Harry Potter Forum index
Dit forum is gesloten. Bezoek nu de vernieuwde versie van HPF!
 Harry Potter Forum gesloten  •   Inloggen

 [AF] Elf of Darkness and Light Volgende onderwerp
Vorige onderwerp

Sla dit onderwerp op als textbestand
Auteur Bericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Di Nov 09, 2004 17:09 Terug naar boven Sla dit bericht op

Mijn volgende en 3de Fanfic op dit forum ^^ Ik ben op een ander fora al begonnen aan deze maar ik hoop de schade snel in te halen zodat ze gelijk lopen. Het is geschreven uit een ander persoon en ik hoop graag positieve reacties te ontvangen van jullie Wink
Reageren mag per PB of in het daarvoor bestemde ReactieTopic (O dat is zo'n leuk zinnetje ;P) Laten we dan nu maar beginnen.


Elf of Darkness and Light

Proloog::


Vivi is 16 jaar voordat ze het eerst naar Zweinstein gaat. Vivi is alleen niet zo normaal als ze lijkt. Ze mag volgens vele perfect lijken door haar uiterlijk maar Vivi is op haar zevende weggehaald bij haar ouders en is toen opgegroeid in een bos. Ook wel bekend als Liferiver. In dat bos is iets vreemds aan de hand, elven regeren over dat bos en Vivi is een half elf. Ze werd opgeleid en leerde toveren bij de elven voor haar missie op Zweinstein. Vivi begint aan haar zesde jaar op Zweinstein met maar één doel. Hem afleveren bij haar meester maar dan gaan er vreemde dingen gebeuren. Vivi komt in aanraking met haar gevoelens en begint te twijfelen. Wil ze hem wel afleveren? Haar gevoelens worden sterker en Vivi zit in een tweestrijd. Wat zal haar uiteindelijke beslissing zijn?
------------------------------------------------------------------------------

Reacties zijn altijd welkom Wink




Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Wo Nov 10, 2004 17:30 Terug naar boven Sla dit bericht op

Tijd voor het volgende stuk en allereerste styuk jah ^^

De Neppe waarheid



Het was ochtend en Liferiver begon te ontwaken. Overal kwamen elven naar buiten toe en gingen aan de slag. In een klein huisje stond een deur open naar een klein balkonnetje. In die kamer lag een meisje met lang blond haar te slapen totdat ze een paar vogeltjes hoorde zingen. Ze draaide zich nog één keer om en een kleine elf op haar arm werd zichtbaar. Ze opende haar ogen en haar diepe blauwe ogen werden zichtbaar. Ze gaapte even en stond op, haar lange witte nachtjapon was gekreukeld en ze liep naar het balkonnetje toe en keek naar de stad. Ze begroette iemand die beneden bezig was en keek naar de vogels die vrolijk aan het fluiten waren. Er kwam een uil aangevlogen en landde op haar arm. “Morgen Era,” zei het meisje genaamd Vivi. De uil kraste en overhandigde haar een brief. Ze gaf Era iets te eten en liep naar binnen toe en kleedde zich om. Langzaam liep ze naar beneden toe al was het meer zweven.

Toen ze beneden kwam ging ze naar de keuken en een vriendelijke vrouw zei :”Vivi, hou daar nou eens mee op, je weet best dat je niet mag zweven.”
“Sorry,” zei Vivi onschuldig.
“Je brengt ons in de problemen als je naar school gaat, je mag niet op school laten merken dat je een half elf bent.”
“Ja Lila.”
De vrouw glimlachte naar haar een zette een bord neer. Vivi ging zitten en begon langzaam te eten. Ze pakte de brief en opende hem en begon te lezen.

Geachte Juffrouw Greenland,

Ik wil hierbij mededelen dat u naar Zweinstein mag komen en aan u zesde jaar zal beginnen op Zweinstein. De informatie die we over u kregen was zeer nuttig en er is een boekenlijst bijgesloten wat u allemaal nodig heeft. Op 1 september zal de Zweinsteinexpress van perron 9¾ vertrekken om precies 11 uur in Londen. U zult met de eerstejaars moeten meelopen en daarna zal u worden ingedeeld als eerste voordat de eerstejaars worden ingedeeld. De rest zal worden verteld op 1 september.

Hoogachtend professor Minerva Anderling
Plaatsvervangend schoolhoofd


Ze las de brief ongeïnteresseerd ze wist allang dat ze naar Zweinstein mocht. Haar beste vriendin had het gehoord van haar moeder de koningin dat ze mocht gaan. Vivi was toen tot haar meester geroepen voor haar opdracht op Zweinstein. Bijna niemand wist ervan en dat moest zo blijven. Ze leefde al 9 jaar in de schaduw en na al die tijd zou ze terug gaan naar de mensenwereld. Ze wist niet hoe ze zich precies moest gedragen haar leven voordat ze bij de elven kwam was uitgevaagd.

Na een tijdje was ze klaar met haar ontbijt en ze pakte haar stok en keek ernaar. Het was een goede stok en had volgens vele een sterke kern. Sommige zeiden dat haar kern krachtiger was dan de kern van de jongen die bleef leven, volgens haar waren dat leugens. “Vivi, kom even naar de woonkamer wil je,” riep Lila.
“Ik kom eraan,” riep Vivi terug en ze stond op.
Met de brief en haar stok in haar hand liep ze naar de woonkamer en zag een gekapte gedaante zitten. Ze boog even en hij knikte en ze ging tegenover hem zitten. Hij hield zijn kap op maar dat was ze gewend. “Zo Vivi,” begon hij met een kille stem, “Over twee weken zal je naar Zweinstein gaat en je weet je missie nog?”
“Ja meester,” zei Vivi verveeld.
“Goed, zorg dat je zijn vertrouwen krijgt en hem hier brengt.”
“Mmm.”
“En dan zal ik je nu vertellen waarom jij hier woont.”
Vivi keek snel op en keek hem lichtelijk verbaasd en nieuwsgierig aan. Ze wist dat hij glimlachte en hij zei :”Toen jij geboren werd wist ik meteen dat je geboren was, ik voelde je sterke aanwezigheid. Ook wist ik dat jou vader niet je echte vader was, ik wist meteen dat je een half elf was. Natuurlijk is daar niks mis mee maar, het was belangrijk dat je bij ons zou opgroeien. Ik heb je zeven jaar gezocht en uiteindelijk vond ik je. Je ouders waren kapot en je vader kon er niet tegen dat je niet zijn kind was hij verbande je uit zijn leven.” Hij stopte even en Vivi hing bijna aan zijn lippen. Dit had ze altijd al willen weten. “We namen je mee en hebben je in dit huis geplaatst waar Lila je een liefdevol leven heeft gegeven en je vrienden maakten,” zei hij, “En ik moet je vertellen dat je echte vader is overleden aan een ongeluk en je moeder. Je moeder leeft ook niet meer, we hebben geprobeerd haar te redden maar het lukte niet meer.” Het maakte Vivi niet uit, ze kende haar ouders amper. Ze dacht tenminste dat het haar niks uit maakte maar toen hij het zij voelde ze wel een steek in haar hart. “Wie is mijn vader dan?” vroeg Vivi.
“Een mysterie is dat Vivi.” zei hij, “Nu moet ik gaan en je zult deze twee weken moeten trainen op gedachtes lezen en andere dingen.”
“Er is één ding, sommige kunnen in de toekomst kijken die weten dan toch ook of het me lukt.”
“Was dat maar waar Vivi, jou toekomst is vertroebeld we kunnen niet meer in jou toekomst kijken en nu ga ik, tot ziens Vivi.”
“Tot ziens.”
Hij verdween en Vivi keek naar Lila die flauw glimlachte naar haar.

Vivi stond op en gaf de brief aan Lila die meteen haar jas pakte. Vivi volgde haar voorbeeld en pakte ook haar jas en ze liepen naar buiten toe. Ze begroette een paar mensen en samen met Lila ging ze op weg naar de Wegisweg. Na een tijdje waren ze daar aangekomen en gingen ze haar spullen halen. In een winkel botste tegen een jongen aan met zwart warrig haar en een bril. Ze keek niet goed naar hem en maakte haar verontschuldigingen en liep met Lila verder. Ze merkte niet dat de jongen haar nakeek Ze gingen snel terug toen ze alles hadden en Vivi wist dat ze de volgende dag zouden beginnen met haar training. Gedachtes lezen was een kleine kunst voor elven en Vivi kon het aardig maar moest het beter kunnen net zoals een paar andere dingen. Vivi kon vaak arrogant overkomen en daaraan moest worden gewerkt. Het was de bedoeling dat ze hem moest kunnen beïnvloeden zodat hij haar zou vertrouwen en met arrogantie zou dat niet lukken.

De volgende dagen ging ze aan de slag met haar training en concentreerde zich op het gedachten lezen wat altijd goed van pas kwam. Het ging haar steeds beter af en ze werkten aan haar snelheid en gedrag. Ze werd voor haar gedrag geholpen door een elf die een paar jaar onder de mensen had geleefd. Hij leerde haar hun gewoontes en alle andere dingen die van pas kwamen. Ze moest leren hoe ze normaal kon lopen aangezien Vivi zonder dat ze het wist begon te zweven en ze heel licht liep en dat niet handig was. Haar training was niet de makkelijkste en vaak genoeg begon ze wat te zweven. Als ze geen zin had deed ze express alles fout en irriteerde ze iedereen mateloos.

Het was een dag voor 1 september en ze zat samen met Lila aan het avondeten. Lila zei niks en Vivi wist waarom. Ze was vandaag nogal irritant geweest. “Het spijt me oké,” zei Vivi lichtelijk geïrriteerd.
“Dat wilde ik horen,” zei Lila lachend, “Tenslotte ga je morgen weg.”
“Ja, ik moet om 11 uur op het perron zijn want dan vertrek de trein.”
“En vanavond krijg je nog wat van me.”
“Wat?”
“Zeg ik niet en je moet morgen als één van de eerste in de trein zijn oké.”
“Goed Lila.”
Ze gingen zwijgzaam verder met eten en Vivi ruimde alles op en ging naar de woonkamer waar Lila met haar jas klaarstond. Verbaasd nam ze de jas aan en ze liepen naar buiten toe. De lucht werd kouder maar alles was nog mooier. Overal brandde lichten en zag er zoals gewoonlijk betoverend uit.

Ze liepen naar beneden toe en liepen het bos wat dieper in en volgde een pad. Ze kwamen bij een grot aan en Lila ging naar binnen toe en Vivi volgde haar. In de grot zaten overal diamanten en Vivi was daar nog nooit geweest. Onder de indruk keek ze rond en ze kwamen aan het einde van de grot. Ze kwamen bij een grote bron en Vivi zei :”De bron des levens.” Lila knikte maar liep erlangs. Het water in de bron was helder en Lila zei :”Kom Vivi.” Vivi liep achter Lila aan en ze gingen een gang in. Ze kwamen na een paar minuten bij een kleinere ruimte aan en er stond een steen in het midden. Lila liep ernaar toe en pakte het kussen wat er lag en liep naar Vivi. “Deze ketting zal je helpen, het is een cadeau van mij, je meester, de koning en koningin en natuurlijk hun dochter dit is Aeon.” Vivi kon niks uitbrengen en keek naar de ketting. Het was een prachtige ketting en er zat een vorm van een ster in. Met een diamantje ze pakte de ketting en deed hem voorzichtig om. “Wees er voorzichtig op,” zei Lila.
“Dat zal ik doen,” zei Vivi, “De krachten van deze ketting zullen me helpen.”




Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Ma Nov 15, 2004 19:33 Terug naar boven Sla dit bericht op

Jah, ik weet het ik ben jullie vergeten...Sorry daarvoor maar ben de laatste tijd druk met een Non-Hp verhaal bezig geweest en met school natuurlijk ^^'

De Reis


Het was 1 september en Vivi stond al vroeg op het perron er waren amper mensen en ze ging de trein in. Haar spullen werden ergens neergezet en Vivi ging in een lege coupé zitten en keek naar buiten toe. Ze doodde haar tijd door de gedachtes van mensen te lezen die buiten stonden. Het werd al snel drukker en het was kwart voor 11. Ze keek hoe de mensen voorbij kwamen en er kwam een jongen met blond haar langs die even naar binnen keek. Plots kwam hij terug en deed de coupédeur open en stapte naar binnen toe. Vivi richtte zich weer op het boek dat ze aan het lezen was. “Hallo,” zei de jongen een beetje arrogant. Vivi mompelde iets terug en bleef doorlezen. “Ik ben Malfidus, Draco Malfidus,” zei de jongen, “En jij bent?”
“Vivi,” mompelde Vivi zonder op te kijken.
Hij ging naast haar zitten en keek in het boek wat Vivi aan het lezen was. Hij zei niks en ging dichterbij haar zitten. ‘Wat moet dat joch van me,’ dacht ze.

Plots ging de coupédeur weer open en er kwam een meisje binnen en het leek heel erg alsof ze Draco om de hals wilden vliegen maar deed niks toen ze Vivi zag. “Wie ben jij,” vroeg ze brutaal. Vivi had geen zin om te antwoorden en zei niks. “Ze lijkt op je Draco alleen ben jij een stuk aardiger,” zei het meisje.
“Trut,” mompelde Vivi.
“Wat zei je daar?!”
“Als je het wilt weten ik zei trut.”
“Kijk in de spiegel.”
Vivi glimlachte vals en keek het meisje strak aan en ging in haar gedachtes graven. Er zaten alleen saaie gedachtes in en ze zei :”Misschien moet je eens gaan nadenken dan heb je tenminste interessante gedachtes om te lezen.” Draco grinnikte even en het meisje keek haar boos aan. “Trouwens hoi Patty,” zei Draco nog steeds grinnikend. Patty zei niks en liep de coupé weer uit. Vivi vond Draco maar raar, het was niet eens lollig geweest wat ze zei.

Toen het 11 uur was begon de trein te rijden en de coupédeur ging open en Patty verscheen weer met een dik meisje. “Zit dat mens hier nog,” zei Patty zeurderig.
“Nee ik zweef hier nou goed,” antwoordde Vivi.
“Die is leuk Vivi,” zei Draco.
Ze rolde met haar ogen. Wat was dat met dat joch het was sarcastisch bedoeld niet grappig. Ze kon natuurlijk even in zijn gedachtes kijken. Ze wilde niet eens weten waaraan hij dacht en ze stond op. “Patty is je naam hé,” zei Vivi, “Als je me er even langs laat dan kan ik hier weg en kan je met je liefje zitten.” Patty keek haar verbaasd aan en Vivi liep de coupé uit terwijl Patty en het andere meisje opzij gingen. Ze liet de drie verbaasd achter.

Ze liep de trein door en keek zocht naar een niet zo volle coupé. Helemaal achteraan was een coupé waar maar één iemand zat. Ze deed de deur open en keek naar een jongen met zwart warrig haar en een bril. Achter de bril zaten felle groene ogen en hij had een litteken op zijn voorhoofd. “Mag ik hier zitten,” vroeg ze. De jongen knikte en Vivi ging tegenover hem zitten. “Hoe heet je,” vroeg hij.
“Vivi,” zei Vivi, “En jij?”
“Harry,” zei hij, “Welke afdeling zit je?”
“Op het moment geen enkele, ik ben overgeplaatst, ik word straks ingedeeld.”
“Ik zit zelf in Griffoendor.”
“Ik weet niet waar ik kom al vind ik wel dat je iemand niet meteen moet beoordelen op zijn afdeling.”
“Denk je dan dat je in Zwadderich komt?”
“Geen idee, het maakt mij niet veel uit ook al zou ik daar komen dat betekent nog niet dat ik niet bevriend kan zijn met iemand uit een andere afdeling.”
“Misschien.”
“Als ik in Zwadderich kom zou je dan niet meer met me omgaan ofzo?”
“Misschien.”
Vivi keek hem doordringend aan en las zijn gedachtes snel. Ze las dat hij niet wilde dat ze in Zwadderich komt omdat hij dan wist dat hij niks meer tegen haar zou zeggen. ‘Zwak,’ dacht ze. “Zei je iets,” vroeg hij verbaasd. Vivi schudde haar hoofd en ging snel uit zijn gedachtes.

Ze dacht iets terwijl ze nog in zijn gedachtes zat en dan hoort hij het ook. ‘Stom van mezelf,’ dacht ze. Ze zei niks en keek naar buiten toe. Als ze in Zwadderich zou komen zat ze met een probleem. Ze moest proberen om hem te beïnvloeden maar als hij erover dacht om niet meer tegen haar te praten omdat ze in Zwadderich zat dan werd het een stuk moeilijker. “Wat heb je om je nek,” vroeg hij plots.
“Een ketting,” antwoordde ze vaag.
“Mag ik hem eens zien?”
Vivi haalde de ketting tevoorschijn en liet hem aan Harry zien toen de deur weer openging en er twee mensen binnenkwamen. Een meisje met bruin haar en een jongen met rood haar. “Hoi Ron, Hermelien dit is Vivi,” zei Harry.
“Hoi Vivi,” zei Hermelien.
Vivi wilde haar ketting weer onder haar kleding doen maar Hermelien had de ketting al gezien. “Wauw die is echt mooi,” zei ze.
“Dank je,” mompelde Vivi.
Vivi zei niks verder en deed de ketting onder haar gewaad en keek naar buiten toe. Het landschap raasde voorbij.

Er werd een tijd niks gezegd en Vivi ging verder aan haar boek. De coupédeur ging alweer open en Vivi had geen zin om op te kijken. “Wat moet je hier Malfidus,” zei Harry.
“Als we daar onze grote held niet hebben en zijn twee kleine vriendjes,” zei Draco.
“Ga lekker naar je liefje Patty.”
“Ze is mijn liefje niet Potter.”
“Dan moet je haar dat maar eens vertellen,” zei Vivi terwijl ze doorlas.
Ze voelde dat de andere haar vreemd aankeken en Vivi legde haar boek weg. Ze keek naar Draco. “Als ze je liefje niet is waarom denkt ze dat dan wel en zitten haar gedachtes vol met jou,” zei Vivi.
“Waar heb je het over,” zei Draco verbluft.
Vivi rolde met haar ogen en mompelde :”Jongens.” Draco keek haar verbaasd aan en draaide zich toen om en liep weg. Harry en de andere keken haar verbaasd aan en Vivi pakte haar boek weer. Harry wilde iets vragen maar Vivi keek hem doordringend aan en zei in zijn gedachtes :”Vraag niks.” Hij vroeg niks en de trein minderde na een tijdje vaart.

Ze liepen de trein uit en Vivi hoorde iemand iets met eerstejaars roepen dus ze liep naar de man toe. Ze keek hem aan en hij vroeg :”Ben jij Vivi?” Vivi knikte en ze liepen naar de bootjes en Vivi ging zitten. Twee kleine eerstejaars keken haar verbaasd aan. “Wat kijk je nou,” zei Vivi geïrriteerd. De eerstejaars keken meteen naar het water toe en Vivi zuchtte. Toen ze bij het kasteel aankwamen moesten ze even wachten voordat ze naar binnen gingen en er hing een geest onder zijn boven. “Allemaal kleine bange eerstenjaartjes,” zei de geest.
“Dank je hartelijk voor de belediging,” zei Vivi terwijl ze normaal ging staan.
Ze ging precies voor hem staan en hun ogen zaten tegenover elkaar. Ze keek nu precies in de geest die ondersteboven hing. “En wie mag jij wezen,” zei hij brutaal.
“Wat gaat jou dat aan, ik kan eerder vragen wie jij bent,” zei Vivi.
“Een brutaal iemand wil je nat worden?”
“Wil je soms dat ik de Bloederige Baron roep Foppe.”
“Hoe weet jij mijn naam?!”
“Wegwezen Foppe,” riep een stem.
Foppe draaide zich om en zoefde vloekend weg. ‘Was er iets handiger dan gedachtes lezen,’ vroeg ze zichzelf af.

Ze moesten een vrouw volgen naar de Grote Zaal en sommige keken verbaasd naar Vivi. Toen vooraan waren begon de hoed een lied te zingen en Vivi keek wat rond. “wij zullen vandaag eerst Vivi Greenland indelen die aan haar zesde jaar zal beginnen,” zei de vrouw. Vivi liep naar voren toe en ging op het krukje zitten. “Interessant, ik heb nog nooit zo iemand ingedeeld,” zei de hoed zachtjes.
“Heel leuk,” antwoordde Vivi via haar gedachten.
“Waar zal ik je zetten?”
“Misschien een leuke afdeling?”
“Je bent grappig maar ik twijfel. Je lijkt Potter wel die was ook al zo moeilijk en precies tussen dezelfde afdelingen twijfel ik.”
“En dat zijn?”
“Griffoendor en Zwadderich.”
“Gezellig.”
“Waarom kunnen jullie nou niet gewoon makkelijk zijn.”
“Een vraag: Kan je me gewoon even indelen ik heb geen zin in gezeur.”
“Het wordt ZWADDERICH.”
“Damn!”
Vivi stond op en liep naar de tafel van Zwadderich die luid aan het juichen was. Ze ging zitten en vele wilde haar een hand geven. Tot haar verveling zat Draco naast haar die haar bleef feliciteren en aan bleef staren.




Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Wo Nov 17, 2004 16:03 Terug naar boven Sla dit bericht op

Jah ^^ Weer een nieuw stukje voor jullie om te lezen, veel plezier ermee!

De eerste Dag



Na de maaltijd liepen ze naar de leerlingenkamer die in de kerkers zat. Ze liep met een paar jongens mee die haar steeds aanstaarde. Vivi werd er gestoord van. Ze kwamen in de eindelijk eraan en Vivi keek even rond. “De meidenslaapzalen zijn daarheen en dan moet jij kijken voor de slaapzaal met de 6dejaars,” zei een jongen. Vivi zei niks en liep naar boven toe. Ze liep de slaap in en zag Patty en nog een paar zitten. Het werd even stil toen Vivi binnenkwam en Patty liep naar haar toe en zei zacht :”Laten we dat van de trein vergeten en opnieuw beginnen.”
“Prima,” mompelde Vivi.
“Meiden dit is Vivi.”
“Hallo Vivi,” zeiden ze.
“Hoi,” zei Vivi verveeld.
Patty wees haar een bed toe en Vivi zag haar spullen al staan. Ze ging lui op het bed liggen en de meiden gingen luidruchtig praten. ‘Hou jullie koppen eens,’ dacht ze.

Toen alle meiden naar bed waren stond ze op en liep naar de leerlingenkamer en plofte op een sofa neer. Lui keek ze naar het vuur dat aan het branden was. Er was bijna niemand en ze had bijna alles voor zichzelf. Er zat een meisje eenzaam aan de andere kant van de kamer. Verder zat er nog een groepje jongens. Het meisje stond op en liep naar haar toe en pakte een boek. “Hoi,” zei Vivi, “Ik ben Vivi maar dat wist je denk al.”
“Ik ben Alexta,” zei het meisje.
“Aangenaam.”
Het was even stil en Vivi keek Alexta direct aan en spitte rond in haar gedachtes. Ze moest weten of ze haar kon vertrouwen. Ze las in haar gedachtes dat ze haar echt aardig vond en niet was zoals al die andere meiden. “Welk jaar zit je eigenlijk,” vroeg Vivi.
“Hetzelfde jaar als jou,” zei Alexta.
“Leuk.”
“Normaal werd ik altijd genegeerd door iedereen.”
“Die Patty die vind mij volgens mij niet echt aardig en wilde ‘opnieuw’ beginnen.”
“Wat zei je?”
“Prima alleen meende ik het niet.”
“Haha, en zij geloofde het zeker wel? Naja in ieder geval ga ik naar bed toe ga je mee?”
“Nee ik ben nogal een nachtmens en heb nog geen slaap.”
“Welterusten.”
“Slaap goed.”
Alexta liep naar de slaapzaal toe en Vivi sloot haar ogen even en dacht aan Lila. Normaal zou ze nu met Lila aan het praten zijn en anders met één van haar vrienden.

Het was altijd geweldig geweest, ze stond dan op het balkonnetje en maakte geluiden en even later werd er geantwoord. Zo ging ze vaak genoeg erop uit. Meestal werd ze opgehaald en klom ze naar beneden toe en slopen ze door de bossen. Eén keer was Lila erachter gekomen, ze was boos geweest. Ze vond het bos niet voor kinderen in de nacht. Vivi grinnikte bij de gedachte en opende haar ogen weer. Ze keek rond en zag niemand meer zitten. Iedereen was naar bed toe en ze had de leerlingenkamer voor zichzelf, dacht ze.

Er kwam iemand naar beneden toe en ze zag Draco naar beneden komen. ‘Leuk,’ dacht ze verveeld. Hij keek haar verbaasd aan en liep naar haar toe. Hij ging bij haar zitten en Vivi keek hem aan. Zijn hand ging door haar haren en zijn andere hand lag op haar been. Ze ging rechtop zitten en Draco schoof dichterbij. “Wat wil je,” vroeg ze geïrriteerd.
“Wat denk je zelf,” zei hij, “Ik wil jou.”
“Dan kan je lang wachten.”
Ze trok haar benen weg en schoof een stuk van hem vandaan maar hij schoof naar haar toe en trok haar naar hem toe. Ze duwde hem ruw weg en hij pakte haar armen. “Blijf van me af,” siste ze.
“Waarom zou ik,” zei hij grijnzend.
“Omdat ik dat zeg.”
“Er is niemand om je te helpen schat.”
Hij duwde haar op de bank en streelde haar gezicht. ‘Waarom had ze haar stok nou op de slaapzaal laten liggen,’ dacht ze. “Niemand kan ons storen schat, iedereen slaapt al,” zei hij zacht. Hij ging op haar liggen en zoende haar. Hij lette even niet op en ze duwde hem ruw weg. Ze klom omhoog en rende naar de slaapzaal. “Het heeft geen nut, ik vind je wel,” zei hij. Ze rende naar boven toe en viel op haar bed neer. ‘Rotzak,’ dacht ze.

De volgende dag was Vivi als eerste wakker en ze deed snel haar gewaad aan en deed haar lange haar in een losse staart. Ze had even geen zin om op de mensenmanier te lopen en dus ging ze heel licht lopen en al snel merkte ze dat ze zweefde. Ze hoorde iemand kreunen en ging snel normaal staan en ze zag dat Alexta wakker werd. Ze glimlachte naar Alexta en pakte haar tas in en wachtte op Alexta die snel klaar was. Samen liepen ze naar de Grote Zaal toe. Ze gingen zitten en Vivi begon aan haar ontbijt wat bestond uit een beschuitje en nog wat lichts en wat drinken. Alexta keek haar verbaasd aan. “Kan jij daarop leven,” vroeg ze verbaasd.
“Ik eet altijd zoveel en er is nooit wat gebeurd,” zei Vivi.
“Ik kan dat echt niet, ik val dan gegarandeerd flauw.”
“Hé, de roosters.”
Ze kregen hun rooster aangereikt en zagen dat ze als eerste Verweer Tegen de Zwarte Kunsten hadden en daarna Transfiguratie en na de lunch hadden ze Toverdranken. ‘Zoals gewoonlijk heb ik precies de goede boeken gepakt,’ dacht ze. Vivi pakte haar stok en toverde haar rooster anders zodat er op de achtergrond een plaatje van LifeRiver stond, zo had ze iets om aan thuis te denken. Ze liepen nog even terug naar de leerlingenkamer omdat Alexta haar boeken moest pakken en daarna liepen ze naar de les.

Vivi zag Harry, Ron en Hermelien al staan en de leraar kwam er net aan. Ze kende de man ergens van maar wist niet waarvan en hij leek Harry, Ron en Hermelien goed te kennen. Ze konden meteen naar binnen toe en Harry, Ron en Hermelien gingen vooraan zitten. “Waar gaan we zitten,” vroeg Alexta.
“Vooraan,” vroeg Vivi.
“Ze zullen ons raar aankijken.”
“Boeiend, wij bepalen onze eigen levens.”
“Je hebt gelijk.”
Ze liepen naar voren toe en Vivi zat aan de kant van het gangpad naast Harry. Hij keek haar even aan en Vivi glimlachte en Harry wendde zijn blik af. ‘Dit wordt nog wat,’ dacht ze. Toen het lokaal eindelijk vol was deed de leraar de deur dicht en liep naar voren toe.

Hij ging tegen zijn bureau aanstaan en zei :”Welkom 6dejaars, de meeste zullen mij nog wel kennen maar voor diegene die me niet kennen ik ben professor Lupos.”
“En een weerwolf,” mompelde iemand.
“Dat is waar, ik ben inderdaad een weerwolf maar dat houd niet in dat ik niet geschikt ben om les te geven, vandaag zullen we geen praktijk doen maar ons onderwerp zal wel zeer boeiend zijn, het onderwerp van vandaag is elven.”
Vivi keek meteen op en keek naar Lupos. Hij keek de klas rond en ondertussen werd er op het bord geschreven welke bladzijde ze moesten zijn. Vivi opende haar boek niet en lette alleen op Lupos. “Wie kan mij vertellen wat een elf is,” vroeg hij. Vivi stak haar hand op net zoals Hermelien die haar verbaasd aankeek net zoals meerdere mensen. “Vivi is het niet,” zei Lupos terwijl haar aanwees.
“Klopt,” zei Vivi, “Een elf is in principe hetzelfde als een mens alleen zijn er dingen aan een elf die verschillend zijn. Een elf heeft puntachtige oren, heeft geen vleugels zoals vele beweren en kan veel ouder worden dan een normaal mens.. Een elf heeft vaak ook magische krachten zoals gedachtes lezen, in de toekomst kijken, zweven, mensen beïnvloeden en nog vele andere magische krachten. Verder heeft de elf een zeer goed gehoor, ziet een elf snel leugens door en elven zijn erg goed in boogschieten en zo zijn er nog wat dingen.”
De hele klas keek haar verbaasd aan en Lupos keek naar haar tafel waar het boek dicht op tafel lag en hij zei :”Dat was zeer goed en dat zonder het boek, 15 punten voor Zwadderich.” Vivi glimlachte en keek naar Alexta die haar vrolijk aankeek. De Griffoendors keken haar juist dodelijk aan waar Vivi zich niks van aantrok.

De rest van de les moesten ze aantekeningen maken over elven en Vivi deed amper wat, ze wist alles uit zichzelf wel maar dat was logisch voor haar. Toen de les was afgelopen liep Vivi samen met Alexta naar de les Transfiguratie. “Hoe wist je dat over die elven terwijl je boek dicht was,” vroeg Alexta.
“Het onderwerp boeit me erg,” zei Vivi.
“Normaal had niemand zijn hand opgestoken, tenminste van onze afdeling,” fluisterde Alexta zacht.
“Iemand moet de eerste zijn denk je niet?”
“Inderdaad.”
Ze liepen het lokaal in en gingen zitten. Ze zaten achteraan en Vivi keek tegen Harry aan. ‘Vandaag even wat exprimenteren met de mensen hier,’ dacht ze.

De les was begonnen en ze gingen aan de slag met een onderwerp van dier in dier veranderen. Ze moesten oefenen met de spreuk en Vivi keek strak naar Harry en begon met gedachtes lezen. Ze las niet veel bijzonders maar las wel dat hij niet meer tegen haar zou praten omdat ze in Zwadderich zat. ‘Zwakkeling,’ dacht ze terwijl ze in zijn gedachtes zat, ‘Zwak om iemand te gaan negeren omdat diegene in Zwadderich zit.’ Ze merkte dat Harry leek te antwoorden en las dat hij wilde weten wie die stem was. Vivi antwoordde niet en ging uit zijn gedachtes en keek naar Anderling die bij Patty stond en een spreuk moest testen. De spreuk ging niet goed en Anderling zei :”Beter concentreren en opletten de volgende keer.” Anderling liep verder en kwam bij Vivi en Alexta aan. Ze wees naar Alexta en die richtte haar stok op het konijn en zei :”Imuno cat.” Het konijn verdween en er kwam een sneeuwwitte kat tevoorschijn. “Heel goed Juffrouw Nightlight, 5 punten voor Zwadderich,” zei Anderling en ze liep verder. De les ging daarna snel voorbij en ze liepen naar de Grote Zaal om te gaan lunchen en hun spullen voor Toverdranken te halen.

Toen ze de kerkers inliepen zag Vivi Harry staan en ze ging expres tegenover hem staan en keek hem uitdagend aan. Hij probeerde haar blik te ontwijken maar dat lukte niet en hij keek haar recht aan. Zijn ogen waren niet boos of bang maar eerder een beetje verleidelijk. Hij probeerde haar uit te dagen om iets te zeggen. “Hey schat van me,” zei een stem naast haar. Ze keek opzij en zag Draco staan en keek hem walgend aan. “Zoek een ander slachtoffer ik hou niet van arrogante mensen,” zei ze vals. Het leek alsof iedereen het hoorde want iedereen keek plots naar haar. Zijn ogen versmalde wat en hij ging dichterbij haar staan. Hij legde zijn hand op haar heup en fluisterde :”Herinner je vannacht nog?” Plots gaf Vivi hem een knal midden in zijn gezicht en siste :”Blijf van me af, jij en die smerige poten van je. De volgende keer kom je er een stuk minder goed vanaf.” Er liep wat bloed uit zijn neus en Vivi keek hem minachtend aan. De andere begon opgewonden te fluisteren en plots werd het stil. Vivi scheurde haar blik van Draco af en keek Sneep recht in zijn ogen. Zijn blik flitste naar Draco en hij zei :”Naar de ziekenzaal met hem en wie is hiervoor de verantwoordelijke.” Sommige keken angstig naar Vivi. “Ik,” zei Vivi. Hij deed zijn mond open maar sloot hem weer toen hij zag dat ze van zijn afdeling was. “Naar binnen iedereen,” schreeuwde hij plotseling. Iedereen keek hem geschrokken aan en ging snel het lokaal in. Toen ze langs Harry liep fluisterde ze :”Ik ben niet wie denkt.”

In de les kwam Draco halverwege aanzetten en zijn neus bloedde niet meer en Sneep begroette hem hartelijk. Vivi keek hem even aan en hij keek snel weg. Vivi grijnsde. Van hem zou ze nu misschien minder last hebben dan eerst. De les verliep verder rustig behalve dat Sneep de griffoendors uitkafferde en het nog leuk scheen te vinden ook. Toen de bel ging riep Sneep :”Juffrouw Greenland ik wil je even spreken.” Verveeld draaide ze zich om en bleef staan. Toen iedereen het lokaal uitwas zei Sneep dreigend :”Waarom sloeg jij Draco Malfidus?”
“Omdat hij aan me zat,” zei Vivi simpel.
“Hoe bedoel je?”
“Dat joch heeft vannacht geprobeerd om me te zoenen waar ik niet van gediend ben en hij noemt me schat.”
“Alleen dat?”
“Ja hallo, ik ga niet elk detail vertellen hoor!”
“Spreek niet zo tegen me, jij gaat je excuses aan hem aanbieden begrepen? Ik kom er toch achter als je dat niet doet en dan krijg je een ergere straf.”
“Alsof mij dat wat kan schelen, als dat joch met zijn smerige poten van me af blijft bied ik misschien mijn excuses aan.”
Met die woorden verliet ze het lokaal en liep naar boven toe. Ze vloekte zachtjes over Sneep en liep naar buiten toe richting het Bos.

Bij het bos aangekomen gooide ze haar tas op de grond tegen een boom aan en liep het bos een stukje in. Meteen begon ze te zweven, maar ze zakte meteen weer, voor de zekerheid. Ze dacht aan thuis. Ze pakte haar ketting en fluisterde een paar woorden. Meteen kwam er een beeld tevoorschijn voor haar van LifeRiver. Ze zag Lila op de bank zitten met een onbekende vrouw praten. Een paar seconden later zag ze een beeld van het kasteel en zo zag ze voor even heel LifeRiver. Het beeld verdween weer. Ze zuchtte diep en liep richting het kasteel en pakte haar tas op toen ze langs de boom kwam. Rustig liep ze naar het kasteel naar de kerkers toe en liep de leerlingenkamer in waar ze haar tas in de slaapzaal dumpte en zonder iets te zeggen de leerlingenkamer uitliep. Ze liep naar de Grote Zaal toe om te gaan eten en kwam in de hal Harry tegen. Hij keek haar aan en een speelse glimlach speelde om haar lippen terwijl ze hem aankeek. Daarna liep ze de Grote Zaal in en ging zitten aan haar afdelingstafel. Een paar minuten later kwam Alexta naast haar zitten. “Waar was je en wat zei Sneep?” vroeg ze nieuwsgierig.
“Ik moet mijn excuses aanbieden, dus echt niet en ik was even buiten.” antwoordde ze rustig.
“En nu?”
“Geen idee, dat joch moet gewoon van me afblijven.”
“Wat deed hij dan precies?”
“Vertel ik straks wel maar niet nu, niet hier.”
Het eten verscheen op tafel en Vivi schepte wat op en begon langzaam te eten terwijl ze naar de tafel van Griffoendor keek. Ze zag Harry zitten en keek hem even strak aan tot hij haar aankeek. Ze gebruikte dezelfde speelse blik en hij wendde zijn blik snel af. Ze glimlachte en ging verder met eten.






Laatst aangepast door Catie op Ma Jun 27, 2005 18:18; in totaal 2 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Ma Nov 22, 2004 19:56 Terug naar boven Sla dit bericht op

Sorry dat het zolang duurde maar ik had vanaf Donderdag geen internet en de keren dat ik erop zat had ik mijn verhaal natuurlijk niet bij de hand...Dus ik plaats nu weer een nieuw stuk. Veel plezier!

Niet Zoals Hij Denkt



Twee dagen later liep Vivi samen met Alexta naar buiten toe voor hun les Verzorging van Fabeldieren. Er was weinig die afgelopen dagen gebeurd behalve dat Vivi haar eerste les waarzeggerij had gehad. Zwamdrift had gezegd dat ze had gezien dat er een nieuwe leerling in de klas kwam. Vivi had toen rustig gezegd dat ze het wist omdat ze een briefje had gekregen, iedereen was in de lach geschoten en Zwamdrift had niks gezegd. Ze waren de eerste zwadderaars die er waren en zagen een deel van de griffoendors al staan. Vivi leunde gemakkelijk tegen een boom aan en keek naar de leraar. Het was dezelfde man die haar met de bootjes had overgebracht. Hij keek haar even aan en het leek alsof hij iets wilde zeggen maar zei niks. Even later was de rest er nog niet en zei hij :”We beginnen wel zonder de rest en als ze geen goed excuus hebben zullen ze puntenaftrek krijgen.”
“Dan kan je dat net zo goed nu al doen want hun zullen geen goede reden hebben,” zei Vivi rustig.
Iedereen keek haar verbaasd aan en zelfs de leraar. Een paar begonnen te fluisteren en keken naar haar. Harry keek haar ook verbaasd aan. Het leek niet alsof de leraar wist wat hij moest zeggen en zei toen :”Ik ga de dieren halen.”

Even later kwam hij terug met een paar honden die verdacht veel op Husky’s leken. Ze zagen er vriendelijk uit maar hadden scherpe tanden en hun vacht gaf een vreemde gloed af. “Wie kan me vertellen wat voor dieren dit zijn?” vroeg hij. Hermelien stak haar hand meteen op en Vivi ook. “Eens kijken hoe boos Griffel op me zal worden.” fluisterde Vivi tegen Alexta. En ze kreeg gelijk. Hermelien keek woedend naar Vivi en de leraar keek haar verbaasd aan. “Vivi zeg het maar.” zei hij.
“Het zijn Husimi’s, ook wel Husky’s onder de dreuzels genoemd alleen hebben Husimi’s speciale krachten en Husky’s niet.” zei Vivi simpel.
Ze keek naar Hermelien die haar woedend aanstaarde en toen naar de leraar. Hij keek haar verbaasd aan en ging toen plots verder. Een paar seconden later kwamen de andere zwadderaars aangelopen. Met Draco arrogant voorop. De leraar was net bezig met het verdelen van de dieren. Vivi moest samen met Alexta een en griffoendor genaamd Daan. Hij mompelde steeds iets en Vivi zei :”Wees blij dat je niet met Malfidus bent.” Hij zei daarna niks meer en ze gingen verder met het verzorgen van de dieren. Ze stonden vlakbij Harry en hij hoorde hem Hagrid tegen de leraar zeggen. Hagrid was dus zijn naam.

Aan het einde van de les liepen ze terug naar het kasteel voor hun volgende les. Ze hadden Bezweringen en gingen aan de slag met een spreuk. Die les was snel afgelopen en Vivi liep met Alexta naar de Grote Zaal toe. “Daar hebben we mevrouw ik–weet-alles,” zei een hatelijke stem plots. Vivi draaide zich om en zag Hermelien staan. Die keek haar hatelijk aan. “Als iemand hier mevrouw ik-weet-alles is, dan ben jij het wel.” zei Vivi.
“Ik dacht het niet, je komt hier in school wordt in de ergste afdeling geplaatst en doet alsof je geweldig bent.”
“Dat denk jij maar er is één ding wat je niet weet, je weet niet wat mijn verleden is, je weet niks van me. Je beoordeeld me op mijn afdeling en op een paar vragen die ik beantwoordde. Als je het wilt weten ik heb zelf een Husimi gehad geen wonder dat ik het dan weet.”
Hermelien wilde iets zeggen maar zei niks en keek haar alleen woedend aan. “Laat haar Hermelien, ze is het niet waard,” zei Ron. Vivi zei niks meer en draaide zich om en liep naar de Grote Zaal toe. Ze mompelde wat in zichzelf en plofte neer aan de tafel van Zwadderich.

Die middag hadden ze Verweer Tegen de Zwarte Kunsten en toen Vivi binnenkwam zag ze iemand die ze niet had verwacht. Geschrokken keek ze naar de koning van LifeRiver die even naar haar knipoogde. Vivi sloeg haar ogen neer en ging zitten met haar ogen op haar boek gericht. “Vivi, het mag niet opvallen dus kijk me aan en doe alsof je me niet kent,” zei zijn stem in haar hoofd. Vivi knikte en keek hem aan. Lupos kwam binnen en deed de deur dicht. Hij liep naar voren toe en maande iedereen tot stilte. “Vandaag hebben we een speciale gast.” zei Lupos, “Dit is een oude vriend van me en een Elf.” Sommige keken hem verbaasd aan en iedereen leek vol met vragen te zitten.

Vivi zag dat hij een pijl en boog bij had en nog wat spullen. “Kunt u echt goed boogschieten meneer,” vroeg een meisje met bruin haar.
“Wil je het zien, ik heb wel een vrijwilliger nodig,” zei hij.
“Dat wil ik wel zijn,” zei Vivi.
Ze kende hem goed genoeg en wist dat hij haar niet zou raken wat er ook zou gebeuren. Hij knikte en zei :”Ga maar daar tegen de muur staan en beweeg niet.” Vivi knikte en ging tegen de muur staan doodstil. Ze zag de griffoendors gretig kijken en voelde dat sommige hoopte dat hij haar zou raken. Een pijl vloog met snelheid op haar af maar Vivi knipperde niet met haar ogen. De pijl belandde precies naast haar nek aan de rechterkant. De volgende kwam precies aan de linkerkant terecht. De laatste kwam precies boven haar hoofd terecht en Vivi deed twee stappen naar voren.

Sommige klapten luid. “Heeft u wel eens gemist,” vroeg Parvati opgewonden.
“Nog nooit heb ik een pijl gemist,” zei hij.
“Wauw en kunt u echt gedachtes lezen en vliegen?”
“Gedachtes lezen kan ik inderdaad maar wij noemen het geen vliegen maar zweven.”
“Kunt u dat eens voordoen?”
“Tuurlijk, vrijwilligers voor het gedachte lezen?”
Een paar staken hun hand op waaronder Parvati, Belinda, Daan, Patty en nog een meisje van Zwadderich. Hij koos als eerste Patty en Vivi keek naar Patty en keek ook in haar gedachtes. Ze stapte er snel uit want ze kreeg een lachstuip. De gedachtes van Patty zaten vol met Draco en hoorde plots de rest van de klas lachen. Ze wist dus dat hij had verteld wat ze dacht. Vivi grijnsde.

Nadat hij nog een paar gedachtes had gelezen en hun had laten zien dat elven mensen konden beïnvloeden eindigde de les. Parvati wilde perse nog zien hoe hij zweefde en dus zweefde hij nog even snel en Parvati keek hem bewonderend aan. Ze bleef samen met Belinda nog even in het lokaal om hem heen hangen. Vivi liep met Alexta naar de leerlingenkamer en daar gingen ze aan hun huiswerk. Toen Vivi klaar was rekte ze zich even uit en stond op. “Ik ga even naar de bieb, ik zie je later wel.” zei ze. Met die woorden verliet ze de leerlingenkamer. Bij de bieb aangekomen liep ze naar achteren toe.

Ze keek even opzij en zag Harry voor het raam staan. Ze liep naar hem toe zo geluidloos mogelijk. Hij mompelde wat in zichzelf maar ze kon hem verstaan. “Wat doet ze toch met me?” vroeg hij zichzelf af.
“Wie?” vroeg Vivi fluisterend.
Hij maakte een sprongetje van schrik en Vivi lachte. Hij keek haar verbaasd aan en wende toen zijn blik af. Ze stopte met lachen en keek hem aan terwijl hij haar blik probeerde te ontwijken. “Wat wil je van me?” vroeg hij wantrouwig.
“Wat ik van je wil?” zei ze.
“Ja.”
“Ik wil dat je me niet beoordeeld op mijn afdeling.”
“Hoe bedoel je?”
“In de trein deed je normaal tegen me en voelde ik dat je me aardig vond. Nu negeer je me omdat ik in zwadderich zit.”
“Niet waar.”
“Wel en Harry, ik ben niet zoals je denkt dat ik ben.”
“Wat bedoel je daar nou mee?”
“Jij denkt dat ik niks anders ben dan een zwadderaar maar als je goed zou kijken zou je heel wat anders zien dan zou je mij zien.”
“Dat zeg jij.”
“Zoals ik al zei: ik ben niet wie je denkt dat ik ben, ik ben veel meer.”
Met die woorden draaide ze zich om en liep weg. Toen ze uit zijn zicht was sloop ze terug en bleef achter de boekenkast staan en keek naar hem. Hij was gaan zitten en leunde met zijn hoofd tegen zijn handen. Vivi keek naar hem en zag een traan vallen. Één enkele traan en toen stond hij op met het boek een boek in zijn hand en liep de bieb uit. Vivi wist dat haar woorden hem hadden geraakt in zijn hart en het hem pijn had gedaan.






Laatst aangepast door Catie op Ma Jun 27, 2005 18:23; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Ma Nov 22, 2004 21:04 Terug naar boven Sla dit bericht op

Nog een stukje ^^

De Bekentenis



Twee weken daarna waren verstreken en Vivi merkte dat Harry zich schuldig voelde. Hij zei nog steeds niks tegen haar maar ze voelde dat hij haar wilde spreken. Ze was altijd wel bij Alexta en ze merkte dat Alexta zich een beetje begon te ontpoppen. Ze was stil geweest had ze verteld maar nu durfde ze meer en kwam ze voor zichzelf op en was ze zelfverzekerder. Vivi vond dat alleen maar fijn voor haar. Ze zaten bij Bezweringen en Vivi keek naar alle leerlingen. Ze had even geen zin om te werken. Toen Banning langskwam ging ze verder en de les was bijna afgelopen. Na de les liepen ze naar het volgende lokaal toe voor hun volgende les.

Die avond was iedereen in de leerlingenkamer opgewonden. Aankomende zaterdag was de eerste wedstrijd van het seizoen. Zwadderich moest tegen Griffoendor en als ze geluk hadden moest Griffoendor zich terug trekken omdat Harry op de ziekenzaal lag. Onder de les Kruidenkunde dacht Draco leuk te zijn en ervoor te zorgen dat de plant van Harry hem wilde wurgen wat bijna gelukt was. Professor Stronk was woedend en had 30 punten van Zwadderich afgetrokken. Harry moest naar de ziekenzaal voor zijn keel die helemaal rood was geweest en Vivi was de enige die niet had gelachen en als Alexta er was geweest wist ze niet wat die had gedaan. Ze vond het een misselijke streek van Draco. Die avond had Draco geprobeerd om Vivi zover te krijgen om bij hem te zitten. Ze had hem slechts een minachtende blik gegeven en was naar boven gelopen.

De volgende dag was iedereen vrolijk en opgetogen totdat ze in de Grote Zaal kwamen. Harry was snel opgelapt door Madame Plijster en kon met gemak weer spelen en iedereen was een stuk minder opgetogen opeens. Vivi grijnsde gemeen, ze vond het heerlijk om te zien hoe Draco in zichzelf liep te vloeken. Ze had pure leedvermaak. Na het eten ging iedereen naar de leerlingenkamer. Rond 11 uur vertrok iedereen naar het zwerkbalveld behalve Vivi. “Ga je niet mee Vivi?” vroeg Alexta verbaasd.
“Voor zwerkbal? Nee ik heb totaal niks met dat spel.” antwoordde Vivi.
“Maar het is best leuk hoor.”
“Valt mee ik ken leukere dingen.”
“Wat dan?”
“Vertel ik je nog wel eens.”
“Oké, ik zie je straks wel.”
“Doei.”
Toen iedereen eindelijk weg was pakte Vivi een stuk perkament en een veer. Snel begon ze te schrijven naar Lila.

Beste Lila,

Hopelijk gaat alles in LifeRiver goed. Met mij gaat alles goed al heb ik wel mijn problemen. Het zal wel aan mijn reacties leggen. Ik ben in Zwadderich ingedeeld en hij zit in Griffoendor. Dat maakt mijn opdracht moeilijker alleen omdat hij een hekel heeft aan zwadderaars. In de trein begon het al goed en ik heb een gesprek met hem gehad dat misschien hard aankwam maar wel zijn doel trof. Op het moment zit ik in de leerlingenkamer omdat iedereen naar de zwerkbal wedstrijd is en ik daar totaal geen zin in heb. Op het moment lukt het aardig omdat ik weet dat hij met me wil praten maar het niet doet omdat ik in Zwadderich zit maar het komt nog wel. Ik weet nu niks meer te schrijven behalve dat ik al één iemand een knal heb verkocht. Wordt nu niet meteen boos op me, ik heb dit gedaan omdat hij me lastig viel en dus alle reden had om hem een knal te verkopen.

Nu ga ik echt stoppen want ik moet nog wat dingen doen. Ik hoef geen bericht terug en ik kan me hier prima redden.

Veel Liefs Vivi


Ze stond op en rolde de brief op en pakte een rood lint wat ze erom heen bond. Zo zouden ze meteen weten dat die brief daarheen moest. Daarna liep ze de leerlingenkamer uit naar de uilenvleugel en zocht een schooluil uit. Ze bond de brief aan zijn poot en liet hem uit het raam vliegen. Even later was de uil verdwenen en zag ze de zwerkbal wedstrijd. Ze zag groene en rode strepen en keek verveeld toe. Daarna liep ze weer naar beneden toe en liep ze naar buiten toe. Ze moest Alexta van haar geheim vertellen. Iemand moest het weten en Alexta kon ze vertrouwen. Ze zocht Alexta en had haar snel gevonden en fluisterde in haar oor :”Kom even mee.” Alexta keek haar verbaasd aan maar liep mee. Ze liepen richting het bos en Vivi zocht een beschut plekje.

Alexta keek haar verbaasd aan en wilde wat vragen maar Vivi stak haar hand op en Alexta zei niks. “Ik ga iets vertellen wat heel ongelofelijk is maar de waarheid over mij.” zei Vivi.
“Wat dan?” vroeg Alexta.
“Misschien heb je nooit vreemde dingen aan me gemerkt maar ik ben geen mens.”
“Wat dan wel?”
“Een elf maar geen echte maar een half elf.”
“What the Hell. Dit meen je niet?”
“Jawel.”
“Wauw cool, hoe komt het en waarom heb je het niet eerder verteld?”
“Omdat niemand het mag weten, vertel het niet door het is belangrijk voor me.”
“Ik beloof het, je bent mijn beste en enige vriendin maar ik vertrouw je en dankzij jou kom ik toch meer op voor mezelf.”
“Dank je, ik vertel je dit omdat dan iemand het van me weet en ik vertrouw jou het meeste. Dit is echt belangrijk voor me.”
“Ook voor mij, je vertelt me iets wat ik niet had verwacht en ik zal je geheim niet verraden.”
“Dank je.”
Alexta omhelsde haar en ze liepen terug. In het zwerkbal stadion klonk een luid gejuich en er werd geroepen :”GRIFFOENDOR WINT!” Vivi glimlachte. “Zou eens niet zo zijn.” zei Alexta.
“Hoe bedoel je?” vroeg Vivi.
“Ons team heeft snelle bezems alleen zijn de spelers slecht, Griffoendor heeft misschien slechtere bezems maar wel een supergoed team die goed samenwerken en sterk zijn.”
“Misschien moeten ze Draco het team uitgooien.”
“Dat zou een oplossing zijn.”
Vivi lachte en ze liepen het kasteel in naar de kerkers. In de leerlingenkamer gingen ze aan een tafel zitten. De leerlingenkamer stroomde voller en het team kwam binnen. Niemand zei wat en plots kwam Sneep binnen. Hij keek de leerlingenkamer rond en zijn blik bleef hangen op Vivi.






Laatst aangepast door Catie op Ma Jun 27, 2005 18:32; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Di Nov 23, 2004 16:50 Terug naar boven Sla dit bericht op

Dit hoofdstuk is...tja laten we zeggen...dat het nogal hard kan zijn en dat er wel wat dingen in voorkomen wat niet geschikt is voor iedereen misschien...En ook zit er iets in wat misschien nogal Sue'ish over kan komen en daar baal ik zelf ook van maar ik heb geen zin om het te veranderen....

Straf



Hij keek haar doordringend aan en Vivi wende haar blik niet af van zijn kille ogen. Ze wist meteen waarvoor hij kwam en hij zei :”Juffrouw Greenland en meneer Malfidus even meekomen.” Vivi keek Alexta aan en stond op terwijl ze naar Sneep toeliep. Draco kwam aangelopen en grijnsde. Vivi wist zeker dat hij allang wist waarvoor het was en Vivi had zelf ook wel een vermoeden. Ze liepen een paar gangen door en Sneep deed de deur van zijn kantoortje open en ging naar binnen toe. Draco volgde hem en Vivi ging als laatste naar binnen toe. “Sluit de deur.” zei Sneep gebiedend. Vivi sloot verveeld de deur en leunde tegen de muur aan. Sneep ging achter zijn bureau zitten en keek Vivi doordringend aan. “Ik had jou gezegd dat jij je excuses aan meneer Malfidus moest maken voor die klap en twee weken later heb je het nog niet gedaan en waarom niet?” zei Sneep dreigend.
“Waarom wel?” zei Vivi.
“Omdat ik dat zei.”
“Ik zou niet weten waarom ik mijn excuses zou moeten aanbieden terwijl hij die knal had verdiend.”
“Genoeg, jij krijgt strafwerk en ik weet al wat.”
“Tuurlijk, dat zult u vast al wel met hem hebben overlegd. Walgelijk joch dat het is.”
"Juffrouw Greenland! Spreek niet zo tegen je medeleerling."
"Ik zeg alleen wat ik denk en sinds wanneer is het verboden om je eigen mening te geven?"
Sneep negeerde haar en Vivi keek naar Draco die breed grijnsde. Vivi kreeg een naar voorgevoel en wist bijna wat er zou komen. “Vanavond ga jij mijn kantoor schoonmaken maar aangezien ik andere dingen te doen heb zal meneer Malfidus zorgen dat je hem niet smeert en geen toverkracht gebruikt.” zei Sneep, “Als je nog niet klaar bent als ik terugkom dan ga je morgen verder en zal meneer Malfidus weer hier zijn.”
“Fijn, bestaat er iets erger dan dat.” mompelde Vivi zacht.
“Wat zei u daar?”
“Iets."
“Vanavond om 7 uur hier, jullie beide, nu kunnen jullie gaan.”
Vivi opende de deur zonder iets te zeggen en gooide hem dicht zonder te kijken. Ze liep niet terug naar de leerlingenkamer maar naar buiten toe.

Toen ze buiten was liep ze richting het meer toe en pakte een steen. Ze gooide de steen het water in en na een paar sprongen zonk hij naar de diepte van het meer toe. Ze ging zitten en keek boos naar het meer. “Damn wat haat ik die vent toch.” mompelde ze woedend.
“Wie haat je?” vroeg een stem achter haar.
Verbaasd keek ze om en zag Hagrid staan. Hij fronste met zijn wenkbrauwen en keek haar onderzoekend aan. Vivi ging staan en mompelde :”Sneep.” Ze keek naar haar gewaad die vies was geworden toen ze was gaan zitten en ze mompelde :”Sanita.” Haar gewaad was schoon. “Dat maak ik niet vaak mee dat iemand zijn afdelingshoofd haat.” zei Hagrid.
“Dan maak je zeker ook niet vaak mee dat iemand van Zwadderich Draco haat.” zei Vivi.
“Je bent anders dan die andere, heel anders.”
“Misschien had die hoed me toch in Griffoendor moeten indelen, dan had ik tenminste geen last van Sneep en Draco.”
“Twijfelde hij dan?”
“Ja.”
“Loop even met me mee dan kan je me alles vertellen bij een bakkie thee.”
“Is goed.”
Ze liep achter Hagrid aan naar zijn huisje en Hagrid opende de deur en ging naar binnen toe.

Binnen was het gezellig en knus en een hond kwam op haar af en snuffelde aan haar. Hij sprong tegen haar op en Hagrid zei :”Af Muil!” De hond ging meteen in zijn mand liggen en Vivi ging zitten terwijl Hagrid thee klaar maakte. Hij gaf haar een grote kop thee en ging tegenover haar zitten. “Weet je waarom je anders bent dan de andere zwadderaars?” zei Hagrid.
“Ik vind de vakken leuk die hun dom vinden en de leraren aardig die hun stom vinden en ik heb een beetje een erge hekel aan Sneep en Draco.” zei Vivi.
“Beste vreemd eigenlijk vind je niet?”
“Het kan me niet schelen, alleen kijken ze me soms zo aan en daar heb ik een hekel aan.”
“Waarom vind je Malfidus niet aardig?”
“Hij valt me lastig en ik heb hem een knal verkocht. Vanavond moet ik daarom het kantoortje van Sneep schoonmaken terwijl hij op me let.”
"Harry zei al dat je anders was dan die andere. Hij had ook niet verwacht dat je in Zwadderich zou komen."
Voordat ze iets kon zeggen werd geklopt op de deur en Hagrid stond op en deed de deur open. Vivi zag Harry, Ron en Hermelien staan en Hagrid liet hun binnen. Ze keken haar verbaasd aan en Vivi zei niks. “Wat doe jij hier?!” zei Hermelien verbaasd.
“Ik heb haar even uitgenodigd.” zei Hagrid.
“Dat meen je niet?”
“Laat ook maar, ik merk wel dat ik niet meer welkom ben. Ik ga wel weg als jullie me toch niet mogen.” zei Vivi.
Vivi stond op en zette haar kop thee op tafel en liep langs Hagrid de deur uit terug naar het kasteel toe.

Ze liep naar de leerlingenkamer toe en liep zonder iemand aan te kijken naar de slaapzaal toe en plofte op haar bed neer. Ze had geen zin in vanavond en wilde het liefst even verdwijnen. De deur ging zachtjes open en weer dicht. “Vivi?” werd er gevraagd.
“Wat is er?” vroeg Vivi terwijl ze rechtop ging zitten en Alexta zag staan.
“Waar was je? Wat wilde Sneep van je?”
“Ik heb vanavond straf omdat ik mijn excuses aan Draco niet heb gemaakt en toen ben ik naar buiten gegaan.”
“Maar straf bij Sneep is toch niet erg?”
“Wel als Draco ervoor moeten zorgen dat ik hem niet smeer of alles schoonmaak met magie.”
“Dat is wat minder.”
“Heel wat minder.”
“Je moet je niks van hem aantrekken oké. Je bent sterker dan hem en laat niet gauw over je lopen dat moet je volhouden.”
“Dank je wel Alexta.”

Die avond verliet Vivi om 7 uur de leerlingenkamer en liep naar het kantoortje van Sneep toe en opende de deur. Sneep zat achter zijn bureau en Draco stond al te wachten. “Je bent laat.” zei Sneep.
“Niet waar.” antwoordde Vivi koppig.
“Ik ga nu weg, zodra ik terugkom moet alles hier schoon zijn en je gaat niet weg voordat ik terug ben. En let goed op haar meneer Malfidus.”
Een gemene glimlach speelde er om zijn lippen en Vivi had de neiging om hem te wurgen. Draco die was ondertussen op de stoel van Sneep gaan zitten en keek grijnzend naar haar. Vivi pakte een doekje en begon met de potten af te stoffen terwijl ze voelde dat de ogen van Draco elke beweging volgde. Ze negeerde hem en tilde een pot op om hem schoon te maken.

Ze was al een tijdje bezig terwijl Draco niks zei en haar alleen volgde met zijn ogen. Ze was net begonnen met de boekenkast toen ze iemand in haar nek hoorde ademen en er handen om haar middel gleden. “Hoi schoonheid van me.” zei Draco.
“Blijf van me af.” Zei Vivi langzaam en dreigend.
“Waarom, we zijn helemaal alleen en niemand zal ons storen. Je hoeft je niet te schamen hoor. Ik weet dat je me leuk vindt.”
“Dan moet je eens beter gaan nadenken want het is een totaal verkeerde gedachte.”
“Je durft het gewoon niet toe te geven maar dat maakt niet uit. Het komt er wel uit.”
“Hopelijk dan als ik net sterf want met jou wil ik niks hebben.”
Hij had haar nu helemaal vast en ademde zachtjes. Met zijn ene hand liet hij haar los en draaide haar gezicht naar hem toe. Ze duwde hem toen ruw weg en hij viel op de grond. Hij grijnsde nog steeds en zei :”Je wilt dus een spelletje spelen, dat is prima.” Hij stond op en deed niks. Vivi wist dat hij iets van plan was maar ze had haar stok in haar zak zitten.

Ze ging verder met het afstoffen van de boeken en merkte dat Draco weer ging zitten. Toen ze de hele boekenkast had gedaan ging ze verder. Toen ze bijna klaar was keek ze op de klok en zag dat het al 10 uur was. Doordat ze steeds werd afgeleid door Draco die breed grijnsde had ze er langer over gedaan. Ze deed het laatste af en gooide het doekje in een prullenbak en wilde weggaan maar ze bleef plots staan. Ze moest wachten totdat Sneep terug was. Dus liep ze naar de muur toe en leunde ze tegen de muur aan. Draco stond op en keek haar grijnzend aan en liep naar haar toe. Hij deed zijn mantel uit en ging voor haar staan. Zijn shirt hing een stukje uit zijn broek en Vivi keek hem aan met kille ogen. Zijn hand ging over haar wang en ze sloeg zijn hand weg. “Rustig maar schat.” zei hij zacht. Hij ging dichterbij haar staan en Vivi ging tegen de muur staan. Hij ging tegen haar aan staan en keek haar aan. Plots duwde ze hem weg en liep naar het bureau toe. “Als je spelletjes wilt spelen moet je het gewoon zeggen schat.” zei hij. Hij pakte haar ruw beet en duwde haar op het bureau terwijl Vivi ruw tegenspartelde. “Laat me Los!” zei ze. Hij zoende haar en ze gaf hem een trap tegen zijn schenen. Hij gaf geen kik en Vivi hoorde plots de deurklink. “Het spijt me dat ik je zo laat stoor Severus - ” zei Anderling maar ze stopte toen ze hun zag. Vivi greep haar kans en duwde Draco weg en glipte langs Anderling heen weg uit het kantoortje.

Ze rende niet naar de leerlingenkamer toe maar naar boven toe. Ze rende naar buiten toe en donkere nacht in. Ze voelde de kille kou niet die om haar lichaam sloot en rende naar het meer toe. Ze struikelde en viel om. Ze stond niet op en bleef liggen. Er stonden geen tranen in haar ogen maar haar hart was een zwart gat geworden. Ze had veel van hem verwacht maar niet dat wat er net was gebeurd en het was allemaal de schuld van Sneep. Als hij gewoon zelf was gebleven was er niks gebeurd. Ze moest steeds aan die blik van hem denken toen hij haar op het bureau duwde. Ze probeerde de gedachte uit haar hoofd te bannen en kreeg het steeds kouder. De kou drong tot diep in haar lichaam door maar toch merkte ze het niet zo erg. Het zwarte gat in haar hart was erger, veel erger. Uiteindelijk viel ze uitgeput in slaap en viel in een groot zwart gat.

Moeizaam opende ze haar ogen en hoorde harde bezorgde stemmen. Alles was een beetje wazig voor haar en toen alles scherp was zag ze dat ze op de ziekenzaal lag. Het was donker op de ziekenzaal en er scheen een lampje naast haar bed. “Het is een leerling van jou afdeling Severus.” zei een bezorgde stem.
“Welke leerling?” vroeg de stem van Sneep.
“Vivi Greenland.”
“Wat deed zij daar nou? Ze had gisteren strafwerk in mijn kantoortje.”
“Dat is denk ik ook precies de reden, gisteren toen ik wat aan je wilde vragen zag ik haar en meneer Malfidus op jou bureau en het leek niet alsof ze het vrijwillig wilde.”
“Wat bedoel je daarmee.”
“Wat deed hij daar eigenlijk?”
“Ik vertrouw meneer Malfidus en aangezien ik nog een paar dingen te regelen had moest hij op haar letten, ze mocht weg zodra ze klaar was.”
“Niet waar!” schreeuwde Vivi plotseling.
De stemmen stopten abrupt en de deur van de ziekenzaal vloog open. In de deuropening stonden Sneep en Anderling. Vivi zat rechtop en haar ogen schoten vuur. Ze liepen naar haar toe en Sneep keek haar woedend aan. “U zei dat ik pas weg mocht als u terug was, als dat zo was dan lag ik hier niet.” zei ze bedeesd.
“Is dit waar Severus?” vroeg Anderling scherp.
“Nee, dit is slechts een leugen.” zei Sneep langzaam.
“Niet waar!” zei Vivi.
“Rustig.” zei Madame Plijster die snel was aangekomen, “Deze leerling heeft rust nodig, dit moet een andere keer verder gaan. Nu moet ze rusten.”
Sneep en Anderling liepen de ziekenzaal uit en sloten de deur goed en gingen verder met hun discussie.

Madame Plijster duwde Vivi naar beneden en toen ze even weg was ging ze meteen weer rechtop zitten. Toen Madame Plijster terug kwam gaf ze haar een glas en Vivi keek er naar en zette het neer. Ze had geen zin om nu iets op te drinken. Ze wilde alleen weg. “Juffrouw Greenland je moet dit opdrinken.” zei ze.
“Mooi niet, waarom zou ik.” zei Vivi boos.
“Vanmiddag moet je dit hebben opgedronken punt uit!”
Madame Plijster liep weg en Vivi bleef zitten. Ze staarde naar het bed tegenover haar maar er was niks te zien, nergens was iets te zien. Ze hoorde de deur opengaan en keek automatisch naar de deur toe maar er was niemand te zien. Plots stond Harry voor haar. Ze wilde gillen maar Harry lag snel zijn hand op haar mond. “Rustig, ik had mijn onzichtbaarheidmantel om.” zei Harry snel. Hij haalde zijn hand weg en Vivi keek hem verbaasd aan. “Wat doe jij hier?” vroeg ze verbaasd.
“Ik heb je gevonden en wilde weten hoe het met je ging.” antwoordde hij lichtelijk bezorgd.
“Het kan beter.”
“Wat deed je buiten?”
“Kan ik ook aan jou vragen.”
“Ik zag je op de sluipwegwijzer en je bewoog niet.”
“O.”
Vivi wendde haar blik af en zag dat Madame Plijster er weer aankwam. Harry zag haar blik en hij deed snel zijn mantel weer om en verdween. Ze dwong Vivi om het drankje op te drinken en met tegenzin nam Vivi het in. Ze moest die ochtend nog even blijven voor onderzoek en tijdens de lunch mocht ze terug naar haar leerlingenkamer.






Laatst aangepast door Catie op Ma Jun 27, 2005 18:57; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Di Nov 23, 2004 18:41 Terug naar boven Sla dit bericht op

De Opdracht...



Toen Vivi de leerlingenkamer inkwam keken sommige haar verbaasd aan en ze keek of ze Alexta zag zitten. Toen ze Alexta zag liep ze naar haar toe en ging naast haar zitten. Alexta zat alleen aan een tafeltje. “Vivi waar was je?” vroeg ze geschrokken.
“Niet hier, kom even mee naar buiten toe.” antwoordde Vivi snel.
Alexta knikte en ze gingen hun mantel halen en liepen naar buiten toe. Ze liepen over het terrein en Vivi wist niet hoe ze moest beginnen. “Gisteravond is het niet goed afgelopen met mijn strafwerk.” begon ze.
“Heeft hij je -” vroeg Alexta.
“Nee, Anderling kwam binnen en ik ben weggerend, naar buiten toe.”
“En toen?”
“Ik weet het niet goed meer, ik voelde slechts een groot zwart gat in mijn hart, geen tranen of wat dan ook uiteindelijk ben ik denk ik in slaap gevallen en toen ik wakker werd lag ik op de ziekenzaal.”
“Wat erg voor je!”
“Misschien, het heeft één voordeel gehad.”
“Wat dan?”
“Ik ben er sterker door geworden.”
“Hoe weet je dat?”
“Dat doet er niet toe. Laten we terug gaan naar het kasteel, ik moet nog huiswerk maken.”
Ze liepen langzaam en zwijgend terug naar het kasteel. Ze liepen de kerkers in en Vivi haalde haar spullen tevoorschijn waar ze nog huiswerk voor moest doen.

De volgende dag begonnen de lessen weer en ze zaten bij Verweer Tegen de Zwarte Kunsten. Vivi zat met haar potlood te spelen maar luisterde aandachtig naar Lupos. Ze hadden het onderwerp elven allang afgerond en waren begonnen met Dementors en moesten leren hoe ze die moesten afweren. Harry moest de spreuk voordoen en er kwam een hert uit zijn stok gegaloppeerd. Toen het 2de uur begon moest iedereen oefenen. Vivi zocht een extreem gelukkige gedachte maar kon er even geen één vinden. Er kwam een gelukkige gedachte naar boven toe en Vivi hield de gedachte bij haar. Ze zei de spreuk en bleef zich concentreren en een vormeloze wolk kwam er uit haar stok gedreven. Ze probeerde het nog eens en elke keer lukte het beter. Toen het einde van de les bijna kwam lukte het Vivi. Een zilveren gedaante kwam uit haar stok en vormde een elf met prachtige vleugels. “Heel goed gedaan juffrouw Greenland.” zei de stem van professor Lupos. Ze keek hem dankbaar aan en hij glimlachte en liep verder. Haar patronus zweefde om haar heen en ze keek aandachtig naar haar patronus.
Die middag hadden ze Toverdranken. Onder de andere lessen had Draco haar al steeds aangestaard. Toen ze stonden te wachten ging hij tegenover haar staan en grijnsde. “Haal de walgelijke grijns toch eens van je gezicht af het lukt je toch niet.” siste Vivi.
“Mij lukt alles schat.” zei hij grijnzend.
“Dat heb ik gemerkt ja, tot nu toe lukt niks bij jou.”
Zijn grijns verdween en hij wilde wat zeggen maar Sneep kwam eraan en deed de deur open. Vivi liep met Alexta naar binnen toe en ze gingen zitten. “Vandaag beginnen we aan een uitermate moeilijke drank beginnen. Namelijk Veritaserum ook wel waarheidsdrank beginnen.” zei Sneep, “Vlak voordat de kerstvakantie begint moet de drank klaar zijn en kunnen we de drank testen.” Hij had een onaangename lach in zijn ogen en hij zwaaide met zijn stok. De ingrediënten stonden op het bord en ze liepen naar de kast om alles te pakken.

De les was al een tijdje bezig en Vivi was bezig met snijden met een soort wortel. Sneep zei over niemand wat en kon weinig zeggen omdat er nog niks moest worden klaargemaakt alleen maar snijden en schillen. Aan het einde van de les had Vivi de wortel netjes gesneden net zoals verschillende bladeren. Toen de bel ging ruimde ze alles netjes op en liep met Alexta naar de leerlingenkamer toe waar een groot blad op het prikbord hing. Vivi ging kijken en las hardop voor :”Alle 6dejaars moeten vanavond om 8 uur in de Grote Zaal zijn!”
“Waarvoor zal het zijn?” vroeg Alexta.
“Ik heb geen idee.”
“Misschien is er iets gebeurd.”
“Misschien, we zullen zien.”
Ze liepen van het bord weg en gingen aan een tafel zitten en Vivi keek naar haar huiswerk. Ze moesten de patronus-bezwering oefenen maar dat vond Vivi niet nodig. Verder moesten ze een klein verslag over de patronus schrijven en wat voor vorm hij bij jezelf aannam waardoor je hem moest kunnen als je een goed cijfer wilde hebben. Vivi ging snel aan de slag en schreef over haar eigen patronus terwijl Alexta haar patronus opriep. Die middag was snel voorbij en ze liepen naar boven toe voor het avondeten. Het was te merken onder de 6dejaars dat iedereen wilde weten wat er aaan de hand was.

Om tien voor 8 was iedereen al in de hal en na 5 minuten wachten mocht iedereen naar binnen toe. Toen iedereen binnen was werden de deuren gesloten en stond iedereen opgewonden te praten. Vivi keek rond en zag dat Harry vlakbij haar stond. Hun blikken kruiste elkaar en plots scheen het licht op een verhoging waar Anderling stond. “Jullie aandacht allemaal.” riep ze. Iedereen keek haar belangstellend aan en ze zei :”Welkom leerlingen vandaag zullen jullie een opdracht krijgen. De opdracht is vervuld als jullie de enveloppen hebben en veilig door het bos zijn gekomen waar verschillende obstakels inzitten. Jullie gaan in groepen van vier steeds twee mensen van een afdeling. Zijn er nog vragen?”
“Wat voor obstakels zitten erin het bos?” vroeg een meisje van Huffelpuf.
“Dat is geheim.”
“Welk bos gaan we in?” vroeg een jongen van Huffelpuf.
“Een apart stuk bos wat we hebben neergezet.”
“Hoe komen we aan die enveloppen?” vroeg dezelfde jongen.
“Die verdienen jullie bij het voltooien van een opdracht of vinden ze en in totaal zijn er 5 enveloppen.”
“Waar zijn de enveloppen precies voor?” vroeg een meisje van Griffoendor
“Aan het einde moeten jullie de enveloppen openen en dan wordt het duidelijk.”
Niemand vroeg meer wat en het leek alsof iedereen het begreep. Ze knikte goed keurend en pakte een lijst en zei :”Groep 1 is Vivi Greenland en Draco Malfidus van Zwadderich en Harry Potter en Enigma Raven van Griffoendor.” De blik van Vivi ging automatisch naar Harry en ze grijnsde naar hem. Toen elke groep was opgenoemd zei Anderling :”Vanavond vertrekt groep één en binnen 3 dagen moeten jullie op het eindpunt staan, wil dan nu groep 1 hierheen komen, groep 2 zal weten wanneer ze mogen vertrekken.” Vivi liep naar professor Anderling toe en keek naar het andere meisje. Ze had bruin haar en lichtgroene ogen. Ze was ongeveer even lang als Vivi zelf en ook aardig slank. “Volg mij.” zei Anderling streng. Ze volgde haar naar buiten toe. Ze kwamen bij een bosrand en daar stond Hagrid te wachten.
“Hier gaan jullie naar binnen toe, jullie volgen het pad en komen vanzelf de enveloppen en opdrachten tegen, pas goed op en veel succes.” zei Hagrid. Ze knikte allemaal en stapten het bos in.






Laatst aangepast door Catie op Di Jun 28, 2005 19:08; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Vr Nov 26, 2004 13:36 Terug naar boven Sla dit bericht op

In het Bos

Het was donker in het bos en het meisje zat steeds te zeuren en in zichzelf te mompelen. Vivi irriteerde er zich mateloos aan. “Enigma is je naam toch?” zei Vivi, “Hou je kop eens ik probeer me te concentreren.”
“Doe het zelf, ga lekker naast je liefje lopen.” kaatste Enigma terug.
“Dat zal moeilijk gaan want die heb ik niet.”
“Nou volgens mij loopt hij achter me.”
“Bitch.”
“Kijk in de spiegel.”
“Doe ik zovaak en bij mij barst hij niet, bij jou vast wel.”
“Hé een bordje.” zei Harry plots.
Vivi keek naar het bordje en las hardop :”Jullie verlaten nu het veilige gedeelte, stokken in de aanslag en luister goed naar de geluiden. Spuit hier groene sterren omhoog als teken dat jullie dit gedeelte hebben en neem de envelop mee.” Harry pakte zijn stok en spoot groene sterren omhoog en er verscheen een witte envelop die Harry vastpakte en opborg.

Vivi pakte haar toverstok en liep het stuk in. De rest volgde haar. Harry kwam naast haar lopen en scheen met zijn toverstok op het pad. Het was akelig stil en ze kwamen bij een ravijn aan. Er hing een smalle brug maar de planken waren bedekt. “Gadver!” zei Enigma.
“Wat zijn het?” vroeg Draco verbaasd.
“Het lijken op slangen en spinnen.” zei Harry.
“Leuk hoor we komen de lievelingsbeesten van Potter tegen.”
“Hou je kop Malfidus je mag blij zijn nu dat ik een sisseltong ben.”
“Nou ik ben echt vrolijk hoor.”
“Dat is te merken met die chagrijnige kop van je.”
Harry liep naar de brug toe en keek een slang aan. Hij siste wat en de slang gleed naar de andere kant toe en kwam even later weer terug. Wat er daarna gebeurde was wonderbaarlijk. De slangen vormden een weg terwijl ze de spinnen op afstand hielden. Zo konden ze veilig de brug over.

Aan de overkant konden ze even ongestoord verder lopen totdat de weg werd versperd door een leeuw met een vrouwenlichaam. “Een Sfinx.” mompelde Harry, “We krijgen een raadsel.”
“Moeten ik nou juichen?” zei Enigma smalend.
“Eerder je hersens gaan gebruiken.” zei Vivi hatelijk.
Vivi liep naar de Sfinx toe en zei :”Mogen we het raadsel hebben?”
“Hier komt het raadsel mijn kinderen.” zei de Sfinx vriendelijk.

Er is een man die elke dag in het park gaat wandelen.
Als hij terugkomt gaat hij met de lift naar boven toe tot de 5de verdieping en loopt de rest naar boven toe.
Als het regent gaat hij wel tot de 11de verdieping omhoog.
Wat is de man?


“Die is vaag.” zei Enigma.
“Die is makkelijk en zo logisch als je erover nadenkt.” zei Vivi.
“Nou vertel dan maar.”
“Het antwoord is een lilliputter want als het regent heeft hij paraplu bij en kan hij met zijn paraplu wel bij het 11de knopje.”
“Dat is helemaal correct mijn kind, ga maar door.” zei de Sfinx
Ze ging opzij en ze konden doorlopen. Er werd niks gezegd en ze kwamen bij een beschutte open plek. Vivi bleef staan en luisterde. Ze hoorde niks alleen de wind.

Ze liep de open plek op en bleef staan. Ze draaide naar de andere en zei :”We kunnen het beste hier overnachten en dat iedereen 2 uur de wacht staat en morgenochtend vertrekken.”
“Goed idee maar wie gaat er eerst?” vroeg Harry.
“Ik ga wel als eerste.” zei Enigma.
“Dan ga ik daarna.”
“Ik ga wel als 3de en dan gaat hij automatisch als laatste.” zei Vivi terwijl ze een minachtende blik naar Draco wierp.
“En waar slapen we als ik vragen mag.” zei Enigma kil.
“Misschien heb je het niet helemaal door, maar je bent een heks je kan toveren.”
Ze gingen aan de slag met hun slaapplek en Vivi was bijna klaar toen Harry vroeg :”Ben je soms te lui om iets te bouwen Malfidus.”
“Nee Potter ik slaap wel bij Vivi.” antwoordde Draco.
“Over mijn dooie lijk!” gilde Vivi woedend.
Ze keken haar verbaasd aan en Harry zei :”Je charmes verloren Malfidus?”
“Die heeft hij nooit gehad.” zei Vivi kil.
Draco was bleek geworden en pakte woedend zijn stok en begon met zijn slaapplek Toen Vivi klaar was liep ze naar het midden van de plekken toe en toverde een soort klok. Na steeds twee strepen stond er een andere naam. “Zo zien we wie er aan de beurt is om de wacht te houden.” zei Vivi.
“Ik ga dan nu maar slapen, trusten iedereen.” zei Harry.
Vivi zei niks en ging liggen. Ze luisterde naar de wind en viel niet in slaap.

Na twee uur maakte Enigma Harry wakker en opende Vivi even haar ogen en zag hoe Enigma naar bed ging en Harry ging zitten. De blik van Vivi bleef op Harry hangen en ze luisterde aandachtig naar hem. “Wat moet ik toch met Vivi aan.” mompelde hij zachtjes., “Was je maar hier om me raad te geven Sirius.” Vivi was nieuwsgierig wie Sirius was en bleef luisteren. Na een tijdje mompelde Harry :”Waarom doet ze dit toch.”
“Je vraagt je vaak af waarom is het niet?” zei Vivi terwijl ze rechtop ging zitten.
Ze keek hem aan en hij keek haar verbaasd aan. Ze stond op en liep naar hem toe en ging naast hem zitten. “Ik dacht dat je sliep.” zei hij verbaasd.
“Je denkt wel eens meer dingen verkeerd of niet soms?” zei Vivi.
“Ja, euh ik bedoel nee.”
“Zeker weten?”
“Nee, jawel.”
“Je vroeg je af wat je met mij aan moest, ik kan je het antwoord niet geven maar er is een manier om het te weten te komen.”
“Hoe bedoel je dat?”
“Volg me.”
Vivi stond op en liep naar een boom toe en klom omhoog en ging aan de tak hangen. “Vertrouw je me?” vroeg ze. Harry knikte en liep naar haar toe en klom achter haar aan.

Vivi zat bovenin en keek naar de lucht. Het was Volle Maan en de drie sterren stonden precies goed. Harry kwam ook boven en ging naast haar zitten. “Kijk naar de maan en die de drie sterren die er als een driehoek omheen staan. Beeld dat in en print het in je geheugen. Zet nu het gezicht van wie je antwoord wilt hebben in de maan en stel de vraag in je hoofd. Praat niet en sluit je ogen. Wacht op antwoord van de wind en open je ogen pas een minuut na het antwoord en praat vooral niet.” Harry had zijn ogen gesloten en leek zich te concentreren. Na een tijdje opende hij zijn ogen en Vivi zag dat hij glimlachte. “En weet je al wat je met me aanmoet?” vroeg Vivi speels.
“Alsof ik dat aan jou vertel.” zei Harry lachend.
“Misschien wel en misschien ook niet.”
“Damn je ziet er nu echt leuk uit in dat maanlicht.”
“Is dat een compliment?”
“Waar lijkt het op.”
“En mag ik ook weten waarom ik er dan zo leuk uitzie?”
“Dat maanlicht zorgt ervoor dat je een mysterieuze gloed uitstraalt en dat is gewoon mooi.”
“Dank je.”
“Zullen we terug gaan ik denk trouwens dat jij zo op wacht moet dan kan ik slapen.”
“Blijf je niet liever.”
“En nu wordt je eng.”
“En nog eens bedankt.”
Vivi klom na die woorden naar beneden toe en zag dat ze inderdaad aan de beurt was en ging zitten. Even later kwam Harry uit de boom tevoorschijn.

Hij gaapte en liep naar zijn slaapplek. Hij ging liggen en glimlachte. Vivi merkte meteen dat hij sliep. Ze keek naar de maan en verlangde naar de gesprekken met haar vrienden en Lila. Ze miste LifeRiver maar iets maakte het goed en wat wist ze niet. Toen de tijd was verstreken liep ze naar de slaapplek van Draco en schudde hem wakker, tenminste dat probeerde ze. Ze toverde een glas water en gooide het over zijn gezicht. Eerst was zijn gezicht boos maar toen hij haar zag glimlachte hij. “Jij mag me altijd wakker maken schat!” zei hij.
“Ja en als je dat woord nog een keer zet dan heb je een grote kans om mijn grote vriend goed te leren kennen!” zei ze dreigend terwijl ze haar stok op hem richtte.
Zijn ogen versmalde wat maar zijn handen trokken haar naar beneden. Ze lag op hem en hij duwde haar opzij en ging op haar liggen. “Pas maar op er staat een Hippogrief achter je.” zei Vivi. Hij keek snel om en ze duwde hem meteen weg. “Geloof nooit alles wat er tegen je wordt gezegd.” zei ze terwijl ze opstond en haar stok op hem richten, “En nu ga je de wacht houden kwal.” Hij vloekte zacht en stond op en liep langs haar en ging zitten. Vivi liep naar haar eigen slaapplek en ging liggen. Ze bleef wakker want ze wilde het weten of Draco iets zou doen als ze sliep.

De volgende ochtend was Vivi nog steeds wakker en stond ze op. Ze wekte Harry en liet het wekken van Enigma aan hem over. Ze ruimden hun spullen op en Vivi vond onder een boomstronk een voedselpakket.”Dat wordt delen.” zei ze. Ze gaf iedereen wat en nam zelfs het minste. “Kan je daarop leven? Je mag wel wat van mij hebben.” zei Harry.
“Ik kan hier gemakkelijk op leven.” zei Vivi.
Nadat ze klaar waren gingen ze verder met het pad en liepen het bos in dat een stuk lichter was geworden.






Laatst aangepast door Catie op Di Jun 28, 2005 19:16; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Vr Nov 26, 2004 17:29 Terug naar boven Sla dit bericht op

Een Leven voor een Leven...


Ze waren net op weg toen er een schaduw uit de duisternis kwam en voor hun bleef staan. Ze konden niet zien wat het was want het bestond uit schaduwen maar Vivi wist wat het was. Ze wist voor wie de schaduw kwam en deed geschrokken een stap achteruit. Plots was het verdwenen. “Vivi wat is er?” werd er van ver gevraagd. Ze leek weer bij haar positieven te komen en Harry keek haar bezorgd aan. “Wat is er gebeurd?” vroeg ze verbaasd.
“We weten het niet, het leek alsof je in trance was en toen stapte je plots achteruit.”
“Je bent gewoon een bangerd.” onderbrak Enigma Harry.
“Hou je bek toch.” zei Vivi woedend.
“Ach, zie je nou wel dat ik gelijk.”
“Ik dacht het dus niet!”
“Of je hallucineert gewoon, je bent gewoon gek.”
“Hou je bek!”
“Je bent echt gek.”
“Niet!”
Plots zag Vivi iets achter Enigma bewegen en pakte haar stok en richtte op Enigma. “Wil je me nu vervloeken?” zei Enigma.
“Enigma bukken, nu.” zei Vivi bedeesd
“Waarom?”
“Doe het.”
“Nee.”
Het ging razendsnel. Een klauw vanuit de schaduw haalde uit naar Enigma die gilde en bukte en Vivi riep :”Paralitis!” Het beest werd geraakt en stootte een kreet uit. Harry schoot haar te hulp met nog een verlammingsspreuk en de klauw van het beest verdween. “Dan - ” zei Enigma.
“Ik deed het niet voor jou.” onderbrak Vivi haar kil.

Ze liepen zwijgzaam verder en onderweg vond Harry een envelop onder een boomwortel die boven de grond uitstak. Toen de middag net begonnen was kwamen ze bij een nieuwe hindernis. Ze stonden voor een moeras met hindernissen. Vivi zag een zandloper en een witte streep op de grond staan. Draco wilde over de streep stappen maar Vivi hield hem tegen en trok hem naar achteren. “Zodra we over die streep gaan zal onze tijd ingaan.” zei Vivi, “En we moeten binnen de tijd aan de overkant zijn met alle hindernissen.”
“Hoe weet je dat?” vroeg Harry verbaasd.
“Dat staat op dat bordje daar.”
Vivi wees naar het bordje waar ze het had op gelezen en keek het parcours rond. “Het beste kunnen we die weg nemen.” zei Harry terwijl hij de onderdelen aanwees, “Wie gaat er eerst?” Niemand antwoordde en Harry knikte en zei :”Ik ga eerst, daarna jij Eni dan Malfidus en dan jij Vivi oké?” Iedereen knikte en Harry ging over de streep en deed de eerste hindernis en sprong behendig van balk tot balk. Nadat hij de eerste hindernis had gedaan ging Enigma en toen Vivi aan de beurt was zag ze dat Harry veilig aan de overkant was. Vivi was bij het laatste onderdeel en pakte de ring vast en klom behendig naar de overkant en kwam veilig aan binnen de tijd. Toen Vivi over de streep was kwam er een envelop tevoorschijn die Harry meteen pakte en veilig opborg.

Ze liepen verder en liepen die dag kwamen ze nog in aanraking met een boeman, eenhoorn en een reuzenspin. De avond begon weer te vallen en ze sloegen hun kamp weer op. Ze vonden nu geen pakket met eten en Vivi ging rondkijken of ze wat eetbare dingen zag. Plots werd er een hand op haar schouder gelegd. Ze keek snel om en zag Harry staan. “Al wat gevonden?” vroeg hij.
“Nee helaas niet, ken jij een spreuk om voedsel te toveren?” vroeg Vivi.
“Anderling had het ooit over iets en toen verscheen er een bord met sandwiches op tafel en bekers pompoensap en het vulde zichzelf automatisch.”
“O, als we die spreuk nou kenden.”
“Ben je trouwens bang voor Malfidus?”
“Waarom vraag je dat?”
“Gewoon.”
“Nee ik ben niet bang voor hem, ik vind hem alleen een beetje super irritant.”
“Hagrid had gelijk. Je bent anders dan de andere.”
“Dank je.”
Ze liepen samen zwijgzaam terug naar de plek waar Draco en Enigma waren. Vivi ging zitten en Harry ging naast haar zitten. “Hé wacht eens, ik heb een spreuk van Hermelien geleerd waarbij je een bord met sandwiches ofzo kan toveren die zichzelf steeds vult.” zei Enigma plots.
“En daar komt ze nu mee.” zei Vivi smalend.
“Wees blij dat je wat krijgt.”
“Moet ik soms bang worden?”
Enigma wierp haar een vernietigende blik en pakte haar stok en toverde het bord tevoorschijn en Vivi pakte niks.

Het bord bleef zichzelf steeds vullen en nadat de andere al twee of drie sandwiches ophadden had Vivi nog steeds niks gepakt en draaide haar stok rond in haar vingers. “Vivi je moet wel eten.” zei Harry.
“Ze wil liever verhongeren.” zei Enigma, “En trouwens er mag wel wat vet af bij haar.”
“Kijk in de spiegel! Dan zie je misschien dat er eerder wat bij jou af moet!” zei Vivi woedend.
“Snel aangebrand?”
“Jij dan zeker.”
“Rustig jullie twee!” kwam Harry tussenbeide.
Vivi zei niks meer en at niks en ging zwijgend naar haar slaapplek terwijl Enigma op wacht ging zitten en steeds verwensingen over Vivi deed. Toen Harry op wacht moest zitten kwam ze na een tijdje bij hem zitten en zei niks.

Zo zaten ze een tijdje zwijgend naast elkaar. Vivi keek naar de klok die ze had gemaakt en Harry zei plotseling :”Wat is er zaterdag eigenlijk gebeurd?”
“Hoe bedoel je?” vroeg Vivi wantrouwig.
“Hoe kwam je buiten en lag je daar bewusteloos en ijskoud?”
“Wat doet het ertoe?”
“Ik wil het gewoon weten.”
“En misschien wil ik er niet over praten.”
“Heeft het met Malfidus te maken?”
“Waarom zou dat zo zijn?”
“Wat is er in het kantoortje van Sneep gebeurd?”
“Hoe weet jij daarvan?!”
“Ik heb het gezien op de sluipwegwijzer en die liegt niet. Wat heeft hij met je gedaan?”
“Wat maakt het ook uit het is gebeurd.”
“Vivi vertel het me! Je kan me vertrouwen.”
“Laat me oké. Ik wil er niet over praten en daar heb ik mijn redenen voor.”
“Vertrouw je me soms niet?”
“Daar heeft het niks mee te maken oké! Als je mij was zou je het ook niet vertellen.”
“Dat weet ik niet want ik weet niet wat het is.”
“En dat zul je ook nooit weten.”
Vivi keek naar de schaduwen en negeerde Harry. “Het spijt me Vivi.” zei hij, “Ik wil het gewoon weten omdat ik denk dat ik om je….” De rest zou ze niet te weten komen want er sprong plots een centaur uit de schaduwen. Meteen kwam er nog één achteraan die zijn wapen op hun richtte. “Wat doen jullie hier in ons bos?” vroeg de eerste centaur.
“Als je het Verboden Bos bedoeld dan klopt het niet want dit is er geen deel van.” zei Vivi.
“Dat vroeg ik niet.”
“Rustig het zijn kinderen.” zei de 2de.
“Dat is niet te zien aan ze. Ze zijn bijna volwassen.”
“Misschien heeft ze gelijk en is dit niet ons bos waar zullen de andere dan zijn?”
“Jullie hebben geluk dat hij het voor jullie opneemt.”
“Dat doe ik niet maar er klopt iets niet dit is niet ons bos, ik ken dit stuk niet.”
“Je kan gelijk hebben, nu hebben jullie geluk als we weten dat dit stuk van ons is komen jullie er slechter vanaf.”
De centaurs verdwenen weer en verbaasd maar opgelucht haalde ze adem. Vivi keek op de klok en zag dat Harry kon gaan slapen en Harry zag het ook.

Even later was alles stil en keek Vivi voor zich uit. Vivi merkte hoe Harry veranderde en zijn afstandelijkheid tegen haar minder werd. Ze wist ook dat ze nog niet klaar was en hij haar nog niet compleet vertrouwde. Twee uur verstreken en ze toverde een glas water tevoorschijn en gooide het met een spreuk over Draco heen en ging naar haar slaapplek. Ze hield haar ogen gesloten maar luisterde naar de ademhaling van de andere.

Die dag ging snel voorbij en vonden ze nog één envelop. Het begon net wat donkerder te worden toen Vivi geïrriteerd voorop liep en niks zei. “Vivi loop niet zo snel.” zei Harry. Vivi stopte en draaide zich om. “Misschien maakt het jou niks uit maar ik wil hier zo snel mogelijk uit zijn vooral met dat kind.” zei Vivi terwijl ze naar Enigma wees, “En hij maakt het er ook niet beter op.”
“Ja ik wil er ook graag uit maar we moeten voorzichtig zijn en zo lukt dat niet.” antwoordde Harry.
“Kijk uit!” riep Enigma plots.
Maar het was al te laat. Een klauw schoot uit de bosjes en raakte de arm van Vivi. Vivi stapte geschrokken achteruit en struikelde over een wortel en viel. Harry kon haar nog net opvangen en Enigma vuurde verschillende vloeken op het monster af en die verdween. Vivi keek naar haar arm, haar gewaad was door de klauw gescheurd en een diepe snee zat er is haar arm. Tot haar verbazing was de elf niet geraakt, maar ging de snee wel aan de andere kant verder. Ze legde haar hand erop en zei niks. Ze keek Enigma aan en die zei kil :”Ik wil geen bedankje, een Leven voor en Leven.”
“Ik was niet van plan om je te bedanken.” zei Vivi nog killer van Enigma.
“Vivi laat je arm eens zien.” zei Harry.
“Er is niks mee aan de hand het gaat prima.”
“Hij raakte je goed Vivi dus laat je arm gewoon zien!”
Harry pakte haar hand en haalde hem van haar arm af en keek naar de wond. Zijn blik was verbaasd en hij scheurde haar mouw los. “Wat is dat voor een teken?” vroeg hij verbaasd.
“Wat maakt het uit het zit er nou eenmaal!” zei Vivi.
“Er is niks van verwond, echt vreemd.”
“Ben je klaar met bekijken!”
Harry zei niks en scheurde een reep van haar mouw af en bond het stevig om haar arm heen en zei :”Ik hoop dat het zo stopt.”
“Dank je.” mompelde Vivi zacht.
Ze stond op en liep verder. Harry kwam naast haar lopen en wierp een bezorgde blik op haar. Toen het steeds donkerder werd zagen ze plotseling een lichtpunt en liepen er snel naartoe. Ze zagen Hagrid staan en die gaf hun de laatste envelop.

Daarna moesten ze naar Madame Plijster die in een hutje zat en als eerste naar de arm van Vivi keek. Ze verzorgde de wond en het voelde al snel een stuk beter. Ze keek haar nog na op schrammen en wilde haar een pil geven waardoor ze zichzelf beter zou voelen maar die weigerde ze. Ze stond op en liep naar de ingang van de hut en keek naar de donkere lucht en toen naar de klok. Ze zag dat het net etenstijd was geworden maar ze had geen honger. Even later waren ze allemaal nagekeken en moesten ze naar een aparte kamer om de brieven te openen.






Laatst aangepast door Catie op Di Jun 28, 2005 19:23; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Vr Nov 26, 2004 21:51 Terug naar boven Sla dit bericht op

In dit staan gedichten. Dat jullie het alvast weten. Deze gedichten heb ik niet zelf gemaakt. Op WZ heeft ze Half-Ling. In ieder geval heeft zij alle gedichten gemaakt. Dat jullie het weten!

De Enveloppen en hun Tekst


Harry haalde de enveloppen uit zijn zak en ga iedereen een envelop. De laatste envelop legde hij in het midden van de tafel. Vivi opende haar envelop en Vivi las hardop voor:

Zij die anders is
Die niet wat geweest is kan zien
Zal moeten geloven
En zijn wie ze is

Verlies is geweest
Treur niet
Het zal je zoeken
Tot die tijd
Geloof

Magie is je gave
Maar liefde maakt wie je bent
Laat het toe
Omarm het

Mis het niet
Zij zijn altijd bij je
Zelfs die genomen is
Door jouw

Ooit zul je het anders zien
Zijn vriendschap
Maakt ook wie je bent
Leef vrij

Zonder Meester
Zonder macht
Alles wat je lief is
Je leven

Tot die tijd
Zullen je moeten zijn
Wie je altijd was
En Niks anders

Recht zal komen
Let op je zelf
Spreek geen tongen
Recht zal gaan


“Wat heeft dat te betekenen?” vroeg Harry verbaasd. Vivi kon niks zeggen en keek verbaasd naar het gedicht en las het over. Sommige dingen snapte ze niet. “Ik doe die van mij even.” zei Enigma:

Vaarwel is niet genoeg voor jouw
Wat je mist komt niet meer terug
De warmte, het licht kwam te snel
Het was mooi maar spijtig
Hij die je mist is altijd bij je
Missen
Niks kan jouw pijn verzachten
Het leven leert jouw dat
Niks of niemand zal je komen helpen
Word geaccepteerd
De Zwarte Raaf zal ook ooit jouw komen halen
Geheim zal niemand kunnen ontrafelen
Altijd anders, Altijd kwaad
Haat zal je zoeken, Haat zal je brengen
Maar de diepte van de Mysterieuze Raaf zal je beschermen
Zij zal je helpen
Ook al is de weg
Niks is Zeker, wees voorzichtig
Maar help wie je haat
Laat haat nooit je leven helemaal leiden
Een moment is er maar
Kies juist!


Ook Enigma wist niks meer te zeggen en staarde naar het gedicht. Vivi zag een traan in het oog van Enigma blinken en keek weer naar haar eigen gedicht. “Wie gaat er nu?” vroeg Vivi zacht.
“Ik ga wel.” zei Harry en hij slikte.
Hij opende zijn envelop en haalde het perkament uit en begon te lezen:

Hij die bleef leven
Is niet gebonden aan die regel vooral tijd
Alles heeft een eind
Op bepaalde momenten
Maar dat wat zij je zal geven
Is blijvend, voor hem en voor haar
Geloof en geeft vrijheid
Dat maakt de Waarheid waar.

Toch zul je zonder wat zij je gaven moeten leven,
Ook al gaf zij, jouw begin, je hetzelfde
Als wat je nu hebt
Dat zal eindigen als
Hij die donker bracht en nam
Verdwenen is
Ooit zal het los laten
Haal langzaam

Vallend naar jouw
Zul je willen
Maar het leid tot Zoete Wanhoop
Hulp zal komen
Redding is altijd nabij
Geloof, maar teleurstelling komt mee
Vrijheid zal ze geven
Hoop zal ze laten varen

Geloof, kracht en liefde is je gaven!


Harry slikte nog een keer en een traan rolde over zijn wang. “Moet je janken Potter!” zei Draco sarcastisch.
“Hou je kop toch Malfidus, misschien moet je zelf eens lezen wat je hebt!” zei Harry woedend.
“Ben je soms bang dat jou gedicht toch heel wat erger eruit zal zien dan die van ons.” Zei Vivi grijnzend.
“Die van mij zal eerder de betere zijn.” zei Draco.
“Lees hem dan voor of ben je bang.”
Draco keek haar woedend aan en opende zijn envelop en Vivi zag dat zijn hand trilde toen hij de brief eruit haalde en opende.

Hij die hem straft
Zal zelf gestraft worden
Zij die hij lief heeft
Zal hij moeten laten vallen
Maar ze zal altijd bij je zijn

Haat is de verbintenis
Wreedheid is de oorzaak
Leven is de Oplossing
Liefde verzacht de pijn
Maar niet zo als je het verwacht

Jaloezie zal je verslinden
Als je het niet van je af zet
Haat zal je altijd hebben
Maar laat ook dat je niet verblinden
Het is jouw leven niet dat van de ander

Vergeving word niet gevraagd
Vriendschap is niet van belang
Maar het leven wel
Jij bent de redding
Als je je ogen op tijd opent

De straffer zal je proberen je te mislijden maar als je kijkt, zie je zijn ware aard!


Het was doodstil en iedereen keek naar Draco die nog bleker was geworden dan hij al was. Zijn handen trilde en hij legde het gedicht neer en keek ernaar alsof het een vloek was. Iedereen keek naar de laatste envelop en Enigma pakte hem trillerig op en opende hem en las:

Sweet Misery
Show us a better men
What about us
What do we have to do?
Do I hide
Behind shadow

What about
Our feeling
Or are we just dreaming?
I smear I won't lie
Truth will always come out
Even if You don't like it

Hate is what You have
But togetherness is what you bring
There will be no tomorrow
Except or leave it all behind
Problems will cross you're path
but together you can solve it
be prepared.


Het was doodstil en ze keken naar het gedicht dat weer midden op de tafel lag. Vivi stond als eerste op en borg het gedicht op en pakte het gedicht op de tafel. De rest volgde haar voorbeeld en ze liepen naar de uitgang van de kamer waar professor Anderling stond te wachten. “Hopelijk hebben jullie hier allen wat van geleerd, ik wil graag het laatste gedicht over de groep hebben.” zei ze, “Die wordt opgehangen net zoals de andere en jullie eigen gedichten mogen jullie houden.” Vivi overhandigde haar het gedicht van de groep en Anderling ging hun voor naar het kasteel toe. Ze liep de Grote Zaal in en Harry en Enigma liepen naar hun eigen afdelingstafel. Vivi en Draco liepen ook naar hun tafel en Vivi zocht Alexta maar die was er niet. Vivi had geen honger en at niks. Ze dronk slechts wat en liep daarna meteen naar de leerlingenkamer en naar de slaapzaal. Ze plofte op haar bed neer en pakte het gedicht.

Ze las het gedicht nog eens door en dacht erover naar voordat ze zich omkleedde en in slaap viel.






Laatst aangepast door Catie op Di Jun 28, 2005 19:32; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Zo Nov 28, 2004 11:28 Terug naar boven Sla dit bericht op

De vakantie begint


Elke groep was nu geweest met de opdracht en de gedichten waren opgehangen in de hal waar iedereen ze kon lezen. Vivi wierp geen blik op de gedichten. Ze hoefde ze niet te weten ze wilde weten wat haar eigen gedicht precies betekende. Ondertussen gingen de lessen gewoon verder en kwam de kerstvakantie steeds dichterbij. De leraren gaven steeds meer huiswerk op en de laatste dag van de school was begonnen. Vanavond zou Vivi naar huis gaan voor de kerstvakantie want op Zweinstein had ze niks te doen. Ze had gehoord dat Harry bij Ron ging logeren in het Nest ook al wist Vivi niet wat dat was. Ze stonden te wachten voor het lokaal van Bezweringen en Harry glimlachte naar Vivi. Vivi glimlachte terug en de deur ging open en ze liepen naar binnen toe. Toen de les was afgelopen liep Vivi met Alexta naar buiten toe en zei :”Ik ga even naar buiten toe, ik ben voor de les terug.”

Ze liep naar buiten toe en merkte dat het koud was. Er was dan nog geen sneeuw gevallen maar het was wel ijzig koud geworden. De sneeuw zou niet lang meer weg kunnen blijven wist Vivi. “Vivi wacht even!” riep een stem achter haar. Ze glimlachte en draaide zich om en zag Harry aan komen rennen. Hij kwam tot stilstand bij haar en zei :”Hoe snel kan iemand buiten zijn?”
“Niet snel. Jij was gewoon langzaam.” zei Vivi lachend.
“Dat kan ook. En blij dat de vakantie gaat beginnen?”
“Ik wel alleen wil ik dat Sneep uitvalt aangezien ik geen zin heb om dat veritaserum in te nemen.”
“Hij zal je vast niet kiezen je zit in zijn afdeling.”
“Misschien heb je het nog niet gemerkt maar Sneep is niet de leraar die me aardig vind.”
“Mij dan wel?”
“Dat zeg ik niet maar ook als hij uitvalt hebben we twee uur eerder vakantie en ik ben nodig toe een aan vakantie.”
“Waarom?”
“Omdat ik dat zeg! Waar ging je ook alweer heen?”
“Naar het Nest dat is het huis van Ron, Hermelien gaat ook mee en waar ga jij heen?”
“Naar huis.”
“En waar is dat?”
“Voor mij een weet en voor jou een vraag…”
“Je bent echt vreemd. Vreemd maar aardig. Ik ga nu terug naar de Grote Zaal. Ik zie je straks wel!”
“Doei.”
Harry rende terug naar het kasteel en Vivi glimlachte. Alles ging perfect volgens plan. Het zou niet lang meer duren voordat ze zijn vertrouwen helemaal had en hem kon afleveren.

Iedereen stond te wachten bij het lokaal voor Toverdranken maar Sneep kwam niet. Perkamentus kwam de gang ingelopen en zei :”Tot mijn spijt moet ik jullie mededelen dat deze les zal vervallen aangezien professor Sneep dringend wegmoest. Jullie hebben nu dus al vakantie.” Er werd gejuicht en de Griffoendors liepen opgewonden weer de kerkers uit naar boven toe. De medeleerlingen van Vivi liepen naar hun eigen leerlingenkamer en Vivi liep achteraan en liep een stuk langzamer. Alexta die liep een stuk voor haar en was met een jongen aan het praten.

Vivi lette niet op en werd plots een gang in getrokken en er werd een hand voor haar mond gedaan. Ze probeerde diegene die haar vast had te schoppen maar het lukte niet en diegene duwde haar een lege kamer in. “Jij weer.” zei ze walgend toen ze Draco zag staan. Hij deed de deur dicht en liep naar haar toe. Hij duwde haar tegen de muur aan en zei :”De hele middag hebben we voor ons alleen.”
“Ik zit nog liever een hele middag met een draak opgescheept dan met jou.” zei Vivi minachtend.
“Dat verandert wel.”
“Wil je nog een knal soms?”
“Dat houdt alleen maar in dat je me wilt.”
“Alsjeblieft zeg.”
Hij zoende haar plots en Vivi gaf hem een knietje. Hij ging achteruit en Vivi duwde hem op de grond en rende naar de deur en opende die. Zo snel als ze kon liep ze naar de leerlingenkamer en keek of ze Alexta zag. Ze zag Alexta nergens en liep de leerlingenkamer uit. Ze liep richting de bieb en kwam niemand tegen.

Toen ze in de bieb kwam liep ze naar achteren en hoorde ze plots de stem van Harry. Ze liep ernaar toe en hoorde Hermelien praten. “Ik heb eindelijk wat over dat teken op haar arm kunnen vinden.” hoorde ze Hermelien zeggen, “Het is een teken van een Elf.”
“Wat bedoel je daarmee?” vroeg Harry.
“Er zijn 3 mensen met zo’n teken. Eentje die helemaal goed is, eentje die helemaal slecht is en eentje die er precies tussenhangt. Dat houdt in dat die op het ene moment goed is maar op het andere moment slecht.”
“Weet je ook welke Vivi zelf dan is?”
“Nee dat was niet op te maken uit de tekst.”
“Ik denk dat ze die slechte is. Ze zit in Zwadderich dat zegt al genoeg.” zei Ron.
“Hij heeft gelijk Harry.”
“Nee. Ik denk niet dat Vivi slecht is. Ze is zo anders dan die zwadderaars.” zei Harry.
Vivi draaide zich om en liep de bieb uit naar buiten toe. Ze hadden het over haar gehad en Harry had hun verteld over het teken op haar arm. Ze liep naar een rustig plekje en keek naar haar arm. Ze streek met haar vingers over haar gewaad en over het teken.

Zo ging de middag rustig voorbij en Vivi ging aan het eind van de middag haar spullen pakken. De volgende ochtend vertrok de Zweinsteinexpress vroeg.

Vivi zat alleen in een coupé en keek naar buiten toe. De sneeuw was begonnen met vallen en ze droomde even weg. De deur schoof open en Harry, Ron en Hermelien stonden in de deuropening. “Kunnen we hier zitten?” vroeg Harry.
“Van mij mogen jullie of vinden jullie het soms plots niet erg om bij iemand van Zwadderich te zitten?” zei Vivi terwijl ze een blik op Hermelien en Ron wierp.
Die zeiden niks en gingen zitten. Harry ging naast haar zitten en Vivi keek naar buiten toe. Er werd weinig gezegd totdat de deur weer openging en Draco binnenstapte. “Kijk eens als we daar onze geliefde Potter, Griffel en Wemel niet hebben.” zei hij hatelijk. Toen viel zijn blik op Vivi en zijn ogen versmalde. “Wat doe jij hier?!” zei hij.
“Ik zit hier.” antwoordde Vivi simpel.
“Bij een stel Griffoendors waaronder een modderbloedje!”
“Alles is beter dan bij jou zitten en naar die arrogante smoel van je kijken.”
“Je maakt je afdeling ten schande.”
“Dat is dan pech. Dan zou ik nu wensen dat ik in een andere afdeling zat.”
“Verrader!”
“Dat is dan pech.”
“Meekomen jij!”
“Ik ben geen hond en ik zit waar ik wil zitten.”
Harry stond plots voor haar met zijn stok in zijn hand en richtte op Draco. Kil zei hij :”Rot op Malfidus. Als zij hier wil zitten heb jij daar niet over te beslissen.”
“Ik krijg jullie nog wel. En jou spreek ik nog wel.” zei hij woedend en naar Vivi keek.
“Nou ik verheug me er echt op.” zei Vivi sarcastisch.
Draco verdween en Harry sloeg woedend de deur dicht en stak zijn stok weer in zijn zak en ging zitten. Niemand zei iets en na een tijd begon de trein tot stilstand te komen.

Ze liepen de trein uit en Vivi zag Lila staan. Ze liep naar Lila toe en ze omhelsde elkaar. “Ik heb je gemist Lila.” zei Vivi.
“En wij hebben jou allemaal gemist.” antwoordde Lila, “Kom dan gaan we naar huis.”
Ze liepen met de spullen door de muur het station in en liepen het station uit en gingen een steegje in waar Yiri stond. “Yiri!” zei Vivi terwijl ze Yiri omhelsde.
“Vivi ik heb je zo gemist!” zei Yiri.
“Kom op meiden we moeten terug. Ik neem de spullen van Vivi wel.” zei Lila lachend.
Yiri knikte en een paar seconden later stonden ze in LifeRiver in het huis van Vivi. Lila was de spullen van Vivi al aan het opruimen en Yiri nam Vivi mee naar buiten. LifeRiver zag er zoals gewoonlijk prachtig uit in de sneeuw.

De volgende dagen gingen ze langs vrienden en vriendinnen en hadden het over school en wat Vivi allemaal had gedaan. Ze wilde niks anders dan daar blijven maar ze moest ook weer weg en er was slechts één week verstreken. Ze had een nieuwe opdracht gekregen om ook de sympathie van de vrienden van Harry te krijgen.






Laatst aangepast door Catie op Di Jun 28, 2005 19:41; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Zo Nov 28, 2004 18:34 Terug naar boven Sla dit bericht op

Het Nest

Haar missie was begonnen en Vivi stond aan de rand van het bos was vlakbij het Nest was. Ze keek naar het huis dat er vredig uitzag in de avonduren en ze keek naar de sterren. De sterren waren goed te zien door de weinige bewolking en er werd een hand op haar schouder gelegd. “We moeten je klaarmaken Vivi.” zei de stem van Lila. Vivi draaide zich om en liep met Lila mee. Ze had een lichte zilveren jurk aan met scheuren. Een vrouw ging bezig met haar haren en maakte er een grote warboel van. Toen ze klaar waren stond de maan al hoger en werd Vivi verteld dat het net na twaalven was. Ze moest nog zeker twee uur wachten voordat ze echt zouden begonnen. Vivi kreeg het steeds kouder en eindelijk was het tijd.

Vivi rende voor haar leven en de bange uitdrukking op haar gezicht, was te zien in het maanlicht. Een pijl miste haar net en Vivi bukte. Het huis kwam steeds dichterbij en ze kwam bij de deur aan. Ze klopte luid op de deur en riep :”Help me! Help me Alsjeblieft!” ze hoorde gestommel op de trap binnen en keek achterom. Zwarte gedaantes kwamen de heuvel af en richten hun boog op haar. Ze bukte en een pijl kwam in de deurpost terecht precies toen de deur openging. Een mollige vrouw keek Vivi verbaasd aan en Vivi zei :”Help me alstublieft.” De vrouw duwde Vivi naar binnen toe en sloot de deur snel. Vivi barste in tranen uit en kon niks uitbrengen. “Ik ben u zo dankbaar mevrouw.” was het enige wat ze kon uitbrengen. Een man kwam beneden en keek verbaasd naar Vivi en toen naar zijn vrouw. “Wat doet zij hier?” Vroeg hij verbaasd.
“Ze kwam hier net Arthur. Ze werd achterna gezeten.” Zei de vrouw.
“Wie is ze Molly?”
“Weet ik niet maar we kunnen haar niet buiten zetten. We hebben vast wel een kamer over.”
“Charlie slaapt in die van Percy en Bill in die van Fred en George, daar staat nog wel een bed.”
“We leggen wel een briefje neer waarop staat dat hij haar niet moet wekken ze heeft hard slaap nodig.”
“Dat is goed schat.”
“Kom maar mee meisje. Je kan hier vannacht slapen.”
Vivi zei niks en volgde de vrouw mee naar boven toe en ze kwam in een kamertje waar nog een bed vrij was. De vrouw maakte het bed schoon met haar stok en duwde Vivi het bed in en stopte haar in. Even later was de vrouw en de man verdwenen. ‘Had ik dit wel moeten doen?’ dacht Vivi, ‘Ze zien er zo aardig uit.’ En met die gedachte viel ze in slaap.

De volgende ochtend werd ze moeizaam wakker. De zon scheen al en ze was alleen in de kamer. De deur stond open en Vivi wreef het slaap uit haar ogen. Ze had heerlijk geslapen maar ze voelde zich vreselijk. Ze wist niet waarom maar ze wilde dat dit niet allemaal was gebeurd. De vrouw kwam langs en zag dat Vivi wakker was en zei :”Je bent wakker gelukkig maar. Ik heb wat eten voor je klaargemaakt.” De vrouw had een dienblad bij haar waar toast op lag met eieren en drinken. De vrouw pakte een stoel en ging zitten. “Wil je me vertellen wat er is gebeurd of wie je bent?” vroeg ze. Vivi kreeg een groot schuldgevoel. “Mijn naam is Vivi en ik ben 16 jaar ik zit op Zweinstein.” Zei ze twijfelend.
“Mijn zoon ook welke afdeling?” vroeg de vrouw.
“In – in Zwadderich.”
Een traan rolde over de wang van Vivi en de vrouw was een beetje bleker geworden. “Ik zou willen dat ik daar niet zat. Die hoed twijfelde bij mij tussen Griffoendor en Zwadderich en hij liep een beetje te zeuren en toen vroeg ik of hij me gewoon kon indelen en stoppen met zeuren en toen riep hij Zwadderich. Ik wilde daar helemaal niet inkomen. Ik heb bijna geen overeenkomsten met ze, alle leraren die hun stom vinden die vind ik aardig zoals professor Lupos en professor Hagrid.”
“O meisje toch niet huilen.” Zei de vrouw troostend.
“Ik haat die afdeling. Ik heb één goede vriendin daar die er eigenlijk ook niet thuis hoort en ik word steeds lastig gevallen en voel me daar nooit op me gemak. Ik kan daar mezelf nooit zijn.”
Alle dingen van de afgelopen tijd kwam naar boven toe en moest er allemaal uit. Het kon haar niks schelen dat ze de vrouw amper kende. De tranen begonnen nu echt over haar wangen te stromen en het was geen truc meer.

Alles was echt en ze voelde zich ellendig. Toen alles eruit was voelde ze zich een stuk opgeluchter. “Jij blijft de rest van deze vakantie hier mijn kind.” Zei ze, “Ik ben trouwens Molly Wemel, ik zal Perkamentus schrijven dat je hier bent voor de zekerheid. En nu ga je lekker eten en uitrusten.” Plotseling verscheen het gezicht van Ron om de deur en die deed zijn mond open om iets te zeggen maar sloot hem toen hij Vivi zag. “Wat doet dat kind hier?” vroeg hij.
“Ze blijft hier de rest van de vakantie Ron.” Zei mevrouw Wemel.
“Mam ze is een zwadderaar!”
“Ron ga naar beneden, ik kom er zo aan.”
Ron keek woedend naar Vivi en liep weg. De vrouw stond op en zei :”Eet wat en rust wat. Ik zorg dat ze je niet storen.” Vivi knikte en de vrouw verdween en deed de deur dicht. Langzaam begon Vivi te eten en genoot van het eten. De vrouw kon heerlijk koken. Toen Vivi het op had zette ze het op een bureau en ging weer liggen. Ze had vreselijke hoofdpijn en werd gekweld door schuldgevoelens en andere gevoelens.

Vivi werd wakker van de deur die openging en er kwam een jongen binnen met lang haar en een oorbel. “Ik moet even wat pakken.” Zei hij, “Ik ben trouwens Bill.”
“Ik ben Vivi.” Zei Vivi zacht.
“Dat wist ik al. Ron is woedend op mijn moeder dat ze je hier laat slapen. Volgens mij vindt hij je niet echt aardig maar dat is Ron.”
“Zal vast komen omdat ik in Zwadderich zit. Harry is de enige die me wel aardig vindt en normaal tegen me doet.”
“Ach laat ze lekker.”
Vivi knikte en Bill pakte iets en liep de kamer weer uit en sloot de deur. Vivi ging weer liggen en dacht na over de woorden van Bill toen plots de deur weer openging. Tot haar verbazing kwam Harry binnen. Hij glimlachte en ging naast haar zitten en vroeg :”Wat doe je hier?”
“Ik wil er even niet over praten.” Zei Vivi zacht.
“Is het erg dan?”
“Ik werd achterna gezeten oké en dit was het huis wat ik als eerste tegenkwam.”
“Midden in de nacht?”
“Ik wil er niet over praten oké? Het is geen leuk onderwerp voor me.”
“Je kan me altijd vertrouwen onthoud dat.”
“Dank je.”
Harry glimlachte en stond op en liep de kamer uit en Vivi ging weer liggen. Nog steeds was ze moe en ze had het gevoel dat ze dagen zou kunnen slapen. Beter nog jaren.

Toen ze wakker werd leek de kamer helemaal vol. Verbaasd keek ze naar iedereen die in de kamer stonden. Harry zat naast haar bed en op het andere bed zaten Ron, Hermelien en Ginny. In de deuropening stond Perkamentus en tot haar verbazing had hij de sorteerhoed bij zich. “Wat is er aan de hand?” vroeg ze verbaasd.
“Goedemiddag Juffrouw Greenland.” Zei Perkamentus, “Ik heb een brief ontvangen over jou en het gesprek tussen Molly en ben wat navraag gaan doen bij onze sorteerhoed. Hij vertelde me iets heel onverwachts. Namelijk dat jij een twijfelgeval was tussen de twee afdelingen die elkaars grootste rivalen zijn.”
“Dat klopt.” Zei Vivi zachtjes.
“Ik heb de sorteerhoed niet voor niks meegenomen. Als je het zelf wilt dan kijken we of de sorteerhoed nu iets anders zegt bij jou.”
“Maar zullen ze het niet vreemd vinden?”
“Vast wel maar het is jou leven.”
Vivi knikte en Perkamentus liep de kamer verder in en gaf haar de sorteerhoed.

Ze pakte de sorteerhoed aan en keek ernaar en zette hem toen op haar hoofd. Ze sloot haar ogen en hoorde het fluisterstemmetje van de hoed. “Greenland was het niet?” zei de hoed fluisterend.
“Klopt.” Zei Vivi met haar gedachtes.
“Je was moeilijk maar ik zie veranderingen in je hoofd, hele vreemde veranderingen.”
“Wat voor veranderingen?”
“Die zul je zelf nog wel opmerken mijn kind. Nu eerst je afdeling die nu echt het beste bij je past.”
Vivi had nog steeds haar ogen gesloten en ze werd bang. Ze wilde niet dat hij Zwadderich zou zeggen. “Griffoendor!” Zei de hoed plotseling en Vivi slaakte een zucht van verlichting en opende haar ogen. Vivi deed de hoed af en gaf hem aan Perkamentus. De ogen van Perkamentus glunderde en zei :”Dan lijkt het mij dat je vanaf na de vakantie voortaan in de leerlingenkamer van Griffoendor zal slapen en leven.”
“Goed professor.” Zei Vivi zacht.
Perkamentus verdween met die hoed en Vivi durfde niet naar de andere te kijken. “Het is best vreemd eigenlijk dat de hoed nu Griffoendor zei.” Zei Hermelien.
“Zoals sommige zeggen ben ik vreemd,” zei Vivi terwijl er een kleine glimlach om haar lippen speelde om haar lippen en even snel weer verdween.
“Hermelien, Ron gaan jullie even mee?” Vroeg Ginny plotseling.
“Ja ik ga mee kom je Ron?” Zei Hermelien.
“Waarom?” Vroeg Ron verbaasd.
“Kom gewoon!”
“Ik kom al, ik zie jullie straks wel.”
Ze verdwenen uit de kamer en Hermelien deed de deur van buiten dicht.

Vivi zei niks en keek naar de muur. Ze wilde Harry niet aan kijken maar tegelijkertijd wilde ze niks anders. Ze wilde de dingen die ze nooit aan iemand had verteld zo graag vertellen maar ze kon niet en tegelijkertijd wilde ze het niet. “Een nieuw begin zal het worden.” Zei Harry om de stilte te verbreken.
“Inderdaad.” Zei Vivi zacht, “Ik denk alleen niet dat ze me aardig zullen vinden.”
“Dat komt wel goed. Ron en Hermelien zullen nu snel bijdraaien. We hebben veel gepraat over jou en ook met mevrouw Wemel.”
“Ze weet niet alle redenen precies waarom ik weg wilde wij Zwadderich er zijn diepere redenen voor die met iemand te maken hebben.”
“Mag ik raden?”
“Van mij mag je ik zeg niet altijd de waarheid.”
“Draco Malfidus is het niet?”
“Twee woorden waarbij er altijd haat bij me opborrelt. Hoe wist je het?”
“Ik werd wakker met de opdracht de eerste nacht. Toen jou dienst er net opzat. Ik zag wat hij deed.”
“Er zijn ergere dingen.”
“En die moet je vergeten.”
Vivi keek Harry aan en een kleine glimlach kwam weer tevoorschijn op haar gezicht. Harry glimlachte naar haar en ging dichterbij haar zitten. Zijn gezicht was dichtbij die van haar en kwam steeds dichterbij. Vivi verdronk in zijn ogen en hij zoende haar teder. Het kwam onverwachts en werd onverwachts weer afgebroken. “Het spijt me, het was niet mijn bedoeling.” Mompelde Harry. Vivi schudde haar hoofd en zei :”Het maakt niet uit.” Harry glimlachte flauw en stond op. “Ik ga naar beneden kom je zo ook?”
“Ik weet niet. Ik ben de laatste tijd erg moe.” Zei Vivi twijfelend.
“Kom op. Het zal gezellig worden.”
“Oké maar ik moet me wel omkleden.”
“Tot zo!”
Harry liep de kamer uit en deed de deur dicht. Vivi bedacht opeens dat ze geen kleding had om aan te doen of wat anders tot ze plots een stapeltje kleding op een tafeltje achter het bed zag liggen.

Ze liep naar het tafeltje en zag twee spijkerbroeken en twee truien liggen en nog wat andere dingen. Snel kleedde ze zich om en even later had ze de spijkerbroek aan die perfect paste en een trui aan die lichtblauw was. Ze liep langzaam naar beneden toe en zag de keuken de vrouw staan. “Ik zie dat je de kleding hebt gevonden.” Zei ze. Vivi knikte en zei niks. Ze keek naar buiten en zag Harry, Ron, Hermelien en Ginny een sneeuwballengevecht houden. “Hier heb je een warme jas dan kan je ook naar buiten.” Zei mevrouw Wemel. Dankbaar nam Vivi de jas aan en deed hem aan. Tot haar verbazing paste de jas haar ook perfect en ze liep naar buiten toe en keek naar de andere.

Ze pakte een handje sneeuw en rolde een sneeuwbal en mikte en gooide. Ze raakte Harry en verbaasd draaide hij zich om. Hij lachte toen hij Vivi zag en gooide een sneeuwbal naar haar die ze snel ontweek. Ze maakte een nieuwe en gooide nu naar Ginny toe die hem ontweek. Even later waren ze allemaal bezig met elkaar ondergooien. Vivi slaakte een gil toen ze iets ijskouds over haar rug voelde en draaide zich om en zag Harry grijnzend staan. “Wat ben jij gemeen.” Zei ze lachend. Ze pakte een hand sneeuw en duwde het midden in zijn gezicht. Hij werd overdonderd en begon te lachen. Na de rest van de middag sneeuwballen naar elkaar te hebben gegooid werden ze naar binnen geroepen voor het eten. Onder het eten was het supergezellig en merkte Vivi dat ze doodmoe was. Na het eten zei Vivi :”Ik ben echt doodmoe ik ga naar bed.” De rest knikte en Vivi liep naar boven toe en ze kleedde zich om. Ze kroop haar bed in en viel in slaap.

De rest van de vakantie bij de Wemels ging snel voorbij en Vivi maakte veel lol. Ron en Hermelien deden niet afstandelijk meer en ze konden goed met elkaar opschieten.. Op de laatste dag kreeg Vivi een brief toegestuurd van Lila waarin stond dat ze op haar zou wachten met haar spullen en Vivi voelde een steek in haar hart.






Laatst aangepast door Catie op Di Jun 28, 2005 19:48; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Ma Nov 29, 2004 20:49 Terug naar boven Sla dit bericht op

Terug naar school...

Het was zondag en het was een drukte. Iedereen was iets kwijt en toen iedereen eindelijk klaar was konden ze vertrekken. Er waren auto’s gehuurd en Vivi zat bij Harry en Ginny in de auto. Er zaten twee onbekende tovenaars in de auto en om half 11 kwamen ze bij het perron aan. “Vivi.” Werd er geroepen. Vivi keek om haar heen en zag Yiri zwaaien. Yiri had tot haar verbazing de hutkoffer van Vivi bij en verbaasd zei Vivi :”Lila zou toch komen?”
“Die werd op het laatste moment verhinderd.” Zei Yiri, “Trouwens je gewaden zijn van groen en zilver naar rood en goud veranderd.”
“O, ik ben van afdeling verhuist dus het maakt niet uit.”
Vivi omhelsde Yiri en omgekeerd en verdween toen met Harry naar het perron toe. Ze zagen de trein al staan en sleepten hun koffers naar binnen toe en gingen in een lege coupé zitten achteraan. “Jongens even weg jullie want, we willen ons omkleden.” Zei Hermelien. Harry en Ron mompelde wat en liepen de coupé uit terwijl Hermelien de deur goed dichtdeed. Ze pakte hun gewaden en kleedden zich snel om en even later kwamen Harry en Ron weer terug.

Uiteindelijk was iedereen omgekleed en was de trein gaan rijden. Vivi had een boek gepakt en was aan lezen terwijl Harry en Ron een potje knalpoker deden. Hermelien die was even naar de wc gegaan. De coupédeur ging open en Ginny verscheen. “Ron, heb jij Loena langs zien komen?” Vroeg ze.
“Nee. Die zal wel verder achterin zitten.” Zei Ron.
Ginny knikte en deed de deur weer dicht en liep verder. Vivi wilde zich net in het boek verdiepen toen de coupédeur weer openging en ze een bekende stem hoorde. Ze keek op en zag Draco staan. ‘Fijn hij hier.’ Dacht ze. “Je hebt de vakantie overleefd Potter zo te zien, helaas.” Zei hij minachtend.
“Pech voor jou maar voor mij geen pech Malfidus.” Zei Harry hatelijk, “En nog lekker bij je pappie geweest.”
“Je houdt je kop over mijn vader Potter!”
“Ernstig hoor.” Zei Vivi minachtend, “Je kan echt nergens tegen.”
Zijn blik viel op Vivi en toen zag hij haar gewaad. Ze ging staan en keek hem aan. Hij wilde wat zeggen maar Vivi zei :”Mooi hé, het staat me een stuk beter dan dat gewaad wat jij draagt.”
“Wat doe jij met een Griffoendor gewaad aan?!” Zei hij woedend.
“Weet je het dan nog niet?”
“Wat!”
“Ik ben overgeplaatst in de vakantie en zoals je ziet ben ik overgeplaatst naar Griffoendor. Wel jammer ik verheugde me zo op ons gesprek. Niet dus.”
“Verrader.”
“And I’m damn proud of it.”
“Ik heb je al eens gezegd dat ik je nog zou spreken maar dat zal nog komen. En één ding is zeker ooit een zwadderaar altijd een zwadderaar.”
“In je dromen.”
Draco draaide zich om en liep de coupé uit. Korzel en Kwast volgde hem meteen en Vivi ging weer zitten.

Harry en Ron grijnsde breed en Harry zei :”Dat heb je goed gezegd.” Vivi lachte ook en ze gingen verder waarmee ze bezig waren. Hermelien die kwam terug en begon ook te lezen en Vivi wist niet dat het gerucht meteen al door de trein ging. Toen het donker begon te worden kwam Alexta de coupé in en keek naar Vivi en sloeg haar ogen neer. “Het is dus waar.” Zei ze, “Je bent echt overgeplaatst.”
“Inderdaad.” Zei Vivi.
“Waarom?”
“Dat weet je zelf ook Alexta, ik hoor daar niet thuis dat weet je.”
“Waarom laat je mij daar dan achter, hoor ik er wel thuis?”
“Nee, toen ik je leerde kennen niet maar je bent veranderd zoveel.”
“Hoe ben ik veranderd, hoor ik daar nu plots wel thuis?”
“Alexta begrijp me het is beter zo en dat weet je zelf ook.”
“Je hebt gelijk. Dan ga ik nu maar.”
Alexta draaide zich om en liep de coupé uit en Vivi zuchtte. Ze wilde Alexta niet kwijt als vriendin. Maar nu ze in Griffoendor zat zou het een stuk moeilijker worden om met haar te praten. Veel moeilijker.

Na een tijdje stopte de trein en Vivi en de rest stapten uit. Vivi merkte dat sommige naar haar keken en wezen maar negeerde ze en liep met Harry, Ron en Hermelien naar een koets toe en stapten in. De koets begon meteen te rijden en even later stapten ze uit voor het kasteel. “Hé daar hebben we die verrader.” Krijste Patty Park.
“Negeer ze.” Zei Hermelien meteen.
Vivi was dat al van plan en liep met Hermelien naar binnen toe naar de tafel van Griffoendor en gingen zitten. Harry en Ron gingen tegenover hun zitten en Ginny kwam naast Vivi zitten. Naast Harry gingen twee jongens zitten die druk aan het praten waren toen opeens één van de jongens naar haar keek. “Jij bent toch Vivi?” Vroeg hij.
“Dat ben ik ja.” Zei Vivi.
“Ik ben Daan en dit is Simon waarom ben je eigenlijk overgeplaatst?”
“Verschillende redenen.”
“En jij had Malfidus toch een knal verkocht?”
“Ja.”
“Ik moet je nageven die was goed.”
“Dank je.”
Plotseling werd er om stilte gevraagd en ging Perkamentus staan. Hij glimlachte naar iedereen en zei :”Zoals de geruchten al rond zijn gegaan in de trein is er in de vakantie iemand overgeplaatst. De redenen zijn niet belangrijk en overspoel haar niet met vragen waarom ze is overgeplaatst en dan nu Eet Smakelijk.” Het eten verscheen op de tafels en Vivi begon langzaam te eten.

Toen ze klaar waren liet Harry de kortste weg naar de leerlingenkamer zien en ze kwamen bij een portret van een vrouw aan. “Dit is de Dikke Dame en als je haar ziet dan zie je onze leerlingenkamer.” Zei Harry grijnzend, “Het wachtwoord is trouwens boenezel.” Vivi knikte en keek naar het portret die open was gegaan en ze volgde Harry naar binnen toe. “Deze leerlingenkamer is echt gezellig.” Zei ze vol bewondering.
“De mensen hier zijn ook gezelliger.” Grijnsde Harry.
“Nou is de vraag of ze dat ook tegen mij zijn.”
“Vast wel.”
“Ik laat je de meidenslaapzaal wel even zien.” Zei Hermelien die net was binnengekomen.
Vivi liep met Hermelien de trappen op naar boven toe en ze kwamen bij een deur waarop stond: 6dejaars. Hermelien deed de deur open en Vivi zag vijf bedden staan. Haar spullen stonden er al. “Ik slaap naast jou en daar slaapt Enigma. Daar slapen Parvati en Belinda.” Zei Hermelien.
“Oké.” Zei Vivi.
“Zorg trouwens wel dat je niet naar de kerkers gaat als je naar de leerlingenkamer wilt.”
“Alsof ik daar naar terug wil.”
Vivi grijnsde en liep naar de deur toe en Hermelien volgde haar. Ze liepen naar beneden en Vivi zag dat Hermelien een boek bij had.

Ze liepen naar Harry en Ron toe die bezig waren met wat huiswerk en Vivi herinnerde zich dat ze nog een boek uit de bieb wilde halen. “Ik ben even naar de bieb. Daar heb ik nog wel tijd voor.” Zei ze.
“Tot zo.” Zei Hermelien.
Vivi liep naar het portretgat toe en ging naar buiten toe. Ze vond moeiteloos de bieb en ging naar binnen toe en liep naar achteren toe. Ze was net bezig met zoeken toen ze een stem naast haar hoorde. “Wat doe je hier zo helemaal alleen?” Vroeg hij. Vivi draaide zich om en keek recht in het gezicht van Draco. “Wat wil je van me.” Zei Vivi.
“We zouden toch nog een leuk gesprekje hebben? Die zal of nu komen of morgen onder de laatste les.”
“Wat bedoel je?” Vroeg Vivi wantrouwig.
“We gaan morgen de waarheidsdrankjes testen weet je nog en ik weet wel wat ik ga vragen.”
“Je zou niet durven.”
“En heb je je nieuwe vriendjes al verteld over onze ontmoetingen in de kerkers.”
“Als je het waagt dan vervloek ik je zo erg dat je een maand op de ziekenzaal ligt.”
“Ah je hebt het dus nog niet verteld aan ze hoe zullen ze reageren?”
“Monster dat je bent, je bent walgelijk.”
“Voor jou altijd mijn schat. Wat zal ik benieuwd zijn hoe iedereen zal reageren als ik die vraag stel.”
Vivi keek hem walgend aan en wilde hem het liefst een knal verkopen maar deed het niet. Ze keek hem woedend aan en hij duwde haar tegen de kast en hield zijn handen naast haar hoofd. “Er is een manier waarop ik waarschijnlijk mijn mond hou.” Zei hij met een gemene glimlach.
“Denk je dat nou echt! Dan heb je weer iets om me mee te chanteren nou je bekijkt het maar.” Zei ze zacht en dreigend.
“Ik zorg wel dat ik krijg wat ik wil reken daar maar op.”
“Deze keer zal het je niet lukken. Reken daar maar eens op.”
“Als jij het zegt mijn lieveling.”
Vivi duwde hem weg en hij ging een stap naar achteren en Vivi wilde weglopen maar hij pakte haar arm vast en trok haar naar zich toe. “Ik krijg altijd alles wat ik wil.” Zei hij fluisterend in haar oor. Vivi kreeg een vreselijk gevoel toen hij dat zei en voor eerst in tijden was er een beetje angst in haar ogen te zien. Hij liet haar los en liep weg.

Vivi ging zitten en voelde een vreemde rilling over haar lichaam te gaan. Hoe hij dat had gezegd bezorgde haar de rillingen en ze wilde het vergeten. Onverwachts viel haar oog op een groot zwart boek met op de voorkant een elf getekend. Ze pakte het boek alsof ze erdoor gehypnotiseerd was en opende het op een willekeurige bladzijde. Ze las:

Veritaserum ook wel waarheidsdrank kan vreemde gevolgen hebben op iemand Elven en zelfs half elven. De drank zorgt er wel voor dat ze de waarheid spreken maar ze kunnen zelf dingen erbij zeggen zonder dat dat gevraagd wordt. Alleen veritaserum bereid met een elvenhaar kan dat tegenhouden.

Verbaasd las Vivi het stuk twee keer na en plots drong er iets vreselijks tot Vivi door. Dit kon haar hele geheim verraden als dat zou gebeuren. Dat mocht niet gebeuren dat was te gevaarlijk maar was er een manier om die les te ontlopen en hoe zou ze dat moeten doen. Met een vreselijk hol gevoel in haar maag stond ze op en liep terug naar de leerlingenkamer en kwam bij het portret van de Dikke Dame en zei :”boenezel.” Het portret ging open en Vivi klom naar binnen toe. Ze liep meteen door naar de slaapzaal en zag niemand en plofte op haar bed neer.






Laatst aangepast door Catie op Di Jun 28, 2005 19:53; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Catie
Chaotic Angel
Chaotic Angel


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: The Elysian Fields

Catie is offline. 
BerichtGeplaatst: Di Nov 30, 2004 16:53 Terug naar boven Sla dit bericht op

Het Veritaserum

De volgende ochtend werd Vivi wakker en moest ze nadenken waar ze was. Ze herinnerde het zich weer en ze stond op en zag dat het nog vroeg was. Ze liep naar de douches voor een snelle douche en toen ze klaar was kamde ze haar haren. Toen ze dat had gedaan deed ze een losse staart erin en pakte haar boeken in. Ze had het nieuwe rooster al gekregen en er was weinig veranderd. Ze hadden alleen na Verweer Tegen de Zwarte Kunsten geen Transfiguratie meer maar Bezweringen met de ravenklauwers. Vivi pakte haar tas op en liep naar beneden en ging in een stoel zitten voor het vuur. Ze staarde naar het vuur en een opgewonden stem zei plots :”Jij bent toch die Vivi die overgeplaatst is?” Vivi draaide zich om en zag een kleine jongen staan. “Ja dat ben ik.” Zei Vivi.
“Ik ben Kasper Krauwel.” Zei de jongen.
“Morgen Vivi.” Werd er toen gezegd.
Vivi draaide zich weer om en zag Harry staan die aan gaap onderdrukte. Ze glimlachte en zei :”Lekker geslapen?”
“Ik wel en jij?” Vroeg hij.
“Prima.”
De leerlingenkamer stroomde plots vol met slaperige leerlingen en Vivi pakte haar tas op en liep naar het portetgat en wachtte even. Harry kwam aangelopen met zijn tas en ze liepen zwijgend naar beneden toe.

Ze kwamen bij de Grote Zaal in en liepen naar de tafel en gingen zitten. Vivi pakte een glas sap en dronk het langzaam op. “Ik heb echt geen zin in Toverdranken.” Zei ze plots.
“Volgens mij niemand, ik wil niet weten hoe Sneep dat gaat doen met het veritaserum testen.” Zei Harry huiverend.
“Nou ik weet zeker dat ik wordt getest en daar heb ik geen zin in.”
“Ik zal ook worden getest, Sneep haat me.””
“Mij dan niet, is er dan geen manier om die les te ontlopen?”
Harry kon niet antwoorden want een grote uil landde bij hem en had een pakket aan zijn poot zitten. Harry pakte het pakket aan en opende de brief. “Ik heb de perfecte manier om niet naar die les te hoeven, het is een spijbelpakket van Fred en George de broers van Ron.” Zei hij grijnzend, “Ga je mee het boven brengen?” Vivi knikte en ze stonden op. Harry borg het pakket even op in zijn tas en ze liepen naar boven toe. De leerlingenkamer was een stuk leger en Harry legde het pakket neer.

Snel opende hij het pakket en Vivi zag verschillende soorten snoepjes en andere dingen. Harry haalde er een snoepje uit en zei :”Deze is perfect. Ik ken het effect van deze snoepjes het zorgt ervoor dat je gaat braken en zodra je de andere helft opeet stopt het meteen.”
“Gadver.” Zei Vivi.
“Dat wel, maar ook heel handig.”
“Vast wel maar denk je niet dat Sneep je de volgende les dan gaat ondervragen?”
“Nee als ik geluk heb niet en het is het proberen waard.”
“Als we het beide doen dan valt het teveel op dus doe jij het maar ik red me wel.”
“Oké maar ik neem extra mee zodat als je je bedenkt ook het nog kan doen.”
“Dank je.”
Harry pakte er een paar snoepjes uit en borg de doos snel op en kwam weer uit de slaapzaal waarnaar ze moesten rennen om op tijd te komen bij de les. “Nieuw vriendinnetje Potter!” Krijste Patty Park. Vivi en Harry negeerden haar en ze liepen naar Ron en Hermelien toe. “Waar waren jullie.” Zei Hermelien berispend.
“In de leerlingenkamer, ik was mijn boek vergeten en Harry liep even mee.” Zei Vivi verontschuldigend.
“Jullie mogen blij zijn dat jullie op tijd zijn!”
Vivi kon niet antwoorden want het lokaal ging open en ze liepen naar binnen toe.

Onder de les lette Vivi niet op en stootte Hermelien haar vaak genoeg aan, dat ze moest opletten. Vivi was te druk met luisteren naar de leerlingen dan naar de leraar. Ze hoorde de zwadderaars over haar praten, maar ze kon niet alles opvangen. Toen Hermelien haar voor de 3de keer aanstoot besloot Vivi op te letten. Na de les liepen ze naar Bezweringen toe. De ravenklauwers waren er al en ze konden meteen naar binnen toe.

Toen ze uit het lokaal van Bezweringen kwamen kwam professor Anderling eraan. “Juffrouw Greenland kan ik u even spreken?” vroeg ze. Vivi knikte en liep met Anderling mee naar haar kantoortje. Toen ze in haar kantoortje aankwamen gebaarde Anderling dat ze moest gaan zitten. Rustig ging Vivi zitten en keek naar Anderling die achter haar bureau was gaan zitten. “Ik wil het over hetgeen hebben wat er in de kerkers is gebeurd toen jij straf had bij professor Sneep.” Zei Anderling.
“Ik heb daar niks over te zeggen.”
“Ik weet niet precies wat er is gebeurd maar volgens professor Sneep mocht je weg zodra je klaar was en volgens jou…”
“Niet. Ik moest daar blijven totdat hij terug zou komen zei hij.”
“Precies en wat deed jongeheer Malfidus daar precies?”
“Die moest zogenaamd op me letten om te kijken of ik het goed deed en hem niet zou smeren, maar hij lette eerder ergens anders op.”
“Goed wat kun je me nog meer vertellen?”
“Niks.”
“Zeker weten?”
“Ja.”
“Als je het zeker weet mag je weer gaan.”
Vivi stond op en liep het kantoortje uit naar de Grote Zaal toe om nog even wat te eten. Toen ze in de Grote Zaal kwam zat die nog aardig vol en ze zocht Harry op en ging naast hem zitten. “Ik heb besloten om het niet te doen. Jij zit er ook mee en ik ook dus we doen het samen oké?” zei hij. Vivi knikte afwezig en begon te eten.

Nadat ze hadden gegeten liepen ze de Grote Zaal uit en bleven nog even in de hal wachten totdat ze de bel hoorde gaan om naar de lessen te gaan. Ze liepen met tegenzin naar de kerkers toe. Sneep was er al en ze konden meteen het lokaal in en Vivi ging naast Harry zitten. Ze keek naar de zwadderaars en zag dat ze allemaal een gemene grijns op hun gezichten hadden en Vivi huiverde. Sneep deed de deur dicht en liep naar voren toe en haalde de flacons met de dranken tevoorschijn. Hij zei :”Vandaag gaan we ze testen en ik kies steeds een leerling uit die hem mag testen op iemand anders. Na vijf minuten is de tijd om en gebruik ik een spreuk het op te laten houden.” Er ging een huivering door de kerkers en Vivi keek Sneep aan. Hij keek haar doordringend aan en keek toen naar de zwadderaars.

Vivi keek met hem mee en zag dat zijn blik op Patty bleef hangen. Sneep zei :”Juffrouw Park wilt u hem testen?” Patty knikte en kwam naar voren toe en keek het lokaal door naar haar slachtoffer. “Ik wil hem op Griffel testen!” Zei Patty half krijsend. Hermelien zuchtte en liep naar voren toe waar Sneep haar een beker aangaf met de drank. Hermelien dronk hem trillend op en ze keek plots heel glazig uit haar ogen. “Wat is je naam?” Vroeg Patty als eerst.
“Hermelien Griffel.” Antwoordde Hermelien.
“Wat vindt je de leukste jongen van je jaar?”
“Ron Wemel.”
Er werd luid gegniffeld en Ron werd rood terwijl Patty grijnsde. “Heb je wel eens gezoend?” Vroeg Patty.
“Ja.” Zei Hermelien.
Patty had dit antwoord totaal niet verwacht en leek van haar stuk en vroeg na een tijdje :”Met wie dan wel?”
“Viktor Kruml.”
“Enirit.” Zei Sneep plots, “De 5 minuten waren om.”
Hermelien leek weer wakker te worden en liep beschaamd naar haar plek toe en zei niks. Ze durfde Ron niet aan te kijken en Vivi zei :”Laat ze wees blij dat ze geen ergere vragen hebt gesteld.” Hermelien keek haar dankbaar aan en ging zitten.

Vivi keek naar Patty die opgewonden met Amy een meisje naast haar aan het praten was. Ze keken naar Hermelien en grijnsde. “Juffrouw Annstar wil je zo vriendelijk zijn om je drank te testen.” Zei Sneep. Amy grijnsde en liep naar voren toe en keek de klas rond. “Ik wil mijn drank testen op Patil.” Zei Amy grijnzend. Parvati liep naar voren toe en pakte de beker aan en dronk hem rustig op. “Wat is het ergste dat je ooit gedaan hebt?” vroeg Amy meteen.
“Het vriendje van mijn beste vriendin afpakken.” Zei Parvati met wazige ogen.
“Wat is de leukste jongen?”
“Harry Potter.”
Vivi keek naar Harry maar die gaf geen kick en er werd onder de zwadderaars luid gegniffeld. Vivi keek walgend naar Amy die breed grijnsde en de volgende vraag stelde. Toen de 5 minuten voorbij waren zei Sneep :”Enirit.” Parvati leek helemaal niet onder de indruk van de vragen en ging rustig zitten. Vivi keek Parvati aan en las haar gedachtes. Ze las dat ze buiten koel leek maar van binnen was ze woedend.

Vivi keek de klas rond en zag Draco breed naar haar grijnzen en Vivi kreeg een hol gevoel in haar maag. Ze wist bijna zeker dat zij nu aan de buurt was. “Jongeheer Malfidus.” Zei Sneep. Draco liep met een zelfvoldane grijns naar voren toe. Toen hij voor stond zei hij vrijwel meteen :”Vivi.” Vivi was hier al op voorbereid en liep naar voren toe en pakte de beker van Sneep aan. Ze dronk de beker in één teug leeg en het werd mistig in haar hoofd. “Wat is je volledige naam?” werd er gevraagd.
“Vivi Greenland.” Antwoordde Vivi.
“Wat vind je van je oude afdeling?”
“Een stelletje miezerige arrogante mensen die denken dat ze alles zijn terwijl dat helemaal niet zo is en de ergste ben jij.”
“Wat zei je?!”
“Dat jij de ergste bent.”
De mist in haar hoofd leek erger te zijn en Vivi voegde onbewust haar eigen gedachtes ertussen terwijl de hele klas toekeek. Vivi hoorde niet dat de griffoendors een lachstuip hadden gekregen en Sneep haar doordringend aankeek. “Wat is je mening over je nieuwe afdeling?” werd er gevraagd.
“Ze zijn aardig en hebben tenminste een hart in tegenstelling tot jou en de andere zwadderaars. Verder zijn ze een stuk gezelliger.” Antwoordde Vivi.
“Nog een paar seconden.” Werd er gezegd.
“Heb je je vrienden al verteld over on - ” werd er gevraagd, maar de vraag werd onderbroken. “Enirit.” Werd er geroepen en de mist loste op in het hoofd van Vivi en ze keek Draco minachtend aan en liep terug naar haar plek.

Harry grijnsde breed naar haar en Sneep keek haar doordringend aan. Halverwege de les moesten ze ophouden met de drank testen want er moest een andere drank worden gebrouwen voor de epidemie die er heerste. Harry had dus geluk en hoefde niet. Na de les liepen ze vrolijk het lokaal uit en zei een stem achter :”Je voelde je wel heel wat is het niet.” Ze draaide zich om en zagen Draco staan met achter hem Korzel en Kwast. “Waarom zou ik.” Zei Vivi minachtend.
“Wel jammer dat ik mijn laatste vraag niet kon afmaken ik zou graag willen weten hoe je vriendjes zouden reageren.” Zei Draco met een blik op Harry.
“Ik ga hier niet mijn tijd verspillen met jou.”
Haar stem was vol met kille woede en ze draaide zich om en wilde weglopen. “Waar heb je het over Malfidus.” Vroeg Harry.
“Weet je het nog niet Potter.” Zei Malfidus smalend, “Ze zal het vast niet hebben verteld over….”
Verder kwam hij niet want Vivi riep :”Silencio.” Draco kon geen geluid meer uitbrengen en ze keek hem aan met haar ogen vervuld van haat en woede. Harry keek haar aan en liep naar haar toe en zei zacht :”Laat hem, kom.” Vivi keek hem aan en ze draaide zich om. Haar woede zakte zodra ze de kerkers uitwaren en ze zuchtte diep.






Laatst aangepast door Catie op Di Jun 28, 2005 20:06; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Berichten van afgelopen:      


 Ga naar:   


Sla dit onderwerp op als textbestand

Volgende onderwerp
Vorige onderwerp
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen in dit subforum
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Je mag je berichten niet bewerken in dit subforum
Je mag je berichten niet verwijderen in dit subforum
Je mag niet stemmen in polls in dit subforum



Powered by phpBB © 2001/3 phpBB Group :: FI Theme :: Tijden zijn in GMT + 1 uur :: Disclaimer