[AF] Marike's erfgenaam

Tessa Tinkels

dit verhaal speelt zich 20 jaar na het vorige verhaal af, De moord op Christina.
Marike is nu 37 en harry , hermelien ron en de rest van dat jaar zijn nu dus 36.Ginny is 35 en Fred en George zijn nu 38,Voor de duidelijkheid.
Veel plezier met :

Citaat:

MARIKE'S ERFGENAAM

Ik zuchte toen ma me riep.
'Mahaa! Moet dat nu echt?'
'Ja Laura...Kom je alsjeblieft?' riep ma terug...Ik zuchte nogmaals diep bij het horen van haar wanhopige stem...
Sloom ging ik naar beneden...Hier had ik dus echt geen zin in.
'Wadist?' vroeg ik een beetje kortaf...
Gergerd keek ma me aan.
' Lieverd , ik bedoelde het niet verkeerd...' zei ze zacht.... Ik keek haar asan...Soms kon ze zo zielig doen. Ik wist dat ze een rotjeugd had gehad , maar dat wilde nog niet zeggen dat ze mij die ook moest bezorgen!
'Weet ik.' zei ik en sloeg mijn ogen neer.
'Je moet nu echt naar Zweinstein...Je hebt vorig jaar een brief gehad, maar toen zijn we voor een heel jaar op vakantie gegaan...Je vader wilt ook graag dat je gaat! '
'Maar jullie kunnen mij toch alles leren? Dat hebben jullie vorig jaar ook gedaan! Ik weet alles van verweer tegen de zwarte kunsten , astronomie , gedaanteverwisselingen ,alles! '
Pa kwam binnen.Ik zag zijn rode haar boven de deur yuitsteken..Hij was enormlang.
'Hallow Marike.' zei hij tegen ma.'En Laura natuurlijk....Hoe is het?' voegde hij eraan toe.Zijn gezicht betrok toen hij mijn geergerde blik zag.
'Wat is er met jouw?'
'Ik moet naar Zweinstein van ma.'
'Natuurlijk! Oh , meid...het is er heel leuk hoor! Ik kan je alle geheime gangen vertellen en als je die professor sneep eens een poets bakte....' Zijnn ogen glinsterden rolijk , zoals altijd als hij het over grapjes en zweinstein had.Het leek mij best leuk hoor , naar school.Maar al dat huiswerk!
'Professor Sneep? Wie is dat ?'
'Leraar Toverdranken...Hij is een enorme fan van de zwarte kunsten en zwadderich...Hij trekt ze altijd voor.' Hij grinnikte.
'Die keer dat Hermelien een vlam op zijn gewaad had losgelaten.Dat was lachen...'
'Hermelien?' herhaalde ik niet begrijpend...Ik begon met de minuut geintresseerder te worden.
'Een meisje dat een jaar onder ons zat.Ze is een van de beste vrienden van ron , mijn broer.Ze is nu afdelingshoofd van griffoendor sinds Anderling met pensioen is gegaan.'
'O , oke' Het leek me wel leuk om nieuwe vrienden en alles te maken ,en echt te leren toveren , er was alleen een probleem: ik viel altijd buiten de groep..Ik was gewoon een beetje vreemd , en meestal hield iemand het maar even met me uit.
'Kom op , Laura...Het is er hartstikke leuk!'
'Nou...oke dan...' Besloot ik uiteindelijk maar.Als het niks was , zou ik altijd nog kunnen weglopen.Dat had ik al zo vaak gedaan en ik was er inmiddels aardig goed in.
Ma juichte en pa sleurde me mee naar de kast , en haalde er een stuk perkament uit.
Ik rolde het voorzichtig open en begon te lezen...Te zien aan de datum was de brief van vorig jaar.

Beste juffrouw Laura Wemel,
Met trots kan ik u mededelen dat u geschikt bent voor 7 jaar onderwijs aan zweinsteins hogeschool voor hekserij en hokespocus.
Bijgaand treft u een lijst met benodigdheden en een treinkaartje voor de zweinstein expres , die vertrekt aan perron 9 3/4 en u naar zweinstein zal brengen.
Het schooljaar begint op 1 september , dan moet u op perron 9 3/4 staan.
Veel succes met uw leerjaren op zweinstein.

Hermelien J. Griffel.
Assistent schoolhoofd, lerares gedaanteverwisselingen.

ps:Ik wil u eraan herinneren dat eerstejaars niet in het bezit mogen zijn van een bezem.

Ik grijnsde bij het lezen van die laatste regel.Ik zal beginnen in het tweede jaar , had ma vorig jaar gezecht...Dat betekende dat ik dus al wel een bezem mocht hebben.
'Perron 9....3/4? hoe moet ik daar komen?'
'Dat zie je dan wel...We gaan eerst naar de wegisweg.'
'oh ja , die winkelstraat'
'jep'

Een paar dagen later stonden we voor goudgrijp , om wat geld op te halen voor mijn spullen.
Ik had zin om een toverstok te kopen...Vorig jaar , toen ik al wat dingen van ma had geleerd , had ik haar toverstok gebruikt...Nu zou ik eindelijk een eigen toverstok krijgen.
Toen we eindelijk voor Olivander stonden ,kon ik bijna niet wachten tot ik op school zat...Dan zou ik mogen toveren en degelijke spreuken leren.
Ik moest op een krukje gaan staan , terwijl de oude tovenaar me allerlei toverstokken gaf.Ik stond daar mar en pakte de toverstokken aan...Ik had sommige nog maar net aangeraakt of hij zij al dat het niet de toverstok voor me was...
Uiteindelijk pakte hij er een uit het magazijn..HIj was stoffig , en zag er al eeuwen oud uit.
'Probeer deze eens...' zei Olivander misterieus.Hij ontweek mijn bleek , maar bleef naar de oude toverstok staren..
Zodra ik hem vastpakte ,voelde ik het...Een golf van magie stroomde ineens door mijn lijf...Ik voelde het gewoon , die vreemde kracht.
'Zozo...Dus jij bent de nieuwe eigenares van de stoverstok van Rowena Ravenklauw....Zozo...' zei Olivander zacht...
Pa had me inmiddels alles verteld over zweinstein , dus ik wist wie rowena ravenklauw was...Een van de schitchters van de school...
Waarom was die stok voor mij bestemd??
Tientallen vragen gonsden door mijn hoofd , terwijl ik richting de lekke ketel liep , naar mijn ouders.

Tessa Tinkels

ik hoop dat jullie het een leuk evrhaal vinden! Misschien zijn de eerste delen wat saai , maar ik meot natuurlijk eerst met een inleiding beginnen..

Tessa Tinkels

Ik besloot het neit te vertellen van de oude toverstok , die nu in mijn zak zat.
Ik kreeg ma in het oog , met , hoe kan het ook anders , Kate en Tom Delacour.
Kate was ma's beste vriendin en ze was getrouwt met Tom Delacour(neef van Fleur Delacour , ja).Ze kwamen vaak bij ons thuis en wij vaak bij hun..
Dit keer hadden ze een zoontje bij zich.
'Zo , Tim...Daar is Marike's dochter.Klets daar maar even mee.' Hoorde ik Kate zeggen.
Ik kon wel door de grond zakken!
Langzaam draaide de jongen zich om en zag mij.Felblauwe , vrolijke ogen, blonde haren , precies het evenbeeld van zijn vader.
'Hoi Tim' zei ik rustig , hoewel mijn hart keihard bonste.Ik was altijd nerveus als ik nieuwe mensen zag.
'Hoi..Dus jij bent Marike's dochter...Hoe heet je?'
'Laura Wemel.En jij bent Tim Delacour.Ga jij ook voor het eerst nar Zweinstein?' vroeg ik maar meteen...Normaal was ik lang niet zo spontaan , maar op de een of andere manier kalmeerde ik bij Tim.
'Jep...Vorig jaar zat ik op Beauxbetouns , maar mijn moeder vond dat te ver weg...Wel rottig , ik had net de taal onder de knie.'
'Tja , lijkt mij ook moeilijk.' antwoordde ik begrijpend
' Ik ga voor het eerst naar Zweinstein omdat ik een jaar op vakantie ben geweest , naar america.
'Cool! Waar ben je geweest?'
'Brazilie.'
'Gaaf!'
Tim was heel geintresseerd in brazilie , dus dat bood genoeg gespreksstof als je er een jaar was geweest.Tim was helemaal niet als een gewone jongen..Hij ws vrolijk en spontaan.Maar neit dat ik hem leuk vond ofzow ,maar hij was gewoon aardig.
Toen we afscheid namen , wist ik dta ik in ieder geval al een vriend op zweinstein had.
We liepen verder , naar Madame Mallekin ,voor een gewaad , naar de uilenboetiek , voor een schattige dwergooruil , die ik Valiente (spreek uit: Va-lie-jen-te) doopte, naar het postkantoor , om een brief naar professor perkamentus te sturen dta ik dit jaar naar school kwam , naar een of andere ketelshop voor een tinnen ketel , en als laatste naar Klieder en Vlek , voor mijn schoolboeken..

We wilden al bijna vertrekken ,toen ik ineens halthield.
'Pa , ma....Mag ik een bezem?'
'Nouw...Ze zijn vaak wel erg duur' zei pa aarzelend.
Maar ma aarzelde geen moment.'Vliegen is een van de fijnste dingen die er is. Tuurlijk krijg je er geen , maar niet zo'n superdure hoor!'
Dus liepen we naar zwik & zwachtels zwerkbalparadijs , om een Zonneflits te kopen...Het was de 2e versie van de voorgaande vuurflits...Snel en errug wendbaar.
Maar hij was toch niet zo flitsend gaaf als de Maansteel.
Tevreden nam ik de bezem mee naar buiten en liepen we naar het postkantoor ,waar we shadow en Edana zo lang hadden gestalt..
Ik ging natuurlijk op mijn bezem , kon ik hem meteen uitproberen. Pa ging zoals altijd op Shadow en Ma op Edana.Die eenhoorn had ze al zoooo lang , maar ik was er nooit achter gekomen hoe ze die had gevangen en getemd had.
5 minuten later was ik al thuis.Die bezem was zooooo snel! Ik maakte alvast he avondeten voor pa en ma , die 20 minuten na mij thusikwamen.
'O , lieverd , hartstikke bedankt voor het eten kmaken , maar we hebben 2 keer zo veel nodig!!'
'Hoezo dat?' vroeg ik teleurgesteld...Ik had zo'n zin in de biefstuk die ik had klaargemaakt.
'De potters en de Delacour's komen.' antwoordde pa , terwijl hij met een zwaai van zijn toverstok de biefstuk in de koelkast zette.
'We bewaren het wel.' zei ma troostend.Ik zuchtte...Dat zou een leuke avond worden , zeg , jeminee! Als de hun kwamen , betekende dat : drukte.
Alles bij elkaar opgeteld waren ze met zijn 6en..:Harry en Ginny potter, Robin, Kate en Tom Delacour en niet te vergeten Tim....En dan onszelf er nog bij! 9 man aan die kleine 4-persoonstafel..
Waarom hielden mijn ouders ook zo van drukte?
Ik vind het best gezellig , maar niet als het volslagen onbekenden waren!
Okee , ik ahd er wel eens mee gesproken , maar
Ik liep naar boven en pakte een van mijn leerboeken...Kon ik alvast wat meer leren..
Als iets me kon afleiden als ik weer eens een rotgevoel had ,waren het wel boeken.
Ik sloeg het boek Duistere machten verklaard open en begon met lezen over feeksen , vampiers , boemannen en ander gespuis.

Tessa Tinkels

'Hallo harry , ginny , robin en...Bob?' hoorde ik ma zeggen..Oh nee, Bob was erbij!
daar had ik he-le-maal geen zin in...Bob was er ook zelden bij ,vandaar dat ma zo verbaasd was.Hij was de tweelingbroer van Robin.
Als hij erbij was , was het een ramp...Hij was dom , onhandig en een ontzettende klier.Hij haalde constant geintjes uit.
Ik liep naar beneden...Ja hoor , daar was dat warrige bruine haar al te zien.
'Hoi Lau ' zei hij toen hij me zag.
'Ik heet Laura!' snauwde ik naar hem en zoner hem ook maar een blik waardig te keuren schoof ik aan tafel.De Delacours waren er ookal.Toen ik Tim in het oog kreeg, grijnsde hij.
'Hallow!' zei ik vrolijk , en begon emt hem een gesprek over Beauxbetouns.Robin en bob(??) luisterden geintresseerd mee , terwijl we de kippepootjes en (bleeeeeg)andijvie opaten.
Robin bleek heel aardig: ze was supermeligde hele tijd alleen in het begin was ze wel verlegen.Ik keek toe hoe ze eigenwijs haar bruin haren over haar schouder gooide , toen iemand zei dat het niet waar was , wat zei vond.Ik moest stiekem een beetje lachen.Ze was heel apart.

De rest van de vakantie was saai.Ginny en Kate kwamen vaak op bezoek , met hun man en kinderen.Ook Ron en Hermelien kwamen nog een ker op bezoek..Ze hadden al jaren verkering , maar waren niet getrouwd.
Soms kwamen Ginny en Kate alleen , en dat was vaak een stuk gezelliger.Fred en zijn vrouw Angelique kwamen ook wel eens.Het was vaak loeidruk thuis, vooral met mijn verjaardag.
Ik werd dertien.Ik liep eigenlijk een jaar voor op school , maar dat maakte niet uit.Ik was immers een week voor het schooljaar jarig , en om daarvoor nou al naar het derde jaar te gaan , nee.
Het was echt loeidruk in huis.. Ik zat stilletjes in de woonkamer , terwijl iedereen druk praatte.
Iedereen was er: Harry Ginny Robin en Bob Potter , Fleur Tom Kate en Tim Delacour, Molly en Arthur Wemel , Fred ,Angelique en hun baby Melissa Wemel ,Bill en Charlie wemel(ook nog twee broers van pa) en tot slot Ron Wemel en Hermelien Griffel.
Iedereen kende elkaar , behalve ik , de jarige.Ik irriteerde me kapot aan al dat bezoek.Maar ik liet niks merken , want ma en pa waren dol op al dat bezoek en die drukte.
Toen ze weer weg waren was het herlijk stil...Overal stonden schaaltjes en kommetjes, die pa met toverkunst probeerde op te ruimen..Ik wist al wat er komen ging en kneep mijn ogen dicht.Maar het lawaai was overduidelijk.
-KLINGELING- alles kletterde op de grond , wist ik.

Ik was nu eindelijk op weg naar zweinstein.Ik staarde verveeld uit het raam , terwijl vele bomen ,bosjes en grasvelden voorbij schoten.Er klopte iemand op de deur van de lege coupe.
'Binnen.' mompelde ik. Een jongen liep naar binnen en ging tegenover me zitten.
Stiekem begluurde ik hem.
Plots keek hij me recht aan en beschaamd staarde ik het raampje uit.
De jongen glimlachte.Allemachtig , wat was die knap! Kuiltjes in zijn wangen als hij lachte,donkerbruinde ogen die glinsterden , een goed figuur en bruinblind har , dat in stekeltjes recht overeind stond.Appart maar wel super-leuk! Op slag was ik verliefd.
'Ben jij hier voor het eerst , op Zweinstein?' vroeg hij plots.Ik keek hem een beetje verbouwereerd aan over zijn directheid.
'J-ja...' stamelde ik.
'Hoe komt het?' Hij bekeek me eens goed. 'Volgens mij bven jij geen 11 meer...'
'Klopt...' antwoordde ik zenuwachtig.Hij praatte tegen me!
'Ik ben vorig jaar op vakantie geweest...' zei ik voorzichtig.
'Waar?'
'Brazilie , amerika..'
'Ja , dat brazilie in amerika ligt weet ik..Wat is er met je ogen aan de hand?'
verschrikt keek ik in de ruit van de coupe... Mijn ogen??
Wat was het probleem?
'Het is alweer weg , laat maar...' zei hij toen..Ik waagde het erop en vroeg hem wat er dan eerst was.
'Er leek een soort vlam in te branden.'
'Ow...' Ik snapte er niks van...Ik voelde me een beetje vreemd sinds ik die oude toverstok had gekocht...Waarom had ik ghem eigenlijk gekocht?
De rest van de rit was het stil.
'Hoe heet je?' vroeg hij plotseling.
'L-laura Wemel...'
'Wemel....zei de jongen zacht.
'Ik ben Patrick Robberts. Uit Zwadderich,aangenaam.'
'Jep.' zei ik...Ik was een beetje verbaasd. Hij? Uit ravenklauw? Nouw , heel vreemd! ik had hem bij griffoendor verwacht..Ik zal wel bij huffelpuf komen...Ik zuchtte diep en keek naar Patrick.
'Ik ben niet gemeen of gevaarlijk , hoor' zij hij grinnikend , toen hij mijn verlegen gezicht zag.Ik ontspande iets..Misschien zat hij alleen maar in zwadderich omdat hij heel ambitiueus was.
'Ik hoop ooit Verschijnend Heler te worden.' zei hij , alsof hij mijn gedachten kon lezen.
'Verschijnend heler?'
'Ja , een Heler die naar andere lande verschijnseld , zodat ik daar al die arme mensen kan helpen.' antwoordde hij.
Ik glimlachte.Niet alleen het uiterlijk van een engel , ook nog eens het karakter van een engel!
De trein minderde vaart , en ik bedacht me dat ik mijn gewaad maar eens moest gaan aantrekken.Patrick had hem al lang aan.
'Ik ben euh...me even omkleden.' zei ik aarzelend.Hij knikte en pakte de ochtendprofeet uit zijn hutkoffer.
Gauw liep ik naar een leeg kamertje en kleedde me daar om naar mijn pikzwarte gewaad.
20 minuten later stapte ik in een van de koetsen , die me naar Zweinstein vervoerden..Ik zat ,tot mijn grote ergernis , niet bij patrick in een koets , maar bij bob , robin,Tim en een onbekend meisje.
Tim en Bob waren vrolijk aan het kletsen over zwerkbal.Ik kletste maar mee , maar negeerde Bob.

Tessa Tinkels

Even later zag ik het enorme kasteel voor het eerst.
Omdat het al donker was , staken de verlichte ramen sterk af tegen de pikzwarte sterrenhemel.Ik slaakte een kreetje bij het zien van het reusachtige kasteel dat met de minuut groter leek te worden.Er waren talloze piepkleine torentjes , maar ook veel grotere.Het kasteel stond boven aan een berg..Voor zover ik in het donker kon zien , was er ook nog een meer en een donker bos.
We liepen het stenen bordes op en gingen door de groten , eikenhouten poort.
'Euhm...Jij bent Laura Wemel?' vroeg een bekende meisjesstem.
'Dat klopt.' zei ik ietwat nerveus.De rest liep al weg , o hemel , waar moest ik straks gaan zitten , ze lieten vast geen plaatsje voor me vrij! Ongeduldig spring ik van het ene op het andere been.
'Ik ben Professor Griffel , assistent schoolhoofd en lerares Gedaanteverwisselingen.Wilt u mij volgen naar de eerstejaars? U moet ook ingedeeld worden..'
Ik knikte met tegenzin.Ik had helemaal geen zin om voor ontelbare gezichten op zo'n krukkie te gaan zitten en dat die hoed door de hele zaal Huffelpuf roept.Ik volgde professor Griffel , terwijl ik mijn ogen goed de kost gaf.Wat was het kasteel mooi! Zelfs vanbinnen was het overal glinsterend en sprookjesachtig.
We kwamen bij een grote deur , waar al een hele lange rij eerstejaars stond te wachten.
De deur ging open en ik zag vier lange tafels staan , met (zoals ik al verwacht had) ontelbare gezichten die me aanstaarden...Oh nee , hier had ik geen zin in..!Gelukkig moest ik als een van de laatsten , vanwege mijn achternaam...Kon ik rustig toekijken hoe de rest werd ingedeeld.
Uiteindelijk , na Vergo,Nikita was ik aan de beurt.
'Wemel , Laura!' riep professor griffel door de zaal.Trillend van top tot teen liep ik naar het krukje toe.Langzaam , alsof ik alles liever had dan daarop te gaan zitten.
Maar ujuiteindelijk kwam ik toch aan en voorzichtig ging ik zitten.
Professor Griffel deed de hoed op mijn hoofd , die ,in tegendeel tot de rest, niet over mijn ogen schoof.
Hij paste precies.
zozo...Dus jij bent de opvolger van Rowena Ravenklauw? klonk een zacht stemmetje in mijn oor.
Begin jij nu ook al ? dacht ik geergerd.,
Zo erg is dat niet hoor....Maar daar moet je zelf achter komen...
ik begon me verschrikkelijk te irriteren aan de stem. Zeg nou maar wat mijn afdeling is, dacht ik in mezelf tegen de stem.
Maar dat weet je toch al.Je afdeling is RAVENKLAUW!
Dat laatste had hij door de hele zaal geroepen.Ik liep snel naar de tafel die volgens mij van ravenklauw was en ging zitten.Waar zaten Robin , Tim en Bob eigenlijk?
Ik zag ze al zitten.Tim en bob zaten aan de griffoendor tafel , maar een stukje verderop zat Robin.
Gauw stond ik op en ging naast haar zitten.

ik heb het eens uitgerekdt , en om precies te zijn speelt het verhaal zich af in 2016.
als je neit snapt hoe dit komt , pb me dan...
ps:zet er ook meteen bij wat je van ehet verhaal vind , tips zijn altijd welkom!

Tessa Tinkels

Weken gingen voorbij.
Er waren dagen van verdwalingen , fopdeuren en valse trappen , portretten die me de weg wezen en lessen in allerlei vreemde vakken.
Verweer tegen de zwarte kunsten was wel leuk: ma gaf het vak.Het was wel verwarrend om ma ineens professor Wemel te noemen
Geschiedenis was het allersaaist.Professor kist waqs de enige leraar die bestond uit een geest.Hij dreunde jaartallen en gebeurtenissen op , die ik snel overnam.Het was moeilijk om wakker te blijven tijdens die lessen ,maar het lukte me en meestal nam ik gauw de dingen over die hij zei , zodat ik ze later kon teruglezen.
Op een dag was ik plots klaarwakker , tijdens zo'n les.
'Het Vijftal bestond uit een Binding , een Observatier , Het Zevende Kind,De Jongen die Bleef Leven en Hij Die Niet Genoemd Mag Worden.'
Dit ging over ma! Ze had ooit iets gemompeld over Binding , toen ik haar vroeg wat er nouw was gebeurd toen voldemort verdween.
'De Binding was Marike Sparrow,nu Marike Wemel.' Ook Robin schoot nu wakker , dat was duidelijk te zien.
'De observatier was Professor Perkamentus,
Het zevende Kind Ginny Wemel , nu Ginny Potter.
En De Jongen Die Bleef Leven was Harry Potter.
Het duel was in 1996.Het vond plaats hier in Het Verboden Bos.'
Nu shoten merdere kinderen wakker.Verschreidene mensen die met hun hoofd in hun armen hadden liggen slapen , schoten nu ineens met hun hoofd omhoog en staarden naar professor Kist.
'In dat duel zijn 4 van de vijf tegen Jeweetwel in gegaan.Samen gngen ze de vervloeking van Het Zevende Kind tegen, en versloegen zo De heer van het duister..'
De rest van de tijd ging het weer saai over koboldopstanden en boemanplagen.

Het werd oktober en een stuk kouder.De bomen van het Verboden bos werden steeds kaler en kaler , en uiteindelijk hing er geen enkel blaadje meer aan de boom.
Ik had het wel naar mijn zin o-p zweinstein ,alhoewel ik vaak alleen was.
Robin had natuurlijk ookal vriendinnen , en ik ging vaak met haar mee , omdat ze de enige was die ik kende.Maar meestal hing ik er maar zo'n beetje bij , zonder iets te zeggen.
Patrick kwam ik af en toe tegen , maar dan klapte ik helemaal dicht.
Robin had hem nog nooit ontmoet , maar dat durfde ik ookniet goed , omdat zeerg in trek was bij de jongens.
Ze had bruine ogen , bruin haar met blonde plukjes tot een stukje over haar schouders en dat maakte haar erg knap.
Ik had geen zin in een patrick die mijn enige vriendin leuk vond.

Op dertien oktober liep ik plotseling het kasteel uit.Ik weet neit waarom ,maar ik voelde een soort onbekende kracht , die door me heen ging...
Het was een grote , sterke macht.Ik wist gewoon dat ik naar eht Verboden Bos moest..Ik voelde me er enorm tot aangetrokken.
Als in een soort trance liep ik naar het Verboden Bos.Het was heel vroeg 's morgens , je kon de zon zien opkomen.
Ik liep rechtstreeks naar het hart van het normaal zo donkere bos.Het was er nu een heel stuk lichter, doordat de bomen zo kaal waren.
Maar bij mijn eindbestemming was het weer een stuk donkerder , omdat er ook een aantal naaldbomen stonden.
Hier had het duel plaatsgevonden , wist ik.
HIer had ma haar leven als 17-jariger op het spel gezet.Hier had het Vijftal gevochten.
Ik liep in trance niet naar de verdord boonm , waar een tekst in stond gegraveerd , maar naar een loeigrote beukenboom.Hij was echt reusachtig...De stam zelf was al zo'n vier meter breed , om nog maar niet te spreken van zijn hooge.
Plots ontwaakte ik uit mijn trance.Mijn hoofd stroomde weer vol gedachten en ik vroeg me peinzend af wat ik hier deed.
Maar iets in de boom lokte mij.
Gauw klom ik op een van de brede takken...Hoger en hoger , tot ik uiteindelijk zo'n 10 meter boven de grond zat , helemaal in het topje.
Het uitzicht was prachtig! Werkelijk geweldig , zoals je over het hele terrein kon kijken.
Rustig begon ik een beetje te dromen over hoe het zou zijn als ik van school was.Een heerlijk rustig leven , geen problemen met huiswerk of klasgenoten....Heerlijk..
Ik zuchtte en kwam weer een beetje terecht in de realiteit.
Plots zag ik iets glinsteren in de lcuht..Het was maar heel snel , een soort flits , maar ik wist dat ht iets te betekenen had.Ies wat verband hield met het feit dat ik een opvolger as van rowena ravenklauw.
Ik zuchte.Ik wilde naar dat glinsterende ding toe , maar kon niet.Iets , heel iep van binnenhield me tegen , zei dat ik moest wachten tot het nodig was.Ik luisterde maar naar dat gevoel , en met een hoofd vol vragen klom ik terug naar beneden.

Tessa Tinkels

Toen ik eindelijk het pad terug had gevonden ,liep ik met tegenzin naar de kerkers.
We hadden nu Toverdranken ,en als ik ergens een hekel aan had , was het professor sneep wel.
Pa had helemaal gelijk gehad , toen hij zij dat ik sneep wel eens te grazen mocht nemen..
Maar ik deed dat toch maar niet , ik had geen zin om ookal ruzie met hem te krijgen.Zoals hij nu tegen mij deed was al erg genoeg...
Toen hij mijn naam oplas van de lijst , was hij even gestopt.
'Laura Wemel...' had hij gezegd en me doordringend aangekeken.
'Dochter van Marike Sparrow..Dat vreemde eigenwijze meisje.' had hij gesist.
Ik had naar hem toe willen lopen om hem een klap te geven , maar Robin hield me tegen.
'Houd je in...' Had ze gezecht , en zacht mijn arm gepakt.'Je kunt aan sneep een hele kwade hebben!'
Ik had vanaf die eerste les al spijt gehad dat ik me niet gewoon had laten gaan.Een klap midden in zijn gezicht ,voor de neus van alle andere leerlingen was precies een goede beloning voor zijn (-ahum-) geweldige lessen.
'Ga zitten.' zei sneep zacht toen we naar binnen liepen , samen met de Huffelpuffers.
Ik ging zitten aan mijn vaste bankje , maar Robin ging ergens anders zitten.
Ik zuchtte.Dit was niet echt leuk. Nu zat ik weeer alleen!
De les ging langzaam voorbij , en toen hij eindelijk klaar was , liep ik met een grote tegenzin het lokaal uit.
Geschiedenis van de Toverkunst!
Oh nee...

De dinsdagochtenden waren de saaisten van allemaal.
Eerst toverdranken , dan geschiedenis van toverkunst , kruidenkunde en dan nog vliegles met de eerstejaars.
Maar daarna was ik dan ook vrij.
Wat zou ik eens gaan doen? Ik zag Robin alleen staan , maar ik had geen zin om naar haar toe te gaan. Als ze echt met mij wilde praten , kwam ze wel naar mij toe.
Onmiddelijk hoorde ik mijn moeders stem.
Als je contact met iemand wilt , moet je zelf ook eens iets doen! Als die persoon niet naar jou toe komt , wil dat nog niet zeggen dat die ook niet met jouw wil praten!
Ik besloot de stem te negeren.Alhoewel...ik kon het proberen met Patrick.Dus besloot ik hem eens te gaan zoeken.
Ik vond hem buiten , aan het meer , met een of andere vriend van hem uit Zwadderich.Zodra ze mij zagen , stopten ze met praten.
'Dus dat is-er?'
Patrick knikte.Bezorgd bleef ik staan.Ging dit over mij?
'Goede vangst' fluisterde de vriend en hij liep weg.Terwijl hij langs me liep , voelde ik gewoon een rilling door me heen gaan.Het was afschuwelijk.Maar ik probeerde er niet aan te denken en liep naar Patrick toe.
'Hai.'
'Hoi Laura.Heb je zin..' hij aarzelde 'Met mij mee te gaan naar zweinsveld? Ik zit al in het derde jaar en ik kan je stiekem meesmokkelen...' Hij glimlachte ondeugend..Wat had hij mooie ogen zo...Ik knikte , zonder te weten waarvoor.

Maar toen het eindelijk weekend was , en ik stiekem met Patrick mee zou gaan.
'Waar ga je naartoe?' vroeg Robin onmiddelijk toen ze zag dat ik voor mijn kleerkast stond te treuzelen.Ze had wel door dat er iets aan de hand was , maar zei niets.Ik sliep bij haar op de slaapzaal.Dat had ik aan professor griffel gevraagd en het mocht.
'Volgens mij is er een jongen in het spel...' zei ze uiteindelijk toch maar.
Ik knikte en zonder het te beseffen antwoordde ik 'Patrick Robberts.'
Verschrikt keek ze me aan.
'Die!?!'
'Ja....Hoezo?' antwoordde ik nu lichtjes vertwijfeld...Vond ze hem soms leuk?
'Nou...Hij heeft niet zo'n goede reputatie bij de meiden.'
Een moment voelde ik me opgelucht omdat ze hem niet leuk vond , toen voelde ik de boosheid opborrelen.
'Ach joh , maak hem toch niet zwart , als je hem niet kent.' snauwde ik kortaf.
'Nou , zeg.Je hoeft niet zo kattig te doen hoor!'
Ik zei niets meer.Het was wel duidelijk dat ze jaloers was.
Ik dook in de kast en haalde er een feloranje T-shirt uit met V-hals en lange mouwen.
Met de zwarte rok eronder aan stond dat best wel leuk , besloot ik.
Ik gluurde stiekem naar Robin.Je kon aan haar uitdrukking zien dat ze het een slechte keus vond , maar ik trok me er niks van aan.
Tien minuten later was ik op weg naar het stenen bordes , waar Patrick op me wachte.
Na vijftien minuten kwam hij aanzetten
'Hallow.' zei hij rustig
'Hoi.' zei ik een beetje geiriteerd .Waarom zei hij geen sorry ofzow , hij was een kwartier te laat!
'Zullen we dan maar?'
We vertrokken.Patrick verborg me een beetje , zodat Griffel mij niet zag...Zij zou me wel herkennen , en als ze even nadacht , wist ze weer dat ik in het tweede jaar zat!
Gelukkig wisten we ongezien in Zweinsveld aan te komen.
Na langs een zwerkbal winkel , fop- en snoepwinkel te zijn gegaan , wilden we even pauzeren.We liepen rustig de drie bezemstelen binnen.Maar Patrick had de deur nog maar op een kier open gegaan , of met een gilletje sprong ik al achteruit.
Verschikt keek ik Patrick aan.
'Binnen zit Griffel..' piepte ik.Ik had echt een zin in straf , na 1 maand al!
'Dat kan.' zei Patrick simpelweg.Hij haalde zijn schouders op en maakte aantalten naar binnen te gaan.
'Wat doe je nou!' fluisterde ik doordringend.Wilde patrick soms dat ik gepakt werd?
'Jemig wat ben jij een braverik!' zei hij nog en liep naar binnen Gauw volgde ik hem.Ik had geen zin in dat hij me een braverik vond , dus ik stapte ook maar naar binnen.
Een beetje zenuwachtig volgde ik hem naar een plekje achterin het cafe.
Toen we eindelijk zaten , zag ik Griffel opstaan.Ze stond met haar rug naar me toe maar ik had het geveol dat ze...naar mij toe ging lopen..
ja hoor , ze draaide zich al om...Ze keek niet in mijn richting , maar toch..
Wat moest ik doen?
Benauwd keek ik naar Patrick...Maar die dronk rustig verder aan zijn boterbier.
'Psst..kom hier , bij mij.' zei een stem ...Wild keek ik om heen.
Waar kwam in hemelsnaam die stem vandaan?
'Hier , je kijkt recht door me heen!' dat was de stem van robin!
Ik stak mijn hand uit en voelde een zachte stof...Voorzichtig tilde ik hem iets op en kroop eronder.
'Haaj.' grijnsde Robin...
'Wat doe jij nouw hier?'

Tessa Tinkels

'Oh ik euhm....Naja doet er niet toe..Kom op , dan schuifelen we zachtjes weg.' zei ze een beetje stamelend.Ik had nog mijn twijfels , maar liep maar mee.
Als Robin me niet geholpen had , zat ik nu toch mooi maar eens bij Griffel!
Ik nam me voor , als we terugkwamen, haar te bedelven emt cadeaus...Neej das ook weer overdreven...Maar ik moet haar zeker bedanken!

'Robin...' zei ik ernstig toen we weer veilig terugwaren in de leerlingenkamer van ravenklauw. 'Zeg nou eens eerlijk...waarom stond je achter ons met de onzichtbaarheidsmantel van je vader?.'
Gespannen keek ik haar aan.Zou ze eerlijk antwoorden? Ze werd rood.
'Nou euh....Nou kijk , het is niet euh...de eerste keer dat Patrick iemand...in de steek zou laten en...ik maakte me...-zorgen..' ze stotterde een beetje.Plots keek ze me fel en rechtstreeks aan.
'Nou moet je niet weer boos worden , Laura...Ik zal neit meer boos worden of jullie achtervolgen ofzow , maar doe alsjeblieft geen domme dingen zoals daarnet!'
Ik keek haar verbaasd aan , om haar plotselinge felle reactie..
Beduusde piepte ik Oke.
Een paar tellen staarde ze me aan , toen begon ze ineens te lachen.
'dat gezicht van jouw! haha! Ben ik een eng monster ofzow?' Ze lach helemaal dubbek van het lachen , werkelijk! Haar melige lachbui werkte aanstekelijk en een minuut later rolden we zowat over de grond van het lachen.

In de dagen die volgden was Robin mijn beste vriendin.Zij volgde mij overal en ik haar.Ze had me van Griffel afgeholpen , en dat vond ik heel cool van haar.
Ik sprak nog wel eens iets af met Patrick , maar niet meer als het om verboden plekjes ging.
Ik ontving nog een ellenlange brief van ma(en de groetjes van pa) die ik met een ellenlange brief terug beantwoorde.

Ook Tim en Bob(tot mijn ergernis) trokken steeds meer met ons op.Tim was wel aardig , en Bob kon soms best oke doen , maar hij bleef een klier.
Op woensdag hadden we verweer tegen de zwarte kunsten.Dat was altijd lachen , want dat gaf mijn moeder en Robin was er verschrikkelijk goed in, dus zodoende gaf ma altijd aan robin de opdracht om een spreuk te laten zien , op haar!
Dus lag er altijd wel of een verlamde(of iets anders) Moeder , of een verlamde Robin voorin het lokaal.
Mijn beste vak was spreuken en bezweringen..ik zat best wel vaak met mij neus in de boeken , en dan leerde ik veel over al die verschillende vloeken , bezweringen en sprueuken..
Toen ik weer eens naar de bieb liep , viel mijn oog op een zilveren boek , helemaal onderin de grote kast op de verboden afdeling..
Ik keek eens rond en wierp een zenuwachtige blik op madame Romella,de bibliothecaresse.
Ze stond met haar rug naar me toe en was bezig iets af te stoffen...Ik waagde het er maar op en liep naar de verboden afdeling...
Voorzichtig bukte ik en pakte het zilveren boekej uit de kast.
'Heb je een briefje?' klonk het opeens nors achter me...Verschrikt daaride ik me om en keek recht in de ogen van madame Romella
'Oeps...' zei ik zacht..Plots veranderde Madame Romella's uitdrukking vanBoos naar verbijsterd.
'Je ogen....' stamelde ze en diensde achteruit..Alweer? dacht ik geergerd.Wat was er toch mee?
'er stond een soort valam in...' ze staarde me nog steeds angstig aan.
'neem dat boek maar mee , liefje , en ga maar...gauw...' zei ze zacht enduwde me zachtjes de bieb uit.Ik had het zilveren boekje nog steeds vast..
De bieb uit liep ik onmiddelijk naar mijn slaapzaal en plofte daar op bed neer.
Iets uit het boekje trok me aan , zorgde dat ik een of andere drang voelde om het te gaan lezen.Ik sloeg eht zilveren boekje open..
Ik een krullerig,net handschrift stond er: dagboek van Rowena Ravenklauw , 672
verschrikt klapte ik het boekje dicht.Rowena Ravenklauw?
Voorzichtig deed ik eht weer open , alsof er een of andere enge kracht inzat.
Eronder stond wat slordiger:
Voor mijn erfgenaam
Ik rilde en sloeg de eerste bladzijde om en begon met lezen.

Tessa Tinkels

Hoi Louisa! (20-10-672)
De Eerste opdracht is volbracht!
Wat was ik er blij om!
Jessy McLearn van de Hallway-school was ook heel goed , maar wonder boven wonder had ik meer punten als haar! Klopt niet helemaal he?
Ik bedoel maar , ze is altijd zo goed , zo perfect.. Dat is gewoon niet normaal meer.
Maar toch was ik als eerste dat Verboden Bos door , en ik had een heleboel wezens te pakken gekregen! Zodoende dat ik 30 punten kreeg van de jury.Goderic en Helga waren ook wel goed , maar toch had ik meer punten....Wat was ik trots , jonge!
Zalazar zat weer eens op een plannetje te broeien om deze Tweede Opdracht te verknoeien en te winnen , maar het is hem niet gelukt.Hij lijkt in het begin zo aardig , maar hij is heel sluw en ambitieus.Maar Helga vind 'm leuk , dus laat ik er maar niet over beginnen, want als ik dat doe , begint ze te zeuren dat ik neit weet wat echte liefde is , en dat hij superleuk is , enz , enz. Ik ben geen kind meer! Ik ben al 16 !
Het verbaasde me wel toen ik hoorde dat er vijf scholen mee deden aan dit Toverschool Toernooi.Meestal zijn ze toch met zijn drieen?
Naja , het zal wel.
Midden in het verboden bos kwam ik trouwens iets heel vreemds tegen.Het stond een pracht van een bloeiende boom , met allemaal roze bloesem en felgroene bladeren.Ik zag ook een konijnenhol..Maar eht was eigenlijk te groot voor een konijnen hol , en volgens mij leven er helemaal geen beesten in dat grote bos.
Het is trouwens een pracht van een landschap , waar wij de Tweede opdracht moesten volbrengen.Er lag een groot meer en een mooie grote ber.
Ik had alleen het gevoel dat er iets niet klopte , dat er iets ontbrak.Ik zit nu nog steeds te peinzen was het zou kunnen zijn , maar ik heb nog steeds geen oplossing gevonden.

Doegie , Laura Louisa Jane! Ik schrijf je de volgende keer weer , over drie dagen!

Met een klap sloeg ik het boekje weer dicht.Hoe wist Rowena Ravenklauw toen ze zestien was dat honderden jaren later ik dit boek zou lezen? Hoe wist ze dat ik voluit Laura Louisa Jane heet?
Weer trok een rilling door me heen en ik slingerde het boek naar de andere kant van de slaapzaal.Ik werd me weer bewust dat ik rustig in de slaapzaal zat.Maar het bleef griezelig dat ze 1389 jaren terug wist dat later een Laura Louisa Jane Wemel/Sparrow dit zou lezen.Het was echt vreemd.En wat bedoelde ze me , dat ze me over drie dagen weer zou schrijven?
Alsof het een boeman was , liep ik op mijn tenen naar eht dagboek en opende het , trillend van angst en neiuwsgierigheid om te kijken wat ze drie dagen verder had geschreven.
Maar hoe ik ook zocht , ik kon de bladzijde van 23 oktober niet vinden..
Ikkeek op de kalender.
Als ze wist wie ik was...wist ze misschien ook wel.Wat voor dag het was.Ik durfde eigenlijk niet goed te kijke n , maar toen ik een vroozichtige blik op de kalender wierp, zag ik dat het vandaag preces 20 oktober was.

Tessa Tinkels

Ik voelde me onbehaaglijk , wilde hier weg , ver weg van dat dagboek en het verboden bos.Want daar was Rowena vroeger geweest...
Maar toch had ik het gevoel dat ik het dagboek bij moest houden , dat het deel van mij uitmaakte.
Het was onmogelijk beide gevoelens op te volgen , dus uiteindelijk pakte ik heel voorzichtig het dagboek en stopte het in mijn boekentas.
Ik voelde me om een of andere reden toch wel veilig met dat zilveren , kleine boekje bij me...Het gaf me een soort onbekende bescherming , net zoals het ook op een onbekende manier eng en griezelig was.
Toch kon ik de drang het bij me te houden niet weerstaan , en ik ik hield het in mijn boekentas , terwijl ik afwezig van les naar les zeulde.
'Wakker worden , Laura!'
'Huh?'Slaperig opende ik mijn ogen , en het wazige beeld van een meisje met bruin haar werd duidelijker.
'Kom op , slaapkop! Vandaag 21 oktober , weet je nog?'Robin keek me voprecht verbaasd aan.
'Huh?' vroeg ik nu.Ik snapte er steeds minder van.
'Kom op , Laura! Nu ga je me neit wijsmaken dta je dat totaal vergeten bent!'
'Wat?'
Robin slaakte een diepe zucht en keek me bijna medelijdend aan.
'Vandaag hebben we de hele dag vrijhij!' zei ze langzaam , alsof ik een klein kind wasat uitgelegd werd hoeveel 1 bij 1 was...
'Ja , en?'
'Omdat we ineens een schooldag vrij hadden , zouden we met zijn vieren , weet je nog wel , Tim Bob jij en ik, op pad gaan.'
'Moet Bob echt meej?'
'Ja! Hij is best oke hoor , maar jij reageert altijd zo.,...snauwerig op hem! Bovendien vind hij...-Laat maar.' Robin stopte plots en kreeg een hoofd als een biet.Ze draaide zich om en liep de slaapzaal uit.
Ik dacht er verder niet over na , maar liep naar de kast en kleedde me om.
Toch dook de vraag even later op:Wat vond hij?

Snel , snel...Ik moest opschieten , want we hadden om 11 uur bij eht meertje afgesproken...Tenminste , dat had ik emt robin afgesproken...Tim vond het goed en wat Bob vond kon me niet schelen.Okay , Robin had misschien gelijk dat hij wel oke was , maar dat wilde niet zeggen dta ik hem nu aardig vond!
hehe , daar was robin eindelijk..
'Heeeej! Hoe is het?'
'Goed! Waar gaan we eigenlijk heen?' vroeg robin.Peinzend streeke door haar haar.
'Ik heb geen idee.Jij was degene die zei dat je op pad wilde!' Ik keek lachend naar robin.Ze had net zolang doorgezuurdtot we eindelijk hadden besloten waneer we zouden gaan , maar waarheen, ho maar!
'Wat valt er nouw te lachen?' vroeg ze quasi-verbaast
Maar nog voor ik antwoord kon geven , kwamen Tim en Bob aangelopen..
'Sorry hoor ...Professor Griffel kwam nog even iets afgeven.' zei Tim verontschuldigend.Dat was wel nodig ook! Het was al kwart over elf!
'maakt neit uit.' zei Robin en we liepen het terrein van zweinstein af.
'Maar waar gaan we nou naar toe?'
'Ja , weet ik veel?' zei Bob direkt.Boos keek ik hem aan.Robin merkte het en leidde me gauw af.
'We kunnen naar het Krijsende Krot gaan?'
'Ja hoor.Met jouw stalen zenuwen zker!' zei ik.
'Ze zijn meer van papier!' zei Bob grappend.Tss...Grappig hoor!Maar toch moest ik meoite doen neit te lachen.Oh nee zeg , waar ben ik nou weer mee bzeig? Dacht ik geirriteerd en mijn glimlach verdween direkt.Hoe kon dit?Iik lachen om Bob Potter? Nu dacht ik echt dat ik gestoord aan het worden was.Oh , help...

Tessa Tinkels

'Maar waar gaan we nouw heen?' vroeg ik , toen we een half uur later nog steeds op dezelfde plek stonden...
We hadden al die tijd al gedicussieert over of Robin nu wel of niet een angsthaas was.We kwamen tot de conclusie van wel.
We zwegen terwijl we allemaal nadachten waar we heen konden gaan.
Allevier tegelijk keken we blij op , omdat we iets gevonden hadden.
'Naar het dreuzelzwembad!' stelde Tim voor.
'Naar Zweinsveld?' vroeg Robin door hem heen?
'Naar het Verboden Bos!' riep Bob tegelijk met Tim en Robin uit.
Vragend keken ze naar mij , want ik had nog niet verteld waar ik op was gekoemn..Ik aarzelde even...ma had me erover verted en het leek me er heel cool.
'Ik weet twee dingen: De Kamer van Hoge Nood , of.... de elfde verdieping...'
Stomverbaasd keek Tim me aan.Robin streek , zoals altijd als ze iets niet snapte of nadacht , door haar haar.Bob was sprakeloo.
'De elfde verdieping?' Vroeg hij ontzet.
Ik wist wat hij dacht...het was een enorme stap voor me om die plaats vrij te geven ,maar voor Robin en Tim had ik alles over.Hun vertrouwde ik.
En dat Bob het wist , moest ik maar op de koop toe nemen.De elfde verdieping was en soort zolder van het kasteel.
Het was er groot , donker maar heel gezellig.Vooral nadat ik het helemaal had in gericht.
'Okay...Laten we daar heen gaan.' zei Robin uiteindelijk ,waarschijnlijk benieuwd naar de onbekende verdieping.Maar ze zouden zich daar nooit zo voelen als ik me daar voelde.Ik voelde me er hondert procent thuis.Niet omdat hij zo stoffig en koud was , maar omdat het me het gevoel gaf dat het allemaal wel goed kwam.Dat het ook goed ging. Het was er heel speciaal voor me , omdat het er ook zo gezellig was ,en bovendien helemaal door mij ingericht.
Ik ging hun voor nar zweinstein en liep regelrecht naar de achterkant van het kasteel.
Daar was een klein poortje dat aansloot op de bibliotheek.Benieuwd naar die vreemde verdieping liep de rest ahalf sluipend achter mij aan.
Toen madame Romella aan kwam lopen , siste ik gauw dat we moesten bukken.
Ik had het opgezocht in het regelement , maar ik had nergens kunnen vinden of de zolder toegenakelijk was voor leerlingen.
'Hier is het.' zei ik zacht , toen we achter de balie van madame romella glipten en de deur daarachter door gingen.Nog even een trap op ,en dan kwamen we in de lage , stoffige zolder.
Maar toen ik de vreemde , beetje boze gezichten van de rest zag , wist ik dat er iets mis was.
Langzaam draaide ik me om , naar waar een trap moest zijn.
Hij was er niet.
Ontsteld draaide ik me terug om naar de anderen.'H-het spijt me....H-het is een beetje vreemd , ik bedoel...gisteren was hij er nog....'hakkelde ik.Zouden ze boos zijn?
Ik keek naar het straaltje zonlicht dat in deze bezemkast naar binnen viel , via het enige kleine raampje.Het leek alsof het een donkere wereld was , met al die spinnewebben en dat piepkleine straaltje zonlicht dat in de kamer naar binnen viel.
Ik meed de blik van de rest , ze zullen wel denken dat ik gek was.
Tot mijn verbazing was het Bob die ons opbeurde.
'Ach jah...Misschien is de trap weggehaald omdat ze hebben gemerkt dat er iemand wel eens was.
Ik knikte , maar ik wist zeker dat dat niet waar was..Er was iets vreemd aan de hand.Het ene moment staat er nog zo'n prachtige , krakende oude trap met rode loper , en de volgende ochtend is hij verdwenen!? Er klopte hier gewoon iets niet.
Stilletjes volgde ik de rest , terug de bibliotheek in.Maar ik bleef peinzen over de trap en besloot vanavond in mijn eentje nog ens te kijken..
Hier op zweinsten was alles mogelijk.
Misschien kwam die trap alleen als dat straaltje zonlicht er neit was ofzo...Alhoewel ik dat sterk betwijfelde.

We zijn uiteindelijk maar naar de Kamer van Hoge Nood gegaan , waar we vanalles vonden om ons te vermaken.
Toen we om 1 uur luid lachend de kamer verlieten ,was ik de enige die niet geammuseerd lachte.
Ik liep stilletjes van de rest weg die ging ontbijten in de Grote Zaal.
Op naar mijn slaapzaal.Misschien ,was er vandaag toch nog iets geschreven door Rowena.
Gek eigenlijk ,dacht ik ,terwijl ik naar de leerlingen kamer liep , dat ik haar bij haar voornaam noem , alsof ik haar ken.
Maar ik had gewoon het gevoel dat ik haar vriendin was ,dat ik haar de grootste geheimen kon toevertrouwen.

Maar mijn hoop dat er iets was geschreven was tevergeefs.
Ik zag mijn veer liggen, toen ik het dagboek wilde terugstoppen in mijn tas.
Ik voelde me plots aangetorkken , aslof die veer en het dagboek riepen : "Pak mij , schrijf in het dagboek! Pak mij!"
Aarzelend stak ik mijn hand uit , om ehm daarna meteen terug te trekken...Zou ik dit nou wel doen? Ik was Ginny's verhaal van Voldemort's dagboek niet vergeten .ZOu Rowena ook in dit dagboek zitten? Misschien. Maar ik wist wie Rowena Ravenklauw was , en Ginny wist niet wie Marten Asmodom Vilijn was.Dus pakte ik mijn ver , een potje inkt en schreef iets op de pagina van 21 oktober.
Hallo Rowena , ik ben Laura Louisa Jane Wemel/Sparrow.
Hoe komt het dat het lijkt alsof ik je ken ?
Schreef ik. Ik wachtte op antwoord , tot de letters zouden verdwijnen , zoals Ginny verteld had.
Maar ze verdwenen niet..Ze bleven haarscherp op eht pappier staan.Zuchtend sloeg ik eht boekje dicht.
Er was dus toch iets anders aan de hand.

Tessa Tinkels

Sorry klein stukje maar ik meot weg
morgen meer!

Groetjes , Kimberly(TT)

De volgende twee dagen leken voorbij te kruipen
Ze gingen zo sloom , dat ik echt het idee had dat dat opzettelijk was , om mij te pesten.Maar ik zette door en bleef les na les steevast volgen.De enige keer dat ik niet met mijn gedachten bij het raadsel van het dagboek zat of de lessen , was toen ik Bob tegen kwam op de gang.
'Heej Lau!' riep hij vrolijk.
aansteller , dacht ik geiriteerd.Hij denkt zeker leuk te zijn me zo te nomen.Maar ik had er een ontzettende hekel aan en Keurde hem geen blik waardig.
'Ik heet laura' zei ik kortaf en liep door, straal langs hem heen.
Bob liep naar me toe en paktemijn arm stevig vast.HEt leek aslof er plotseling een orkaan op de gang was zo boos was ik.
'Nou moet je eens goed luisteren Laura.Ik vond je vanaf de eerste ker dat ik je zag al leuk , maar jij bleef maar snauwen en keurde me geen blik waardig , nooit!'
Ik was verbaasd door deze woorden , maar Bob zag het nerit en ging ongestoord verder , hoewel zijn stem steeds luider werd.
'Je negeerde me gewoon , was altijd kortaf en draaide met je ogen als ik iets zei.
Dat is afgelopen nu ,of een mogelijke vriendschap is hiermee beeindigt! Je kunt kiezen!' Verschreidene griffoendor leerlingen waren blijven staan om eht schouwspel te volgen.
Verbaasd keken ze van mij naar Bob.Ik merkte het maar al te goed en begon me steeds ongemakkelijker te voelen.
'Je hoeft me niet te commanderen.' siste ik en liep door.Bob liet mijn arm onmiddelijk los en liep boos de andere kant uit.
Het volgende lesuur was ik eens neit bezig met de les of het dagboek , maar met mijn schuldgevoelens.
Al had wilde ik eht neit toegeven , diep in mijn hart wist ik wel dat Bob een beetje gelijk had.Ik had hem afgesnauwd en kortaf gedaan.Maar hij stelde zihch altijd ook zo aan! verdedigde ik mezelf.Maar het had geen zin.
Het was alsof er een blok ijs op mijn maag lag.
De rest van de les zat ik alleen maar te dneken aan Bob en het feit dat ik hem zo behandeld had
Was onzo "mogelijke vriendschap" hierbij beiindigt?

Tessa Tinkels

De dag erna voelde ik me vreslijk.
Vele leerlingen van Griffoendor keken me na, en leerlingen van Zwadderich juichten en joelden als ik ze op de gang tegen kwam.En dat alles alleen maar omdat ik iemand van Griffoendor woedend had gemaakt , en misschien zelfs gekwetst....
Dit ging helemaal de verkeerde kant uit.Er moest iets veranderen , en snel.
Maar telkens als ik hem tegen kwam ,en ik op hem af wilde stappen en sorry zeggen aarzelde ik te alng en was hij alweer verdwenen.
Leuk hoor.Iedereen plaagt me en ziet me al van verre aan komen , maar de gene waar ik van wilde dat hij me zag , ontliep me.
Robin zei niks erover , maar ik kon duidelijk merken dat ze kwaad was.Ze praattte bijna nie met me en als ze al met me sprak ,meed ze mijn blik en was ze ongeduldig.
En met Tim kon ik ook moeilijk mijn hart uitstorten.Hij was iedere keer aan de zeide van Bob...Hij meed geen enkele vorm van contact met me , maar aangezien hij ook een Griffoendor was , kon ik nergens eventjes rustig met hem praten.
Zelfs Patrick kon ik niet vinden.
Maar ik bleef naar hem zoeken , en 's avonds laat vond ik hem eindelijk , buiten aan het meerte.
Blij liep ik naar hem toe.Hij zat met zijn rug naar me toe, dus ik kon hem verasen.
'Heeeej Pat-.....WAAAT?!!' Verschrikt keek ik naar het blonde topmodel-meisje met tandpasta-smile in zijn armen.Een minuut lang bleef ik er verbijsterd en woedend naar kijken , terwijl het meisje opstond en Patrick tienduizend keer zei dat hij me leuker vond , dat ik knapper was en dat dit niets betekende.Hij durfde zelfs nog te beweren dat hij haar trooste!
Ik draaide me abrupt om , toen ik weer bij zinnen was.Hollend liep ik weg van hem, die vernedering ,en dat verdriet dat hij me nu aan deed.
Ja hoor , hij troostte haar! Tuurlijk joh ,met die domme tandpasta-smile op der gezicht zou ik echt geloven dat hij haar troostte!
Tranen stroomden geluidloos over mijn wangen , tot ik op de slaapzaal kwam.
Toen waren het geen kleine krokodillentraantjes meer , maar echte tranen met luide wronge snikken.Minstens een uur lag ik zo.Toen stond ik op en liep naar de spiegel.De opgedroogde tranen waren bijna niet te zien, maar het verdriet in die ogen was veel duidelijker te zien.
Wat een rotdag.Robin had gelijk gehad.Waarom had ik niet gewoon geluisterd?
Ik haatte hem , ik haattte Zwadderich en ik haatte mezelf.
Waarom moest ik altijd anders zijn? Sonds ik dikke maatjes met Tim en vooral Robin was , had ik er neit meer aan gedacht.Maar nu kwam dat eenzame , nare gevoel weer naar boven.
Ik was anders dan anderen.Nooit zou ik een normaal leven kunnen leiden.Ik moest het accepteren , maar het bleef moeilijk.

Tessa Tinkels

LET OP!
Ik heb iets gewijzigd.
In het stukje dat ze naar de elfde verdieping wilden staat dat George het aan Laura had verteld , van die verdieping.
Maar dat klopt niet: het was Marike.

en willen jullie please eens een reactie in het reageertopic zetten?
please?
wna tik heb nog gen enkele reactie gehad in dat topic

Tessa Tinkels

Na lang woelen doezelde ik rond middernacht eindelijk een beetje in.Een uur later werd ik weer wakker , maar ik hield vol en ieder uur werd ik uit een lichte slaap weer wakker.
Ik keek slaperig naar mijn hutkoffer ,toen ik weer eens wakker werd.Onmiddelijk liet die de tijd liet zien.Handig truukje van pa.
Vier uur 's morgens.
Ik draaide me om op mijn andere zij en probeerde verder te slapen.
Even later werd ik weer wakker en keek weer naar de tijd op de voorkant van mijn hutkoffer.
Vijf over vier.Geweldig.Niet dus.
Ik kon toch niet meer slapen,dus stapte ik maar zachtjes uit bed en liep naar de kast.
Gauw deed ik mijn pikzwarte effen gewaad aan.Ik liep al naar de deur richting de leerlingenkamer ,toen mijn oog op de boekentas aan mijn voeteneind viel.
Er zat iets in...Iets wat ik vergeten was.
Natuurlijk!!!!!
Gauw sprintte ik ernaar toe , de slaperige stilte in de kamer totaal vergetend,en leit me mmet het kleine boekje in mijn handen neerploffen op bed.
Een klein straaltje maanlicht viel precies op mijn kussen.
Mooi.Nu hoefde ik niet mijn toverstok te gebruiken.Ik sloeg de eerste paar bladzijdes open en begon met lezen.
Hoi Lousia.
Hoe is het met je?
Met mij gaat het in elk geval toppie!De derde opdracht van eht tpoverschool toernooi komt in zicht , maar ik ben totaal neit zenuwachtig.Dit deel is veel makkelijker.Ik ben beter voorbereid , en als het mis gaat en voorbij is , hoef ik me nergens meer zorgen voor te maken , want datn is het toernooi toch afgelopen.
Maar ik ga natuurlijk wel mijn best doen , wie wil er nouw geen 1000 galjoenen prijzengeld? Ik wel hoor!
Ik heb nog wat liggen piekeren over wat er nou op de berg zou moeten staan.Ik denk dat er een gebouw zou moeten staan , een hutje , een lanbdhuis , een katseel , een paleis....Wat dan ook.Maar nu is hij zo leeg.Dat irriteert me verschrikkelijk.
Helga vind Zalazar nog steeds leuk..Ik ben benieuwd of het nog wat tussen hun word.Ik hoop van niet, want Helga is een van mijn beste vriendinnen en ik wil haar niet kwijt aan zo'n sluw gemeen joch.Een van belangrijkste dingen in zijn leven is de beste zwerkballer ooit te worden.En ik moet zeggen , hij werkt er hard voor .Maar hij is haar niet waard.Helga doet haar familienaam Huffelpuf echt eer aan.Ze is ontzettend trouw , naief,vlijtig en gewoon de beste vriendin die iedereen zch maar kan wensen!
Goderic zal het bij de laatste opdracht heel goed doen , denk ik.Hij is heel dapper en dat is hard nodig bij derde opdarcht.We moeten een heel groot , gevaarlijk gebied doorkruisen.Het Onnoway.Onbekend Gebied , is geloof ik de volledige naam.Ik heb er veel over gehoord.Het ministerie is van plan het voor een goed doel te gaan gebruiken,maar ze verklappen nog steeds niet welk doel.Ik ben wel benieuwd.
Waarschijnlijk zal hun plan over twee jaar , in 675 in werking treden.
Nou Laura Louisa Jane.Ik zie binnekort.
Doegie!
R. R.

ik verbaasde me eroverr dat vroeger alle stichters van Zweinstein mee hadden gedaan aan een Toverschool Toernooi!Goderic Griffoendor , Zalazar Zwadderich,Helga Huffelpuf en Rowena....Maar die Jessy McLearn...was onbekend.Ik sloeg het boekje dicht en rolde me op mijn rug , terwijl ik peinsde over het laatste gedeelte van het dagboek.Ma had me een tijdje terug verteld waarom ze zo'n moeilijke jeugd had geahd.
Nu ik eraan terugdacht...Ze had erg verdrietig gekeken toen ze vertelde van haar gespleten persoonlijkheid m,d e stem in haar hoofd ,en pa die haar redde .Van Onnoway.Dus daarvoor het het ministerie het gebruikt ,voor mensen die niet wisten wie ze waren.
Ma had heel vaag gedaan over haar vorige namen.Ze ha de achternaam gewoon niet willen vertellen.Ik vroeg me af waarom.
Mijn gedachten dwaalden weer af naar de laatste woorden van Rowena.Ik pakte het dagboek er nog eens bij en las het laatste stukje nog eens over.Zou ik het aan ma vertellen? Nee , toch niet.Zolang zij iets voor mij geheim hield,vertelde ik haar neit van het dagboek.
Plots keek ik naar het afscheid dat Rowena geschrven had.ik huiverde.
Ik zie je binnekort,stond er.
Hoe , ik zie je ? Ze kon me toch niet 1389 jaren terug in de tijd sleuren?
Want ik zou nooit , nooit vrijwillig meegaan.
Of zou ze zelf hiernaar toe komen?
Ik peinsde er nog lange tijd over door , tot ik om half acht eindelijk in slaap viel , het dagboek weer veilig opgeborgen in mijn boekentas...
Om 10 uur werd ik gewekt door een knorrige Robin.
'Kom op , meis! Het is al tien uur en je hebt al een uur Verweer Tegen de Zwarte Kunsten gemist! Ik heb maar gezegd dat je ziek was , maar nu hebben we transfiguratie en Griffel mag dan heel aardig wezen , hier trapt ze niet in!'
'Jaja , ik kom al.' zei ik duidelijk in een ochtend-humeur.
Ze beende boos om mijn chagrijnige toon de slaapzaal uit.
Gauw pakte ik mijn tas en rende haar achterna.
'Wacht nou , Robin , wacht nou!'
Moe en slaperig rende ik haar achterna
'Wacht nou! alsjeblieft...'
Maar Robin was duidelijk woedend.Ze liep juist nog harder.
Ik was uitgeput van de slapeloze nacht.
mijn benen trilde en mijn hoofd duizelde van een energie-tekort.
Opeens kwamen miljoenen zwarte stippen op mij af. Ik zakte door mijn benen en bleef voor mijn gevoel ongeveer de hele dag daar zitten.In werkelijkheid was er maar een kwartier voorbij.Mijn lichaam bleef onophoudelijk trillen en in de panike kwamen de tranen op.Totaal van slag,doordat mijn lijf zich zo gedroeg , en door mijn tranen heen keek ik naar de gang.Wazig zag ik een gedaante in een gewaad at op mij af kwam lopen.Bruin haar dat door de war zat , groene ogen die me bezorgd aankeken.
'Laura toch...Wat is er met je?' vroeg hij terwijl hij mijn haar uit mijn gezicht streek.
Nu stroomden de dikke , parelachtige tranen over mijn wangen.Ik kon de zoutigheid ervan proeven op mijn lippen.Maar ik schonk er geen aandacht aan , en keek verschrikt naar het oprecht bezorgde gezicht van Bob.
Ik kon me gewoonweg niet voorstellen dat Bob bezorgd was om mij ,me aandacht gaf en dat eenzame , holle gevoel in mijn buik wegnam.
Ik staarde hem aan ,en zag zijn uitdrukking veranderen , van bezorgd naar...Genegenheid...!?
'Rustig maar , meisje.rustig..'
Ik was te moe , te futloos om hem te zeggen dat ik geen meisje meer was.
Ik liet me door hem naar de slaapzaal van griffoendor gedragen te worden , waar hij me een pilletje en een warme deken gaf.
'S-sorry, bob...' zei ik nog.Toen viel ik uitgeput in slaap.
'Geeft niet,lieverd.Het geeft niet..' fluisterde Bob..Toen liep hij de slaapzaal uit.