[RPG] Beauxbatons

Niinza · Professor

Adrian LeNoir

Adrian kijkt met een duistere blik op zijn gezicht naar het schilderij. In alle jaren dat hij hier op school heeft gezeten, heeft hij het gevoel dat hij zich nog het meest aan die verdomde Sir Puntjesman.
"Ik--"
Adrian begint een zin, maar dan zwaait het portret al open. Adrian kijkt naar de jongen die erachter staat. Joost!

Adrian doet een stap naar voren en slaat hem hartelijk op zijn schouder.
"Nou zeg, bedankt Joost!"
Adrian kijkt met een zeldzame vrolijkheid naar de jongen en werpt een laatste blik op Luc voordat Adrian de kamer binnen loopt. Hij loopt door naar de slaapzalen en kijkt naar de bedden. Komt toch mooi uit dat ze nog niet allemaal bezet zijn. Adrian ploft op een bed neer. Hij pakt een paar van zijn spullen uit, loopt nog even terug naar de leerlingenkamer en ploft op een stoel neer.

Alice · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Rapture

Camille geeuwt eens. Nu al het gedoe om haar heen een beetje is weggezwakt en ze haar salade half op heeft, heeft ze echt behoefte aan haar warme bed. "Guys, ik wil slapen. Gaan jullie mee?" Ze richt zich vooral op Lea, omdat zij haar kamergenoot is, maar ze zouden ook gelijk met Casey mee kunnen lopen.

Om haar woorden bij te staan, staat ze alvast op. Ze wrijft in haar ogen en glimlacht zwakjes. "Tenzij jullie nog wachten op het dessert, of zoiets?" Ook dat is meer op Lea gericht. Die had nu eenmaal meer met voedsel.

Yuuki · Lioness of Casterly Rock **Woonplaats:** King's Landing

Lea Bennett

Lea werkt zoveel mogelijk eten in een zo kort mogelijke tijd naar binnen. Gelukkig heeft ze een snelle stofwisseling. Ondertussen beginnen de meeste mensen de eetzaal al te verlaten en Lea zit nu wel vol, dus als Cam vraagt of ze meegaat, knikt ze. Bij de vraag of ze nog dessert wil, schudt ze haar hoofd. "Nope, ik zit helemaal vol," zegt Lea vrolijk.

Ze staat op en rekt zich uit. Van vol zijn wordt ze ook altijd slaperig en van slaperig zijn wordt ze cuddly, dus ze slaat een arm om Cam heen en vindt het wel tijd worden om haar bed eens op te zoeken. "Laten we gaan," zegt Lea, en ze begint te lopen.

Skywalker · Schoolhoofd

Vanzelfsprekend waren de huiselven blij om Shawn en Matt te helpen. De jongens hebben ze ook niet expliciet verteld dat Maxime het vervelend zou vinden, maar then again, ze zou de huiselven heus niet straffen. Degenen die straf riskeren, zijn Matt en Shawn! Dus ergens is het niets minder dan pure moraliteit, dat ze deze prank uitvoeren. Ze entertainen de studenten (ook al liggen die te pitten en schrikken ze wakker van het kabaal - OP EEN DAG zullen ze ze dankbaar zijn! Want als je niet oplet, en je 8 uur per nacht slaapt, slaap je zo 1/3e van je leven weg!) en de leraren kunnen ook wat entertainment gebruiken. Want hoewel de leraren nooit hardop hun lof voor het tweetal hebben uitgesproken, weten M en S gewoon dat ze geliefd zijn.

Met de nodige moeite, vervoeren Shawn en Matt de instrumenten van het muzieklokaal richting de keukens, wat immers hun beginpunt is. Terwijl de huiselven zich organiseren en besluiten wie welk instrument bespelen zal, spurten Shawn en Matt naar de jongens-afdeling, om hun officií«le Beauxbatons uniform aan te trekken. Tegenover Sir Puntjesman, komen ze echter tot stilstand.

"Wat is het wachtwoord?" eist Shawn van Puntjesman. De ridder blijft stil. Shawn staart hem geí¯rriteerd aan. "Ik weet dat je geen enkel wachtwoord hebt doorgegeven, want ik hoorde zelfs de zevendejaars erover klagen zojuist! Speak up! We hebben niet de hele dag de tijd!" Het is echter Matt die met de ideale oplossing komt: die wijst met zijn wand op Sir Puntjesman, en dreigt hem en zijn schilderij te verminken. "Daarnaast, je ZIET toch dat wij heren zijn? Ofwel, laat ons binnen!" Shawn leunt lui tegen de muur, terwijl Matt grijnzend tegen het schilderij poke't, wat brandende plekken achterlaat op het doek. Na wat gedoe, laat Puntjesman ze binnen. Werd tijd.

Eenmaal binnen, zitten Alex, Adrian, Luc en Joost in de common room. Shawn geeuwt, waarbij hij overdreven zijn armen strekt. Matt echter wandelt naar het prikbord. "Shawn! De teams staan er! Onze keeper is-"

"Onze keeper is wat?"

Als er geen antwoord terug komt, begint Shawn te grinniken. "Sinds wanneer ben jij sprakeloo-"

JOOST. JOOST IS KEEPER. JOOST IS KEEPER. JOOST IS KEEPER.

JOOST IS KEEPER.

Zijn ademhaling versnelt aanzienlijk. Hij wordt een beetje duizelig. Hoe is dit mogelijk? Hoe heeft dit ooit kunnen gebeuren? Op deze manier kan hij zijn team NOOIT naar het kampioenschap leiden! Op deze manier is hij gedoemd te falen! Op deze manier wordt hij nog zo'n betekenisloze captain die niets bijzonders heeft behaald. En hij heeft nog zo'n prachtig team! Hij heeft een briljante beater; hij heeft zichzelf en Casey als chasers; hij heeft een seeker van absolute topkwaliteit; hij heeft *random* en *random* als beater en chaser... En dan Joost als freaking KEEPER?

Shawn legt zijn hand op Matt's schouder, want hij kan zich voorstellen dat zijn beste maatjes zo ongeveer dezelfde paniek beleeft als hijzelf. Maar dan kan hij het niet meer inhouden. Met een snelle ruk draait Shawn zich om, en hij staart met venijnige ogen naar Joost. "Jij!" snauwt hij. "Weet je hoeveel moeite het me heeft gekost om captain te worden? Leiderschapskwaliteiten moet je niet alleen hebben, maar die moet je ook laten zien! Ik heb die badge niet omdat ik er zo leuk uitzie - ik heb die badge met een dikke C erop, omdat ik een briljante captain ben, en een briljante speler!" Stap naar voren. En nog één. Shawn staat op een meter afstand van Joost. "En JIJ gaat mijn team naar beneden halen! Hoe moet ik ooit professioneel Quidditch spelen, als ik niet eens een team naar de victorie kan leiden?" Het bloed sttijgt hem toch echt naar zijn hoofd. Hij kan niet geloven dat dit gebeurt. "...en hoe moet ik mijn team naar de victorie leiden MET JOU ALS NUTTELOOS BLOK NUTTELOOSHEID VOOR HET DOEL?"

Lichtelijk verrast (maar ook weer niet) om zijn uitbarsting, keert Shawn zijn rug weer naar Joost. Stom jong. Hij zal wel een oplossing vinden. Ja. Adem diep in, en uit. Dieeep in... En uit. Shawn is gekalmeerd. Als hij vertrouwen heeft in iets, dan is het wel in zichzelf. En hij zal dit oplossen. Shawn keert zich vervolgens doodleuk tot Alex en zegt: "Matt en ik moeten er weer vandoor, maar ik moet nog wat met jullie bespreken op de kamer, morgen of iets dergelijks." Shawn loopt naar zijn kamer die hij deelt met Matt en Alex, weet zijn uniform uit zijn koffer te vissen, en wacht tot Matt hetzelfde doet. Als dit voor elkaar is, keren ze terug naar de common room, met ieder een quasi-onschuldige bult bij hun borst, omdat ze hun uniform daar hebben opgerold en verstopt. Voor het geval iemand zou weten wat ze doen. En het is grappig-ish (eigenlijk niet echt, maar hey.)

"Welterusten, guys!" zegt Shawn vrolijk tegen Adrian/Alex/Luc als Matt en hij weer de gangen oplopen. Een paar shortcuts hier en daar, en Matt en hij staan weer in de keukens. De huiselven hebben ieder een drum-dingetje of andere instrumenten, en zitten er een beetje op te oefenen. Shawn trekt zijn blouse uit, en doet zijn uniform dan aan. Alright! Hij keert naar Matt die zijn haar goed aan het zetten is, en kijkt naar de huiselven. Met een simpele beweging van zijn wand, zorgt hij ervoor dat elk geluidje dat gemaakt wordt met de instrumenten, kei- en keihard door de ruimte galmt. Shawn krijgt neigingen om zijn handen voor zijn oren te slaan - dat is hoe luid het is. Maar da's juist de bedoeling, dus yay.

[om 23:50]

"Laten we gaan!" roept hij enthousiast uit. Ze hebben een liedje ingestudeerd, in de korte tijd die ze hadden; de elven hebben enigszins kunnen oefenen met de instrumenten, en Shawn en Matt zijn as handsome as ever. Dus ze kunnen beginnen!

Ja hoor, de stoet gaat via de keukens naar de bovenste verdieping; van de bibliotheek naar de deur tegenover de meisjes common-room, waar zelfs Daisy gillend wegrent van haar schilderij. Van daar, rechtstreeks naar de jongens common room - Sir Puntjesman blijft resoluut staan, maar zijn harnas trilt heftig van alle trillingen en echo's. Nadat een paar minuten, komen ook de geesten van Beauxbatons achter ze aan zweven - ze proberen voornamelijk de stoet te stoppen, maar de huiselven kunnen weinig horen over het oorverdovend kabaal. Shawn en Matt leiden de stoet, zingen liedjes, en hebben een geweldige tijd =']

"OP NAAR MAXIMEEEE!" schreeuwt Shawn, alsof hij een leger commandant is. De stoet, die inmiddels langs alle andere leraren kantoren zijn gegaan en inmiddels is de helft ze achterna aan het rennen. Maar, in case you haven't noticed, de leraren van Beauxbatons bestaan voornamelijk uit incompetente mensen die slim zijn op hun eigen manier, dus ze kunnen weinig uitrichten. De stoet is nu een rennende stoet - van het melodietje is nog weinig te horen, omdat de huiselven niet kunnen rennen en spelen tegelijk. Maar in een prachtige chaos belandt de boel tegenover Maxime's kantoor.

Ze komt er echter niet uit. De andere leraren zitten inmiddels ergens verderop in een kringetje - ze proberen verwoed boven het geluid uit te komen, maar tevergeefs. Nee, het komt niet in ze op om hun eigen stemmen ook magisch luider te maken. Op een klok verderop, ziet Shawn dat het inmiddels 00:08 is.

"Crap," mompelt hij (wat niemand hoort). "MATT? MATT, IK GA ER HEEL EVEN VANDOOR. IK BEN ZO TERUG. ALS MAXIME KOMT, REN ER GEWOON VANDOOR. EN ALS ZE JE PAKT, GEEF DAN MIJ OOK METEEN OP. ALS IEMAND MET DE EER MAG STRIJKEN, DOEN WE 'T SAMEN!" Hij krijgt ineens een sentimentele grijns op zijn gezicht, en geeft Matt een lieve knuffel. "GLAD TO BE BACK!" roept hij in zijn oor.

Misschien omdat hij zich nu zo vrolijk voelt (eerste prank van het jaar!), of misschien omdat hij troost nodig heeft nadat Joost keeper blijkt te zijn. Shawn weet niet waarom, maar hij rent zo hard zijn benen hem dragen kunnen naar het Quidditch field. Hij neemt vijf treden tegelijk de trap af, en stormt naar buiten nadat hij de zware deuren met wat moeite open heeft weten te duwen. De frisse buitenlucht ademt hij kort in, voor hij weer begint te rennen naar het veld. Hij slinger zijn ene lange been na zijn andere, en gauw genoeg bereikt hij het veld. Hij ziet Naomi al staan. Als hij hijgend en steunend tegenover haar tot stilstand komt, neemt hij even de tijd om tot adem te komen. Dan recht hij zijn schouders, kijkt hij naar Naomi, en glimlacht. Hij werpt een blik op zijn horloge. Dat heeft 'ie best snel gedaan.

"Negen minuten te laat, maar je hebt wat je wilde. Ik ben er."

Sjar · Citizen of the World **Woonplaats:** At ALL the parties.

Het is ondertussen 23:45 als Naomi op het veld staat, om de touwen en andere dingen vast klaar te leggen. Ze legt ze ergens achter een paal, zodat Shawn ze niet meteen zal opmerken. Expres had Naomi haar aanhangers en Florence niet gevraagd mee te gaan of te helpen, zodat het er oprecht uit ziet. Toch voelt ze zich onzeker zo alleen. En dat terwijl ze nog een aantal uur geleden Shawn zo vol op zijn mond had gezoend.

Met een dikke grijns op haar gezicht kijkt ze rond naar het resultaat. Het is bijna middernacht en de zenuwen beginnen opeens toe te slaan, terwijl ze in de verte kijkt. 'Relax, hij komt heus wel opdagen. Het is toch een varken,' spreekt ze zichzelf toe. Maar ze weet ook wel dat dat niet het enigste is waar ze zo nerveus over is.
'Wtf doe ik nou eigenlijk? Ik weet niet eens hoe ik een man moet verleiden' schreeuwt haar innerstemmetje.

Opeens komt er een hoop kabaal vanuit Beauxbatons en ze schrikt op uit haar gedachten. Haar ogen volgen de lichtjes die langzamerhand aan gaan in het kasteel. Ze fronst, confused. Naomi heeft geen flauw idee dat the man of the hour op dit moment nog bezig is met een prank en ze slaakt een zucht. Hopelijk kwam het kabaal niet naar buiten toe, want dan had ze een heleboel om uit te leggen.

Als het 0:07 is, begint ze de neiging te krijgen om terug te gaan naar haar slaapzaal. Hij was er niet. Hij zou vast niet komen. Waarom zou hij er ooit intrappen í¼berhaupt? De lood zakt Naomi langzamerhand in de schoenen en voelt zich nogal nutteloos op het veld staan. Haar handen hangen een beetje moedeloos naast zich, als ze opeens een schim aan ziet komen rennen. Daar was Shawn dan. En nu? Hij glimlacht vervolgens naar haar en kondigt zichzelf aan.

Naomi neemt een diepe gulp adem en loopt zo zelfverzekerd mogelijk naar Shawn toe, als ze zich opeens beseft dat ze eigenlijk geen idee heeft wat ze moet zeggen.

"Dus, je bent er eindelijk. Ik was bijna weggeweest. Je moet blij zijn dat ik í¼berhaupt aandacht aan je besteed." ze deed net alsof hij haar hierheen had gevraagd en zelf wist ze ook wel dat het nergens op sloeg. "Maargoed, I asked you here for a reason and I guess we'll just see if it's good enough for you."

Naomi glimlacht half-verleidelijk en half-onzeker, niet wetend of haar plan eigenlijk wel zo geweldig is. Dan drukt ze haar lippen op die van hem.

Skywalker · Schoolhoofd

HAH, HE'S IN!

Ze begint hem te zoenen, en Shawn beantwoordt dat natuurlijk. Hij pakt haar handen vast, en zorgt ervoor dat ze op de grond zitten. Making out in the grass, waarom niet? Als zijn hand langzaam naar haar been begint te kruipen, bedenkt hij zich ineens weer dat Naomi nog geen ervaring heeft op dit veld. (see what I did there?) Shawn trekt zijn hand dan ook terug, en legt die op haar wang instead. Zo, veel veiliger. Dan kan Naomi het tempo beslissen.

Shawn kan niet geloven dat hij niet eerder aan Naomi's gebrek aan ervaring heeft gedacht. Was het haar plan al die tijd dat hij *de eerste* zou zijn? Wel, ze zou zeker niet de enige zijn met die wens. Shawn weet voor een vaststaand feit, dat zeker de helft van de meisjes van Beauxbatons nu heel erg jaloers op Naomi zouden zijn, als ze ze konden zien!

Het is ergens ook best romantisch, met het kasteel waarvan alle lichten aan zijn en zo.

Shawn trekt zijn hoofd weg van Naomi, wat de kus onderbreekt. Hij legt vervolgens zijn voorhoofd tegen dat van haar, en tuurt in haar ogen. "Dit was een goede keus," fluistert hij, voordat hij zijn lippen weer op die van haar plant.

Sjar · Citizen of the World **Woonplaats:** At ALL the parties.

Naomi en Shawn blijven een tijdje zoenen op het gras en Naomi begint dubbele gevoelens te krijgen over wat er gebeurd. Straks denkt hij dat ze verder wilt. Duh, dat was ook haar eigen domme schuld, maar hij wist toch zeker wel dat ze nog helemaal geen ervaring had met jongens? Als zijn hand wat verder omhoog glijdt, stopt haar adem bijna, maar hij gaat niet verder. Opgelucht, zoent ze hem verder terwijl ze haar gedachten op een rijtje zet.

Hier had ze de ultieme kans om haar plan uit te voeren, dus get it over and done with. Toch geeft haar lichaam aan iets heel anders te willen dan dat. Dit was zeker niet onaardig. En zijn lippen... Maar nee! Ik bedoel, ze moest haarzelf onder controle houden. Kom op, dit kon toch niet zo op het grasveld? Dan stopt hij en legt zijn voorhoofd op die van de hare.

Naomi kijkt hem sprakeloos aan en glimlacht alleen maar lichtjes, voordat het spektakel verder gaat. Ze moet uiteindelijk haar uiterste best doen om zichzelf te overtuigen iets te doen. Er zal toch wel wat moeten gebeuren, wil ze er ooit iets mee bereiken. Ze trekt langzaam haar hoofd weg en staat zonder iets te zeggen op.

Speels en met een diepe ademhaling, trekt ze haar shirt uit, die ze op de grond gooit. "Well, I'm done with kissing." grijnst ze ietwat ongemakkelijk en trekt Shawn omhoog. Al kussend, loodst ze hem mee naar de paal en houdt zijn handen daar uiterst uitdagend omhoog tegen aan. "Let's play a game."

Met die woorden, pakt ze de touwen van achter de paal en begint Shawn goed vast te binden. Dan begint ze hem langzaam uit te kleden, zodat hij haast wel met spanning moet overlopen en dan als hij naakt is, staat ze op.

"Je dacht toch niet dat ik zomaar klaar was met de oorlog?" met een hatelijke blik op haar gezicht en zijn kleren in de hand draait ze zich om en loopt ze richting Beauxbatons, schuldgevoelens achterover drukkend.

Skywalker · Schoolhoofd

Oeh la la! Naomi trekt haar shirt uit Dit begint er steeds beter uit te zien! Als ze hem vervolgens mee trekt naar de paal, grijnst Shawn volluit. "Ik wist niet dat jij zo iemand was," zegt hij. Dan begint ze hem te ontkleden, en Shawn begint het toch wel erg koud te krijgen. Hij klaagt echter niet - he's in for it. Maar dan-

"Je dacht toch niet dat ik zomaar klaar was met de oorlog?"

Shawn staart haar met grote ogen aan. Wát? Dit kan ze niet menen! Ze raapt zijn kleren bij elkaar, en loopt dan weg. "WACHT!" brult hij haar na. "NAOMI! WAT DOE JE?" Maar ze is al weg. Buiten gehoorafstand. Shawn slaakt een huiverige zucht. Het is koud, hij heeft letterlijk niets meer aan, en begint nu wel zenuwachtig te worden. Wat als iemand hem zo vindt? Wat als iemand gebruik van hem maakt? D: (ja, een pretty boy als Shawn kan zich daar vrijuit zorgen over maken!

)

"HELP!" roept hij dan. Niemand komt. Dit is echt vreselijk. Hij hoopt dat Matt hem komt vrijmaken, want Matt is misschien wel de enige persoon ter wereld bij wie dit niet awkward zou zijn. Shawn probeert uit de touwen te wriemelen, maar tevergeefs.

"HEEEEEEEEEEEEEEEEEEELP!"

Minuten gaan voorbij; tien, twintig, een halfuur... De kou begint zijn botten te bereiken - al zijn botten. Hij voelt de gure wind tegen zijn huid aankomen, en zit wanhopig te klappertanden als hij een figuur in de verte ziet staan.

"HELP ME!" krijst hij uit.

Maxime

Zo, ze heeft de crisis mooi afgehandeld in het kasteel. Nu nog dat Bradés-jong vinden, en dan kon ze naar bed. Ze besluit, for reasons unknown, om naar buiten te gaan, en daar hoort ze iemand schreeuwen voor hulp. Ze haast zich naar de plek, maar zodra ze in de verte ziet dat het Shawn is, begint ze al langzamer te lopen.

Wat een vervelende kleine vlegel was dat kind toch. Wat moest ze nou met hem en Davis? Ze opsluiten scheen niet te helpen. Ze uithongeren scheen niet te helpen. NIETS scheen te helpen! Misschien-

Is hij naakt?

Maxime komt dichterbij, en ziet inderdaad, Shawn met helemaal niks aan.

"Nog nooit..." Ze blijft op een veilige afstand staan, en richt haar ogen enkel op zijn gezicht dat inmiddels blauw van de kou is. "Nog nooit heb ik zoiets moeten meemaken! Ik zal een straf verzinnen voor jou en je vriendje, zodat jullie NOOIT MEER ZOIETS ZULLEN UITHALEN!"

Shawn luistert geduldig naar Maxime's halve speech. "Kunt u me eerst vrijmaken?"

Als ze dat eindelijk heeft gedaan, mag hij haar jas nemen die 20x groter is dan Shawn zelf. Hij zit er helemaal in gewikkeld. Samen lopen ze naar het kasteel. Maxime is stil, en hij ook. Want dit is zonder twijfel het meest awkward moment van zijn leven. Hij kan niet geloven dat Naomi hem zo heeft verraden. Dat ze claimt een "good girl" te zijn, en toch haar lichaam gebruikt om hem in de val te lokken. Hij kan niet geloven dat Maxime zijn hele pakket heeft gezien. Hij kan niet geloven dat dit hem overkomt, basically.

Het is pas als hij de stille common room binnen loopt, dat hij boos begint te worden. Woedend, is het juiste woord. Wat dacht Naomi wel niet? Dat hij het hierbij zou laten? Dat dit oké is? Hij dropt Maxime's jas randomly in de common room, en betreedt in zijn onbeklede glorie de slaapzaal. Hij weet zo gauw niet of Matt al slaapt, of waar hij í¼berhaupt is, maar dat boeit Shawn niet zoveel op dit moment. Hij trekt gauw zijn pyjama aan, kruipt in bed, en valt in slaap terwijl hij plot hoe hij Naomi terug zal pakken.

Want dat zal hij zeker doen. Dit ging over de grens.

MissMyrna · Volleerd Tovenaar

Jules denkt er serieus over na om zijn naam maar gewoon in Joost te veranderen nadat Adriaan hem weer eens zo noemt.
Misschien moet ik gewoon een naamplaatje nemen... denkt hij terneergeslagen. Laat ik nog eens één poging doen... en hij loopt naar de stoel waar Adriaan zit.

'Ik vroeg me af Adriaan, of je me weer gewoon Jules wil noemen. Ik bedoel, we hebben het grapje nu toch genoeg uitgemolken? En ik doe ook normaal tegen jou, toch? Ik heb je net binnengelaten, ik had je ook kunnen laten staan tot sint-juttemis.'

Adriaan krijgt niet eens de kans om te reageren want dan komen Matt en Shawn binnengestormd en krijgt Jules een hele stroom van geschreeuw naar zich toegegooid van Shawn.

Jules kent Shawn al langer en weet dat hier tegen in gaan de dingen alleen maar erger maakt. Daarbij krijgt hij niet eens de kans want Shawn is al snel weer weg.
Jules snapt wel waar hij zich druk om maakt maar is het voor niks want Shawn heeft hem nog nooit zien spelen en hij weet dus niet dat Jules heel goed is.

Jules ademt een paar keer diep in en uit om zelf ook te kalmeren.
Morgen op de training zullen ze zien dat hij heel goed was en dan was alles vergeven en vergeten...

En anders kon hij nog altijd een bezwering doen waarmee hij op iemand anders leek en zijn naam alsnog in Joost veranderen, dacht hij grinnikend. Kijk, als hij nog kon lachen, zal het wel allemaal loslopen.

Blijerd · Happy to kill **Woonplaats:** New New York

Aaaahhh ochtend op Beauxbatons. De aller eerste ochtend van het schooljaar en het is nog vroeg. Matt wordt wakker met een voldaan gevoel in zijn buik. De prank van de vorige avond was geslaagd. Matt heeft wel een enorme straf op zich gekregen, want vlak nadat Shawn hem was gesmeerd, kwam Maxime naar buiten en heeft ervoor gezorgd dat Matt de eerst komende weekenden geen buitenlucht op zou kunnen snuiven. Maar ja, zo hoort het.

Als Matt naar het bed naast de zijne kijkt, ziet hij dat Shawn nog slaapt. Matt heeft natuurlijk geen flauw idee wat zich de vorige avond heeft afgespeeld, dus hij denkt dat Shawn een goede nacht gehad heeft. Hij komt zijn bed maar uit en springt onder de douche. Daarna kleedt hij zich vlug aan en rent hij naar beneden. Hij heeft namelijk honger. Als hij dan in de hal aankomt, schuift hij aan aan de ontbijt tafel. Nog niemand anders is gearriveerd, dus hij heeft vrije keuze wat betreft eten. Tegenover Matt zit wel een tamelijk kleine eerstejaars. Een meisje. Gemeen als Matt is, heeft hij vanochtend geen zin om haar wat aan te doen. Daarvoor is hij veel te vrolijk.

Niinza · Professor

Adrian LeNoir

Adrian kijkt even op als Joost voor zijn netvlies verschijnt. Adrian kijkt hem afwachtend aan. Voorstellen om de grap te laten zitten? Maar...
"Welke grap?"
Adrian kan zich niet echt een grap herinneren, of hebben ze met z'n allen een grap bedacht en Adrian niet geí¯nformeerd? Hij krijgt zijn oude, vertrouwde chagrijnige uitdrukking op zijn gezicht. Hij snapt er niets van. Als Joost Jules heet, waarom wilde hij dan Jules genoemd worden... of zo? Adrian houdt het allemaal niet meer bij en staat op. Joosts aandacht is toch afgeleid door Matt en Shawn, die binnenkomen. Adrian sluipt naar de slaapzaal, en begint zich om te kleden. Vervolgens ligt hij in bed - hij heeft besloten te gaan slapen.

De volgende ochtend ontwaakt Adrian rustig. Hij kijkt even om zich heen en realiseert zich dan dat hij op Beauxbatons is! Geen vakantie meer, dat is wel een tikkeltje deprimerend. Maar goed, er is meer in het leven dan doelloos in Parijs rondzwerven, toch?
Adrian neemt een korte douche en kleedt zich aan. Adrian gaat naar beneden en kijkt rond of hij een bekende uit zijn klas ziet. Hij ziet Matt bij een random meisje zitten, en Adrian loopt op hun af.
"Bonjour."
Hij schuift aan en trekt meteen een bord naar zich toe. Hij heeft honger!

Skywalker · Schoolhoofd

Shawn wordt langzaam wakker. Hij stelt het opstaan zo lang mogelijk uit, maar op een gegeven moment is het tijd om een nieuwe dag te starten. Loom sloft Shawn naar de douche, terwijl hij zich onderweg daarnaartoe uitkleedt en zijn pyjama slordig op de grond laat vallen. Na een korte douche springt hij er weer uit, doet zijn ochtendroutine, en kleedt zich tenslotte aan. Gromgrom! Dat was Shawn's maag. Hij loopt richting de uitgang van de slaapzaal, en merkt nu pas op dat Matt al weg is. Alright, die ziet hij zo dan wel. Voordat hij weggaat, aait Shawn nog even randomly op Alex's hoofd, waarna hij er toch echt vandoor gaat.

Terwijl hij naar de eetzaal loopt, denkt hij weer aan de gebeurtenissen van de nacht ervoor. Nou ja, het enige goede hieraan is dat niemand het te weten komt, tenzij Naomi of hijzelf het ze vertellen. En hij is alleen van plan het tegen zijn vrienden te zeggen. Dus. In zijn slaap heeft hij echter wel bedacht wat zijn volgende stap is, dus dat gaat hij dadelijk uitvoeren.

"Matt! Adrian!" Shawn ploft naast Matt neer, en reikt meteen naar wat toast. "Ik heb jullie veel te vertellen, maar eerst: ik las net op het rooster dat we vandaag alleen gymles hebben." Misschien was het niet volledig gepast om te zeggen alleen gymles, want de gymnastiek lessen op Beauxbatons hebben de neiging om erg energie- en tijdrovend te zijn. "Professor Mouvement kan echt op het lijstje mensen waarin ik geen zin heb vandaag." Vervolgens richt Shawn zich streng op het meisje dat veeeel te dichtbij ze zit. "SHOO!" zegt hij luid. "Scheer je weg!" En ja hoor, ze staat gauw op, en zoekt een andere tafel.

Fluisterend vertelt Shawn Matt en Adrian het verhaal van Naomi, het veld, de verwijdering van elk kledingstuk, de wrede vastbinding, het gevonden worden door Maxime...

"... dus Naomi en ik zijn nu grotere vijanden dan ooit tevoren. Het enige goede hieraan, is dat het 's nachts plaatsvond, en dat Maxime de enige is die het heeft gezie-" Zijn aandacht wordt getrokken door een stel lachende vierdejaars. Shawn heeft normaal gezien nooit het idee dat men hem uitlacht want, come on, waarom zouden ze? Maar onder deze omstandigheden... En daarnaast, ze wijzen direct naar hem terwijl ze het uitschateren!

"Huh?" Shawn staat verward op, en wenkt Adrian en Matt om met hem mee te lopen. Als hij eenmaal bij het groepje staat, ziet hij één van de slungelige jongens een stuk papier achter zijn rug verstoppen.

"Wat is dat daar?" snauwt Shawn. Na een kort worstelpartijtje grist Shawn het stuk papier uit de handen van de jongen, waarna hij hem ruw wegduwt. Het is een krantenknipseltje van het idiote Beauxbatons krantje. Het schoolkrantje print normaal gezien dagelijks de roosters, de Quidditch-uitslagen, én bijzondere gebeurtenissen. Dan pas concentreert Shawn zich op het kopje:

QUIDDITCH CAPTAIN SHAWN BRADí‰S TOONT OPENLIJKE AFFECTIE VOOR HET VELD.

Daaronder is een bewegende foto te zien van Shawn toen hij vastgebonden zat aan de paal. Shawn staart met grote ogen naar het artikel. Wat- Hoe- Wie- WAT IS ER AAN DE HAND?

"Hoeveel kopieí«n hiervan slingeren door de school?" grauwt hij naar één van de meisjes. Zij antwoordt dat iedereen in de school het waarschijnlijk gauw kan zien. Shawn negeert het groepje vierdejaars vervolgens, en richt zich dan terug op Adrian en Matt. "Het is die akelige editor van dit krantje," zegt hij zachtjes. "Julietnogwat. Ik heb haar afgewezen - en kennelijk is ze niet erg blij met me. Ze heeft het fotomateriaal waarschijnlijk van die geheime camera's die rond het Quidditch veld hangen - die zijn er natuurlijk om shots van wedstrijden te krijgen, maar kennelijk draaien ze de hele dag door." Zuchterdezucht. Hoe had hij nou kunnen weten dat de afwijzing van dat kreng zou leiden tot dit? Hij scant het artikel - het is vooral een verhaaltje over hoe Shawn een vervelende etter is, etc. Vreemd genoeg wordt er met geen woord gerept over Naomi.

Hij propt het artikeltje in zijn broekzak, en hoopt dat niemand er al te veel op zal letten -- maar dat is waarschijnlijk veel te optimistisch, want dit soort nieuws reist snel door deze school.

OOC: Ik weet niet waarom mijn posts ineens zo lang worden! D:

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Christine is na een tijdje dan toch in haar bed gekropen. Uiteraard is ze wakker geworden van het lawaai van de prank die Shawn en Matt met de huiselven hadden uitgevoerd. Nieuwsgierig als ze is, is ze bij Daisy – de bloem die de meisjes-common room bewaakt – gaan staan om het hele gebeuren te bekijken. Natuurlijk konden er maar twee mensen op de hele school zijn die zoiets kunnen bedenken. Ze schudt haar hoofd, lichtelijk geamuseerd, waarna ze terug haar bed in kruipt. Vreemd, Naomi is nergens te zien... denkt ze onbewust terwijl ze Naomi haar onbeslapen bed bekijkt. Niet dat het Christine kan schelen. Al snel valt ze weer in slaap. Naomi is nu haar probleem niet... Maar dat van Shawn :')

[...]

Christine wordt 's ochtends wakker. En dit met een redelijk goed humeur. Ze had een goede nacht achter de rug, en hoogstwaarschijnlijk zou dit een zeldzaam fenomeen worden vanaf nu. Ze springt uit bed en holt meteen naar de badkamer, geen enkele blik werpend op Naomi haar bed of zo. Of ze daar nu ligt of niet. Vlug neemt ze een douche, smeert geen dagcrí¨mepjes, en springt in haar uniform. Het is te zeggen: haar bovenstuk dan toch. Haar rok zou ze het liefst ritueel verbranden. In de plaats trekt ze haar favoriete jeans aan. Ze rommelt haar schooltas bij elkaar en verzamelt een aantal studieboeken waarvan ze denkt die nodig te hebben vandaag voor ze de tas rond haar schouder zwiert. Christine had eigenlijk nog geen lessenrooster gezien. Zo maar even een schoolkrantje nemen dan...

Met een huppeltje stapt ze de gang op, op weg naar de Eetzaal. Ze had wel weer wat honger gekregen en hoopte dat er iets lekkers en goeds zou zijn. Naarmate ze de Eetzaal nadert, wordt het gekwebbel van grotendeels de meisjes steeds groter en harder. Christine voelt zich net gevangen in een kippenren en vraagt zich af of de eerste schooldag echt zó stresserend is om er zo over te lopen kakelen. Wanneer ze bijna in de Eetzaal is, valt het Christine pas op dat de meeste meisjes smiechtig in groepjes in mekaar duiken, lachen en wijzen naar... Blijkbaar iets dat moet doorgaan voor de schoolkrant. Ha, waarschijnlijk een boeiend verslagje over de harmonie die gisteren door de school trok... Daar had Christine wel zin in. Dus neemt ze in het voorbijwandelen en zonder kijken een versgedrukte krant van de stapel en komt zo de Eetzaal binnen. Christine laat de krant met een soepele beweging ontvouwen, zodat ze de onderkant van de voorpagina ook kan zien.

Christine schrikt echter zo plots van hetgeen ze te zien krijgt dat ze abrupt stopt met wandelen. Bijna loopt er daardoor iemand aan haar in, maar ze merkt het niet. Moest haar tas niet om haar schouder hangen, lag hij nu vast op de grond.

"Mon Dieu, Shawn!" zegt ze tegen de krant. Shawns foto-being wendt beschaamd zijn gezicht af van haar. Be-schaamd. Met opengevallen mond en ogen zo groot dat ze er bijna uit zouden vallen, staart Christine naar de foto van Shawn. Langer dan haar lief is, eigenlijk. Christine kijkt op en ziet al gauw Shawn een tiental meters verder staan, een paar vierdejaarsmeisjes afsnauwend. Niet bepaald zijn stijl... Ze bijt even op haar lip en blijft hem bekijken. In real life dan, niet op foto. Die heeft ze ondertussen dicht geplooid. Nu kan je veel van hem verwachten, maar dit lijkt niet op een prank. Wat is er gebeurd?!

Blijerd · Happy to kill **Woonplaats:** New New York

"Gymles?!" Matt trekt een blik alsof zijn maaginhoud naar boven komt met een rap tempo. Als hij één les dramatisch vindt, is dat het wel. Wie verkiest gymles nou boven het rondvliegen op een bezemsteel?! "Als we nog een keer de opdracht krijgen om in een touw te klimmen, wurg ik mezelf ermee en neem ik Mouvement mee het graf in." Hij maakt een handbeweging alsof hij zelf een strop om zijn nek hangt en zichzelf ermee wurgt.

"Anyways, Adrian. Vanavond lines doen bij monsieur LePricke. Breng jij Aimée ook even op de hoogte? Hij zal ons vast niet al te veel werk geven sinds hij toch een mietje is wat strafwerk betreft."

Dan vertelt Shawn zijn verhaal over de vorige avond. Bij ieder woord dat Shawn vertelt, wordt Matt kwader op Naomi. Hoe kan Naomi zoiets doen? "Dude, we moeten haar terug pakken," fluistert Matt. 'Maar wel zonder Flor erbij te betrekken...' En dan.... het schoolkrant gebeuren. Meestal let Matt nooit op die dingen en neemt hij ze nooit aan, maar dit geval is anders. Hij pakt een krantje aan van de persoon die ze uitdeelt en bekijkt de voorkant eens goed. "Ze hebben je wel precies van de goede kant geschoten." Zegt Matt grijnzend. Stiekem vindt hij het best wel grappig, maar dat zal hij natuurlijk nóóit hardop zeggen. Met zijn ogen scant hij het artikel. "Ze zeggen helemaal niks over Naomi. Misschien heeft zij de fotos wel geleaked." Het vervelende etter verhaaltje zorgt er alleen maar voor dat hij zijn lach nog beter in moet houden.

Margo · Professor **Woonplaats:** Mystic Falls

Florence Gravois

Wanneer Flor zich geeuwend uitrekt is het eerste dat ze zich afvraagt hoe het met Noami en Shawn verlopen is vannacht. Nog steeds half in slaap strompelt ze naar de douche en zet het water al aan om op te warmen terwijl ze haar schoolkleren bij elkaar zoekt en haar slaapjurk uittrekt. Met een genietende glimlach stapt ze onder het dan al warme water en laat het over zich heen stromen totdat ze zich goed en wel wakker voelt.

Eenmaal ze zich goed en wel heeft aangekleed, begeeft ze zich richting ontbijt. Met een brede glimlach begroet ze Matt, die blijkbaar druk bezig is met Shawn. Ze zet zich naast hem neer en leunt naar hem toe om te kijken wat de twee jongens bezighoudt. Ze moet een lach onderdrukken wanneer ze ziet waar het om gaat. Dat betekent dus dat Naomi's plan geslaagd was. En hoe.

'Wow, wat een flatterende foto, Shawn,' grijnst ze naar hem, terwijl ze probeert het artikel ook gelezen te krijgen. 'Het artikel is wel niet zo positief over je, ze hadden je op z'n minst kunnen complimenteren over je geweldige lichaam, vind je niet?' voegt ze er plagend aan toe, terwijl ze nu haar lach al niet meer kan inhouden.

[RPG] Beauxbatons

Wie is er online