Welkom op Harry Potter Forum! 


Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen Ga naar pagina Vorige  1 ... 46, 47, 48, 49, 50  Volgende

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: ma nov 11, 2013 18:02 

Afbeelding

Flynn glimlacht zwak als Sam antwoord op zijn compliment.
Hij had eerder verwacht dat ze het weer zou wegwuiven, zoals ze altijd had gedaan in het verleden. Maar deze keer lijkt ze er toch min of meer vrede mee te hebben.

Dan vraagt ze of hij mee wil, en net als hij duidelijkheid wil omtrent waar ze zouden heengaan, begint ze over Noah die al een tijdje op zijn chocolademelk wacht. Oh.
'Ja, tuurlijk. Beter of weer alleen te zitten.'
Hij krabbelt van zijn stoel af, drinkt het laatste van zijn glas leeg en volgt Sam dan naar de desbetreffende kamer toe.
Terwijl ze verder wandelen is hij toch lichtjes verbluft over het feit hoe groot het kasteel wel niet is. Ook al straalt het niet echt warmte uit, hij heeft nu tenminste een dak boven zijn hoofd. Alhoewel vraagt hij zich af of hij dit nog wel nodig heeft als dode. Hij begrijpt er niets meer van.

Sam opent de deur en hij ziet meteen Noah en Rose naast elkaar op bed zitten terwijl Sam hem de mokken chocolademelk geeft.
'Hopelijk storen we niet.' zegt hij zwakjes. Hij heeft zo het gevoel dat ze een intiem onderonsje hebben verstoord.

En dan krabbelt Rose recht en verschijnt ze voor zijn neus. Hij voelt hoe haar arm even rond zijn nek hangt en hij slikt terwijl hij de warmte van haar lichaam voelt.
Waarom voelt het zo intens als iemand hem aanraakt? Sam zelf zei dat hij niet koud aanvoelt, maar zelf voelt hij toch echt wel een duidelijk temperatuurverschil.

Hij hoort de woorden van Rose en hij kijkt aarzelend naar haar op omdat de tranen in zijn ogen springen. 'Ik snap er niets van.' fluistert hij haar toe en hij laat zijn adem langzaam ontsnappen en haalt zo goed mogelijk een glimlach boven als ze zegt dat ze hem niet zo gemakkelijk zullen laten gaan. 'Ik ben in ieder geval blij dat ik jullie terug gevonden heb.'


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: ma nov 11, 2013 20:08 

    Afbeelding
    Rose Pocock

Rose haar glimlachje zakt ietsjes weg wanneer ze de blik in Flynns ogen ziet. Ze ziet zelfs hoe ze lichtjes waterig worden en ook zij laat even wat ingehouden adem ontsnappen. Het is zwaar om hem zo te zien. Vooral nu ze het net nog met Noah over haar moeder heeft gehad. Flynn was dood. En hoe zwaar het ook zou zijn geweest voor hun om het mee te maken - het besef voor Flynn zelf zou waarschijnlijk nog veel zwaarder zijn. Hij zou zich niet meer terug onder de levenden kunnen bevinden. Hij zou niet net zoals hun gewoon een brug over kunnen steken en teruggaan.

Rose glimlacht eventjes bemoedigend naar hem waarbij ze hem even zachtjes over z'n arm wrijft. Wanneer hij zegt dat hij er niks van snapt kijkt ze hem helaas onwetend aan. Zij wist waarschijnlijk nog minder van het 'dood zijn' af dan hij. "Geef het wat tijd, doe het vooral rustig aan." is dan ook het enige wat ze hem met een voorzichtig glimlachje kan zeggen. "We zijn er in ieder geval voor je."

_________________

    "Bir gĂŒzele gĂŒzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: vr nov 15, 2013 19:53 

Afbeelding


Het is enorme opluchting als de deur weer open gaat en Sam en Flynn de kamer in komen gelopen. De sfeer tussen hem en Rose was zo geladen, zo anders dan voorheen. Hij weet totaal niet wat hij met zijn gevoelens aan moet. Hij moet de tijd nemen om haar vertrouwen terug te winnen, kleine stapjes nemen. Maar hij heeft haar ook zo ontzettend gemist dat hij totaal niet passief wil zijn. Het is of afstandelijk elkaars hand vast houden of haar alle hoeken van het kasteel laten zien.

Snel staat hij op om de chocolademelk van Sam aan te nemen. “Dankje.” Glimlacht hij. Het kost hem moeite om niet te gretig zijn chocolademelk op te drinken om zichzelf opnieuw een houding te geven. Hij glimlacht even richting Flynn en kijkt licht fronsend toe hoe Rose hem kort omhelst. Hij grinnikt wat geforceerd en haalt zijn schouders op. “Wij zijn ook blij dat we jou hebben terug gevonden. Al wensen we dat het onder andere omstandigheden was.” Glimlacht hij.

Hij blaast wat in zijn mok en kijkt over de rand naar Flynn. Hij zag er zo onzeker en onwetend uit. Zo verward. Zo dood. Hij neemt een slokje waarna zijn blik naar Sam schiet “Moet je overal alcohol in doen?” verzucht hij met een flauw glimlach. Hij rilt even als hij beseft dat hij zich nog moet omkleden.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: za nov 16, 2013 10:56 

      Afbeelding
      Celeste Willow

Celeste heeft een hele poos heel stil naar Ryan liggen kijken. Ze durft hem zelfs niet meer aan te raken, bang dat hij wakker zou worden. Ze heeft elk detail van z'n gezicht in zich opgenomen en is het besef van tijd kwijtgeraakt, totdat haar maag zachtjes begint aan te geven dat ze toch wel een beetje honger begint te krijgen.
Heel voorzichtig staat ze daarom ook op, waarna ze stilletjes de gordijnen dichtdoet en vervolgens zacht de deur achter zich sluit wanneer ze de kamer verlaat.

Eenmaal op de gang loopt Celeste meteen door richting de keuken, waar ze wat kasten opentrekt en wat heen en weer loopt. Wanneer ze klaar is loopt ze vervolgens met een dienblad terug richting de kamer. Ze neemt echter een omweg zodat ze ook eerst langs de kamers van de anderen loopt. Pas bij de kamer van Rose en Sam kan ze ook daadwerkelijk stemmen horen.
"Als jullie allemaal weer een beetje zijn bijgekomen en opgefrist.. er staat in de eetzaal vast wat te eten klaar." licht ze ze met een glimlachje in. "Met Ryan lijkt het tot nu toe goed te gaan, gelukkig." informeert ze Noah dan meteen, waarna ze ook even een korte blik met Sam wisselt. Ze was er net goed vanaf gekomen.
"Hij is nu aan het rusten, ik hou hem verder nog even in de gaten." Met dat gezegd te hebben, glimlacht ze nog eventjes kort en loopt ze vervolgens weer verder naar haar eigen kamer.

Zachtjes loopt ze de kamer weer in en legt ze het dienblad met eten voorzichtig op het nachtkastje. Ryan leek nog altijd te slapen, dus gaat ze deze keer zo zachtjes mogelijk terug naast hem op het bed zitten. Ze pakt een klein stukje brood en stopt dat in haar mond terwijl ze met een licht glimlachje naar hem neerkijkt.




    Afbeelding
    Rose Pocock

Rose kijkt op wanneer opeens Celeste in de deuropening verschijnt. Wanneer het woord 'eten' valt, beseft ze dat ze eigenlijk toch wel redelijk honger begint te krijgen. Met een kort glimlachje naar haar is Celeste alweer snel verdwenen.
"Aangezien Ryan ook weer in orde lijkt te zijn, lijkt het erop dat we ons eerste avontuur in tijden weer zonder kleerscheuren hebben weten te overleven." zegt ze, waarna ze een slok van haar chocomelk neemt die langzamaan aan het afkoelen is.

"Ik heb eigenlijk best wel honger. Zullen we wat gaan eten?" vraagt ze dan aan de anderen, waarbij haar blik even op Noah blijft hangen. "Misschien moet je nog even iets droogs aandoen.." zegt ze, wanneer ze van zichzelf merkt dat er even een korte bezorgde frons op haar gezicht is verschenen bij het zien van z'n nog half vieze half natte kleding.

_________________

    "Bir gĂŒzele gĂŒzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


Laatst bijgewerkt door Melody op ma nov 25, 2013 22:00, in totaal 1 keer bewerkt.

 Profiel  

Lid Wikenweegschaar

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Godric's Hollow

Houseitem
BerichtGeplaatst: ma nov 18, 2013 10:35 

Afbeelding

Halwende zit rustig deuntje te fluiten dat hij vaak hoorde van vogels in de wouden van Alusia. Op een gegeven moment ruikt hij een geur die hij niet meteen kan thuisbrengen. Dan merkt hij dat het de geur van klaargemaakt eten is. Hij twijfelt even. Zou hij de geur volgen of hier wachten. Zou hij zijn neus goed genoeg kunnen vertrouwen om de weg niet kwijt te geraken? Hij besluit nog even te wachten. Hij wilde eerst zeker zijn of de geur niet zou verdwijnen...

_________________
I'm proud on my little baby: Wolvenpracht!
Music was my first love and it will be my last!


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: vr nov 22, 2013 12:02 

Afbeelding


“Oh..” Hij liep inderdaad nog als enige in zijn vieze en vooral natte kledij rond. Hij glimlacht lichtjes en zet zijn glas chocomelk weg. “Ik zie jullie wel in de eetzaal.” Hij geeft Flynn nog een bemoedigend klopje op zijn schouder en haast zich dan naar zijn eigen slaapkamer.

Eenmaal opgefrist en weer op temperatuur sluit hij de deur achter zich. Zachtjes opent hij de slaapkamerdeur van Celeste. Hij glimlacht vertedert als hij haar op het bed naast de slapende Ryan aan treft. Leunend in de deuropening blijft hij staan “Hey” maakt hij zachtjes zijn aanwezigheid kenbaar. Hij vouwt zijn armen over elkaar en neemt de slapende Ryan even kort in zich op. Zijn gezichtsuitdrukking staat vredig en zijn ademhaling is traag. Celeste doet hem een kort moment aan zichzelf denken.

“Eet je zo ook nog met ons mee?” vraagt hij haar zacht. Hij glimlacht even en fronst dan bezorgd “Je weet dat er een grote kans is dat zijn geheugen zal terugkeren toch?” hij zucht zacht.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: vr nov 22, 2013 20:22 

      Afbeelding
      Celeste Willow

Celeste kijkt in alle stilte naar de slapende Ryan. Haar blik is blijven hangen op zijn rustige vredige gezicht. Ze wordt pas uit haar dagdroom gehaald wanneer ze de zachte stem van Noah hoort. Wanneer ze opkijkt ziet ze hem met een glimlach in de deuropening staan. Heel voorzichtig staat Celeste op van het bed zodat ze Ryan niet wakker maakt, waarna ze richting Noah loopt. Ze knikt even op z'n vraag over het eten, waarna haar blik weer naar de slapende Ryan afdwaalt wanneer Noah het over z'n geheugen heeft.

"Ja, daar ben ik me bewust van.." antwoordt ze zachtjes, waarna ze hem met een bezorgde blik aankijkt. Ze wilde niet dat Ryan zich zou herinneren wat ze hem aan had moeten doen. Ze wilde niet dat hij zich de pijn, die het monster hem had aangedaan zou herinneren, gevolgd door de pijn die zij hem aan had moeten doen. "Ik zou willen dat er een andere manier was geweest.." Ze zucht even zachtjes, haar blik gaat nu van bezorgd naar een beetje hopeloos. "Een manier waarbij ik hem geen pijn hoefde te doen.."
Haar blik gaat weer richting Ryan. "Ik ben zowel bang om van z'n zijde te wijken als uit z'n buurt te blijven wanneer hij het zich allemaal weer zal herinneren." Ze wilde er voor hem zijn en hem veilig houden. Maar hoe kon ze dat doen als hij straks bang of angstig tegenover haar zou reageren, wat als hij zich juist helemaal niet meer veilig zou voelen bij haar? Wat als hij niet in haar buurt zou willen komen? Vooral nadat hij zo lief was geweest net..

_________________

    "Bir gĂŒzele gĂŒzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Lid Wikenweegschaar

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: zo nov 24, 2013 17:57 

Afbeelding




Samantha neemt in een kleermakerszit plaats op het bed. Ze volgt de hele omhelzing en de woorden die daarna komen vanaf een afstandje. Zodra ze echter de waterige ogen van Flynn ziet, wendt ze haar blik af. Waarom heeft Rose altijd zo’n effect op mensen? Zojuist ging het nog vrij goed met Flynn, en nu snapt hij er niets meer van. Zo zie je maar dat je van Samantha’s gezelschap vrolijker wordt.

Ze lacht even om Noah’s reactie. ‘Ik kan er niets aan doen dat het zo goed met alles samen gaat.’ Ze haalt haar schouders even onschuldig op. ‘En ja, laten we wat gaan eten.’ Stemt ze meteen in met het voorstel van Rose. ‘Ik ben wel benieuwd of Halwende nog in ons gezelschap durft te komen.’ Ze hadden hem niet meer gezien sinds vanmiddag. Niet dat ze Halwende uberhaupt al veel hebben gezien sinds zijn komst, maar dat terzijde gelaten.

_________________
The bravest are surely those who have the clearest vision of what is before them, glory and danger alike, and yet notwithstanding, go out to meet it. - Thucydide


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: ma nov 25, 2013 21:59 

    Afbeelding
    Rose Pocock

"Ohja." verlaat het Rose haar mond wanneer Sam Halwende's naam weer opbrengt. Die hadden ze eigenlijk sinds de vorige dag niet fatsoenlijk gezien. Toennet in de regen en chaos nog even, maar toen was hij ook weer snel weggevlucht. "Volgens mij is hij een beetje mensenschuw.. hij zondert zich liever af lijkt het."

"Goed, laten we gaan." besluit ze dan uiteindelijk toch maar de knoop door te hakken. Noah was er sowieso ook al vandoor om zich op te frissen. Ze konden alvast aan tafel gaan zitten en op z'n minst daar wachten.

Met dat gezegd hebbende geeft ze Flynn ook even een zacht duwtje in z'n rug richting de gang, waarna ze samen richting de eetzaal lopen. Eenmaal in de eetzaal ziet Rose dat er inderdaad al eten klaarstaat, wat ook goed te ruiken is. Met een glimlachje gaat ze alvast ergens aan tafel zitten, wachtend op de rest.

_________________

    "Bir gĂŒzele gĂŒzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: ma nov 25, 2013 22:23 

Afbeelding


“Die was er helaas niet. Je hebt het met de beste bedoelingen gedaan, je hebt hem gered.” Hij glimlacht en slaat zijn arm even bemoedigend om haar heen. “Blijf gewoon jezelf. Iedereen staat achter je, dat zal ook Ryan snel inzien. Als Rose mij kan vergeven dan kan hij jou zeker vergeven.” Hij wrijft even over haar arm en begeleid haar dan mee de kamer uit. “Ryan kan alles wel relativeren. Je lijkt Halwende juist bang te hebben gemaakt.” Hij fronst even, waar hing de man trouwens uit. Halwende leek hem wel het type dat veel verstand had van de natuur. Als Halwende wat meer aanspreekbaar werd kwam hij misschien nog van pas. Er moest hout gehakt worden voor op het vuur en de voedselvoorraad begon ook op te raken.

Eenmaal terug in de eetzaal pakt Noah wat blokken hout om het haardvuur verder op te stoken. “Heeft iemand Halwende gezien?” vraagt hij aan niemand in het bijzonder.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: wo nov 27, 2013 18:32 

      Afbeelding
      Celeste Willow

Celeste glimlacht even bij Noah z'n bemoedigende woorden en gebaar. "Het doet goed om te horen dat ze het je vergeven heeft." glimlacht ze oprecht, waarna haar blik richting Ryan gaat. Ook met hun zou het vast allemaal weer goed komen. Zolang hem maar niets mankeerde. Ze werpt nog een allerlaatste blik op Ryan, en sluit vervolgens zachtjes de deur en laat zich door Noah mee richting de eetzaal begeleiden.

"Halwende?" ze fronst even. "Ohja die nieuwe vreemdeling." Ze haalt even haar schouders op. "Hij leek anders ook redelijk bang voor jou te zijn." grijnst ze.

Terwijl Noah zich in de eetzaal nog even bezighoudt met de blokken houdt, gaat Celeste tegenover Rose aan tafel zitten.




    Afbeelding
    Rose Pocock

Rose kijkt op wanneer Noah en Celeste de eetzaal binnen komen gelopen. Ze begroet ze even kort, waarna Noah al gauw naar Halwende vraagt. Terwijl ze toekijkt hoe hij nog wat houtblokken pakt, schudt ze even haar hoofd.
"Ik zou het niet weten. Ik heb hem niet meer gezien sinds we met de paarden zijn terug gereden." zegt ze. "Hij is toch wel terug richting het kasteel gegaan, of niet?"

_________________

    "Bir gĂŒzele gĂŒzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Lid Wikenweegschaar

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Godric's Hollow

Houseitem
BerichtGeplaatst: do nov 28, 2013 19:21 

Afbeelding

Halwende begon na een tijdje te ijsberen door de inkomhal. Zijn instinkt naar eten was het aan het overnemen van zijn angsten en twijfels. Uiteindelijk besloot hij zijn neus te volgen. Goed kijkend in welke richting hij liep, ging hij in de richting van de geur. Zolang de geur straffer werd, zat hij goed. Hij hoorde zijn maag tekeer gaan en dacht aan jagen of planten zoeken. Maar hij wist vaag nog wel hoe het vroeger was. Veel minder goed voor hem: afvalrestjes, aardappelschillen en de restjes vlees vanop een stuk bod. Dat was wat hij als kind zelf at. Zijn vader echter, at het eten dat Halwende zelf klaarmaakte. Gebakken patatjes of puree, verse groentjes en lekkere stukken sappig vlees. Zo zag het er toch uit. Halwende had ooit eens durven proeven van wat hij had gemaakt. Dat had hij echter niet gedaan. Zijn vader had hem vanuit de deur staan bespieden. Twintig slagen met de riem waren het gevolg. Sinds dien had Halwende nooit nog zo'n soort eten aangeraakt.

Nu was hij hongerig en ergens ook wel benieuwd of deze mensen ook aten zoals zijn vader. Uit borden met bestek en glazen. Ze zouden nogal vreemd opkijken, wanneer Halwende met zijn handen zou gaan eten. Mes en vork, daar ging hij nu geen tijd in steken. Hij had veel te veel honger. Uiteindelijk kwam hij bij een deur waarachter hij stemmen hoorde. Hij bleef abrupt staan toen hij de stem van de man hoorde die Ryan zo hard had aangepakt. Angst benam hem weer. Deze werd aangewakkerd door de stem van het blonde meisje die Ryan daarna zo gepijnigd had. Dan hoorde hij Rose. Hij werd weer enigszins rustig toen hij terugdacht aan wat hij zij over de man. Ergens had Halwende wel vertrouwen in die woorden. Maar dan nog, die vrouw... Wat de man hem had gezegd dat ze Ryan enkel wou helpen... Kon hij die man wel vertrouwen. Hij geloofde het toch niet helemaal. Die vrouw gaf hem de rillingen... Hij bleef twijfelend voor de deur staan...

_________________
I'm proud on my little baby: Wolvenpracht!
Music was my first love and it will be my last!


 Profiel  

Lid Wikenweegschaar

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: vr nov 29, 2013 21:57 

Afbeelding

‘En anders wel voor jou,’ kucht Samantha wanneer Celeste de eetzaal binnenkomt, waarna ze zich tot Rose en Noah richt, Celeste verder negeren. ‘Hij zal toch ooit moeten eten, lijkt me?’ Ze haalt haar schouders even op. ‘Misschien helpt het als we de deur zolang open laten staan.’ Met een handbeweging laat ze de deur opengaan om daar vervolgens ook Halwende te zien staan. Ze lacht even hoofdschuddend. ‘Zie je wel, hij weet natuurlijk niet hoe een deur werkt.’ grapt ze, terwijl het best denkbaar is dat hij dat echt niet weet. Hij is tenslotte nogal een vreemd typje.

_________________
The bravest are surely those who have the clearest vision of what is before them, glory and danger alike, and yet notwithstanding, go out to meet it. - Thucydide


 Profiel  

Lid Wikenweegschaar

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Godric's Hollow

Houseitem
BerichtGeplaatst: di dec 03, 2013 19:13 

Afbeelding

Halwende schrikt wanneer de deur plots open gaat en Sam voor zijn neus staat. Hij slaat geen acht op haar opmerking omdat hij ook niet beseft dat het op hem gericht is. Hij glimlacht gewoon naar haar en kijkt dan even twijfelend naar de blonde dame en naar de huisbaas. Uiteindelijk stapt hij binnen. Hij zet nog een paar passen en blijft dan weer vertwijfelt staan. Moet hij nu op de vloer gaan zitten, zoals hij vroeger moest? Of zouden ze hier andere gewoontes hebben? Zou hij bij hen aan tafel mogen zitten? Hij heeft nooit eerder aan een tafel mogen zitten. Zijn maag gromt en hij zet enkele impulsieve stappen naar voor, maar stopt dan weer twijfelend en kijkt naar de deur.

_________________
I'm proud on my little baby: Wolvenpracht!
Music was my first love and it will be my last!


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: vr dec 06, 2013 22:52 

Afbeelding


Noah kijkt op richting de deur waar Halwende staat. Gebiologeerd volgt hij de bewegingen van de man. Nou is hij in zijn tijd hier al heel wat gestoorde mensen tegengekomen, maar Halwende is beslist een interessant ‘geval’. Between lijkt niet hetgeen dat hem gemaakt heeft tot de persoon die hij is, hij was hier immers net.

Hij wenkt even uitnodigend naar een stoel “Ga zitten, er is genoeg.” Hij glimlacht even onwennig en pakt een karaf wijn van tafel. “Wees een beetje aardig” fluistert hij Sam quasi streng toe. Met een lichte grijns schenkt hij voor haar een glas wijn in en vult hij ook de andere glazen.

Terwijl het geluid van het knapperende haardvuur de overhand dreigt te nemen verschuift Noah zijn bestek iets. “Weet je hoe je moet jagen?” hij neemt een slok van zijn wijn en kijkt Halwende over de rand van zijn glas aan “We zijn bijna door onze voorraden heen.”


 Profiel  
Geef de volgende berichten weer:  Sorteer op  
Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 741 berichten ]  Ga naar pagina Vorige  1 ... 46, 47, 48, 49, 50  Volgende


Keer terug naar RPG
Ga naar:  


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 0 gasten

cron

Powered by phpBB :: FI Theme