[RPG] At the other side of the world (8)

Angel · Hotemetoot

Noah Taylor

Noah is te druk bezig met graven om de gebeurtenissen rondom de sarcofaag op te merken. Pas als Thomas begint te schreeuwen over 'het dood maken' kijkt hij op. Huh, wie? Hij werpt zijn broer zelfs nog een geí¯rriteerde blik toe. Ze moesten graven, waarom zou hij nu iemand willen doden, dat deed het zand wel als ze niet zouden opschieten. Bovendien moest Thomas eens leren zijn mond te houden en- MUMMY! Hij knippert even met zijn ogen, dat bedoeld Thomasje dus. Verbaasd kijkt hij van Thomas, naar de mummy en Jarrod. Vertwijfeld zoekt hij nogmaals de blik van zijn broer op. Dit was een openbare plek, iedereen was hier.
Jarrod begint te krijsen en eindigt uiteindelijk huilend aan zijn voeten. Geen tijd meer om alle voor en nadelen tegen elkaar af te wegen. De mummy tilt zijn wapen nogmaals hoog op om de genade klap uit te delen, zwaait ermee in het rond en blijft dan plots als bevroren staan. Het botte metaal slechts enkele centimers van Jarrod zijn neus en Noah zijn voeten. Hij mompelt iets in een vreemde, bijna sissende toon waarna de mummy gehoorzaam zijn wapen laat zakken en achteruit stapt. Als een stoute hond stapt hij terug in zijn sarcofaag.

Chase weet intussen samen met Sammie door de muur te breken zodat er een opening onstaat die net groot genoeg is om doorheen te kruipen.
Met een zucht haakt Noah zijn armen onder Jarrod zijn armen door om hem weer met beide benen op de grond te zetten. "Schiet op" moedigt hij hem grommend aan. Hij trekt ook Sophia richting de opening zodat ze een voor een naar buiten kunnen kruipen. Hij werpt nog een jachtige blik achterom als de deur gevaarlijk begint te trillen. "Ladies first" grijnst hij zenuwachtig als ze alle dames voor laten gaan.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock
ooc: sorrysorrysorry voor mijn lange afwezigheid! Met al die vakanties en het schoolwerk heb ik amper tijd gehad maar ik ben er weer!

Rose is zo snel ze mee kon rennen door al het zand heen, achter Thomas aan gerend en heeft pas weer tijd om op adem te komen wanneer ze in de graftombe beland zijn. Eentje zonder andere uitgang.
Wanneer ze dan ook opeens iemand vaagjes haar naam hoort roepen en iedereen dan vervolgens begint te graven, zet ook Rose haar nagels in de muur.

Rose stopt abrupt met graven wanneer Thomas opeens schreeuwt dat Noah iemand dood moet maken. Ze draait zich dan ook snel om om de situatie in beeld te krijgen. Haar blik schiet naar Noah en de mummy iets verderop. Wanneer hij in eerste instantie niet meteen actie onderneemt, wil Rose al bijna gefrustreerd naar hem schreeuwen dat hij het gewoon moet doen.

Wanneer er dan echter iets gebeurt en de mummy zich weer terug trekt, kan ze met moeite haar blik afwenden van de sarcofaag, waarna haar blik naar Noah schiet. Ze kijkt pas weer geschrokken op wanneer er opeens een opening in de muur ontstaat en Noah Jarrod en Sophia al door de opening laat kruipen.
Rose kijkt nog even snel achterom naar Thomas die iets verderop staat, waarna haar blik ook even naar de blokkering van de andere uitgang schiet. "Thomas!" roept ze hem dan ook snel, de enige die het verst van de opening is verwijdert.

Rose kijkt Noah nog even kort aan en kruipt vervolgens achter Jarrod en Sophia aan naar de andere kant, waar ze Chase en koning Samual aantreffen. Ze hebben echter geen tijd om elkaar opgelucht in de armen te vliegen of iets dergelijks, ze waren nog niet aan de oppervlakte.

Niinza · Professor

Sophia Koontz

Als Sophia Thomas 'Jarrod, kijk uit!' hoort roepen, wordt haar aandacht even afgeleid van het graven. Een gil ontsnapt haar als ze een mummie ziet verschijnen uit de sarcofaag. Als Thomas roept dan Noah hem dood moet maken, kijkt Sophia met grote ogen naar Noah. Wat gaat Noah in vredesnaam tegen een múmmy doen? Sophia kan haar blik niet loskrijgen van Noah, die er zowaar in slaagt zonder fysiek geweld de mummie te overmeesteren. Sophia rilt - wat was het toch met die Alusianen? Of was het enkel Noah?

Haar gedachten worden onderbroken als Noah haar meesleept naar de doorgang. Ze glimlacht naar hem, dankbaar, voordat ze zich door de opening begeeft. Bij Chase en Sammie blijft Sophia staan, ze weet niet echt wat er nu gaat gebeuren, aangezien ze nog niet helemaal ontsnapt lijken te zijn...

Angel · Hotemetoot

Noah Taylor

Noah negeert de blikken van de anderen, gelukkig voor hem is er genoeg afleiding en worden verdere gedachtes geblokkeerd door het feit dat ze nog steeds in een levensbedreigende situatie zitten. Hij pakt de arm van zijn broer stevig vast en duwt ook hem richting de opening. Niet van plan Thomas de kans te geven de held uit te hangen. Dat ging Noah ook niet doen. Hoewel Noah egoistisch zou kunnen worden genoemd is het Perci de taak op zich neemt om de rij te sluiten. Noah werpt nog even een twijfelachtige blik achterom voordat ook hij zich door de smalle opening weet te wurmen.

Afbeelding

Chase Alessia

Nu het grootste gedeelte van de groep er al is besluit Chase niet te wachten. Hij zal het eerste gedeelte van de groep naar boven brengen. Sammie wist de weg, dus dat was geen probleem. "De uitgang is vlakbij" hij wijst langs Sophia heen naar een plek waar zwak licht te zien is. Een stuk daadkrachtiger pakt hij Rose haar pols vast, niet van plan die los te laten voordat ze veilig buiten stonden. "Kom, ik wijs de weg" op een drafje rent hij richting het licht en gaat hij nog bijna onderuit door het vele zand dat nu naar binnen begint te stromen. Noah haalt hen in en is uiteindelijk als een van de eerste buiten om de anderen verder omhoog te helpen nu het pad meer een soort zandduin is geworden. De boel begint nog heftiger te schudden "Sammie!" roept Chase voordat hij Rose naar boven duwt.

Noah zit op zijn knieí«n in het zand voor de opening en steekt zijn hand uit om Sophia omhoog te helpen. "Pak m'n hand dan trek ik je omhoog"

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Samantha graaft alsof haar leven ervan af hangt, wat overigens ook zo is, en tot haar opluchting ziet ze vanuit haar ooghoek dat Noah en nog een paar haar komen helpen. Ze ziet hoe er al een kleine opening in de muur onstaat, maar wordt dan afgeleid door Noah die stopt met graven en Jarrod die huilend aan zijn voeten ligt. Alsof de situatie al niet erg genoeg is, is er dan ook nog een levende mummy!
Samantha kijkt van Noah naar de mummy en ziet dan hoe Noah de mummy gehoorzaam terug in zijn sarcofaag laat stappen. Het is overduidelijk dat Noah tegenwoordig ook beter met zijn gave kan omgaan.

Er zijn ondertussen al een aantal mensen door de opening in de muur gekropen. Samantha voelt hoe het zand steeds hoger komt en besluit dat het nu wel eens tijd wordt dat ook zij in veiligheid komt.
Ze laat Thomas voor gaan en doet dan een poging om er zelf ook nog doorheen te komen, al wordt dat wel steeds lastiger met al dat zand.

Agenia · Headhunter **Woonplaats:** Kruideniersstraat 71

Thomas zucht opgelucht als de mummy terug in zijn graf bevolen wordt. Zijn blik nog gefixeerd op de sarcofaag wordt hij meegetrokken door Noah en laat hij de scepter uit zijn handen vallen. Hij haast zich naar de opening en klautert zich erdoorheen, met hulp van zijn vader. Hij draait zich om en steekt zijn hand uit naar Samantha.
"Snel!"
Hij en Sammie trekken Samantha door het gat heen.

Terwijl de rest van de groep al richting de uitgang rent onder leiding van Sammie, moet Percival zich nog door de opening wurmen.
"Perce!"
Hij steekt zijn hand uit naar Percy en weet ook hem dan door het gat te werken. Erop rekenend dat Percy het zelf wel verder redt, zet Thomas het op een lopen, Percy achter zich aan.

Thomas verstijft als hij een schreeuw om hulp hoort achter zich. Percy is gevloerd door een omgevallen pilaar. Thomas rent erheen, duwt de pilaar van Percival af en helpt hem overeind. Hij wil weer doorrennen, maar merkt dat Perce strompelt door de klap. Hij hijst Percy over zijn schouders en rent zo snel als zijn benen hen kunnen dragen naar de uitgang.

"Thomas... ik red me wel..."
"Perce, ik laat je hier niet zomaar achter!"
"Nee, ik bedoel, ik kan wel weer rennen. We hoeven niet zo ver meer."
Thomas slikt en laat Percy los. Percy trekt een pijnlijk gezicht maar glimlacht dan zelfverzekerd. Ze rennen door.

Daar, daar is de uitgang. Het licht aan het einde wordt desondanks steeds kleiner en kleiner, door het zand dat steeds meer omhoog kruipt. Ze zetten een laatste sprint in gang en maken een zwanenduik door de nauwe doorgang...

Sammie trekt Samantha met Thomas' hulp door de opening.
"Kom, snel, we moeten hier weg!" schreeuwt hij gespannen, en hij geeft Samantha een duw in de rug. "Volg mij!"
Verlicht door nog maar één fakkel rent de groep gehaast door de gangen.
"We zijn er bijna!" schreeuwt hij over zijn schouder, in een poging de groep aan te moedigen. Daar, daar is de uitgang. De eerste paar treden na de opening zijn al volledig bedekt met zand, maar na een paar moeizame stappen klinken de hakken van zijn laarzen op de stenen treden.

Hij draait zich om en telt alle mensen die uit de tempel komen. Ja... ja... Sophia... Noah... Samantha... nu Thomas en Percy nog.

Thomas komt met een plof neer in het zand. Hij voelt een gigantische druk op zijn benen van het zand dat nu de tempel volledig verzwolgen heeft. Hij trekt zijn benen onder het zand uit en keert zich om.
"Perce??"
Nog op zijn knieí«n in het zand kruipt hij verschrikt naar de plek waar Percy zou moeten liggen.
"PERCIVAL!"
Uit het zand uitgestoken is enkel Percy's hand. Zijn vingers bewegen heel lichtjes naar binnen tot zijn hand volledig roerloos is.
"NEE!"
Thomas begint als een dolle hond te graven om de hand heen en trekt en trekt, maar Percy komt niet tevoorschijn.
"PERCY!"
Hij trekt nogmaals aan de hand. De hand schiet los, zonder Percy eraan, en verkruimelt tot slechts wat botten. Ontzet en sprakeloos laat Thomas de hand los. Hij hijgt van de inspanning en ontzetting.
"Nee... neeneeneenee..."

Sammie legt zijn hand op Thomas' schouder.
"Thomas..."
"Nee! Nee!"
"Thomas, verman je! Er is niets wat we kunnen doen..."
Thomas zucht, en laat zijn hoofd hangen.

Percy is dood.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Flynn loopt als een bezetene verder door het uitgestrekte landschap, terwijl het zweet langs zijn voorhoofd loopt.
Hij heeft géén flauw idee waar hij zich momenteel bevindt, waardoor een lichte paniekaanval niet meer ver verwijderd is.
Hij had gewoon moeten beseffen dat zijn ouders niet veel tegen hem hadden verteld voor een reden! Hij zit vast...In the middle of nowhere. Way to go, Flynn!

Hij slaakt een zucht en wil zich net in het zand ploffen, maar beseft dan dat dit eigenlijk geen slim idee is, aangezien de hitte en het zand dus gloeiend heet zal hebben.
Flynn kreunt lichtjes van onmacht en knippert met zijn ogen als hij meent een paar personen te zien in de verte. Of was hij nu aan het hallucineren?
Hij aarzelt even, maar zet het dan op het rennen.
'HELLUP!'

Darren · Volleerd Tovenaar **Woonplaats:** Assiah.

Dominic Logan

[....]

Chaos. Frustraties. Woede. Prince Charming die schijnbaar één of andere zieke gave heeft? Dominic heeft er genoeg van. Ziek van alles en iedereen doet hij een poging zich door de kleine doorgang heen te wurmen, zich zwaar irriterend aan Jarrod die vlak voor hem nog steeds paniekerig aan het hijgen is. Impulsief grijpt hij de jongen bij zijn kont en duwt hem met een harde zet vooruit. "Door jou gaan we er allemaal aan!''

Uitgeput probeert hij, ondanks zijn steeds doorgaande gezeur, nog wat mensen te helpen. Niet omdat hij zo goed was uiteraard. Gewoon, omdat, nou ja.. Niemand zou er toch naar vragen.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose laat zich door Chase meetrekken richting de uitgang trekken door het zand dat steeds meer in grotere hoeveelheden overal om hun heen volstroomt. Ze laat zich naar boven duwen door Chase en kruipt eenmaal boven nog een klein beetje verder zodat de volgenden ook meteen aan de oppervlakte kunnen komen en wordt al snel door een doodsbange en ongeruste moeder omhelsd.
Na een kort poosje maakt ze zich los van haar moeder om weer terug te kruipen en de rest naar boven te helpen. Ze kunnen pas opgelucht ademhalen wanneer iedereen veilig boven de grond zat.

Er gaat dan pas ook een opluchting door haar heen wanneer ook Thomas na zijn vader naar boven komt gekropen. Het lijkt even of er een grote last van haar schouders afzakt, maar daar schijnt het helaas te vroeg voor te zijn. Thomas begint opeens als een dolle hond te graven en om Percy te schreeuwen. Geschrokken kruipt ze wat meer naar hem toe, maar blijft al snel abrupt roerloos op haar plek stil wanneer er opeens een hand losschiet. Rose slaat geschrokken een hand voor haar mond en kijkt met grote ogen toe hoe de hand al snel verkruimelt tot slechts wat botten.
Langzamaan dringt het feit tot haar door dat ze Percival kwijt zijn. Voorgoed. Ontzet en van de shock weet ze geen vin te verroeren. Haar blik blijft hangen op Thomas en z'n vader, die hem zegt dat hij zich moet vermannen. Ze begint ongelovig haar hoofd te schudden terwijl de brok in haar keel steeds groter wordt.
Wanneer de tranen in haar ogen springen, weet ze zich naar Thomas te verroeren, maar wanneer ze zijn naam uit probeert te spreken, komt er geen geluid uit. Het kan haar niks schelen dat Sammie net nog heeft gezegd dat hij zich moet vermannen, dat was gewoon belachelijk op een moment als deze en ze slaat dan ook al gauw haar armen om Thomas' hals heen en stopt haar gezicht weg op z'n schouder.

Agenia · Headhunter **Woonplaats:** Kruideniersstraat 71

Thomas' ademhaling is erg jachtig. Hij voelt zijn vader hem bemoedigend in zijn schouder knijpen, maar helpen doet het niet. Als Rose hem dan om de hals valt, haalt hij diep adem, tot hij gekalmeerd is.

Mistroostig slaat hij zijn armen om haar heen. Hij scheurt zijn blik los van Percy's botten en begraaft zijn gezicht in Rose' haren.
"We zijn veilig," mompelt hij gesmoord, "de rest is veilig. Dat is wat telt."
Hij strijkt met zijn hand door haar haren, mede om zichzelf gerust te stellen.

"De dood is onontkoombaar. Niets om treurig om te zijn. Het is nu eenmaal de broer van het leven."
Een mantra wat hij vaak genoeg uit heeft gesproken, en altijd heilig in heeft geloofd. Maar nu klinken de woorden hol en betekenisloos.

Hij zucht diep en laat Rose dan uiteindelijk langzaam los. Hij wrijft in zijn oog.
"We moeten verder..." mompelt hij mistroostig, in een poging zich groot te houden.

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Samantha wordt gelukkig geholpen door Thomas en Sammie en vervolgt haar weg uit de tempel. Het vooruit bewegen gaat steeds moeilijker, maar ze komt er wel.
Opgelucht komt ze uit de tempel en wacht angstig af tot Thomas en Percy eruit komen. Daar is Thomas.. En Percy's hand.. Maar dan is hij weg.. Vol ongeloof kijkt ze naar het gebeuren. Dit kon niet waar zijn. Ze kent Percy nog van vroeger. Ofja.. Kende.. Ze voelt hoe een traan over haar wang loopt.

Ze wendt haar blik van de plek af waar voorheen de opening van de tempel was. Ze laat haar blik over de groep gaan en ziet Noah iets verderop staan. Ze haalt diep adem en veegt haar tranen uit haar gezicht. Een beetje onzeker loopt ze op hem af, ietwat angstig voor hoe hij hierop gaat reageren. Helemaal als ze de woorden van Thomas hoort, over dat de broer van leven dood is, waarop ze Thomas dan ook even half boos, half verontwaardigd aankijkt.

Samantha blijft even voor Noah staan en zoekt zijn blik. Ze voelt hoe haar ogen zich weer vullen met tranen en pakt Noah dan even goed vast. "˜Ik vind het zo erg..' brengt ze dan fluisterend uit.

Angel · Hotemetoot

Noah Taylor
Noah staat op een kleine afstand van het hele drama, zijn ogen gefixeerd op zijn broer. HIj had het gered, zonder Percival weliswaar. Percival was jarenlang als een tweede broer geweest, hun vertrouweling en vriend. En nu was hij dood. Noah zijn gezichtsuitdrukking verhardend iets terwijl zijn blik blijft rusten op de hand op Thomas zijn schouder. Wanneer hij Rose vanuit zijn ooghoeken in beweging ziet komen krullen zijn mondhoeken al mistroostig iets omhoog om even abrupt weer naar beneden te zakken wanneer ze Thomas besluit te troosten. Zijn kaken klemmen zich stevig op elkaar en zijn ogen boren zich in de rug van Thomas. Jaloers op Thomas zijn verdriet, op het feit dat hij het durft te uiten en dat het gewaardeerd wordt. Jaloers en verbitterd over alles glijden zijn ogen even af naar de plek in het zand. De plek waar Percival was.

Te afgeleid door alles merkt hij Samantha pas op het laatste moment op. Hij slikt de brok in zijn keel even weg en kijkt koel in haar zojuist met tranen gevulde ogen. Als ze hem dan ook nog eens moet omhelzen werkt dat alleen maar averechts bij hem. Op dit moment is hij slechts boos en enorm gefrustreerd doordat hij al zijn emoties binnen houdt. Want Percival zijn dood was anders dan de anderen, dit was persoonlijk. "Dat gevoel zal met de tijd wel weer weg gaan" antwoord hij kil op haar gefluister. De tijd zou alle wonden helen, misschien zelfs die van Noah zelf. Nu echter nog niet. Niet in de stemming voor geknuffel of getreur duwt hij haar ruwer dan bedoeld weer van zich af en draait hij resoluut om. "Kunnen we gaan? Ik wil terug naar de haven, naar de boot om onze reis voort zetten. " met een klagelijke zucht komt hij weer tot stilstand. Bezoek. Een jongen rent hun kant op en roept om hulp, waarbij Noah behulpzaam een stapje opzij doet om hem te laten passeren. Minachtend glijdt zijn blik over de kleding van de jongen. "Geweldig, nog een mens." hij snuift "Ben benieuwd wie zijn leven gaat geven voor deze nietsnut" mompelt hij "ik niet in elk geval" Koppig begint hij terug in de richting te lopen waar ze vandaan kwamen. Hij wil naar het hotel. Hij wil zijn emoties even kwijt kunnen en niet bepaald op de manier waarop Thomas dat had gedaan. Noah heeft geheel anderen plannen.

Alice · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Rapture

Jarrod Michaelis

Jarrod staart als verstijfd naar de mummie, als deze na een paar woorden van Noah weer in zijn sarcofaag gaat liggen. Het is maar goed dat Noah hem overeind trekt, anders was hij al het andere om zich heen vergeten. Hij knippert was uilachtig met zijn ogen als Noah tegen hem gromt dat hij op moet schieten. Jarrod voelt zich een beetje beledigd. Hoe moest hij nou weten dat die mummie tot leven zou komen?

Nog een beetje mokkend, kruipt hij achter Sophia aan, Dominic vlak achter hem. Echt snel gaat het niet. Dat zand is zo vies en het droogt zijn huid uit en- Excusez-moi? Zat Dominic nu aan zijn kont?! Zijn wangen kleuren vuurrood en hij weet niet of het van schrik of woede is. Zo snel als hij kan, krabbelt hij uit het gat, terwijl hij probeert zich in te houden. Hij is het gezeur van de ander inmiddels helemaal zat. Buiten dat hij steeds grapjes zat te maken over het feit dat Jarrod een crush op Noah heeft en maar al te graag duidelijk maakt dat hij totaal geen kans bij de prins maakt en steeds tegen hem zeurt over alles wat hij verkeerd doet, had hij zojuist een halve hartaanval gekregen en had Noah hem ook al af zitten katten, terwijl hij alleen in shock was.

Als ze eindelijk buiten staan, heeft hij pas door wat er aan de hand is, als hij Thomas Percival's naam hoort roepen. Snel draait hij zich weer om naar de ingang. "Wat.." Geschokt bekijkt hij het tafereel. Percy is dood.. Nee, dat kon niet. Ze waren ontsnapt. Er kon niemand dood zijn..

Hij merkt de nieuweling niet eens op, die hysterisch aan komt rennen. Alles wordt hem een beetje teveel. Hij kijkt naar Thomas, die al wordt geholpen door Sammie en Rose. Automatisch glijden zijn ogen naar Noah, maar die heeft Samantha al aan zich hangen. Een steek van jaloezie gaat door hem heen, terwijl de woorden van zowel Noah als Dominic opnieuw door zijn hoofd gaan. Gefrustreerd, verward en gekwetst, wendt hij zich daarom tot de tweede persoon. "Wil je alsjeblieft ophouden met je gezeur? Je zit me helemaal tot HIER, oké? Fine, je bent homofoob, ofzo. Dan hoef je nog niet aan mijn.. mijn.. kont te zitten! Waar denk je dat je mee bezig bent? We hebben je toegelaten in onze groep en jij hebt het je missie gemaakt om mij belachelijk te maken, ofzo?"

Hij draait zich om en begint achter Noah aan te lopen. Ook hij wil maar al te graag terug naar het hotel. Al is het alleen om uit dit zand en de hitte te zijn. Normaal zou hij zich richten op de nieuweling, maar hij is uitgeput en vies. Hij wil enkel douchen en slapen. En weg van Dominic.

Trijn · Opperste Hotemetoot

Flynn staakt zijn voetstappen als hij enkele meters van de personen verwijderd is.
Hij kan niet geloven dat er werkelijk andere mensen in zijn buurt zijn.
Hij haalt opgelucht adem terwijl zijn milt pijn doet van het lopen, dus besluit ie van een hand tegen zijn zij aan te duwen. Niet dat het veel zal helpen.

Hij bijt op zijn lip en merkt dat de sfeer er gespannen is.
Aarzelend laat hij zijn ogen over het tafereel glijden en vangt vaag op dat er één of andere Percy dood is.
Hij slikt en besluit van zich even afzijdig te houden.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose sluit haar ogen en stopt haar gezicht nog wat verder weg in z'n schouder wanneer hij de zijne in haar haren begraaft en wat gesmoorde woorden mompelt. Ze knikt heel lichtjes en weet nog net een gesmoorde snik binnen te houden.
Rustig probeert ze een beetje op adem te komen door het langzaam maar zeker goed tot haar door te laten dringen. Zijn woorden die volgen zijn een stuk leger dan de vorige. Ze bijt eventjes op haar lip, de holle woorden brengen een ijzige kalmte met zich mee, terwijl haar gedachten even naar Noah schieten. Ze laat Thomas dan uiteindelijk ook los en knikt lichtjes wanneer hij zegt dat ze verder moeten.
"Maak je geen zorgen, het komt goed.." fluistert ze nog zachtjes, waarna ze voorzichtig opstaat en haar hand vervolgens ook naar Thomas toestrekt. Haar aandacht wordt al gauw getrokken door Noah, die nogal kil en resoluut besluit meteen weg te willen gaan en onderweg nog iemand anders wat toesnuift - iemand onbekends. Hij wordt al snel gevolgd door een even gefrustreerde Jarrod en Rose laat haar blik even over de rest gaan. De rest was okay, ze konden nu inderdaad maar beter zo snel mogelijk terug gaan en hopen dat dit alles niet voor niks was geweest.

[RPG] At the other side of the world (8)

Wie is er online