[AF] De moord op Christina

Tessa Tinkels

Citaat:

DE MOORD OP CHRISTINA

Angstig keek ik rond toen ik in een koets naar zweinstein werd gebracht.
Dus dit is zweinstein zoals het nu is.
Wat anders als toen prof. Wafelaar nog schoolhoofd was.
Ik trilde een beetje bij de gedachte weer door zweinstein te lopen.Alsof er niks aan de hand was.
Maar er was wel degelijk iets aan de hand.
Hier was Christina vermoord.Christy overheerste en ze was nooit meer terug gekomen.
Hoe kan ik nou doen alsof het heel nromaal was?
Alsof ik het leuke vind lerares verweer tegen de zwarte kunsten te worden?
Ik zuchtte.
Toen de koetsen stopten , stapte ik voorzichtig uit.Ik moest heel voorzichtig doen , want ik stond zo te trillen dat ik elk moment om kon vallen.
Dit werd mijn thuis , de komende tien maanden.Ik keek nar het kasteel.
Kom op christy, dacht ik bij mezelf. Het valt allemaal heus wel mee.Je bent goed als lerares , , dat zeiden ze ook op Klammfels ook!
Ja maar hun hebben niets tegen zwarte kunsten klonk een stemmetje in mijn achterhoofd
Hier de meesten wel!
Ik zuchte noogmaals.
De andere leraren stapten ook uit de koets.
Niemand merkte dat ik zo stond te zuchten en te trillen
Natuurlijk niet.
Zo was het altijd geweest.Ze negeerden me overal en dwongen me om op te vallen.
Ik bestaa ook! Had ik willen uitschreeuwen
Kijk dan , hier sta ik!
Kijk dan!!
Maar natuurlijk kijkt niemand naar me om.
Slechts een iemand heeft door dat ik besta.Edana
Mijn enige dierbare.Mijn eenhoorn.

De volgende morgen gaf ik mijn eerste les.
De leerlingen hebben nu wel door dat ik besta.dacht ik sarcastisch.
Logisch , want ik bepaal of ze overgaan of niet.
Maar ik zal ervoor zorgen dat iedereen weet wie ik ben!
Ik ga beroemd worden! Ik laat me niet op me kop zitten!
Dat dacht ik zo vaak.Maar nooit was het ervan gekomen.
Gelukkig was ik veel eerder dan mijn 6ejaars leerlingen in het lokaal , zodat ik rustig kon wennen.
Ik raakte in paniek toen ik het VTZK lokaal zag , maar ik dwong mezelf rustig naar het bureau te lopen en te gaan zitten.
Hier was het allemaal begonnen.Hier was Christy tot leven gekomen.
Chistina was zwak geweest en had Chisty niet kunnen verdringen.
Maar ik had er toch goed aan gedaan? Mensen wisten eindelijk dta ik bestond!
Jaja.zei de stem weer en op welke manier? Vonden ze het leuk dat ze je kenden?
Nee,gaf ik toe.
Plotseling kwamen mijn leerlingen binnen lopen.
Wees grappig! Zei ik nog tegen mezelf.
Ik haalde diep adem en begon met de les

en , wat vinden jullie van het eerste deel?

Tessa Tinkels

‘Hallo allemaal!!
In dit lokaal zullen jullie je lessen verweer tegen de zwarte kunsten beleven.
Schrik niet als het ineens is verandert in een moeras , want we doen ook wel eens praktijk lessen en ik heb zo mijn redenen om niet in het verboden bos te komen.’
Iedereen keek me verwachtingsvol aan en ik bedacht me dat ik me best meost doen aan die verwachtingen te voldoen.
‘Jullie zullen deze lessen hard nodig hebben na de terugkeer van Voldemort.’
De hele klas was gelijk in paniek.
Gek eigenlijk,dacht ik.Iedereen hier is zo bang voor voldemort , en ik ben eigenlijk bang voor iets heel stoms.Voldemort is toch eigenlijk tien keer zo erg?
‘professor Vindra?,voldemort is niet herrezen. Hij is dood.’een jongen met een bleek , spits gezicht en ijsblauwe ogen was opgestaan.Draco malfidus,wist ik
‘Wat jullie van Voldemort denken moeten jullie zelf weten , ik leer jullie je alleen te verweren tegen de zwarte Kunsten.’zei ze kalmpjes.
Laten we maar meteen beginnen.
Eens kijken…waar zullen we mee beginnen?
Ik denk dat we maar eens beginnen met feeksen.’
De rest van de les verliep gladjes.We hebben veel gepraat over feeksen en over je ervaringen ermee.Het bleek dat er heel wat mensen tegen waren gekomen
Aan het eind van de les wilde iemand beginnen over zijn boeman, die in een feeks was verandert.Gauw ging ik op een ander onderwerp over.
‘Oke jongens en meisjes .Huiswerk: lees pagina 5 en 6 ovver feeksen in jullie zwarte kunsten boek.en ik wil graag van jullie allemaal een klein opstelletje zien over wie je bent , je afdeling, naam en ervaringen met feeksen.Volgende week praktijk les , dus vraag m maar aan prof. Stronk of jullie oorwarmeers van haar mogen lenen.Tot ziens!’zei ik nog gauw en ik liep haastig het lokaal uit.
Ik dacht dat ik moest overgeven van al die vreselijke herrineringen die waren opgekomen bij de gedachte aan boemannen.
Ik moest dit lokaal uit , en gauw!
Waarom had ik in hemelsnaam deze baan aangenomen!
Mijn god , waar was ik mee begonnen??!!
Het is goed voor je , daarom! Weet je nog?je hebt zelf gereageerd op perkamentus’ reaktie omdat je dan misschien christina terugvind.
Wil ik weer Christina zijn dan? Dacht ik verbaasd.
Ja inderdaad.Je kunt heus wel Christina zijjn zonder genegeerd te wordenNee. Dacht ik somber. Deze keer had de stem geen gelijk.Christina is weg en zou nooit meer terug komen.Dat kon gewoon niet en dat wilde ik ook niet.Christina bestond niet.Alleen voor mij.
Christy bestond wel.En dat wisten ze.
En dat is al een stuk beter als de Christina Kistel

Tessa Tinkels

sorry door een foutje van mezelf had ik alle berichten behalve het eerste verwijderd...
sorry!

Schuifelend liep ik aar mijn kantoortje.
Daar ging ik een planning maken wat ik ging behandelen bij de lessen voor de 2e en 4e jaars.
Plotseling werd er op mijn deur geklopt.
‘Binnen.’
George Wemel kwam naar binnen.
‘Hallow! Hoe is het ermee?’
‘goed hoor .’ george smilede.
‘hier is het verplaatsbare moeras dat je besteld had.’
‘ach bedankt.Hooe si het met jullie fopshop?’
‘great! De zaken staan goed , vooral de spijbelsmuldozen verkopen goed! Ik meot weer gauw terug , want Fred heeft eht superdruk aan de wegisweg.’
‘oke! Ik zie je aan de wegisweg!’ riep ik george nog na.
Ik keek naar het kleine doosje dat hij op mijn bureau had gezet.
Mooi..Als ik dat moeras in mijn lokaal zet kan ik mooi met de 3e jaars kappa’s en wierlingen behandelen.
Die george.Die had toch mooi maar eens een topfopshop gestart , die nog toppie liep ook!
Ik leunde ontspannend achterover en liet mijn gedachten de vrije loop.
Ik hoefde geen lessen meer voor te bereiden dus ik had eigenlijk niets meer te doen.
Mijn oog viel op een snoepje dat valk naast de doos met het moeras lag.
Zonder er verder bij na te denken pakte ik hem en stopte hem in mijn mond.
‘Oeps! Foutje!! Voor george kwam had het er niet gelegen dus-‘ zei ik hardop,
maar ik kon mijn zin niet eens afmaken want ik was al verandert in een kanarie.het was heel vreemd.
Langzaam werd ik kleiner en kleiner , en mijn gedachten waren nu ook een stuk minder gecompliceerder .Ik voeldeme echt als een kanarie.
Maar ik veranderde al gauw terug.
‘-..dus het moet een kanariekano zijn.’vulde ik aan.
Dat was eigenlijk best een gaaf gevoel.Als klein dier heb je een stuk minder gedachtes en heb je ffe rust.
Ik nam een besluit.Ik zou een faunaat worden.

Nog de volgende dag ging ik lang professor anderling en zei ik dat ik een faunaat wilde worden.
Ze keek me verbaast aan.
Mooi zo , dacht ik , nog eentje die eindelijk door heeft at ik besta.
‘hier is een formulier.’ Zei ze terwijl ze naar haar bureau liep een er een dikke rol perkament uit haalde.
‘Vul dit in , en geef het dan aan mij , ik zal het naar het ministerie sturen.
Daarna sturen ze je een recept voor een toverdrank en de datum waarop je naar het ministerie moet komen om een test te doen wat voor dier je word.
Nou tot ziens.’ Ze wierp een blik op de dikke rol perkament en keek m me weer aan.
‘en succes.ik denk dat ik je pas over 2 weken zal terug zien’ ze glimlachte en ging weer opstellen van leerlingen nakijken.
Zodra ik in mijn kantoor was , liet ik mijn gedachten weer de vrije loop.
George is de enige die de Christina naar boven weet te halen. Als een zombie , lijkt het wel.
George… Dacht ik nog en alles werd zwart.Ik viel in een diepe slaap.

De volgende morgen werd ik veel te laat wakker.Ik holde gauw naar de grote zaal , waar ik naast professor anderling wilde gaan zitten , tot mijn oog viel op george wemel.
‘Heeej George!’ en ik ging naast hem zitten

Tessa Tinkels

‘hallow Christy!!
Hoe was mijn kanariekano?’vroeg hij grijnzend
‘lekker.’ Antwoordde ik simpelweg.
‘Het bracht me op het idee faunaat te worden.’
‘En,wat voor dier wordt je?
Een…kanarie misschien?’
‘misschien wel ja.’ Zij ik lachend en tien minuten later waren we verwikkeld in een druk gesprek over faunaten en kanariekano’s.’
‘wat doe je hier eigenlijk?’ vroeg ik plotseling
‘invallen voor madame Hooch.Ze heeft een klap gehad van een beuker van korzel.’

Toen ik even later naar mijn kantoortje liep , zuchtte ik diep bij de aanblik van de stapel opstellen naast mijn bureau.Ze kwamen even hoog als het bureau zelf en ik besloot er maar eens aan te beginnen.Maar al snel dwaalden mijn gedachten af.
Volgens mij kan ik Christina terug laten komen.Met hulp van George.Ik kan het proberen..
Christy toch! Christina was dom , onwetend van alle macht!
Wees blij da ze vermoord is en neit emeer terug komt!
Ik werd gek van die stem die me altijd de les las.
Maar dat hoorde bij Christy .Dat is Christy
Die stem vertelt me altijd al wat ik moet doen.Dacht ik paniekerig.
Maar was dat altijd wel het goed? Was het wel heet juiste
Natuurlijk.Christy bestaat toch?
Het was waar.
Christy bestaat.

Het was moeilijk , maar uiteindelijk wist ikj toch mijn aandacht bij de opstellen te houden.
De stapel onbekeken vellen verdween langzamerhand.Of in ieder geval;hij werd een stuk kleiner.
Naar toen ze er nog 3 moest bekijken , lukte het opeens niet meer.
Ze was bij Simon Filister’s opstel.Hij vertelde uitvoerig over zijn beoamnd die een feeks was geworden.
Boeman.
Boeman-….begon het stemmetje weer,maar ik was hem voor.
Rot op Christy!!
Boemannen zijn niets om bang voor te zijn.Oke.Die ene keer was wel erg , maar om er nu een eeuwige angst aan over te houden?
Mijn gedachten dwaalden weer af naar die ene dag , 11 oktober.
We hadden een boeman voor ons neus en van professor Yura moesten ze de boeman verdrijven.
Haar boeman. Een naar gevoel bekroop haar toen ze eraan dacht.
Stomme Christina! Waarom liet ze zich zo gaan!!??
Haar boeman…Hij was verandert in een kind.Een jongen.Precies die ene jongen.Die Chistina al tijden leuk vond.
Ze was nog een eerstejaars,en nog zwak.Toen ze die jongen zag,en hij haar negerend voorbij leip , was de klas begonnen met lachen en Christina wist wat de klas had gedacht.
Die stomme huilebalk van een Chistina ! Daar staat ze , met een boeman die verandert is in Steve Candal en zij staat te huilen omdat hij haar negeert? Wat is daar nou zo erg aan?
Blijkbaar niemand begreep wat er erg is aan negeren,dacht Chistina somber toen ze haar met tranen van het lachen aankeken.

Tessa Tinkels

En toen was het nog erger geworden. Die stomme zwadderaars deden alsof ze haar niet zagen en botsten tegen haar op. En toen heeft Christina een besluit genomen.Ze zou Christy worden.
Christy is in me opgekomen.Ik veranderde totaal.Qua uiterlijk , qua innerlijk.Zelfs mijn achternaam veranderde ik naar Vindra.
Ik werd beste vriendinnen met Pamela malfidus en ik was een van de bekendste meisjes van school.
Maar ook een van de meest gehate. Zelfs de enkele mede zwadderaars hadden een hekel aan me.
Maar ik had lol ,ik werd gezien en mensen hadden eindelijk door dat ik bestond! Sommigen waren zelfs bang voor me.
Dat was wel logisch , iedereen die ik niet mocht vervloekte ik op de gangen , en ik was nog nooit terug vervloekt.
In mijn 4e jaar kon ik mijn bekendheid niet meer aan. Ik vertrok aar Klammfels en leefde daar weliswaar door als Christy , een sluw , gemeen meisje met gevoel voor humor .Ik was minder erg als eerst , en deed onschuldigen niks.Toch wist ook op klammfels iedereen dat ik bestond en daar hadden ze vrede mee.Klammfels duurde maar 5 jaar en dna dat jaar werd ik proeflerares.Ze vonden me goed , heel goed.
Ik maakte een reis rond de wereld en maakte kennis met allerlei duistere wezens.
Ik leerde me ertegen verweren.
En vorige maand werd ik 17. Oud genoeg om les te geven aan zweinstein.
Ik was trots ,koppig en besloot dat Christy Chistina’s angsten moest overwinnen.
Ik rilde aan al die herineringen.
En dan was er nog george.
Hij had nooit begrepen waarom ik zomaar van zweinstein afging.Ik kende hem al vanaf dat we een jaar of 6 waren , en bij hem was ik altijd hetzelfde gebleven.Ik was bij hem niet angstig , teruggetrokken of vls en gemeen , maar gewoon vrolijk , humoristisch en samen hadden we de grootste lol.hij kende me beter als ieder ander en zelfs beter als ikzelf.We waren als broer en zus.
Maar nu ben ik nog steeds Christy , dacht ik bij mezelf.
Wil je nog wel Christy zijn?
Ben ik nog wel christy?
Ik werd gek van mijn gedachte , mijn overpeinzingen en mijn twijfels dat ik mezelf een (zachte) klap tegen mijn gezicht gaf.
Ik kwam weer bij mijn positieven.Eindelijk.Na 6 jaar.Ik zou weer Christina worden
Christy is beter! Christy bestaat! Christina is veel te angstig en te bang !!!
Kom op zeg! Ben je nu alweer zo zwak bezig?Ik verdrong dat stemmetje. Maar het lukte me voor geen meter.Die stem zou eeuwig blijven , dat wist ik zeker.
Ik was 4 jaar mee bezig geweest me te leren precies de goede dingen te leren om populair te zijn.
Afleren zou nog moeilijker gaan.
Op dat moment werd er geklopt op de deur.
‘binnen’ antwoorddde ik automatisch .
‘hallo Christy.’ Zei een breed grijnzende george toen hij me uitgeput zag liggen op me bed.
‘george…ik heb een besluit genomen.Ik wil graag-’plotseling stopte ik weer
Ze vergeten wie je bent..Vraag nu niet Christina genoemd te worden.die is dood en komt niet meer terug.Ze vergeten je weer , je bestaat toch eindelijk!‘wadist?’ vroeg George toen ik plotseling gestopt was.Ik keek hem aan.Zou hij het vreemd vinden?
‘niks…laat maar’

Tessa Tinkels

Toen ik even later weer alleen was(george was alleen even een praatje komen maken) viel mijn oog op het zijvakje van mijn hutkoffer.
Die was al jaren dicht…Ik had er niet meer ingekeken sinds mijn vertrek van Klammfels.
Ik keek de koffer door en zag allerlei foto’s.
Ze waren best pijnlijk.Foto’s van Christina toen ze somber aan een tafel zat…foto’s van mij en pamela….foto’s van mijn ouders.Die scheurde ik meteen doormidden.
Plotseling zag ik de laatste foto van Pamela en mij samen.Vlak voor mijn vertrek van Zweinstein.We waren aan het strand wezen zwemmen met een aantal zwadderaars die mij wel
Mochten en zoals gewoonlijk stond Pam er spierwit bij , met haar blonde haar sluik langs haar gezicht.
Ik daarentegen was goed gebruind en had dik , bruin haar.
Het was duidelijk te zien dat ik dat was en niet Christina.
Het opvallendste was dat ik er echt uitzag alsof ik het naar mijn zin had en ik had niet meer die twinkeling in mijn ogen.Ik had niet meer zo’n ondeugende lach ,maar een klein , gemeen Lachje. We stonden er allebei bij als typische zwadderaars.Allebei een beetje sexy kijkend..my god…
Ik zag de zin die we er samen op hadden geschreven.In 2 verschillende handschriften stond het er : Chrystie en Pamela.
Ik gruwelde en wilde de foto niet langer zien.
Ik gooide hem gauw naar de andere hoek van de kamer.Recht tegen de neus van harry potter aan.
‘hallo meneer Potter.Had u een vraagje?’
‘wel , professor…Eigenlijk…wild eik u vragen of u ook op zweinstein hebt gezeten en er in uw 4e jaar af bent gegaan.
‘Dat klopt harry.’
‘was u..nouw jah , laat ook maar.’
Hij glimlachte naar me.
‘weet je wat ik nouw vreemd vind?’ begon ik plotseling.
‘dat ik maar 1 jaar ouder ben als jij ,en ik al lerares en jij nog een leerling..Vreemd….’
‘ja….’ Knikte harry.
Een tijdje waren ze stil. Ieder met zijn eigen gedachten.
‘ik eh…moet maar weer eens gaan..’ begon Harry
‘is goed….doeg!’
ze keken elkaar aan.
‘doej.’ Zei harry nog en zachtjes sloot hij de deur.
Dat was hem dus.Degene waar mijn ouders zo’n hekel aan hadden.Nou , mijn ouders konden barsten.
Op het moment dat ik dat dacht voelde ik een felle steek door mijn arm gaan.Gauw greep ik ernaar met haar andere hand .
Ik zou me niet op haar kop laten zitten. Ik ben christy.Ik heb een eigen wil.
Ik voelde weer een hevige pijn door mijn arm gaan. Het was alsof mijn arm in brand stond!
De kamer waarin ik was werd wazig en een ander beeld verscheen voor haar ogen.

Een meisje met opvallend lang bruin haar bevond zich in de kamer van hoge nood.Ze lag op een lekker zacht , groot bed en huilde hartverscheurend. Ik stond op een afstand toe te kijken..ik besfte dat het een herrinering was.

Tessa Tinkels

‘Niemand zal me missen.nee hoor , de mensen weten niet eens dat Christina Kistel bestaat!
Jemig…Hier moet echt een eind aan komen… Die verdraaide boeman ook…’ mompelde het meisje,Christina Kistel.ze voelde weer het verdriet en de pijn door haar heen gaan van 6 jaar terug , toen ze 11 was.
Het was 11 oktober en ijskoud .Ik herkende de herrinering.De vreselijkste van mijn hele leven
Toen Christina merkte dat het zo koud was , zag ze ineens een haard in de hoek stond..Hij vloog meteen in brand en de behaaglijke warmte verspreidde zich.
Eeen grote ,witte eenhoorn verscheen in het vuur.De eenhoorn had een mooie ketting aan.
Verbaasd keek ik toe hoe de eenhoorn naar Christina liep.Ik wilde wakker worden , dit was mijn eigen herindering niet.
Maar de eenhoorn liep niet op christina af , maar op mij!
Verbaast keek ik ernaar.
Dit klopte niet. Dit is mijn herinering niet.
Nee inderdaad. Zei de eenhoorn opeens.
Herken je me niet meer? Ik ben het ,Edana.Je bent de laatste tijd veel te veel met je zelf bezig.. je vergeet Christina , controleert of je wel het goede zegt.
Dat moet je niet doen! Luister naar je innerlijk , of dat nou Christy of christina is , het maakt niet uit.
De kamer vervaagde en plotseling zag ik weer een meisje…Dit keer was ze opgemaakt en keek ze gemeen.
Ik bent het…dacht ik weer verbaasd.
Ik vervloekte een eerstejaars huffelpuf die langskwam en lachte erom met Pamela.
Zie je wat het verschil is? Hoorde ik de eenhoorn achter me zeggen
Ja…Het ene moment heb ik verdriet en ben ik eenzaam.
Het andere moment heb ik lol met mijn beste vriendin….
Wat is beter , denk je?
Dat laatste natuurlijk!
En waarom…?
Omdat ik daar niet eenzaam ben , en lol heb.
Vond je dat echt grappig , zo’n onschuldige eerstejaars vervloeken?Plotseling voelde ik me ongemakkelijk.
'Ja…nee..Nouwja… Ja best wel'
Nee dat vond je niet!Je was veel teveel in de ban jezelf niet te zijn , waardoor je een…een…gemeen kreng werd!

Langzaam werd ik weer wakker en zag ik mijn kamer weer duidelijk.
Ik snapte het nog steeds niet…
Maar ik wist wel wat me te doen stond..
Gauw trok ik mijn mantel aan en vertrok naar naar het kleine onzichtbare bos achter het kasteel.
‘EDANA!’ gilde ik en meteen kwam ze aandraven..
Ze gaf me een por in mijn zij met haar neus en keek me vragend aan.
Ik had het niet gedroomd…Het was duidelijk wat edana bedoelde ik moest mezelf zien terug te vinden en normaal doen.
Ik aaide Edana en hoopte dat ze me begreep
Goed zo… klonk een zachte stem in mijn achterhoofd.maar deze keer was het geen Christy of Christina of wie dan ook. Het was niemand minder dan edana.

Tessa Tinkels

De volgende morgen werd ik met een schok wakker.
Ik heb alles gedroomd,dacht ik .Het kan niet waar zijn.
Het is een sprookje , Edana kan niet praten!
Hahaha Onze kleine stomme Christy zit zich druk te maken om een of ander zielig klein meisje,ChristinaIk haat je! Gilde ik,maar er kwam geen geluid uit mijn mond.
Ondanks dat ik al 17 was , voelde ik me bang , klein en hulpeloos.
Ik voelde me angstiger als ooit te voren , angstig omdat Christina er weer was.
Christina was herrezen.
De paniek golfde door mijn lichaam.ik trilde van top tot teen en had het vanbinnen warm en koud tegelijk.
Wat moet ik doen? dacht ik geallarmeerd
Het was rottig.. ik voelde beurtelings 2 verschillende personen door mijn lijf gaan.Ik voerde hele gesprekken met mezelf vanbinnen , met die stomme Christina als Christy had gewonnen , en omgekeerd
Ik haat mezelf.Hoe kan ik nou 2 personen tegelijk zijn?
Oh my god…ik word echt supercrazy hiervan.Ik kan moeilijk 2 personen tegelijk zijn!
Ik haat Christina , maar Christy is een ook een supertrut!
Maar Christy was sterker. Ze had jarenlang in me gezeten en was nieuw en nog sterk. Christina was jaren dood geweest en bestond al te lang.. Ze was afgezwakt en hulpeloos.
Ik werd gek van mezelf.
Hoe kan je nou 2 personen tegelijk zijn en met je zelf vechten?
Toch lukte het , vanbinnen. Maar de strijd werd gewonnen door Christy en die bezat me de meeste tijd.Ik haatte Chrsity , maar kon er niks tegen doen..
Ik wist dat als ik iemand zag die hulpeloos en bang was , ik diegene zou vervloeken.
Toen besloot ik dat het tijd werd naar Perkamentus te gaan.
‘Christy! Hoe is het met je?
Een probleem met je leerlingen?’ vroeg hij meteen toen ik eenmaal voor de deur van zijn kantoortje stond.
‘ nee , nee… Het gaat juist hartstikke goed met ze.’
Ik dacht dat je het krengen vond? Zei dat irritante stemmetje weer
Ze zijn aardig,ja! Zei ik tegen die stomme stem en ik vertelde verder tegen perkamentus
‘professor?
Het probleem is gewoon…Ik …Het klinkt misschien stom maar..’
‘niks is stom,het is gewoon nooit wat het lijkt. ‘ zei perkamentus.
Ookal snapte ik er niks van m, keek hem alleeen maar even raar aan en vervolgde.
‘nou…goed dan…. Ik heb een dubbele persoonlijkheid. Vroeger was ik eenzaam en hulpeloos, en dat is Christina.En toen was ik het beu-‘
Ik keek perkamentus aan.Vond hij het gek? Maar ik vervolgde al gauw weer.
‘…was ik het beu en besloot ik populair te worden… En dat werd Christy…Christina verdween en ik was blij ,maar nu zit ik met een probleem… Ik heb een gevecht met mezelf..Het ene moment ben ik de een en het andere moment de andere.Ik haat het….Ik ben bang voor mezelf en weet niet wie ik nu ben.Het is rottig en vreemd gevechten met je zelf te voeren vanbinnen.’
Ik besloot om maar alles te vertellen , dan was het er tenminste uit..
Toen ik dat laatste zei, keek perkamentus me kalmpjes aan.
‘Het is niet vreemd of leuk , integendeel. Het is de harde waarheid.Iets vreselijks maar ook iets vreemds en misterieus.’
Ik keek hem niet begrijpend aan , maar hij ontweek mijn blik en ging gewoon verder.
‘Wat jij moet doen , is op reis gaan. Jezelf vinden.’

Tessa Tinkels

Hij keek me nu aan over zijn halfronde brilletje.
‘Ik zal uw lessen in de tussentijd overnemen.
Edana mag u met u meenemen.’
Ik keek hem met open mond aan. Hoe wist hij van Edana???
‘Edana zal u helpen uw weg e vervolgen en u wijs te maken wie u bent..
Ik stel voor in tussentijd uw naam te veranderen , wat een nieuwe , sterke persoonlijkheid wordt..
Maar je moet wel wat doen om Jezelf te vinden.
U neemt ook een feniks mee , Jabelou deze feniks is van jongedame Loena Leeflang , dus wees er voorzichtig mee.Juffrouw Leeflang stond hem met plezier af , maar dat wilt niet zeggen dat u er misbruik van mag maken.
Daarnaast wil ik zeggen dat het gebied war je doorheen moet komen het Ongekende Gebied wordt genoemd.Het is maar eens in de tien jaar open , en op het moment is hij toeganklijk
Het wordt gebruikt om iemand te vinden , in de zin van te weten te komen wie het is..
In uw geval zoekt u uzelf. U zult niemand tegen komen , tenzij iemand totaal niet begrijpt wie je bent en wat voor karakter je hebt ,dan kan u iemand tegen komen die ook naar u op zoek gaan.
U zult gevaren moeten doorstaan , maar ook beproevingen zoals het geloven in jezelf en weten wat je doet op een moment.
Als u uw doel bereikt hebt , dan weet u wie u bent.
U zult dan de groene veer vinden.Deze vind je pas als je jezelf goed kent..
Dan schrijf je met die veer in de lucht wie je bent.
Dan keer je terug naar zweinstein hier , en als het goed is zijn Christy en Christina dan verdwenen.’
Ik was sprakeloos. Ik keek hem met open hangende mond aan.Wat een oplosssing!Wat een gedoe! Maar het is te hopen dat het helpt.Ik –word –totally-crazy-van –mezelf!
Zei ik tegen het stemmetje dat weer eens klonk in mijn achterhoofd . Maar ik praatte(of eigenlijk dacht) er dwars doorheen.
‘o-oke. Hoelang blijf ik weg?’
‘dat licht eraan. Hoe snel u weet wie u bent.
Weet uw al hoe u gaat heten?’
‘jep.’ Zei ik meteen.. ik vond al een lange tijd een naam mooi.
‘Marike.’
‘Goed , Marike..Ik zal u er zo heen verplaatsen.U mag eerst nog afscheid nemen van uw dierbaren.’ Ik draaide me al om en wilde al het kantoortje uit lopen , maar Perkamenttus onderbrak me.
‘Marike? Onthoudt altijd een ding: Uit je keuzes blijkt wie je bent.’
Ik knikte , en liep het kantoortje uit… Vol van al deze informatie ,had ik het gevoel al;sof mijn hoofd overliep.
Snel liep ik naar George’s kantoor.
‘George?George ik-!
Aaaah!’
George had de deur al opengedaan en ik had met mijn vuisten tegen zijn duerstaan slaan.
Ik was nu naar binnen gevallen , bovenop George.
We lachten.
Plots zwegen we en keken elkaar zwijgend aan , terwijl we daar nog steeds lagen. Nu weliswaar naast elkaar , maar..
Oh my god..
Oh my god..!
We keken elkaar nog steeds aan.

Tessa Tinkels

Ik zag nu dat george een twinkeling zijn ogen had. En hij keek me zo lief aan…
Hij boog zich dichter naar me toe.Ik boog naar hem.Oh wat wilde ik dit graag
Maar we waren toch gewoon vrienden?Als broer en zus?
Marieke Christina of hoe je dan ook mag heten !
Weet je wel waar je mee bezig bent?Onze gezichten bogen zig dichter naar elkaar toe
Hij is een griffoendor Meis!
Ben je nou helemaal gek?
Die dappere sulletjes?Plotseling deed ik iets wat ik zelf niet voor mogelijk had gehouden ,waar die verdomde rot-stem voor had gezorgd.
Op het aller- allerlaatste moment boog ik mij hoofd af.
George had dit totaal niet verwacht , maar had hij dan verwacht dat we ineens- ineens meer als vrienden zouden zijn?
Was dit al een tijd bij hem aan de gang?
Oh my god…
Maar George herstelde zich en boog weer terug..
We keken elkaar niet aan… We zwegen , vol van wat er net gebeurd was…
Goed zo…
Nu werd ik echt boos.
Ik vloekte en vloekte tegen die stomme stomme stem...Hij had alles verpest!!
Hoe kon zoiets nou gebeuren?
God***** rot op!
Nee , nee…Je hebt zo je best gedaan mij leven in te blazen , wil je dat allemaal weggooien?
JA!
‘George ik…’
‘maak je niet druk…Ik begrijp je wel..’zei hij rustig , maar ik kon aan hem zien dat hij het ontzettend jammer vond.
‘Ik…Nee het is niet dat ik niet wil….Ik- ik leg het je later wel uit…’
ze dacht weer aan haar vertrek.
Ik zou er eindelijk achter komen wie ik ben , en die verdraaide stem verdrijven!!
Maar hij heeft me wel geholpen…Anders had ik met een griffoendor gezoent..
Maar is dat nou zo erg?
O gossiemikke…. Ik word echt totally crazy hiervan.
Ik moet naar dat onbekend gebied , en gauw..
Maar dat betekende dat ik nu weg moest bij George…hem heel lang niet zou zien…
Ik zuchtte…
‘wadist?’ vroeg George.
‘een zuchtbubbelgum ingeslikt?’
Ik keek hem vreemd aan
‘ een van de nieuwste creaties van Fred en mij.. Je zat zo te zuchten…’
‘oh….Nouw…Tot ziens dan maar he?’ zei ik moeilijk…Ik slikte…
Perkamentus zei dta er gevaren bij kwamen ….Misschien was dit de laatste keer dat….
Niet aan denken! Zei ik streng tegen mezelf..
Maar dit was misschien.
Ik nam een besluit..
Ik stapte naar George toe(we waren inmiddels al opgestaan) en pakte hem bij zijn schouders..
Hij keek me aan alsof hij water zag branden , maar voor hij doorhad wat er gebeurde , Kuste ik hem op zijn mond , draaide me om en liep zo haastig mogelijk weg..Ik deed mijn best het niet aan george te laten merken , maar de tranen stroomden over mijn wangen.

Tessa Tinkels

Ow wat was dit vreslijk….
Dit kon heel goed mijn laatste keer zijn….Mijn enige keer..
Was george dan meer als een gewone vriend?
En dat net nu , voor mijn vertrek…Misschien mijn ….einde…o god , waar was ik aan begonnen?
Maar de gedachte dat het de moeite niet waard was , duwde ik meteen weg..
Natuurlijk was het de moeite waard!
Ik zou eindelijk iemand kunnen zijn..
Ik moest volhouden….doorzetten…
Maar dat was niet gemakkelijk… Ik moest afscheid nemen van George… van mijn leerlingen,die me ook dierbaar waren geworden…
Van iedereen hier op zweinstein , van zweinstein zelf!
Ik liep gauw naar het Verboden Bos.
‘Oh , Edana… This is the end…Ik ga eindelijk een eigen persoon opbouwen… Jij gaat mee…Godzijdank…’
het is de beste keus , klonk het opeens zangerig in mijn oor…
Edana stond rustig te grazen , maar na dat zinnetje hief ze haar hoofd op en keek ze me aan met haar pikzwarte ogen…Het was alsof ze dwars door mijn huid heen keek , mij zag…
Daarna keerde ik me om en liep terug naar het kasteel….
Ik fluisterde bye , terwijl ik naar Edana keek , op zo’n 8 meter afstand…
Ze keek op en knikte
Tot zo…
Ik smilede en liep meteen naar Perkamentus’ kantoortje.Ik trof hem voor de waterspuwer aan.
‘Ah…Marieke….Ik heb slecht nieuws voor je.Er is een dooddoener gesignaleerd in het onbekende gebied..Het spijt me…’zei hij zacht..
‘maar ik kan je daar niet naartoe laten gaan…Het is er gevaarlijk…Ik moet je tegenhouden…ik begrijp dat je nu denkt dat die dooddoeners je niets kunnen schelen , maar dat kunnen ze wel…’Perkamentus keek me kalm aan…Mijn mond viel open van verbazing.Dacht hij nou werkelijk dta ik mijn kans voorbij liet gaan?
‘Ik ga. Punt uit. Talk Over. Story over. I’m go now.’ Ik zei het achter me kaar , supersnel , haastig…Er bestond op dit moment maar 1 ding: normaal worden! Marieke leven inblazen! Please!
‘je gaat niet.’ Zei perkamentus nog een keer , even kalm als altijd , als was er een bezorgd ondertoontje in te horen…
Een moment keek ik hem vertwijfeld aan.. Toen nam ik een besluit..
‘Ik ga gewoon…Er is geen twijfel mogelijk.Duit is de enige kans ….Nog even en ik wordt echt gek.’ Ik probeerde nu net zo kalm als perkamentus te klinken , maar het lukte niet echt en er was duidelijk een spoor van wanhoop in me stem te vinden.
‘nee.’
‘ja’
Perkamentus schudde triest zijn hoofd , keek me toen een moment aan , met een bezorgde blik in zijn ogen…
‘Het is bellatrix van Detta’ besloot hij en hij liep kalm langs me heen.
Ik stond nu voor de waterspuwer…
Zou ik het proberen?
Ja.
‘euhm…. Eens even denken…wat was het wachtwoord ook alweer?
Ow ja: Knalbonbon’
De waterspuwer kwam tot leven en sprong op zij. Ik zette een stap op de trap die zichtbaar was geworden en die vervoerde me langzaam naar boven.

Tessa Tinkels

Toen ik in zijn kantoortje was,liep ik snel naar de boekenkast en pakte er een dik , wart boek uit waar emt gouden letters: “encyclopie derr Spreuken , Plaatschen en Fabeldieren” en zocht ik naar het woord ongekend…

Na 50 woorden begon ik echt ongeduldig te worden…ik kon het maar niet vinden…
Ik keek op …Ik liep naar de deur en luisterde of ik geen voetstappen ofzo hoorde… Nee niets..
Zachtjes liep ik terug naar het woordenboek..
‘kom op…Ongekend Gebied ….Ongekend Gebied…’ zei ik zachtjes , terwijl ik door het boek bladerde…Plotseling balderde het boek zelf naar een stuk of 70 pagina’s verder , en precies bovenaan die pagina stond “Ongekend Gebied.”
‘Tuurlijk! Ik had het kunnen weten!’ riep ik hardop uit , maar daarna deinsde ik meteen terug door het lawaai dat ik had gemaakt…Zou iemand het horen?
Ik sloop achter een kast , waar ik zeker tien minuten wachtte…
Maar er kwam niemand dus liep ik er heel , heel voorzichtig weer achter vandaan en pakte het zware boek van zo’n 20 centimeter dik weer.

“Onbekend Gebied” een zeer interresant gebied , waar al meerdere studies en onderzoeken naar zijn gedaan.Het gebied wordt vaak gebruikt om jezelf te vinden , als jeneit weet wie je precies bent.Ook gebruiken anderen eht vaak , om erachter te komen hoe iemand precies in elkaar zit qua karakter.
De vindplaats weet niemand.Er wordt vaak een Fenniks gebruikt , die vaak een kenmerkende aftekening heeft: een gouden streep over een effen witte vleugel.Feniksen die deze aftekening niet hebben , kunnen je niet naar het OG brengen.
Het mistrieuze gebied komt eens in de tien jaar tevoorschijn… In deze “vindperiode” kun je ernaartoe , via de feniks , die je bij zijn staart opakt en tegen fluistert dat je naar het Onnoway wilt , een een bijnaam voor het gebied.
Het is echter ook een perfecte schuilplaats voor onbekende , mjysterieuze en gevaarlijke dieren. Toen Hij die Niet Genoemd Mag Worden aan de macht was , was het ook een goede schuilplaats voor dooddoeners…
Het ministerie van Toverkunst heeft sinds 1990 het gebied officieel “gevaarlijk” benoemd.
Het is verboden er naartoe te gaan.

Toen ik klaar was met lezen , klapte het boek dicht en zette zichzelf met een klap terug in de boekenkast.
Ik schrok me wild van de plotselkinge bewegigen van et boek , en deinsde achteruit.Recht tegen iets levends…Ik schrok…Nu was ik erbij…Perkamentus zal hier niet blij mee zijn.Ikw erd vast van school gestuurd.
Oh ,. Nee , ik was geen leerling meer.Ik was lerares.Het enige wat Perkamentus kon doen was mijn ontslaan.Dan zou ik les gaan geven op Beauxbetouns…Want lesgeven zou ik blijven doen.Het was bij nader uinzien best leuk Wat was dit anders als toen ik zelf leerlinge was…
Al die gedachten schooten door mijn hooofd terwijl ik me langzaam omdraaide en recht ein de ogen keek van….een feniks.
Natuurlijk! Het was maar pas bekend dat ik niet naar dat Onnoway kon , dus alles stond al klaar. Ik keek rond en ja hoor...zelfs mijn hutkoffer stond er al.
Schigtig opende ik de deur vanhet kantoortje en keek naar beneden .De trap was verdwenen.Perkamentus was ermee naar beneden gegaan en de trap was beneden gebleven.
Ik liep naar de feniks toe en haalde diep adem en fluisterde dat ik naar het onnoway wilde.
In een oogwenk voelde ik mijn binnenste naar benden zakken,terwijl ik omhoog vloog.Naar Onnoway.

Tessa Tinkels

Ik keek rond me en zag Edana , de hutkoffer , een kleine koets en de feniks staan.
‘Zo,Jabeloe , Edana.Ik ga mezelf vinden.’ Zei ik hardop en ik probeeerde er de moed in te houden.Bellatrix van Detta was een van de meest beruchte dooddoeners.
Ik zou goed op mezelf moeten passen.
je zult gevaren moeten doorstaan
had perkamentus gezecht.. Ik vroeg me af wat voor…
Toen stapte ik in de gouden koets en sleepte jabelou en mijn hutkoffer naar binnen.Zodra ik het gouden deurtje dicht was geklapt , vertrok Edana ,de koets met zich meetrekkend.
Ik keek naar de bomen en de velden die voorbijraasden..Ik zat maar te piekeren en te piekeren….Ik dacht aan Bellatrix van Detta.
Ze was een goede vriendin van mijn moeder.Oh , wat haatte ik mijn moeder.! Zodra ik dat dacht , ging er weer een steek door mijn arm. Ik werd half verblind door de pijn , en stroopte de mouw van mijn gewaad op.
Daar was het teken.het duistere teken.
Mijn moeder is een dooddoener , en daardoor kreeg ik het teken van haar door.Het was moeilijk om slecht te denken over mijn moeder, want dan schoot er weer zo’n pijnscheut door mijn arm..De koets begon vaart te maken..Alles schoot voorbij.
Ik leunde met mijn hoofd tegen het raampje aan en dacht na.Heb ik echt wel het goede gedaan?
Bellatrix was een erge dooddoener.Ik zou goed op mezelf moeten passen , met haar erbij.
Plotseling stopte de koets met zo’n noodstop dat ik keihard van mijn bankje vloog , tegen de voorwand aan.
Voorzichtig ging ik overeind en stapte uit.
Mijn gewaad was gescheurd , hij bleef haken achter de leuning van het bankje ,maar ik merkte het niet eens , laat staan dat ik mijn bloedende knie zag.
Ik zag een heel mysterieus dier liggen.. Het leek op een , een soort…sfinx , maar dan had het geen vrouwenhoofd , maar het hoofd van een…adelaar.
Het dier was goud en straalde licht uit.Hij was prachtig om te zien , op zijn manier..
Maar er was ook iets triests , zoals hij daar lag..Hij lag er zo treurig bij , alsof hij sliep..
Voorzichtig knielde ik naast hem neer.
Het dier straalde niet alleen licht , maar ook een bepaalde treurigheid uit.Ik aaide hem oevr zijn kop.Hij hief zijn hoofd op en keek me aan. Geschrokken deinsde ik achteruit.
Het gezicht zat vol schrammen en bloedende open plekken.Zijn ogen….Ze waren zwart.Pikzwart..
Je kon er geen enkele emotie uithalen. Het dier was niet bang , niet boos, niks…
Ik stapte op mijn hurken weer naar hem toe , en probeerde het bloed weg te vegen met de gescheurde mouw van mijn gewaad.
je moet hem helpen… klonk het zangerig.
Huh? Ik keek naar Edana. Ze knikte me bemoedigend toe.
kom op….
teon kwam die verdomde rotstem weer naar voren.
laat dat lelijke beest toch! Het gaat om jou! Waarom ben je hier ook naartoe gegaan! Het was goed zoals het was…Je was populair , bekend , niet angstig en onwetend… Je hebt de beste tijd van je leven gehad met mij!
nietes!
welles! Je hebt het zelfs goed gemaakt met je moeder! Kom op , loop naar die feniks en ga terug.
Nee.Zei ik streng tegen mezelf.Ik blijf heir , ik moet mezelf vinden.
‘En jij moet oprotten!!!!!!!!!!!!!!!!’ gilde ik hardop…De stem stierf weg…
Ik stond op en liep het naar de struiken…Ik moest het dier helpen.

Tessa Tinkels

Ah , daar vond ik wat ik zocht. Een Dropepper.
Het lag op de grond . Ik bekeek hem goed of het geen konijnenkeutel was , maar nee…
Ik zocht verder naar de Beteressen. Ook die vond ik ze lagen in groepjes op de grond , grote , paarsachtige bessen.
Ik plette ze en zocht een kan in mijn hutkoffer.daar deed ik ze in , samen met wat water uit mijn heupflacon.
Ik maakte er een papje van en smeerde het op de wonden van het dier.de Dropepper legde ik op mijn vlakke hand en hield ik voor zijn mond. Voorrzichtig hapte hij ehet van mijn hand..
Na een paar tellen waren de wonden verdwenen en stond het dier op.
Hij gaf me een kopje en verdween de struiken in.
Ik keek hem opgelucht na..
Waren dit de gevaren die ik moest doorstaan?
Nee , waarschijnlijk niet.
Ik stapte weer in de koets.Die vertrok , zachtjes bobbelend over het zandpaadje.
Ik zuchtte en sloot zacht mijn ogen..Binnen een oogwenk werd alles zwart…

-B E N G – De koets was weer abrupt gestopt en voor de tweede keer vloog ik tegen de de voorwand aan.Slaperig deed ik mijn ogen open.Ik wilde niet nog een keer tegen de voorwand aan knallen ,dus besloot ik het bankje te verplaatsen en tegen de voorwand aan te zetten , alvorens ik ging kijken waar we voor waren gestopt.
Ik was net klaar en stond gebukt om me andere bloedende knie te bekijken.
‘zozo…wie hebben we hier?’ klonk opeens een hatelijke , kille stem achter me…ik schoot omhoog.
Die stem ken ik…Die is bij ons thuis geweest.
Langzaam en angstig draaide ik me om en zag mijn moeders vriendin. Bellatrix van Detta.
Haar gewaad was gescheurd , verschreidene littekens liepen over haar gezicht en haar haar hing dof en klitterig in een bos op haar rug.
‘haha… Is de kleine Christina bang?’
Bellatrix had me alleen als Christina gekend. Ze keek me nooit aan , behandelde me als oud vod als ze bij ons thuis was,wat nogal vaak gebeurde.
‘Ik heet Marieke!’ zei ik plots fel..
Die vrouw herinnerde me aan mijn vroegere ik.Mijn angst maakte plaats voor woede
‘Ik ben Marieke , geen Christina!’ zei ik nog een keer. Bellatrix schrok niet…
Ze bleef als een standbeeld in de deuropening van de koets staan , ionbeweeglijk en zwijgend.
Maar het was duidelijk dat ik haar boos had gemaakt.Ze keek me furieus aan , een ader bij haar slaap klopte een ik zag duidelijk een spiertje in haar nek bewegen.
Ik greep naar de zak van mijn gewaad , maar ik had mijn toverstok nog niet aangeraakt of Bellatrix hief de hare dreigend op.
‘Hoe durf je zo tegen mij te spreken , kreng!’
ik keek haar aan.dacht aan wat ik geleerd had.Ik moest mijn gezicht koel houden , me nergens iets van aantrekken , alsof ik van steen was en dwars door haar heen keek.
Maar het lukte me echt niet.Ik was woedend , ziedend.Ik verkeerde in een soort roes..
Iemand had me nog een keer Christina genoemd , en dat kon niet , dat mocht niet!
Alleen George , maar die was een geval apart. Mijn ogen versmalde zich , ik liep op haar af en gaf haar een klap in haar gezicht.Hier was ze niet op berekend en ze viel de koets uit.Haar toerstok was gevallen en ze wilde er naar grijpen , maar ik was haar voor.
‘accio toverstok!!’ gild ik en richtte mijn toverstok op de hare.

Tessa Tinkels

Hij vloog in mijn andere hand en keek Bellatrix triomfantelijk aan. ‘doei’ zei ik De deur vloog dicht , en de koets vertrok weer,alsof die wist dat ik weg wilde.Zo senl mogelijk.
Ik keek nog uit het achteraam . hoe ze daar nog steeds lag. Verbaasd en verward.
Gelukkig was het alleen Bellatrix waar Edana voor gestopt was.Anders had ik terug gemoeten.
Plotseling viel iets op zijn plaats.
Waarom was mijn eenhoorn gestopt? Ze hield toch van me , ze wist toch dat dat mens slecht was? Waaroim was Edana niet gestopt?
Een ongerust gevoel bekroop me en trok als een ijskoud drankje door mijn lichaam.
Ik wachtte tot we ver genoeg van Bellatrix waren en stopte de koets.
‘hoooo’ zei ik rustig en Edana gehoorzaamde.
‘laat me je eens bekijken , edana.’Zei ik zachtjes en ik liep op het zilveren dier af.
Edana keek me aan. Ik schrok.
Edana’s ogen waren niet langer blauw , met een mooie gloed erin.
Ze waren zwart en kil , en ze keek me wezenloos aan..
‘Wat heeft ze met je gedaan,lieverd!’gilde ik uit.
Edana bleef onbeweeglijk staan . Ze schrok niet van me plotselinge gegil.
‘oh Edana’ zei ik triest..
Ik ontwaakte uit mijn roes van daarnet. Ik beseft dat ik iets moest doen..
Waarom was ik ook gegaan?
De tranen stroomden geluidloos over mijn wangen..Ik was nog steeds boos ,maar ik was ook ongerust…
Hoe moest ik dit herstellen? Ik keek om me heen , en plotseling viel mijn oog op een klein gat in de boom.
Iets erin trok me aan , ik moest ernaartoe…Ik liep er langzaam heen…
Wat lag er toch in? Maar toen ik het zag , was het wel het laatste wat ik verwacht had.
Maar ja , dit gebied was er speciaal om jezelf te vinden , dus de dingen die je daarvoor nodig hebt , moesten er ook zijn..
Ik vond precies wat ik zocht. Althans , ik hoopte dat ik erin zou vonden wat ik zocht.
Ik pakte het er voorzichtig uit , alsof het van glas was en bekeek het beter.
Met gouden ,krullerige letters stond op de voorkaft: “Grote Encyclopedie derr Magische Planten.” Ik bekeek het boek en besefte dat het van de zelfde uitgever moest zijn als het boek wat ik in Perkamentus’ kantoortje had gevonden.Dan zou eht ook hetzelfde werken..
Ik haalde diep adem en ging op de grond zitten , en deed eht boek langzaam open
‘Iets waar ik mijn eenhoorn mee normaal kan maken.’
Zei ik hardop..Het boek schoot uit mijn handen en landde ongeveer een meter van mij vandaan.Hij klapte venen dicht , en even dacht tik dat hij niks ervoor had,maar daarna begon hij te bladeren. Pagina voor Pagina , van voor naar achteren en weer terug..
Na een stuk of tien minuten stopte hij ineens.Ik boog voorover en pakte het boek. Hij was gestopt bij pagina 1134 ,en bovenaan stond wat ik zocht.

“Pure Kissing” stond er.
[i] Pure Kissing is een zeer vreemde , Omgekeerde Spreuk die een andere vloek ongedaan maakt.
Het is en magische spreuk die u bijna nergens tegenkomt , omdat de betreffende vloek heel zeldzaam is en bijna neimand kan uitsrpeken . Probeert iemand het , en lukt diegene heet niet , dan laat hij of zij terstond het normalen leven , om voor altijd andermans geluk weg te zuigen. Deze wezens worden gebruikt als bewakers van Azkaban,en worden “dementors” genoemd.
‘En dat is maar goed ook’ , zeggen velen ‘-die vloek is niet mis .Mensen die die vloek proberen , zijn erger dan het ergste kwaad. De vloek lijkt op de Kus van een Dementor.

Zo....Ik ben al bezig met het volgende stukkie hoor!
Bedankt voor de degen die hebben greageerd in de fanfiction reageer topic..
Het was een aantal blijkbaar niet duidelijk hoe oud george is ,dus ik heb dat neit goed naar voren alaten komen..
Het feit is , dat Harry nu in zijn zesdejaar zit..
Dus zijn Fred en George nu... eens kijken.18 jaar.
okey?
vragen zijn altijd welkom , en ik kreeg trouwens ook een reactie dta het onhandig was van geen leestekens met die stem , maar daarom dioe ik hem ook schuingedruk..
Ikz al proberen eht wat duidelijk dr te maken door het tussen"'s te zetten...
heele rg bedabnkt voor de reacties , eht vervolg komt gasuw..
groetjes,Kimberly!