[AF] Gevangen, maar niet gebroken

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

In het kasteel van Lord Voldemort en zijn dooddoeners heerste een doodse stilte die haast ongewoon leek. Voldemort zelf zat in zijn troon, gemaakt van menselijke schedels en voor hem knielden twee van zijn trouwste dooddoeners. “Ik denk dat ik niet duidelijk hoef te maken dat ik niet sta te dansen van enthousiasme,” weerklonk de stem van Voldemort kil terwijl hij ijzig op twee blonde hoofden neerkeek. “Nee, my Lord,” antwoordde de oudste van de twee en nu vernauwden Voldemort zijn ogen zich tot spleetjes terwijl hij blafte: “Sta op!” De twee mannen kwamen langzaam overeind en zowel Lucius als Draco keek emotieloos naar de duistere heer op zijn morbide troon. “Hoe heeft dit kunnen gebeuren!” siste de slangachtige overduidelijk woedend en Draco kreeg een hoogrode kleur op zijn wangen. Lucius kuchte echter discreet om een lachje te verbergen en zei vervolgens op neutrale toon: “ Er bestaat altijd een kans dat er een kind word verwekt wanneer een man en een vrouw seks met elkaar hebben my Lord.”
Draco kreeg zo mogelijk een nog rodere kleur terwijl Voldemort zijn gezicht vertrok van woede. “Zover was ik ook, maar waar ik met mijn verstand niet bij is het feit dat ze zwanger is geworden ondanks het feit dat ik toch uitdrukkelijk het bevel had gegeven dat het niet mocht gebeuren! Heeft de familie Malfidus soms nog nooit gehoord van voorbehoedsmiddelen!” zei Voldemort en terwijl hij sprak werd zijn stem steeds luider waardoor het laatste woord meer geschreeuwd dan gezegd werd. Lucius en Draco keken nu echter alsof de donder zojuist ingeslagen was en uiteindelijk zei Draco: “Pardon mijn heer, maar zo’n bevel heb ik nooit ontvangen.”
Vanuit zijn ooghoeken zag Voldemort een dooddoener haastig wegsluipen, maar voordat hij de deur had bereikt viel hij al dood neer op de grond. Lord Voldemort draaide zich kalm weer terug naar de twee voor zijn troon en leek even na te denken. “Ik wordt hier niet bepaald vrolijk van, op zijn zachts gezegd. De druïde die het huwelijk gesloten heeft zei dat het één van de krachtigste huwelijken was die hij in jaren heeft mogen doen. Een kind uit dat huwelijk zou machtig zijn en ik wil niet het risico lopen dat een kind mijn val word. Zeker niet nu het hardnekkige gerucht ronde doet dat Harry Potter nog leeft en alle rebellen zich verzameld hebben hier in Engeland,” zei Voldemort op nadenkende toon en Lucius trok één wenkbrauw op alsof hij ineens allemaal nieuwe informatie te verwerken kreeg.
Na een moment val stilte stak Voldemort één vinger op naar de twee mannen en zei: “Zodra het kind geboren is wil ik dat jullie het naar mij toe brengen. Ik kan en zal niet toestaan dat een mogelijk machtige tovenaar of heks zich bij de ‘verkeerde’ kant voegt.” Even leek Lucius uit het veld geslagen door Voldemort’s lichtelijk paranoïde reactie, maar toen vroeg hij op kalme toon: “Vergeef mij mijn brutaliteit my Lord, maar wat bent u van plan met het kind te doen?” Lichtelijk in de war gebracht keek Voldemort op en zei toen, alsof het de normaalste zaak van de wereld was: “Het vermoorden natuurlijk.”

In de schaduwen van het gebouw ademde Bibi scherp in terwijl ze onbewust een beschermende hand op haar buik legde. Ze was deze kant opgetrokken toen Voldemort laaiend van woede was en haar huwelijksband had gedacht dat Draco in gevaar was. Hierdoor had ze het hele gesprek opgevangen en keek sprakeloos toe hoe de twee blonde mannen zonder emotie toestemden met de plannen van Voldemort. Tranen branden in haar ogen, ze moest ze tegenhouden en de enige manier waarop ze dat kon doen was de hulp inroepen van haar vrienden. Een snik welde op in Bibi’s keel, maar voordat deze hoorbaar werd verdwijnselde Bibi met een zachte plop.

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

“Ga aan de kant! Ik ben verdorie uitgenodigd en jij blijft als een stuk gewapend beton in de deuropening staan!” werd er op vol volume geschreeuwd en een brede grijns verscheen op Bibi’s gezicht terwijl ze op topsnelheid richting de trap waggelde, Fly en de rest waren aangekomen! “Kijk Ginny, een rood tapijt,” weerklonk het droog door de hal, op de voet gevolgd door een ruisend geluid, alsof er iemand aan kwam rennen. “Waar, waar!” werd er geroepen en net op het moment dat Bibi bovenaan de trap stond besloot Ginny om de man in de deuropening gewoon te negeren en over hem heen te lopen.
“Rood wandtapijt!” riep Ginny gelukzalig uit terwijl Celeone grijnzend tegen de deurpost leunde. Grinnikend begon Bibi de trap af te lopen en zou net iets zeggen toen Lucius verontwaardigd de hal in kwam stormen. “Wat denken jullie ooit dat jullie aan het doen zijn!” riep hij woedend uit, maar viel stil toen Fly hem een koffer in de handen drukte en zonder op hem te letten richting Bibi begon te lopen. Lucius sputterde verontwaardig iets terwijl Lumina nu ook de grote hal instapte en vol bewondering naar de voetafdruk in het gezicht van de omver gelopen man staarde.
“Zet je beste beentje voor! Want een olifant gaan door!” zong ze op zacht toon, overduidelijk in gedachten verzonken, maar werd al snel overstemd door Fly. Die was overduidelijk klaar met Bibi te begroeten,… Ze begon namelijk ineens op vol volume tegen de blonde vrouw te schreeuwen terwijl de rest van de rebellenleiders ook het hol van de leeuw instapten. De laatste sloot netjes de deur en deed haar witte schortje recht voordat ze haar aandacht richtte op Fly’s scheldkanonnade.
“Hoe durf je het kind zo in gevaar te brengen door je te mengen in een oorlog! Ben je totaal gek geworden ofzo! Ik kan niet geloven dat Lilth je niet tegen heeft gehouden! Dit is toch de reinste gekheid! Hoe kom je ooit op het idee om alle rebellenleiders hierheen te brengen! Je snapt zelf toch ook wel dat we op deze manier een doelwit zijn! Je beseft toch wel dat we zouden komen! Er had wel een groep dooddoeners op ons kunnen staan wachten! We hadden in de val kunnen lopen!” schreeuwde Fly en viel ineens stil terwijl ze vocht om adem te halen. “Haal adem Fly, je bent nog steeds een mens,” zei Bibi droog en zag vanuit haar ooghoeken hoe Ginny het wandtapijt plat knuffelde.
“Cele, let even op Fly en Ginn wil je. Sas, Mims, Little en Kiws, wacht hier even. Lum, Lilith, ik moet even met jullie praten,” zei Bibi achter elkaar en liep de studeerkamer van Lucius in terwijl Lucius verloren en stomverbaasd in de hal bleef staan. Waarom waren alle rebellenleiders in zijn huis? En was dat rode mens nu een eeuwenoud familie-erfstuk aan het knuffelen?!

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

Bedankt voor de reactie Missy, ik weet dat het op het scherm lijkt alsof ik zeer weinig enters gebruik... Er zitten er toch wle aardig wat in Razz

alleen is dat moeilijker te zien op een scherm... Op papier is het toch wel duidelijk.

“Dus Voldemort weet, of heeft in ieder geval een vermoeden dat Harry nog leeft? maar ik snap niet wat dat met jou kind te maken heeft, waarom moet die bij de geboorte dood?” vroeg Lumina terwijl ze fronsend naar Bibi keek, die nu aarzelend knikte. Voordat ze echter maar iets had kunnen zeggen opende Lilith haar mond. “Ik wil eerst weten waarom je ons in deze risicovolle situatie plaatst. De laatste keer dat ik met de informanten sprak was deze familie nog steeds verbonden met Voldemort,” zei ze op strenge toon terwijl Bibi op een leren bank ging zitten en naar haar vrienden keek. Vervolgens begon ze echter op kalme toon uit te leggen wat er allemaal aan de hand was.
“Ik heb het huis behekst, iedereen die jullie hier ziet zal er niet over kunnen praten. Wanneer ze dat wel proberen zullen ze iets simpels vertellen zoals; ‘de kat is van het balkon gesprongen.’ Had je soms verwacht dat ik niet aan jullie positie gedacht had? Zo stom zou ik nooit zijn, maar ik ben wel jullie hulp nodig. Anders zouden jullie hier op dit moment niet staan. Voldemort heeft inderdaad een vermoeden dat Harry Potter Nog leeft en vind dat, zoals verwacht, geen prettig idee. Dit heeft niets met mijn kind te maken, ik denk dat het kind meer een persoonlijke angst is van Voldemort. Volgens de druïde die het huwelijk gesloten heeft was het huwelijk tussen Draco en mij één van de krachtigste die hij in jaren heeft gesloten. persoonlijk geloof ik er niets van, maar er zijn mensen die denken dat het kind veel magische kracht zal erven van zijn of haar ouders.
Voldemort paranoïde als hij is, wil dus een bedreiging uitschakelen voordat het er één word. Misschien kunnen jullie begrijpen dat ik het niet zo’n leuk idee vind dat het kind vermoord gaat worden nadat ik er negen maanden mee rond heb lopen zeulen. Draco lijkt daar niet zoveel problemen mee te hebben en daarom ben ik jullie hulp nodig. Eigenlijk ben ik Fly’s hulp ook nodig, maar die is op dit moment niet aanspreekbaar. Ze heeft zich weer eens veel te druk gemaakt en ik wil niet dat iemand anders het naast ons komt te weten. Wanneer ik het nu aan Fly zou vertellen zou ze alles als een megafoon herhalen en daar zit ik niet op te wachten, dan lukt het namelijk niet. Daarom zal ik het eerst aan jullie vertellen, op een rustig moment mogen jullie het dan aan Fly vertellen.
Wanneer het kind geboren is wil ik graag dat Lumina een kastje of wat ook transfigureert in een baby en deze aan Draco geeft. De echte baby moet aan Fly gegeven worden, die ermee naar onze schuilplaats gaat. Op deze manier vermoord Voldemort alleen een kastje en komen ze er niet achter dat de baby nog leeft. Waarom ik jou hulp dan nodig ben Lilith? Jij en Kiwi zijn de enigen die verstand hebben van medische zaken en de rest van de rebellen kunnen verder iedereen in het huis afleiden zodat ze zich niet met de geboorte bemoeien. Op die manier verlies ik niet iets wat toch een stukje van mezelf is en kunnen we gewoon verder gaan met het plannen van de oorlog,… Kan Harry eigenlijk al lopen?”
Het laatste werd meer toegevoegd als een gedachte en Lumina grinnikte: “Dat zal voor Voldemort niet zo moeilijk zijn, kasjes vermoorden. Misschien dat het hem deze keer zelfs lukt!” Na Lumina haar woorden viel er een doodse stilte waarin Lilith en Bibi elkaar recht aankeken, zonder ook maar een woord te zeggen. Uiteindelijk haalde Lumina dan ook haar schouders op en zei voordat ze de deur uitliep: “Nee, Potter loopt nog niet. Al zou je dat wel verwachten, zoveel tijd als Ginny met hem doorbrengt.

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

“,… en een rode trui, een rode vest, rode panty, rode broek, rode sokken, rode schoenen en natuurlijk rode armbanden, rode ketting, rode haarband, rode lippenstift,…” was Ginny fanatiek aan het opsommen terwijl Draco langzaam maar zeker een wanhopige blik in zijn ogen kreeg. Hij zat kaarsrecht in de houten stoel en omklemde de armleuningen zo stevig dat zijn handen helemaal wit waren terwijl Ginny in kleermakerszit voor hem zat en kalm aan het vertellen was. “Rode oogschaduw, rode rouge, rode oorbellen, rode nagellak,…” ging Ginny verder terwijl Draco nu een smekende blik op Bibi wierp, die genietend toekeek vanuit de bank waar ze op zat.
Uiteindelijk kreeg Bibi echter medelijden met haar echtgenoot en zuchtte diep voordat ze aan Ginny vroeg: “Zeg Ginny? Heb je Lucius al verteld wat je allemaal in rood hebt?” Glunderend keek Ginny op en schudde vervolgens wild haar hoofd terwijl ze opstond en zei: “Nee nog niet, wacht maar even!” Met grote sprongen begon Ginny richting de deur te huppelen terwijl ze riep: “Heeeee Luuuuuuussss! Wist je dat ik een rode rok heb?” Ergens in de verte klonk een kreet en vervolgens hoorde Bibi een deur dichtslaan waardoor ze in de lach schoot.
Draco was inmiddels opgestaan uit de stoel en zakte nu naast Bibi neer op de bank terwijl deze de lachtranen van haar gezicht veegde. “Geweldig, als ik had geweten dat geen enkele dooddoener tegen Ginny kon hadden we deze oorlog al veel eerder gewonnen,” grinnikte Bibi op zachte toon en leunde onbedoeld met haar hoofd tegen Draco’s schouder. “Met dat rode monster had je de oorlog niet gewonnen,” mompelde Draco afwezig terwijl hij zijn hand op Bibi’s buik legde en glimlachte toen hij de baby voelde bewegen. “We hadden gewoon een rode vlag gehesen en ze was uitgeschakeld geweest,” mompelde Draco na een moment van stilte en nu verscheen er een grijns op Bibi’s gezicht, dat was iets dat ze zich zeer levendig voor kon stellen.
Draco legde zijn hoofd op die van Bibi en mompelde na een moment van stilte: “Soms wilde ik dat er geen oorlog was, dat we elkaar gewoon hadden kunnen ontmoeten. Als normale mensen.” Een cynische lach kwam over Bibi’s lippen en voordat ze zichzelf tegen had kunnen houden zei ze: “Als er geen oorlog was geweest waren wij elkaar nooit tegengekomen, daar had ik wel voor gezorgd. Ik kende je reputatie toen ik nog op Zweinstein was Draco en laat ik je zeggen dat het geen reputatie was waar je moeder trots op zou zijn.” Draco had nog het fatsoen om te blozen en zei op verdedigende toon: “Ik was nog jong! Iedere jongen die dat soort dingen!” Bibi rolde met haar ogen en zei droog: “Tuurlijk Draco, iedere jongen verteld dat hij de mannelijke hoer van de school is,…”

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

“,…BEN JE HELEMAAL GEK GEWORDEN, ZO ZET JE GEEN WIEGJE IN ELKAAR! GA AAN DE KANT, IK,…” weerklonk het luid door de gangen en Draco sloot met een zucht de deur voordat hij zich omdraaide naar Bibi, die met haar ogen dicht tegen de muur leunde. “Dit is verschrikkelijk, Fly is nog nooit zo gespannen geweest,” mompelde Bibi met haar ogen nog steeds gesloten terwijl Draco langzaam op haar kwam lopen. “Ik dacht dat ze altijd zo was,” mompelde hij op zachte toon terwijl hij zijn armen aan de weerzijden van Bibi’s hoofd plaatste. “Gelukkig niet, dat zou niemand overleven,” mompelde Bibi en op dat moment ging Draco zacht met zijn lippen over die van haar.
“Ik zit nu al weken te wachten tot ik je alleen kon krijgen,” mompelde Draco weer en drukte zijn lippen weer kort op die van Bibi. “Draco, we slapen in één bed,” zei Bibi nu, maar opende nog steeds haar ogen niet. “En dat is ook alles, ik hoef maar een millimeter te dicht in de buurt te komen of één van je ‘vrienden’ staat op de deur te timmeren,” zei Draco met een duistere blik in zijn ogen. Een glimlach kroop over Bibi’s gezicht, maar voordat ze ook maar iets kon zeggen belandden Draco’s lippen weer op die van haar en sloeg hij zijn armen om haar heen. Met een kleine beweging stonden ze dicht tegen elkaar aan en Draco gleed vragend met zijn tong over Bibi’s lippen. Met een zacht keelgeluid sloeg Bibi haar armen om Draco’s hals terwijl ze langzaam haar mond opende.
Waarom kom hij er telkens weer voor zorgen dat de omgeving haar niets kon schelen? Dat het niets uitmaakte dat ze beide aan een andere kant van de oorlog stonden? Een zachte zucht kwam over Bibi’s lippen en ze vlocht haar handen in Draco’s haren terwijl zijn lippen nu over haar kaaklijn gleden. “Wat doe je met me?” vroeg Draco op hese toon terwijl hij Bibi nu aankeek, maar haar stijf tegen zich aangedrukt bleef houden. “Ik doe niets,” mompelde Bibi en zag hoe Draco’s blik weer naar haar lippen gleed. Even leek het alsof hij iets wilde zeggen, maar toen drukte hij zijn lippen weer op die van Bibi en kuste haar hartstochtelijk. Toen de baby ineens bewoog verbrak Draco de kus echter ineens en ging op zijn knieën voor Bibi zitten terwijl zijn armen nog steeds om haar middel gewikkeld waren.
Zonder iets te zeggen legde Draco zijn wang tegen Bibi’s buik en Bibi kon voelen dat hij zijn adem inhield. Zonder ook maar iets te zeggen vlocht Bibi haar hand in zijn haren terwijl ze een gesmoorde snik hoorde ontsnappen uit zijn keel. “Het spijt me,” mompelde hij op onverstaanbare toon en met een snelle beweging veegde Bibi een traan van haar gezicht terwijl Draco precies hetzelfde deed. “Je hebt geen keus,” zei Bibi zacht en sloot haar ogen op het moment dat ze nog meer tranen over haar gezicht begonnen te stromen. Draco sloot ook zijn ogen, juist op het moment dat Narsissa om de hoe van de deur keek, maar hem weer sloot toen ze het tweetal zo zag staan,…

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

“Draco,” fluisterde Bibi op zachte toon en stootte de man naast haar in bed aan. “Wat?” mompelde hij seconden later terwijl zijn hoofd uit het kussen tevoorschijn kwam. “Ik heb een probleempje,” fluisterde Bibi weer en verstrakte de greep op Draco’s arm voor een moment terwijl deze nu één oog opende. “Kan het niet tot morgen wachten? het is midden in de nacht Bibi,” gromde Draco met een blik op het nachtkastje en begroef vervolgens zijn gezicht weer in het kussen. “Nee Draco, ik denk niet dat het kan wachten,” zei Bibi nu en ademde scherp in terwijl Draco weer uit zijn kussen omhoog kwam.
“Zou je Fly wakker willen maken?” vroeg Bibi iets buiten adem en nu keek Draco haar aan alsof ze gek was geworden. “Waarom zou ik die Harpie ooit wakker willen maken?” vroeg hij ongelovig terwijl Bibi haar adem inhield, wachtend tot de pijn weer wegtrok. “Dit is niet het moment om vragen te gaan stellen Draco,” zei Bibi toen de pijn weggetrokken was, maar hij kwam helemaal niet in beweging. Toen een volgende wee dan ook ineens begon greep Bibi de lakens stijf beet en schreeuwde: Stomme idioot! Je doet net alsof ik om een gracht met vloeibaar goud vraag! Is het zo erg om mijn vrienden wakker te maken zodat ze mij kunnen helpen!” Draco werd lijkbleek, maar schoot vervolgens uit het bed en richting de deur terwijl Bibi riep: “Dit is allemaal jou schuld!”
Met een ruk trok Draco de deur open en botste daar bijna tegen de rebellenleiders op, die leken te wachten tot de deur eindelijk open zou gaan. Fly had een lang wit nachthemd aan en grote krullers in haar haren en keek enorm zuur terwijl Ginny juist een rode flanellen pyjama aan had en breed grijnzend een grote rode teddybeer in haar armen klemde. De rest van de rebellen zagen er ook niet bepaald florissant uit en het werd ineens pijnlijk duidelijk dat ze door Bibi wakker waren geschreeuwd.

“Ga je nog uit de deuropening of hoe zit dat?” vroeg Fly scherp toen Draco als bevroren bleef staan en keek hem niet bepaald vriendelijk aan. Draco was ergens dan ook blij dat Fly geen draak was, anders was er waarschijnlijk weinig van hem overgebleven. Mede daardoor deed hij dan ook snel een stap opzij, maar nog geen seconde later werd hij de kamer echter al uitgeduwd, samen met Ginny. Die was het daar overduidelijk niet mee eens, want ze schreeuwde op vol volume: “Fly, ik wil ook naar binnen! Ik wil ook helpen!” Het duurde even, maar toen Ginny op de deur begon te hameren, terwijl deze nog niet eens dicht was, opende Lilith de deur iets verder een stukje en zei kalm: “Ginny, jij hebt een belangrijke taak. Jij moet zorgen dat niemand deze kamer inkomt. Bescherm deze deur met je leven Ginny, niemand mag erlangs!”
Ginny keek alsof iemand haar zojuist had verteld dat ze per ongeluk getrouwd was met een prins en draaide zich langzaam om naar Draco. “Wat doe jij hier?” vroeg ze langzaam en op argwanende toon terwijl ze haar armen over elkaar sloeg. Haar ogen vernauwden zich tot spleetjes en Draco zou net weer iets zeggen toen er een harde kreeg door de deur te horen was, waardoor Draco naar achteren sprong. “Verdorie Bibi! Kon je daar niet even mee wachten! Nu sta ik tot mijn enkels in het water!” loeide Celeone verontwaardigd, maar Ginny leek er weinig van te merken. Die dacht dat Draco voor haar op de loop ging,…
Niet zoveel later stond Draco dan ook weer met zijn ouders op de gang en had Lucius het plan opgevat om de kamer in te gaan, zodat ze in ieder geval de bevalling konden volgen. Ginny leek hier echter totaal anders over te denken en greep Lucius in een wurggreep. “Je komt er niet in!” riep Ginny uit terwijl Lucius iets mompelde in haar oksel. “Nou en? Je komt er niet in!” schreeuwde Ginny weer en op de moment trok de oudere man zich met een ruw gebaar los uit Ginny’s morbide omhelzing. Helemaal in verlegenheid gebracht probeerde Lucius zijn haar te fatsoeneren terwijl Narsissa drie paar stoelen de gang op liet zweven.
“Maak je niet zo druk lieverd,” zei Narsissa terwijl ze in één van de stoelen neerzakte en een andere onder Draco’s achterste neer plantte. “Het voordeel is dat de rebellen altijd luidruchtig zijn en we het buiten de deur ook wel kunnen volgen. “Oh! Ik doet dit nooit weer!” werd er vanuit de kamer juist op dat moment geroepen, op de klank gevolgd door een nog hardere stem die riep: “Dat is je geraden ook!” Even was het stil, alsof een zachte stem iets zei, maar toen toeterde Fly zo hard iets dat Ginny twee stappen bij ‘haar’ deur vandaan deed. “IK MAG NIET SCHREEUWEN! ZIJ IS ZWANGER VAN DE VIJAND EN IK KRIJG OP MIJN DONDER! ALS IK JOU WAS ZOU IK MAAR OPPASSEN KIWI! JE MAG DAN WEL VERPLEEGKUNDIGE ZIJN, MAAR IK DONDER JE ZOU UIT HET RAAM ALS JE ZO DOORGAAT!”

Langzaam streken de uren voorbij, terwijl Draco naar de deur bleef staren alsof hij er een gat in wilde branden. Ginny leek dit echter niet leuk te vinden en zei uiteindelijk: “Waarom staat jij zo naar mijn deur? Ik vind het niet leuk dat je zo naar mijn deur staart. Je mag er toch niet in weet je wel. Kijk niet met zo’n ik-kijk-dwars-door-de-deur-heen-want-ik-ben-een-enge-dooddoener blik naar mijn deur. Dat vind ik niet leuk.”
Lucius knipperde een paar keer met zijn ogen, maar het volgende moment werd Draco echter in volle vaart richting de deur getrokken en kon Ginny nog net aan de kant springen. “Fly! Bibi’s man valt me aan!” riep Ginny panisch terwijl ze zichzelf breed maakte in de deuropening, maar met grote ogen toekeek hoe Draco zichzelf vasthield aan een vloerkleedje. “Ik wil de deur niet meer beschermen! Het is eng! Laat me erin!” riep Ginny uit en op dat moment hoorde ze Celeone droog mompelen: “Laat hem de deur maar openen Ginn, anders kunnen wij er ook niet uit en Bibi is volgens mij klaar.”
Op hetzelfde moment verloor Draco echter zijn grip op het kleedje en vloog richting de deur, waardoor Ginny genoodzaakt was een snoekduik opzij te nemen en bij Lucius op schoot te belandden. “Kun je nog even wachten? Hij is een beetje heel erg buiten westen,” zei Ginny terwijl ze Draco veilig vanaf haar plekje bekeek, maar op dat moment stond Lucius op en viel ze als een baksteen op de grond.

“Wil je het nog zien?” vroeg Lucius kil aan zijn vrouw toen deze ook langzaam op stond en richting de deur begon te lopen. Deze keek ijzig naar hem en zei uiteindelijk: “Het is mijn eerste en misschien zelfs enigste kleinkind die je verkoopt Lucius. Wat denk je zelf? Wil ik die zien?” Nu trok Lucius langzaam een wenkbrauw op, alsof hij nu pas besefte dat het inderdaad zijn eerste en misschien zelfs enigste kleinkind was die hij zou laten vermoorden. Dat deed echter niets af aan het feit dat hij trouw had gezworen aan de duistere heer en dat hij het kind aan hem beloofd had. Daarom haalde Lucius na een moment zijn schouders op en liep met zijn vrouw naar de deur toe, waar Draco nu aarzelend voor stond, bijna alsof hij niet naar binnen durfde.
“Waar wacht je op?” blafte Lucius tegen zijn zoon en opende vervolgens de deur voor hem terwijl Narsissa nerveus haar handen in elkaar sloeg. Aarzelend stapte ze achter haar man aan de kamer in en vond de rebellen om het bed van haar schoondochter. Bibi was lijkbleek en haar haren zaten aan haar gezicht vastgeplakt, maar toch keek ze strijdbaar naar Lucius alsof ze wist was er zou gebeuren. In haar armen lag een bundeltje dat zacht geluidjes maakte en de rebellen om haar heen waren snel en efficiënt de kamer weer aan het schoonmaken. Op zijn gemak keek Lucius dan ook de kamer rond, maar bevroor toen hij iets ontdekte dat niet klopte, iets dat totaal niet klopte.

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

“Waar is die schreeuwlelijk?” vroeg Lucius scherp en een paar van de rebellen verbleekten een paar tinten terwijl Bibi’s ogen vernauwden. “Denk je soms dat zij geen gevoelens heeft! Ze is verdorie als een zus voor me en ze weet dondersgoed wat jij van plan bent! Ook beseft ze dat ze je toch niet tegen kan houden dus is ze weggegaan! Denk even logisch na stomme malloot!” riep Little Heks echter voordat Bibi ook maar iets had kunnen zeggen. Het volgende moment sloeg ze echter haar handen voor haar mond, alsof ze ineens besefte wat ze gezegd had en belangrijker, tegen wie.
Lucius koos er echter voor om de uitbarsting te negeren en keek toe hoe zijn vrouw op de rand van het bed ging zitten. Met een glimlach op haar gezicht keek ze naar het bundelt in Bibi’s armen terwijl Bibi haar argwanend aankeek. “Mijn eerste kleinkind,” fluisterde de oudere vrouw, niet geheel zonder trots en toen ze Bibi aankeek kon Bibi tranen in haar ogen zien schitteren. “Mag ik?” vroeg ze op zachte toon en Bibi aarzelde even voordat ze toch de baby aan haar schoonmoeder gaf, die zou het vast geen kwaad doen.
Er viel een stilte in de kamer op het moment dat Narsissa de baby bekeek, deze gaapte luid en strekte zich vervolgens uit terwijl er op Narsissa haar gezicht een lach verscheen. “Kijk Lucius, tien vingers,” zei ze op zachte toon en Lucius fronste. Kiwi kwam nu op Narsissa afgelopen en zei: “Een gezond meisje, alles zit erop en eraan. Tien vingers, tien tenen, ze heeft alles wat ze maar nodig is. Ze is een beetje klein, vergeleken met andere baby’s, maar kerngezond.” Nu begon Narsissa te lachen, maar toch liep er een traan over haar gezicht terwijl ze vroeg: “Hoe noemen jullie haar?”
Draco, die als verdoofd in de deuropening was blijven staan liep nu langzaam naar binnen terwijl Bibi zei: “Caitlin Edana.” Narsissa staarde naar het kleine meisje en zei toen zacht: “Caitlin Edana Malfidus, ik zal je in mijn hart altijd koesteren.” Ze had de woorden ook nog maar net gezegd of Lucius tilde de baby uit haar armen en bekeek haar vanaf een afstandje. Caitlin maakte een zacht geluidje en zette vervolgens een luidde keel op waardoor Lucius keek alsof hij het kind het liefste terug zou stoppen waar het vandaan kwam.
Draco keek voorzichtig naar het kind, maar voordat hij ook maar iets had kunnen doen drukte Lucius het kind in zijn armen. Draco keek alsof iemand hete koffie over zijn broek heen had gegooid, maar liet de baby niet vallen. “Kom op Draco, we moeten gaan,” zei Lucius op kille toon en plots schoot Bibi overeind. “Nee!” riep ze uit, maar Lucius negeerde haar compleet en trok Draco mee de kamer uit. “Nee, alsjeblieft! Niet doen! Laat haar bij mij blijven! Alsjeblieft!” riep Bibi uit, maar toen de deur dichtviel zakte ze snikkend terug in de berg kussens. Narsissa keek haar triest aan, maar wist dat ze er niets aan kon doen en daarom liep ze ook de kamer uit. De rebellen zouden haar wel troosten, dat deden ze altijd.

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

“Waar is je zoon?” vroeg Voldemort op kille toon terwijl Lucius voor hem boog, het kleine bundeltje nog steeds in zijn armen. “Die werd nogal depressief van de gevoelens van zijn vrouw My Lord, ik dacht dat het beter zou zijn wanneer hij niet aanwezig was,” antwoordde Lucius kalm, maar toen zijn blik op de baby in zijn armen viel kreeg hij toch een vreemd gevoel in zijn maag. “Goed, geef het aan mij,” weerklonk de kille stem van Voldemort door de enorme zaal en op het moment dat Lucius opstond werd de baby wakker.
Met grote ogen keek ze naar haar grootvader en maakte vervolgens een zacht geluid terwijl ze luchtbelletjes blies. Lucius trok nu langzaam een wenkbrauw op en keek verbaasd naar de baby, alsof hij nu pas besefte dat het een levend wezen was. Het leek bijna alsof hij twijfelde, maar het volgende moment gaf hij het meisje toch aan zijn heer en meester. Deze keer ernaar alsof hij nog nooit een baby had gezien, maar legde het vervolgens op de grond terwijl hij zei: “Haal die deken eraf.” Lucius knielde weer en haalde zijn kleindochter uit de deken voordat hij weer overeind kwam en een paar stappen naar achteren deed.
Voldemort boog zijn hoofd iets opzij, waardoor een normaal persoon er als een puppy uit zou komen te zien, maar bij hem zag het er zeker niet lief uit. De baby lag in op de koude grond en vond dat overduidelijk niet prettig want ze begon plots op vol volume te huilen. Het schrille gehuil echode door de zaal en Lucius zijn maag kromp in elkaar terwijl hij een vreemd gevoel de kop indrukte. Hij zou het kind niet oppakken, de zaak waar hij voor vocht was veel belangrijker dan een kind.
“Ga,” zei Voldemort kil terwijl hij met een morbide grijns zijn toverstok tevoorschijn haalde en Lucius boog kort voordat hij zich omdraaide. Met een zachte tik verdwijnselde hij en verschijnselde seconden later in zijn eigen slaapkamer. Met een zucht zakte hij neer op het bed terwijl de deken waarin minuten geleden zijn kleindochter nog veilig was geweest op de grond gleed. Met een gesmoorde kreet begroef Lucius zijn gezicht in zijn handen en bleef zo stilletjes zitten. Hij was zo verzonken in zijn eigen gevoelens dat hij niet besefte dat er iemand in de kamer was tot hij het bed zacht invoelde zakken.
Seconden later voelde hij echter de armen van zijn vrouw om zijn hals en begroef hij zijn hoofd in haar hals. Een snik kwam over zijn lippen en Narsissa sloot haar ogen terwijl ze zacht met haar hand door Lucius zijn haren ging. Geen van beiden zei ook maar een woord, maar dat leek ook niet nodig. Het leek haast alsof alles woordeloos werd verteld. Narsissa besefte heel goed dat Lucius ook maar een mens was, hoe graag hij ook deed alsof dit niet zo was. Hij had net als ieder ander gevoelens en het kon geen prettig gevoel zijn dat hij nu had. Hij had zijn pasgeboren kleindochter voor de wolven gegooid en kon er nu niets meer aan veranderen.
Zacht wiegde Narsissa haar man heen en weer en kneep zelf haar ogen stijf dicht om te voorkomen dat de tranen die in haar ogen brandden vielen. Lucius zijn armen waren stijf om haar middel gewikkeld en Narsissa voelde bij elke snik zijn lichaam bewegen. Het had hem meer aangegrepen dan iemand ooit zou weten en Narsissa besefte dat maar al te goed. Er was niets wat deze gebeurtenis goed zou kunnen maken en Lucius leek dat op zijn beurt ook heel goed te begrijpen.

Aan het einde van de gang was Draco net zo van slag als zijn vader, al besefte hij dit zelf niet eens. Hij lag met open ogen naar Bibi’s rug te staren, die eens in de zoveel tijd wild schudde van het snikken. Tranen liepen over zijn wangen en lieten rode sporen achter, maar Draco kon zichzelf er niet toe zetten om ze weg te vegen. Uiteindelijk sloeg hij echter zijn armen om Bibi heen en trok haar dicht tegen zich aan alsof hij op die manier het verdriet kon laten verdwijnen. “Ik haat je,” zei Bibi op hese toon, maar probeerde niet los te komen uit Draco’s omhelzing terwijl deze zei: “Ik weet het.”
“Ik wilde dat jij het was. Ik wilde dat hij jou had vermoord,” snikte Bibi nu en Draco sloot langzaam zijn ogen. Hij wenste dat het zo was, had Voldemort hem maar vermoord. “Ik ook,” fluisterde hij daarom op bijna onhoorbare toon terwijl een traan langzaam over zijn wang gleed. “Ik ook,…”

Caitlin Edana Malfidus

Voor de mensen die niet kunnen ontcijferen wat eronder staat:

Caitlin Edana Malfidus
14/04/2002 om 03.46
Lengte: 43 cm Gewicht: 1730 gram.

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

“Alsjeblief Lumina, geef me het tegengif,” zei Bibi op zachte toon terwijl ze in een stoel neerzakte en met waterige ogen naar een rozige vlek staarde. Lumina grijnsde en zei: “Je wilde toch een drankje dat verdrietige gevoelens zou versterken? Ik vind dat je dan ook moet wachten tot het drankje uit je systeem is.” Bibi veegde een traan van haar wang en riep: “Lumina! Dat kan wel een jaar duren!” Lumina haalde echter enkel haar schouders op en zei: “Dat is niet mijn probleem.” Bibi schoot echter ineens overeind en greep Lumina bij haar gewaad terwijl ze gromde: “Dan zorg ik ervoor dat het jou probleem word. Geef mij het tegengif Lumina, ik heb een oorlog te winnen.”
“Wat zijn jullie aan het doen? Bibi had ik niet gezegd dat jij je netjes aan moest kleden, je ziet eruit als een slons,” zei Lilith kalm terwijl ze de bibliotheek van de rebellen in kwam lopen. “Daar had ik geen zin in,” mompelde Bibi met een zuur gezicht terwijl ze Lumina’s gewaad losliet en de baby van Lilith overnam. “Ze wilde graag wat tijd doorbrengen met haar mamma,” zei Lilith vrolijk en trok vervolgens Lumina mee de kamer uit, zodat Caitlin en Bibi even alleen konden zijn. En zodat zij even een hartig woordje met Lumina kon wisselen over het feit dat Bibi nutteloos was wanneer ze zo depressief was en Lumina dus het tegengif aan haar moest geven. Ze moesten zo snel mogelijk beginnen met het trainen van Harry Potter, deze keer zou hij zeker weten Lord Voldemort verslagen.

Bibi staarde met grote ogen naar de baby, die stilletjes terugkeek. En nu? Uiteindelijk besloot ze maar in een stoel te gaan zitten, maar bleef onzeker neerkijken op de baby. “Hallo,” zei ze uiteindelijk op zachte toon, maar toen de baby een geluidje maakte viel ze gelijk stil en keek hoe het kleine ding bewoog. Ergens vond Bibi het doodeng om Caitlin in haar armen te houden, maar ze besefte ook heel goed dat een baby nooit erger kon zijn dan een dooddoener met een verschrikkelijk ochtendhumeur.
“Dag Caitlin,” zei Bibi toen het stil bleef en weer maakte de baby een zacht geluidje terwijl Bibi haar nu neerlegde op haar schoot. Een vage glimlach verscheen op Bibi’s gezicht toen de baby één van haar vingers greep en deze naar haar mondje bracht. “Wat doe je?” vroeg Bibi op een zachte, bijna kinderlijke toon terwijl ze dichter naar Caitlin toeboog en zag hoe deze nu de vinger losliet. Onhandig greep het kleine handje naar een pluk losgeraakte haren van haar moeder, maar Bibi haalde deze nog net buiten bereik. “Oh nee, niet doen!” lachte ze terwijl ze plagend met een vinger op het kleine neusje tikte. Caitlin kraaide en maakte wilde bewegingen met haar armen en benen, maar het volgende moment gaapte ze uitgebreid.
“Zo, je hebt overduidelijk de mond van je vader,” zei Bibi grijnzend, maar het volgende moment keek ze geschrokken op toen de deur van de bibliotheek open zwaaide. “Tijd voor Caitlin om een dutje te doen en Lumina heeft het tegengif voor je gehaald. Dat werd ook wel tijd, Caitlin is al bijna een maand en je had nu Harry al aan het trainen gezet kunnen hebben als zij niet zo koppig was geweest,” zei Fly vrolijk terwijl ze naar binnen stapte en Caitlin uit Bibi’s armen plukte. “Ga Lumina maar zien, dan kun je eerder beginnen met trainen,” zei Fly nog voordat ze de bibliotheek weer uitliep en Bibi totaal overdonderd achterliet.

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

“Auw! Dat was niet eerlijk!” riep Harry uit terwijl hij de kelder doorvloog en op zijn rug belandde terwijl Bibi langzaam een wenkbrauw optrok. Spottend keek ze neer op de oudere jongen en zei eveneens spottend: “Denk je dat een dooddoener wel eerlijk speelt? Ik denk van niet Potter.” Na deze woorden gaf ze hem een schop in zijn ribben en keerde hem vervolgens de rug toe terwijl ze langzaam naar de andere kant van Harry’s trainingsruimte liep. “Als ik een dooddoener was geweest, zou jij nu dood zijn geweest,” zei Bibi terwijl ze zich weer omdraaide naar Harry en toekeek hoe deze het bloed van zijn gezicht veegde en vervolgens moeizaam opstond.
“Weet je zeker dat je geen dooddoener bent?” vroeg Harry terwijl hij naar Bibi keek, die nu langzaam haar armen over elkaar sloeg en naar hem keek. “Heel zeker Potter, anders had je nu plat op je rug gelegen, niets ziend naar het plafond kijkend en zou er iets heel belangrijks in je lichaam ontbreken,” zei Bibi op een toon die angstaanjagend veel op professor Sneep leek en Harry trok een wenkbrauw op. “Wat zou er ontbreken dan?” vroeg hij uiteindelijk onnozel en Bibi rolde met haar ogen voordat ze zei: “Je hartslag.” Het volgende moment richtte ze echter al haar toverstok op hem en riep: “Crucio!”
Harry’s ogen werden groot, maar het volgende moment dook hij opzij terwijl Bibi nog een paar vloeken op hem afstuurde. “Zou het misschien een idee zijn om tenminste je toverstok erbij te pakken en te proberen om mij te vervloeken?” vroeg Bibi na een moment droog terwijl Harry met zijn gezicht uit de grond kwam, maar liet hem het volgende moment hardhandig door de kelder vliegen. Met een klap kwam Harry tegen de muur aan en gleed vervolgens met een plof naar beneden, waarna hij bewegingloos op de grond bleef liggen terwijl Bibi geïrriteerd zuchtte. “Kiwi! Potter is weer bewusteloos!” riep ze kwaad en seconden later vloog de kelderdeur open en kwam Kiwi naar binnen.
“Het is de bedoeling dat je hem traint Bibi, niet vermoord,” zei ze bestraffend en Bibi haalde langzaam haar schouders op. “Ik gaf hem vandaag een praktijkles; wat kunnen dooddoeners doen wanneer je hun niet eerder vervloekt, deel 4,” zei ze vervolgens op kalme toon en grijnsde zuur terwijl ze eraan toevoegde: “Potter is nog niet snel genoeg, morgen dus een deel 5, en daarna deel 6. Net zo lang totdat hij leert dat hij mij moet vervloeken voordat ik de kans krijg hem te vervloeken.” Kiwi haalde langzaam haar schouders op en begon vervolgens Harry te verplegen terwijl Bibi de kelder uitliep.

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

Een kreet weerklonk door de kelder en even later lag Bibi plat op haar rug, met Harry Potter bovenop haar. “Het is fijn dat jij je zwerkbal reflexen terug hebt Harry, maar mag ik je erop wijzen dat ik geen snaai ben?” vroeg Bibi droog terwijl ze Harry van haar af duwde en langzaam opstond. Harry kreeg een kleur en stond ook langzaam op terwijl Bibi het stof van haar gewaad klopte en vervolgens naar de deur liep. “Meld je zo bij Fly in de keuken, we kunnen beginnen de laatste slag te plannen. Eindelijk ben je zover,” zei ze bij de deur, maar het laatste klonk nogal spottend. Harry knikte dat hij het begrepen had en met een klik sloot Bibi de deur weer.
Met snelle passen liep ze de trap op en ging de keuken in. Op de enorme eettafel lagen overal rollen perkament verspreid, maar op het midden was een grote landkaart vastgepind. Met een frons zakte Bibi neer in een stoel, die net weg probeerde te schuifelen en trok hem dichter naar de tafel toe zodat ze de kaart goed kon bekijken. Een grote ronde cirkel gaf aan waar Voldemort zijn kasteel lag en kleinere cirkels gaven de kampen aan van de reuzen en niet te vergeten te dementors. Als ze die kampen konden ontwijken en gelijk naar het kasteel van Voldemort gingen was er een grote kans dat ze veel minder rebellen zouden verliezen, de dementors en reuzen zouden niets doen wanneer ze hoorden dat Voldemort gevallen was. Bibi staarde naar de landkaart en beet zonder het te beseffen op haar nagels, er was iets aan het kasteel wat ze had gezien, maar wat was het nog maar?
Plots vloog de deur echter met een klap open en kwam Fly stralend naar binnen lopen terwijl de deur langzaam weer dichtviel en op die manier Ginny buitensloot. “Bibi! Ik ga trouwen!” riep ze blij uit, maar Bibi keek niet eens op terwijl ze zei: “Dat is leuk Fly.” Met een vrolijk gebaar stak Fly een hand onder Bibi’s neus en riep: “Moet je zien wat een mooie ring hij me heeft gegeven!” Bibi schoot achteruit toen Fly ineens haar hand onder haar neus stak en viel met stoel achterover terwijl Fly nu geschrokken haar mond bedekte met haar handen. “Gaat het Bibi! Ik dacht dat je luisterde!” riep ze uit terwijl Bibi langzaam weer uit de stoel omhoog kwam en de stoel oppakte voordat ze naar Fly keek. “Wie heeft je een ring gegeven en waarom?” vroeg ze toen en Fly’s grijns verdween ineens van haar gezicht toen ze besefte dat Bibi helemaal niet had gehoord wat ze zei.
“IK VERTEL JOU DAT IK GA TROUWEN EN JE LUISTERT NIET EENS! RON HEEFT MIJ EEN GEWELDIGE RING GEGEVEN EN GING ONWIJS ROMANTISCH VOOR MIJ OP ZIJN KNIEEN TOEN HIJ MIJ TEN HUWELIJK VROEG! EN JIJ LUISTERT NIET EENS WANNEER IK HET VERTEL!” schreeuwde Fly terwijl Bibi naar haar staarde alsof ze een tweede hoofd had gekregen. Het volgende moment verscheen er echter een enorme grijns op haar gezicht en omhelsde ze Fly terwijl ze riep: “Dat is geweldig! Ik zat al drie maand te wachten tot hij het eindelijk aan zou durven! Laat zien die ring!”
Glunderend stak Fly de ring onder Bibi’s neus die hem bekeek. Het was een gladde zilveren ring met één klein steentje die in de ring verwerkt was en plots maakte zich een verdrietig gevoel van Bibi meester. Fly zou alles krijgen wat zij nooit gekregen had. Verliefdheid, een verloving, een groot trouwfeest met al haar vrienden, een huwelijkstaart, een huwelijksreis en een gelukkig huwelijk! Bibi wierp een blik op haar eigen handen, zij had niet eens een trouwring. Zij had niet eens de kans om te scheiden! Het volgende moment herinnerde zich echter dat ze iets vrolijks tegen Fly moest zeggen en plakte een grijns op haar gezicht terwijl ze zei: “Wauw hij is prachtig! Gefeliciteerd Fly!” Het volgende moment vloog de keukendeur echter open en kon Bibi nog net een stap achteruit doen, waardoor Ginny niet haar, maar Fly omver rende.
“Ik wil bruidmeisje zijn! Ginny-bruidsmeisje! Rood-bruidsmeisje! Fly and Ron sitting in a tree K I S S nog wat meer!” riep Ginny blij uit terwijl nu ook de rest van de rebellen de keuken in kwamen, met een knalrode Ron in hun kielzog. Bibi glimlachte kort naar hem en stak haar duimen op, maar vervolgens richtte ze haar aandacht toch weer op de enorme kaarten. Ze had zich zojuist herinnert waar ze aan moesten denken!

(zie de tijd verstrijken, maanden gaan voorbij)

“Heb je haar alweer gezien Draco?” vroeg Narsissa op kalme toon terwijl ze over haar kopje naar Draco keek, die nu langzaam een wenkbrauw optrok. “Wie heb ik gezien moeder?” vroeg Draco vermoeid en trok langzaam een wenkbrauw op terwijl Narsissa nu fronste. “Je vrouw natuurlijk!” riep ze het volgende moment uit en Draco zette zijn kopje neer voordat hij iets onderuit zakte terwijl hij met een hand door zijn haren ging. “Als ik haar gezien had moeder, zou u dat dan niet gemerkt hebben?” vroeg hij uiteindelijk en Narsissa knikte langzaam toen ze besefte dat dit inderdaad het geval zou zijn geweest.
Draco gromde geïrriteerd en zakte nog iets verder onderuit in de stoel terwijl Lucius zijn krant iets opzij ging om op die manier het gesprek tussen zijn vrouw en zoon te kunnen volgen. “Waarom zoek je haar niet op?” vroeg Narsissa op dat moment en nu keek Draco haar zuur aan. “Misschien wil ik haar wel niet opzoeken,” zei hij uiteindelijk en voegde er na een moment van stilte aan toe: “Misschien wil zij wel niet gevonden worden.” Narsissa haalde haar schouders op terwijl ze mompelde: “Ik kan wel een paar manieren verzinnen hoe je haar makkelijk kunt vinden.” Een glimlacht verscheen op haar gezicht en iedereen die naar haar zou kijken zou meteen kunnen raden welke methodes zij zou gebruiken om ervoor te zorgen dat Bibi zo snel mogelijk terug zou komen.

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

Net toen Narsissa verder uit wilde wijden over de verschillende methodes die hij kon gebruiken en welke zij de beste oplossing vond toen zowel Draco als Lucius overeind schoot. Met grote ogen keek ze toe hoe de twee mannen naar de hal liepen en daar verdwijselden, was het is dat ze gezegd had?

“Zijn jullie klaar?” vroeg Bibi kalm en keek iedereen in de groep aan. Fly, Ron, Harry, Ginny, Lilith, Little, Kiwi, Celeone, Phoenix, Mimi en Lumina waren maar een paar van de bekende gezichten die Bibi toeknikten, wetend wat ze moesten doen. Een vage glimlach verscheen dan ook op Bibi’s gezicht, maar toen haar blik op een klein meisje met bruine krullen viel verdween de glimlach gelijk van haar gezicht. Met grote passen liep ze op het kleine meisje in de groene jurk af en zakte door haar knieën voordat ze ook maar een woord zei.
“Sabine, hadden wij niet afgesproken dat jij hier zou blijven? Je zou voor mij op Caitlin en Hermelien letten,” zei Bibi tegen het kleine meisje terwijl ze recht in de groen/bruine ogen keek. Het meisje knikte langzaam, maar sloeg vervolgens haar kleine armpjes om Bibi’s hals om haar een knuffel te geven. “Beloof dat je weer terugkomt?” vroeg ze op zachte toon en Bibi glimlachte naar haar terwijl ze zei: “Ik beloof het, ga nu maar snel weer naar binnen.” Het meisje knikte en rende vervolgens weer terug naar binnen terwijl Bibi langzaam overeind kwam en zich fronsend omdraaide naar de rebellen.
“Het is tijd om te gaan,” fluisterde Bibi, maar toch kon iedereen haar horen terwijl ze haar haren bij elkaar bond en de kap van haar mantel diep over haar ogen trok. De groep begon naar de rand van het Verboden bos te lopen en daar aangekomen keken ze allemaal verwachtingsvol naar Bibi, bijna alsof ze een speech verwachten. Bibi keek ze een moment aan alsof ze helemaal niet van plan was om ook maar iets te zeggen, maar uiteindelijk deed ze het toch.
“Dit is het moment! Het moment waarop de verpersoonlijking van al wat slecht is verslagen gaat worden! Dit is het moment waarop de laatste oorlog van de rebellen! Wij gaan ervoor zorgen dat onze kinderen en kleinkinderen een veilig plek krijgen om op te groeien! Natuurlijk heeft Harry Potter staat in de voorspelling, maar ik kan jullie nu al vertellen dat hij niet eens kan beginnen aan deze oorlog zonder onze hulp! Ik zal niet beweren dat we allemaal terug zullen komen! Ik zal niet beweren dat wij onschendbaar zijn! Maar nu je meegaat, op deze laatste oorlog, besef dat jij vecht voor de toekomst van iedereen! Wanneer jij valt, maar wij als groep de oorlog winnen! Heb jij geholpen de toekomst te hervormen! Wanneer wij Lord Voldemort verslaan zal het duidelijk worden dat niemand iets heeft gedaan zonder reden! Pas dan komt het besef dat wij bescherming hebben geboden voor de generaties na ons! Wij hebben gestaan voor de toekomst!”
Bibi’s stem weerklonk helder over het grasveld, maar toen de laatste klanken wegstierven verdwijnselde iedereen, enkel om te verschijnen in het kasteel van Lord Voldemort. Bibi haalde diep adem, in een poging zichzelf te kalmeren, maar de angst deed haar handen trillen als een blad in de wind. Ze had die zo vaak gedaan, maar nog nooit was ze zo bang geweest als op dit moment. Had ze wel de juiste beslissing genomen?
Zonder erbij stil te staan stapte ze uit de schaduwen, maar dat bleek de grootste fout te zijn die ze ooit had kunnen maken. Bijna gelijk gleed er een kille hand om Bibi’s hals en werd ze iets in de hoogte gehouden. Bibi ademde scherp in en haar handen krulden zich om de witte hand, beseffend dat ze deze nooit los zou kunnen krijgen. Harry stapte uit de schaduwen, zijn toverstok stevig in zijn hand geklemd, maar een kille stem zorgde ervoor dat hij als bevroren bleef staan.

“Blijf staan waar je staat Potter, anders gaat je kleine vriendinnetje eraan!” siste de kille stem van Lord Voldemort, maar op dat moment kwam Bibi in beweging. “Ik zou het geweldig vinden om je dat te zien proberen,” siste ze doodkalm terwijl ze zich los probeerde te rukken, maar het enige dat ze daarmee bereikte was dat haar kap afviel. Secondelang staarde Voldemort alleen naar haar, maar toen krulde er een onaangename grijns om zijn gezicht terwijl Bibi vocht om lucht te krijgen.
“Zo, zo, wat hebben we hier? De leider van de rebellen die mij persoonlijk een bezoekje komt brengen. Stom ding, besef je niet dat ik jou net zo makkelijk kan vermoorden als dat kind van jou? Wat bezield je om hierheen te komen, wetend dat ik zoveel sterker ben dan jij?” siste hij weer, maar zijn greep verslapte iets, waardoor Bibi adem kon halen. “Jij kunt helemaal niets! Je zit zo vol met die onzin! Voor jou informatie, mijn dochter leeft nog! Ze kan zelfs al bijna lopen! Jij bent zo geweldig dat je de wekker van mij ‘geliefde’ echtgenoot om zeep hebt gebracht!”
“Jij geniepige,…” begon Voldemort, maar Bibi onderbrak hem zonder te aarzelen, of beter gezegd, zonder na te denken over haar woorden. “Wat? Slang? Heb je de laatste tijd wel eens in de spiegel gekeken?” siste dan ook en Voldemort zijn hand sloot zich zo strak om Bibi’s keel dat ze nu helemaal geen adem meer kom krijgen. Op het moment dat Bibi vlekken begon te zien verscheen Draco ineens vanuit de schaduwen, Lucius met zich meeslepend. Het was overduidelijk dat de oudere man probeerde te voorkomen dat Draco op Voldemort en Bibi af zou gaan, maar er was nu nog weinig aan te doen.
Juist op het moment dat Draco, en daarbij automatisch ook Lucius tot stilstand waren gekomen voor de duistere heer, besloot Fly dat het nu wel genoeg was geweest en stapte uit de schaduwen. “Meneer Riddle, ik denk dat het totaal overbodig is om u te vertellen dat dit geen manier is om met een dame om te gaan, maar ik doe het toch. Dit is geen manier om met een dame om te gaan!” riep Fly terwijl ze met grote passen op Voldemort afliep en met haar handen op haar heupen voor hem bleef staan. Voldemort trok nu langzaam een niet bestaande wenkbrauw op en keek spottend naar Fly, hij leek helemaal niet van plan om Bibi los te laten. Zeker niet nu Lucius, Draco in een wurggreep beet had en hem langzaam bij de duistere heer vandaan sleepte.
Hiermee liet Voldemort gelijk weten dat hij Fly nog nooit eerder ontmoet had en het leek haar niets aan te staan de er niet naar haar geluisterd werd. Het duurde dan ook niet lang voordat ze ontplofte,…
“TOM MARVOLO RIDDLE! HAD IK NIET GEZEGD DAT JE BIBI NEER MOEST ZETTEN! DAN MAG JE HAAR NOG ZO AARDIG VINDEN, MAAR ZE WORD NU AARDIG BLAUW! ZET HAAR NEER VOORDAT IK MIJN TOVERSTOK ZO VER JE ACHTERSTE IN RAM DAT JE DE REST VAN DE WEEK HOUTSPLINTERS OPHOEST!” brulde Fly op vol volume en Voldemort liet van schrik Bibi los. Deze belandde hoestend op de grond en terwijl ze vocht om adem te kunnen halen kwam Ginny ook de schaduwen uit en maakte daarmee de verwarring compleet. “Meisjes plagen, kusjes vragen! Meisjes plagen, kusjes vragen!” zong ze op vrolijke toon terwijl ze rondjes om Voldemort rende, die nu aardig duizelig leek te worden.

“Genoeg!” bulderde Voldemort uiteindelijk en maakte een beweging met zijn arm waardoor het kleine groepje rebellen naar achteren vloog. Op hetzelfde moment stapten alle dooddoeners uit de schaduwen en gingen voor Voldemort staan. “Pak ze!” siste deze op kille toon, maar wreef over zijn slapen alsof hij een opkomende hoofdpijn weg probeerde te wrijven. De dooddoeners trokken op hetzelfde moment hun toverstokken terwijl Harry beschermend voor de drie vrouwen ging staan. Maar juist op het moment dat de dooddoeners spreuken uitspraken kwamen de andere rebellen uit de schaduwen en verscheen er een doorzichtig schild voor het groepje de ze leek te beschermen.
Verwilderd keek Bibi om zich heen en zag dat Lilith vlak naast hun stond, haar handen opgeheven en haar ogen gesloten alsof het enorm veel kracht koste om het schild op te roepen. “Kom op!” riep ze uit en op dat moment leek iedereen in de beweging te komen. Toverstokken werden gegrepen en mensen krabbelden snel overeind, net voordat Lilith het schild liet verdwijnen. Nog geen minuut later stond iedereen met elkaar te vechten en Bibi voelde hoe een spreuk langs haar hoofd ging.
Dit was echt het moment, nu moesten er keuzes gemaakt worden. Zonder dat ze er echt bij stil stond vervloekte Bibi een dooddoener voor haar en gaf één achter haar een elleboog. Een akelig krakend geluid gaf aan dat de neus van de persoon achter haar gebroken moest zijn. Op dit moment kon het haar echter niets schelen, als zij anderen niet verwondde zouden ze haar zeker vermoorden. Een geschrokken stem achter Bibi riep haar plots, boven alle verwarring en lawaai uit en als in slowmotion draaide ze zich om. Haar gewaad wapperde achter haar aan, maar op het moment dat ze een groene spreuk op zich af zag komen bleef ze als bevroren staan. Bibi ademde scherp in en sloot langzaam haar ogen, niets kon de vloek des doods tegenhouden.
Beelden die Bibi zich duidelijk kon herinneren schoten voor haar ogen langs, maar de meeste dingen die ze zag waren toch haar dochter. Caitlin toen ze pas geboren was, die rechtop ging zitten, die kroop, die haar eerste woordje zei. Caitlin die naar haar lachte, of zelfs gewoon sliep en niets van haar omgeving merkte. Dat wilde ze niet missen! Ze wilde haar dochtertje hier niet achterlaten, alleen, zonder haar moeder. Ze moest iets doen, maar wat?
Met een ruk opende ze haar ogen weer en hief langzaam haar handen op, alsof ze zich wilde beschermen tegen de vloek. Een stem in haar achterhoofd vertelde haar dat het geen goede actie was, maar haar lichaam weigerde nu nog dienst. Versteend van angst bleef ze staan waar ze stond, haar armen opgeheven naar de dood die langzaam op haar af leek te komen. Tranen brandden in haar ogen, maar alsnog bewoog Bibi niet. Het beeld van Caitlin was op haar netvlies gebrand terwijl ze gehate groene straal nu bijna tastbaar leek. Langzaam sloot Bibi haar ogen weer terwijl er traag een traan over haar wang gleed.
Bibi bleef staan waar ze stond, niet in staat zich te bewegen, maar ook niet met de wens om dood te gaan. Toen ze plots omver werd gestoten schoot het door Bibi’s hoofd dat ze niet had verwacht dat de spreuk pijn zou doen, maar toen ze langzaam haar ogen opende besefte ze dat ze niet door de spreuk was geraakt. Ze staarde recht in twee grijze poelen waarin haar angst duidelijk weerspiegeld werd. Met grote ogen bleef ze naar haar echtgenoot staren terwijl haar hersenen probeerden te verwerken dat ze niet dood was, maar dat Draco haar gered had van een zekere dood. Stukje bij beetje drong het tot Bibi door dat hij zichzelf in gevaar had gebracht door haar te redde en dat haar handen zijn gewaad beethadden alsof ze hem nooit weer los zou laten.
Bijna onmerkbaar schudde Bibi haar hoofd toen het tot haar doordrong wat Draco van plan was, maar dat veranderde niets aan zijn plan. Met een zacht geluid verdwijnselde hij met Bibi in zijn armen terwijl Harry Potter nu tegenover Lord Voldemort stond in de laatste strijd die geleverd zou worden,…

“Ga van me af! Waar zijn we! Ga van me af!” riep Bibi op het moment dat het tot haar doordrong dat ze zich niet langer in het strijdgewoel bevonden. “Ga van mij af!” riep ze weer toen Draco niet bewoog en voegde daar na een moment van stilte aan toe: “Ik moet mijn vrienden helpen!” NU trok Draco langzaam een wenkbrauw op en zei op kalme toon: “Ze redden het ook wel zonder jou.” Bibi vloekte en duwde Draco ruw van haar af terwijl ze overeind krabbelde en even verward in de rondte keek. Waren ze nu op Zweinstein. De gedachte kwam ineens bij Bibi op toen ze haar omgeving langzaam herkende, maar toen ze door een gat in het bomendek een groene gloed in de verte zag ontstak ze in woede.
“Jij rotzak! Dat jij totaal geen eergevoel hebt betekend niet dat ik dat ook niet heb!” riep Bibi woedend uit en draaide zich vervolgens om naar Draco, klaar om hem te slaan. Hij ving haar pols met gemakt op en trok Bibi met een ruk dichterbij. Zijn blik verduisterde gevaarlijk en hij siste: “Denk je dat ik het een fijn idee vind om mijn vader daar achter te laten, natuurlijk met het risico dat hij niet levend eruit komt? Het is gewoon de waarheid wanneer ik je vertel dat wij geen van beiden iets toe te voegen hebben aan die strijd. Wanneer jij aangevallen word zal ik je redden, maar andersom zal dat net zo goed gebeuren.”
Een moment lang keek Bibi zuur naar Draco, maar het volgende moment trok ze haar arm met een ruk los en begon het bos uit te lopen. Met vernauwde ogen keek ze naar het groene licht in de verte, je hoefde geen waarzegger te zijn om te kunnen vertellen dat daar het gevecht werd gehouden. Even bleef Bibi stilstaan om naar het gevecht te kunnen kijken, maar het volgende moment werden haar gedachten verbroken door een beweging in haar ooghoeken. Met een ruk keek ze opzij en zag Sabine aankomen met Caitlin in haar armen. Bibi trok wit weg en keek om, om te zien of Draco hun ook aan zag komen, maar deze staarde vol verbazing naar het licht in de verte.
Snel rende ze naar het meisje toe en plukte Caitlin uit de armen van de vijfjarige voordat ze door haar knieën zakte en vroeg: “Wat doe jij hier? Ga naar binnen!” Het meisje keek haar even met grote ogen aan, maar draaide zich vervolgens om en rende snel weer terug naar de schuilplaats van de rebellen terwijl Bibi wanhopig een manier probeerde te verzinnen om Caitlin te kunnen verbergen voor haar man. Toen ze echter omkeek zag ze dat dit al te laat was, Draco had al gezien dat ze de baby op haar arm had en kwam nu met grote passen op hun aflopen.
Vlak voor Bibi bleef hij staan en keek emotieloos naar zijn dochter, even later verplaatste hij zijn blik echter naar Bibi en keek naar haar alsof hij er niets van begreep. Bibi voelde zich verschrikkelijk ongemakkelijk onder de starende blik en voelde zich verplicht om uitleg te geven over de situatie. “Ik kon haar niet laten vermoorden, maar niemand mocht het weten. Zelfs jij niet. Ik kon niet riskeren dat Voldemort achter mijn familie aan zou gaan. Mijn moeder en zusjes zijn veilig, maar een baby verbergen is iets moeilijker. Voldemort moest geloven dat hij haar vermoord had, anders zou hij net zo lang zoeken totdat hij haar gevonden had. Ik moest wel,” fluisterde Bibi op zachte toon terwijl ze Caitlin beschermend tegen zich aandrukte.
Draco sloeg echter ineens zonder een woord te zeggen zijn armen om Bibi heen, die onbewust in elkaar dook. Minutenlang stonden ze zo, zwijgend in het licht van de maan op de plek waar ze elkaar voor het eerst hadden ontmoet. Voor het eerst in jaren voelde Bibi zich beschermd en misschien zelfs gelukkig, maar toen Draco zacht in haar oor begon te fluisteren verstijfde ze toch iets. “Ik ben blij dat jij de tegenwoordigheid van geest had om haar te beschermen. Ik had graag gewild dat je mij had verteld dat ze nog leefde, maar ergens besef ik dat het niet kon. Ik kan er alleen maar blij om zijn. Ik,…” fluisterde Draco, maar de laatste woorden werd door een luide knal weggevaagd.
Met een ruk draaide Bibi zich om naar de groene gloed en zag dat deze nu rood en oranje uitsloeg. “Nee!” riep ze uit en voordat Draco haar tegen had kunnen houden rende ze met Caitlin in haar armen terug naar het bos verdwijnselde weer. Draco keek even geïrriteerd, maar het volgende moment liep hij ook naar het bos en verdwijselede ook, het was niet moeilijk om te raden waar Bibi heen was gegaan,…

Stomverbaasd stond Bibi voor het brandende kasteel. Caitlin had inmiddels een keel opgezet, maar Bibi kon zichzelf er niet toe zetten het kleine meisje te troosten. Met open mond keek ze naar het groepje rebellen dat met brede grijnzen naar het brandende kasteel stonden te staren alsof ze een gezellige familiefeestje hielden. Snel telde Bibi het groepje maar verstarde toen ze tot de ontdekking kwam dat Celeone ontbrak.
Op hetzelfde moment zag ze echter dat Kiwi bij iemand op de grond zat en ze haalde opgelucht adem toen ze Celeone op dat moment hard hoorde roepen: “Laat me met rust! Dat prikt! Rot op voordat ik ding in je strot ram!” Een langzame grijns verscheen op haar gezicht, maar op dat moment kreeg Fly haar in het oog en die leek niet blij. Ze opende haar mond al om Bibi de volle laag te geven, maar op dat moment schoot Ginny langs haar heen en begon fanatiek te vertellen hoe Voldemort verslagen was door haar enige en natuurlijk grootste liefde.
“Bibi! Hij is dood!” riep Ginny uit terwijl ze het bloed van haar gezicht veegde, maar voor het de verandering niet over de rode kleur ervan had. “Echt waar! Harry vervloekte Voldemort en toen deed haar ‘aaahh’ en ‘brgfffrrrr’ en toen ‘Kawham!’ en toen was er een hoop vuur! Maar geen Voldemort meer! En het vuur deed ‘ssssssssss’ en toen riep Lilith ‘we moeten gaaaaaaaaaaan!’ en we waren nog maar net buiten of het kasteel deed ineens ‘wham!’ De brok stukken vlogen overal en landen naast ons! Kffff, kffff, kfff! Overal stukken beton en schedels van die vieze,zeer niet rode troon van Voldemort!” vertelde Ginny opgewonden terwijl ze luid en duidelijk de geluiden van onder andere de brokstukken nadeed en natuurlijk niet vergat om wijde gebaren te maken met haar armen.
Bibi was zo verbaasd dat ze niet eens leek te merken dat Lilith de luid huilende Caitlin uit haar armen plukte terwijl Ginny rustig verder ging met uitleggen. “,… en ik stond naast Benentrix en ze riep ‘alba kadlabla maar ze kon het niet goed zeggen omdat ze een paar tanden miste! Ik heb altijd al gezegd dat mijn knuppel nog van pas zou komen! Maar nu ben ik hem wel kwijt, want het vuur heeft hem opgegeten,…” Ze ging nog verder, maar op dat moment luisterde Bibi niet meer en draaide zich langzaam om naar Draco, alsof ze zich op dat moment pas herinnerde dat hij er stond.
Draco keek met grote ogen naar haar, maar zei geen woord. Hij zag lijkbleek en een scherp gevoel in Bibi’s hart zorgde ervoor dat ze naar hem toe liep. Draco zag lijkbleek alsof hij zich zojuist iets bedacht had, maar toen Bibi langzaam een hand ophief naar zijn gezicht verscheen er een ijzige blik in zijn ogen en deed hij een stap naar achteren. Langzaam schudde hij zijn hoofd terwijl Bibi nu keek alsof iemand haar zojuist een klap in het gezicht had gegeven. Ze wilde iets zeggen, maar op het moment dat ze haar mond opende verdwijnselde Draco en werd ze omringt die haar vrienden.

Glimlachend bekeek Bibi haar vrienden, ze waren allemaal zo gelukkig. Ze hadden de oorlog gewonnen! Maar tegen welke prijs,…

bibi · 5e jaars Verdiend: 45 Sikkels Woonplaats: Groningen-stad

Epiloog.

Lord Voldemort was verslagen en langzaam maar zeker kwam de magische wereld weer tot leven. Mensen waren begonnen aan het herbouwen van de wereld zoals ze hem voor de oorlog gekend hadden. Veel vrienden, kennissen en zelfs familieleden zouden ze niet weer terug zien, maar op dat moment leek dat er weinig toe te doen. De man, die ze zo gevreesd hadden dat ze zelfs zijn naam niet uit durfden te spreken was voorgoed verslagen. Nu was er geen kans meer dat hij terug zou keren. Nu was het tijd om het zonlicht weer onder ogen te komen en opnieuw te beginnen met hun levens.
Wat mensen zich echter niet beseften was het feit dat sommigen zich nog steeds in de nasleep van de oorlog bevonden. Dat er nog steeds mensen waren die vochten om te overleven, al moesten ze nu was wonden en trauma’s af zien te komen, niet van een duistere tovenaar die de wereld over wilde nemen. Zo ook in het landhuis van de familie Malfidus,…

Zonder iets te zeggen keek Draco hoe zijn moeder, bleek en vermoeid naast zijn vaders bed zat. De tranen stonden in haar ogen, maar ze deed haar best om ervoor te zorgen dat deze niet zouden vallen. “Ik was net op tijd, waarom word hij niet beter? Ik was op tijd,” hoorde Draco zijn moeder mompelen terwijl haar ogen op het gezicht van Lucius gericht waren. Draco trok nu langzaam een wenkbrauw op en staarde naar zijn vader, die bleek en bewegingloos in het enorme eikenhouten bed lag.
Sinds de aanval op Lord Voldemort leek het haast alsof Lucius tussen leven en dood leek te zweven. Hij was waarschijnlijk geraakt door een stukken vallend puin voordat Narsissa hem was komen redden en was nu comateus. Zijn geest werd gevangen gehouden in een lichaam dat niet langer mee wilde werken, er was geen manier om aan zijn gezin te laten weten dat hij merkte dat ze er waren. Narsissa bleef voortdurend aan zijn zijde en sprak vaak tegen hem, alsof ze gewoon in de salon zaten en een kopje thee dronken.
De laatste paar dagen had ze het alleen gehad over het feit dat Caitlin nog leefde en nu Bibi hem foto’s toe had gestuurd met hun dochter die langzaam opgroeide kreeg Lucius alle foto’s onder zijn neus gedrukt. Het leek Narsissa weinig uit te kunnen maken dat haar man zijn ogen gesloten had en de foto’s overduidelijk niet zag, ze bleef maar door kletsen. Draco rolde met zijn ogen, maar het volgende moment liep hij de slaapkamer uit en ging in de bibliotheek zitten om toch een moment alleen te kunnen zijn.
Met een zucht keek hij naar de foto’s van zijn dochter, die verspreid over de lage tafel lagen. Caitlin in de armen van die schreeuwlelijk, knalrood van het huilen, Caitlin in de armen van die rode gek terwijl de rest van de rebellen om hun heen stonden, Caitlin in de armen van Bibi, met een brede grijns op haar gezichtjes geplakt terwijl Bibi voorzichtig haar haren los probeerde te maken. Caitlin die door de kamer kroop en een hap lippenstift nam voordat Bibi haastig op haar afliep en het weer uit haar mondje haalde. Caitlin die een la overhoop haalde of juist een vaas van een tafel trok terwijl één van de rebellen aan kwam rennen. Een grijns gleed over Draco’s gezicht, de rebellen hadden overduidelijk hun handen vol aan zijn dochter, toch iets dat ze van hem geërfd had.
Het volgende moment verdween de grijns echter als sneeuw voor de zon terwijl hij zich besefte dat, dat talent ook van zijn vrouw kon komen. Bibi kon iemand als geen ander dwarszitten, soms door aanwezig te zijn, maar soms juist ook door niet aanwezig te zijn. Hoe ze het deed was voor Draco een raadsel, maar ze verdween nooit meer uit zijn gedachten. Als Caitlin de rebellen zo rond kon laten rennen was het zeker dat ze dat van Bibi geërfd had en dat de rebellen zeer veel om haar moesten geven. Ze zouden haar beschermen, wat het hun ook zou kosten,…

Een kreet kwam uit de kamer van zijn ouders, maar Draco besteedde er geen aandacht aan, zijn moeder maakte tegenwoordig zoveel vreemde geluiden wanneer ze het idee had dat zijn vader enig teken van leven vertoonde. Draco zuchtte, wierp een onverschillige blik op zijn horloge en verdwijnselde vervolgens zonder ook maar een moment van aandacht aan zijn jubelende moeder te hebben besteedt.
Met een zachte plof verscheen hij in een kamer boven De Lekke Ketel, het was tijd voor wat ontspanning. Draco zakte neer in een grote gemakkelijke leren stoel en sloot zijn ogen terwijl het zonnetje zwak door de gordijnen kwam. Het volgende moment werden er echter twee handen over zijn ogen gelegd en fluisterde een hese stem in zijn oor: “Raad eens wie?” Draco rolde met zijn ogen, al kon niemand het zien en zei ongeïnteresseerd: “Ik heb je ingehuurd, volgens mij is het redelijk overbodig om dan te raden wie je bent.”
Draco kwam langzaam overeind, waardoor de handen van zijn ogen gleden en hij draaide zich langzaam om naar de jonge vrouw. Haar haren waren zwart en toch hadden haar ogen een blauwe kleur. Ze was mooi om te zien, maar daar was ook alles mee gezegd. “Lieverd, ik probeer het alleen zo leuk mogelijk voor je te maken,” zei de vrouw weer op hese stem, maar deze keer kwam ze vlak voor Draco staan en wiegde langzaam met haar heupen. “Ik denk dat het leuk genoeg is wanneer je begint,” zei Draco op ijzige toon en een lome grijns verscheen op de vrouw haar gezicht terwijl ze langzaam een hand om zijn nek liet glijden. “Laat ik dat dan maar doen,” mompelde ze net voordat haar lippen die van hem raakten.
Het volgende moment voelde hij iemand echter zacht op zijn schouder tikken en fronsend maakte zijn zich los van de vrouw voordat hij zich omdraaide. Seconden later wenste hij echter dat hij dat niet gedaan had, want een vuist kwam niet bepaald onzacht in aanraking met zijn gezicht. De donkerharige vrouw keek geschokt toe hoe een blonde vrouw met grijze ogen voor de man bleef staan, maar geen woord zei. Het volgende moment leek ze de vrouw echter in de gaten te krijgen want ze gromde op zachte, maar toch gevaarlijke toon: “Ga, voordat ik iets doe waardoor ik in Azkaban kom.” De vrouw bedacht zich geen tweede keer en verliet haastig de kamer terwijl Bibi nu haar volle aandacht op Draco richtte.

“Vieze leugenachtig rotzak! Dacht je soms dat ik er niet achter zou komen!” schreeuwde Bibi en schopte Draco tegen zijn schenen, juist om het moment dat deze zijn handen van zijn gezicht haalde. Hij slaakte een kreet van pijn, maar het volgende moment siste hij woedend: “Net of het jou iets kan schelen! Ik heb je sinds Voldemort is verslagen al niet meer gezien! Voor het geval je het vergeten bent, ik ben nog altijd een man en die hebben zo hun verlangens!”
Bibi gromde woedend en haalde weer uit naar Draco, maar deze keer was hij erop verdacht en greep Bibi’s pols voordat hij haar in één beweging tegen de muur duwde. “Oh nee Draco Malfidus! Dit kun je niet op mij afschrijven rotzak! Jij hebt mij verlaten! Jij wilde niet met mij delen wat er aan de hand was! Op een moment waar ik jou behoorde te helpen besloot jij te zwijgen en met je staart tussen je benen te vluchten! Ik was bereid je te helpen, maar jij wilde mij niet toelaten in je leven!” schreeuwde Bibi op vol volume, maar Draco bewoog niet terwijl Bibi verder ging. “Ik heb je telkens weer laten weten dat je een deel van mijn leven uit mocht maken! Ik heb je foto’s gestuurd en brieven, maar nooit liet je iets weten! En wanneer ik dan hierheen word gedwongen doordat jij vreemd wil gaan probeer je het ook nog op mij af te schuiven!” riep ze, maar nu viel het Draco op dat ze niet alleen kwaad was, maar ook gekwetst door zijn gedrag.
Een zachte snik kwam dan ook over haar lippen terwijl ze haar pols los probeerde te trekken uit haar greep en zei: “Ik heb drie maand aan het drankje gewerkt om je vader weer te wekken en dit is mijn beloning?” Bibi haalde diep adem om verder te gaan, maar op het moment dat ze dat deed greep Draco zijn kans en drukte zijn lippen op die van haar. “Het spijt me,” mompelde hij zacht tegen haar lippen en juist die drie kleine woorden namen Bibi alle wind uit de zeilen. “Niet doen,” mompelde ze toch zacht toen zijn lippen zacht over die van haar gleden, maar Draco leek niet naar haar te luisteren.
Zijn armen gleden langzaam om haar middel en trokken Bibi dicht tegen hem aan terwijl haar armen nu om zijn hals gleden en haar handen zich in zijn haren vlochten. Zijn tong gleed langzaam over haar lippen, vragend om toestemming. Even later opende Bibi dan ook haar mond en langzaam verkenden ze elkaar alsof ze elkaar voor het eerst kusten. Draco’s tong gleed langs haar tanden en masseerde vervolgens zacht haar tong waardoor Bibi zich met een zacht geluid dichter tegen hem aandrukte. “Je vader is nu wakker,” murmelde Bibi zacht tegen Draco’s huid terwijl haar lippen over zijn kaaklijn gleden, maar Draco schudde zacht zijn hoofd en mompelde: “Niet praten, niet nu.”
Met die woorden tilde hij Bibi van de grond en legde haar langzaam weer neer op het bed terwijl zijn lippen die van haar nooit verlieten… Langzaam gleden zijn handen over haar gewaad en duwden deze zacht van haar schouders terwijl Bibi handig de knoopjes van zijn blouse opende.

(stel hier maar een stuk voor, dat mag ik hier niet schrijven Wink

zullen de modjes niet blij mee zijn denk ik)

Haar haren lagen uitgespreid over het kussen en haar ogen waren gesloten, maar alsnog sierde een glimlach Bibi’s gezicht. Draco kon zichzelf niet beheersen en boog langzaam naar beneden om haar lippen te kussen. Bibi grijnsde tegen zijn lippen, maar verdiepte de kus vervolgens, enkel om een teleurgesteld geluid te maken op het moment dat Draco zich weer terugtrok. Toen zijn lippen echter een gevoelig plekje achter haar oor beroerden gleed verscheen er kippenvel op haar hele lichaam en vergaf ze Draco dat hij haar lippen tijdelijk vergat.
“Ik heb het al eerder gezegd, maar volgens mij hoorde je me toen niet. Ik houd van je,…” fluisterde Draco tegen haar hals en Bibi keek hem nu met een ruk aan terwijl de woorden langzaam tot haar doordrongen. Op het moment dat Draco echter begon te twijfelen of hij er juist aan had gedaan om haar zijn gevoelens te vertellen verscheen er een glimlach op Bibi’s gezicht en ze drukte kort haar lippen op die van hem.
“Weet je?” vroeg ze en drukte weer kort haar lippen op die van hem voordat ze verder ging: “De afgelopen drie maand heb ik mezelf een paar vragen gesteld.” Weer drukte ze kort haar lippen op die van Draco, maar deze keer duwde ze hem op zijn rug en ging bovenop hem zitten, het laten tegen haar lichaam geklemd en haar knieën elk aan een zijde van zijn lichaam. Draco opende zijn mond om iets te zeggen, maar Bibi legde snel een vinger op zijn lippen, waardoor hij niet de kans kreeg om ook maar iets te zeggen. “Toen ik eenmaal antwoord had op die vragen, besefte ik mij één ding,…” zei Bibi en drukte weer haar lippen op die van Draco, maar deze keer duurde het iets langer voordat ze weer rechtop zat.
Met en geamuseerde glimlacht merkte Bibi op dat Draco’s ademhaling sneller ging en gleed langzaam met één vinger over zijn borstkast voordat ze voorover boog en tegen zijn lippen fluisterde: “Ik houd ook van jou,…” Draco grijnsde voor een moment breed, maar het volgende sloeg hij zijn armen om Bibi heen en trok haar dicht tegen zich aan terwijl hij mompelde: “Nu ik je weer heb, laat ik je nooit weer gaan,…”

[center]The End,…[/center]

Nog even voor de goede orde de statistieken na 6 jaar:

Fly & Ron zijn getrouwd, het was een prachtige bruiloft! Al kwam de dominee soms niet boven Fly uit en heeft de taart het door een ongelukje van Ginny niet overleefd,… Met een half jaartje verwachten zij hun eerste kind…
Ginny en Harry zijn gaan samenwonen en hebben wat problemen met de inrichting. Harry vind het namelijk niet mooi wanneer alles rood word,…
Lilith is een wijnmakerij begonnen en schrijft historische boeken met een geweldige romantische tint erin.
De tweeling hebben een poging gewaagd en hebben Zweinstein weer helemaal opgebouwd. (phoenix & Mimie)
Kiwi heeft haar eigen Medische kliniek opgestart en helpt nog altijd enthousiast mensen.
Celeone geeft les op het vernieuwde Zweinstein en heeft een oude vriend terug gevonden in het Verboden bos,… Dag Spittfire!
Little is een grote meid geworden en heeft een lieve vriend gevonden die zelfs met Fly op kan schieten!
Sabine zit nu in haar 2de jaar van Zweinstein en doet het geweldig!
Narsissa was zo in de war nadat haar man weer bij is gekomen dat ze de huiself Rozemarijn vrij heeft gelaten per ongeluk.
Hermelien is bibliothecaresse geworden op het nieuwe Zweinstein en lijkt het verleden in het verleden te laten.
Lumina heeft een nieuwe kelder gevonden om te terroriseren, al lijkt de eigenaar van het huis het geen ramp te vinden en bezoekt haar vaak. Ze maken zelfs wandelingen, die relatief veilig zijn wanneer ze hem niet probeert de verdrinken in het meer *kuch*Blaise*kuch*
Narsissa en Lucius zijn zeer gelukkig met hun kleinkinderen en nemen dan ook alle tijd om ze te kunnen zien.
Draco en Bibi zijn weer samen gaan wonen. Ze hebben hun huwelijk nog een keer overgedaan voor het ministerie, zij verwachten met twee maand hun vierde kind,…