[RPG] Fantasy (3)

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh volgt elke beweging die Nick maakt zonder wat te zeggen. Als hij uiteindelijk op de stoel zit en zegt dat Eric verliefd op haar is blijft ze hem slecht met een kille blik aankijken. Nee, dit zijn geen woorden die nieuw zijn voor haar, maar vanuit zijn mond zijn het wel gevaarlijke woorden. Ondanks dat ze niets zegt werken haar gedachtes op volle toeren en probeert ze de steeds erger wordende hoofdpijn te negeren. Nick zijn intentie leek te zijn om ervoor te zorgen dat Eric toe zou geven aan zijn gevoelens, maar Caleigh weet zeker dat dit uit eigen belang zou zijn. Ze herinnert zich Eric's woorden van de avond ervoor nog over Nick. Als het aan hem had gelegen was Nick er niet meer. 'Maar dat zou ook betekenen dat alles wat ik bezit en voor heb gewerkt kwijt ben..' Dat waren de woorden van Eric geweest en ze had de link gisteravond al gelegd. Eric had hem willen vermoorden maar het mocht niet. En iets vertelde haar dat Nick daar prima van op de hoogte is.

"Zelfs als ik zou willen dat hij zou toegeven aan zijn gevoelens..." zegt ze na een korte stilte op dezelfde kille toon, "Zou ik jou daar niet bij nodig hebben."

Het bevalt Caleigh absoluut niet dat Nick haar wilt gebruiken en misschien als ze hem kon laten geloven dat haar gevoelens niet wederzijds waren - of niet sterk genoeg - dat hij af zou zien van dit idee. Toch zou ze willen dat ze iets meer zekerheid had over de situatie. Dat ze niet slechts hoefde te gokken over wat er precies zou gebeuren.

"Ik denk dat het enige wat je hiermee probeert te bereiken is dat als hij alles voor mij zou laten vallen, jij alles zou krijgen wat je wilt, alles waar hij voor gewerkt heeft," gaat ze dan door, "En waarschijnlijk hoop je ook nog in dat proces dat hij het niet overleefd.."

Ze kijkt hem strak aan en het liefste zou ze nu gewoon dé vloek uitspreken die een einde zou maken aan zijn leven, maar ze kan deze stap niet maken. Niet zolang ze niet weet waar Eric is en of hij in gevaar is.

"Het zal dus niet geheel als verassing komen als ik je zeg dat ik absoluut niet mee wil werken," zegt ze dan en ze richt haar Wand op hem, "Dus ik vraag je dit maar één keer.. Wat ben je nu van plan om te doen...?"

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Het is Nick al snel duidelijk dat Eric in ieder geval iets moest hebben verteld. Hij schudt zijn hoofd licht. Het feit dat ze haar wand op hem gericht houdt negeert hij door wat naar voren te leunen met een hand op het bureaublad.

"Ik weet niet wat er is gezegd, maar ik wens mijn neef alles behalve dood.. Maar je hebt wel gedeeltelijk gelijk wat betreft het feit dat ik er ook iets uit haal.."

Hij blijft op zijn gemak zitten, en met zijn vingers van de hand op het bureau trommelt hij licht op het blad.

"Eric heeft een hekel aan me, en dat is hem goed recht. Maar hij lijkt hierbij soms te vergeten dat hij eerst hetzelfde bij mij heeft gedaan. Het is geen groot geheim dat..

Nick trekt een wenkbrauw op en glimlacht even naar de deur.

"Ah, Eric.. We hadden het net over je.." Begint Nick.

Als ze kort omkijkt, twijfelt hij geen moment, maar richt de wand welke hij in zijn andere hand onder het bureau in de tussentijd heeft gepakt. Een rode flits verlicht de kamer als hij Stupefy op haar afvuurt. Met een valse grijns staat hij vervolgens op van zijn stoel en loopt naar haar toe.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio wil de deur net open doen als hij Jessa van het bed ziet springen. Ze haast zich naar het toilet en Benicio maakt een geluidje van sympathie als hij zich realiseert waarom. Even blijft zijn blik hangen op haar naakte lichaam dat hij door de geopende badkamerdeur voor het toilet kan zien hangen, maar dan vermant hij zichzelf en draait zich om.

'Zo terug,' mompelt hij zacht, voor hij de deur voorzichtig achter zich dichttrekt.

Hij loopt de trap af en bestelt beneden bij de bar een simpel maar voedzaam ontbijt voor twee: stukken geroosterd brood, een hompje boter, een gebakken ei, een bak vers fruit en twee glazen sinaasappelsap. Verder vraagt hij er een flinke kan water bij, met de gedachte dat Jessa flink uitgedroogd zal zijn.

De barvrouw vraagt hem of ze hem moet helpen het spul boven te krijgen, maar Benicio schudt zijn hoofd. Hij neemt het dienblad van haar over en tilt deze zelf naar boven. Hij klopt zachtjes op de deur met zijn vrije hand voordat hij de deur opent en naar binnen loopt met het ontbijt. Hij zet het dienblad op het kastje.

'Gaat het een beetje?' vraagt hij dan aan Jessa.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Rillend blijft Jessa even voor het toilet zitten. Ze voelt zich beroerd, maar de misselijkheid is grotendeels weg. Voorzichtig staat ze op en trekt door. Ze opent de kraan en spoelt haar mond een paar keer om de vieze smaak weg te krijgen. Een korte blik in de spiegel doet haar even schrikken. Ze is lijkbleek en heeft donkere kringen onder haar ogen. Haar haar is een warrige bos krullen. Het is lang geleden dat ze er zo beroerd had uitgezien. Dronken met je voormalige geliefde in bed belanden... Dat was wel het laatste wat je van van jezelf had verwacht... Ze moest een goed gesprek met Benicio hier over voeren en er maar eens achter komen wat er gisteravond allemaal gebeurt was.

Ze gooit een plens water in haar gezicht om een beetje wakker te worden. Langzaam loopt ze terug naar de kamer. Het is koud en daarnaast voelt ze zich heel kwetsbaar zo zonder kleren, dus ze moet zich maar gaan aankleden.

Ze raapt haar ondergoed op van de grond en trekt deze aan. Voor een moment staat ze met haar jurkje in haar handen, maar dan bedenkt ze dat de stof erg dun is en het kledingstuk geen mouwen heeft. Warm zal het haar niet houden.

Benicio's trui hangt over de stoel en hoewel Jessa het heel brutaal van zichzelf vindt trekt ze deze toch aan. Uiteraard is hij haar te groot, maar het is tenminste iets dat haar naast de deken warm kan houden.

Net als Jessa weer op het bed gaat zitten en de deken om zich heen slaat, komt Benicio binnen met een dienblad met ontbijt. Er verschijnt een klein waterig glimlachje op haar gezicht als ze ziet dat hij zelfs fruit voor haar heeft meegenomen, iets wat ze het liefst voor haar ontbijt at.

"Er zijn maar weinig momenten geweest dat ik me fysiek zo beroerd heb gevoeld." zegt ze zacht, terwijl ze wat water voor zichzelf inschenkt, "Is het trouwens goed dat ik even je trui leen? Ik had het zo koud..."

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Nick lacht even als hij er zeker van is dat ze goed vastgebonden zit aan de bureaustoel van Richard. Ondanks het feit dat hij haar geen kwaad toewenste, durfde hij er, zeker na deze actie, zeker van te zijn zij hem wel. En het was hem om Eric te doen tenslotte. Voor een extra zekerheid controleert hij nogmaals of haar handen zo vast zitten dat ze deze niet zelf los weet te maken en als hij hier zeker van is loopt hij de kamer uit, terug de trap op. Als hij aan het einde van de galerij een van zijn mannen ziet, wenkt hij deze, om vervolgens weer terug naar het kantoor te lopen. Als hij op het bureau, vlak voor haar zit kijkt hij kort naar haar nog bewusteloze profiel, voordat hij opkijkt naar de deur.

Afbeelding

Net als Eric zich af begint te vragen waarom ze eigenlijk juist in deze kamer zijn, wordt zijn linkerarm in zo'n onmogelijke hoek gedraaid dat de pijnscheut die er doorheen trekt alle aandacht opeist om niets te laten merken. Zonder te veel tegenstribbeling laat hij zich de kamer uit loodsen en tot zijn verbazing de trap af terug in de richting van het kantoor van Richard. Bij binnenkomst vergeet hij echter alles en de woede die hij voelt neemt alles over.

"Nick.." Gromt hij "Laat haar hierbuiten.."

Nick geniet van de woede in de ogen van zijn neef. Ja, ondanks alles had hij helemaal niks geleerd. Sterker nog, het leek nu nog veel makkelijker om hem de tent uit te lokken.

"Ah.. Bedoel je m'n beste neef.. Dat je ondanks alles, alle waarschuwingen, om haar bent gaan geven?"

Eric vernauwt zijn ogen, probeert zich nogmaals los te rukken, maar schudt uiteindelijk zijn hoofd.

"Nee, ik bedoel, m'n beste neef, laat haar hierbuiten want dit wat jij hiermee hoopt te bereiken.. Dit heeft niets met haar te maken.."

"Eric.. Ik ben er nog niet helemaal van overtuigd. Of je wel begrijpt dat je m'n vader eeuwig dankbaar moet zijn voor deze laatste kans.. Daarom, wat betekent ze voor je? Ben je verliefd?" Nick kijkt hem met samengeknepen ogen aan en als hij ziet dat zijn neef hem even strak terug aankijkt vervolgt hij vals; "Verliefd, en je alles, net zoals Kiara?"

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh luistert naar de woorden van Nick, maar een duidelijk antwoord krijgt ze absoluut niet en de vragen stapelen zich op in haar hoofd. Als hij dan Eric's naam uitspreekt en richting de deur kijkt weet ze gelijk dat dit het stomste is wat ze had kunnen doen. Ze wilt nog reageren op de rode flits die op haar afkomt, maar haar reactievermogen is te langzaam door de vermoeidheid en ze wordt geraakt.

Caleigh hoort vage stemmen, maar ze lijkt niets nog echt te kunnen plaatsen en als ze haar arm probeert te bewegen werkt die niet mee. Het kost haar wat moeite om haar ogen wat te openen en langzaam worden de beelden scherp. Het geluid van stemmen wordt harder en ergens herkent ze de stem van Eric. Ze probeert nog een keer haar armen te bewegen en nu merkt ze pas het touw dat in haar armen snijd en langzaam wordt ze bewust van het feit dat ze vastgebonden zit. Met half ogen open kijkt ze rond en ze realiseert zich dat Eric bij de deur staat, met twee mannen die hem vasthouden. En vlakbij haar zit Nick. Ze knijpt haar ogen even dicht en terwijl haar hoofd begint te begrijpen wat er gebeurd is merkt ze dat de klap met de grond haar hoofdpijn weinig goeds heeft gedaan. Ze hoort Nick zijn laatste woorden en ondanks dat ze de naam kent, roept het geheel alleen maar vraagtekens op. Ze kijkt naar Nick en hij heeft nog niet door dat ze weer bij bewustzijn is, alhoewel ze zelf ook afvraagt of ze echt bij bewustzijn is.
Dan, zonder er echt bij na te denken - nadenken doet teveel pijn - schopt ze hem hard tegen zijn benen.

"Wees blij dat je me vastgebonden hebt, want als ik dat niet was had je nu niet meer geademd," zegt ze dan met een kwade ondertoon.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Nick wilt net vals grijnzen na zijn woorden, als hij plotseling hard bij de les wordt geroepen door een trap van de liefde van Eric. Goed. ze was weer bij bewustzijn.. Kort kijkt hij haar kant op, gaat dan zo zitten dat ze een volgende trap niet meer bij hem kan komen en kijkt dan Eric met opgetrokken wenkbrauw aan.

Afbeelding

Eric probeert zich los te trekken maar de handen van de twee mannen houden hem staande. Tegelijkertijd schopt ze Nick en neemt de paniek alleen maar toe. Kwaad kijkt hij even opzij voordat hij Nick weer aankijkt. Hij moest haar hier buiten houden. Dit was zijn schuld. Als hij maar eerder zijn emoties in de hand had weten te houden had Nick hen nooit samen gezien..

"Het was slechts een dans Nick. En jij weet net zo goed als ik, waar een dans op een avond als dat me heenleidt.. Dus nee.. Niet zoals Kiara." Eric blijft bewust Nick aankijken.

"Je weet het Eric.. Jij en jou jaloezie vergeten je werkelijke taak.. Dus je durft te beweren dat zij niets voor je betekent? Ze slechts een van je vele scharrels is? Die je vroeg of laat toch als oud vuil laat vallen als je ze hebt gebruikt waarvoor je ze nodig had. Zoals bij Romy?" Nick lacht, stapt op haar af, gaat achter haar staan en pakt haar met een hand stevig vast aan haar kaak. "Want in dat geval laat me je van je oud vuil afhelpen.." zegt hij vals en zijn ogen glijden met een wellustige blik over haar gelaat heen.

Meteen als hij het zegt, voelt Eric zich slecht. Heel slecht. Hoe kon hij haar zo behandelen? En hoe kon hij überhaupt zichzelf ooit nog in de spiegel aankijken? Of het mysterie uitzoeken? Dat leek er nu al helemaal niet meer toe te doen.

Eric kijkt op naar Nick als hij naar haar toestapt. En als hij haar vastpakt voelt hij hoe zijn woede de overhand neemt. Maar hij voelt ook heel goed dat deze anders is. Deze woede had niets met jaloezie te maken, maar raast nog donkerder door hem heen. Wat haalde iedereen in zijn hoofd om zich met zijn privéleven te bemoeien? Nick en Kiara hadden hem voor de gek gehouden. En daar had hij beloftes gedaan.. Niet naar haar toe. Zij was uiteindelijk overal de dupe van en dat was zijn schuld. Als haar iets zou overkomen zou hij het zichzelf voor altijd kwalijk nemen. En zou Nick het zeker bezuren.. Zijn taak, zijn status, zijn doel, het deed er niet meer toe. Als hij haar daardoor niet dicht bij zich kon hebben, was het allemaal helemaal niet meer belangrijk.

Hij had Kiara niks gedaan, hij had Nick niks gedaan, maar wel beloftes naar zijn oom toe. Zijn oom, welke hem altijd had geholpen en altijd had geloofd.. Maar hij is zo kwaad, vooral op zichzelf, dat alles naar de achtergrond verplaatst en hij in een blinde waas van woedde zijn arm losrukt bij de rechterman en deze met zijn vrijgekomen vuist neerslaat.

Met een ruk wordt hij aan zijn linkerarm weggetrokken door de andere man en Eric klapt dubbel als de vuist van de man hard in zijn maag terecht komt. Hij hapt naar lucht, ziet in een flits een knie op hem af komen en is net op tijd om deze te ontwijken. Hij trapt hard op de knie van de man en als deze met een kreet op de grond zakt slaat hij hem met zijn vuist neer.

Woedend komt Eric overeind en kijkt hij naar Nick. Wat hem meteen de adem ontneemt en angst hem overvalt.

"Nick.."

Nick voelt hoe er een gevoel van euforie door hem heen trekt het moment dat hij haar vast pakt en ziet wat de reactie is van Eric. Ja, hij wist wel wat hij had gezien. Echter als Eric zich los weet te rukken en in gevecht gaat met zijn twee mannen verdwijnt het gevoel. Nick denkt een seconde na, maar grijpt dan zijn wand en zet de punt in haar nek.
Als Eric hem aankijkt en de schrik duidelijk van zijn gezicht te lezen en de angst in zijn stem te horen is, lacht hij vals.

"Dus toch, je alles.."

De paniek is in zijn ogen te lezen, hij weet het. Maar hij wist maar al te goed waar Nick toe in staat was.

"Ja." Zegt hij daarom eerlijk. "En belofte of niet.. Als je haar ook maar een schram toedient, maakt geen enkele belofte me wat uit.. Dan maakt het me allemaal niets meer uit.."

Als hij de woorden hard op uitspreekt, raakt het volledige besef hem hiervan direct. Zonder haar maakte dit hele mysterie niets uit. Zonder haar maakte het allemaal niets uit. Wie had hij voor de gek gehouden? Als hij hierdoor zijn status, zijn taak, zijn bestaan zou verliezen, het zou hem allemaal niets deren.. Want hij wilde haar. Ten koste van alles.. Tegelijk met het besef trekt er een ander vreemd gevoel door hem heen, wat hij toeschrijft aan de angst dat Nick haar ook maar iets aandoet.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh kijkt Nick kwaad aan, maar het enige wat hij doet is haar even aankijken en dan richt hij zijn blik weer op Eric. Nog steeds probeert ze haar polsen los te wurmen, maar de touwen zitten te strak en ze voelt alleen maar hoe ze dieper in haar armen snijden. Als Eric begint te praten kijkt ze op en gelijk merkt ze dat hij haar blik ontwijkt. Als Nick dan verder gaat en ze zijn woorden hoort kijkt ze Eric aan. 'Nee. Hij liegt!' gaat er door haar heen. Maar als ze dat zo zeker weet, waarom voelt ze zich dan zo slecht?
Als Nick dan stevig haar kaak vastpakt moet ze hem wel aankijken en voor even is het enige gevoel wat door haar heen gaat woede. Dit was zijn schuld. Als ze dan plotseling geluid hoort kijkt ze, voor zover dat mogelijk is, in de richting van Eric en gelijk wordt ze overvallen door een gevoel dat ze niet goed kan omschrijven. De plotselinge punt van een wand die in haar nek wordt gezet haalt haar terug naar de werkelijke situatie. Ze kan niets doen. Haar armen waren vastgebonden en het enige wapen wat ze bij zich had was haar wand en die had Nick afgepakt. Ze kijkt Eric aan en ze realiseert zich dat ze voor het eerst een emotie ziet die ze nog niet had gezien. Angst. De conclusie van Nick en het simpele 'ja-woord' van Eric zorgen ervoor dat de woede naar de achtergrond verdwijnt en plaatsmaakt voor een emotie die ze al jaren niet had gevoeld. Het verstikkende gevoel van angst en niet omdat ze bang was om gewond te raken of dood te gaan, maar de angst om hem kwijt te raken.

Als ze de tranen voelt prikken slikt ze even. Nee, ze moest sterk zijn. Zeker nu. Ze moest iets verzinnen om hieruit te komen. Met Eric.

"Wat wil je nog meer Nick.." zegt ze dan en er is heel kort een hele lichte trilling in haar stem te horen, "Laat hem gaan..."

Ze blijft Eric aankijken en ze probeert een kleine glimlach op te zetten die zegt dat alles goed is. Dat het niet uitmaakt.

Tengaar · Schoolhoofd

Isra lijkt opgelucht hem te zien. Als ze vervolgens een sarcastische antwoord geeft op zijn vraag kan Luc alleen maar grijnzen. "Fantastisch" herhaalt hij haar. "Dat klinkt veel belovend." Het verbaasde Luc niet dat Isra niet per enthousiaste verhalen kwam. Het verbaasde hem wel dat ze überhaupt nu pas terug was bij de herberg, maar dat gevoel leek wederzijds te zijn.

"De stad der liefde, zullen we maar zeggen" antwoord hij terwijl hij naar haar knipoogt. Terwijl ze het laatste stukje naar de herberg lopen valt er een stilte. Hij weet niet zeker of deze nu juist fijn of ongemakkelijk voelt. Als ze de herberg binnen stappen ziet Luc nog net hoe Benicio met een dienblad vol eten naar boven verdwijnt.

"Dat is een hoop eten voor één persoon" mompelt hij. "zo te zien heeft hij ook de nacht niet alleen doorgebracht." Luc schuift vervolgens aan bij de bar en besteld wat te eten en drinken. Hoe nieuwsgierig hij ook eigenlijk was waar Eric uithing na gisteravond, hij moest eerst iets naar binnen krijgen voordat hij ook maar iets anders ging doen.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Nick blijft Eric met een valse geamuseerde lach aankijken en om hem te sarren duwt hij de punt van zijn wand even iets harder in haar nek, om vervolgens een lach uit te slaan. Nee, hij had gehoord en gezien wat hij moest weten. Als ze Eric nu alsnog de hand boven het hoofd zouden houden, wist hij in ieder geval hoe hij het dan zijn geliefde neef betaald kon zetten.
Als zij zich er mee bemoeit lacht Nick nogmaals, maar laat vervolgens zijn wand iets zakken.

"Ik wil een hoop meer. Maar ik ben er van overtuigd dat dit me ook spoedig toe zal komen.."

Nick kijkt met opgetrokken wenkbrauw naar Eric en glimlacht dan vals.

"M'n beste neef, ik dank je voor je openhartigheid. Ik hoop dat het je waard is."

Afbeelding

Elke spier in zijn lijf is gespannen en al zijn zintuigen staan op scherp. De onmacht, frustratie en angst zorgden ervoor dat hij zich geen moment kan focussen en iets bedenken. De vloek welke Nick toen had afgevuurd, welke voor hem bedoeld was, maar haar had geraakt, klinkt nog hard na in zijn oren.
Haar stem, naar Nick gericht, haalt hem iets terug in het heden. Als hij Caleigh voor het eerst sinds hij hier terug in de kamer gebracht is echt in de ogen aankijkt beseft hij alleen nog maar meer wat hij hier op het punt stond te verliezen.

Nick neemt echter het woord en tot zijn opluchting ziet Eric hoe hij zijn wand iets laat zakken. Als Nick hem vervolgens aankijkt en verder praat, weet Eric maar al te goed wat Nick hierna gaat doen. Maar het kon hem nu weinig schelen. Het enige wat Eric wilde was dat hij bij haar weg zou stappen en zou verdwijnen.

"Als je tegen familie al niet eerlijk kunt zijn," zegt hij met een rauwe stem waar ondanks alles het sarcasme vanaf druipt "tegen wie dan wel.."

Nick lacht en richt zijn wand op Caleigh terwijl hij in de richting van de deur begint te lopen. Ja, hij had alles wat hij nodig had. Verder kon het hem hier nu wel gestolen worden. Als hij bij de deur is, trekt hij kort een wenkbrauw op.

"Ik spreek je wel weer." Zegt hij en loopt vervolgens de kamer uit.

Eric houdt zijn blik strak op zijn neef gericht als deze met zijn wand nog steeds op Caleigh gericht in de richting van de deur begint te lopen. Elke vezel in zijn lijf haatte hem, wenste hem al het slechts toe, maar nu wilde hij alleen maar dat hij zou verdwijnen. Nick loopt de kamer uit en opluchting die hij voelt is onbeschrijfelijk. Zo snel hij kan snelt hij zich naar haar toe.

"Het spijt me.." Zegt hij zodra hij bij haar aankomt, zijn handen haar gezicht zacht vast pakken en een kus in haar haren duwt. "Het spijt me zo lieve Caleigh.."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh voelt hoe Nick zijn wand wat laat zakken en ondanks dat ze zich opgelucht zou moeten voelen, weet ze dat het ook een afleiding kan zijn. Zijn woorden lijken leeg te zijn omdat Caleigh geen idee heeft wat hij ermee bedoeld. Als hij dan weg stapt en zijn wand op haar richt terwijl hij naar de deur loopt zwijgt ze. Op het moment dat hij de kamer uitloopt slikt ze even. Als Eric naar haar toeloopt en zacht haar gezicht vastpakt produceert ze een kleine glimlach.

"Het maakt niet uit," zegt ze zacht, "Ik verwijt je niets."

En ze meent het. Deze situatie was niet zijn schuld. Ze wilt opstaan, ze wilt hem vasthouden, maar haar handen waren nog stevig vastgebonden en ze kijkt Eric aan.

"Wil je de touwen alsjeblieft losmaken?"

Het duurt slechts enkele secondes voordat haar armen weer vrij zijn en kort wrijft ze over haar armen heen. De striemen waren duidelijk te zien en ze gokt dat ze niet zo makkelijk weg zouden gaan. Langzaam staat ze op en dan kijkt ze Eric aan. Ze weet niet precies wat ze nu moest zeggen of doen en zonder wat te zeggen stapt ze naar hem toe en zacht laat ze haar hand over zijn wang glijden. Ze is zo opgelucht dat hem niets was overkomen, dat ondanks alles hij hier toch gewoon voor haar staat. Dan, zonder wat te zeggen, duwt ze zacht haar lippen op de zijne.

Het enige wat ze nu wilt is bij hem zijn en alles om haar heen vergeten en ze realiseert zich nu pas echt dat ze hem nooit meer kwijt wilt raken. Hij betekend veel meer dan ze zelf echt begrijpt.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Isra negeert Luc en loopt achter hem aan de herberg in. Ze stampt onmiddellijk door naar boven, richting de kamer die ze deelde met Jessa en Emma. Ze trekt de deur open en marcheert naar haar bed, maar blijft halverwege steken als ze ziet wie er zich in haar kamer bevinden. Jessa is weg, maar Emma is er wel. Ze is echter niet alleen: Levi ligt vrij gezellig om haar heen gekruld en het is wel duidelijk wat zich hier vannacht heeft afgespeeld. Isra blijft met haar handen op haar heupen voor het bed staan en schraapt luidruchtig haar keel.

'Ik dacht dat dit de vrouwenkamer was,' gromt ze dan.

Afbeelding

Benicio's blik blijft even te lang op Jessa hangen als hij ziet dat ze zijn trui heeft aangetrokken. Dan grinnikt hij.

'Uiteraard. Die trui staat jou toch veel beter,' zegt hij met een grijnsje. 'Fruit?' vraagt hij dan, terwijl hij de bak en een vork omhoog houdt.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Levi ligt nog heerlijk te slapen als er plots iemand naast het bed staat en tegen hen begint te praten. Als de lichte slaper die hij is doet hij één oog open. Het blijkt Isra te zijn. Levi gaat voorzichtig rechtop zodat de deken Emma en hemzelf nog een beetje bedekt en wrijft over zijn gezicht. Hij rekt zich uitgebreid uit. Dan kijkt hij naar Isra.

"Goedemorgen, Isra," zegt hij bijzonder vrolijk voor iemand met een behoorlijk gebrek aan slaap, "Emma hier was zo vriendelijk om mij uit te nodigen om hier te komen slapen."

Hij grijnst. Isra kon hem niet uitstaan en dat maakte alles just zo grappig.

Afbeelding

Jessa glimlacht voorzichtig als Benicio zegt dat zijn trui haar beter staat dan hem. Het ding is haar te groot en kan haar onmogelijk goed staan, maar het is fijn hoe de mouwen over haar handen vallen.

Ze neemt het bakje fruit aan en eet was stukjes fruit. Het is erg vers en smaakt goed. Ze merkt dat de misselijkheid minder begint te worden. De hoofdpijn is echter nog flink aanwezig. Na een paar druiven, stukjes aardbei, ananas, meloen, mango en appel kijkt ze even naar Benicio.

"Zou je me willen vertellen wat er gisteravond allemaal gebeurt is?" vraagt ze zacht, "ik kan me echt zo weinig herinneren..."

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Emma wordt langzaam wakker wanneer ze voelt dat er iemand naast haar rechtop gaat zitten. Talloze vragen schieten door haar hoofd. Hoe laat is het? Waarom is het zo licht? Hoe lang had ze geslapen? Langzaam doet ze haar ogen open en ze glimlacht wanneer ze Levi ziet. Dan beseft ze opeens dat hij tegen iemand praat en dat betekent weer dat er iemand in de kamer moest zijn.

Snel schiet Emma overeind en trekt de dekens naar zich toe om zichzelf niet helemaal bloot te geven. Dan werpt ze een blik op de ongewenste bezoekster.
”Isra,” zegt ze, haar stem nog schor van de slaap.
”Ik moet vergeten zijn de deur op slot te doen. Jij was er vanochtend niet en…” Even probeert Emma het eerst nog goed te praten, maar dan dringt de situatie pas echt tot haar door.
”Waar was jij eigenlijk vannacht?”

Terwijl ze op een antwoord van Isra wacht, dwaalt haar blik de kamer door op zoek naar een kledingstuk dat ze snel aan kan schieten. Wanneer haar blik valt op Levi’s blouse die ergens aan de andere kant van de kamer is beland, kijkt Emma hem aan en schiet ze in de lach.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric beseft pas dat ze natuurlijk nog vast zit als ze hem vraagt haar handen los te laten. De handeling kost hem slechts een paar seconden, maar het duurde hem alsnog te lang. Hij had haar al die tijd op afstand proberen te houden. Voor zijn oom, zijn taak, zijn eigen angst. En alsnog had hij haar in gevaar gebracht. Als haar handen los zijn en hij de rode striemen ziet, moet hij slikken om de oplaaiende woede iets tegen te gaan. Ze zei dat ze hem niets verwijt, maar hij deed dat wel. Hij verwijt het zijn neef, misschien zelfs zijn oom, maar vooral zichzelf omdat hij zijn privéleven zo heeft laten beïnvloeden door het zakelijke.

Caleigh staat op en stapt op hem af. Eric wilt nogmaals zijn mond openen om haar te vertellen hoe erg hij het tot aan dit moment heeft verpest, maar de woorden verstommen in zijn mond als ze haar hand op zijn wang legt en een kus op zijn lippen duwt. Automatisch beantwoordt hij haar kus, slaan zijn armen om haar heen en trekt haar dichter naar zich toe.

"Ik hou van je lieve Caleigh." Zegt hij zacht als hij de kus verbreekt en haar aankijkt. "Het spijt me echt. Ik had het niet verwacht en ik weet me meer dan de helft van de tijd geen raad met mijn eigen emoties.. Maar ik kan niet zonder je.."

Eric streelt zacht met zijn duim over haar lip voordat hij haar weer zoent. Hij wist echt niet wat de toekomst ging brengen, nu misschien nog wel minder dan voorheen.

[RPG] Fantasy (3)

Wie is er online