadden genomen.

Om zichzelf een seconde uitstel van executie te geven kijkt hij kort naar beneden naar zijn eigen shirt. Er was inderdaad ook wat op hem terecht gekomen. Maar als hij weer opkijkt weet hij dat die hoeveelheid niets is in vergelijking met de hoeveelheid die zij heeft opgevangen.

"Ja.." Zegt hij schor en zijn ogen blijven weer op die van haar gericht. "Maar ik mag geloof ik niet klagen." Zegt hij als zijn blik nogmaals over haar blouse heen glijdt.

Zijn linker hand gaat wat omhoog om uit automatisme een pluk haar weg te vegen achter haar oor. Maar op tijd beseft Eric wat hij wilde doen en hij stopt hem resoluut in zijn broekzak.

"Sorry.." Zegt hij nogmaals, wat onbeholpen.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh haar hart klopt in haar keel en in alle emoties probeert ze zichzelf te vertellen dat ze normaal moet doen, maar haar emoties hebben de overhand. Als Eric zegt dat hij niet mag klagen en zijn blik over haar blouse laat glijden voelt het alsof ze rood wordt en ze krijgt het steeds warmer. Als hij dan een beweging lijkt te maken stokt haar adem even. Als hij nogmaals 'sorry' zegt heeft ze geen idee hoe ze moet reageren.

"Ik moet maar even iets anders aan gaan doen..." zegt ze zacht en wat nerveus.

Deze situatie maakt haar nerveus. Hij maakt haar nerveus. Zijn aanwezigheid was net al genoeg om haar nerveus te maken, maar nu hij zo dichtbij staat werken haar zintuigen op volle toeren.

"Ik vind het leuker als je dit aanhoud liefje," lalt de man tegen het mooie meisje met de natte blouse, "Veel beter uitzicht."

Als plotseling een man zich met het gesprek bemoeit en een duidelijke opmerking maakt kijkt Caleigh even naar de man. Hij heeft overduidelijk al teveel gedronken en hij ziet eruit alsof hij al weken geen douche heeft gehad.

"Stik jij dan maar in je bier," bijt ze de man fel toe.

Dan kijkt ze Eric aan, deze onderbreking zorgde ervoor dat haar hoofd iets helderder was. Ze kijkt hem aan en probeert een kleine glimlach te produceren.

"Ik ga me even omkleden dan..."

Maar de ruimte om hun heen is redelijk druk en er is weinig mogelijkheid om erlangs te gaan zonder hem aan te raken. Op het moment dat ze dat realiseert nemen de emoties weer de overhand en wat onbeholpen kijkt ze hem aan.

"Wil je... wat draaien zodat ik er langs kan?" vraagt ze dan wat nerveus.

Zelfs als hij zou draaien en haar meer ruimte zou geven zou ze hem hoe dan ook aanraken en die gedachte maakt haar nerveus. Ze moest hier weg voordat ze iets ongelofelijk stoms zou doen. Zoals een kus op zijn lippen drukken. Ze wilde het niet. Nee, ze wilde het wel, maar ze mocht het niet. En alleen deze gedachte al zorgt ervoor dat ze gek wordt. Waarom kon ze dit niet gewoon oplossen?

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio ziet dat Jessa begint te huilen en hij kan niet anders dan zijn blik snel naar de grond te richten. Hij fronst echter als hij hoort wat ze zegt. Geeft ze nu zichzelf de schuld? Dat was niet de bedoeling. Hij zet twijfelend een stap in haar richting.

'Jessa,' zegt hij zacht, 'het zou voor jou beter zijn om niet meer met mij geassocieerd te worden, geloof me. Ik beteken slecht nieuws, zeker als het om je toekomst gaat.'

Hij slikt.

Afbeelding

Isra is al bijna door haar eerste Boterbiertje heen. Ze luistert naar Emma en Mel die vertellen wat ze gemist heeft, wat beduidend weinig blijkt te zijn. Isra kan niet geloven dat er in haar afwezigheid zo weinig gebeurd is, dus ze neemt maar aan dat er wat dingen zijn die óf niet hier aan tafel bespreekbaar zijn óf die buiten Emma en Mel om gespeeld hebben.

Helaas blijkt dat de groep wat betreft de missie ook niet echt is opgeschoten. Isra zucht en neemt nog een slok Boterbier. Ze had gehoopt dit hele queeste-gedoe allang achter zich gelaten te kunnen hebben maar het lijkt erop dat ze hier nog wel een tijdje aan vast zit.

'Proost dan maar,' zegt ze terwijl ze het laatste beetje Boterbier achterover slaat.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa houdt haar blik op de steen gericht, maar door de tranen die in haar ogen staan is deze niet gefocust. De wereld is gemeen en nu ging ze ook nog Benicio verliezen aan die stomme bastaardstatus. Ze snikt zacht.

Als ze Benicio's woorden hoort, kijkt ze op. Hij staat iets dichterbij, maar zijn woorden zijn nog steeds heel duidelijk. Het is beter dat we uit elkaar gaan. Jessa wil dit helemaal niet, maar ze kan zich onmogelijk aan hem vastklampen. Ze knikt even. "Ik... ik wil wel zeggen dat ik je liever niet kwijt wil en dat ik denk dat je ongelijk heb... maar als jij denkt dat dat het beste is..." zegt ze zacht, "al weet ik niet wat mijn toekomst nu in gaat houden..." Waarom zegt ze dit nou? Ze staat op, haar haar nog steeds voor haar gezicht. Naar huis kan ze niet, niet nu ze met Benicio geslapen heeft. Bij hem kan ze ook niet blijven. Mel's aanbod was heel lief, maar Jessa wil haar absoluut niet tot last zijn, dus daar zal ze ook niet lang kunnen blijven. Het was ook een stom idee om te denken dat ze gelijk een toekomst met hem zou hebben... Je kent die jongen net anderhalve maand. Je bent weer ongelooflijk naïef geweest, Jessa...

Ze kijkt nog even naar het grap. "Dag papa..." zegt ze terwijl ze haar tranen wegveegt, "Ik beloof heel snel terug te komen..." Nu niet meer huilen, Jessa, nu moet je sterk zijn. Ze zucht en kijkt naar Benicio. "Misschien kunnen we maar beter snel naar de herberg gaan... De groep zal wel op ons zitten te wachten."

Afbeelding

Levi houdt zijn oren open, maar veel interessants komt het niet uit. Emma vat de drankavond samen en Levi glimlacht even. Ja, dat was een bijzondere avond. Over drank gesproken. Zijn bier was op. Hij gebaart even naar het barmeisje en al snel staat er een nieuw biertje voor zijn neus.

Isra proost en uit beleefdheid heft hij ook even zijn glas op. Hij zucht. Er valt een stilte en Levi neemt een slok van zijn bier. "Waar zijn die andere twee eigenlijk mee bezig?" vraag hij nieuwsgierig. Hij wilde eigenlijk wel weten wat voor mensen dat waren. Dat meisje leek hem in ieder geval een naïef type.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Het is plotseling erg druk rondom de bar en Eric weet niet of hij dit juist prettig moet vinden of niet. Ze stond veel dichterbij dan goed voor hem was en de nerveuze toon in haar stem doet hem bijna alles wat hij zich tot aan dit moment had voorgenomen weer vergeten. Eric probeert zich zelf weer te herpakken door zijn hand weer uit zijn zak te halen en door zijn haren heen te halen. Tegelijkertijd reageert een dronken man en Eric zijn ogen flitsen kort naar de man toe, maar de reactie van Caleigh is vrij duidelijk. Als ze hem weer aankijkt met een glimlach, knikt hij kort.

"Ow," Antwoordt hij op haar vraag als hij om zich heen kijkt en beseft dat het echt vol is aan de bar. "Natuurlijk." En hij draait iets zodat ze langs hem heen kan.

Automatisch legt hij zijn hand op haar zij om haar er langs te helpen. Meteen als hij dit doet, lijkt hij een schok te voelen van het besef dat dit helemaal niets te maken had met afstand bewaren. En dat zijn verstand dat wel kon willen, maar de rest van hem op dit moment duidelijk niet.

Afbeelding

Mel heeft haar bord leeg en ze kijkt op. De herberg was behoorlijk vol. Als ze naar de bar kijkt meent ze een glimp van Caleigh op te vangen, maar Eric ziet ze zeker. Wat was er aan de hand? Nieuwsgierig gaat ze iets rechter overeind zitten om te kijken of ze zo meer kan zien. Als dit niet zo is, omdat er weer iemand anders voor gaat staan, laat ze zich iets teleurgesteld weer naar achteren in de bank vallen en glimlacht naar Isra als ze proost en haar glas leeg drinkt.

"Denk je dat ze er zo zullen zijn? Want ik ben toe aan een nieuwe ronde en anders bestel ik ook meteen een welkomsdrankje voor Jessa en Bennie." Vraagt ze na de vraag van Levi aan Isra.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh is blij dat Eric er niet moeilijk over doet of erop in gaat als ze vraagt of hij een beetje wilt draaien. Ze moet hier zo snel mogelijk weg. Elke seconde dat ze langer zo dicht bij hem in de buurt is maakt haar emoties heviger. En de drang om een kus op zijn lippen te drukken wordt steeds groter. Als hij dan echter zijn hand op haar zij legt lijkt haar lichaam gelijk te reageren door zo goed als te weigeren om te bewegen. Ze kijkt hem aan, absoluut niet wetende wat ze moest of kon zeggen. Waarom was hij zo dichtbij? De man achter haar is absoluut niet van plan om ruimte te geven en dwingt haar zo goed als om tegen Eric aan te staan en haar adem stokt. Ze weet dat ze hier zo snel mogelijk weg moet, maar haar lichaam reageert niet op die gedachtegang.

Voor haar gevoel lijkt het een eeuwigheid te duren voordat haar lichaam op iets reageert, maar het is absoluut niet de reactie die haar verstand haar verteld. Voordat ze het zelf echt doorheeft duwt ze een kus op zijn lippen. Maar met de sensatie die ze voelt als ze hem kust lijkt ook gelijk het besef te komen van waar ze mee bezig is. Geschrokken trekt ze zich terug en kijkt hem aan. Ze heeft het bloedheet en het voelt alsof de rest van de wereld stilstaat.

"S-sorry!" stamelt ze, "I-ik weet niet wat me bezielde..."

Ze moest hier nu weg. Voordat ze nog meer stomme dingen zou doen. En met die gedachte maakt ze aanstalten om zich door de mensen heen te wurmen en naar boven te vluchten.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric kan niets anders dan haar aan te kijken. Zijn hand lijkt hij niet meer te kunnen bewegen en als haar adem stokt is voor hem normaal blijven ademen allang geen optie meer. Zo snel als dat ze hem kuste, zo snel trekt ze zich ook weer van hem los. De geschrokken blik in haar ogen en haar stamelend antwoord doen hem perplex staan. Was ze zo goed, of was het geen spel? Hij kan niets anders dan stil blijven staan en kijken hoe ze zich tussen de mensen door probeert te duwen, haar weg naar boven te zoeken.

Als ze de trap op is, kan Eric pas weer bewegen. Zijn hand reikt naar zijn mond en hij voelt nog de druk van haar lippen van een paar seconden geleden. Hij slaakt een zucht, laat zijn hand weer zakken en stopt deze in zijn zak. Automatisch klemt zijn hand om de prop papier heen en sluit hij een seconde zijn ogen. Hij moest het negeren. Hij moest een borrel bestellen en weer bij de groep gaan zitten. Eric opent zijn ogen en kijkt naar de trap. Ze moesten het hier over hebben. Het spel wat ze met hem speelde, hij trok het niet. Het kon niet. Het mocht niet. Hij moest haar achterna. Hij schudt zijn hoofd en wenkt de barman. Al snel heeft hij een glas met whiskey voor zijn neus en gooit hij het glas achterover. Wat ging hij doen?

Als hij de trap oploopt, vervloekt hij zijn eigen zwakte. Maar elke trede omhoog vertelt hij zichzelf ook dat als hij het een stap voor kon zijn, het misschien helemaal geen zwakte hoeft te zijn..
Bij haar deur stopt hij. Hij kon nog terug, hij kon zijn eigen kamer achter hem in gaan. Maar Eric klopt op haar deur en weet dat hij nu niet meer terug kan.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Emma glimlacht naar Isra wanneer deze haar Boterbier opheft. Ze houdt haar glas Pompoensap even naar de groep op. ”Ik houd het vandaag bij een lekker sapje, maar proost.”

Ze heeft wel gemerkt dat Caleigh en Eric allebei niet meer bij de groep zitten, maar haar aandacht wordt er pas op gevestigd wanneer Levi ernaar vraagt. ”Ik ben geen idee,” mompelt ze. Ze had eigenlijk ook geen zin om zich bezig te houden met de situatie tussen Caleigh en Eric. Er waren andere dingen die ze belangrijker vond op dit moment. Ze werpt nog even een korte blik op Levi. Dan sluit ze zich aan bij Mel.

”Ja, ik hoop dat ze in orde zijn… Het duurt wel erg lang voordat ze hier zijn. Waar had je ze achtergelaten, Isra?”

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio krimpt ineen bij Jessa's woorden en kijkt hoe ze afscheid neemt van haar vaders graf. Als ze voorstelt om naar de herberg te gaan knikt hij zonder iets te zeggen, en gaat haar voor, de begraafplaats af. In het voorbijgaan maakt hij de teugels van het paard weer los en hij lijdt het beest de straat op. Het stukje naar de herberg was niet ver en hij besluit te blijven lopen.

Eenmaal bij de herberg aangekomen zet hij het dier op stal en draait zich dan om voor hij de herberg in gaat. Hij kijkt Jessa aan en wil iets zeggen, maar hij weet niet wat.

'Het spijt me,' mompelt hij dan.

Afbeelding

Isra zet haar lege pul op de tafel. Opeens komen er een heleboel vragen over Jessa en Benicio tegelijkertijd, en Isra trekt haar wenkbrauwen een beetje op.

'Ik denk dat ze er zo aankomen,' zegt ze dan kortaf. Ze had geen zin om zich hier in te mengen, Jessa en Benicio konden zelf wel uitleggen waar ze geweest waren als ze daar behoefte aan hadden.

'Heeft er iemand nog een bed over?' vraagt ze dan. Ze weet helemaal niet hoe de kamers in deze herberg zijn geregeld, en of er gemeenschappelijke kamers waren of niet.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh doet absoluut geen moeite om aardig te zijn en met hier en daar een elleboog weet zich door de mensen heen te wurmen, richting de trap. Haar gedachten gaan als een razende te keer. Waarom had ze dat gedaan? Waarom kon ze niet gewoon normaal doen als ze bij hem in de buurt was? Hij zou haar nu vast haten. Ze voelt de tranen in haar ogen prikken en als ze voor haar kamerdeur staat opent ze die snel en sluit hem achter zich. Gelijk draait ze de sleutel om en blijft even staan. Haar ademhaling was snel en ze wist absoluut niet wat ze nu moest doen. Ze probeert de tranen tegen te gaan en na enkele secondes laat ze zich op haar bed zakken. Ze moest iets doen om haar gedachten op orde te krijgen. Ze staat op en begint haar blouse los te knopen. Als hij nooit tegen haar was aangebotst was dit nooit gebeurd...

Ze pakt een schone blouse uit haar tas en loopt naar de badkamer toe. Vlug haalt ze een nat washandje over de plek waar de whisky terecht was gekomen en pakt dan een handdoek. Op het moment dat ze haar blouse aantrekt wordt er op de deur geklopt. Verbaasd loopt ze de badkamer uit en kijkt naar de deur. Wie kon dat zijn? Ze veegt wat tranen weg, knoopt de laatste knoopjes vast en loopt naar de deur toe. Als ze de klink vastpakt twijfelt ze even. Dan opent ze de deur.

Ze weet niet zeker of ze hierop had gehoopt of dat ze het juist absoluut niet wilde. Caleigh kijkt Eric aan, niet wetende wat ze moest zeggen. Ze stapte opzij en liet hem binnen. Langzaam duwt ze de deur dicht en draait zich om naar hem. Wat deed hij hier? Ze slaat haar ogen neer en probeert iets te verzinnen om te zeggen. Ze voelde zich klein en hopeloos. Ze had nooit gedacht zo diep in een situatie als deze terecht te komen.

"Wat doe je hier Eric...?" vraagt ze hem dan zacht.

Haar stem klinkt breekbaar en verdrietig. Langzaam kijkt ze hem aan, niet wetende wat ze nu moest doen. Hij was vast woedend op haar vanwege die kus...

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Langzaam loopt Jessa achter Benicio aan. Ze weet niet zo goed wat ze moet doen. Even twijfelt ze of het niet verstandig is om vannacht ergens anders te slapen, bij iemand uit het dorp, maar ze besluit dat dat niet de oplossing is. Ze moet dit zelf doen. Zelf aan de slag gaan met haar problemen en niet gelijk bij iemand anders schuilen of hulp zoeken. Hard wegrennen is nu geen oplossing.

In stilte blijft ze lopen en als Benicio zijn paard weg zet blijft ze even wachten. Eigenlijk wil ze hem omhelsen, zorgen dat hij niet weggaat, maar ze kan hem toch niet dwingen bij haar te blijven. Als hij zegt dat het hem spijt, bijt ze op haar lip. "Het... Het komt wel goed..." zegt ze zacht. Ik moet nu gewoon heel sterk zijn. Maar ik weet niet of ik dat kan...

Ze volgt hem naar binnen en het is slechts een kwestie van enkele seconde voor ze het vrolijke geluid van Mel hoort. Wat schuchter en met haar kap nogsteeds op, loopt Jessa naar de tafel. "Hallo..." zegt ze zachtjes.

Afbeelding

Een antwoord op zijn vraag over de twee achterblijvers, Bennie en Jessa zoals Mel ze noemt, wordt hem niet gegeven. Jammer. Hij heeft sowieso het idee dat Isra hem niet echt antwoord wilt geven.

Hij kijkt even op als hij de deur open ziet gaan. "Als je het over de duivel hebt," zegt hij, "Zijn dat ze niet?" En ja hoor, binnen een paar seconde staat het roodharige meisje aan hun tafel. "Goedenavond." zegt hij vrolijk en vriendelijk.

Tengaar · Schoolhoofd

Na zijn eten opgegeten te hebben schuift Luc het lege bord voor zich uit en pakt zijn glas met drinken. Langzaam neemt hij een slok terwijl hij de tafel rondkijkt.

"Proost" beaamt hij terwijl Isra haar laatste beetje Boterbier achterover slaat. Gedachteloos doet hij hetzelfde als zij. Hij wordt uit zijn gedachte gehaald als Mel naast hem ineens rechter op gaat zitten. Zijn blik volgt de richting waarin zijzelf probeert te kijken. Geamuseerd ziet hij hoe Mel weer achterover ploft omdat ze niet veel kan zien. Caleigh en Eric staan iets verderop, maar wat er gebeurd is ook Luc niet helemaal duidelijk.

"Kun je het niet zien." vraagt hij haar met een plaagden ondertoon. "Had je maar wat langer moeten zijn." zegt hij vervolgens met een grijns. Zijn blik drijft weer af naar Caleigh en Eric en ziet nog net hoe zij een kus op zijn lippen drukt. Luc zijn ogen worden groot en met onbegrip schud hij zijn hoofd. Hopeloos. Hij zucht en kijkt vervolgens weer naar Mel.

"Ik ben blij dat wij niet zo zijn." zegt hij tegen haar, totaal vergeten dat zij het waarschijnlijk niet heeft gezien wat er is gebeurd. Daarnaast ook totaal niet bedoeld met verdere vergelijkingen tot de relatie die de twee met elkaar hebben, maar daarvoor was Luc een man. Met nog een zucht zakt hij wat onderuit. Het duurt even voordat de opmerking van Levi enkele minuten later tot hem doordringt.

"Jessa" mompelt hij zachtjes, Benicio totaal te negeren. Sinds dat hij er achter is dat zij ook hier vandaan komt en wie haar vader is kan hij het niet helpen anders naar haar te kijken. Hij had in zijn gedachte behoorlijk wat eindjes aan elkaar geknoopt, maar nog niet het complete verhaal. Wellicht was het ook niet nodig en niet verstandig om alles te weten. De vraag is of zij ook alle eindjes van zijn verhaal aan elkaar had geknoopt of was ze nog clueless over zijn connecties met het dorp.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Hij had geklopt. Hij was tegen beter weten in naar boven gelopen. Natuurlijk wilde hij zichzelf wijs maken dat hij dit alles een stap voor kon zijn. Maar de brief in zijn broekzak leek niet alleen van lood, maar ook nog eens te branden van zijn ongelijk hierin. Moest hij de brief aan haar laten lezen?

Eric haalt een keer diep adem en als hij hoort hoe de deur van het slot af wordt gehaald weet hij elke emotie in zijn gezicht te maskeren en kijkt haar aan. Als ze opzij stapt zonder nog iets te hebben gezegd, stapt Eric naar binnen. Geen weg meer terug.. Met zijn ogen volgt hij haar. Haar bewegingen, hoe langzaam ze de deur dicht doet en naar hem toe draait. Haar houding als ze haar ogen neerslaat. De onzekerheid die ze uitstraalde maakte hem gek. Was het inderdaad wat hij had gedacht? Was ze echt nerveus?

Haar zachte stem en de manier waarop ze langzaam naar hem opkijkt doet hem zijn hoofd schudden. Het deed hem het gevoel geven alsof hij haar had mishandeld en ze nu bang was dat hij hier voor haar stond voor meer. En waar hij net nog had getwijfeld om haar de brief te laten lezen, was het misschien maar beter van niet..

"Dit moet stoppen." Zegt hij, kijkt haar aan, maar haalt vervolgens verwoed een hand door zijn haren. "Dit spel, ik ben hier niet geschikt voor."

Eric schudt zijn hoofd, kijkt de kamer rond om zijn gedachten iets proberen te ordenen, om uiteindelijk toch weer haar aan te kijken.

"Ik moet deze reis maken, maar ik kan me geen fouten meer veroorloven."

Afbeelding

Mel knikt naar Isra en wilt net de serveerster wenken om de drankjes te bestellen, als Isra nog wat vraagt. Ze laat haar hand die ze juist omhoog had gestoken om de aandacht van de serveerster te krijgen weer zakken en kijkt Isra aan.

"Ja, ik!" Zegt ze misschien iets te enthousiast, maar ze had zich vandaag zo erg verveeld en eenzaam gevoeld dat ze echt niet over tact ging nadenken nu.

De reactie van Luc samen met haar nieuwsgierigheid naar Caleigh doet haar hem speels een por geven samen met een mompelende 'rotzak'. Maar zijn tweede opmerking doet haar eerst vragend naar hem opkijken, maar dan toch weer in de richting van waar Caleigh zou moeten staan. Wat was daar allemaal aan de hand en waarom was ze inderdaad niet wat langer?

"Verdorie, en je gaat het me vast en zeker niet vertellen.." Zegt ze met een gespeelde pruillip tegen Luc.

Haar pruillip verdwijnt echter als sneeuw voor de zon en met een enorme grijns springt Mel op en om de hals van Jessa heen.

"Bennie, Jessa!" Roept ze enthousiast. "Ik heb jullie zo gemist!"

Omdat ze nu toch staat probeert ze in haar knuffel een blik op de bar te werpen om te zien of ze nog iets van Caleigh ziet. Maar ze ziet haar maar ook Eric niet meer daar. Verdorie.

"Willen jullie iets drinken?" Vraagt ze daarom dan maar als ze Jessa weer los heeft gelaten met een grijns.

[RPG] Fantasy (3)

Wie is er online