[RPG] The Blood of Sado

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Emotioneel en met licht betraande ogen staart Dorothy Syll aan. Zijn geloftes klinken zó perfect en romantisch, dat ze de meligheidsfactor ervan helemaal vergeet. Dromerig neemt ze Sylls hand vast en strijkt liefdevol met haar duim over de rug van zijn hand. Als de ceremoniemeester de plechtigheid wil afronden met het geven van het ja-woord, ademt ze diep in en uit, opent traag haar mond en zegt:

"Ja, ik w-"

Haar bevestiging wordt abrupt afgebroken wanneer er plotseling allerlei sinistere gedaantes uit het niets opduiken. Verwilderd draait ze zich om en ziet dan verschillende mensen die gehuld zijn in donkere gewaden en duidelijk geen gewone gasten zijn. Dorothy bijt op haar onderlip en heeft het gevoel alsof ze elk moment kan flauwvallen wanneer ze tot de realisatie komt dat de meute hoogstwaarschijnlijk death eaters zijn.

"Syll...", piept ze angstig, terwijl ze hard in zijn hand knijpt en een poging onderneemt om zich in zijn armen te verschuilen.

Als een brede en woest uitziende man Syll aan de kant probeert te duwen, blijft Dorothy haar armen halsstarrig om die van haar man klemmen. "Laat hem met rust! Hij heeft hier helemaal niets mee te maken", gilt ze.
Ze voelt zich machteloos en haar staf heeft ze momenteel niet bij de hand.

De man drukt haar dan hardhandig op de grond, ze voelt de steentjes van het pad onder haar handpalmen knarsen en de zoom van haar jurk begint scheuren te vertonen. Dit kan niet waar zijn, dit is maar een nachtmerrie, probeert ze zich in te beelden. Zo meteen word je wakker en kom je tot het besef dat er nog geen huwelijk is geweest, zo meteen is alles voorbij.

Dorothy wordt al snel uit die illusie geschud als de death eater ruw aan haar haar trekt. Ze laat een schrille kreet horen en kijkt bang naar de gasten, waar niemand aanstalten neemt om maar iets te doen. Dan beseft ze zich hoe alleen ze eigenlijk is. Ze verlangt nu naar haar eigen familie dat op dit feest nergens te bespeuren is.
Schokschouderend schudt ze haar hoofd en drukt nog harder op haar lippen om de death eater geen antwoord te hoeven geven. Ze heeft deze rol al zo lang volgehouden en ze weigerde hem af te geven. Haar nieuwe bloedsoort heeft haar naar Syll gebracht en het idee dat hij haar zou weigeren omdat ze mudblood is, is ondragelijk.

"Ik heb niets verkeerd gedaan", brengt ze trillend uit. Ze staart naar het publiek en heeft het gevoel alsof ze terug in de toneelclub is ze beland waar ze ooit in Hogwarts lid van was. "Niets..."

Afbeelding

Voor iedereen die aanwezig is op de bruiloft was dit vast een afschuwelijk tafereel. Overal kan je verontwaardigde stemmen horen, gegil en rusteloos geschuifel van stoelen horen. Ten midden van alle chaos zit Donovan. Donovan woont in een huis wat enkel voor fullbloods bestemd is, hij gaat in Polly's pub aan de fullblood kant zitten en hij trekt arrogant een wenkbrauw omhoog als weer een nieuwe bloedbesmeurde zijn inschrijvingsdocumenten komt afleveren.
Maar niemand weet dat Donovan jarenlang op een gewone basisschool heeft gezeten, waar hij noodgedwongen voetbal heeft moeten spelen, met een stoffige bus naar school moest sjezen en zijn vader hem overhaalt heeft om toch maar een rijbewijs te behalen.
Met andere woorden: Donovan is er van overtuigd dat zijn dagen nu geteld zijn. Het zal nog maar even duren voor een andere death eater hem tussen de gasten vist en voor heel Sado bekend maakt dat hij net zoals Dorothy een leugenaar is. Traag laat Donovan zijn wand uit de mouw van zijn gewaad zakken. Hij moest willekeurig denken aan een krantenartikel dat hij een maand geleden in the Daily Prophet had gezien. Een wizard had zelfmoord gepleegd door een dodelijke spreuk op zichzelf af te vuren. Dat idee leek Donovan al een stuk beter om publiekelijk vernederd te worden. Hij zal voor altijd degene zijn die alles onder controle heeft en hij was vastberaden dat hij dat door niemand zou laten afpakken.

"Blijf zitten...", fluistert hij de anderen binnensmonds toe als hij merkt dat Helena recht probeert te veren.
Hij voelt zich gedwongen om naar Dorothy te kijken, ook al is het een afschuwelijk tafereel.
.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi die dol is op bruiloften, zit de hele ceremonie verder vol interesse te volgen. Wanneer de bruid ja wil gaan zeggen schuift ze een beetje naar voren op haar stoel, om het wat beter te kunnen volgen. Ze klapt nog net niet vol enthousiasme in haar handen, maar het scheelt niet veel. Dan klinken er van alle kanten plopjes en alles gaat plots heel snel. De bruidegom wordt min of meer aan de kant gesmeten, de ceremoniemeester gaat er vandoor, Bril Death Eater sommeert hem terug te komen, Grote Death Eater heeft de bruid aan haar haren beet, de bruid zegt dat ze niets verkeerd gedaan heeft en Helena probeert haar fijn te knijpen.

Mairi voelt hoe een koud gevoel zich door haar lichaam verspreidt. Haar hand voelt in haar zak, waar het briefje nog in zit. Schotland. Ze komen naar Schotland. Ze komen mensen uit de weg ruimen. Ze komen hier niet om Syll te besparen van een grote ramp, in hun ogen in ieder geval, ze komen hier voor iets anders. Ze komen opruimen. Ze voelt een soort van paniek opborrelen, niet voor zichzelf, aangezien ze geen mudblood is, maar voor wat er gaat gebeuren. Haar trillende handen legt ze op haar schoot. Het komt niet in haar op om haar toverstok voor de zekerheid maar tevoorschijn te halen, net als dat ze niet in de gaten heeft dat ze uit schrik de hand van Helena gepakt heeft, of dat haar gaat beschermen. Ze buigt haar hoofd naar voren en sluit haar ogen, om Dorothy maar niet te hoeven zien.

Afbeelding

Grinnikend kijkt een andere Death Eater naar de geschrokken massa. Hij vond deze situaties altijd zo amusant. Op een bruiloft binnenvallen, wie het ook bedacht had, hij was geniaal. Dit was echt een van hun betere acties. Een van zijn collega's neemt meteen de eer om de bruid aan te pakken, terwijl een andere een poging doet de ceremoniemeester terug te halen. Opnieuw grinnikt hij op de situatie. "Hé, niet te soepel he!" roept hij zijn collega toe.

De Death Eater heft zijn wand op en richt die tot de ceremoniemeester, die inmiddels geschrokken is stil blijven staan. "Crucio!" Weer grinnikt hij. Oh, wat hield hij toch van deze situaties. Voor hem was het zeker geen verplichting.

Niinza · Professor

Stacey kijkt verveeld naar de ceremonie. Ze kan niet echt zeggen dat het haar echt wat boeit, dat de twee mensen in het echt worden verbonden. Ze kent de mensen ook niet zo goed, dus nou ja...
Ze wacht in spanning af tot ze het ja-woord uitspreken of iets in die trant, zodat Stacey daarna taart en alcohol tot zich kan nemen!

Het komt nooit zover. Stacey is net zo verbaasd als ieder ander als er vanuit het niets overal Death Eaters opduiken. Haar hart begint als een bezetene te kloppen en ze grijpt meteen naar haar wand. Stacey houdt haar wand in de aanslag, terwijl zij ook naar de bruid kijkt, die min of meer onder schot wordt gehouden door een Death Eater. Stacey weet niet wat ze moet doen, maar nadat ze de dreigende woorden van een Death Eater met een bril hoort, besluit zijn bevelen op te volgen. Ze houdt zich dus stil en is zo rustig mogelijk.
'Ik moet hier weg zien te komen.'

OOC: Moet er weer even inkomen. ^^"

Moniek · The Dark Mod

Selene kijkt vrolijk toe naar de ceremonie. Ze probeert zo min mogelijk te fluisteren tegen degenen naast haar, want Syll had al eerder min of meer laten doorschemeren dat ze d'r mond moest houden, of anders...

Als ze dan eindelijk het ja-woord gaan zeggen, is Selene zo blij voor hen. Ze vindt Dorothy een hartstikke lieve meid en ze is zo blij voor Syll dat hij haar gevonden heeft. Echter, voor Dorothy de kans krijgt haar zin af te maken en de ceremoniemeester het kan huwelijk kan voltrekken, verschijnen er van alle kanten mensen in zwarte mantels – Death Eaters. Ze heeft geen idee wat ze hier komen doen, op een bruiloft tussen twee Fullbloods nog wel, maar dat wordt al snel duidelijk. Ze beweren dat Dorothy een Mudblood is. Wat? Dat kan toch niet?

Ze heeft medelijden met Dorothy, niemand verdient dit, Mudblood of niet. Ze beweert dan ook dat ze niet verkeerd heeft gedaan. Ondertussen wordt ook de ceremoniemeester gemarteld, waarom weet ze eigenlijk ook niet. Selene wil iets doen, ze wil hen helpen, maar ze blijft verstijfd van angst staan. Ze kijkt van Syll, naar haar, naar Dorothy en de DE.

"Laat haar met rust," piept ze zacht tegen de DE. Het kwam er nogal pathetic uit, maar ze moest toch wat. Alle anderen staan/zitten ook maar een beetje niks te doen.

Arianna · The Girl Who Lived **Woonplaats:** Storybrooke

Ralph is, na het weggeven van Dorothy, neergestreken op de eerste rij. Hij knijpt tijdens de geloftes een keertje tevreden in de hand van zijn vrouw. Als het ja-woord uitgesproken gaat worden, verschijnt er een glimlachje op zijn gezicht. Zijn oudste kind is in elk geval goed terecht gekomen.

De gedachtes die door zijn hoofd zweven over de toekomst van Syll en Dorothy worden abrupt onderbroken door Verschijnselgeluiden. Woedend komt hij overeind uit zijn stoel, om de Death Eater die Dorothy aanvalt terecht te wijzen. Hij blijft echter verstijfd stilstaan als deze beweerd dat Dorothy een mudblood is. Ralph weet dat het niet kan, want hij heeft dat na laten trekken. Maar toch staart hij Dorothy vol afschuw aan, terwijl hij wacht op haar ontkenning.

Afbeelding

Tijdens de gelofte van Dorothy heeft Liz toch een traantje weg moeten pinken. Ze schrikt zich dan ook rot als de Death Eaters verschijnen en in eerste instantie kan ze niets doen. Maar als de ene de ceremoniemeester aanvalt en de ander Dorothy aan haar haren omhoog trekt, kan Liz het niet langer aanzien. Wat maakt het in hemelsnaam uit of ze fullblood is of niet? Syll houdt toch van haar?

Liz worstelt met haar jurk, aangezien haar staf ergens onhandig weggeborgen is. Wie verwacht dat ding ook nodig te hebben tijdens een ceremonie. Terwijl ze het ding tevoorschijn probeert te trekken, schreeuwt ze naar de Death Eater bij Dorothy.
'Laat haar met rust! Ze heeft je toch niks gedaan!'

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Links en rechts beginnen er mensen te roepen dat hij Dorothy met rust moet laten. Hij richt zich kort tot hen zonder haar blik van Dorothy af te wenden.

"Hou jullie bek," zegt hij kalm, waarna hij het geprotesteer in het publiek negeert. Hij heeft zijn medekompanen toch om hem te dekken mocht één of andere dwaas de held proberen uit te hangen. Dit zou niet mislukken.

Wanneer Dorothy zegt dat ze niets misdaan heeft, trekt hij zo mogelijk nog harder aan haar nu uiteengevallen kapsel. Hij knielt naast haar neer en buigt zich naar haar oor.

"Lieg niet tegen mij. Lieg niet tegen Syll en zijn familie of alle anderen hier." Hij laat de stok even van haar keel en neemt dan een aantal stukken perkament uit zijn mantel.
"We hebben je nagetrokken, Dorothy. We vertrouwden het zaakje niet vanaf het moment dat we zagen dat je je verloofd had met Syll. Nu wil het toeval dat we nog niet zo lang geleden je ouders omgelegd hebben." Het komt er zakelijk en harteloos uit en het kan hem niet schelen of Dorothy dit al weet of niet. "Dat waren een architect en een lerares in een Muggleschool, als ik me niet vergis. Vlug daarna kwam langzaam maar zeker de waarheid bovendrijven. Bovendien heb ik hier nog een vervalst identiteitsbewijs van je vast." Hij steekt het papier dreigend voor haar gezicht, zodat ze het kan zien.

"Dus stop verdomme met liegen en vertel ons allemaal maar eens hoe je Pureblood kan zijn met twee domme Muggleouders als de jouwe!" Dan verlaagt hij het volume van zijn stem zo laag dat alleen zij het nog kan horen. "Ik zou het persoonlijk jammer vinden moest ik zo dadelijk terug naar mijn ouders gaan en de waarheid zo met me meenemen."

Afbeelding

Helena voelt dat Mairi haar hand vastgrijpt en ze knijpt er bemoedigend in. Ze kenden mekaar niet eens, maar levensbedreigende situaties kunnen veel losmaken. Angstig kijkt ze van Dorothy naar de Death Eaters, haar blik blijft zorgvuldig op elke Death Eater in de buurt hangen, alsof ze ze inspecteert. Haar lichaam trilt lichtjes van angst en opgeslagen adrenaline die geen uitweg vindt. Hoe moest Dorothy zich wel niet voelen?

Helena bijt op haar onderlip en vist met haar andere hand haar staf uit haar tas. Niet dat ze er veel mee kan doen, maar het gaf haar toch een klein beetje meer gevoel van zelfverdediging. Haar ogen worden waterig wanneer de Death Eater Dorothy haar hele waarheid aan het licht brengt, en nog meer. Hier kan ze niet tegen.

"DOE NIET ZO WREED EN LAAT HAAR GAAN!" Helena gooit het er impulsief uit en kan zich niet meer bedwingen om recht te veren. Ze blijft aan haar stoel staan want ze beseft nu pas dat ze zich zowat voor de leeuwen werpt. Ze hoopt dat de anderen figuurlijk achter haar komen staan. Misschien kan Dorothy nog gered worden.

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Hij laat zijn blik over het gezelschap gaan. Hij vond het altijd heerlijk vermakelijk om te zien hoe mensen reageerden op het feit dat een modderbloedje werd aangevallen. Aan de reacties van de omstanders was altijd precies te zien wie welke bloedsoort had. Modderbloedjes probeerden zich zo klein mogelijk te maken, halfbloedjes reageerden verontwaardigd en volbloeden keken over het algemeen alleen tevreden toe. In dit geval waren ze ook nog eens verbaasd omdat een modderbloedje hen had voorgelogen. Ja, zo geniepig waren ze de laatste tijd. Ze dachten zichzelf hiermee te redden.

Wanneer één iemand ineens opspringt houdt hij zijn toverstok direct in de aanslag. Zucht. Alweer een opstandige halfbloed. Er waren duidelijke orders. Als er mensen gingen protesteren mochten ze hen hardhandig duidelijk maken dat ze zich er niet mee moesten bemoeien. Het was natuurlijk ook wel een beetje sneu dat zo'n prachtige dag op zo'n brute wijze werd onderbroken, maar ze hadden kunnen voorkomen dat een volbloed met veel aanzien trouwde met een modderbloedje.

"˜GA TERUG ZITTEN EN BEMOEI JE ER NIET MEE, WAREN WE NIET DUIDELIJK GENOEG?' Schreeuwt hij richting Helena. 'Nog één woord en jij bent de volgende, laat hij er dreigend op volgen.

Afbeelding

Syll is ondertussen weer opgekrabbeld en luistert met steeds meer verbazing naar de man die Dorothy bedreigde. Het allereerste moment had hij Dorothy nog geloofd, maar dat geloof was al snel verdwenen. Hij werkte zelf ook op de afdeling en wist hoe het er aan toe ging. Er werd niemand aangevallen zonder vermoedens. Wanneer per ongeluk iemand werd geí«limineerd zou dat grote problemen kunnen veroorzaken voor het beleid van het Ministerie.

Wanneer hij begint over bewijzen is het voor Syll volledig duidelijk. Daarom kwamen zijn schoonouders niet naar de bruiloft van hun dochter. Een architect en een lerares. Walgelijk. Vol afschuw kijkt hij naar het zielige hoopje dat enkele minuten geleden nog zijn vrouw zou worden. Ze ziet er ineens een stuk minder aantrekkelijk uit, valt hem op.

Hij probeert de blik van zijn vader te vangen in de menigte, in de hoop dat deze hem kan helpen. Zelf weet hij niet goed wat te doen. Het liefst zou hij Dorothy zoveel mogelijk pijn doen. Ze had hem gewoon al die tijd voorgelogen. Al die tijd dat ze het over hun toekomst hadden, had zij alleen maar gedacht aan het feit dat ze in een volbloedfamilie met aanzien geen gevaar zou lopen.

Hij kijkt eens rond en ziet dat de rest van de mensen ook vrij onrustig zijn, maar blijkbaar op hun plek blijven door de grote groep mannen om het plein heen. Hij begreep nu ook ineens waarom hij de afgelopen dagen niets van zijn werk had gehoord. Normaal onderzocht hij dit soort dingen en kwam hij met de bewijzen.

Afbeelding

Wanneer hij ineens wordt geraakt door een spreuk van een Death Eater weet hij dat dit niet bij de ceremonie hoorde. Creperend van de pijn valt hij op de grond. Waar was verdomme zijn toverstok gebleven?

Stop stop stop! Kermt hij. Ik heb niks misdaan, ik ben alleen de ceremoniemeester. Hij hoopt dat dit alleen een vergissing is en zijn aanvaller hem zometeen overeind zal helpen, maar zelfs zijn kleine brein snapt dat dat valse hoop is.

Glauces · 4e jaars

Aaron is zwijgend gaan zitten en geniet van de ceremonie. Hij kan maar niet vaak genoeg denken dat het geweldig is dat er nog dingen bestaan zoals deze; twee volbloeden die in volle ere worden verbonden in den echt. Met een glimlach op zijn gezicht laat hij zich daarom meeslepen door de liefde die er ook nog lijkt te bestaan tussen de twee tortelduifjes - totdat mannen in donkere mantels de plechtigheid verstoren. Dooddoeners. Aaron laat zijn hand zo onopvallend mogelijk in zijn zak glijden en grijpt het gladde hout van zijn toverstaf vast. Hij ziet namelijk niet helemaal in wat zij hier komen doen; het zijn tenslotte twee volbloeden die trouwen, niet twee modderbloedjes - of, gruwel der gruwels, een volbloed met een modderbloedje.

Aarons mond valt open als de Dooddoeners onthullen dat de bruid geen volbloed is. Hij springt overeind en wil in woede mee gaan schreeuwen met hen, maar herinnert zich net op tijd dat hij vrij nieuw is in het dorp en misschien nog niet zijn hele imago gelijk zo wil beí¯nvloeden. Wanneer de Dooddoeners dus schreeuwen tegen Helena dat ze weer moet gaan zitten en zich er niet mee moet bemoeien, zakt hij ook zo onopvallend mogelijk weer zijn stoel in, zijn hand echter nog steeds zijn toverstaf omklemmend.

ooc: [/inhaalpost, scusi]

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Dorothy hapt naar adem als de death eater zijn staf van haar keel haalt. Het is niet zo zeer de pijn dat haar stoort. Nee. Het zijn de ongelovige, vuile blikken van Syll en zijn familie die dit hele gebeuren zo vreselijk maken. Ze had gehoopt dat Syll of zijn vader wel meteen in actie zouden schieten, maar ze blijven roerloos op hun plek zitten of staan.

Als Dorothy te horen krijgt dat haar ouders niet meer leven, staart ze de death eater een tijdlang wezenloos aan. Allerlei gedachten razen door haar hoofd. Haar ouders zag ze stiekem nog regelmatig. Ze had hun altijd wijsgemaakt dat ze ver weg in de stad woonde, met een vriendin. Ze heeft nooit een woord gerept over Syll, want haar ouders kennende zouden hem en zijn ouders meteen op de thee uitnodigen met een of ander vaag televisieprogramma op de achtergrond. Met andere woorden: Dorothy's ouders zouden haar meteen verraden.

In situaties als deze zou je normaliter eindeloos lang moeten huilen, maar het lijkt haar niet te lukken. Alsof de tranen en het getier nog moeten komen.
Ze raakt bijna uit balans als de death eater het document onder haar neus duwt. Glazig kan ze de namen van haar ouders onderscheiden die op het document staan gedrukt. Vaag kan ze haar vaders stem horen nazinderen. Dat ze heel snel terug moest komen, want hij wou haar heel graag zijn grote bouwproject laten zien waar hij al een eeuwigheid mee bezig is.

Emotieloos staart ze de death eater aan, maakt van haar mond dan een grimas en duwt hem zo krachtig mogelijk aan de kant (niet dat ze daar echt in slaagt). Ze draait zich daarna om en rent naar Syll toe. Dorothy grijpt zijn armen vast in een stevige greep, alsof ze hem nooit meer wil los laten.

"Syll... Je houdt van me", fluistert ze bevend. Met een doodsbange, maar toch licht hoopvolle blik staart ze hem aan. 'Je houdt van me. Alsjeblieft.'

Ze snikt en trekt aan zijn mouw "˜haal me hier weg...'
]

Afbeelding

Donovan voelt zich bij elke seconde dat dit drama telt, lichter in zijn hoofd. Het lijkt net alsof hij nu al wat te veel drankjes van Polly op heeft. Elk moment verwachtte hij dat een of andere agressieve death eater hem tussen de gasten zou plukken, hem eindeloos lang voor schut zou zetten en hem daarna zou vermoorden.

In een ideaal universum zou hij nu heel stoer willen opstaan en Dorothy redden. Maar hij betwijfelde of hij enkele death eaters te baas zou kunnen. Donovan besluit te gaan voor zijn eigen vorm van relexatietherapie: hij recht zo fier mogelijk zijn rug, sluit zijn ogen, probeert zichzelf in te beelden dat hij zoals altijd alles perfect onder controle heeft en houdt zijn staf zo goed mogelijk in de aanslag. Maar als hij zijn ogen terug geopend heeft, merkt hij dat Helena op is gestaan en Dorothy de hysterie nabij is.

Donovan kan zich al een kwade opmerking van Helena inbeelden, dat de death eater alleen maar woester zou maken, waarna de meute mogelijk alle gasten in één vingerknip kunnen omleggen. Donovan slikt en vraagt zich af wat hij in hemelsnaam zo meteen gaat doen. Blame it on the tijden dat hij nog hoofdmonitor was en hij zich verantwoordelijk voelde voor elke domme fout dat een jongere student maakte. Heel traag, maar toch op een statige manier veert hij recht. Hij zet zijn meest pretentieuze "˜ik ben een pureblood, ik maak me geen zorgen'-blik op naar de death eater en probeert met zijn hand Helena terug naar beneden te duwen.

"Als je nu niet gaat zitten, kan je ons allemaal ombrengen. We kunnen hun niet aan. Wacht het juiste moment af", fluistert hij zo gedecideerd mogelijk. Hopend dat Helena's poging tot vrede niet zijn eigen leven gaat kosten en de death eaters zijn rechtstaanactie niet verkeerd gaan interpreteren.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

De Death Eater die zojuist volledig pointless de ceremoniemeester martelde kijkt nu verveeld om naar Helena die lichtelijk hysterisch lijkt te worden en daarmee de held probeert uit te hangen. Oké, dit is dus waarom hij deze feestjes liever niet in het openbaar viert. Hoe saai en oneervol het ook is om een bloedbesmeurde midden in de nacht te besluipen, je hebt er nooit last van halvegaren die niet helemaal goed bij hun hoofd zijn. Waarschijnlijk is dit ook een bloedbesmeurde, maar helaas, deze mogen ze alleen omleggen als ze erg lastig wordt. Hij grinnikt, laat haar anders maar lekker lastig worden, dan heeft hij ook een pleziertje vandaag. :')

Oké, genoeg gedachten. Het is misschien een goed idee de situatie te handlen. De Death Eater kijkt nog even smalend richting de ceremoniemeester en richt dan zijn wand op Helena, hoewel één van zijn collega's haar al toeschreeuwt. Hij grinnikt opnieuw. Hij zwaait lichtjes met zijn wand, zodat er wat vonkjes uitspatten.

Afbeelding

Mairi schrikt wanneer Helena abrupt omhoog schiet. Vanuit die schrik heeft ze haar hand losgelaten. Nerveus begint ze aan Helena's mouw te trekken, in de hoop dat ze weer gaat zitten. Ondertussen probeert ze nu toch haar wand tevoorschijn te halen. Niet dat ze er mee op zal schieten, want duelleren is ze nooit goed in geweest. Zeker niet in situaties als deze. Ze kan hooguit een taart tevoorschijn toveren en die op een hoofd laten vallen. Maar daar zal een Death Eater waarschijnlijk niet echt van onder de indruk zijn.

Wanneer Donovan en Aaron ook opspringen schrikt Mairi opnieuw. Nee, niet zij ook. Nerveus kijkt ze over haar schouder naar Donovan. Tot haar opluchting probeert ook Donovan Helena nu weer te laten zitten, terwijl Aaron zelf al weer gaat zitten. Ze zwiert een beetje met haar wand heen en weer, terwijl ze nog steeds dwangmatig aan Helena's mouw blijft trekken.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena kijkt even naar de twee Death Eaters die dreigend met hun staf haar richting uitwijzen en naar haar roepen, maar in plaats van geí¯ntimideerd te zijn, kijkt ze toe hoe Dorothy zich weet los te krijgen en naar Syll vlucht. Alleen straalt Sylls blik pure afschuw uit. Waarschijnlijk ook de reden waarom de Death Eater geen poging onderneemt haar terug te vangen, want ze ziet hem alleen maar gemeen grijnzen naar Dorothy. Ze kan het niet begrijpen dat er zo kortzichtige mensen bestaan die zo gefocust zijn op afkomst.

Helena voelt zich een beetje minder alleen wanneer ze achter zich een paar schrapende stoelen hoort van mensen die ook rechtstaan. Tot haar teleurstelling voelt ze echter dat Mairi en Donovan haar proberen te bedwingen door aan haar te trekken en te duwen. Ze draait zich om en kijkt Mairi en Donovan aan.

"Maar... Maar... Maar ze gaan haar vermoorden," reageert ze vol ongeloof, en best wel emotioneel. De woede en machteloosheid is in haar ogen te lezen. "Snappen jullie dat niet? Hoe kan je nu zitten en afwachten, toekijken hoe ze haar gaan vermoorden en niks doen? Dadelijk is het te laat, we moeten iets doen... Kijk met hoeveel we zijn..." Helena's verdediging zwakt langzaam af tot wat gemurmel wanneer ze ziet dat ze niemand meekrijgt. Machteloos en met neergeslagen ogen zet ze zich langzaam terug neer.

Ze snuift kort, merendeels om een snik te onderdrukken. Het jaagt haar schrik aan om te weten dat niemand in dit dorp voor je op zal komen wanneer je in de problemen zit. Langzaam, schuldbewust kijkt ze terug op wanneer ze Dorothy tegen Syll hoort smeken.

Olivier · Beginnend Tovenaar **Woonplaats:** Sado!

Hij bemerkt net te laat hoe Dorothy op hem af komt rennen en hem vastklampt. Wanneer hij haar aanraking voelt is het alsof hij een elektrische schok krijgt. Hij duwt haar zo ruw mogelijk van zich af in een reflex.

'Blijf van me af, jij hebt me al genoeg besmeurd!' Bijt hij haar toe. Hij wil dat ze verdwijnt uit zijn leven. Hij wil haar nooit meer zien. Deze situatie is al beschamend genoeg, zonder dat ze dit ook nog eens doet.

Wanneer ze opnieuw aan zijn mouw begint te trekken wendt hij zijn blik af. 'Wat weet jij in vredesnaam van houden van?' Hij kan zijn stem nauwelijks in bedwang houden. Met moeite lukt het hem om redelijk rustig te klinken. 'Je hebt me gebruikt, vieze modderbloed! Ga weg!

Zo hard als hij kan duwt hij Dorothy van zich af richting de Death Eater. Hij ziet dat ze op de grond valt maar voelt totaal geen medelijden. Dit was onvergefelijk.

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

De Death Eater kan het niet laten om een epic win-grijns op te zetten wanneer hij toekijkt hoe Syll reageert op zijn verloofde. Waarschijnlijk nu ex-verloofde. Wanneer Syll haar terug zijn richting uit duwt en ze op de grond smakt, wandelt hij er haast kalm naartoe en neemt haar weer vast.

Kort kijkt hij Syll aan. Hij weet wat er gebeurt met verraders van dit soort en in dit geval was dat niet anders. Maar hij is er zeker van dat Syll er momenteel geen enkele moeite meer mee heeft.

Hij buigt zich terug naar Dorothy. Het zal hier nu snel voorbij zijn.
"Ik veronderstel dat je hier nu niets meer te zoeken hebt," zegt hij wreed in haar oor. "Wat jammer nu dat het zo moet eindigen. Alleen, verlaten, met niemand die achter je staat... Niemand die je zal missen... Niemand die je nog zal noemen, tenzij om kwaad over je te spreken." Hij zucht kort. "Het spijt me, maar ik heb een job af te werken. Het is tijd om terug te gaan naar die Muggles van je."

Vliegensvlug haalt hij een dolk boven en boort die zonder enige aarzeling in Dorothy's borst. Verraders als zij verdienen het niet om pijnloos met een vloek te sterven. Hij zou het nog wat langer en pijnlijker hebben gedaan als ze zeeí«n van tijd gehad zouden hebben. Maar dit moest snel gaan. Hij trekt na enige tijd zijn dolk terug en laat Dorothy neerzakken op de grond.

Afbeelding

Helena kan haar ogen en oren niet geloven wanneer ze toekijkt hoe wreed en harteloos Syll reageert op Dorothy. Zwaar geschokt staart ze hem aan en doet geen enkele moeite om haar afschuw te verbergen. Afschuw naar Syll gericht. Dit kun je niet menen... Dit kun je echt niet menen...

Helena moet zichzelf enorm bedwingen om niet opnieuw recht te vliegen en op Syll af te stormen om hem iets aan te doen wanneer hij Dorothy van zich afduwt.
"Maar jullie gaan trouwen..." zegt ze ongelovig, nog met een stille stem. "Wat doe je nu? Jullie zouden trouwen!" deze keer roept ze het wat luider naar Syll. De haat die ze voor hem ontwikkelt, swingt nu al de pan uit. En ze hebben nog geen woord met elkaar gewisseld.

Nog voor ze het goed en wel beseft, ziet ze hoe de Death Eater een waarschijnlijk fatale uithaal doet naar Dorothy.
"NEE! NEE, NIET DOEN!" schreeuwt ze over het hele plein uit. Opnieuw springt ze recht van haar stoel, maar deze keer sprint ze zo snel als haar benen haar brengen kunnen naar Dorothy toe. Waarschijnlijk haar ambitieuze Helerimpulsen. Misschien is ze nog niet dood, misschien is ze nog te redden! Laat ze niet dood zijn!

OOC:: Impulsief much.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Mairi haalt eerst opgelucht adem wanneer Helena weer gaat zitten, maar kijkt dan geschokt naar de taferelen. Syll die Dorothy letterlijk weg smijt, de Death Eater die zich weer naar Dorothy buigt en vanuit het niets ineens op haar begint in te steken. Mairi slaakt een gilletje en kijkt naar Dorothy op de grond, naar de jurk die eens zo mooi wit was, maar die nu rood doorlopen is.

Plosteling voelt ze een heftige misselijkheid opkomen. Voor ze het weet ligt voor haar neus, voor een deel over de schoenen van een ander (maar het benul om te kijken bij wie die schoenen horen heeft ze weer niet), haar ontbijt. Bleek kijkt ze terug op naar Dorothy, terwijl Helena naast haar van haar stoel springt en naar Dorothy sprint.

Afbeelding

De Death Eater lacht hardop wanneer Syll zijn voormalige liefje afwijst. Hij lacht nog harder wanneer zijn collega dan eindelijk begint aan waar ze voor gekomen zijn. Het bloedbesmeurde wezen vermoorden. Dan hoort hij geschreeuw en nu toch enigzins geí¯rriteerd geraakt kijkt de DE om. En ja hoor, het is weer hetzelfde wichtje. Als ze straks hier klaar zijn zal hij haar natrekken en als het even kan zal hij haar persoonlijk om gaan leggen.

"Ga weg daar!" Schreeuwt hij haar toe. Hij kijkt naar het meisje dat bij Dorothy zit. "Ik zei, ga weg daar." roept hij nogmaals, maar voordat ze ook maar iets heeft kunnen doen zwiept hij met zijn wand en smijt hij op die manier Helena een paar meter achteruit, in de lege stoelen waar zojuist Dorothy en Syll nog zaten. De stoelen vallen om en de Death Eater kijkt honend naar Helena. "Striiiiiike." roept hij haar lachend toe, terwijl hij zijn wand op heft op nog maar een spreuk op haar af te vuren. Dat zal waarschijnlijk een crucio zijn, die heeft hij immers al voor minder uitgedeeld.

Ooc; Zolang H maar in leven bleef mocht ik alles doen :')

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Helena komt zowat slippend en knielend bij Dorothy terecht. Haar jurk zat volledig onder het bloed, maar ze ziet dat Dorothy nog niet bewegingsloos is. Vlug neemt ze haar hoofd vast, draait het haar richting uit en ziet ze dat Dorothy haar ogen nog zwak open heeft.

"Hou vol Dorothy," zegt ze, meer tegen zichzelf dan tegen haar terwijl de blik in Dorothy's ogen langzaam leger wordt. Met weinig hoop, want om dit te redden moet je een grote engelbewaarder hebben, richt ze haar staf op Dorothy's borst in een poging de bloeding te stelpen. Een fractie van een seconde kijkt ze op naar de Death Eater die naar haar schreeuwt, maar nog voor ze iets kan doen, wordt ze met een enorme kracht weggekatapulteerd. Helena komt met zo'n harde klap tegen de stoelen van het paar aan dat deze omvallen en ze zo van het verhoog op de straatstenen valt.

Een seconde of twee blijft ze liggen, bekomend van de klap, maar dan, met haar staf gelukkig nog stevig in haar hand geklemd, probeert ze terug recht te krabbelen. Helena probeert zich tegelijkertijd een spreuk voor de geest te halen die ze tegen haar tegenstander kan gebruiken, want buiten een Schildspreuk, heeft ze van duelleren niet veel kaas gegeten.

[RPG] The Blood of Sado

Wie is er online