[RPG] Fantasy (3)

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa kijkt met angstige ogen naar de woordenwisseling tussen haar voogd en Benicio. Wanneer de piester zijn wand trekt en Benicio en zelfs Caleigh dat ook doen, maakt ze een schrikachtig geluidje. Ze weet waar hij toe in staat is.

Toch raken de woorden van Benicio haar. Familie, de groep ziet haar als familie...

De ogen van Kornelius vernauwen zich als het meisje haar wand tegen zijn keel zet. Dat Jessa de mannen hier heeft weten te manipuleren verbaast hem niets, om een duistere reden waren er altijd mannen die alles voor haar deden, maar dat nu zelfs alle vrouwen aan haar kant stonden is nieuw voor hem.

Een kleine kansberekening zorgt ervoor dat hij zijn wand laat zakken. Zelfs al zou het hem lukken de jongen en het meisje uit te schakelen, dan waren hier nog genoeg mensen die zouden kunnen ingrijpen en dat zo stom zijn.

"Dus het is je weer gelukt..." sist hij, "Je hebt weer iedereen hier naar je hand gezet. Je bent precies je moeder, je weet elke man te beïnvloeden met je mooie gezichtje, kleine bastaard."

Dan richt hij zijn blik op het meisje en de jongen. "Aan de kant," zegt hij, "Laat me er langs. En Jessa," Zijn woorden zijn ijskoud, "dit is je laatste kans, ik ga nu naar huis. Als je er voor het middaguur niet bent, ben je dood voor mij en de hele gemeenschap."

Met die woorden loopt hij naar de deur en met een spell opent hij deze.

Terwijl Jessa haar voogd ziet vertrekken, pakt ze de bar stevig vast. Het voelt alsof haar benen het ieder moment kunnen begeven. Hij had één van haar grootste geheimen in de groep gegooid. Nu wist iedereen wat ze was en zouden ze haar niet meer willen zien. De waarde van de woorden die Benicio eerder zei, lijken compleet verdwenen te zijn.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh haar aandacht blijft op de man gericht en als hij uiteindelijk reageert. De woorden verbazen haar eigenlijk niet, het was duidelijk dat deze man geen goed woord over Jessa had. Dat Jessa aan bastaard was wist ze al en het is haar heel duidelijk dat het in deze omgeving veel zwaarder op iemand lag dan waar zij vandaan kwam. Als hij dan vertrekt kijkt ze naar hem. Ze zou een hele scheldpartij naar deze man kunnen roepen, maar ze houdt haar mond. Als hij weg is stopt ze haar wand weg en draait ze zich om naar de groep.

"We vertrekken over een halfuur," zegt ze dan, "Zorg dat je spullen gepakt zijn en je paard klaar is. We weten niet waartoe hij in staat is en problemen gaan dit niet makkelijker maken."

Het kan haar niet schelen of de rest het ermee eens is, maar Caleigh's eerste prioriteit is nu om Jessa en de rest van de groep in veiligheid te brengen. Als deze man terug zou komen met boze mensen, zou dat wel eens hele nare gevolgen kunnen hebben.. Dan kijkt ze Jessa aan.

"En Jessa, ik hoop slechts dat je bij je keuze blijft om bij ons te blijven, want, ik denk dat ik voor meerdere spreek, je bent hoe dan ook welkom en dat blijf je," zegt ze dan, "Ik ga beginnen met de paarden klaar maken voor de reis."

De laatste woorden zijn op de hele groep gericht en ze loopt de herberg uit, haar spullen waren al gepakt en ze moesten nu gewoon weg uit het dorp. Ze loopt naar de stallen toe en hoopt slechts dat binnen de groep doet wat ze moeten doen. Zich snel voorbereiden op de reis..

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Het kost Benicio een ongelooflijke hoeveelheid zelfbeheersing om Jessa's voogd niet onmiddellijk na te stormen en nog eens een mep te verkopen. Echter, zowel zijn lichamelijke kracht als een heleboel externe factoren, waaronder Jessa's welzijn, weerhouden hem ervan de man achterna te gaan. Zodra de priester de herberg uit is stopt hij zijn wand terug in zijn broekzak en leunt hij voorzichtig tegen een tafel aan, terwijl hij langzaam uitademt. Een heleboel dingen stormen tegelijk door zijn hoofd.

De gevoelens die hem op de begraafplaats in tweeën hadden gescheurd zijn in volle kracht terug, maar nu hij Jessa's voogd in levenden lijve heeft gezien vraagt hij zich af of hij, met Jessa van zich af te duwen, de juiste keuze heeft gemaakt. Hij kijkt op naar Jessa, die de bar stevig vasthoudt en er uitziet alsof ze elk moment door haar benen kan zakken. Ze heeft me nodig. Hij leunt wat zwaarder op de tafel als een pijnscheut door zijn middenrif trekt. Benicio kan een wrange glimlach niet onderdrukken. En ik heb haar net zo hard nodig.

Benicio dwingt zichzelf rechtop te gaan staan. Met een hand tegen zijn middenrif gedrukt loopt hij naar de bar en gaat voor Jessa staan. Het liefst zou hij een hand op haar wang leggen, haar kin zachtjes omhoog duwen en ervoor zorgen dat ze hem aankeek. Het liefst zou hij haar zoenen en in haar oor fluisteren dat alles wel weer goed zou komen. In plaats daarvan blijft hij voor haar staan. Hij kan dit spel niet met haar spelen, hoe serieus hij het dit keer ook neemt. Maar hij wil haar ook niet zomaar laten staan, zeker niet na wat er net is gebeurd.

'Jessa,' zegt hij zacht. 'Gaat het?'

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Dat Caleigh zegt dat ze snel zullen vertrekken, ontgaat Jessa volledig. Iedereen weet het. Iedereen weet dat ze een bastaard is en ze zullen haar nooit meer willen zien. Ze kan nergens heen.

Als Caleigh naar haar toekomt bijt Jessa op haar lip. Caleigh was één van de weinigen die het al wist. Als ze zegt dat ze voor meerderen spreekt en zegt dat ze welkom is, knikt Jessa slechts. Caleigh zou haar niet veroordelen, anders had ze het wel eerder gedaan, maar hoe zit het met de rest? Eric, Mel, Emma en Levi... ze hadden dit allemaal gezien... hoe zouden zij nu over haar denken? Ze houdt haar gezicht naar de grond gericht, hoe kan ze de groep nu nog aankijken?

Dan staat Benicio bij haar. Tenminste, ze ziet enkel zijn benen, door haar naar benedengerichte blik. Het liefst zou ze gelijk zijn armen in vluchten en dicht tegen hem aankruipen, maar dan zou hij waarschijnlijk weer afstand nemen. Hij vraagt of het gaat. Jessa schudt haar hoofd. "Het gaat niet..." fluistert ze, "Iedereen weet het nu..." Ze voelt zich ellendig. Iedereen weet wat ze is en ze kan nergens naartoe.

Afbeelding

Met een ingehouden woede kijkt Levi het hele schouwspel aan. Een voogd die zijn kind zo slecht behandelt maakt hem kwaad. Het liefst zou hij die vent in duizend stukjes vervloeken, maar hij weet dat hij zich moet inhouden. Als hij hier in de problemen zou komen, zou onderduiken een stuk moeilijker worden dat in de grote stad. Als Benicio zich over zijn meisje ontfermt en Caleigh zegt dat ze moeten gaan, is dit het teken voor Levi om in actie te komen.

"Ik ben boven," zegt hij tegen Luc en Mel, "Zie jullie zo."

Boven pakt hij zijn tas in. Hij zucht, dit hele gedoe zet hem aan het denken. Is het verstandig geweest om haar zo alleen te laten door hals over kop uit Cinn te vertrekken? Hij schudt zijn hoofd. Nee, die kerel is dood en zij is veilig.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric zijn ogen vernauwen zich iets als de priester zijn relaas doet. Hoe durfde deze man Jessa in het openbaar zo te vernederen. Of ze dan wel of geen bastaard was, een voogd hoefde dit nog niet zo bekend te maken in een herberg. Zeker niet in het bijzijn van zoveel mensen wie dit helemaal niets aan ging..
De man verdwijnt, maar Eric heeft zijn blik gericht op Jessa. Verloren, verslagen, maar vooral radeloos waren nu de woorden die er in hem op kwamen en hij wilt haar het liefste meteen te hulp schieten.

Echter, de onverwachte stem van Furie doet hem meteen haar kant opkijken. Opkijken, maar ook zichzelf meteen vervloeken. Dat stukje zakelijk, daar moest hij nog veel harder aan gaan werken. Want meteen als een verliefde hond reageren op het minste was absoluut niet zakelijk.. Eric slaakt een zucht, kijkt weer naar Jessa en ziet dat de krullenbol zich nu om haar bekommert.

Een twijfelt Eric, maar loopt dan alsnog naar het stel toe.

"Jessa.. Kan ik nog iets voor je doen, voor we vertrekken." Vraagt hij, de krullenbol negerend.

Afbeelding

Mel is blij als de priester verdwijnt. Nog beter wordt het als Caleigh zegt dat ze binnen een half uur vertrekken. En het beste is als Bennie erna zich om Jessa bekommert. Met een kleine zucht van opluchting kijkt ze weer naar Luc, maar dan naar Levi als hij alvast naar boven gaat. Ze knikt, om zich erna weer tot Luc te richten.

"Je koekje eet ik gewoon maar meteen op. Want van dit soort spanningen in de ochtend krijg ik helemaal trek."

Tengaar · Schoolhoofd

Opgelucht haalt Luc adem als de priester de herberg verlaat zonder Jessa en ploft weer terug op zijn kruk. Luc had de eindjes voor zichzelf al zo aan elkaar geknoopt dat hij wist dat Jessa een bastaard was, maar de klank van het woord leek op een of andere manier te blijven hangen. Luc knikt als Levi hem en Mel aanspreekt. Het werd voor hem ook tijd om zijn spullen te pakken. Een kleine glimlachje verschijnt op zijn gezicht als hij de woorden van Mel hoor.

"Oh, dus dit is waar je honger van krijgt?" vraagt hij haar met lichte verbazing. "Ik zou eerder denken dat je er zo zenuwachtig van zou worden dat je niet kan eten." Met zijn ogen volgt Luc Eric die naar Jessa loopt. Kort twijfelt hij maar besluit dan dat hij niet te zoeken heeft bij haar. Zijn aanwezigheid kan het alleen maar erger maken. Hij kijkt weer naar Mel.

"Ik ga mijn spullen pakken, ga je mee of moet je hier nog iets doen?" Hij ruimt zijn spulletjes op en stap af van zijn kruk. Zonder te wachten op een antwoord loopt hij naar boven om zijn spullen te pakken. Hij kon niet anders dan eens zijn met Caleigh, ze moeten hier snel weg.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

[[... 8 dagen later ...]]

De reis was rustig voorbij gegaan, geen enkele problemen van buitenaf en ondanks dat Hoderan bekend stond om het rustige en amper overvallen, hadden ze toch elke keer als ze gingen rusten een wacht gehouden. Voor het geval dat. Caleigh had de groep geleid na hun haastige vertrek uit het Dorp en ze had hierbij geen enkele rekening gehouden met emoties van anderen. Het ging haar puur om problemen in het Dorp te ontwijken en zich te kunnen concentreren op het werkelijke doel van deze reis. De Sleutels. Ze had al veels te veel afleiding gehad...

Aan het eind van de middag bereiken ze Hoderan eigenlijk. Caleigh vermindert haar snelheid en kijkt naar de stadspoorten en slikt even. Vier jaar... Ze wilde hier niet zijn, er waren teveel herinneringen, teveel mensen, teveel van haar.. Ze schud haar hoofd even en zonder wat te zeggen tegen de groep leid ze hun de stad in. Ze had de rechtstreekse poort naar de middenklasse genomen en al snel waren ze in het centrum. Er was werkelijk niets veranderd... Bij een herberg die ze niet kent stopt ze en stapt af, ze wacht even totdat de rest bij haar is.

"Ik ben zo terug, ik zal kijken of er genoeg kamers zijn," zegt ze dan.

Ze verdwijnt de herberg in en tot haar opluchting ziet ze geen bekenden. Langzaam doet ze de kap van haar mantel af en loopt naar de bar toe. Niet veel later komt ze de herberg uit en schud haar hoofd.

"Het CaedMires Festival is bezig... Een festival wat twee weken duurt, het zal lastig worden om een herberg te vinden," zegt ze dan.

Ze had het kunnen weten, maar ze had er eigenlijk nooit meer bij nagedacht. Ze had elke gedachte aan deze stad proberen weg te stoppen...

[[... 5 herbergen later ...]]

Elke herberg waar ze kwamen kreeg ze hetzelfde antwoord. Ze zaten vol of hadden niet genoeg kamers om de hele groep te kunnen vestigen. Caleigh weet dat er nog wel enkele herbergen zijn, maar ze weet ook dat juist dat de herbergen zijn die ze wilt vermijden. Maar was het wel mogelijk om met een taak als deze iedereen te vermijden die ze niet onder ogen durfde te komen... Hoe dichter ze bij de volgende herberg komt, hoe ellendiger ze zich voelt. Uiteindelijk stopt ze en kijkt naar de deur.

"Ik ben zo terug," mompelt ze.

Ze laat de teugels los en loopt naar binnen toe. Binnen was het druk en voor nu ziet ze nog geen bekenden. Ze trekt haar kap wat verder over haar hoofd heen en loopt naar de bar toe. Een onbekend meisje van een jaar of achttien staat achter de bar.

"Hebben jullie nog kamers voor om groep van 10 mensen onder te brengen?" vraagt ze haar.

Ondanks de kap was het gezicht van de jonge vrouw nog wel te zien en ze glimlacht even. "Ik zal even kijken," zegt ze dan en ze pakt het boek erbij en opent die. Na enkele minuten kijkt ze de vrouw weer aan. "Ik heb drie kamers voor twee personen, één kamer voor drie personen en nog een kamer voor één iemand. Vind u het niet erg dat iedereen zo verdeeld ligt?" Als de vrouw aangeeft dat het niet erg is glimlacht ze en haalt de sleutels tevoorschijn en overhandigt die. "U heeft geluk, er zijn net twee kamers vrijgekomen, anders was het niet gelukt. U kunt eventueel de paarden in de stallen zetten en u kunt zich opfrissen en gaan eten of gelijk eten. Geniet van u verblijf."

Caleigh produceert een glimlach als ze haar hoort. Er waren in ieder geval genoeg kamers. Als ze de sleutels heeft bedankt ze haar en loopt terug naar buiten. Met een kleine glimlach kijkt ze de groep aan.

"Drie tweepersoonskamers, één kamer voor drie en één iemand slaapt alleen," zegt ze dan, "Ik ga Marie vast wegzetten, beslis met wie je op een kamer wilt, of niet en wie het eerst komt heeft geluk."

Ze pakt de teugels van Marie vast en loopt richting de stal. Bij Mel stopt ze even.

"Ik zou graag een kamer met je delen, als je dat wilt," zegt ze tegen haar, "Denk erover na en ik hoor het zo wel."

Ze glimlacht even kort en loopt dan de stallen in. In een lege box zet ze Marie neer en begint haar af te zadelen. Caleigh hoopt dat Mel ja zegt. In deze stad had ze iets nodig om zich vast aan te houden, iemand waardoor ze zich niet zo alleen zou voelen..

OOC:: Kamerindeling is nog onbekend. Dus als je de eerste bent heb je geluk:D

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Nogal ongemakkelijk zit Jessa achterop bij Eric. De meeste in de groep hadden haar laten weten niet tegen haar te hebben ondanks wat ze was, maar nog niet iedereen had wat gezegd. Hier kwam nog bij dat Benicio en zij nog steeds nogal... ongemakkelijk met elkaar omgingen. Dat maakte dat ze de beslissing had gekomen om voorlopig even bij Eric achterop te zitten. Nerveus bijt ze wat op haar lip.

Als Caleigh met de mededeling komt dat er kamers vrij zijn, laat ze zich van het paard glijden. Eigenlijk wil ze gelijk de sleutel van de éénpersoonskamer pakken, maar dat realiseert ze zich hoe eenzaam ze zich dan kan gaan voelen en dat is op het moment het laatste dat ze wil. Aan de andere kant wil ze zich nu ook absoluut niet opdringen aan de rest van de groep. Even kijkt ze naar Benicio, hopend dat hij iets zegt. Vertwijfeld blijft ze even staan, wachten tot iemand haar uitnodigt, of er nog maar één keuze over is...

Afbeelding

Eindelijk weer een grote stad. Levi dacht dat hij gek zou worden als hij nog één dag langer in dat maffe dorp was gebleven. Nu zat hij rustig op zijn paard en nam hij de stad in zich op. Mooi, het was er tenminste levendig, hoewel de stad in de verste verte niet op Cinn lijkt.

Wanneer Caleigh aankondigt dat ze kamers heeft weten te regelen grijnst hij even en hij stapt van zijn paard af. "Heren!" zegt hij vrolijk, "Ik nodig één van u van harte uit om een kamer met mij te delen. Ik kan wel wat gezelschap gebruiken. Mochten er verschuivingen in het groepsproces plaats vinden terwijl ik weg ben, dan mag natuurlijk ook één van de dames zich bij mij melden." Hij lacht even.

Met die woorden loopt hij de stal in op Farasi weg te zetten.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

De afgelopen dagen voelden dubbelzijdig. Het reizen maakte het voor Eric makkelijker om alles op afstand te behouden. Maar het maakte het ook dat hij te veel tijd had in zijn hoofd om zijn beslissingen te overpeinzen en te wegen. Jessa had, net als in het begin van de reis, bij hem achterop gezeten. En hoewel hij dit helemaal geen probleem vond, was het verdriet van Jessa bijna tastbaar en had hij liever dat het niet nodig was geweest dat ze bij hem achterop moest zitten.
Als de groep Hoderan inrijdt, kijkt Eric om zich heen. Hij kon zich niet meer herinneren wanneer hij hier voor het laatst geweest moest zijn. Bij de eerste de beste herberg is het natuurlijk Furie die het voortouw neemt en naar binnen loopt om kamers te regelen. Als ze niet veel later naar buiten komt, haar hoofd schudt en vertelt over het festival bekruipt Eric een vreemd gevoel. Niet alleen het gevoel dat dit nog wel eens moeilijk kon worden, maar zijn gedachten gaan ook terug naar de vorige stad waar ze binnen waren gelopen op het moment van een festival..

Zonder een woord te spreken volgt hij de groep en pas als er na verschillende herbergen een is gevonden waar wel kamers zijn stapt hij van Aeolus af.
Vanuit zijn ooghoek ziet hij Jessa wat onzeker en afwachtend kijken. Zijn blik glijdt kort naar Mel, naar Isra en naar Emma. Hij hoopte dat een van hen zich over Jessa zou ontfermen zonder het ongemakkelijk voor haar te maken. Als Levi zich een tweepersoonskamer toe eigent, en Mel vervolgens ook, wacht Eric niet langer.

"Ik eigen me de laatste tweepersoons kamer op." Zegt hij kort, en begeleidt Aeolus dan aan zijn teugels mee de stallen in.

Afbeelding

Mel is blij als er eindelijk een herberg gevonden is met voldoende slaapplekken. Als Caleigh vraagt of ze een kamer wilt delen, wordt haar grijns iets groter. Ze kijkt naar Levi en lacht kort om zijn grap.

"Sorry Levi, maar ik ga voor de andere twee persoons kamer. En deel die met Caleigh."

Ze glijdt van Judas af en trekt een keer aan de teugels. Gelukkig kon dat rotpaard weer even de stal op. Het bindingsproces met dit monster ging vast nooit meer komen..

Mel loopt achter Eric aan de stallen in en bindt het paard zo snel mogelijk vast, om ook zo snel mogelijk in de richting van de herberg te kunnen bewegen voor een goede stevige maaltijd.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Isra had het gedoe met de priester in de herberg gemist en toen ze achteraf werd bijgepraat had ze geïrriteerd haar tanden geknarst. Gebeurt er eens iets interessants... Toch klopt ze tijdens de reis naar Hoderan Vaskur regelmatig tegen zijn hals - hem verzorgen was de enige goeie reden om afwezig te zijn tijdens actiemomenten zoals die.

Isra rijdt ergens voorin de groep mee richting Hoderan. Ze merkt dat wat het ook moge wezen dat Jessa en Benicio uit elkaar heeft gedreven nog steeds behoorlijk aanwezig is. Op de een of andere manier heeft ze een bijna moederlijke drang om voor Jessa te zorgen ontwikkeld in de periode dat ze met z'n drietjes achter waren gebleven. Daarom loopt ze, wanneer ze in Hoderan eindelijk een herberg gevonden hebben en er verschillende kamers vrij blijken te zijn, meteen naar Jessa toe.

'Kom mee bij mij en Emma op de driepersoonskamer slapen,' zegt ze tegen haar, zonder Jessa aan te kijken. Het is niet eens een vraag, en daar komt nog bij dat Emma nog van niets weet.

Isra neemt de sleutel van de betreffende kamer mee en loopt, zonder op Jessa's antwoord te wachten, de trap op, naar de kamer.

Afbeelding

De rit naar Hoderan was pijnlijk geweest voor Benicio. In eerste instantie schreef hij de doffe pijn in zijn lichaam toe aan het feit dat hij nog steeds niet helemaal hersteld was van de vervloeking, maar hoe dichter ze bij Hoderan kwamen, hoe meer hij zich begon te realiseren dat dit meer psychisch gerelateerd was. Hij had moeite om zijn blik van Jessa's rug af te houden, en de jaloezie en afwijzing die hem bekropen nadat ze bij Eric achterop was geklommen maakten hem bijna bang door hun intensiteit. Ik heb hier zelf voor gekozen, dacht hij woedend, waarom zit dit me dan zo enorm dwars?

Wanneer ze eindelijk een herberg met plek hebben gevonden klimt Benicio dankbaar en beurs van zijn achterlijke boerenknol af. Hij zet het beest met een zak haver in de stal en hobbelt achter de rest van de groep aan naar binnen. Zodra de kamerindeling bekend is en Benicio ziet hoe Isra zich tot Jessa wendt kan hij een miserabele zucht niet onderdrukken. Dan richt hij zichzelf op, rol zijn schouders, en stapt op Levi af.

'Ik geloof dat jij nog plek hebt?' zegt hij, met een weinig enthousiaste glimlach.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh glimlacht flauw als Mel grijnst bij haar vraag en niet veel later hoort ze haar zeggen dat ze een kamer deelt met Caleigh. Als Marie is afgezadeld, water en voer heeft loopt ze de stallen uit. Sleutels zijn verdeeld en ze gaat naast Mel lopen die richting de deur loopt.

"Vind je het erg als ik als eerste ga douchen?" vraagt ze haar.

Als Mel haar hoofd schud en aangeeft dat ze het niet erg vind glimlacht Caleigh. Ze wilde zich schoon voelen en ze hoopte dat een douche haar ook zou helpen met haar gedachtes opzij te zetten.

"Dank je," zegt ze dan, "We slapen in kamer 5, voor als je zo naar boven gaat."

Dan loopt ze door naar de trap en naar boven toe. In de kamer laat ze haar tas op een van de bedden vallen en loopt door naar de badkamer. Ze kijkt even om of de deur dicht is en dan begint ze haar kleding uit te trekken. Ze zet de douche aan en niet veel later staat ze eronder. Ze geniet van het warme water en grondig wast ze haar haren en haar lichaam. Als ze uiteindelijk klaar is, schone kleding aanheeft en haar haren in een losse staart heeft gebonden twijfelt ze even. Ze staart naar haar mantel, zou ze hem aandoen en haar gezicht verborgen houden? Ze weet niet precies waarom, maar ze besluit dat het toch wel uit zou komen. Met een zwaar hart verlaat ze de kamer en zonder aandacht aan andere groepsleden te steden gaat ze ergens achteraan de bar zitten. Ze besteld een whisky bij het meisje waar ze eerder de kamers mee had geregeld en staart naar de bar. Het voelde alsof iedereen naar haar keek en haar beoordeelde...

Hij had haar binnen zien komen, weer naar buiten zien gaan en later weer binnen zien komen. Ondanks dat hij twijfelde, wist hij het nu zeker nu ze aan de bar zat. Als zijn personeel een bestelling bij haar opneemt en een fles whisky tevoorschijn haalt loopt hij naar haar toe en knikt richting een andere klant. Dan pakt hij de fles whisky, twee glazen en loopt richting haar. Hij zet de glazen neer en vult ze beide. "Ik kende je als iemand die niet van sterke alcohol hield, maar vier jaar is een lange tijd om iets als whisky te waarderen... Is het niet, Caleigh?" Als ze opkijkt en er een wat geschrokken blik in haar ogen ligt glimlacht hij. "Je bent amper veranderd..." zegt hij dan en hij schuift het glas naar haar toe en pakt de andere.

Caleigh kijkt wat geschrokken op als haar naam wordt uitgesproken. Ze slikt even als ze de man voor haar ziet staan. Vijf jaar ouder dan haar, donkerblond haar, groot gebouwd en flinke armspieren. Zijn blauwe ogen keken haar vriendelijk aan.

"Een hoop veranderd in vier jaar, behalve mijn uiterlijk blijkbaar..." zegt ze dan en ze probeert een flauwe glimlach te geven.

Ze pakt het glas op en neemt een grote slok. Het was beter dat ze hem ontmoette en niet haar... Ergens hoopt Caleigh dat ze haar niet ontmoet, hoe kon ze ooit uitleggen aan haar beste vriendin van toen, dat ze zonder wat te zeggen was vertrokken. Dat was onmogelijk...

OOC:: Laat Caleigh maar even met rust [A] Maar blijf kijken voor meer actie (;

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa is meer dan opgelucht als Isra haar vertelt dat ze bij haar en Emma kan komen slapen. "Dank je wel..." zegt ze zacht, terwijl ze haar tas over haar schouder hijst. In stilte volgt ze Isra naar boven. Ze laat zichzelf op het bed neer ploffen en schopt haar schoenen uit. Zo blijft ze even liggen en staart naar het plafond. Eigenlijk voelt ze zich nog steeds waardeloos om alles wat er gebeurt is. Het doodverklaard worden, de breuk met Benicio en haar geheim dat door haar voogd zo op tafel was gesmeten.

Ze merkt dat de tranen weer in haar ogen springen. Er waren nog steeds groepsleden die onderweg niets tegen haar gezegd hadden. Wat als zij nu wel een hekel aan haar hadden. Nee, denkt Jessa bij zichzelf, zelfs al zouden er mensen zijn die zo denken, dan zijn er zat die mij wel waarderen. Caleigh haat me niet, Eric ook niet en als Isra me niet meer zou moeten dan zou ze me niet op de kamer hebben gevraagd. En Benicio... Ze bijt op haar lip. Dit was niet de reden geweest dat hij het uitgemaakt had, maar het feit blijft dat hij afstand heeft genomen... En dat haar toekomst nu nogal buitenspel is gezet...

Ze veegt de nieuwe tranen snel weg en gaat recht op zitten. Nee, sterk blijven, dat had ze zich voorgenomen.

Ze pakt haar tas op van de grond en begint daar schone kleding uit te halen. Een lange lichtgroene jurk, schoon ondergoed en schone kousen. Met de stapel kleding in haar armen staat ze op van het bed. "Ik ben douchen." zegt ze zacht.

Afbeelding

Wanneer Levi Benicio op zich af ziet lopen en deze zich als kamergenoot glimlacht Levi even.

"Tuurlijk man," zegt hij, terwijl hij een hand door zijn haar haalt, "Ik ga gelijk naar boven toe, dus als jij je spullen wilt dumpen, loop dan vooral mee." Met die woorden loopt hij de trap op. Hij opent de deur van de kamer en zit twee losse bedden in een nette ruimte. Prima. Levi claimt het bed dat het dichts bij het raam staat door zijn tas erop te dumpen en er vervolgens zelf ook op neer te ploffen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel vindt het geen enkel probleem dat Caleigh als eerste wilt douchen. Haar maag rommelde en het enige waar zij zelf aan kon denken was een heerlijk warme maaltijd. Ow en soep. En vers brood. Kaas. En iets zoets na.
Alleen het idee van een goede stevige maaltijd zorgt ervoor dat haar maag rommelt en ze pakt de kaart al op voordat ze gaat zitten aan een van de lege tafeltjes in de buurt van het raam. Haar ogen glijden over de kaart heen en als er niet veel later een serveerster naast haar staat glimlacht ze en geeft ze haar bestelling door.

"Ik wil graag de daghap." Begint ze en kijkt hoe de serveerster haar bestelling opschrijft. "En graag de pompoensoep met extra brood en een pul bier."

Mel grijnst even om de verbaasde blik van de serveerster en kijkt haar na als ze na een kort knikje terug naar de bar loopt. Met een gelukzalige zucht laat Mel zich wat onderuit zakken in haar stoel en staart wat naar buiten totdat haar eten wordt gebracht.

Afbeelding

Zodra Aeolus goed staat in de stallen, neemt Eric zijn spullen mee de herberg in en gaat op een van de krukken aan de bar zitten. Hij zet zijn tas naast zich neer en wenkt de barman om iets te eten en een pul bier.
Terwijl hij op zijn eten wacht, leest hij voor een zoveelste keer de bladzijden in zijn notitieboekje door. Niet dat hij echt verwachtte hier iets nieuws tegen te komen, het was wat hij zich had voorgenomen. Niets meer aan persoonlijke kwesties maar slechts bezig blijven met dat waar hij hier voor was.

De tijd verstrijkt en als hij vanuit zijn ooghoek haar naar beneden ziet komen, houdt Eric bewust zijn blik strak op de geschreven woorden voor hem gericht. Zijn kaken spannen zich aan als hij beseft dat hij geen idee meer heeft wat hij aan het lezen is, maar slechts kan luisteren naar haar stem aan het einde van de bar als ze een drankje bestelt.

Eric schudt zijn hoofd even licht. Waarom kon hij met alle wilskracht dit alsnog niet voor elkaar krijgen? Als een mannelijke stem haar naam uitspreekt, kan Eric niets anders dan in een flits op te kijken.
Onbewust vernauwen zijn ogen zich wat. Wie was deze man? Wat moest hij van haar? Wat wilde hij met haar?

Het besef dat het gevoel wat nu op dreigt te komen het gif is wat ervoor heeft gezorgd dat hij nu in deze situatie zit, doet Eric schrikken. Snel wendt hij zijn blik af van die kant van de bar, pakt zijn bier op en neemt een flinke slok. Hij had geen flauw idee wie de man was. En hij had sowieso geen enkele reden om jaloers te zijn, want hij had haar heel duidelijk verteld dat hij niets met haar kon beginnen...

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Hij kijkt even kort rond om te zien of iemand ergens hulp nodig mee had, maar zijn werknemers deden hun werk goed. hij was niet nodig. "Je uiterlijk mag dan niet veranderd zijn, alhoewel ik wel wat dingen op kan noemen die veranderd zijn eraan..." antwoord hij en hij neemt een slok van zijn glas whisky, "Maar hier is een hoop veranderd."] Hij peilt haar reactie even kort. Ze ziet er niet op haar gemak uit en ergens doet hem dat kort glimlachen. Als ze dan vraagt of zij hier vaak komt kijkt hij haar kort aan. "Vaak? Dat is een understatement. Als jij er niet was geweest had ze hier minder vaak gekomen..." antwoord hij dan en kort houdt hij zijn hand op. Als hij haar verraste blik ziet grijnst hij kort. "Zonder jouw advies was ze niet eens begonnen met een date..."

Afbeelding

Caleigh knikt even als hij zegt dat er wel wat dingen aan haar zijn veranderd, natuurlijk viel het op.. Ze voelt zich absoluut niet op haar gemak als hij verteld dat er veel veranderd was in die vier jaar. Was het positief of negatief bedoeld?

"Komt ze vaak hier...?" vraagt ze dan zacht.

Het antwoord wat ze krijgt komt echter niet verwacht en verrast kijkt ze hem aan. Getrouwd? Was hij serieus? Als hij ook nog eens aangeeft dat het kwam doordat zij het advies had gegeven aan haar om een date te accepteren weet ze niet wat ze moet zeggen. Vlug neemt ze een grote slok van haar glas. Ergens is ze hartstikke blij met dit nieuws, maar tegelijkertijd weet ze wat dit betekent. Ze kon elk moment binnen komen en haar zien. En Caleigh is absoluut niet klaar voor deze confrontatie. Ze haalt een hand door haar haren heen en drinkt haar glas in een teug leeg. Zwijgend staart ze er even naar. En dan gebeurd precies hetgeen wat ze niet wilde.. Haar stem was niets veranderd, nog steeds die vrolijkheid erin alsof er niets veranderd was.

"Wat voor interessant onderonsje heb jij met een klant?" vraagt ze plagend aan haar man. Ze zag het gezicht van de vrouw niet, maar ergens had ze het idee dat ze deze vrouw wel vaker had gezien..

Caleigh kijkt hem kort aan en dan kijkt ze naar de bar. Ze was niet klaar voor deze confrontatie, maar hoe kwam ze hier nu onder uit? Als ze plots weg zou lopen zou ze er niet weg mee komen... Langzaam kijkt ze op en kijkt haar aan. Haar donkerblonde haren waren in een staart gebonden en ze zag er volwassener en wijzer uit. Toch heerste die vrolijkheid die ze altijd al had gehad nog over haar.

"Hey Lillian," zegt ze dan met een zwakke glimlach.

Op het moment dat de vrouw zich omdraait sterft haar glimlach weg. Als de vrouw haar dan ook nog begroet voelt het alsof haar hart even stil staat. Dit kon niet? Na vier jaar... En hoewel alles in haar dolgelukkig is met het feit dat ze nog leeft, wint het verdriet en de woede die ze voelde toen ze zonder wat te zeggen was vertrokken. Welke vriendin vertrok er nou zonder wat te zeggen? Of zonder ooit wat van zich te laten horen? "Hoe durf je hier te komen?!" zegt ze dan, haar stem slaat over, "Je vertrekt zonder wat te zeggen en nu denk je gewoon weer binnen te komen lopen?" Als ze haar mond open doet om iets te zeggen klinkt het geluid van een klap. Ze had haar een klap gegeven voordat ze wat kon zeggen, waarom? "Je bent hier niet welkom, niet na alles wat je me hebt laten doorstaan!" ze kijkt haar man aan, "Ze vertrekt, nu." Dan draait ze zich om en loopt weg. En terwijl ze de deur opent naar hun eigen woongedeelte voelt ze de tranen omhoog komen.

Caleigh kijkt haar aan, natuurlijk was ze boos. Als ze iets wilt zeggen, ze weet eigenlijk niet eens wat voelt ze de platte hand van Lillian op haar wang. De woorden erna en hoe ze weg stormt verteld Caleigh genoeg. Ze richt haar blik op hem en bijt op haar lip.

"Dat ging beter dan verwacht..." zegt ze zacht, "Wil je dat ik mijn spullen pak en vertrek?"

In plaats van een antwoord wordt haar glas bijgevuld en zonder hem aan te kijken slaat ze het glas in een keer achterover.

OOC:: Sorry dat het zo lang is, maar had geen zin om op te delen in twee posts [A]

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Isra loopt met Jessa en Emma naar boven en gooit haar spullen neer bij het bed in de hoek. Ze merkt wel dat Jessa zich vreselijk voelt, maar twijfelt of ze iets moet zeggen. Want wat zou ze kunnen zeggen?

Als Jessa dan diep ongelukkig en met neerhangende schouders aankondigt dat ze gaat douchen draait Isra zich naar haar toe. Ze klinkt alsof ze zichzelf in de douche wil verdrinken.

'Jessa,' zegt ze dan, zonder haar aan te kijken, 'wat er de afgelopen dagen gebeurt is verandert niets.'

Ze hoopt dat haar woordkeus gepast is. Ze is niet goed in dit soort dingen.

Afbeelding

Benicio volgt Levi naar de slaapkamer en gaat lusteloos op het overgebleven bed zitten. Hij staart een poosje naar zijn tas, overwegend of hij schone kleren aan moest doen of niet, maar hij kan zichzelf er eigenlijk niet toe brengen iets nuttigs te doen op dit moment. Hij laat zich op zijn rug op het bed zakken en zucht terwijl hij naar het plafond staart.

[RPG] Fantasy (3)

Wie is er online