Welkom op Harry Potter Forum! 


Antwoord op onderwerp Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3, 4, 5, 6

Lid Wikenweegschaar

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: wo jun 04, 2014 18:54 

Afbeelding

Samantha lacht wanneer Flynn haar hoffelijk dwingt om mee te gaan. ‘Ik had niet anders verwacht.’ Vrolijk neemt ze zijn hand aan en loopt ze met Flynn naar het midden van de zaal. Juist op dat moment luchtige wals ingezet. Terwijl ze een hand op Flynns schouder laat rusten en met de ander zijn hand vasthoudt, kijk ze hem plagend aan. ‘Nu zullen we eindelijk uitvinden of je ook nog leiderskunsten in je hebt,’ het is namelijk nog een uitdaging om Sam te laten volgen.

_________________
The bravest are surely those who have the clearest vision of what is before them, glory and danger alike, and yet notwithstanding, go out to meet it. - Thucydide


 Profiel  

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: zo jul 27, 2014 11:48 

Afbeelding

Flynn grijnst lichtjes als Sam zijn hand aanneemt.
Hij kan zich nog levendig voorstellen hoe opstandig ze vroeger tegen hem was geweest, alsof ze hem helemaal niet kon uitstaan. Wat waarschijnlijk ook het geval was geweest.
Maar tegelijkertijd had ze het vast ook leuk gevonden dat hij haar maar bleef irriteren, wat gelijk is aan aandacht krijgen. En daar...Daar houdt Sam wel van.

Zijn grijns verandert in een zelfvoldane glimlach op zijn lippen en hij legt een hand op Sam haar rug om te gaan dansen.
Hij moet toegeven dat hij Sam nog altijd een leuke vrouw vindt, ook al is hij hartstikke dood. Zou ze in hier blijven voor hem? Of zou ze toch opnieuw naar Alusia gaan om zich onder de levenden te bevinden?

Hij scheurt zich los uit zijn overpeinzingen als hij ze hoort zeggen of hij wel leiderskunsten heeft.
Flynn kijkt haar ietwat mysterieus aan.
'Ik dacht net dat jij anders die rol wel graag zou nemen... Of is het een test van je?"


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: di feb 24, 2015 20:33 

    Afbeelding
    Celeste Willow

Celeste is al vroeg wakker geworden en probeert zich al sinds het vroege tijdstip bezig te houden. Het ene moment staat ze in de keuken, het andere moment in de stallen en het volgende moment weer in een kamer van het kasteel die wat weg heeft van een kleine bibliotheek.

Ze heeft een fantastisch gezellige avond gehad en ze kan eigenlijk niet gelukkiger zijn dan dat ze nu is. Ryan zijn aanwezigheid lijkt voor talloze roze wolkjes te zorgen. Maar dan is daar ook de realiteit die haar elk moment kan overdonderen en de roze wolkjes zo in donkere grijze wolken kan laten veranderen.. Wat als de demon van de vorige dag niet uit Ryan verdwenen zou zijn? Dat het hem nog kwaad zou doen? Of als Ryan de gevreesde herinneringen plots terug zou krijgen?
Celeste laat haar vingers over de ruggen van wat boeken gaan. Ze wil niet dat het gelukkige gevoel dat Ryan haar geeft verdwijnt. Ze wil haar roze wolkjes niet kwijt..




    Afbeelding
    Rose Pocock

Rose loopt met een comfortabel shirt dat net over haar ene schouder af valt en haar haren gemakkelijk opgestoken in een staart wat rond in de keuken. Ze heeft wat koffie gezet en op het fornuis staat een pannetje met gekookte eieren.
Ze trekt een barkrukje naar achteren en gaat aan een van de zitplaatsen aan het aanrecht zitten met haar bord en haar mok koffie.

Ze zucht eventjes zachtjes, kijkt even kort naar de deur van de keuken en richt zich vervolgens op haar ontbijt. Ze pakt een broodje uit het mandje dat op het aanrecht staat en begint vervolgens in gedachten gezonken haar eitje te pellen boven een servetje naast haar bord.
Het was een beetje een ongemakkelijk feestje geweest voor haar. Om zich wat gemakkelijker te voelen in de aanwezigheid van de twee broers had ze misschien net te veel drank gedronken - wat de hoofdpijn zou verklaren -, maar het gehele feestje staat haar nog helder bij. Vooral hoe ze probeerde om te doen alsof er niks aan de hand was en daarmee zo veel mogelijk uit de buurt van de twee broers probeerde te blijven. Hoe ze in plaats daarvan gesprekken probeerde te voeren met Kit en Halwende - en zelfs met Celeste. En zo nu en dan een dansje had gedanst met Ryan.. Zolang het allemaal maar een beetje veilig uit de buurt van Noah en Thomas was.
Ze zucht nog eens. Ze mist Daisy. Waar is haar zusje wanneer ze haar nodig heeft met deze complexe situaties?

Rose kijkt naar het eitje in haar handen en komt tot de conclusie dat er toch echt niks meer te pellen over is gebleven. Ze snijdt het eitje in dunne plakjes en spreidt deze over haar boterham heen. Na er nog wat kaas en wat plakjes tomaat op te hebben gedaan, snijdt ze de boterham vervolgens in tweeën en begint ze aan haar ontbijt. Zo nu en dan kijkt ze op naar de deur. De rest zou zo ook wel wakker worden.

_________________

    "Bir gĂŒzele gĂŒzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Lid Wikenweegschaar

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Godric's Hollow

Houseitem
BerichtGeplaatst: do feb 26, 2015 13:35 

Afbeelding

Een barstende hoofdpijn is het eerste wat bij Halwende opkomt wanneer hij terug wakker wordt. Hij doet zijn ogen open en schrikt van het daglicht. Het doet pijn om zijn ogen open te doen, dus doet hij ze weer dicht. Ooit zou hij ze wel terug open moeten doen. Hij kreunt en probeert het nogmaals. Hij kan zich nog vaag herinneren dat hij met mensen had gepraat en dat hij naar de melodiën aan het luisteren was van de mensen met de instrumenten. Het licht is fel en hij houdt mijn ogen open op spleetjes. Zijn hoofd bonkt. Hij kan zich niet meer herinneren wat er is gebeurd nadat hij dat glas had leeggedronken dat hij samen met Kit had genomen. Hij kan een stukje zien van de plek waar hij licht. Hij licht nog steeds in de balzaal, ergens tegen een van de muren. Aan de overkant ziet hij de deur. Halwende kijkt naar de andere kant van de zaal, door het raam en ziet dat Maldwyn daar op de ruit aan het tikken is. Het doet zijn hoofd nog harder bonken. Hij wendt zijn hoofd af van het raam en kreunt nogmaals. Hij probeert wankelend op zijn benen te gaan staan maar voelt meteen dat dat een slecht idee is. Zijn maag draait om en hij zet zich meteen weer neer. Hij laat zijn hoofd in zijn handen vallen, in de hoop dat het snel zou overgaan.

_________________
I'm proud on my little baby: Wolvenpracht!
Music was my first love and it will be my last!


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do maart 05, 2015 10:16 

Afbeelding

Ryan heeft de vorige avond geen druppel gedronken en voelt zich fit. Zeker gezien de omstandigheden, bedenkt hij zich met een frons als hij in een spiegel de wonden op zijn rug probeert te bekijken. Zijn vingers gaan voorzichtig over de ruwe nog ietwat rode plekken die nog het meest weg hebben van klauwen. Hij zucht, haalt zijn schouders op en trekt zijn shirt aan. Hij haalt zijn handen nog even door zijn haar en glimlacht naar zijn eigen spiegelbeeld. Gisteravond had hij een leuke avond gehad, al was hij wel wat eerder gaan slapen dan de rest vanwege de vermoeidheid.

Goed gehumeurd wandelt hij de trap af naar beneden waar hij een blik de feestzaal in werpt. “Goedemorgen Halwende” verspreid zijn stem zich als een vrolijke echo door de zaal. Hij loopt naar de jongen toe en hurkt voor hem neer “Kater?” hij kantelt zijn hoofd iets en bestudeerd de jongen. “Ik weet wel wat je nodig hebt, een stevige maaltijd en wat koffie.”


Afbeelding

De stem van Noah doorbreekt de stilte van de kleine bibliotheek. “Hebben we alle boeken onderhand niet al minstens 1x keer gelezen?” hij glimlacht lichtjes en loopt naar Celeste toe. Zijn ogen gaan over de verzameling boeken die de bibliotheek rijk is. Hij stopt zijn handen in zijn zakken en kijkt naar Celeste op. Een warme glimlach verspreid zich over zijn gezicht. Celeste was als het kleine zusje dat hij nooit gehad had. Oke, in het begin waren hun gevoelens voor elkaar wat extremer geweest, een kleine obsessie voor hun beide. Dat was het verleden, ze waren toen beide iemand anders. Twee verdwaalde zielen wanhopig op zoek naar houvast in de vorm van macht. “Maak je je zorgen om Ryan? Hij leek gisteren prima te herstellen.” Hij ploft neer in een grote lederen stoel en draait wat in het rond “Je hebt zijn leven gered, ik weet het zeker. En ook al gaat Ryan zich het voorval herinneren dan weet ik zeker dat ook hij dat uiteindelijk in ziet.” Zijn gedachten dwalen nu iets af “Als Rose mij kan vergeven, dan kan hij dat zeker.”

Ze had hem gisteravond gekust en enigszins verward achtergelaten. De rest van de avond had ze hem namelijk subtiel genegeerd. Het enige positieve was dat ze ook zijn broer had genegeerd. Bedenkelijk wrijft hij over zijn kin, Celeste haar aanwezigheid deels vergeten nu zijn gedachten steeds weer afdwalen naar die kus. Zijn frons wordt dieper als zijn broer zijn gedachten doorkruist. Misschien moest hij Thomas ook alles vergeven, maar hij was te koppig om dat nu toe te geven. Een lichte hoofdpijn verspreid zich in zijn voorhoofd en hij wrijft even over zijn slaap.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do maart 05, 2015 12:39 

    Afbeelding
    Celeste Willow

Celeste haar aandacht is nog steeds bij de boeken wanneer de stilte opeens wordt doorbroken door Noah. "Sommige zelfs minstens 3x." antwoordt ze mompelend zonder naar hem om te kijken.

Na nog met een frons naar een boek te hebben gekeken, draait ze zich om richting Noah en gaat met een zucht op een stoel zitten. "Ja." brengt ze met een zucht uit. Ze haalt even een hand door haar haren heen en leunt zijdelings op het tafeltje naast haar. Er staan wat gedoofde kaarsen en er liggen een aantal opengeslagen boeken op het tafeltje.
"Misschien heb je wel gelijk en valt het allemaal wel mee. Ik heb geen idee wat ik anders nog kan doen." zegt ze. Haar blik dwaalt van Noah weer af richting de open geslagen boeken op het tafeltje. Ze knikt een beetje afwezig. "Hij zal het me vast wel vergeven."

Er verstrijkt een minuutje voordat Celeste haar afwezige gedachten weer op Noah kan richten wanneer ze beseft dat hij de naam van Rose heeft laten vallen. "Weet je wat ik denk? Ik denk dat ze je al lang heeft vergeven." zegt ze met een warme glimlach terwijl ze weer wat rechter gaat zitten. "Anders was ze niet terug gekomen naar Between." verzekert ze hem ervan. "Ik kan me geen andere reden bedenken waarom ze anders terug zou komen. Niet voor Sam lijk me en ik denk ook niet voor mij." zegt ze met een knipoogje. "Jij wel?"

"Ik denk dat je eigenlijk een groter probleempje hebt dan of ze je gaat vergeven of niet." vervolgt ze na een korte stilte. "Thomas." verduidelijkt ze. De vragen zouden vast ook door Noah's hoofd ronddolen. Was Thomas weer in the picture voor Rose? Zo ja, zou hij Rose dan moeten vergeten? Zo nee, wat zou hij dan tegen zijn eigen broer moeten zeggen? "Hoe staat het met die situatie?" vraagt ze hem uiteindelijk.

_________________

    "Bir gĂŒzele gĂŒzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do maart 05, 2015 15:52 

Afbeelding

Noah kijkt even lachend op “Ik geloof inderdaad wel dat ze het me vergeven heeft, we hebben voor het feest een goed gesprek gehad.” Ze hadden eerlijk tegen elkaar gesproken, voor het eerst in lange tijd voelde het even alsof het allemaal goed zou komen. Dat was tot ze hem de rest van de avond besloot te negeren. Met een flauwe glimlach kijkt hij Celeste aan “De situatie?” iets rebels komt bij hem boven drijven “Ik sta 1-0 voor op Thomas. Ze heeft me gisteren zelf, uit vrije wil, gekust.” Hij klinkt nu bijna trots, na een paar seconden zakken zijn mondhoeken echter al weer naar beneden “Voordat ze me besloot de hele avond te negeren.” Opnieuw begint hij bedenkelijk over zijn kin te wrijven “Maar ze heeft ook nauwelijks met Thomas gesproken.” Concludeert hij hardop. Had hij haar kus dan zo slecht beantwoord? Zijn vingers gaan van zijn kin naar zijn lippen, had hij haar ĂŒberhaupt wel terug gekust?

Snel laat hij zijn hand weer zakken en glimlacht hij zwakjes naar Celeste.. Niet van plan zijn gedachtes met een meisje te delen en zich enigszins kwetsbaar op te stellen. Gewoon voor de zekerheid, zodat daar geen misverstanden over kunnen ontstaan “ Het lach in elk geval niet aan de kus” probeert hij het wat geforceerd weg te lachen.


 Profiel  

Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: do maart 05, 2015 20:18 

    Afbeelding
    Celeste Willow

Celeste kijkt Noah met een lachje aan wanneer hij haar trots laat weten dat hij 1-0 voor staat op Thomas. Zijn gezicht spreekt boekdelen. Met een grijnsde kijkt ze toe hoe hij verder praat en vervolgens even kort zijn vingers op zijn lippen legt. Dit was een totaal andere Noah dan ze in eerste instantie had ontmoet een jaar geleden.
Plagerig kijkt ze hem aan wanneer hij haar ervan verzekert dat het niet aan de kus heeft gelegen. "Misschien heeft ze Thomas ook wel gekust en ontwijkt ze daarom jullie beiden." plaagt ze hem. "Wie weet staat het al 1-1."

"Heeft Thomas ĂŒberhaupt enig idee over dat de situatie 1-0 staat voor jou?" Oftewel: Heeft Thomas enig benul van het feit dat Rose en Noah gevoelens voor elkaar hebben? Weet Thomas dat er eigenlijk veel meer speelt achter zijn rug om? "Of denkt hij dat Rose alleen nog een beetje boos is omdat hij een jaar lang weggeweest is en dat het een kwestie van goedmaken is?"
Ze kijkt hem met een lichtjes beschuldigende blik aan, maar kan het niet laten om lichtjes te glimlachen. Het maakte haar eigenlijk helemaal niet uit wat Thomas voelde of dacht. Ze vindt het veel belangrijker dat ze Noah zo gelukkig kan zien. Hij toont steeds nieuwere karaktereigenschappen nu ze alle haat, wraak en macht achter zich hebben gelaten. Een beetje trots, een beetje brutaliteit, ergens toch wel wat onzekerheid en eindelijk weer een beetje gelukkig. En bovenal toch echt verliefd.

_________________

    "Bir gĂŒzele gĂŒzelliğini hatırlatmak isterdim.. aynalardan evvel."

    "Ik zou een schone aan haar schoonheid willen herinneren.. eer de spiegels dat doen."


 Profiel  

Opperste Hotemetoot

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: zo maart 08, 2015 12:10 

Afbeelding

Aw. Wat doet dit pijn.
Flynn trekt met veel moeite Ă©Ă©n oog open en wordt haast verblindt door de lamp die naast hem staat te schijnen. Hij ziet half en half dat het al klaar is buiten, dit doordat hij schijnbaar vergeten is van de gordijnen dicht te doen voor hij ging slapen. Wacht. Is hij wel in zijn kamer?
En het kan ook geen ochtend zijn, daarvoor is er al veel te veel licht buiten.

Met een kleine zucht trekt hij zijn ander oog open in de hoop dat hij minder wazig begint te zien. Een felle scheut gaat door zijn hoofd en hij kreunt lichtjes terwijl hij een hand op zijn voorhoofd legt. Gigantische hangover for sure.
Hij voelt meteen dat zijn das rond zijn hoofd hangt en bengelend langs zijn oor gaat. Lieve hemel. Zelfs zijn hemd hangt half open. Hij heeft het nooit gehaald van zich om te kleden naar nachtkledij.

Flynn gaat meer overeind zitten en beseft dan dat hij in slaap is gevallen in de sofa die in de hoek van zijn kamer staat. Auw. Alles voelt zo pijnlijk aan bij iedere beweging dat hij doet.
En dan ziet hij een bult in zijn bed liggen. Er ligt iemand in zijn bed!



Afbeelding

Kit haalt moeizaam zijn hoofd van zijn kussen terwijl hij opzij kijkt naar de wekker op het nachtkastje. Het was reeds het middaguur gepasseerd en nog steeds klonk het allemaal vreselijk vredig in het kasteel.

Alleen had hij af en toe de dienstmeisjes zacht fluisterend horen passeren terwijl ze hun dagdagelijkse routine uitvoerden van taken. Ongetwijfeld waren ze allemaal bezig over het feestje van afgelopen nacht.

'Wat een nacht.' mompelt hij en voelt dan hoe zijn mond droog aanvoelt van de vele alcohol die vannacht is gevloeid.
Misschien moet hij ook maar gewoon blijven liggen tot iemand hem uit bed komt sleuren.


 Profiel  

Lid Wikenweegschaar

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Godric's Hollow

Houseitem
BerichtGeplaatst: di maart 10, 2015 16:58 

Afbeelding

Halwende kijkt op naar Ryan. Een Kater? Hier loopt toch nergens een kat rond, laat staan dat Halwende moest weten dat het een man was. Zijn hoofd stond verward en vragend. Zijn hoofd deed te veel pijn om na te denken.Eten en koffie... Dat laatste kent hij niet echt, maar eten is wel het laatste wat Halwende nu denkt te kunnen verdragen. Zijn maag zit echt volledig in de knoop. Hij kreunt even omdat hij even moet denken voor hij iets kan zeggen. "Maag", brengt hij uit. Een zin kan hij niet bedenken. Hij zegt nooit echt veel en is nu te suf om meer te zeggen. Zijn gezicht vertrekt door een pijnscheut in zijn hoofd. Het geluid van zijn eigen stem doet zijn hoofd bonzen. Hij grijpt met zijn hand naar zijn hoofd en kreunt weer. Wie heeft hij nu voor zich? Rayn? Ryan? Het is allemaal maar vaag in zijn hoofd. Waar is Kit?

_________________
I'm proud on my little baby: Wolvenpracht!
Music was my first love and it will be my last!


 Profiel  
Geef de volgende berichten weer:  Sorteer op  
Antwoord op onderwerp  [ 85 berichten ]  Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3, 4, 5, 6


Keer terug naar RPG
Ga naar:  


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 1 gast

cron

Powered by phpBB :: FI Theme