Welkom op Harry Potter Forum! 


Antwoord op onderwerp

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Quidditch Pitch

Houseitem
BerichtGeplaatst: ma jul 15, 2013 22:31 

Dit verhaal gaat over een meisje, Noah, dat wordt gekozen voor de Herdenking. Dat is zoals de naam al zegt een herdenking, deze voor de verschrikkelijke Hongerspelen. Je mag in ditzelfde topic tips en complimenten geven. Dit is gewoon een verhaal voor mezelf, om te kijken wat ik moet verbeteren. Veel leesplezier!

_________________
Questions don't have to make sense. But answers do.


Laatst bijgewerkt door Sarah op wo jul 24, 2013 16:18, in totaal 2 keer bewerkt.

 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Quidditch Pitch

Houseitem
BerichtGeplaatst: ma jul 15, 2013 22:32 

HOOFDSTUK 1
Daar sta ik dan. Zonder broertje of zusje. Zonder klusje. Alleen. Niet helemaal, maar met de rest van District 13. Op het grote plein voor het Gerechtsgebouw.
Het is de dag van de boete, de dag van de Herdenking van de verschrikkelijke Hongerspelen. Eigenlijk zou nu de 100ste Hongerspelen worden gehouden, de 4de Kwartstelling, maar Panem had het geluk dat ze Katniss Everdeen hadden. Zij, de Spotgaai, had ervoor gezorgd dat het Capitool verwoest werd, dat de Hongerspelen er niet meer waren.
Als herdenking aan die vreselijke tijd van het jaar en hoe dankbaar de Districten aan Katniss mochten zijn, werd er nog één Hongerspelen gehouden.
Maar Katniss zelf is het er niet mee eens. Ze heeft allerlei dingen geprobeerd. Maar het heeft niet geholpen. De Hongerspelen gaan toch door.
Er komt een mevrouw met wit haar en een paarse jurk het podium op gehuppeld. Ik weet niet hoe ze heet. Het enige wat ik van haar weet is dat ze de jongens- en meisjestribuut van District 13 gaat trekken, plús de mentor.
'Welkom! Welkom!' zegt ze blij. 'Ik ben hier om één jongen en één meisje tussen de 12 en 18 jaar te trekken die mee moeten doen aan de Herdenking!'
De stemming is om te snijden. Ik dacht dat niemand blij was met nóg een Hongerspelen, maar zij is daar duidelijk een uitzondering van.
'We hebben de slagzin veranderd, net als de titel, dus ik zeg maar "Welkom bij de Herdenking, herdenk de doden, herdenk de Hongerspelen!"'
Stilte. De vrouw kucht, en steekt haar hand in één van de drie glazen kommen. Ze haalt er een briefje uit en vouwt het open. Ze strijkt het plat.
'De mentor, die de tributen van District 13 gaat begeleiden, is...' zegt ze. 'Gaya Pork!'
"Nee..." denk ik. "Niet dat mens. Dan worden de tributen van District 13 sowieso niet de winnaars."
'Kom maar! Kom hierheen!' zegt de vrouw met een gemaakt zoete stem.
Er komt een hip uitziende vrouw met bruine dreadlocks en een paars shirt blij naar voren. Ze passen wel bij elkaar, Gaya en de trekker.
De vrouw op het podium wenkt Gaya en die komt glimlachend omhoog.
'Gefeliciteerd!' zegt de mevrouw tegen Gaya.
'Dank u! Dank u!' antwoord Gaya vrolijk.
'En die gaat dit' -de trekker grist een papiertje uit de kom- 'meisje begleiden.'
Ze vouwt het briefje open en leest het voor:
'Noah Berksen!'
En dat is, zoals ik heel goed weet, mijn naam.
'Waar ben je...' vraagt de trekker zich hardop af, terwijl haar dik opgemaakte ogen het plein afspeuren.
De kinderen om me heen kijken me medelijdend aan en doen een stap opzij.
'Kom naar voren, schat!' zegt de vrouw.
"En wat als ik weiger?" denk ik, maar ik weet best wat er dan gebeurt. Ik doe een stap naar voren. En nog een. En nog een. Tot dat ik bij het podium ben. Ik word misselijk en voel het braaksel achter in mijn keel. Als ik er ben vraagt ze hoe oud ik ben.
'Ik ben 14.' zeg ik rustig, ik ben nog steeds aan het verwerken dat ik getrokken ben.
'En de jongenstribuut word...' Ze zit alweer met haar hand in de andere kom. 'Barco Remos!'
Ik ken hem niet, maar zie al meteen dat hij niet mijn type is als hij uit de mensenmassa stapt. Hij is een beetje mollig, met zwart haar. Hij waggelt een beetje terwijl hij op het podium afloopt, en zit met zijn gedachten waarschijnlijk nog bij een of ander zoet broodje dat hij net op heeft.
'Ben jij Barco? Ja? Kom maar naar voren schat...' zegt de mevrouw.
"En dat is de jongenstribuut van District 13? Dat loopt goed af... Niet dus." denk ik. Deze Spelen, of eerder Herdenking, worden de ergste ooit.
'Hoe oud ben je?' vraagt de vrouw met de witte pruik.
'14.' antwoord Barco. Langs zijn mondhoeken zitten nog bruine vlekken van chocola. "Ik kan het nog." denk ik. "Ik kan nog wegrennen." Maar ik blijf staan.
'Dan ben ik trots om u de tributen van District 13 te presenteren!' schalt de stem van de afschuwelijke trekker door de zaal. 'Een applaus voor Barco en Noah!' Niemand klapt. We lopen met zijn vieren het podium af, naar een auto die ons naar de trein brengt. Voordat wij, Barco, Gaya en ik, gaan vertrekken informeert de trekker Gaya over het werk als mentor. Dat is volgens haar heel "vermoeiend", en dan weet ik opeens wie die vrouw is. Het is de dochter van Effie Prul, die Katniss mede begeleidde.
Na vele minuten verspild te hebben aan het geklets van Effie Prul Jr. vertrekken ze dan eindelijk.
De hele reis wordt gemaakt in stilte, doodse stilte. Gaya is te vrolijk om iets te zeggen, en Barco en ik te verschrikt, hij heeft intussen al door dat hij getrokken is.
We komen aan bij het kleine station van District 13, dat samen met het Gerechtsgebouw en een halve meter bebouwing het enige stuk van het District bovengronds is.
Er komt een trein aan razen en de zilveren deuren van het voertuig klappen naar buiten.
De president, president Black, komt naar buiten. Na de dramatische dood van president heeft Black diens baan overgenomen.
'Gefeliciteerd...' zegt hij. 'Al zou ik niet weten waarom.' Ik besef meteen dat Black anders is als president Snow. Ik wist wel dat hij gif in heel Panem verboden had, maar dat hij écht een goed man was...
Één zin kan eigenlijk niet veel zeggen, maar ik heb echt een goed gevoel bij hem.
Gaya lijkt diep beledigt.
'Volg me.' zegt Black.
De rest van het team volgt de president naar de trein, die van binnen heel luxe bleek te zijn. Hij gaat ons naar één van de 13 coupés, de laatste om precies te zijn. Ik bedenk dat elk coupé wel voor een District bedoeld is. Dat is anders dan de andere Hongerspelen, maar dit is dan ook de Herdenking.
'Zo, dus jullie zijn de ongelukkige tributen uit District 13? Ik zou maar wat gelukkiger kijken, anders betwijfel ik het ten zeerste of jullie District ook maar één sponsor krijgt.' zegt de president. Gaya kucht.
'Dat is mijn taak!' zegt ze.
'Sorry.' zegt de president totaal niet geïnteresseerd. 'Maar goed, ik ben hier om jullie één tip over de Herdenking te geven, elk District heeft één tip, en als al die hints bij elkaar worden gelegd kan je weleens achter de omgeving die je in de arena te wachten staat komen. Nou, jullie tip is: blauw.' Black staat op en verlaat de kamer.
'Lekker dan. Volgens mij heeft de president ons de moeilijkste tip gegeven. Blauw. Wat hebben we daar nou weer aan? Alles kan blauw zijn, van een of ander idioot kapsel tot een schoen, de lucht, alles!' zeg ik kwaad.
'Bekijk het van de positieve kant, Noah!' zegt Gaya vriendelijk.
'De positieve kant!?' gil ik. 'Ja, ik ben heel blij dat ik ben getrokken, en zeker dat ik binnen nu en een dikke twee weken zeker weten dood ben! De positieve kant! Ja, en jij bent er zeker heel blij mee om met 2 kinderen om te gaan die straks dood zijn!?' Ik gil alles wat ik heb opgepropt eruit.
Nu lijkt zelfs Barco een beetje verbaasd, hij was net van het eten dat is uitgestald aan het proeven. Ik wend me nu tot hem.
'En jij Barco!? Laat je dat allemaal gebeuren?'
'Noah...' onderbreekt Gaya mij.
'Niks te Noah! Waar is mijn kamer?' vraag ik schor.
'Die heb je niet.' antwoord Gaya zwakjes.
Ik plof neer op een poef en pak een kippenboutje, om mezelf te dimmen.
Gaya waagt een poging om de hint te bespreken.
'Wat kan er allemaal blauw zijn, en te maken hebben met de arena?' vraagt ze zachtjes, ze probeert duidelijk mij rustig te houden.
'Nou, misschien moeten we vechten met blauwe lolly's?' oppert Barco.
'Nou, dat denk ik niet, Barco.' zegt Gaya in een poging vriendelijk te klinken. 'Noah?' Ik dwing mezelf antwoord te geven.
'We kunnen in de zee worden gegooid, of iets met lucht, al zou ik niet weten wat.' zeg ik stijf.
'Ik ben het met je eens over die zee. Kunnen jullie zwemmen?' vraagt Gaya.
'Mwee.' zegt Barco met zijn mond vol pastei.
'Dat is dan niet echt in ons voordeel. Noah, kan jij zwemmen?' zegt Gaya.
'Nee.' antwoord ik nors. Gaya kijkt ons schattend aan.
'Sinds het Capitool verslagen is is er toch een zwembad gebouwd in ons District?' zegt ze verbaasd.
'Zie ik eruit alsof ik daar ga zwemmen?' vraag ik brutaal. Ik ben echt een een slecht humeur.
'Ik zeg al niets meer.' zegt Gaya bars. Barco is daar blijkbaar blij mee, nu kan hij "rustig eten". Gaya en Barco zijn niet echt fijn gezelschap, dus ga ik de dames badkamer in en zie dat er een bad met een wel heel diepe kuip is. Voor de rest is alles met luxe niveau 0 gebouwd.
Ik draai de deur in het slot en kleed me uit. Met een zwaai van mijn been stap ik in het bad en zet de kraan aan.
Dan pak ik een douchegel in een roodkleurige tube en giet er de helft van de inhoud door het water. Ik zwaai mijn andere been ook over de rand en zak weg in het warme water.
Nu pas besef ik wat er gebeurd is.
"Noah Berksen is de meisjestribuut van District 13..." Langzaam drint die zin tot me door.
"Ik ben de meisjestribuut van District 13!"
Ik doe mijn ogen dicht en ga even onder water.
Als ik weer boven kom besef ik hoe graag ik wil winnen, voor mijn zusje en broertje, moeder en vader, maar vooral voor mezelf. Haar moeder zal door haar ziekte niet eens weten dat ze gekozen is voor de Hongerspelen, ze weet niet wie ik ben, niet wat de Hongerspelen is, maar ik doe het voor mijn oude lieve mama.
Mijn vader zal het wel weten, en zou het alleen maar vervelend vinden omdat hij nu al zijn techniek werk thuis moet doen, hij moet immers voor Meike en Toby zorgen.
Ik kan maar door 2 dingen winnen: sponsors en bondgenoten.
'Barco!' fluister ik en ik klim abrupt uit de badkuip. Ik sla een handdoek om mijn lijf en ren de andere coupé in. Barco zelf kijkt niet eens op en Gaya kijkt me aan alsof ik afval ben.
'Doe toch kleren aan-' begint ze maar ik onderbreek haar.
'Barco, stop met eten!' commandeer ik. Hij kijkt nu wel verbaasd op en staart naar me.
'Huh?' vraagt hij met zijn mond nog vol frikadel.
'We moeten praten over de Hongerspelen, hoe we moeten overleven en zo.' zeg ik en Gaya's gezicht klaart op.
'Kijk Barco, Noah is ten minste nog verstandig!' roept ze uit.
'Ja ja.' brabbel ik. 'In ieder geval, Barco, we moeten bondgenoten worden!'
'Moet?' vraagt Barco en hij slikt de frikadel door.
'Ja, moet, Barco. Kom zitten.' zeg ik en Barco komt kwaad naast Gaya zitten. Ik ga ook zitten, op een rode poef.
'Wil je winnen Barco?' vraag ik.
'Whut?' Hij kijkt me raar aan.
'Van de Hongerspelen, weet je wel?' zeg ik vermoeid.
'Oh, ja.' antwoord Barco ongeïnteresseerd.
'Dan moeten we bondgenoten worden.' zeg ik.
'En dan?' vraagt hij. 'Moeten we elkaar dan vermoorden?' Daar heeft hij een punt, maar ik wil voorbereid overkomen.
'Dat zien we dan wel.' antwoord ik maar. Barco stemt uiteindelijk maar in.
'Oké, ik doe het.'
'Goed zo! Gaya, blijf hier maar rustig zitten, wij gaan bij de andere districten hun tips vragen.' zeg ik. Gaya wil tegensputteren, maar ik ben al op weg naar de badkamer om mijn kleren aan te trekken. Barco waggelt richting de deur. Als ik een fluwelen jurkje aan heb getrokken ga ik ook naar de gang.
'Zullen we dan maar eerst naar 12 gaan?' vraag ik en Barco knikt loom, volgens mij niet helemaal begrijpend waarmee hij instemt.
Ik schuif de deur naar het coupé van District 12 open en tref daar één jongen en een meisje aan, allebei met bruin haar, grijze ogen en een bleke huid. De jongen is schat ik 15 jaar en het meisje 13.
In de hoek zit een vrouw met precies hetzelfde uiterlijk als het meisje, maar dan ouder, een tijdschrift te lezen.
'Eh, zullen we misschien tips uitwisselen?' vraag ik onzeker.
'Nee, wij houden onze tips voor ons.' zegt het meisje meteen.
Ik en Barco vertrekken weer en gaan het coupé van District 11 binnen. Ik tref daar iets aan waardoor ik abrupt duizelig wordt.
Een jongen blond haar en een zomerse huidskleur probeert een meisje met donker haar en net zo een huidskleur als de jongen te troosten - Daphne, een van mijn vriendinnen uit District 11.
'Nee... Daphne!' fluister ik en ze draait zich om, ziet me staan.
'Noah!' zegt ze snikkend en ze vliegt in mijn armen. 'Noah...'
Ik probeer haar te troosten en maak me dan los uit haar greep.
'Daphne, als jij niet wint, dan is er een fout in de arena.' zeg ik.
Ze lacht tussen een snik door.
'Noah, als jij niet wint, dan doe ik dat, voor jou.' zegt ze.
'Haha, dan ga jij winnen.' zeg ik. 'Maar wil je jou tip uitwisselen?' Daphne knikt haar hoofd.
'"Wit."' zegt ze.
'Wit?' vraag ik.
'Wit.' herhaalt Daphne.
'Blauw en wit. Dat zegt genoeg, volgens mij betekent dat dat de arena uit wolken en lucht bestaat.' zeg ik.
'Tja. Het zou kunnen, weet je. We zien wel. Tot ziens!' zegt Daphne.
'Dankjewel! Doei!' zeg ik. Barco en ik lopen weer weg.
'Zo. Jij draagt ook veel bij zeg.' zeg ik nors.
'Moet dat?' vraagt Barco.
"Daphne." denk ik. "Waarom jij?" Ik maak veel vriendinnen, ook uit andere districten, dus ik moest inzien dat de kans groot was dat er vriendinnen van mij werden getrokken.
'Kom, dan gaan we naar het volgende District.' Had ik dat maar niet gezegd, want in het volgende coupé tref ik Leah, haar districtgenoot en haar mentor aan. Leah is ook al mijn vriendin.
'Leah.' zeg ik zachtjes. 'Leah,' Nu met stemverheffing. Leah kijkt me met grote ogen aan.
'Jij ook al? Daphne, Hanne, en nu jij?' zegt ze geschokt.
'Hanne?' Ik knipper met mijn ogen. 'Hanne Quon, uit District 9?'
Leah bevestigd me.
Lieve Hanne, die ik als een zus beschouwde? Ondeugende Hanne, met wie ik de wortels stiekem stal uit de boerderij van haar District? Behulpzame Hanne, wie me hielp met mijn familieproblemen? Dat kan niet. Er ontstaat een brok in mijn keel.
'Hints?' vraag ik.
'Die van ons is "Hoog" en die van District 9 is "Water". Wat zijn jou tips?' zegt ze.
'"Blauw" en "Wit". Ik weet al wat de arena is. De lucht, we worden op de wolken gegooid.' zeg ik. Water van wolken, wit van wolken, blauw van lucht, hoog van lucht. Ik leg het uit aan Leah.
'Water is een vloeistof, daar kan je niet op staan.' zegt Leah als ik uitgepraat ben.
'Bloedzoekers zijn wespen, die kunnen je niet dood maken.' doet Barco een duit in het zakje. 'Je kent de technieken, niet?'
'Oké, maar bloedzoekers zijn mulitanten. Maar ik denk erover na.' zegt Leah. Barco en ik gaan weer terug naar onze eigen coupé, bang welke vrienden nog meer getrokken zijn.
Ik leg de situatie aan Gaya uit en komt totaal ongeïnteresseerd over. Als ik ben uitgepraat zegt ze:
'Heel fijn allemaal, maar ik heb hier je zusje aan de lijn.'

_________________
Questions don't have to make sense. But answers do.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Quidditch Pitch

Houseitem
BerichtGeplaatst: zo jul 21, 2013 21:35 

HOOFDSTUK 2
Ik kijk Gaya met grote ogen aan.
'Meike?' vraag ik verrast.
'En Toby ook, geloof ik.' antwoord Gaya. 'Maar j-'
Ik ruk de telefoon uit haar hand en zet hem tegen mijn hoofd.
'Meike?' vraag ik. Ik hoor alleen maar gehuil. 'Meike?'
'Noah?' hoor ik een huilerige stem zeggen.
'Toby!' roep ik.
'Noah! Noah! Ben je daar?' roept Toby door de hoorn.
'Ja ik ben hier!' zeg ik opgewonden. Nou klinkt Meike in mijn oor.
'Noah! Je moet winnen!' zegt ze huilerig, maar tegelijk ook blij.
'Ja, als jullie één ding beloven,' zeg ik en de 2 luisteren aandachtig.
'Ja?' vragen ze.
'Jullie moeten Katniss Everdeen naar de Rocky Mountains sturen, waar vroeger het Capitool was, en zeggen dat ze mij survival tips moet geven.' Aan de andere kant van de hoorn word het stil.
'We proberen het...' begon Toby.
'Nee, jullie moeten het beloven!' zeg ik.
'Ik zweer het.' zegt Meike.
'Ik blijf bij proberen, het wordt onmogelijk.' zegt Toby.
'Meike, ik hoop dat het lukt. Toby, probeer haar te helpen. Is papa daar?' vraag ik.
Toby maakt een bevestigend geluidje.
'Mag ik hem even?' vraag ik. Even later klinkt de stem van mijn vader door de hoorn.
'Noah, hoor je me?'
'Papa, luister. Techniek bestaat voor even niet meer. Verzorg Meike en Toby, en ga als het moet met mijn zakgeld eten kopen. Je blijft van het zakgeld van de kleintjes af! Zij proberen Katniss Everdeen naar mij toe te sturen voor survival tips. Alsjeblieft, papa. Als ik terugkom, mag je je oude leventje weer terug, maar die kans is klein. Als ik niet terugkom, blijf bij mijn zakgeld. Als dat op is moet je werk zoeken, maar niet weer techniek, daar verdien je niet veel mee in jouw geval. Wordt kok in de keukens van 13 of zoek een baan als babysitter, dan neem je Meike en Toby mee.' Het is te pijnlijk om over mijn moeder te beginnen, maar ik doe het toch. 'Mama... Mama, ik wil haar nog één keer spreken, nog één keer haar stemgeluid horen.'
'Noah... Hier komt ze, wacht even.' zegt mijn vader. Even later hoor ik het geluid dat mijn moeder uitkraamt, maar het is anders dan anders.
'Noah? Wies Noah? Dotter? O ja. Noah. Hongerspelen? Trekken? O snap het. Noah!' schreeuwt ze.
'Mama?' zeg ik verbaasd, normaal weet ze niet wie ik ben.
'Jij bent kozen Hongerspelen.' zegt mijn moeder moeizaam. Ik slik.
'Inderdaad.' antwoord ik. 'Mama, ik houd van je.' Aan de andere kant van de lijn wordt het stil en dan hoor ik het piepende geluidje. Iets of iemand heeft opgehangen.
Ik laat teleurgesteld de telefoon zakken en laat hem vallen. Dan barst ik in snikken uit.
'Mama! Mama!' schreeuw ik. 'Toby! Meike! Papa! Papa! Toby! Maaamaa!'
Gaya probeert me te troosten maar ze krijgt een klap in haar gezicht. Ik smijt al het servies tegen de muur en sla Gaya en Barco zo hard ik kan.
'Maamaaaaa!' gil ik. Het is heel frustrerend om een zieke moeder te hebben die niet weet wie je bent, en als ze het weet en een beetje beter begint te worden jijzelf binnen nu en 2 weken doodgaat.
'Nee! Ik wil naar huis! Laat me los! Ik wil dood!' schreeuw ik en ik bijt Barco in zijn arm. Gaya schiet te hulp en ik geef haar een klap in haar gezicht.
Met een doffe 'bonk!' valt ze op de grond. En ik? Ik schreeuw de gieren nog altijd uit mijn lijf. Sluit mezelf op in de badkamer. Geef over in het nog volle bad. Val flauw, met mijn hoofd tegen de punt van de wastafel.
Ik ben helemaal overstuur als ik wakker wordt, maar minder dan eerst.
'Mama?' fluister ik. Ik hoor alleen de spoorrails onder de trein, die met 300 kilometer per uur onder ons verdwijnt. Dan hoor ik nog wat anders. Er wordt op de deur gebonkt.
'Papa?' vraag ik.
'Wij zijn het, Hanne, Leah en Daphne.' antwoordt de stem van Daphne.
Ik sta sloom en pijnlijk op, haal het slot van de grendel en maak de deur open.
De drie meiden vallen in mijn armen en huilen in volle tieren mee. Dikke druppels spatten uitteen op de gladde vloer. We worden onderbroken door een diep verontwaardigde Gaya, die onder het bloed zit.
'Jij!' tiert ze en ze wijst op mij.
'Ik?' vraag ik brutaal.
'Ja jij! Jij vieze-' begint ze, maar ze krijgt de vuist afkomstig van Hanne in haar maag.
'Hoe durf je mijn zusje te beledigen?' fluistert ze en ze verkoopt Gaya nog een klap. Dan laat ze haar los. Ze valt in een slap hoopje uitteen op de grond.
'Jij hebt echt een stomme mentor, hè?' zegt Leah lachend.
'Ja, nou, wat wil je als je haar net een paar keer raak hebt geslagen?' zeg ik. Ik kijk nog een keer naar het slappe hoopje op de grondmdat Gaya heet.
'Kom, we gaan naar mijn coupé.' zegt Daphne. 'Laat hen maar hier.' Ze wijst op Gaya en Barco, die zijn werk als "voorproever" weer hervat heeft. Met z'n drieën lopen we richting het volgende coupé, voordat president Black erachter komt wat we gedaan hebben. Daphne gaat ons voor naar het coupé van District 11.
'Ga zitten.' zegt ze en ze jaagt haar districtpartner van de tafel weg. 'Zo, we weten dat de arena in de lucht is.' Waar is ze mee bezig?
'Wie zegt dat ik bondgenoten met jullie wordt?' zeg ik opstandig. De andere 3 meiden kijken me raar aan.
'Noah?' vraagt Daphne onzeker.
'Ja.' antwoord ik kwaad.
'Je moet winnen, ook al wordt je geen bondgenoten met ons.' zegt ze. Dan barst ik weer in tranen uit. Boos, emotioneel, vrolijk, opstandig, emotioneel. Gaat dat rijtje nog lang door?
'Noah... Kom op, je bent de beste van ons allemaal!' probeert Leah maar daardoor ga ik alleen maar harder janken.
'Dat helpt niet.' zegt Hanne verstandig, zij kent mij ten minste écht. Ik knik en sla mijn handen voor mijn gezicht.
'Ik ga toch niet winnen. Één van jullie moet winnen.' zeg ik snikkend. Dan vliegen we elkaar weer in de armen.
'Waarom? Waarom wij?' vraagt Leah zich hardop af.
'De regering is geen haar beter geworden.' zegt Daphne.
'President Black wel!' zeg ik scherp, maar huilerig.
'Ja, en dan hebben we nog de slechte regering die niet naar Black luistert.' werpt Daphne mij toe. Daar heeft ze een punt.
'Oké, je hebt gelijk.' geef ik toe.
'Dat dacht ik ook!' zegt ze lachend. Ik wil graag bondgenoten worden met de meiden, maar ik heb het Barco al belooft.
'Sorry dat ik geen bondgenoten met jullie wordt, maar ik heb het Barco al belooft.' zeg ik. Ik weet dat het stom klinkt, maar ik ben niet iemand die snel mijn beloftes breek.
'Barco.' zegt Leah ongelovig. 'Barco. Serieus? Die mollige domme jongen? Je bent niet goed snik. Echt niet goed snik.' Er komt een steek in mijn maag, maar mijn vriendinnen weten dat ze me niet kunnen overhalen om de belofte niet na te komen, ook al doet Barco zelf het met tegenzin.
'Noah, ik wens je heel veel succes.' zegt Hanne. 'Je gaat zeker weten winnen.' Ik weet er een glimlach uit te persen.
'Dank je.' zeg ik en ik verlaat de coupé met een blijer gevoel als toen ik hem voor de eerste keer verliet. Ik ga terug naar mijn eigen coupé en tref daar Gaya en Barco aan, beide trillend maar wel bij bewustzijn.
Ik mompel iets en ga dan naar de badkamer. Daar sluit ik mezelf weer op en stop mijn hoofd onder de kraan. Dat voelt goed. Nee wacht, beter. Dit keer doet Gaya noch Barco een poging me op te vrolijken of iets dergelijks, en dat vindt ik niet echt wat je "erg" kan noemen, om het zomaar even te zeggen. Ik bekijk mezelf in de spiegel en val langzaam in slaap.
Als ik wakker wordt hoor ik opgewonden gepraat vanuit de woonkamer. Ik vind het jammer dat je niet, net zoals in de andere Hongerspelen, je eigen coupé hebt, want nu moét ik het gesprek wel afluisteren, anders hoorde ik het niet.
'Wow! Kijk hoe groot dat is!' zegt Barco. 'Daar zullen ze zeker wel veel en lekker eten hebben toch?' Ik slaak een diepe zucht, net als Gaya.
'Ja, dat klopt. We zullen Noah maar laten voor wat ze is, anders komt ze de sfeer weer verpesten.' zegt ze. Er gaat een golf van woede door me heen. Gaya is echt egoïstisch. Barco is zelfs minder erg. "Of nee," denk ik als hij begint te praten.
'Ja, zo'n stom kreng laten we maar. Ik ben het helemaal met je eens.' zegt Barco, ze proberen niet eens om zachtjes te praten, het lijkt wel alsof ze willen dat ik het hoor. Ik luister of er verder nog iets over mij wordt gezegd maar hun gesprek gaat over op Katniss Everdeen.
Dan denk ik weer aan haar. Misschien is ze er al... Maar dan dringt Toby's stem door me heen. "Ik blijf bij proberen. Het wordt onmogelijk."
Katniss is ook zo beroemd. Een zielig meisje uit District 13 kan haar echt niet spreken. Hoogstens via de telefoon.
Ik ga uiteindelijk maar naar onze coupé om ook naar het Capitool te kijken. Als ik daar binnen kom lijken Gaya en Barco me staal te negeren. Daar is niets mis mee, en ik druk mijn neus plat tegen het raam.
Het Capitool is écht mega. Ik heb geen woord wat het kan omschrijven. Onbeschrijfelijk groot komt misschien een beetje in de buurt. Dan praat Gaya tegen Barco alsof ik er niet bij ben.
'Ik vind het echt onzinnig dat dat kreng haar zusje vraagt om Katniss hier naartoe te sturen. Alsof ze dat doet.' zegt ze. Nou is ze echt stom bezig, en ik dwing mezelf om haar niet te trappen. Ik ga er wel op in.
'Jij vies kreng-' fluister ik. 'hoe durf je... Hoe durf je!' Dan vlieg ik haar aan. Ze is er dit keer wel op voorbereid en slaat mij een bloedneus. Ik heb echter het geluk dat nét op dat moment president Black binnenkomt.
'Wat is hier aan de hand?' vraagt hij kwaad. Ik wil mijn mond opendoen, maar het is Barco die uiteindelijk iets zegt.
'Gaya vloog haar aan, meneer.' zegt hij onschuldig. Ik kijk hem raar aan. Sinds wanneer verdedigd hij mij?
'Klopt dat?' vraagt hij aan mij en Gaya. Ik knik snel en Gaya spijtig.
'Laat me dat nooit meer zien...' zegt hij op dreigende toon en dan maakt hij rechtsomkeert.
'Dankje.' fluister ik als Gaya op haar beurt boos weg stampt, richting de badkamer. Fijn, nou moet ik hier met Barco in één kamer zitten.
'Waarom deed je dat?' vraag ik nieuwsgierig.
'Bondgenoten helpen elkaar.' zegt hij onverschillig en hij propt een kaasbroodje naar binnen. Ik glimlach.
'Bondgenoten eten niet teveel. Daar wordt je dik van.' zeg ik.
'Ach, wat maakt het nou weer uit?' zegt hij. 'Ik ga toch zo dood.'
'Als je zo doorgaat wel, ja.' flap ik eruit. 'Eten eten eten eten dood. Ik pak het ten minste slim aan. Je moet eens stoppen met jezelf de hele tijd onderschatten!'
'Niemand zou het toch iets uitmaken als ik dood was.' zegt hij prompt.
'Onzin.' antwoord ik boos, maar ik weet dat het waar is. 'Mij zou het uitmaken.'
'Waarom? Ben ik bijzonder of zo!?' roept hij kwaad.
'Toevallig wel ja!' schreeuw ik terug. 'Kijk, dat bedoel ik nou, je kraakt jezelf de hele tijd af! Waarom zou ik nog bondgenoten met jou willen zijn?!' En ik stamp boos op de vloer. Dan ga ik zitten op een van de vele comfortabele stoelen.
'Noah... Zo bedoelde ik het helemaal niet! Ik bedoel dat jij toch gaat winnen, en dat is een compliment hoor!' zegt hij met een lief randje aan zijn stem. Oké, zo boos hoef ik ook weer niet te doen.
'Sorry.' antwoord ik zachtjes, zodat je het bijna niet verstaat. 'Maar je hebt wel gelijk, je zakt meteen door de wolken.' Barco glimlacht zwakjes. Net op dat moment stopt de trein in het lege stationnetje waar vroeger het Capitool was.
'We zijn er.' zegt Barco verwonderd en hij keert zijn gezicht naar het raam. Het stationnetje is half verwoest, maar er kan nog wel een trein stoppen. Dit stationnetje is alleen bedoelt om over te stappen, en dat doen ze inderdaad.
We worden geroepen door de conducteur en nu komt ook Gaya de badkamer uit. Ze ziet er vreselijk kwaad uit, en ik vlucht snel naar buiten.
Bij de enige andere niet verwoeste spoorrails staat nog een trein, die hen naar het stadion zal brengen. Deze Hongerspelen zijn totaal anders, ze krijgen geen parade, geen interviews, en zelfs geen trainingen. Het is alleen bedoelt om te "Herdenken".
Ik zie de mensen uit de andere Districten, onbekenden, weliswaar, op 3 na, bij de andere trein instappen. Ik besluit dat ook te doen, zonder op Barco te wachten. Ik vraag me eigenlijk af waarvoor die mentor bedoelt is, alleen voor in de trein... Er staan alleen maar tributen voor de trein, misschien gaan mentors wel helemaal niet mee! Ik hoop het...
En inderdaad, in het toestel staan 26 stoelen naast elkaar, in 2 rijen. Daar moeten ze gaan zitten en ze krijgen de volgchip al.
"O nee." denk ik. "Waar blijft Katniss?" Barco komt ook aanwaggelen, hij is de laatste. Dan klappen de deuren dicht. Katniss komt dus niet meer. Ik vloek in mijn hoofd. We krijgen nog een spuitje en ik val direct in slaap.

We zijn er. Bij de arena. Ik zie hem dan nog niet, maar de deuren van de trein gaan open. Als ik als eerste de trein uitstap wordt ik geleid naar kamer 13, waar de buis is waar ik uiteindelijk doorheen moet. Ik slenter en neem voor dat als de gong gaat ik me gewoon ga betrekken bij het bloedbad, hoe eerder, hoe beter.
Ik voel me opeens heel raar. Heel zwak. Ik heb zo het gevoel dat het niets met de Herdenking te maken heeft.
Ik loop nietsziend door en door, door een tunnel. Uiteindelijk komt het uit op een kleine kamer met een buis. Daar moet ik zo in gaan staan. Ik kan ook gewoon hier blijven staan! Ja! Er komt een glimlach op mijn gezicht, maar die verdwijnt abrupt als er 2 mannen me de buis induwen.

_________________
Questions don't have to make sense. But answers do.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Quidditch Pitch

Houseitem
BerichtGeplaatst: do aug 01, 2013 2:17 

HOOFDSTUK 3
Ik draai me verschrikt om en zie nog net 2 brute gezichten van sterke mannen als de vloer onder me in beweging komt. Hij gaat langzaam omhoog. Ik slik moeizaam. Knijp mijn ogen dicht. Dat zal wel moeten, want als ik de arena inkom dringt zich een afschuwelijk fel licht door de wolken, want ik had gelijk wat de arena betreft. Het is één grote zee van wolken, en even verderop zie ik een luchtkasteel. De wolken zijn overal, dus het is onmogelijk om anderen te zien. De enige plek waar wolken alleen als vloer dienen is het midden van de arena, bij de Hoorn des Overvloeds.
Ik zie 23 andere tributen ook op hun startblok staan, helemaal in trance door de ongebruikelijke arena. Echter 5 zijn erop voorbereid en staan in ren positie. Ik, Daphne, Leah, Barco en Hanne. Mijn vriendinnen hebben blijkbaar besloten om het niet aan hun medetribuut uit te leggen. Ik kijk naar Barco, die 5 startblokken van me af staat. Hij kijkt me niet aan, de focus ligt op de Hoorn. Hij zal er niets aanhebben. We hebben niet eens training gehad.
Dan focus ik mezelf ook op de hoorn. Aan de bovenkant is een beeldscherm bevestigt, waar af wordt geteld. "7, 6, 5, 4." Ik krijg het benauwd en net als ik denk dat ik flauw ga vallen, dringt er een hoge gong door mijn oren.
Ik zet me af en sprint zo snel als ik kan naar de Hoorn. Barco komt ook. Ik duik zo diep als ik durf de hoorn in en zie helemaal achter een flinke hoeveelheid messen, eten, water en slaapzakken. Water. Wolken zijn van water. Maar ze zullen wel zó betoverd zijn dat je het niet kan drinken. Ik grijp een slaapzak, 2 bidonnen met water, een hele tas waarvan ik de inhoud niet weet en ik bevestig 5 messen aan mijn riem. De andere tributen zijn nog altijd te verschrikt.
Dan vliegt Barco me aan.
'Ik ben het!' gil ik en hij komt van me af. 'Bondgenoten. Weet je nog?' Ik voel me echt verschrikkelijk slap nu.
'Oké.' mompelt hij en we rennen zwijgend de Hoorn uit, net op het moment dat er een flinke knul op de Hoorn af komt rennen. We rennen en rennen, richting het luchtkasteel wat ik eerst had gezien. Als we er hijgend en puffend zijn, zie ik dat de poort voor het kasteel open staat.
'Kom.' zeg ik. Barco volgt me naar de tuinen van het grote kasteel. Het kasteel zelf ik roze met heel veel ramen en er klimmen witte wolkenflarden naar boven. De tuinen zijn uiteraard groen, met roze paden en helder blauwe vijvers ertussendoor.
'En dit noem je een luchtkasteel.' zeg ik terwijl ik de zware deur die toegang biedt naar het echte kasteel open duw. Daar staat ons een verassing te wachten. Leah, Daphne en Hanne staan daar. Bang en ineengedoken, afwachtend wie die deur heeft opengemaakt.
'Ik val jullie niet aan. We gaan al weg.' zeg ik haastig en ik ren met Barco op mijn hielen weer naar buiten.
'Dat was echt dom.' zegt Barco.
'Nee, jij hebt natuurlijk ideeën die super uitwerken.' zeg ik sarcastisch en ik duw nors het stalen hek weer open. 'We gaan terug naar de Hoorn.' Die spullen zijn echt veel te zwaar, al heb ik niet echt veel. Terwijl we terug lopen horen we diverse voetstappen, die heel raar klinken in deze wolkenwereld. Als ze dan eindelijk bij de Hoorn aankomen zien ze dat er niemand meer is. Iedereen is al weggegaan met de wapens die ze trachten nodig te hebben. Fijn.
We nestelen ons in het midden van de hoorn en staan op de uitkijk voor het geval iemand hetzelfde idee had als hen. Nu gingen ze gewoon Beroeps-achtig doen. Ik heb de hele tijd de neiging om Barco te vermoorden. Ik doe het uiteindelijk niet.
'District 13 is nooit een Beroeps-district geweest. Dat was het ook niet geweest als we wel met de Hongerspelen hadden meegedaan.' zegt Barco dromerig.
'Dus...?' vraag ik onzeker.
'Dus nu ook niet.' antwoord hij met dezelfde vage stem. Ik trek mijn linkerwenkbrauw op.
'En waarom zouden WIJ dat dan niet doen?' vraag ik scherp. Barco staart dromerig voor zich uit.
'Omdat dat niet onze taak is, dat is de taak van de tributen uit District 1 & 2.' antwoord hij vaag.
'Wat is er met jou?' vraag ik. Ik houd niet van vage mensen.
'Ik vermaak me hier wel.' zegt hij en ik kijk hem raar aan.
'Ehm, ja. Droom jij maar lekker verder.' zeg ik en ik wend mijn blik af. 'Jij bent echt gestoord, weet je dat?' Barco schud ongeïnteresseerd zijn hoofd. 'Nou, dan weet je dat nu.' zeg ik. Net op dat moment komt de mannentribuut van District 2 op heb afgestormd.

_________________
Questions don't have to make sense. But answers do.


 Profiel  
Geef de volgende berichten weer:  Sorteer op  
Antwoord op onderwerp  [ 4 berichten ] 


Keer terug naar Fan Fictions
Ga naar:  


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 4 gasten

cron

Powered by phpBB :: FI Theme