Poll :: Hay allemaal! Ik heb weer een vraagje voor jullie: welke van mijn fic's vond je het beste qua verhaalllijn en qua schrijven? |
De Moord op Christina |
|
7% |
[ 1 ] |
Marike's Erfgenaam |
|
14% |
[ 2 ] |
Duistere Terugkeer |
|
14% |
[ 2 ] |
deze (Vergeten Missie) |
|
64% |
[ 9 ] |
|
Totaal aantal stemmen : 14 |
|
Auteur |
Bericht |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Di Dec 14, 2004 19:57 |
 |
Hoi allemaal! eergisteren was ik klaar emet het verhaal "Duistere Terugkeer" en vandaag ga ik beginnen met mijn 4e (!) fictie hier...
Ik hoop dat jullie het wat vinden , reacties zijn altijd welkom en veel plezier met:
Voetstappen doorboren de nachtelijke stilte.Ze zijn gehaast , vluchtend.
De vrouw kijkt bang over haar schouder en het licht van vuur flakkerd op haar gezicht.
Een bosbrand, een eind verderop. Ze kunnen niet ontkomen.Achter hen een groep dooddoeners, voor hen een bosbrand.
De man moedigt haar aan en zelf rent hij verder. Maar de vrouw kan neit meer. Ze is al moe en draagt bovendien een baby in haar armen.
Dan horen ze het geluid van paardehoeven.In galop komen ze randsnel dichterbij en de vrouw stort ineen. Haastig komt de man terug en helpt haar overeind.Hij wil verder rennen, maar hij is te laat.
Dooddoeners komen dreigend van hun paarden af en komen met opgeheven dtoverstaf dichterbij. De vrouw raakt in paniek en emt aanmoediging van haar man proberen ze door te rennen. Het vuur van een paar honder meter verderop gaat steeds sneller en komt op gang , in de richting van de groep mensen.
Vlammen grijpen wat binnen hun bereik is, het verspreid zich steeds sneller en de baby begint te huilen.De vrouw wil haar kindje troosten, maar daar is ze zelf te bang voor.
Dan gilt ze. De lange, snerpende gil gaat door merg en been en ze valt. |
Laatst aangepast door Tessa Tinkels op Ma Jan 03, 2005 22:20; in totaal 2 keer bewerkt |
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Di Dec 14, 2004 20:44 |
 |
-Jaren later-
'Nikita , kom je nog?'
Geergerd keek ik op, recht in mams smekende gezicht.Ik negeerde haar blik en staarde weer nietsziend naar de tv.
'Kom op, dit wil je echt neit missen,....we gaan naar Six Flags!'
'Ik ga niet mee,' zei ik kortaf en bleef naar de tv kijken.Maar ik zag neits.Mijn tranen verwazigden het beeld.Ik zag heel vaag iemand lachen. Boos zapte ik verder.
Mam keek geschokt naar me , ik zag het vanuit mijn ooghoeken.
'Tuurlijk wel!'
Ik zei niets meer.Toen mam de deur achter zich in het slot liet vallen, bleef ik lusteloos zitten.Nu was mam alleen naar Six Flags...Het pretpark waar ik maanden om had gezeurd om naartoe te gaan...Ik slaakte een diepe zucht en hoorde mams auto wegrijden.Met pijnlijke herinneringen dacht ik terug aan de tijd voor die verschrikkelijke dag.Mam was even weg en ik ruimde haar kamer op. Ik had het nooit moeten doen.Ik had een toverstaf gevonden.Onder een dikke laag stof en ik werd nieuwsgierig.Ik had een aangeboren talent om altijd te willen weten waar iets vandaan kwam en hoe het er kwam....Ik zocht verder en vond een stapel oude toverboeken ,een zwarte soort....cape en een bezem...De bezem deed iets vreemds met me.Het deed me heel vaag aan iets denken.Heel vaag, heel in de verte.Maar zodra ik me bewust werd van die herinnering , verdween hij weer.
Maar vanaf dat moment wist ik dat mijn moeder iets verborgen hield.Misschien had het iets te maken met dat ongeluk van een paar maanden terug.De jaarwisseling naar 1975 was net achter de rug en dat deed iets vreemds met me.Plots rende ik naar buiten en toen werd alles zwart.
Toen ik wakker werd zat mam naast mijn ziekenhuisbed en legde uit wie ik was en wie zij was en dat soort dingen, want ik wist helemasalk neits meer.Geheugenverlies, zeiden ze.Ik had een vaag voorgevoel dat het daarmee te maken had , maar ik kon niet uitleggen hoe.
Een maand later voelde ik me nog net zo verlaten en voor de gek gehouden als toen ik er net achter kwam.Ik was troosteloos en mijn moeder dacht al dat ik ziek was , zo verveeld deed ik steeds.Maar ik kon er neits aan doen.Ik voelde me ontzettend buitengesloten van haar diep verborgen geheimen.Ik voelde me nogal vaak buitengesloten en was blij dat eht zomervakantie was.Nu kreeg ik tenminste geen scheldwoorden naar mijn hoofd geslingerd.
Ik schudde mijn bruinblonde krulletjes en keek naar de deur naar buiten.Ik besloot een luchtje te scheppen. |
Laatst aangepast door Tessa Tinkels op Do Dec 16, 2004 19:51; in totaal 1 keer bewerkt |
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Do Dec 16, 2004 9:23 |
 |
Als ik heel diep nadacht , herkende ik die spullenvan mam's kamer eergens van.
Om een of andere reden wilde ik diep van binnen niet weten waarvan.
Whaa! Een uil , hij vloog recht op me af! Maar in plaats van tegen me op te vliegen , liet hij een enveloppe voor mijn neus vallen en met een scherpe bochjt vloog hij weer weg.Gauw maakte ik de brief open.
Beste mejuffrouw Nikita Carter,
Bij deze wil ik u vragen of u uw schoolstudie verder nog volgt.U had een hersenletsel maar voor zover ik had vernomen, bent u volledig hersteld.
Mocht u ermee akkoord gaan om verder te gaan met uw vierde leerjaar, bericht dit dan aan mij peromgaande uil- antwoord graag voor 28 augustus.
Dan ontvangt u een lijst met schoolbenodigdheden, boeken en dergelijke.
Met vriendelijke groet,
A. Perkamnetus,
Schoolhoofd
Wow...Verbaasd las ik de brief nog eens over.
Ik kon toveren! Ik had op een toverschool gezeten! En ma had daar niks over gezegd! gedoe, het was al 27 augustus.Gauw schreef ik een brief terug.Toen besefte ik dat ik helemaal geen uil had! Of....
Gauw sloop ik naar de zolder.Die deed een vage herinnering opwekken , maar ik negeerde hem.Ik sloop zachtjes naar de andere kant van de zolder en daar vond ik wat ik zocht.
Een paar minuten later was de uil op weg naar Zweinstein om mijn brief te brengen.
'Mam, ik ga weer naar Zweinstein,' zei ik maar meteen , zodra ze binnekwam. IK had zin in ruzie , en die zou er nu geheid komen.Om een of andere reden was ik woedend op mijn moeder, al sinds ik bij was gekomen van mijn coma na het ongeluk.
Mam trok spierwit weg en keek me aan.Met een blik die dwars door mijn huid heen leek te gaan, alsof ze mijjn gedachtes las. Ik was even bang voor haar , maar ik herstelde me en trok mijn gezicht in een kop[pihge uitdrukking.Ik wilde naar Zweinstein.En ik zou gaan.Mam keek even lichtelijk evrbaasd , toen kwam die verpletterende, boze blik weer terug.
'Oh nee.Niet zolang je...' ze kneep haar ogen tot spleetjes.
'Wat?' kaatste ik meteen terug.
'Zolang je neit weet wat je moet doen!' siste ze. Vlak daarna deinsde ze achteruit en haar uitdrukking van woede veranderde naar angstig en vermoeid.
'Ga maar!' fluisterde ze doordringend. Ik knikte. |
|
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Do Dec 16, 2004 9:50 |
 |
Ik piekerde over ma's reactie. Ze had wel vreemd gereageerd. Eerst zo boos , toen zo....bang.
Starend keek ik uit het raam, verzonken in mijn overpeinzingen.
Ik zag heel vaag een uil, maar was teveel in gedachten om hem echt te zien.
Hij cirkelde wat rondjes en plots richtte ik mijn aandacht op de uil.Hij wekte iets op , een vage herinnering , heel diep van binnen. Ik rilde en voelde dat ik het moest vergeten.Maar de uil vloog nu recht op mij af en bracht de tweede brief voor vandaag. De brief belandde voor mijn voetenen de uil verdween weer in de avondschemering.
Beste mejuffrouw Nikita Carter Alweer? Dacht ik geergerd. Gauw las ik verder.
He doet mij een waar genoegen dat u verder gaat met uw jaren op Zweinstein. Maar u hebt zoveel gemist , wilt u misschien opnieuw ingedeeld worden en in het eerste leerjaar beginnen? Of gaat u liever verder in Zwadderich jaar 4?
Als u opnieuw ingedeeld wilt worden , stuur dan een antwoord per omgaande uil.
Bijgaand treft u een lijst voor benodigdheden in uw vierde leerjaar. Stuur deze lijst rerug als u in uw vierde leerjaar wilt beginnen.
Hoogachtend,
A. Perkamentus,
Schoolhoofd.
Zwadderich! Plots herinnerde ik me heel duidelijk de vier afdelinge van de toverschool.Zwadderaars blonken uit in ambitie,....En sluwheid. Er was een legende van de Geheime kamer , maar niemand wist of die er echt was.En Voldemort had op Zwadderich gezeten...Maar wie was Voldemort?
'Mam, wie is....' ik aarzelde...Iets zei me dat ik die naam niet mocht uitspreken.
'Volde...mort?'
Mam ogen werden groot van afschuw.Haar vermoeide houding werd plots angstig en gespannen.
'Marten Vilijn....Ik heb hem nog gekend....Hij was....een zwadderaar...Wil je die naam zo min mogelijk uitspreken , lieverd?' zo noemde ze me alleen als ik iets vroeg waar ze geen antwoord op kon geven.Of liever: wilde geven.
Ik keek haar smekend aan.
'V..-Vo...-Vol......Jeweetwel is een paar jaar terug ineens aan de macht gekomen. Wij zitten veilig in Ierland , maar vooral in Engeland is Hij aan de macht.Het is een verschrikkelijk iemand, liefje....' Har stem werd zacht 'Hij vermoord dreuzels en ....kinderen met toverkracht van dreuzels...hij marteld mensen , hij is de grootste , machtiste tovenaar en hij gebruikt alleen maar zwarte magie. Het zijn donkere tijden, Nikita...Donkere tijden...' ze mompelde de laatste worden en ze staard evoor haar uit.Het deed me huiveren. Voldemort.....Die naam....
'Mam?'
'Ja?'
'Wil je me geen Nikita noemen?' Die naam deed me ook huiveren,ik was Nikita niet.Ikw ist eht zeker, ik voelde het.
'Hoe-.....Oke'
'Noem me maar Nikki'
Ze knikte en verdween naar boven , naar haar kamer.Zuchtend shcreef ik een brief naar Perkamentus.Dat ik opnieuw ingedeeld wilde worden , maar wel in het vierde leerjaar verder ging. |
|
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Do Dec 16, 2004 16:41 |
 |
Twee dagen erna had ik alles al op de Wegisweg gekocht.Mijn oude toverspullen maar op een of andere misterieuze wijze verdwenen. Mijn nieuwe toverstaf was nog maar een proefmodel, omdat er anders geen andere voor me was.Ik had wel uren toverstaffen geprobeerd maar de perfecte zat er niet bij.Ik had het gevoel dat ik helemaal geen tovenares was.Of een heks , zoals mam dat noemde.
Ik haatte dat woord , het deed me denken dat ik zo was als Voldemort.Een duistere , zwarte magier.
Eindelijk stond ik dan op King Cross Station...Nog even en ik was leerlinge van Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hokes-Pocus.
Voor ik de trein instapte draaide ik me nog een keer om naar mijn moeder.Ze zag er moe en een beetje geiiriteerd uit.
'Ga nou , stap nou maar in!'
'Mam...'
'Ja?' zuchtte ze geergerd.
'Waarom heb je me nooit verteld dat...ik geadopteerd ben?'
Mijn moeder keek plots de andere kant uit. Haar gezicht kreeg een gesloten uitdrukking. Een benieuwd , brandend gevoel stroomde door mijn lichaam en mijn schouders zakten naar beneden.
'Het is waar he?' fluisterde ik. Mam knikte bijna onmerkbaar, zo licht. Ik sloeg mijn ogen neer.
'Waarom?'
'Je.....mocht niets weten van het tovergemeenschap.Je had een....ongeluk gehad en...ze zochten iemand om voor je te zorgen.Je kon niet terug naar je vorige pleegouders....Ik had medelijden en ben als dreuzel met jou als...dochter dor het leven gegaan,' zei ze.Plots keek ze me recht in mijn ogen aan en
'Nikki..JE was voor mij als een dochter.Ik houd van je , vergeet dat niet!'
Ik zei mompelend gedag en stapte de trein in.
Verward.
'Nikita!' een meisje vloog me om de hals.Ze had een hoekig gezicht en dik bruin haar.
'Mirthe?' Ik herinnerde me die naam ineens.
'Ik heb je zoveel te vertellen!' ze grijnsde breed en trok me naar haar coupe.
'Hallo Nikita!' zei een meisje dat ook in de coupe zat.Ik zag haar gezicht ineens heel scherp voor me in mijn geheugen. Haar lange bruine haren die ergens op haar kont hingen , grote bambi-ogen en een pony die voor die grote , twinkelende ogen vielen.
'Evelien!' Ik glimlachte naar haar en ging tegenover haar zitten. Mirthe nam plaats naast Evelien.
In eenrap tempo vertelde Mirthe mij wat er in tussentijd zoal gebeurd was en toen ik vertelde van mijn geheigenverlies, vertelden ze gierend anekdotes.
Mijn hartsvriendin wist een paar hele leuke te bedenken , waar ik zowat plat van lag, omdat ik ze me weer herinnerde, en waar Evelien zomaar een beetje bijzat en schaapachtig grinnikte. Zij wist totaal neit waar ik en Mirthe het over hadden. Op een gegeven moment vond ze het wel genoeg en klepte ze er dwars doorheen met haar verhalen over voor mijn komst in het vriendinnegroepje.
Mirthe en Evelien waren al bevriend voor ik ze kende.Op de indelingsceremonie had ik ze leren kennen en toen was ik met Mirthe hartsvriendinnen geworden , onafschijdelijk.Evelien ook wel , maar die was af en toe vreselijk irritant en dan was er weer een bewijs dat ik en Mirthe beter met elkaar overweg konden dan met Evelien.
Dit alles herinnerde ik me vaag.Het was heel vreemd.Als ik iets zag , dan werd ik vanzelf herinnerd aan eht verhaal dat eraan vastlag.Zo wist ik ook dat mijn echte ouders er heel anders uit zagen.
Mirthe en Evelien waren vreselijk aan het giebelen over jongens en dat was precies een onderwerp waar ik een hekel aan had.Ik staarde maar een beetje verveeld uit het raam. |
|
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Do Dec 16, 2004 17:57 |
 |
Mijn spiegelbeeld zag er verdrietig uit.Ik voelde me een beetje buitengesloten nu mijn beste vriendinzo aan het lachen was emt een ander.In een flits ging de leuke tijd die we samen hadden gehad aan me voorbij.Ik herinnerde me flarden vand e lol die we hadden gehad met zijn tweetjes.
Ik keek naar mijn haren.Het permanent had mam eruit getovert.Het deed me aan Nikita denken, de zwadderaar die ik vroeger was. En iets vertelde me dat ik nu totaal anders was
Kwetsbaarder, geslotener en veel meer gehecht aan haar dierbaren.
Ik had nu lange, zwarte haren die steil over mijn rug hingen.Mijn felblauwe ogen wendde ik af van mijn spiegelbeeld en zuchtend stond ik op.Ik werd misselijk van dat naar buiten staren , bosjes , bomen en dieren die voorbijschoten als...een leven....Het deed me denken aan leven en dood en daar werd ik nog misselijker van.Iets in mijn verleden had er mee te maken.
'Ik ga me omkelden,' zei ik en ik verdween in de deur.Evelien knikte en Mirthe zei niets.
Gauw haastte ik me naar een lege coupe die op slot kon en deed mijn gewaad aan.
De speld met Zwadderichs symbool erop trok ik er ruw af.
Een leeg gat bleef achter.
'Wij hebben ons ook maar even verkleed,' zei Mirthe toen ik terug kwam.Ze hadden alletwee hun schoolgewaad aan.Rechts blonk De Raaf van Ravenklauw.Ik hoopte maar dat ik bij hun kwam.
De trein remde al en zuchtend pakte ik mijn spullen van het bagagerek.
Trein was overvol.
'Oeps!' klonk het opeens achter me.Het volgende moment belandde een fopstok voor mijn neus.Ik pakte hem grinnikend op en keek naar de kikker die aan het uiteinde was verschenen.Het volgende moment verandere hij met een knal in en levende muis.
'Iejlk!'
Een knappe jongen met zwarte haren en bruine ogen keek haar geamusseerd aan.Hij lacfhte even. Het leek een beetje...Geblaf van een hond.
'Het is maar een muis hoor!' zei hij grinnikend en handig ving hij het diertje.Hij stopte het nonchalant in zijn zak en keek haar met zijn stralende bruine ogen aan.
'Jij bent toch een zwadderaar? vijfde jaar, nu?'
Ik kreeg het gloeiend heet.Even wierp ik een blik op Mirthe en Evelien , maar die waren ergens anders aan het kleppen.
'Nee hoor..Je zult me vergissen met een ander'
'Ja , nu je het zegt...Je hebt nog geen speld van je afdeling op en....dat meisje had krulletjes. Wie ben je dan?'
'Ik ben Nikki Cater, nog niet ingedeeld,' zei ik en ik bloosde.Zijn ogen twinkelden en ik glimlachte nerveus.
'Ik ben Sirius Zwarts, Griffoendor, aangenaam!' Hij stak en hand uit en ik schudde die aarzelend.
'Sirius, waar ben je?' klonk plots een andere jongensstem
'Hier!' riep Sirius terug.Ongemakkelijk bleef ik staan.Een jongen met mager gezicht , bruine nogen en een beetje lange neus kwam aangelopen.
Hij wierp een vluchtige blik op mij en zijn hand schoot door zijn haar.Het raakte er nogal van in de war.
'Hallo....Nieuw gezicht?' zei hij vragend met een diepe , aangename stem.Ik glimlachte , iets meer ontspannen.
'James Potter...En jij bent...?'
'Nikki Carter' Ik grijnsde bij de uitdrukking die op het gezicht van Mirthe zou liggen als ik haar vertelde dat ik met Potter en Zwarts gepraat had.
'Vierde of vijfde jaar?' vroeg James geiintresseerd.
'Vierde.Jullie?'
'Vijfde,' antwoordden ze tegelijk.Ik glimlachte en zei gedag.Gauw zocht ik Mirthe en Evelien op, ik had ze heel wat te vertellen! |
|
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Do Dec 16, 2004 19:20 |
 |
'Je hebt met WIE gepraat?' vroeg Mirthe stomverbaasd.
'Sirius en James' zei ik nonchalant.Ik grijnsde breed en Mirthe omhelsde e.
'Gefeliciteerd!' riep ze uit.
We zaten in een van de koetsen op weg naar Zweinstein.Het was nogal hobbelig , we werden half door elkaar gezakt.
'De leukste jongens van school...' mompelde Mirthe nog.Evelien grijnsde om te laten zien dat ze blij voor me was.Blozend keek in naar mijn schoenen.Het was maar praten hoor! Ik had nog geen afspraakje met een van hen!
'Wil je opnieuw ingedeeld worden?' vroeg Evelien nu, met een blik op het gat waar de speld had gezeten. Ongemakkelijk zocht ik de ogen van Mirthe.Zij zou me wel begrijpen.Maar in plaats daarvan keek ze me ook vragend aan.
'Nou...Ik heb het gevoel dat ik veranderd ben...' zei ik naar de waarheid.
'Qua uiterlijk wel , ja!' zei Evelien.Ik wierp haar een boze blik.Zo bedoelde ik eht neit!
'Ja maar...ik hoor niet in Zwadderich thuis,' ik keek ze serieus aan.
'Klopt! Ben je veel te aardig voor!' ik glimlachte dankbaar naar Mirthe.
'Enne....Willen jullie aan niermand vertellen dat ik Nikita uit Zwadderich ben?'
'Oke...Maar waarom?'
'Zoals ik al zei ,ik ben veranderd...En willen jullie me...Nikki noemen?' De meiden keken me nu nog verbaasder aan.
'Tuurlijk! Als je dat graag hebt...' mompelde Mirthe.
'Ha , we zijn er!'
We stapten de koets uit en mijn mond viel open van verbazing. Zweinstein was een van de dingen die ik me weer neit herinnerde.Ik keek naar het kasteel voor mijn neus.Erachter zag je toppen van bergen en bomen , het kasteel zelf lag op een hoge berg en ervoor lag een groot, pikzwart meer, een nogal duister uitziend bos en een groot zwerkbalveld.Vlakbij ons stond een klein , houten hutje.Zal wel van terreinbeheerder ofzo zijn.Een stuk verderop zag ik James , Sirius en nog twee jongens.Eentje was klein en gedrongen en de ander was nogal mager.In de schemerte van de avond kon ik niet zien wie het waren.
'Kom je , Nikki?' vroeg Mirthe.
'Ja....' zei ik vaag met nog een laatste blik op het donkere haar en die bruine ogen van Sirius, draaide ik me om en volgde de rest naar de grote Poort vooraan het kasteel. |
|
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Do Dec 16, 2004 19:59 |
 |
Toen we naar binnen stapten , viel mijn mond weer open van verbazing. De pracxht en praal van de glinsterende hal overdondere mij nogal en ik floot tussen mijn tanden.
'Mooi he?' zei Mirthe en gauw volgde ik haar en Evelien naar de Grote Zaal.
'Nikita Carter?' vroeg een stem achter me
'Nikki Carter,' zei ik en ik draaide me om naar een vrouw met een strakke knot in.Ze had bruingrijs haar en keek met een strenge blik over haar brilletje.Geen enkel haartje zat los.
'O..Oke.Wilt u mij volgen , dan kunnen we u buiten de indeelceremonie om indelen.Dat voorkomt al te veel vragen en aangezien ik het idee hebt dat u bepaalde vragen liever niet beantwoordt, zullen we het maar apart en persoonlijk doen.'
'Prima,' antwoodde ik.
'Wil u mij dan volgen?'
'Jep'
Ik volgde haar door een wirwar van glinsterende gangen,koppige deuren , bewegende trappen, enge geesten en een waterbalon-gooiende klopgeest.
'Na u,' zei de vrouw uiteindelijk en ze deed een grote , eiken deur voor mij open.
'Voor ik het vergeet: ik ben Professor Minerva Anderling, lerares Transfiguratie of Gedaanteverwisseling en assistent schoolhoofd. De Sorteerhoed zal ik op uw hoofd zetten en dan roept hij uw afdeling.Klaar?'
'Ja,' zei ik terwijl ze zich omdraaide en een oude, rafelige tovenaars-hoed van de kast pakte.Plots ging een scheur vlak boven de brede rand open en met klagende stem vroeg hij: 'Minerva , moet ik nu al indelen?'
'Nee,' zei ze en ze zette hem op mijn hoofd 'Je moet dit meisje opnieuw indelen.Het schijnt dat ze niet meer in haar oude afdeling thuishoort.
"Zo....Dus door jou ben ik eerder gewekt?" vroeg een stemmetje in mijn hoofd.
"jep," antwoorde ik in gedachten. "Zwadderich is niet langer mij afdeling"
"Aha...Dus Nikita Carter heeft besloten geen Zwaderaar te zijn...Maar je hebt er wel de ambitie voor!"
"Ik wil dolgraag schrijfster worden, nou en? Dan hoor ik nog niet in Zwadderich!"
"Oow..." zei de stem spottend en zacht in mijn oor.
"Dan zullen we de toekomstige schrijfster maar indelen in-"
'Griffoendor!' riep hij door het kleine kantoortje.Een beetje teleurgesteld maar toch trots deed ik de hoed af.Ik knikte naar Anderling die iets op een stuk Perkament schreef en ik volgde haar het kamertje uit.
Terug door de wirwar van gangen, deuren, trappen, geesten en een klopgeest kwamen we weer uit bij ...de Grote Zaal.
'En , wat is je afdeling?' vroeg Mirthe meteen benieuwd.
'G...Griffoendor..'
'Ow...' teleurgesteld keek Mirthe me even aan en toen wendde ze zich weer tot Evelien. Verdrietig liep ik naar de tafel van Griffoendor.Maar ik werd meteen weer opgevrolijkt door Sirius en James- mijn afdelingsgenoten!' |
|
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Do Dec 16, 2004 20:34 |
 |
'Hoi!' riep Sirius meteen met zijn diepe, nonchalante stem.
'Dus je komt in Griffoendor?' vroeg James benieuwd.
'Jep!' riep ik vrolijk en ik ging tegenover ze zitten , ze waren immers de enigen die ik kende van...mijn afdeling.
Een paar weekjes later was ik al helemaal gewend aan deze nieuwe omgeving.Algauw begon ik Zweinstein als mijn thuis , Griffoendors als mijn familie en de leraren als mijn nouders te zien.
'Mirthe, ga je vanmiddag weer mee naar Zweinsveld?' vroeg ik voor de zoveelste keer aan mijn hartsvriendin. Gister, eergister en de dag daarvoor waren we ook al geweest. Maar we hadden zo'n lol altijd, dat geen van beiden het erg vond.
'Ja...okeej,' zei ze uiteindelijk.Gauw spraken we een tijd af dat we op elkaar zouden wachten en vertrokken ieder naar ons eigen lokaal.Evelien volgde haar op de voet.
Ik verdwaalde regelmatig en was al vijf keer te laat gekomen in die drie weken , maar ik kon er niks aan doen want alles leek te bewegen, de klopgeest misleidde me of een trap weigerde te bewegen naar de andere trap waar ik heen moest.
Zodoende moest ik nogal veel omlopen en uiteindelijk vertrok ik maar standaard een uur van te voren.
'Kom je ook op 'n feest , Nikki?' vroeg een meisje uit Huffelpuf (Jenny????) donderdagmorgen.
'Nou....okeejz...Hoe laat?'
'Morgen , 7 uur 's avonds buiten op het Zwerkbalveld,' zei ze gauw en rende naar de andere Griffoendors om de rest uit te nodigen
'Kzie-je!' riep ik haar nog na.Slenterend liep ik het Zwerkbalveld over en keek naar de trainende Zwadderaars.Een uur later was het tijd om naar de hal te gaan , daar had ik met Mirthe afgesproken.
'Evelien komt ook mee, is dat erg?' vroeg Mirthe al van verre. Evelien liep achter haar.
Ik besefte dat ik moeilijk kon zeggen dat ik dat liever neit had emt zijn tweeen was veel gezelliger.
'Nee hoor,' zei ik sip.Deze middag zou Evelien meegaan.Een keertje kon toch wel?
Jammer genoeg was het niet de enige middag. |
|
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Za Dec 18, 2004 9:44 |
 |
Het was heel gespannen geweest. Mirthe liep in het midden en waar ik naar binnen wilde, daar wilde de anderen niet naar binnen en omgekeerd.Ik was steeds in de minderheid en kon dus niets tegen Mirthe en Evelien in brengen.
'Gaan jullie ook naar Jenny's feest?' vroeg Mirthe ineens op de terugweg.
Ha, ik had de naam goed! 'Ik wel!' reageerde ik vrolijk. 'Zullen we samen gaan?'
Als er een feestje was , gingen ik en Mirthe bijna altijd samen.Dan konden we elkaars haren doen en allemaal vam zulk soort dingen.
'Ik ga al met Evelien,' zei Mirthe meteen, alsof het niets was.Verbaasd keek ik haar aan.Meende ze dat nou? Wij waren altijd samen! Een onrustig gevoel trok door me heen.Dit beviel me neit ,er klopte iets niet. Ik had het gevoel alsof ik een klap in mijn gezicht had gekregen.
Van mijn beste vriendin.Mijn enige vriendin.
Ik zou alleen moeten gaan.gedoe.
Verlegen keek ik het veld over.Overal stonden mensen te praten, te dansen en de eetschalen te beroven.Mirthe en Evelien waren helemaal aan het andere kant.Ze stonden met zijn tweetjes te lachen en gauw liep ik ernaar toe.
'Hoi!' verschrikt keken ze beiden om.
'Hoi...' zei Evelien slapjes. Mirthe zei niks, ze draaide haar rug naar me toe en fuisterde iets tegen Eef...Ze lachten uitbundig. Tranen in mijn ogen welden op.Mijn gevoel had gelijk gehad...Ze wilden me niet meer. Ze keken alletwee om naar mij en liepen toen weg.
Ik probeer het toch! dacht ik verwoed en liep ze achterna.
Ze stopten pas aan de andere kant van het veld en begonnen weer te lachen en te fluisteren.Ik meed hun blikken en stond daar maar, in mijn eentje.
Een overweldigend gevoel van eenzaamheid kwam in me op. Ik wilde het niet geloven, ik wilde neit in de steek gelatenw orden! Maa eht was overduidelijk.ik stond daar , in mijn eentje. Zonder ook maar iemand die me een blik waardig keurde. Tranen kwamen op en brandden achter mijn ogen. Ik beet op mijn lip , maar eht was te laat.Dikke , parelachtige tranen rolden over mijn wangen.Gevuld met verdriet. Eenzaam verdriet.
'Niet mijn enige vriendin!' fluisterde ik 'Laat me neit in de steek!' De woorden hadden geen effect op de donkere nacht.Al wat ik zag was het schemerige licht van enkele kaarsen.Het was een donkere nacht.
Maar van binnen, voelde ik me donkerder dan ik me ooit had kunnen voelen.
Terwijl ik de tranen proefde, het zout en verdriet ervan, rende ik weg.
Binnen piekerde ik uren over de gebeurtenis.Het had een diep spoor , een groot litteken aangebracht. Het had mijn hele oude ik aangetast.
"ben ik nou zo'n trut? Willen ze me daarom niet meer?" dacht ik constant. Tranen bleven over mijn wangen rollen, steeds donkerder. Ik begroef mijn hoofd in m'n handen en piekerde over Mirthe. Een rilling liep over mijn rug.Het was best warm nog , maar ik had het zo koud. Vanbinnen was ik helemaal bevroren en ik had het gevoel dat mijn ogen nooit zouden opdrogen. Ik trok de dekens met een diepe zucht en natte handen van de tranen over me heen. Mijn kussen was al helemaal nat toen ik eindelijk in slaap viel.
'Hoi!' zei Evelien vrolijk, de volgende morgen tijdens een les samen met Ravenklauw.
'Hoi...' zei ik mat. Ik zou haar nooit vergeven hoe ze mijn vriendin had afgepakt.
'Hay Nikki!' zei een stem vrolijk achter haar.Mijn ogen schoten vuur , mijn houding veranderde verdedigend en mijn blik werd ijzig. Ze zou me niet nog eens zo kwetsen.
'Hay....' Mirthe stak een arm door de mijne heen en samen liepen we het lokaal toverdranken binnen.
Met pijn in mijn ogen keek ik hoe Mirthe naast Eef ging zitten. Verslagen staarde ik de andere kant uit, terwijl de tranen achter mijn ogen brandden. Ik beet op mijn lip en deed mijn uiterste best ze weg te krijgen. Mijn beeld bleef wazig en uiteindelijk rolde een klein traantje over mijn wang. Bruusk veegde ik hem weg en hield emzelf voor dat ik nog steds hartsvriendinnen was met Mirhte.
Nou , ik hoop dat het een mooi stukkie is....Reacties zijn altijd welkom!!!
Misschien zal het lang duren eer ik een volgend stuk plaats , maar het schrijven gaat moeizaam omdat ik me eerst meot herinneren hoe het was. Ik zit nu vorig jaar te beschrijven, want ik wil het eruit schrijven.Ik kan je verzekeren dat het niet is om zielig te doen hoor...
Groetjes,
Kimberly |
|
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Za Dec 18, 2004 21:31 |
 |
De les ging als een waas aan me voorbij.Eigenlijk altijd, want ik had een hekel aan Toverdranken. Professor Albato was best aardig en oke, maar hij deed altijd zo populair! Dan ging hij op zo'n typische leraar-manier aardig doen en belangstelling tonen en ga zo maar door.Vreselijk irritant, dus. Ik piekerde normaal altijd over mijn ambitie om schrijfster te worden, maar nu kwam de gedachte eraan neit eens vaag op.Zelfs de overpeinzingen over wie mijn echte pleegouders waren kwamen neiet op.Ik zat maar te staren naar Eef en Mirthe en snapte nog steeds neit waarom.
Had ik iets verkeerds gedaan? Was ik verandert?
De week ging tergend langzaam. Mirthe kwam in pauze's ineens niet meer naar mij toe, maar in plaats daarvan ging ze samen met die stomme Evelien naar een of andere meid met peikerig blond haar, blauwe ogen en altijd een giechelige lach om haar stomme lippen.
Ik haatte haar, ik haatte Mirthe en ik haatte Eef.
In het begin ging onze Vaste Afspraak op woensdag nog wel door. In ons eerste jaar haden we al besloten dat we elke woensdag zouden afspreken.
'Hoe laat morgen?' vroeg ik aan Mirthe.
'Ik heb niet zo'n zin...,' reageerde ze zonder me aan te kijken. Weer trok dat onrustige, bange rotgevoel door me heen. Het gevoel me weer de hele middag te moeten vervelen, zoals de rest van de week.
'Morgen misschien wel,' zei ik zo opgewekt mogelijk.Maar de verdrietige ondertoon in mijn stem was duidelijk te horen.
'Denk 't niet.Ben nogal moe en moet nog veel doen,' antwoordde ze onverschillig. Toen liep ze weg. Naar Eef. En die Trut.
"Ik haat je!" dacht ik. "Ik haat je!" Ik voelde me hulpeloos.Ik was helemaal afhankelijk van reactie, haar wil. De volgende ker zou ik geen zin hebben. Want het was onze Vaste Afspraak.Die moest je toch nakomen?
De volgende middag bracht ik op mijn bed door.Vervelend. Er was niks te doen , mijn huiswerk was al lang en breed af en ik had mam zelfs al een uil gestuurd. Ik miste Mirhte. En onze hartsvriendschap. Want die was er duidelijk niet meer. Een diepe zucht ontsnapte en de middag kroop voorbij. |
|
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Za Dec 18, 2004 21:51 |
 |
De volgende dag ging ik gewoon met Eef en Mirthe om. Tenminste , ik wisselde wat groet-woorden uit en That's it. Ik voelde me verslagen. Ik was dus echt een trut , waarom wilden ze anders niks meer met me te maken hebben?
Zuchtend volgde ik les na les, maar ik verstond geen woord van die oersaaie leerstof.
Mirthe... Haar naam spookte door mijn hoofd. Ik deed mijn uiterste best mijn ex-hartsvriendin te vergeten, maar aangezien we verschillende lessen met Ravenklauw hadden , ging dat nogal rottig.
Toen probeerde ik maar over andere dingen te piekeren. De oude, vertrouwde fantasieen over schrijfster worden kwamen weer terug, maar er waren andere dingen om over te piekeren.
Sirius....en James....
Ik haalde Sirius' gezicht weer voor me. Knap, met donkere, vrolijke ogen en zijn donkere haar voor zijn ogen. Hij straalde altijd een soort...elegantie uit...Ik had geen enkele jongen eerder gezien die hier ook maar een beetje van weghad. Ik staarde voor me uit terwijl ik James voor me haalde. Hij had iets...sympathieks. Hij was spontaan en vrolijk.. Met zijn mooie, bruine ogen, magere gezicht en die zwarte haren... James en Sirius waren gewoon de leukste jongens van school!
Mijn gedachten dwaalden af naar mijn vorige pleegouders. Wie zouden het geweest zijn? Hoe zouden ze eruit zien? Wie was het?
Plots keerde ik terug naar de werkelijkheid, bij het woordje "kerstbal"
'-Is al een jarenlange traditie en die wil ik graag in stand houden. Ik zoek een paar koppels die het kerstbal willen openen met een dans. Ik heb er uit elke afdeling 1 of 2 nodig. Wie dit eventueel zou willen doen-' ons afdelingshoofd keek streng over zijn brilletje '-Moet dat bij mij melden. Zijn er al vrijwilligers?' Niemand stak zijn vinger op. Dat gebeurde eigenlijk nooit, bij Transfiguratie. Eigenlijk wist nooit iemand het antwoord , het was een moeilijk vak.
Professor perkamentus haalde zijn schouders op en schreef iets op een rol perkament.
Een oeroude bel luidde en druk pratend vertrok iedereen.
'Waarom zegt-ie dat nu al?' vroeg het meisje voor me aan haar vriendin. Een steek ging door mijn hart. Mirthe, een eindje verderop, was ook druk aan het praten met Evelien.
'Geen idee.Kerst is pas over 2 maanden!' antwoorde de vriendin met de vlechtjes en ze begonnen te kleppen over iets anders. Ik wilde niet luisteren , het ging vanst over jongens en dat was iets waar ik me absoluut niet voor interesseerde...tot voor kort.
'Ik ben benieuwd wie Zwarts gaat vragen!' zei het meisje met de vlechtjes toen , op een roddel-toon. Ik spitste mijn oren.
De vriendin knikte beamend.
'Misschien met die meid uit zijn afdeling , griffoendor, waar iedereen het over heeft!' zei ze toen. Ik verstijfde. Meid uit griffoendor? Dag, mooie dromen...Hoi, stomme werkelijkheid. Ik kon mezelf wel voor me kop slaan te hopen dat Sirius mij zou vragen.
Echt neit. Ik was niet eens knap ofzo! |
|
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Za Dec 18, 2004 22:41 |
 |
'Kun je misschien morgen naar Zweinsveld?' vroeg ik de volgende dag aan Mirthe. Ze keek naar Evelien, die een stukje verderop stond te wachten. Haar houding deed me denken aan een vluchtdier in gevaar.
'Geen zin,' zei ze toen.
'Kga misschien naar de bieb..' Zonder nog iets te zeggen liep ze verder.Ik zuchtte diep en vervolgde mijn weg naar het lokaal Spreuken en Bezweringen. Banning zat vast al te wachten.
De dagen erna vroeg ik elke dag of Mirthe nou weer eens tijd had. Telkens zei ze: "veel te doen" of: "Geen zin"...
Zelfs onze Vaste Afspraak ging weer neit door.Net als vorige week.
'Hoezo nou weer niet?' vroeg ik een beetje geergerd en teleurgesteld.
'Kan niet,' zei ze onverschillig. Ze blef wel naast me lopen, maar Eef liep er ook bij en Mirthe babbelde liever met die geweldige Evelien dan met mij. Ze kletsten vrolijk over liedjes en muziek. Daar had ik geen bverstand van, ik hield meer van boeken lezen en schrijven. Gevolg: Ik liep er maar zo'n beetje bij , zwijgend en verdrietig.
Toen de korte pauze eindelijk voorbij was , hadden we nog twee uur voor we vrij hadden. Eerst Verzorging voor Fabeldieren en dan Geschiedenis van Toverkunst.
Eindelijk , eindelijk vrij na twee lange schooldagen.
Ik had echt geen zin me weer de hele dag te meoten vervelen! Ik zuchtte diep en dacht na. Misschien kon ik naar de bieb gaan? Meestal waren er, als je heel goed zocht, wel wat leesboeken te vinden. Achteloos liep ik de Bieb binnen. Links en rechts stonden tafeltjes en stoeltjes waar verschillende leerlingen aa eht lezen waren. Een paar emteer verderop stonden tegen de linkerwand boekenkasten.Rechts keek mamdame Romella me streng aan. Ze was nieuw, misschien een jaar of 20, en ze deed er alles aan om de boel op orde te houden hier. Ze volgde me met grote Argusogen. Plots stond ik stil.Daar stond de tas van Evelien. En daarnaast....die van Mirthe. Ik verstijfde. Een deel van me zei dat het niet echt een goed idee was om verder te lopen, maar mijn andere helft liep achteloos verder. Ik zou ze eens laten zien dat ze me neit afschrikken! Ik voelde dat ze in de buurt waren en liep rechtstreeks naar de boekenkast met mijn favoriete schrijfster. Ik pakte een boek en liep rechtstreeks richting de balie , maar halverwege verslapte mijn vastebesloten houding.Achter me klonk gegniffel. Ik herkende die giechelerige lach uit duizenden.
'Kijk uit, Nikki is er!' fluisterde een stem. Twwe paar ogen gluurden naar me tusse twee rijen boeken.Verschrikt keken ze weg.Verblind door de tranen gooide ik het boek neer, draaide me om en van pure frustatie en verdriet holde ik weg. Weg, van mijn beste vriendinnen die me in de steek lieten. |
|
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Ma Dec 20, 2004 16:27 |
 |
gedoe, het was dus waar. Mirthe was vriendinnen met Eef geworden. gedoe...Ik bleef achter.
Met tranen in mijn ogen rukte ik mijn bezem uit de stalling en vloog zo snel ik kon weg , weg van alles.
Ik spurtte over het Verboden Bos. De bezem vloog supersnel en de wind sneed in mijn gezicht. Mijn beeld was wazig van de tranen maar ik vloog wanhopig door.
Haren sloegen in miujn gezicht , wind rukte aan mijn bezem en ik verloor mijn evenwicht.
Het maakte me allemaal niks meer uit. De laatste tranen schoten uit mijn opgen en toen werd mijn beeld weer scherp.
Ik sperde mijn ogen wijdopen en toen was er niks meer.
Alleen zwarte duisternis.
Wazig staarde ik uit mijn ogen. Ik knipperde een paar keer en slikte eens. Mijn wangen trokken door de opgedroogde tranen en mijn ogen voelden pijnlijk aan.Mijn arm deed ook zeer.
Ik keek om me heen. Naast me lag mijn bezem, versplintert. Mijn ogen vulden zich met tranen. Mijn lichaam voelde enorm zwaar aan en een intens, verdrietig gevoel trok door me heen. Waarom deed Mirthe zo? Waarom toch? Ik kon het niet geloven dat dat de vriendin was , waar ik zo dagenlang mee opgetrokken had, mee had gelogeert , mee had gelachen...Mee had geleeft.
Een steek ging door mijn hart en herinneringen van mij en mijn hartsvriendin vlogen door mijn hoofd. Ik was helemaal in de war beelden schoten voor mijn ogen.Mijn handen sloten zich om mijn vriendschapsketting. Ik had hem met Mirthe en Evelien gehad.,. mirthe vond Evelien nou eenmaal aardig en ze wilde graag dat zei er ook bij hoorde. Nu waren we met zijn drieen hartsvriendinnen , hoewel ik het nooit zo gevoeld had.
ik was zo in en in verdrietig , dat ik de rennende voetstappen achter me niet hoorde. Ik snikte een paar keer.
'Gaat het wel?' vroeg een warme stem achter me.
Ik keek over mijn schouder. Een lang meisje met rood haar keek me aan.
'Ik eh...Als je het kwijt wilt...' zei het meisje nerveus.
Ik meed haar blik en staarde weer voor me uit. Een traan rolde over mijn wang.
Het meisje kwam naast me zitten. Rode krullen vielen voor haar gezicht. Ze streek ze weg en keek me bezorgd aan met haar groene ogen.
'Ik ben Lily Evers, trouwens,' zei ze uiteindelijk. Ik keek haar nogmaals aan. Haar ogen stonden vol begrip, en even had ik de neiging alles eruit te gooien. Maar ik hield me in. Ze zou me vast voor gek verklaren dat ik eht zo erg vond.
Ja,waarom trok ik het me zo aan? Misschien had het iets te maken met mijn verleden. Ik sloot mijn ogen en dacht heel diep na, zoekend naar een herinnering. Maar ik had geen verleden. Ik voelde me plots zo onveilig. Wat zou ik nu graag bij mij echte moeder staan , veilig in haar armen en uithuilend. Ze zou begrip tonen en me troosten.
Ik opende mijn ogen weer. Lily zat nog steeds naast me. Onderzoekend keek ik nar haar gezicht en vroeg ik: 'Wat zit jou dwars?'
Ze aarzelde. 'Eigenlijk...' Ze wierp een blik op mijn gezicht. 'Potter' zei ze toen abrupt. Ze probeerde zelfverzekerd te lijken , maar die uitdrukking verandere al gauw en ze zakte verdriteig en boos tegelijk ineen.
'Hij is zo.....Kinderachtig! Maar hij vraagt me al jaren uit en ik wil wel maar alleen als hij normaal doet en dat doet hij nooit hij vervloekt iedereen en pest altijd onschuldige eerstejaars maar toch....' ze haalde even adem: '-...kan hij..lief zijn...'
Ik keek haar medelevend aan.
'Mijn hartsvriendinnen hebben me in de steek gelaten,' floepte ik eruit. Stilletjes zaten we daar. Diep in het Verboden Bos, vol van elkaars problemen. |
|
|
  |
 |
Tessa Tinkels
Volleerd Tovenaar


Verdiend:
5 Sikkels
Woonplaats: Where I've never been before
|
Geplaatst:
Ma Dec 20, 2004 17:12 |
 |
's Avonds maakte ik nog gauw het huiswerk voor morgen en ging toen naar bed.
Tegen een uur of 3 's ochtends viel ik uitgeput in slaap.
De wekker maakte me ruw wakker uit mijn dromen. Het was eigenlijk neit meer geweest dan een herinnering aan Mirthe. Heel kort , heel snel rolde een traan over mijn wang. Wat hij achterliet , was onvoorstelbaar.
'Hay!' zei Mirthe vrolijk en stak een arm door de mijne. Stijfjes trok ik mijn arm weg en liep de andere kant op.
'Nou ja!' hoorde ik Mirthe verontwaardigt zeggen, terwijl ze verder liep naar Grote Zaal.
Ik keek richting het groepje achter ons. Het waren de vijfdejaars van Griffoendor. Ik zag het vriendengroepje van gister weer. James lachte om iets en Lily kliep achter hem emt een gezicht op onweer.
Ik grijnsde. Ze ving mijn blik op en glimlachte. Toen babbelde ze verder met het meisje naast haar.
'Hoi!' riep James. Hij glimlachte en ik kniktevrolijk naar hem.
Toen ze voorbij waren, had ik een vreemd, eenzaam gevoel.
'Hier is je boek,' zei Mirthe opeens in de lunchpauze.Verschrikt keek ik achterom.
'Huh?' ik wiepr een blik op mijn boek ,dat ik van de zomer had geschreven.
'O! Bedankt,' zei ik toen ietwat koel.Ik pakte het aan.
'Ik heb ook een boek geschreven,' zei Mirthe toen trots.
'Oh?' zei ik verbaasd en zogenaamd geintresseerd.
'Waar gaat het over?'
'Over een meisje dat verliefd word op een jongen die later haar halfbroer blijkt te zijn,' zei ze.
Een ijskoud gevoel trok door me heen. Kil keek ik Mirthe aan.
'Wat leuk,' perste ik eruit. Ik staarde naar de kaft van mijn boek en streek over de titel: "hopeloos verliefd" en ik dacht aan het script dat ik van te voren had geschreven.In gedachten verschenen de regels voor me.
"-ze word verliefd op de jongen." stond er ergens bovenaan ht velletje.Ik herinnerde me haarfijn wat er nog mer had gestaan:
"Ze komt erachter dat hij haar werkelijke broer is"
Ik wierp een ijzige, verdrietige blik op Mirthe. Die glimachte en overhandigde mij een boek met bijna exact dezelfde voorkaft als de mijne. Ze draaide zich toen om en liep terug naar Evelien aan de tafel van Ravenklauw.
'Waarom toch, Mirthe?' mompelde ik verdrietig
'Waarom?' Ik staarde naar mijn bord en het holle gevoel was nu nog scherper dan eerst.
Ik had Mirthe vertrouwd. Volkomen vertrouwd.
Met een gevoel alsof mijn hart in duizend stukjes lag, stond ik op liep de zaal uit. Voordat ik de deur door ging , wierp ik nog 1 blik op Mirthe.
Het voelde alsof ik in een van de scherven trapte.
Scherven van vriendschap. |
|
|
  |
 |
|
|