Lana
Queen of Babylon
Woonplaats: Shiz
|
|
Geplaatst: ma feb 07, 2011 9:15

Christine lacht eventjes wanneer Alex een antwoord geeft op de vraag van het eerstejaartje.
"Doe niet zo gemeen, je maakt haar nog bang," zegt ze hem, terwijl ze hem een por (!) geeft. Ze kijkt het meisje liefjes aan, alsof ze een volwassen vrouw is die naar en kleuter kijkt. Ook al is het meisje even groot als zij.
"Ik zal je moeten teleurstellen, vrees ik. Het klinkt je vast ongelooflijk in de oren, maar wij zijn al zesdejaars." Neen, het is niet de eerste keer dat Christine dit moet zeggen. Ergens ergert ze zich eraan, maar... Tja, ze kan het wel begrijpen. "En nee... we zijn onafscheidelijk, maar geen koppel," voegt ze eraan toe. Dicht bij elkaar lopen? Dat viel toch nog mee? "Je kan wel even meelopen met ons, als je wilt," gaat ze vriendelijk verder. Want Christine vindt het geen doen om een beetje de arrogante hogerejaars uit te hangen. Wat win je daarmee? Niks. "Zie je dat boom van een wijf daar aan de deur staan?" Ze wijst naar Mallemour, die drie keer Christines lengte had. Ze kwam liever niet met haar in aanvaring of zo, want dan had ze gegarandeerd een stijve nek, alleen maar door haar aan te kijken. "Da's de directrice, en zij onthaalt alle eerstejaars en geeft hen verder instructies." Christine kijkt een beetje geamuseerd naar de gezichtsuitdrukking van het meisje. Het zal wel pretty much the same geweest zijn als Christine had vijf jaar geleden.
Het meisje kijkt Christine aan, dankt het tweetal en piept dat ze het wel zal vinden, waarna ze op een drafje verderloopt. Christine blijft even staan, nadenkend over wat het meisje zei. Ze kijkt een beetje met een "˜WTF?'-uitdrukking naar Alex.
"Sinds wanneer zien wij eruit als een koppel?" vraagt ze met een geamuseerde blik en een gefronste wenkbrauw terwijl ze Alex aankijkt. Nee, ze waren geen koppel, just best friends. Christine heeft er geen flauw idee van dat Alex daar een beetje anders over denkt. Ze haakt bij hem in zijn arm en neemt hem mee op sleeptouw. Ja, bij Alex durft Christine volledig zichzelf te zijn.
Ze sleept hem mee tussen een horde eerstejaars. Dan vallen ze niet zo hard op. Christine droeg namelijk niet het veel te korte onderstuk van haar uniform, maar een jeans. Haar Beauxbatonshemdje vond ze wel leuk, dus dat draagt ze onder haar tententrui en jas. De eerstejaars hadden ook nog geen uniform. Ongemerkt passeren ze langs Mallemour heen en voegen zich op tijd terug toe aan de rest van de leerlingen.
"Zouden er kroketjes zijn?" vraagt ze zich hardop af terwijl ze hun vaste plekje in de Eetzaal opzoeken. "Ik ga kapot van de honger..."
_________________
|
|