Lana
Queen of Babylon
Woonplaats: Shiz
|
|
Geplaatst: vr feb 25, 2011 1:33

OK. Dus hij had net een heuse uitbrander gekregen van de enige echte Ralph Whyte. Tevens ook de nummer één waarvan hij geen uitbrander zou willen krijgen. Hij had nochtans durven zweren dat er statafels gevraagd waren! Maar goed. Op zich heeft hij het nog redelijk kort gehouden en er geen al te grote problemen van gemaakt. Maar wat niet is kan nog komen, natuurlijk! Hij begint zich alweer een beetje zorgen te maken, wanneer hij hoort dat de muziek start! De muziek! De muziek! Ik moet hier een huwelijk voltrekken!
Lichtjes bezweet van de stress loopt hij in een idioot drafje naar voor, bijna de show stelend van Dorothy die langs Ralph naar voren loopt. Maar daar staat hij niet bij stil. Hij moet daar eerder zijn om haar op te kunnen vangen!
Hij puft een beetje uit als hij uiteindelijk achter zijn tafel staat. Hij weigert altaar te zeggen want hij is ook geen heilige. Hij kijkt even naar Syll. "Ik ben er. Ik ben er..." Puf puf. Hij strijkt zijn haren nog eens plat met een laatste diepe zucht, en kijkt dan pas naar de schoonheid die naar voren aan het komen is, weldra Mrs. Whyte.
Goed. Ze is er. Ja, ceremoniemeestertje heeft toch wel een beetje zenuwen om het huwelijk wat waarschijnlijk het belangrijkste in het jaar zal zijn te voltrekken. Hij steekt zijn armen uitnodigend naar voren.
"Waarde dorpsgenoten," zegt hij plechtig, "kennissen, vrienden en familie. En uiteraard ook jullie, Dorothy en Syll. Vandaag zijn we samengekomen om in de vreugde van deze twee jonge tortelduiven te delen en ze in het echt te verbinden." Blablabla. Hij doet het best nog wel goed, zijn speech.

Helena kijkt zwijgend naar Dorothy – ze moet toch iets doen – wanneer deze naar voor wandelt aan de arm van haar vader. Of dat denkt ze toch. Ze is nog niet echt op de hoogte van de andere bewoners hier. Ze hoort Donovan die klaarblijkelijk achter hen zit een misplaatste opmerking maken. Helena voelt zich persoonlijk aangevallen. Ze kan het – ondanks dat ze weet dat ze het gewoon moet laten voor wat het is – toch niet laten om even haar hoofd om te draaien en hem vuil aan te kijken. Ze richt zich terug naar voren.
"Daar heb je je ceremoniemeester al," zegt ze, om hem ook maar meteen de mond te snoeren, als ze ziet dat hij inderdaad gearriveerd is. Het blijft stil. Helena kijkt naar het koppel hun achterkant. Voor een Fullblood te zijn zag Dorothy haar jurk er best wel gewoon Muggle-achtig uit. Dan hoort ze Mairi hardop zeggen wat zij – uit respect voor de ceremonie – gewoon maar dacht.
Helena, die naast Mairi zat, schiet in de lach en moet moeite doen om het geluidsvrij te houden. Ze stopt haar gezicht achter haar hand en zakt een klein beetje onderuit zodat niet te veel mensen hoeven te zien welke idiote bekken ze trekt in een poging haar gezicht plat te strijken. "Tja, dat krijg je wanneer bruid en bruidegom mekaar niet mogen zien in hun trouwkledij tot op het huwelijk zelf uit schrik voor ongeluk." zegt ze zachtjes met een geamuseerde blik op Mairi, haar soort van slappe lach min of meer onderdrukkend.

De ceremoniemeester heeft ondertussen nog een beetje staan doorlullen, want draai het of keer het, het wordt pas interessant wanneer de twee geliefden aan mekaar hun gelofte doen, ringen en ten slotte speeksel uitwisselen. Dus...
"Dan zijn we nu aangekomen tot het punt waarop het koppel mekaar de gelofte kan doen..." zegt hij, terwijl hij zich tot Syll en Dorothy richt. Ze hadden gerepeteerd wie het eerst zou beginnen met spreken, maar hey, dat is hij al weer lang vergeten. Degene die moet beginnen, weet dat vast wel, zeker?
OOC:: En nu gaan we in één ruk door he peeps, kom aan!
_________________
|
|