[AF] Gevangen, maar niet gebroken

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

“Dat werkt niet Bibi.” zei Narsissa bijna op zingende toon terwijl Bibi haar zoon probeerde te verdrinken in zijn havermout. “Daarom kan ik het wel proberen.” gromde Bibi terwijl ze grijnzend neerkeek op Draco, die zijn bord leeg aan het sputteren was. Op hetzelfde moment dwong een gevoel in haar maag haar echter om het blonde hoofd van haar man los te laten en geïrriteerd zakte ze neer in een stoel terwijl Draco’s gezicht langzaam uit zijn bord omhoog kwam. Langzaam bracht hij een servet omhoog om zijn gezicht af te vegen. Hij moest leren zijn vrouw niet te veel lastig te vallen, kennelijk was ze bereid hem te vermoorden. Nou ja, proberen te vermoorden.
“Welkom op het slachtveld, lieve echtgenoot.” zei Narsissa toen haar man midden in de kamer verscheen en verbaasd in de rondte keek. “Ze gooien tenminste niet met servies.” ging Narsissa vrolijk verder terwijl Lucius aan de tafel ging zitten en een bord naar zich toe trok. Hij had durven zweren dat Bibi iets in haar thee mompelde, maar kon niet verstaan wat ze zei en vroeg: “Wat zei je Bibi?” Secondelang keek Bibi hem aan terwijl er een uitdagende glimlach over haar gezicht kroop. Uiteindelijk zei ze”Ik zei dat een bord niet zwaar genoeg was, maar dat ik het wel wilde proberen met dat zware beeld in de hal.”
Draco trok wit weg, wat er belachelijk uitzag terwijl Lucius met open mond naar Bibi staarde. Die dronk niet rustig haar thee op en staarde uit het raam alsof ze niets liever wilde dan buiten zijn. Op hetzelfde moment zag ze echter een knalrode struik over het terrein sluipen terwijl de tuinmannen er alleen verbaasd naar konden staren en haar kopje viel uit haar ineens krachtloze handen. Langzaam kwam Bibi overeind, maar rende vervolgens bijna naar het raam om de rode struik beter te kunnen bekijken. Die stond nu stil en achter haar kwam nu een knalgele en ook nog een paarse struik aangehobbeld. Met open mond staarde Bibi naar de bonte verzameling struiken. Ze besefte dat het géén magisch soort kon zijn, maar op dat moment kwam er een blauwe struik aanrennen, op de voet gevolgd door een tuinman met een heggenschaar.
“Ze is totaal gek geworden. Ze was al gek, maar dit is niet normaal te noemen!” mompelde Bibi terwijl uit het gele struikje een been tevoorschijn kwam en de tuinman omver haalde. “Lieverd, dat is je spiegelbeeld.” klonk de stem van Draco ineens achter Bibi en met een ruk draaide Bibi zich om. “Ik weet hoe mijn spiegelbeeld eruit ziet!” siste ze en greep vervolgens Draco’s arm. “Kom mee.” mompelde ze terwijl ze hem de eetkamer doorsleurde, de gang in en naar de voordeur. Halverwege leek ze zich echter iets te bedenken en bleef met een ruk staan terwijl ze bedenkelijk naar Draco keek.
“Geef me je toverstok.” zei ze vervolgens op kalme toon en hield haar hand op terwijl Draco naar haar keek alsof ze gek was geworden. “Wat?” vroeg hij op ongelovige toon en Bibi zuchtte geïrriteerd. “Ik stotterde niet Malfidus, geef mij je toverstok.” herhaalde Bibi en deze keer wachtte ze niet maar greep Draco’s toverstok en stopte hem in haar zak. Draco begon te protesteren, maar Bibi legde haar vingers op zijn lippen en zei op zachte toon “Ik wil alleen mijn vrienden waarschuwen, maar omdat ik niet verder dan acht meter bij jou vandaan kan wil ik het niet riskeren dat je ze vermoord.” Draco knikte één keer en Bibi haalde langzaam haar vingers van zijn lippen voordat ze de deur opentrok.

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

Bijna meteen kwam de struikenparade aangehobbeld terwijl Draco een paar keer verbaasd met zijn ogen knipperde. “Volgens mij word ik gek,” mompelde hij op zachte toon en Bibi rolde met haar ogen terwijl ze zei: “Dat probeer ik je al een tijdje duidelijk te maken,…” Vervolgens draaide ze zich om naar de bonte verzameling struiken en begon tegen de rode te schreeuwen. “Ben je nu totaal gek geworden! Heb je enig idee wat Fly van dit plan zal vinden! Jullie hadden wel gevangen genomen kunnen worden! Ben je nu helemaal gek geworden! Wat nu als de tuinman jullie gezien had! Heb je enig idee hoe scherp een heggenschaar is!” riep ze en de blauwe struik mompelde: “Wij wel,…”
Een rood hoofd kwam uit de eveneens rode struik en zei: “We komen je redden Bibi!” Ginny keek met grote ogen naar Bibi terwijl haar ‘Super Ginny’ mantel zachtjes achter haar wapperde en ze haar armen op haar heupen zette. Ze keek trots naar Bibi, die keek alsof Ginny het blondste wezen was dat ze ooit had gezien. “Ginny, je kunt me niet redden. Ik zit vast aan hem, letterlijk,” zei Bibi minuten later en Ginny knipperde een paar keer met haar ogen alsof ze het niet begreep. “Zorg dan dat je loskomt! En wel zo snel mogelijk!” riep ze uit en stapte vervolgens weer in haar struik. “We willen je weer thuis hebben, want Fly is nog strenger geworden en nu schreeuwt ze alleen tegen mij en dat wil ik niet,” zei ze nog en rende vervolgens weer weg, op de voet gevolgd door de andere struiken. Draco stond nog steeds met open mond te staren en Bibi zuchtte. “Doe je mond dicht voordat je een vlieg inslikt,” zei ze uiteindelijk en Draco sloot met een klap zijn mond.

“Ik vond het anders een geweldig idee Lucius,” zei Narsissa op duidelijke toon tegen haar man die net weer met een nors gezicht achter zijn krant verdween. “Op die manier kunnen we haar gelijk introduceren in onze wereld en kunnen de meest vooraanstaande families onze nieuwe schoondochter ontmoeten. Het is van groot belang dan onze samenleving weet dat er een nieuwe Malfidus in onze familie is. Een gala zou de beste manier zijn om dit te doen. Geen van de families zou er ook maar aan denken om een uitnodiging van ons af te wijzen, dus kan iedereen haar zien. Bovendien heeft je zoon nog niet de mogelijkheid gehad om met zijn bruid te pronken en ik denk dat hij dit wel wil,” vertelde Narsissa terwijl ze haar borduurwerkje oppakte en aan het einde van haar verhaal ging de krant langzaam weer opzij. “Sinds wanneer neem jij advies aan van mijn moeder?” vroeg Lucius op kalme toon en trok één wenkbrauw op. “Ik heb altijd naar je moeder geluisterd Lucius, ik was het er alleen nooit mee eens. Nu echter wel, het is een traditie in jouw familie om nieuwe leden voor te stellen door een bal te geven. Ik vind dat we dat moeten doen. Bibi zal er geweldig uitzien in die blauwe jurk die we toen samen gekocht hebben. Iemand met rood haar zou dit nooit aan kunnen, maar een blond persoon wel,” zei Narsissa op nadenkende toon en Lucius schudde zijn hoofd.
“Regel het maar en laat mij de details weten, maar ik wil er verder niets mee te maken hebben,” zei hij uiteindelijk en Narsissa schoot overeind. “Oh dolletjes!” riep ze uit en leek de salon bijna uit te zweven. “Ik ga gelijk beginnen!” hoorde Lucius nog en schudde achter de krant zijn hoofd, hij zou een hartig gesprek moeten hebben met het portret van wijlen zijn moeder. Ze kon niet zomaar van die ideeën in zijn vrouw haar hoofd stoppen. Dat was zijn werk en bovendien had zijn moeder altijd vreselijke ideeën gehad.

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

“BEN JIJ NU HELEMAAL GEK GEWORDEN! JE GELOOFD ZELF TOCH NIET DAT IK ZOIETS AAN ZOU DOEN! IS DIT JOUW MANIER OM MIJ TE VERTELLEN DAT IK TE DIK BEN OFZO! ALS JE WEER MET DAT KORSET BIJ MIJ IN DE BUURT KOMT RAM IK HEM DOOR JE STROT!” schreeuwde Bibi op vol volume en seconden later keek Draco grijnzend toe hoe de kleermaker de kamer uitvluchtte. De man zijn haren stonden alle kanten en Draco moest op zijn tong bijten om niet in lachen uit te barsten. Hij had de man gewaarschuwd voordat hij de kamer inging, maar die had overduidelijk zijn advies in de wind geslagen en moest daar nu de gevolgen van onder ogen zien. Voorzichtig wierp Draco een blik op de deur en zag Bibi haar handen op haar heupen naar haar eigen spiegelbeeld staren. Ze leek zichzelf aan het beoordelen te zijn en geamuseerd leunde Draco tegen de deurpost terwijl hij het gelaat van zijn vrouw in zich opnam. Zou ze werkelijk beledigd zou door het idee van een korset?
“Op deze manier komt de jurk niet aan Bibi,” zei Draco uiteindelijk en Bibi keek nu naar hem via de spiegel. Langzaam trok ze één wenkbrauw op en een lome glimlach kroop over haar gezicht terwijl ze vroeg: “Wat geeft jou dan het idee dat ik van plan ben om de jurk aan te t rekken?” Nu maakte Draco zich langzaam los van de deurpost en sloot de deur voordat hij langzaam op Bibi afliep. “Ben je dan van plan om in je ondergoed te gaan?” vroeg Draco terwijl hij achter Bibi stond en langzaam zijn armen om haar middel sloeg. “Ik ben helemaal niet van plan om te gaan,” zei Bibi nu en sloeg haar armen over elkaar terwijl ze nog steeds naar Draco keek vanuit de spiegel. “Waarom zou je niet gaan?” vroeg Draco terwijl hij zacht een kusje in Bibi’s hals drukte en zij wegkeek. “Ik ben niet het zilveren servies dat je alleen uit de la haalt wanneer jij je gasten wilt imponeren Draco, ik ben een levend wezen. Daarnaast kan ik zelf heel goed beslissen over mijn leven,” zei Bibi kil en probeerde een stap bij Draco vandaan te doen.
“Ik besef heel goed dat jij zelf keuzes kunt maken Bibi, maar als jij niet naar dat feest gaat kan ik ook niet heen. Besef je dat wel?” vroeg Draco op zachte toon en zijn adem streek over Bibi hals waardoor ze bijna onmerkbaar huiverde. “Ik geloof dat ik daar weinig mee te maken had. Het is niet mijn schuld dat we aan elkaar vast zitten,” mompelde ze bijna onhoorbaar terwijl Draco’s lippen weer over haar hals streken en hij haar iets dichterbij trok. “Niet doen,” fluisterde Bibi, maar haar ogen vielen dicht en langzaam boog ze haar hoofd iets opzij om Draco iets meer ruimte te geven. Draco merkte dit natuurlijk en een glimlach gleed over zijn gezicht terwijl hij weer een kus op haar hals drukte, maar deze keer iets hoger.
Bibi’s handen gleden nu langzaam over zijn armen en ze draaide zich om terwijl Draco haar nog steeds vast bleef houden. Met haar ogen nog steeds gesloten sloeg ze haar armen om Draco’s nek en trok zijn gezicht dichterbij. Glimlachend drukte Draco zacht zijn lippen op die van haar en sloot zijn ogen ook. “Dit is niet goed,” mompelde Bibi tegen zijn lippen, maar het volgende moment voelde Draco haar tong over zijn lippen gaan en zonder te aarzelend opende hij zijn mond. Voorzichtig verkende Bibi zijn mond en trok hem langzaam dichterbij terwijl Draco’s handen over haar rug gleden.

“U moet zich niet zo aanstellen, het is maar een doodnormale vrouw!” klonk een harde stem en het volgende moment vloog de deur open. Draco en Bibi keken geschrokken op en draaiden zich snel om naar de deur, alleen om daar een stomverbaasde Lucius, een grijnzende Narsissa en een vuurrode kleermaker te zien staan. “Vandaar dat de deur dicht was. Ik geloof niet dat u zich nog langer druk hoeft te maken over het feit of de jurk wel of niet aankomt,” zei Narsissa geamuseerd en begeleidde de kleermaker de kamer weer uit terwijl Lucius nog steeds staarde. Uiteindelijk draaide Lucius zich abrupt om en zowel Bibi als Draco hoorden hem nog net mompelen: “Waarom heb ik dat net weer, zoiets hoef ik absoluut niet te zien,” voordat de deur dichtviel.

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

“Geweldig dat ze toch zijn gekomen, ik had het niet verwacht. Ze hadden het zo druk,” zei Narsissa met een glimlach op haar gezicht en Lucius draaide met een zure blik de wijn rond in zijn glas. “Nu maar hopen dat ze zich gedraagt,” mompelde hij met een blik op Bibi die net met een belangrijke man van het ministerie stond te praten. “Heeft ze dat ooit niet gedaan?” vroeg Narsissa op een toon die duidelijk maakte dat Bibi zich altijd gedroeg, maar Lucius zijn blik werd alleen maar duisterder. “Daarom zeg ik het ook,” zei hij uiteindelijk en dronk in één teug zijn glas leeg.

“Ik was zo verheugd toen ik hoorde dat de Jongeheer Malfidus getrouwd was met iemand die niet loyaal was aan Jeweetwel, maar toch vraag ik me af hoe u hem ontmoet heeft,” zei de oudere man tegen Bibi. Zwijgend keek Bibi op de man neer, hij had een kaal hoofd, grote neus en zeker drie onderkinnen die heen en weer schudden terwijl hij sprak. Zijn buik hing over zijn broek heen en zijn overhemd kon bijna niet dichter waardoor zijn kleding hem absoluut niet stond. Na een moment glimlachte ze echter naar de man, die overduidelijk een romantisch verhaal verwachtte over hoe zij en Draco elkaar hadden ontmoet. Dat kon hij dus wel vergeten.
“Nou, het was eigenlijk nogal vreemd,” begon Bibi uit te leggen en de man tegenover haar trok vragend zijn wenkbrauwen op terwijl hij zijn glas aan zij lippen zette. ‘Hij wees met zijn toverstokje naar mij,” ging Bibi verder en de man sputterde ineens zijn wijn over Bibi heen. “HIJ DEED WAAAT?!” riep de man uit, die duidelijk aan iets heel anders leek, maar Bibi ging kalm verder. “Ja, het was eigenlijk best schokkend. Ik ben daar gewoon dooddoeners aan het vervloeken en dan ineens staat hij voor me mijn zijn toverstok op mijn gericht,” ging Bibi verder terwijl ze een onschuldig gezicht trok en het langzaam tot de man doordrong waar Bibi het over had. Uit de mouw van haar jurk trok Bibi nu een zakdoekje en begon langzaam de wijn van haar gezicht en jurk te vegen terwijl verschillende mensen verbaasd naar haar keken, of beter gezegd naar de man omdat hij zo plots was uitgeschoten.
“Als u mij wil excuseren, ik herinner me net dat Narsissa zei dat haar zweep nog in mijn handtas zat en dat ze hem vannacht nodig was. Het lijkt me daarom het beste dat ik hem terugbreng,” zei Bibi toen ze zich ervan verzekerd had dat de wijn helemaal weg was en liep bij de man vandaan, die zo geschokt was dat hij niet eens merkte dat Bibi geen handtas bij zich had. Een grijns gleed over Bibi’s gezicht, dit feest was de perfecte manier om de familie Malfidus terug te pakken voor het feit dat ze haar in dit huwelijk hadden gedwongen. De meest invloedrijke mensen van zowel de duistere als de ‘lichte’ zijde waren aanwezig en Bibi kon vrijelijk praten met wie ze wilde en daarnaast natuurlijk vertellen wat ze wilde. Ze moest er alleen voor zorgen dat ze niet in de buurt kwam van haar geliefde echtgenoot, voor zover dat mogelijk was natuurlijk,…

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

Vanuit haar ooghoeken bleef Bibi Draco in de gaten houden terwijl ook hij met verschillende mensen stond te praten, maar gelukkig niet met de mensen waar zij voortijd mee in gesprek was geweest. Wanneer dit zou gebeuren zou Bibi’s spelletjes snel voorbij zijn en iets vertelde haar dat Draco nu niet gelukkig zou zijn met waar ze mee bezig was. Een glimlach kroop over Bibi’s gezicht terwijl ze zich bedacht dat bijna alles weer als het oude was, ze kon weer dooddoeners dwarszitten door dingen te vertellen. Nu moest ze alleen nog een toverstok zien te krijgen en ze kon helemaal weer de strijd in. Ineens betrok Bibi’s gezicht echter, er was nog één ding dat totaal anders was en dat was het feit dat ze vast zat aan Draco Malfidus,…
Bibi zuchtte diep, maar op dat moment viel haar oog op iemand die een pluk roze haren onder een pruik met zwart haar wegstopte en ze stopte, bevroren in haar bewegingen. Het volgende moment liep ze echter met grote passen naar de ‘man’ toe en siste: “Wat doe jij hier nu weer?” De ‘man’ die overduidelijk Lumina was keek haar nu aan en haalde langzaam een wenkbrauw op voordat hij zei: “Fly heeft mij gestuurd, ik denk dat ik iets minder opvallend ben dan de struikenparade die haar opgesloten had in haar kamer, vastgebonden op een bed.” Bibi haar mond viel open en secondelang kon ze alleen naar Lumina staren, die onverstoord verderging met de boodschap die ze overduidelijk af moest leveren. “Fly zegt dat je er alles aan moet doen om te zorgen dat je zo snel mogelijk weer terug bent. En dan bedoeld ze ook echt alles,” zei Lumina en keek Bibi doordringend aan om goed duidelijk te maken wat ze precies bedoelde met ‘alles.’
Door woorden drongen dan ook heel langzaam tot Bibi door en ze trok een gezicht alsof iemand haar dwong om een draak te kussen. “Alles? Is Fly gek geworden?” vroeg Bibi toen het volle besef van Fly haar bevel tot haar doordrong en Lumina knikte resoluut. “Beide, het is een zootje sinds jij weg bent en Fly is werkelijk wanhopig om je weer in huis te hebben. Ginny is onhandelbaar, Celeone dwars, die nieuwe helper, hoe heet ze? Saskia? Die weet nog lang niet alles en tja, Fly krijgt nu pas door hoeveel ze op anderen steunde bij het organiseren van de rebellie,” vertelde Lumina op kalme toon en knikte vervolgens ten teken dat Draco eraan kwam. “Alles Bibi, alles,” zei ze nog weer voordat ze verdween en aan haar gezicht te zien was ze het er totaal niet mee eens, maar kon er ook niets aan veranderen. Bibi zuchtte weer terwijl ze naar de Lumina staarde, die nu de balzaal van de familie Malfidus uitsnelde, ze had drank nodig,…

“Bibi?” klonk het vragend en Bibi plakte een glimlach op haar lippen voordat ze zich omdraaide naar haar echtgenoot. “Ja Draco?” vroeg ze vervolgens op kalme toon terwijl ze Draco’s arm om haar middel voelde glijden alsof ze een soort bezit was. “Met wie was je aan het praten?” vroeg Draco terwijl zijn ogen zich nauwelijks merkbaar vernauwden. “Een oude vriend, of mag ik niet meer met mannen praten?” zei Bibi terwijl ze Draco nu recht aankeek, die zwijgend terugkeek. “Je hoeft je geen zorgen te maken Draco,” zei Bibi toen hij stil bleef en haakte haar arm vervolgens in die van hem terwijl ze eraan toevoegde: “Zolang je er nu maar voor zorgt dat ik iets te drinken krijg.”

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

“Bibi? Denk je niet dat je genoeg gehad hebt?” vroeg Draco aarzelend terwijl hij een wenkbrauw optrok en toekeek hoe Bibi een leeg glas op een tafeltje zette. Vervolgens keek ze naar haar man en kneep haar ogen samen alsof ze hem duidelijk probeerde te zien. ‘Nope, nog langer niet,” zei ze uiteindelijk grinnikend en Draco zijn wenkbrauwen verdwenen bijna in zijn haarlijn terwijl hij toekeek hoe Bibi nog een glas wijn achterover gooide en hem vervolgens weer aankeek. Ze zette het glas net op het randje van de tafel en deed vervolgens een stap dichter naar Draco toe terwijl ze fluisterde: “Of je moet een betere bezigheid weten,…”
Draco’s mond viel op terwijl Bibi’s hand naar zijn nek gleed en hem iets dichterbij trok. “Ik kan wel een paar andere dingen verzinnen,” fluisterde Bibi bijna onhoorbaar toen Draco stil bleef en gleed zacht met haar lippen over zijn kaaklijn. “Bibi,…” mompelde Draco ongemakkelijk toen hij Bibi’s andere hand langzaam over zijn borstkast voelde glijden, maar was niet in staat om zijn zin af te maken. “Niemand zal ons missen,” voegde Bibi er grinnikend aan toe terwijl ze zichzelf dichter tegen Draco aanduwde en zijn armen om haar middel voelde glijden. “Ik hoop voor jou dat je geen spelletjes speelt,” mompelde Draco terwijl hij langzaam met haar richting de deur begon te schuifelen en een duivelse grijns verscheen op Bibi’s gezicht terwijl ze zei: “Heb ik dat ooit gedaan?”
Draco was zo wijs om daar geen antwoord op te geven en legde net een hand op de deur toen een stem hem riep: “Draco jongen! Ik zoek je al de hele avond!” Met een zuur gezicht bleef Draco staan, maar zorgde er wel voor dat Bibi pal voor hem kwam te staan. “Hoi Blaise,” zei Draco kortaf, maar de jongeman tegenover hun leek niet eens te merken dat hij stoorde. “Dit is dus de jongedame met wie je bent getrouwd,…” begon de man opgewonden te vertellen, maar zowel Bibi als Draco namen niet eens de moeite om naam hem te luisteren. Bibi nam namelijk de gelegenheid om zich dichter tegen Draco aan te wrijven, die zijn armen verstrakte in de hoop dat Bibi op zou houden.
“Blaise, ik zie je nog wel! Ik moet iets belangrijks doen waar ik mijn volle aandacht bij nodig ben!” riep Draco uiteindelijk uit terwijl hij een kleur op zijn wangen kreeg. Blaise keek helemaal verward, maar dat kon Draco bar weinig schelen terwijl hij Bibi over zijn schouder gooide en de salon uitbeende. “Zijn volle aandacht!” riep Bibi nog lachend voordat ze bovenaan de trap verdwenen en nu kreeg Blaise een rode kleur op zijn wangen. Het was duidelijk dat hij het begreep,…
Bovenaan de trap zette Draco, Bibi weer neer en drukte hardhandig zijn lippen op die van haar terwijl haar lichaam ruw in contact kwam met de stenen muur. “Au!” riep Bibi dan ook tegen zijn lippen terwijl haar handen onder zijn gewaad gleden en handig de knoopjes los begonnen te maken. Draco gromde iets in zijn keel en tilde Bibi vervolgens weer op, alleen om haar naar de slaapkamer te kunnen dragen. “Ik denk dat ik nu wel genoeg te drinken heb gehad,” mompelde Bibi met haar mond nog tegen Draco’s lippen, vlak voordat de deur dicht en in het slot viel.

Slaperig opende Bibi haar ogen en knipperde een paar keer verward, voordat ze haar ogen stijf sloot. Haar benen voelden vreemd, haar maag voelde vreemd, haar armen voelden vreemd en het leek alsof haar hoofd elk moment kon ontploffen. “Fly en haar alles,” mompelde Bibi dan ook giftig, maar op dat moment deed ze nog een ontdekking. Het matras was een stuk harder geworden sinds ze er voor het laatst op had gelegen. Langzaam opende ze weer één oog en keek wat er nu precies zo hard was.
“Goedemorgen,” klonk het slaperig op het moment dat Bibi ‘het matras’ in het oog kreeg en het volgende moment sprong ze gillend opzij. “Nee! Dat heb ik niet gedaan!” riep ze uit terwijl Draco een hand uitstak om te voorkomen dat Bibi naast het bed belande, maar dat deed hem geen goed. Een hand belande namelijk niet bepaald zacht op zijn wang en Bibi schreeuwde: “Hoe heb je mij zoveel kunnen laten drinken en dan ook nog bij jou in bed laten stappen! Je hebt gebruik van mij gemaakt!” Even dacht Draco dat ze nog een keer naar hem uit zou halen, maar het volgende moment greep ze echter naar haar hoofd en kreunde: “Au, mijn hoofd. Dit is allemaal jou schuld,…”

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

Gelijk die avond begon Draco weer aan zijn taken die Lord Voldemort hem op had gedragen, volledig beseffend dat Bibi zich daar niet alleen grondig aan irriteerde, maar dat ze zich ook enorm verveelde in het enorme landhuis. Ze kon alles doen wat ze wilde, maar niets leek haar aan te trekken. Een stem in zijn achterhoofd bleef hem vertellen dat ze elk moment weer kon verdwijnen, maar zijn hart bleef hopen dat ze toch zou blijven. Toch bleef hij aan haar denken, zelfs wanneer hij tegenover strijders van de rebellen stond en zijn leven op het spel stond. Het leek er niets toe te doen, zijn gedachten en gevoelens bleven telkens bij haar, wensend dat hij bij haar kon zijn. Het was zijn zwakheid, maar op hetzelfde moment zijn kracht. Het was zijn verlangen dat ervoor zorgde dat hij elke avond weer leven thuis kwam. Het was het verlangen dat hij ervoor zorgde dat hij bleef leven, elke keer weer. Bibi was zijn zwakte geworden, maar zonder dat ze het beiden beseftend was ze ook zijn kracht.

"Wat ga je doen Bibi?" vroeg Narsissa terwijl ze fronsend naar Bibi keek, die zuchtend bij de voordeur bleef staan en zich langzaam omdraaide naar haar schoonmoeder. "Ik wilde graag even naar buiten en neem een kleed mee zodat ik even kan zitten op het landgoed," vertelde Bibi terwijl ze een kleine rugzak omhoog hield als bewijs. "Wil je een huiself mee om de zak te dragen?" vroeg Narsissa, maar Bibi schudde bijna gelijk haar hoofd en zei: "Nee dank je, ik ben in staat om zelf een rugzak te dragen." Het klonk berispend, maar Narsissa neeg haar hoofd voordat ze weer de salon inliep en Bibi de voordeur uitstapte.
Zodra ze echter buiten de door stond versnelde Bibi haar passen en bleef lopen totdat ze net buiten de grenzen van het landgoed stond. Pas toen liet ze een adem los waarvan ze niet eens had beseft dat ze die inhield en verdwijnselde zonder nog een woord te zeggen. Seconden later stond ze dan ook in het verboden bos en kon het niet laten breed te grijnzen, ze was eindelijk weer thuis. Met een grijns van oor tot oor stapte Bibi het bos uit en kon nog net aan de kant duiken voor een gele vlek. "Ben je nu helemaal gek geworden! Bespring je iedereen!" riep Bibi geschrokken uit terwijl ze zich omdraaide en zag dat de vlek Celeone geweest. "Hoe kan ik nu ruiken dat jij in de bosjes zit! Volgens mij zat jij nog altijd vastgeplakt aan die vieze slijmerige hagedis!" riep Celeone verdedigend uit en Bibi snoof verontwaardigd.
"Hij is geen hagedis,"mompelde ze terwijl ze haar rugzak weer op en begon richting de schuilplaats van de rebellen te lopen. Celeone volgde haar op een afstandje, maar Bibi's goede humeur was niet te verpesten. "Honey, I'm home!" riep ze terwijl ze de hal instapte en het volgende moment weer naar buiten vloog omdat Ginny haar plat probeerde te knuffelen. "Ginny, adem," fluisterde Bibi terwijl ze plat op haar rug lag en Ginny haar nog steeds knuffelde. "Wat? Oh ja,..." zei Ginny terwijl ze Bibi los liet en vervolgens rechtop ging staan om te kunnen beginnen met ratelen. "Je bent terug! Wist je dat Fly dat enge mens uit de kelder achter je aan heeft gestuurd? Ze heeft zich als een man aangekleed voordat ze naar je toeging! Dat mens is echt niet normaal! Je bent terug! Er is iemand bij gekomen, de andere helft van die uit Frankrijk. Ze zijn eng samen! Maar ze kwamen wel mee om jou te redden! Maar je wilde niet gered worden! Want je zat vast aan meneer ik-ben-een-enge-dooddoener. Dat is geen goed idee, moet je niet weer doen hoor!" ratelde Ginny, maar ergens halverwege luisterde Bibi niet meer en stapte langs haar heen weer de schuilplaats in.
"F?LY! Doe met ooit weer zoiets aan en ik zweer dat ik je vermoord!" riep Bibi door de schuilplaats heen en ergens in de verte hoorde ze: "Ik heb je tot niets gedwongen! Je hebt je eigen keuzes gemaakt door een hint van mij!" Bibi gromde en ging vervolgens de trap op, naar haar kamer. Ze was ongelovelijk moe en nu hoefde ze zich tenminste niet meer druk te maken om het feit dat er iemand naast haar in bed lag. "Ik ga slapen! Stoor en sterf!"

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

Enkele weken later weerklonk er een luide gil door de schuilplaats van de rebellen en Bibi schoot overeind, geschrokken van het onverwachte geluid. Door de snelheid waarmee ze overeind schoot draaide alles om haar heen en Bibi moest een paar keer diep in en uit ademen toen ze gal in haar mond proefde. “Oh alsjeblieft, niet weer,” mompelde Bibi tegen zichzelf terwijl ze toch langzaam overeind kwam en met een hand op haar maag richting de deur begon te lopen. De laatste tijd was ze echt misselijk, maar wilde het niet aan de anderen laten merken. Ze was dan ook echt blij dat Harry Potter eindelijk een eigen kamer had gekregen en niet langer in haar bed sliep. Tot die ontdekking was ze gekomen toen ze in haar bed was geploft en zich ineens bedacht dat Harry daar weken ervoor nog gelegen had. Bijna gelijk was ze de trap weer af gerend en had aan Fly gevraagd waar de donkerharige jongen was gebleven. Fly had haar aangekeken alsof ze gek was geworden, maar even later besefte ze dat Bibi even afwezig was geweest en vertelde dat ze ‘de jongen die leefde’ bij zijn beste vriend, Ron Wemel op de kamer hadden gelegd. Bibi had afwezig geknikt, maar terwijl ze de trap weer opliep en in bed ging liggen drong het tot haar door dat Fly een verdacht rode kleur had gekregen toen de naam Ron Wemel viel.
Bibi grinnikte en opende vervolgens langzaam de deur, om hem het volgende moment recht in haar gezicht geduwd te krijgen toen Ginny de gang door stormde, op de voet gevolgd door Fly die een knalblauwe ochtendjas aandeed. “Au,” mompelde Bibi terwijl ze met een van pijn vertrokken gezicht over haar voorhoofd wreef, maar opende vervolgens de deur weer, enkel om omver gelopen te worden door een roodharige man. “Oh alsjeblieft!” riep Bibi nu geïrriteerd uit en draaide zich om, om te kunnen zien waar iedereen heen ging. “Wat is er aan de hand!” riep Bibi uit en het volgende moment kwam Fly weer de gang in en greep Bibi bij een arm. “Niets om je druk over te maken, Hermelien doet dat wel vaker. Ze heeft nog vaak nachtmerries door haar tijd in gevangenschap, niet iedereen komt er ongeschonden uit,” toeterde ze vrolijk terwijl ze Bibi aan haar arm meetrok. Bibi bleef echter als bevroren staan toen er ineens herinneringen van een nacht die ze zich niet wilde herinneren naar boven dreven.
Bibi werd lijkbleek toen ze beelden van zichzelf en Draco zag. Eerst waren ze nog gekleed, hun lippen over elkaar, hun beider handen overal, maar later was er niets meer dan huid op huid. Op een bepaald punt kon Bibi het zweet op Draco’s voorhoofd zien,met een kreet sloeg ze een hand voor haar mond en trok haar arm los uit Fly’s greep terwijl ze naar de badkamer snelde. De herinnering was iets dat de emmer over deed lopen en terwijl Bibi over het toilet gebogen zat kwam Fly met een bezorgd gezicht naar binnen. “Bibi? Gaat het wel?” vroeg ze op bezorgde toon en Bibi schudde langzaam haar hoofd, voordat haar maag zich weer omdraaide. Fly snelde naar voren en greep Bibi’s haar, zodat die niet vies zouden word en wreef Bibi bezorgd over haar rug als een ware vriendin alleen kon doen.
“Niemand komt ongeschonden uit een gevangenschap bij volgelingen van Voldemort,” zei Bibi beverig terwijl ze langzaam overeind kwam en haar mond grondig spoelde. “De één heeft nachtmerries, de ander moet dag en nacht leven met herinneringen die ze het liefste niet kennen en sommigen zijn op een manier verbonden met het duistere die anderen zich niet voor kunnen stellen,” zei Bibi op kalme toon en viste vervolgens haar tandenborstel uit een bekertje om haar tanden te kunnen poetsen. Het was duidelijk dat Fly er niets van begreep, maar toen Ron riep dat ze moest komen kreeg ze wederom een kleur en snelde de badkamer uit. Bibi moest het maar een keer aan het uitleggen wanneer ze beiden niet te doen hadden,…

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

“Hij is wakker! Hij is wakker!” toeterde Ginny op vol volume terwijl ze de keuken in kwam stuiteren en Fly giftig naar haar staarde. “Welke kamer is dit Ginny?” vroeg ze op kalme toon en Ginny knipperde een paar keer met haar ogen voordat ze zei: “De keuken?” Fly haalde diep adem en schreeuwde toen: “WAT HADDEN WIJ AFGESPROKEN OVER HET FEIT DAT JIJ NIET IN DE KEUKEN MOCHT KOMEN?” Ginny knipperde weer een paar keer en zei alsof het de normaalste zaak van de wereld was: “Dat ik niet in de keuken mocht komen?”
“WAT DOE JE DAN IN DE KEUKEN! ERUIT GINNY! NIETS ZAL HET OVERLEVEN!” schreeuwde Fly en maakte een dramatisch gebaar met haar hand terwijl ze sprak. “Fly, alsjeblieft! Schreeuw niet zo,…” mompelde Bibi terwijl ze met haar handen over haar gezicht wreef en Fly draaide zich ziedend om terwijl Ginny, die de bui overduidelijk zag hangen, de keuken uitvluchtte. “NIET SCHREEUWEN! NIET SCHREEUWEN! EERST VERTEL JIJ MIJ DAT JE, NADAT JE NET TERUG BENT VAN DE DOODDOENER MET WIE JE ‘PER ONGELUK’ GETROUWD BENT, OP BEZOEK GAAT BIJ JE MOEDER! MAAR JE WILT MIJ NIET VERTELLEN WAAR, ALLEEN OM JE DE GEHEIMHOUDER VAN HUN BENT! EN DAN MAG IK NIET TEGEN GINNY ZEGGEN DAT ZE MIJN KEUKEN NIET DE VERGETELNIS IN MAG HELPEN!” brieste Fly, maar viel stil toen ze de tranen in Bibi’s ogen zag.
“Ik heb hier totaal geen zin in Fly! Jij bent niet de enige die dingen meemaakt! Alleen heb jij een schouder waar je op uit kunt huilen wanneer het even te veel is! Sta je er ooit bij stil dat andere mensen ook gevoelens hebben het misschien niet fijn vinden wanneer jij tegen ze schreeuwt alsof er geen morgen is! Jij heb een lieve vriend, ik ben getrouwd met een demon! Kun je niet voor deze keer begrijpen dat ik graag mijn moeder wil zien! Als de dooddoeners mijn familie vind zijn ze dood Fly! Dood! Volgens mij heb jij daar geen last van! Jij draagt niet de last om bekend te staan als ‘leider’ van de ‘rebellen’ terwijl je dat eigenlijk niet in je eentje bent!” schreeuwde Bibi met overslaande stem terwijl er een traan over haar gezicht rolde en Fly kon alleen maar staren. “Nee Fly! Ik hoef geen antwoord! En ook geen toestemming! Vanavond ga ik naar mijn moeder en je ziet me wel weer wanneer ik terug kom!” riep Bibi nog voordat ze de keuken uitrende, naar haar kamer. Ze leken geen van beide Ginny’s uitroep te herinneren en als ze dat wel deden achtten ze hem niet belangrijk,…

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

Een stroom van vloeken was duidelijk hoorbaar, gevolgd door het geluid van glas dat uit elkaar spatte. Narsissa zuchtte hoofdschuddend en zei tegen haar man: “Dit is toch niet meer normaal te noemen? Ze is nu toch al twee maand weg en nog kan hij zomaar uit zijn vel springen.” Lucius haalde zijn schouders op en zei vanachter zijn krant: “Als hij een beetje logisch nadacht zou ze nu al terug zijn geweest.” Narsissa knikte nadenkend en zei: “Hij zal er zelf uiteindelijk achterkomen, deze keer gaan we hem niet helpen.” Lucius haalde weer zijn schouders op, maar keek met één wenkbrauw opgetrokken richting de trap toen er een antiek kastje door de gang vloog en tegen de muur uiteen vloog.
“Ik had niet verwacht dat ze zo snel toe zou geven,” vertelde Lucius tegen zijn vrouw terwijl hij de krant opzij legde en zichzelf een kopje thee inschonk. “Ze had waarschijnlijk genoeg gedronken en ik vraag me af of het haar eigen keuze wel is geweest,” zei Narsissa terwijl ze nog steeds op haar borduurwerkje neerkeek. Lucius keek zijn vrouw nu vragend aan terwijl hij langzaam zijn thee roerde en vroeg: “Hoe bedoel je dat?” Nu keek Narsissa langzaam op en zei: “Nou ze stond met een man te praten, even voordat ze ineens zoveel begon te drinken. Daardoor vraag ik me af of het misschien niet een bevel is geweest.”
Lucius schudde zijn hoofd en zei: “Je bent gek, dat verklaard niet waarom ze natijd nog bijna een maand is gebleven.” Narsissa rolde met haar ogen en zei alsof ze het tegen een klein kind had: “Lieverd, ze houd ervan om niet alleen Draco, maar ook jou dwars te zitten. Maar nu Draco en jij weg waren op missies voor de Lord begon ze zich waarschijnlijk te vervelen. Zou jij dan niet weggaan? Nu kan ze tenminste weer dooddoeners lastig vallen en plannen smeden om iedereen dwars te zitten.” Even was het stil maar toen voegde ze er terloops aan toe: “En ze kan kijken of haar maffe vrienden zichzelf niet hebben vermoord. Ze kwamen haar een keer redden als struiken, alsof een rode struik niet opvalt,…”
Lucius knipperde een paar keer met zijn ogen, maar greep vervolgens zijn krant weer. “De wereld word gek, ik ben de enige die zijn verstand nog niet verloren heeft,” mompelde hij terwijl hij achter de krant verdween en vanuit zijn ooghoeken nog net Draco het huis uit zag vliegen.

“Mamma?” zei Bibi terwijl ze over de drempel stapte van het kleine houten huisje ergens in Frankrijk. “In de keuken Bibi!” klonk de vertrouwde stem van Beerke en Bibi kreeg tranen in haar ogen, ze had haar moeder gemist. Met grote passen liep ze over het dikke tapijt en zwaaide de houten klapdeur open voordat ze de keuken instapte. Een blonde vrouw stond over het fornuis gebogen, maar keek gelijk op toen ze de deur weer piepend dicht hoorde gaan. “Bibi!“ riep ze uit en snelde naar haar oudste dochter toe om haar te kunnen omhelzen. “Ik dacht al dat er iets gebeurd was, we hebben zo lang niets van je gehoord,” zei ze terwijl ze Bibi in een stoel drukte en een kopje thee voor haar inschonk.
“Het is ook niet allemaal goed gegaan mam,” verzuchtte Bibi terwijl ze toekeek hoe haar moeder een halve pot suiker in Bibi’s thee schepte. “Hoezo niet lieverd?” vroeg Beerke terwijl ze haar dochter het kopje toeschoof en zelf tegenover haar aan de tafel ging zitten. “Ik ben gevangen genomen door dooddoeners, ontsnapt, weer gevangen genomen, in een huwelijk gedwongen, een oerhuwelijk welteverstaan, weer ontsnapt, weer gevangen genomen, aan hem vastgeplakt, dronken geweest, met hem naar bed geweest en weer ontsnapt. Maar volgens mij heb ik er nu een probleem bij,” somde Bibi op, maar op het moment dat Beerke weer iets zou zeggen vloog de keukendeur met een klap open en stapte Loostra naar binnen. “Eindelijk! Onze grote redster is er!” riep ze spottend uit en bijna automatisch ging Bibi rechtop staan zodat ze op gelijke hoogte met haar zus was.
“Wie denk jij wel niet dat je bent! Je kunt ons niet zomaar hier opsluiten en dan maanden achter elkaar niet komen! Wat zeg ik! Je kunt mij hier helemaal niet meer opsluiten! Ik ben achttien geworden en kan mij niet met de oorlog bemoeien! Jij en mam kunnen mij niet langer tegenhouden! Je haalt die spreuk van mij af!” schreeuwde ze op vol volume en Bibi’s ogen vernauwden zich. Loostra en zij botsten nogal eens met karakter omdat ze te veel op elkaar leken, maar op dit moment schoot het Bibi toch echt in het verkeerde keelgat. Het leek nu al bijna een jaar alleen bergafwaarts te gaan en de gedachte dat haar zusje alsnog vermoord zou worden was de druppen die de emmer over deed lopen.
“Tuurlijk Loostra! Ik zal die spreuk opheffen en even vergeten dat ik jullie bezworen heb te beschermen! Ik zal je lichaam braaf op komen halen wanneer het bericht verstuurd word dat je vermoord bent! En dan zal ik aan mam vertellen wat er is gebeurd! Dat je waarschijnlijk gemarteld, verminkt en verkracht bent! Jij hebt geen idee wat er zich in de oorlog afspeelt! Het is geen vriendelijk duel met onschuldige spreuken en buigingen! Maar ga vooral je gang Loostra, meng je maar in de oorlog! Alsof het niets uitmaakt dat ik ook van alles op heb moeten offeren zodat jullie op dit moment nog leven!” schreeuwde Bibi terug terwijl de tranen in haar ogen schoten en Loostra een stap naar achteren deed, geschrokken van Bibi’s woorden.
Bibi zakte weer terug in de stoel en begroef haar gezicht in haar handen toen er een snikte opwelde in haar keel en zacht over haar lippen kwam. Loostra staarde naar Bibi, maar toen Beerke haar naar de deur duwde liep ze zonder een woord de keuken weer uit, om met haar oor tegen de deur te wachten tot Bibi zou vertellen waarom ze zo van slag was. Ze mochten dan van tijd tot tijd hun onenigheden hebben, maar Bibi was en bleef altijd haar zus. Loostra zou er alles aan doen om te zorgen dat Bibi zo gelukkig als mogelijk was.

“Neem een slokje thee,” zei Beerke sussend terwijl ze Bibi over haar rug wreef en Bibi greep snikkend het theekopje, om vervolgens een slok thee te nemen. Ze besefte echter te laat dat haar moeder er veel te veel suiker in had gedaan en kon met moeite het mierzoete brouwsel doorslikken. “Dank je mam,” fluisterde ze uiteindelijk terwijl Beerke een stoel dichterbij trok en vlakbij Bibi ging zitten. “Kun je me vertellen wat er aan de hand is? Je had het over een probleem en ik kan me niet herinneren dat je ooit op zo’n crue manier tegen Loostra uit bent geschoten,” zei Beerke op kalme toon en secondelang kon Bibi alleen naar het tafelblad staren.
Bibi ademde een paar keer diep in en uit en opende vervolgens haar mond om haar moeder haar vermoedens te kunnen vertellen, maar ergens halverwege verdwaalden de woorden en sloot Bibi haar mond weer. Als ze haar vermoedens hardop moest uitten zou ze de betekenis erachter bevestigen en daar was ze nog niet aan toe. Woordeloos staarde Bibi naar haar moeder, in de hoop dat ze haar zou helpen, maar deze zei geen woord. Uiteindelijk barstte Bibi in huilen uit en viel voor haar moeders stoel terwijl ze haar hoofd op Beerke’s schoot legde. “Ik ben zo bang mamma, zo bang,” huilde Bibi terwijl haar moeder ook van de stoel gleed en Bibi stevig omhelsde.
Ze streek over Bibi’s haren en wiegde haar zacht heen en weer terwijl ze fluisterde: “We lossen het wel op. Wat het ook is, we komen er wel uit.” Ze bleef Bibi zacht heen en weer wiegen tot ze weer wat kalmer werd, maar keek haar toen aan. “Zullen we eerst maar kijken of je vermoedens waar zijn?” vroeg ze op kalme toon en Bibi knikte aarzelend terwijl haar moeder haar overeind trok, mee de kelder in. Beerke maakte graag drankjes en verkocht deze ook in haar eigen apotheek, maar deze keer zocht ze een drankje dat niet vaak gekocht werd en die ze ook niet zovaak had gemaakt. De meeste mensen gingen voor dit drankje vaak gewoon naar het ziekenhuis, die konden het veel makkelijker uitzoeken. Voor Bibi was naar het ziekenhuis gaan echter geen optie en daarom moest het met een drankje,…

Bibi keek toe hoe Beerke tussen een rij flesje rommelde en er uiteindelijk een paars drankje uitpakte. “Hier een slokje van nemen, dan zal ik een spreuk gebruiken. Wanneer de gloed blauw is ben je veilig, wanneer de gloed roze is word ik oma,” zei Beerke terwijl ze het flesje overhandigde en Bibi hem onhandig opende. “Ik hoop op blauw,” mompelde Bibi, maar het volgende moment sloeg ze het flesje achterover. Met een vies gezicht zette ze het flesje op een tafeltje en keek vervolgens naar haar moeder. “Oké mam, dit is het moment,” zei ze terwijl Beerke haar toverstok tevoorschijn haalde en sloot vervolgens haar ogen.
Ze hoorde vaag haar moeder een spreuk zeggen, maar het geluid van haar eigen bloed dat door haar oren raasde deed het geluid vervagen. “Bibi, je ziet niets wanneer jij je ogen dicht houd,” klonk de stem van Beerke en aarzelend opende Bibi haar ogen. “Oh verdorie,” mompelde ze nog net, maar zakte vervolgens emotieloos neer in een stoel terwijl Loostra stomverbaasd in de opening van de deur stond. “Ik word tante!” riep ze uit en op dat moment werd het Bibi allemaal even te veel, ze viel flauw,…

Draco zat aan de eettafel van het landhuis en stopte net een lepel soep in zijn mond toen zijn hele lichaam warm werd en begon te tintelen. Met een hoop kabaal viel de lepel in het bord terwijl Draco richting de deur begon te rennen toen het warme gevoel werd vervangen door een gevoel van paniek, vlak voordat hij flauwviel en met een plof in het dikke tapijt viel.
Lucius trok langzaam een wenkbrauw op en vroeg langzaam: “Werd Draco nu net roze?” Narsissa kon alleen maar knikken terwijl haar man een verwarde blik adopteerde.
“Het enige moment waarop ik me kan herinneren dat jij roze werd, was toen ik een positieve uitslag op mijn zwangerschapstest kreeg. Toen voelde jij precies hetzelfde als mij doordat wij verbonden zijn in een oerhuwelijk, misschien dat hetzelfde is bij onze zoon en zijn lieftallige vrouw?” zei Narsissa terwijl ze toekeek hoe haar zoon stuiptrekken had, maar vervolgens weer langzaam overeind kwam. “Als een neveneffect? Dat zou grappig zijn, hopelijk krijgen we daar meer van te zien,” zei Lucius nadenkend terwijl Draco alsnog de eetkamer uitvluchtte,…

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

Met haar ogen gesloten lag Bibi in het ochtendzonnetje voor het huisje van haar familie in Frankrijk. Haar moeder was in het huisje fanatiek aan het rammelen met potten en pannen om zo het eten op tijd af te kunnen krijgen. Bibi wilde graag helpen, maar besefte dat ze toch niet zou mogen helpen. Met een zucht wreef Bibi over haar groeiende buik en werd beloond met een schop. Een grijns gleed over Bibi’s gezicht en ze ging iets verder rechtop zitten voordat ze met één vinger aan de andere kant van haar buik prikte en seconden later een hand voelde. Bibi grinnikte zacht, ze speelde graag met de baby, die sinds kort was begonnen met bewegen.
Het volgende moment verdween haar grijns echter als sneeuw voor de zon en staarde ze somber naar haar buik. Na twee week had ze eindelijk het lef gehad om Fly te vertellen wat er aan de hand was, maar ergens wenste Bibi nu dat ze Fly niets had laten weten. Binnen twee uur was Doos terug gekomen, met een brulbrief,… Ze was nu niet direct blij geweest met het feit dat Bibi zwanger was, al leek Ginny er heel anders over te denken. Op de achtergrond van de brulbrief waren namelijk kreten te horen die van niemand anders dan Ginny konden komen. ‘Ik word tante! Ginny-tante! Rode tante!’ was één van de dingen die geroepen werd voordat Fly aan het einde van de brief tegen Ginny begon te schreeuwen dat ze zich even stil moest houden.
Een zucht kwam over Bibi’s lippen, ze had gedacht dat de eerste brief erg was, maar de tweede was nog erger geweest. Fly had haar gebombardeerd met vragen, die ze beantwoord had, maar het leek juist alsof ze daarmee alleen maar meer brandstof op het vuur had gegooid. Fly had niet kunnen begrijpen dat ze niet als maagd het huwelijk in was gegaan en Bibi had niet direct staan springen om uit te leggen dat ze, net als die keer met Draco dronken was geweest en ook toen een enorme fout had gemaakt. Gelukkig hadden er toen geen gevolgen aan vastgezeten,…

Bibi zuchtte weer en wreef onbewust met haar hand over de zwelling van haar buik. Haar moeder had gezegd dat lopen met een paar maand zwaarder worden, net als opstaan en normaal lopen. Bibi trok een gezicht, tot nu toe was er nog niets leuk geweest aan deze zwangerschap. De misselijkheid, duizeligheid en de vermoeidheid, het waren dingen die vervangen werden door andere dingen of die toegevoegd werden aan andere dingen. Het enige dat echt leuk was waren de bewegingen van de baby.
Ineens verscheen er echter een brede grijns op Bibi’s gezicht terwijl ze de baby tegen haar hand voelde schoppen. Er was toch nog iets dat geweldig was aan deze zwangerschap en dat waren haar zusjes. Die hadden het idee dat ze zichzelf elke dag aan de baby moesten laten horen en voerden soms complete gesprekken met haar buik. Ze gebruiken hoge kinderstemmetjes en Bibi moest zich vaak inhouden om niet in lachen uit te barsten.

Beerke deed dat echter niet, die leek meer geïnteresseerd te zijn in de vader. Ze vroeg constant aan Bibi wie de vader van het kind was. Ze vond dat de vader erbij moest zijn, tijdens de zwangerschap en tijdens de geboorte, waarom wilde ze niet vertellen. Ze wilde het alleen zeggen wanneer Bibi beloofde de man toe te staan bij de zwangerschap en geboorte van zijn kind te zijn en dat was iets waar Bibi zelfs weigerde over na te denken.
“Oh mamma, ik wilde dat ik je het kon vertellen, maar de belofte die ermee gepaard gaat kan het einde van niet alleen mijn leven maar ook die van het kind betekenen,” mompelde Bibi terwijl de tranen in haar ogen verschenen en ze haar gezicht begroef in haar handen. Beerke had beloofd tijdens het eten uit te leggen waarom ze de vader over bij wilde hebben, maar dan moest Bibi beloven er op zijn minst over te denken om ‘hem’ erbij te laten zijn. Een snik welde op in haar keel, maar ze besefte goed dat haar nieuwsgierigheid het had gewonnen van haar verstand. Ze moest weten waarom haar moeder zo doordramde dat haar man en vader van het kind erbij zou zijn.

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

Met een zucht keek Bibi zwijgend naar haar moeder die de laatste dingen in een koffer stopte. “Sorry mamma, ik kan er echt niet over denken,” zei Bibi op zachte toon terwijl Beerke de koffer met een klap sloot en deze aan haar dochter gaf. “Nee, dat wil ik niet horen. Begrijp je niet dat het je dood kan worden?” vroeg Beerke op scherpe toon en de pijn was zo duidelijk in haar ogen te zien dat er tranen in Bibi’s ogen verschenen. “Dat begrijp ik mamma, maar het alternatief staat mij ook niet aan,” zei ze op kalme toon en haalde diep adem om te voorkomen dat ze in huilen uit zou barsten. Beerke leek nu te beseffen dat Bibi van streek raakte door haar woorden en omhelsde haar stevig. “Denk er alsjeblieft nog eens over na Bibi, ik wil mijn oudste dochter niet verliezen,” zei ze op fluistertoon en wreef Bibi stevig over haar rug. “Oke mamma, ik zal erover denken,” zei Bibi uiteindelijk en maakte zich langzaam los van haar moeder voordat ze de koffer van de grond pakte.
“Waar ga je heen?” vroeg Beerke bezorgd terwijl ze wist dat Bibi dat nooit mocht vertellen. “Kan ik je niet vertellen mamma, het is voor jullie eigen veiligheid,” antwoordde Bibi dan ook en knuffelde haar moeder weer. “Ik kom snel weer,” zei ze vervolgens en verdwijnselde toen voordat Beerke nog iets had kunnen zeggen.
Met een zacht zucht verscheen Bibi weer vlak bij het hoofdkwartier van de rebellen die in Frankrijk huis hielden. Met een frons keek ze neer op haar buik en sprak toen, zonder er nog een tweede keer over na te denken een verhullingspreuk uit over haar buik. Met een glimlach constateerde Bibi even later dan ook dat haar buik niet meer zichtbaar was en stapte de schuilplaats van de Franse rebellen binnen.

“Oh mooi! We waren net nog een extra iemand nodig in de strijd van vanavond!” werd er geroepen zodra ze een stap over de drempel stapte en seconden later stapte iemand met donkerblond haar in een vlecht de hal in. Een brede grijns verscheen op haar gezicht toen ze Bibi in het oog kreeg en ze voegde eraan toe: “Nu verliezen we het zeker niet meer!” Lachend kwam ze op Bibi af en omhelsde haar vriendelijk terwijl ze zei: “Ik vroeg me al af wanneer jij je gezicht hier weer eens zou laten zien. Het word tijd dat jij je hier in Frankrijk weer eens in de strijd mengt, er word al gefluisterd dat je met pensioen bent gegaan!”
Bibi grinnikte en zei: “Mochten ze willen Little, ik hang nog altijd rond hoor. Het is de laatste tijd alleen zo druk,…” Op het moment dat ze de woorden uitgesproken kwam er nog een bekende binnen. Die veegde eerst haar bloederige handen af aan haar schort, maar omhelsde Bibi vervolgens zonder erbij stil te staan dat ze haar onder het bloed zou smeren. “Leuk je weer te zien!” riep de jonge vrouw uit en stopte een pluk chocoladebruin haar terug onder haar witte kapje. “Zo, zo, mediheks Kiwi!” riep Bibi verrast uit en de twee jonge vrouwen voor haar grijnsden breed.
“Ik zei toch dat het haar zou lukken! Ook al is er oorlog!” riep Little Heks uit en Bibi knikte breed grijnzend. “Hey Biebs!” weerklonk ineens een bekend stem en toen Bibi zich omdraaide zag ze Lilith staan. “Ga je ons helpen? Is dat wel veilig?” vroeg ze achter elkaar en keek Bibi vervolgens aan terwijl Kiwi en Little Heks beiden uit hun vel sprongen. “Waar heb je het over! Natuurlijk is dat veilig! Bibi is super goed in duelleren en dat zou je haar niet meelaten!” riep ze tegelijk uit en Bibi kreeg ineens het vreemde idee dat ze gewoon thuis was bij Fly en Ginny,…
Lilith wierp een zure blik op de twee meiden en zei uiteindelijk: “Oke, je mag mee, maar zodra je ons in gevaar brengt moet je weggaan. Ik heb geen zin dat Draco ineens op komt dagen. Jij mag dan goed zijn in duelleren Bibi, maar hij is ook heel goed en ik wil mijn team niet tegenover hem neerzetten.” Bibi knikte één keer en zei kort: “Ik zal jullie niet in gevaar brengen, wanneer Draco op mocht komen dagen zal ik ervoor zorgen dat hij niet blijft.” Lilith wierp een sceptische blik op Bibi, maar besefte dat ze nooit een belofte moedwillig zou verbreken en zei: “Oke, ver vertrekken vanavond om 19.00, wees op tijd.”

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

Met een serieus gezicht trok Bibi haar zwarte mantel aan en knoopte deze dicht voordat ze de elegante drakenleren handschoenen aandeed zodat ze beter grip zou hebben op haar toverstok. “Lilith! Ik mocht niet te laat komen, nu moet je ons ook niet op jou laten wachten!” riep Bibi door de schuilplaats en seconden later verscheen Lilith bovenaan de trap. “Dat was ik ook niet van plan Bibi,” zei Lilith toen ze beneden aankwam en begon toen de knoopjes van haar gewaad dicht te knopen. “Dit is je laatste kans om hier te blijven,” zei Lilith terwijl ook zij haar handschoenen aan deed en keek Bibi veelbetekenend aan. Bibi haar ogen werden groot, maar toen vroeg ze: “Heb je met Fly gesproken?” Lilith knikte enkel één keer, maar zei geen woord terwijl er een koppige blik in Bibi’s ogen verscheen. “Ik ga mee,” zei ze uiteindelijk kortaf en Lilith nam niet de moeite om haar tegen te spreken, Bibi deed altijd was ze zelf wilde.
De spanning was om te snijden terwijl Lilith haar legertje rebellen aanmoedigend aansprak. Ze wisten allemaal dat dit hun dood kon worden, maar begrepen ook heel goed waar ze voor vochten. De vrijheid van de mensheid,…

“Dit is het mensen, onze laatste strijd voor we ons bij de anderen in Engeland voegen. Dit is de laatste poging om de dooddoeners hier in Frankrijk dwars te zitten. Met deze laatste slag markeren wij het begin van het einde in deze oorlog. Het is bij onze ouders en grootouders begonnen. We zijn vrienden en vijanden verloren in deze oorlog, maar nu zal het bij ons eindigen!” zei Lilith met een sterke stem en iedereen in de ruimte bekeek de persoon naast zich, alsof ze zich ervan wilden verzekeren dat iedereen te vertrouwen was.
Het volgende moment opende Lilith echter met een klik de deur en stapten ze allemaal naar buiten om vervolgens te verschijnselen naar het kasteel waar de dooddoeners zich schuilhielden. Vanuit het bos die om het kasteel heen lag bekeken de rebellen de dooddoeners en probeerden in te schatten hoeveel wachten er waren. Na bijna vijf minuten gaf Lilith een paar stille tekens en mompelde toen ze langs Bibi kwam: “Als je dood gaat vermoord ik je.” Bibi grinnikte langzaam, maar haalde toen resoluut haar toverstok uit haar zak en liep de struiken uit.
Ze liep naar de poorten van het enorme kasteel en keek langs de muur omhoog naar de wachten, die haar verbaasd aankeken. “Geef jullie over! Anders zal geen van jullie het overleven!” riep ze naar de wachten, die nu in lachen uitbarsten. Lilith kwam nu naast haar staan en keek met samengeknepen ogen naar de mannen die veilig op de muur stonden. “Wij zijn zeer machtige heksen en eisen dat jullie je overgeven!” riep Lilith nu ook en weer barstten de mannen in lachen uit. “Ga ze maar halen, dan hebben wij vannacht nog een beetje plezier,” zei één van de mannen, die overduidelijk de leider moest zijn.
Een grijns kroop over Bibi’s gezicht terwijl de poorten langzaam open gingen en op het moment dat er mannen de poort uit kwamen schoot ze rode sterren de lucht in waardoor de rest van het legertje uit het bos kwam rennen. “Ik had jullie gewaarschuwd,” zei Bibi tegen de mannen voordat zij haar toverstok op één van de mannen richtte en hard riep: “Crucio!” De straal raakte de man en gillend van pijn viel hij op de grond terwijl Bibi met een emotieloos gezicht op hem neerkeek. Lilith keek even bezorgd naar Bibi, maar het volgende moment moest ze aan de kant duiken voor een groene straal terwijl Bibi de man een schop gaf en op weg ging naar de volgende.
Vloeken vlogen in de rondte en hier en daar viel soms iemand in het gras, om nooit weer overeind te komen. Bibi slaakte een kreet toen ze plots geraakt werd door een spreuk en keek geschrokken naar een scheur in haar mantel, waar nu langzaam bloed verscheen. Haar ogen werden groot en langzaam draaide ze zich om naar Lilith zodat ze haar kon waarschuwen, enkel om het volgende moment onderuit gemaaid te worden door iemand die op haar af sprong. Een groene straal ging rakelings over hun hoofden heen en met grote ogen staarde Bibi recht in het gezicht van niemand minder dan Draco Malfidus.

Haar verstand schreeuwde dat ze moest maken dat ze wegkwam, maar iets diep van binnen zorgde dat Bibi zich niet bewoog. Al kon dat ook komen door het feit dat Draco nog steeds half over haar heen lag en weigerde van haar af te gaan. “Ga van me af,” zei Bibi, maar door het lawaai om hun heen leek het net alsof ze fluisterde waardoor Draco zijn blik op haar lippen viel. Hij sloeg zijn armen stevig om Bibi heen en juist op het moment dat Little, Kiwi en Lilith vlak bij hun waren verdwijnselde hij,…

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

Even buiten het landgoed van de familie Malfidus verscheen het tweetal weer, maar deze keer staand. Draco’s armen lagen om haar middel en hij keek naar Bibi, die eruit zal als een jonge uil die zojuist verweesd was. Verward, alleen en gekwetst. “Ik moet terug, ik kan ze niet in de steek laten,” zei ze op zachte toon, maar Draco weigerde om haar los te laten. Woordeloos schudde hij zijn hoofd en tilde vervolgens langzaam op zodat hij haar recht aan kon kijken voordat hij op zachte, bijna medelevende toon zei: “Nu niet Bibi, je bent gewond.” Tranen verschenen in Bibi’s ogen en voordat ze eigenlijk besefte wat ze deed had ze haar hoofd begraven in Draco’s mantel en begon ze hardop te huilen.
Maandenlang had ze het huilgevoel naar de achtergrond gedwongen en was gewoon verder gegaan met haar leven, maar op dit moment kwamen alle gevoelen in volle kracht naar boven en kon Bibi ze niet langer wegstoppen. De tranen gleden over haar wangen terwijl Bibi haar snikken op de herfstwind weggedragen werden en Draco haar woordeloos vast bleef houden. Zijn hand gleed troostend over Bibi’s rug en zijn ogen waren gesloten alsof hij ervan genoot om Bibi weer in zijn armen te houden, ook al was ze hartverscheurend aan het huilen. Nu had hij tenminste het idee dat hij haar een stukje veiligheid kon bieden en het vervelende gevoel dat zich sinds haar verdwijning meester van hem had gemaakt leek erdoor te verdwijnen.
“We moeten naar binnen,” zei Draco toen Bibi iets kalmer werd en sloeg een arm om haar schouder terwijl hij langzaam naar het landhuis begon te lopen. “Ik zal thee voor je maken, vader en moeder slapen al,” zei Draco op fluistertoon en begon Bibi vervolgens naar de keuken te loodsen. Hij zette Bibi op een stoel neer die in de keuken stond en zette vervolgens een ketel op het vuur terwijl hij vanuit zijn ooghoeken naar Bibi keek. “Je staat in brand,” mompelde Bibi uiteindelijk terwijl ze met de mouw van haar gewaad over haar gezicht ging en Draco keek haar verbaasd aan. Het volgende moment voelde hij echter een onprettige hitte over zijn arm gaan en geschrokken keek hij ernaar, enkel om tot de ontdekking te komen dat zijn mouw in de brand stond. Met een kreeg greep hij dan ook een ovenwant en begon op zijn mouw te slaan tot het brandje gedoofd was.
Op hetzelfde moment begon de fluitketel te fluiten en snel haalde Draco deze weer van het vuur, zorgvuldig kijkend of hij zichzelf niet weer in de brand stak. Terwijl hij de thee klaarmaakte bleef Draco steelse blikken op Bibi werpen, er was iets dat anders aan haar was, maar hij kon niet echt uitleggen wat het was. “Zou je zo een douche willen nemen?” vroeg Draco na een eindeloze stilte dan maar en Bibi, die net een slok thee nam knikte woordeloos. Ze zetten voorzichtig haar kopje weer neer op de keukentafel en zei toen: “Lijkt me fijn, ik zit onder de modder van die valpartij en kan niet zeggen dat ik het warm heb.” Een glimlach verscheen op Draco’s gezicht en ook hij zette zijn kopje neer voordat hij vroeg: “Wil je dat nu doen of straks?”
Bibi wierp een blik in haar kopje en zei toen op normale toon: “Nu denk ik maar, mijn thee is toch op.” Draco wierp een blik in zijn eigen kopje en zag dat deze nog halfvol was, maar hij zei toch: “Oke, laten we maar gaan.” Hij sprong van de stoel en liep richting de deur terwijl Bibi iets langzamer achter hem aan kwam. “Denk maar niet dat je bij mij onder de douche mag kruipen,” mompelde ze en Draco grijnsde breed voordat hij op onschuldige toon zei: “Ik zou niet durven.”

Eenmaal in de badkamer liet Draco de badkuip vollopen terwijl Bibi toekeek. In de vijf maand dat ze weg was geweest was Draco erg veranderd, hij was magerder, bleker en zijn haar was eigenlijk net iets te lang waardoor Bibi, Fly bijna in haar hoofd hoorde schreeuwen dat iemand het moest knippen. Bibi hield haar hoofd iets schuin en bekeek Draco iets beter, hij was zeker niet lelijk te noemen. Met zijn blonde haren en lichte huid leek hij net een engel, hoewel dat niets minder dan een leugen zou zijn wanneer het hardop uitgesproken werd. Zijn grijze ogen lieten nooit iets weten van zijn gevoelens, tenzij hij dit wilde of laaiend van woede was. De eeuwige kalmte in zijn ogen leek dan te veranderen in een storm die alles liet zien wat hij op dat moment voelde. Het bezorgde Bibi keer op keer weer kippenvel, al wenste ze nog zo hard dat dit niet het geval zou zijn.
Bibi zuchtte en pas op dat moment zag ze dat Draco zich naar haar om had gedraaid en nu met zijn armen over elkaar geslagen naar haar stond te kijken. Een kleur verscheen op haar wangen toen ze de gevoelens in zijn ogen ontcijferde en bijna gelijk keek ze naar de vloer, geschrokken van de intensiteit erin. “Ik ga even handdoeken halen, stap jij maar vast in het bad,” hoorde ze Draco vaag zeggen en knikte zonder eigenlijk begrepen te hebben wat hij nu eigenlijk gezegd had. Ze hoorde de deur dichtgaan en toen ze opkeek zag ze dat Draco weg was gegaan en haalde opgelucht adem, ze werd bang van de intensiteit van de gevoelens die ze in Draco’s ogen had gezien.
Huiverend zuchtte Bibi en begon zich vervolgens uit te kleden. Ze besefte heel goed dat haar buik niet te zien zou zijn, de verhullingspreuk werkte alleen op kleding, maar op één of andere manier dacht Bibi dat Draco het toch niet te zien zou krijgen. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze de baby voelde schoppen en gleed dat ook met haar hand over de buik heen, ze was blij dat de baby ook ongeschonden uit de strijd was gekomen. Met een zucht trok Bibi haar trui over haar hoofd en legde hem op een stoel neer voordat ze de rest van haar kleding uit begon te trekken. Secondelang bleef ze staan, haar handen op haar buik en haar ogen gesloten terwijl ze genoot van de bewegingen van de baby, maar toen ze iemand scherp in hoorde ademen schoten haar ogen gealarmeerd open keek ze naar de deur.
Draco stond met grote ogen in de deuropening en kreeg een knalrode kleur terwijl ze zichzelf probeerde te bedekken. De handdoeken die Draco in zijn handen had gehad lagen vergeten op de grond en met grote passen kwam hij op Bibi af. Vlak voor haar bleef hij staan en legde aarzelend zijn hand op Bibi’s buik terwijl hij op zachte toon vroeg: “Waarom heb je mij niets laten weten?” Bibi schudde woordeloos haar hoofd terwijl er weer tranen in haar ogen verschenen en Draco door zijn knieën zakte en zijn hoofd tegen Bibi’s buik legde. “Ik was bang, zo bang,” mompelde Bibi uiteindelijk zacht en nu keek Draco verbaasd naar haar op. “Ik zou de baby nooit wat doen!” riep hij uit en een bittere glimlach verscheen op Bibi’s gezicht terwijl ze zei: “Het ging mij ook niet om wat je de baby aan zou doen, hij ging mij erom wat je mij aan zou doen.”
Draco’s hoofd schoot omhoog en hij kwam zelf ook omhoog voordat hij Bibi’s schouders greep en zei: “Ik zou je geen kwaad doen.” Voordat Bibi kon reageren kwam Draco’s hoofd omlaag en beroerde haar lippen kort. “Ik moet er niet aan denken je pijn te doen,” fluisterde hij en drukte weer zijn lippen op die van Bibi. Een belletje in Bibi’s achterhoofd begon te rinkelen, maar Bibi negeerde het en sloeg haar armen om Draco’s hals terwijl ze hem dichterbij trok. Ze voelde zich voor het eerst warm en geborgen en wat niet van plan omdat teniet te laten doen door de wetenschap dat hij waarschijnlijk tegen haar loog. Langzaam verkende Bibi, Draco’s mond terwijl zijn handen als vlinders over haar huid gleden.
Met een zachte kreun begon Bibi, Draco’s trui omhoog te trekken, maar op de moment brak hij de kus af. “Nee,” mompelde hij zacht en Bibi voelde een gevoel van teleurstelling door haar heen schieten. “Neem een bad, daarna gaan we naar bed,” mompelde hij weer op hese toon en gaf Bibi een zacht duwtje richting het bad. “Wacht je op me?” vroeg Bibi terwijl ze het bad instapte en voorzichtig ging zitten. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze naar Draco, die nu moeizaam op de stoel ging zitten en woordeloos naar Bibi knikte, alsof de bubbel zou barsten wanneer hij ook maar iets hardop zou zeggen.

Draco keek toe hoe Bibi met een zucht het water instapte, ze leek haast wel teleurgesteld dat hij gestopt was. Hij had juist verwacht dat ze hem dankbaar zou zijn, ze was tenslotte zwanger, en niet zo’n beetje ook! Het tegenovergestelde leek juist waar te zijn, de blik in haar ogen vertelde hem dat ze hem niet tegengehouden zou hebben wanneer hij meer van haar verlangd had. Draco zuchtte, maar een brede grijns verscheen op zijn gezicht toen hij ineens aan de baby dacht. Ze was zwanger! Ze zouden een baby krijgen! Maar waarom had ze hem buitengesloten? Een frons verscheen op Draco’s gezicht, maar op de moment belandde er ook een hand op zijn schouder en geschrokken keek hij op.
“Ik ben klaar,” zei Bibi en glimlachte onzeker naar hem, alsof ze niet goed wist wat ze moest verwachten. Draco stond dan ook langzaam op en pakte Bibi’s hand beet voordat hij samen met haar naar de slaapkamer begon te lopen die de maanden ervoor samen gedeeld hadden. De onzekere glimlach lag nog steeds op Bibi’s lippen toen Draco haar een groot t-shirt aangaf en vervolgens zelf naar het bed liep. Daar begon hij zich uit te kleden en ging vervolgens in het bed liggen. Bibi bleef echter aarzelend naast het bed staan tot Draco naar haar keek en zei: “Je gaat toch niet weer in een stoel slapen? Dat lijkt me niet echt makkelijk op dit moment.” Bibi grinnikte zacht en stapte toen het bed in, waarna ze prompt met haar rug naar Draco toe ging liggen.
Draco zuchtte diep en kroop vervolgens tegen Bibi aan en sloeg zijn armen om haar middel. Bibi verstijfde helemaal, maar probeerde zich niet los te maken. “Hoelang?” vroeg Draco met zijn ogen gesloten en zijn neus in Bibi’s vochtige haren. “Zes maand,” mompelde Bibi slaperig en nestelde zich iets dichter tegen Draco aan. “Zes maand,” herhaalde Draco langzaam, maar minuten later waren ze beide in slaap gevallen en waren de gedachten aan de gebeurtenissen van de avond even vergeten,…

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

De volgende ochtend werd Bibi wakker in een leeg bed en langzaam keek ze de kamer rond om erachter te kunnen komen of er in haar afwezigheid ook iets veranderd was. Het was alsof de tijd stil had gestaan, de plant die ze in een hoekje bij de deur had gezet stond er nog net zo bij als toen ze weg was gegaan. Een donkerrode bank stond voor de haard en op een klein tafeltje ernaast stond een vaas met één enkele blauwe roos erin. Boven de haard hing een monsterlijk schilderij, die er al had gehangen voordat Bibi gedwongen was om in de kamer te slapen. Er was echter één ding in de kamer die ontbrak, Draco,…
Met een frons kwam Bibi overeind en legde een hand op de andere kant van het bed, enkel om tot de ontdekking te komen dat het ijskoud was. Hij was dus al minstens een uur weg, besloot Bibi en stapte vervolgens ook het bed uit. Met een zucht trok ze het T-shirt over haar groeiende buik en liep vervolgens naar de kast toe. Daar mompelde ze een paar maten tegen de kast en het volgende moment hoorde ze deur zacht klikken ten teken dat hij klaar was. De voordelen van een magische kast,… dacht Bibi grinnikend, je hoefde tenminste niet om de week nieuwe kleding te kopen of het laten vermaken. Met een vermoeide zucht begon ze de rode broek over haar heupen ze hijsen en trok vervolgens het crèmekleurige shirt over haar hoofd. Met een frons keek ze rond en zag toen tot haar opluchting haar eigen schoenen net onder de kast staan. Nu kwam pas het moeilijke gedeelte, de schoenen aandoen,…
Bijna vijf minuten zat Bibi te worstelen met de schoenen, maar uiteindelijk verscheen er een grijns op haar gezicht. De schoenen zaten eindelijk aan haar voeten! Elke normale heks of tovenaar zou het gewoon met magie hebben gedaan, maar Bibi wilde graag zoveel mogelijk zonder magie doen en had het er dus ook wel voor over dat ze er iets langer over deed dan normaal. Nu moest ze echter nog een borstel hebben en draaide zich langzaam om naar een deur in de kamer. Om een borstel te kunnen krijgen moest ze de kamer uit en naar een badkamer lopen. De kans was heel groot dat ze iemand tegen zou komen in de gang en de vraag was net of Bibi dat wel wilde,…
Met een frons ging Bibi dan ook weer op het bed zitten en keek met een zuur gezicht naar de deur. Het volgende moment vroeg ze zich echter af waar Draco kon zijn en de frons werd nog dieper. Blijkbaar was er totaal niets veranderd sinds het moment dat ze weggelopen was, Draco kwam en ging nog steeds zonder ook maar een woord tegen iemand te zeggen. Soms had het geleken alsof hij haar totaal was vergeten, maar dat zou ook niet zo vreemd zijn. Volgens spionnen van de rebellen was het duistere teken zeer pijnlijk wanneer ze opgeroepen werden, zo pijnlijk dat ze omgeving vergaten en gelijk naar Lord Voldemort gingen.
Bibi wist natuurlijk niet hoe het aanvoelde, maar ze had een paar keer gezien hoe iemand waar ze mee stond te praten opgeroepen werd door Voldemort en het had haar niet bepaald een pretje geleken. Ergens was ze dan ook blij dat ze niet Draco’s pijn voelde wanneer hij opgeroepen werd door het duistere teken, dat was een pijn waar hij zijn leven vrijwillig voor aan had geboden. Bibi voelde alleen de pijn die hij niet vrijwillig accepteerde en ergens was ze daar erg blij om.