[AF] Een normale HP Freak?

Skywalker · Geplaatst: Do Jul 14, 2005 16:32

HOOFDSTUK 1
"Lilian kom nu naar beneden, je zit al de hele dag op de computer!" Schreeuwde mijn moeder.
Ik zuchtte en sloot de computer af, ik sjokte naar beneden en ging aan tafel zitten met mijn ouders en broertje.
Ik zal ze even voorstellen, mijn moeder, ze is 35 jaar, ze heet Marieke.
Mijn vader, 37 jaar, hij heet Andrew.
Mijn broertje, 7 jaar oud, zijn naam is Tom.
En ik, 11 jaar oud, mijn naam is Lilian.
Ik ben een onwijze Harry Potter Freak, ik zit dan ook heel vaak op HarryPotterFreakz.com, de hele dag eigenlijk. Ik vind het geweldig om te forummen enzo.
Mijn ouders noemen het een obsessie, ik een hobby.
Mijn gehele kamer was in de sfeer van Harry Potter.
Ik zat, net als alle andere Freaks, te wachten op Harry Potter and the Half-Blood Prince, ik was nogal slim voor mijn leeftijd, en kan daarom prima engels ervoor.
"Lilian, dit wordt een beetje te gek" begon vader, ik keek hem zwijgend aan om geen huisarrest te krijgen voor brutaal zijn.
"wat wordt een beetje te gek?" Vroeg ik langzaam.
"Dat Potter gedoe" zei vader spottend.
"Wat bedoel je pap?" Vroeg ik.
"Ik denk dat je het nieuwe boek maar niet moet kopen" zei hij.
Ik sprong op, "wáát?" Bulderde ik.
Mijn moeder en mijn vader barstten in lachen uit, zelfs Tom moest lachen.
Ik ging nors weer zitten, mijn ouders, met name mijn vader, vond het geweldig om mij te plagen met Harry Potter.
Na het eten stond ik zonder iets te zeggen op en denderde de trap op, daar ging ik direct weer achter de computer.
Een nieuw privé bericht... Ik klikte erop, en zag dat het kwam van...
'geheime nick'?
Ik las het berichtje door;

Hallo Lilian!
Jij moet vooral eens naar het station gaan, waar de klokken luiden!

Groetjes, mij.

Ik keek alleen maar stomverbaasd naar het beeldscherm, naar het station gaan waar de klokken luiden?
Ik besloot maar dat het een grap was van iemand die me wou beetnemen. Trouwens... Hoe kende diegene mijn naam?
Mijn nick was namelijk FrootLoops.
Ik ging weer verder met wat ik normaal altijd deed... Chatten, discusseren... en ander spul.
"Lilian! Een vogeltje vloog mijn kamer in!" zei Tom die mijn kamer kwam binnenrennen.
Ik volgde mijn broertje naar zijn kamer en schrok me een ongeluk.
"Dat is geen vogeltje Tommy, dat is een uil" stamelde ik.
Tom liep naar de grijze uit toe en streelde hem op zijn vleugel.
De uil kraste, en ik zag dat hij een brief bevatte.
Ik maakte de brief voorzichtig los, en las de inhoud die was geschreven in groene inkt;

Geachte Lilian Lupin
Ik kan u mededelen dat u bent aangenomen op Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus Pocus.
Wij verwachten u op 1 semtember op het Kings Cross Station.
De schoolbenodigdheden staan op de lijst, die bij deze brief staat.

Hoogachtend
Minevra Anderling Assistent Schoolhoofd
Ik keek even twee tellen lang naar de brief, voor ik in lachen uitbarstte, ik was op 16 juli jarig, het boek kwam toevallig op diezelfde datum uit.
Waarschijnlijk had Sammy, mijn beste vriendin dit gedaan. Zij wist hoe gek ik was van Harry Potter.
Lachend verjaagde ik de uil, en stelde Tom gerust dat er geen nieuwe 'vogeltjes' naar binnen zouden vliegen.
Met de brief in mijn hand las ik de benodigdheden, ze waren wel nauwkeurig beschreven... vond ik.
Eenmaal terug op mijn kamer hing ik de brief en lijst op mijn Harry Potter prikbord, en dook weer achter de PC.
Nieuw bericht. Ik klikte erop en opnieuw stond er geheime nick;

Oké, nu weet je dus welk station, mijn klokken luiden geval was een grap. Kom naar het station dat in de brief vermeld staat voor meer informatie

Groetjes, mij

Mijn hoofd was een warboel, wie was die geheime nick? En vooral, wat deed een uil in ons huis?
Ik sloot de computer maar af en pakte Harry Potter en de Geheime Kamer, ik begon te lezen waar Harry zo eenzaam was omdat de rest van de school dacht dat hij de erfgenaam van Zwadderich was.
Na een uur of 2 hield ik op lezen, want weer riep mijn moeder mij.
Ik kwam de trap af en zag direct wat er was, nog drie van die brieven lagen in mijn moeders hand.
"Wat is dat?" Vroeg ik onschuldig.
Ik zag dat mijn moeder eentje al had opengemaakt, ze leek kwaad.
"Dit slaat nu echt nergens op! En waar haal jij uilen vandaan jonge dame?"
[OOC] Reageren kan via PB en dat daarboven moet de kaft voorstellen, die foto is een Lilian die ouder is (kon niet zo snel een elfjarige vinden)

Skywalker · Geplaatst: Vr Jul 15, 2005 19:25

HOOFDSTUK 2
Ik slikte, "uilen? Waar?"
Mijn moeder was bij de dierenbescherming, en ze vond uilen of andere vogels, brieven rond laten brengen, dieren mishandeling. Ik snapte niet waarom eigenlijk, maar het had geen zin om het te vragen. Dan begon ze namelijk met een ellenlange preek, die het ene oor erin, en de via de andere oor eruit ging.
"Uilen hier!" Zei mijn moeder, ze begon lichtelijk te flippen.
"Ik heb niets gedaan!" Riep ik tevergeefs, ze zou me nóóit geloven.
"Lilian jij bent hier de enige die van Potter houdt!" riep mijn moeder schril.
Ik keek haar aan en herhaalde "ik heb niets gedaan"
Mijn moeder keek me kwaad aan en leek tot een conclusie te komen, "jij leest dat gestoorde nieuwe boek niet. Als de postbode het brengt, stuur ik het linea direct retour" zei ze.
Ik schrok me een ongeluk! "WAT!" Riep ik uit.
Mijn moeder verliet de woonkamer en ging naar boven wat betekende dat het gesprek was afgerond.
Ik liet me neerzakken op de bank en begon zachtjes te snikken, "al twee jaar..." mompelde ik kwaad, "al twee jaar wacht ik op dit boek!"
Ik sloeg met mijn vuist op de tafel.
Mijn vader kwam de kamer binnenlopen, waarschijnlijk door de klap op tafel, "is er iets Lilian?" Vroeg hij langzaam.
"Mam gaat het boek retouren" wist ik over mijn lippen te krijgen.
Mijn vader haalde zijn schouders op en kwam naast me zitten, "luister eens Lilian, die Potter-serie is niets voor jou. Het is een obsessie geworden, en die willen ik en je moeder je afleren, ga maar lekker naar je kamer om iets anders te doen"
Ik stond woedend op, "jullie weten van niets!" schreeuwde ik, en rende de trap op, naar mijn kamer waar ik in huilen uitbarstte.
Al die mensen op het forum hadden zo een geluk, zij lazen op 16 juli gewoon het boek... Zij hadden geen ouders die überhysterisch werden...
Ik lag nog steeds kwaad op bed, toen ik een luide knal hoorde.
Ik keek om me heen, ik was er zeker van dat de knal in mijn kamer was veroorzaakt.
En toen zag ik iemand van wie ik had gedroomd hem ooit te zien.
Ron Wemel stond in mijn kamer, maar... Hij leek niet op Rupert Grint, hij leek gewoon, op een Ron. Hij was dun en lang, rood haar, sproeten, en een brede grijns.
Ik wist zeker dat ik flauw zou vallen, "hallo" zei Ron flauwtjes.
"Hoi" stamelde ik, "ik ben Ron, Ron Wemel, Perkamentus heeft me gezegd dat ik je moest ophalen, ik zit in het zevende jaar van Zweinstein trouwens" Hij stak zijn hand uit.
"Zevende jaar?" Vroeg ik niet-begrijpend, "ja, op Zweinstein" knikte Ron.
"Ja dat begrijp ik maar op 16 juli komt er een boek uit over het zesde jaar!" Floepte ik eruit.
Ron keek me aan met een blik die me deed smelten, ik vond hem mogelijk nog knapper dan Rupert Grint.
"Boeken? Je bent hoop ik niet nog zo een Hermelien-tiepje" Zei hij meer tegen zichzelf dan tegen mij.
"Hermelien? Is die hier ook?" Vroeg ik om me heen kijkend.
Ron keek me met een schuin hoofd en een geinige glimlach aan, "ken jij Hermelien?" Vroeg hij.
Ineens drong het tot mijn niet-zo-grote-brein door, Ron wist niets over de boeken. Ik zou naar Zweinstein gaan, waar zij niet wisten dat er een serie boeken over hen bestond...
"Nee, ik ken haar niet" zei ik. Ron haalde zijn schouders op, "geen gezeur dus, kom, we gaan naar je ouders toe, ik moest van Perkamentus dingen uitleggen, trouwens, Perkamentus is het schoolhoofd" voegde Ron eraan toe.
We liepen dus samen de trap af naar de woonkamer waar mijn ouders TV keken, "goed dat je dat boek terugstuurt" hoorde ik mijn vader nog zeggen.
Toen zagen ze mij en Ron staan, mijn moeder kreeg een hysterische aanval. "Wie is dat? Hij zal wel zeventien of achttien zijn!!" Schreeuwde ze.
Ik rolde met mijn ogen, waarschijnlijk dacht ze dat dit mijn vriendje was ofzo...
"Dit is Ron Wemel" zei ik snel,
"Ron Wemel? Is dat niet de vriend van Potter?" Merkte mijn vader op.
"Ja" Zei Ron, "Harry is mijn beste vriend ja, maar ik kom hier niet om daarover te praten"
Blijkbaar vond hij het rot dat hij gezien werd als, 'de vriend' van Harry Potter.
"Pap laat het even uitpraten" zei ik geïriteerd.
Dus ging Ron tegenover mijn ouders zitten, "nou, u zult die brief wel hebben ontvangen, maar uw dochter is geplaatst op Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus Pocus." Begon hij, wat ik dus geen goed begin vond.
"U zult me vast niet geloven, daarom heb ik toestemming van Perkamentus om-"
"Perkamentus? Dat is toch die ene oude tovenaar?" Onderbrak mijn vader hem.
Ron knikte, "ja, en ik mag dus een staaltje toverkunst laten zien"
Hij schraapte zijn keel, pakte zijn toverstok en mompelde; "Wingardium Leviosa"
De vaas met bloemen vloog omhoog, en na een paar tellen gezweefd te hebben, liet Ron hem weer dalen.
Toen stopte hij zijn toverstok weer zijn broekzak en keek mijn ouders verwachtingsvol aan.
Die leken echter niet onder de indruk te zijn, mijn moeder viel flauw en mijn vader begon Ron de huid vol te schelden.
"Lilian, ik kan maar beter gaan" fluisterde Ron, en na een luide knal verdween hij weer.
"Nu naar je kamer, en blijf daar tot ik je roep!" Schreeuwde mijn vader, ik ging gehoorzaam terug naar mijn kamer, om daar door te zwijmelen over Ron die ik zojuist gezien had.
Na een uurtje werd ik weer naar beneden geroepen.
"Wie was die jongen, wat deed hij hier, wat is dat verhaal over Ron Wemel, Harry Potter en Perkamentus, en vooral, hoe heeft hij het voor elkaar gekregen die vaas te laten zweven?" Zei mijn moeder.
"Ron Wemel, weetikniet, dat weet ik ook niet, en dat laatste weet ik al helemaal niet" zei ik nors.
"Ik heb het al doorzocht op touwtjes ofzo... Maar niets gevonden" zei mijn vader.
Ik haalde onschuldig mijn schouders op, "kan ik weer weg? Ik ben moe" zei ik.
Mijn moeder wees naar boven, en ik begreep dat ik weg moest.
Eenmaal op mijn kamer, kleedde ik me om en ging in mijn bed liggen.
De gedachten van vandaag kolkten door mijn hoofd, en pas na twaalfen viel ik in slaap.
[OOC] Shocked

Wauww! Zoveel berichtjes, bedankt! ^_^"

Skywalker · Geplaatst: Vr Jul 22, 2005 21:32

HOOFDSTUK 3
Ik werd de volgende morgen al vroeg wakker, ik wist dat Harry Potter and the Half-Blood Prince vandaag uit zou komen. 16 juli.
Ook was ik vandaag jarig, maar ik was niet blij, want mijn ouders zouden het boek terugzenden.
Mokkend, en zonder me aan te kleden, ging ik naar beneden, "morgen pap, morgen mam, morgen Tom, morgen Perkamentus" Zei ik slaperig.
Daarna besefte ik pas wat ik had gezegd, morgen Perkamentus?
Er zat inderdaad een oude man in de woonkamer, moet je nagaan! Albus Perkamentus zat doodleuk in mijn woonkamer!
"Goedemorgen en gefeliciteert Lilian" Zei Perkamentus beleefd, "bedankt" hakkelde ik ongelovig.
"Ik kwam vandaag langs omdat ik je een goede verjaardag wilde gunnen, ik heb je ouders overgehaald, je mag naar Zweinstein"
Ik begon hardop te lachen, ik geloofde het simpelweg niet.
"Dát kan niet" zei ik flauwtjes, alsof ik hoopte dat Perkamentus opsprong, zijn masker uittrok, en mij zei dat het een grap was.
Maar ergens wist ik dat het niet zou gebeuren.
"Dus... Wanneer ga ik?" Vroeg ik langzaam.
"Gauw, als ik jou was zou ik naar het Kings Cross Station gaan, daar gaan alle kinderen heen voor informatie. Kinderen van dreuzelouders dus" voegde Perkamentus eraan toe.
"Weet u wie de degene was die mij via HarryPotterForum berichten stuurde?" Vroeg ik aarzelend.
Perkamentus glimlachte, "ik heb een student gevraagd dat te doen ja" antwoordde hij.
Daarna stond hij op, "bedankt voor de thee meneer en mevrouw Lupin" zei Perkamentus met een kleine buiging, "ik zie je op Zweinstein, Lilian" en toen verdween hij met een 'plop'.
Ik, mijn ouders en Tom staarden elkaar even aan, een seconde of tien.
"Bedankt" zei ik grijnzend, "graag gedaan schat" zei mijn moeder zachtjes.
De dagen daarna gingen heel snel, er gebeurde niet veel. Gewoon zoals normaal, wakker worden, douchen en aankleden, ontbijten, computeren, lunchen, computeren, avondeten, computeren en slapen.
tot de dag van 31 augustus.
Ik zat weer eens te forummen, niemand geloofde dat ik écht naar Zweinstein ging.
Toen hoorde ik een 'plop', ik keek om me heen en daar stond Ron Wemel weer.
"Hallo Lilian, ik ben gestuurd door Perkamentus, en ik moet je naar de wegisweg brengen, zodat we daar dan je spullen kunnen kopen voor morgen" zei hij snel.
Ik knikte, en liep samen met hem naar beneden.
Mijn ouders keken Ron argwanend aan, "wat heb je toch met die jongen?" Vroeg mijn vader afkeurend.
Ik snoof diep, "niets" antwoordde ik bot.
"Ik neem uw dochter even mee naar de Wegisweg, een tovenaars winkelcentrum" voegde Ron eraan toe.
Mijn moeder stond op, en liep naar me toe, ze zette mijn haar goed, strekte mijn blouse, veegde iets van mijn wang en knikte toen naar Ron.
"Zorg goed voor haar" zei ze dramatisch, alsof ik dood zou gaan daar ofzo.
"Lilian, hou mijn arm goed vast" zei Ron, ik deed wat me gevraagd werd, en toen, voelde het alsof alles om me heen rondtolde, mijn oren mijn hoofd werden ingedrukt, en mijn oogballen in mijn schedel waren gedeukt.
Pas toen ik weer kon ademhalen en mijn ogen opende, zag ik dat we in een café stonden.
Het was klein, en er was een kleine bar, Ron tikte met zijn toverstok op de muur, die ineens groter werd, tot er een duidelijk ingang zichtbaar werd, naar de Wegisweg.
"Hoe kom ik aan geld?" Vroeg ik toen ik gefacineerd om me heen keek.
"Je ouders hebben opdracht gegeven om geld te wisselen in galjoenen enzo" antwoordde Ron zonder me aan te kijken.
We gingen langs een aantal winkels, we kochten gewaden, een uil, een ketel, en toverdrank spullen, toen gingen we naar een winkel die ik herkende als de winkel van Olivanders.
Er stond een oude grijze meneer in, hij bekeek me kritisch, en meette toen vanalles.
Pas daarna bracht hij de beleefdheid op om zich voor te stellen, "meneer Olivanders" zei hij met een krakende stem.
"Lilian" zei ik met een knikje.
Hij gaf me een toverstok, en uit de boeken wist ik dat ik ermee moest zwaaien.
Ik zwaaide, waarmee direct ook de ramen kapot gingen. De tweede toverstok zorgde ervoor dat ik Olivanders neus schroeide, en toen kwam de derde toverstok.
Ik voelde me warm vanbinnen, en er schoten goude vonkjes uit.
"23 centimeter gemalen eenhoorn hoorn, lichtelijk buigzaam, geschikt voor Transfiguratie" Kraakte Olivanders. Hij pakte de toverstok in, en gaf het aan me. Ik betaalde, en samen met Ron ging ik de winkel uit.
"Ik breng je terug naar huis, en dan zie ik je morgen misschien nog wel" zei Ron met een grijns.
Ik hield zijn arm weer vast, en voelde diezelfde nare belevenis als net.
Toen stond ik weer in de woonkamer, met al mijn spullen naast me.
"Doei!" Zei Ron, en hij verdween.
Mijn ouders stonden op, en begonnen als gekken te graaien in mijn nieuwe spullen, ook Tom kon zich niet inhouden.
Na een uur te hebben gerammelt in mijn spullen, (moet je nagaan... MIJN Spullen nog wel!) ging ik naar boven.
Ik ging weer op HarryPotterForum, en opende een nieuw topic bij "Algemeen", waarin ik het volgende postte:

Hallo daar!
Ik ben net met Ron Wemel naar de Wegisweg gegaan, het was heel cool, ik heb vanalles gehaald, morgen ga ik naar Zweinstein! Ik verheug me er heel erg op, sorry mensen. Ik kan dus niet meer forummen, omdat het op Zweinstein gewoon onmogelijk is!

Greetz
FrootLoops

Toen ging ik nog wat andere fanfics lezen... Na een tijdje werd het laat en moest ik gaan slapen.
Ik droomde over Zweinstein, over Ron, over Harry, over Hermelien, over Perkamentus, en over de nieuwe dingen die ik zou leren.
De dag daarna werd ik om 8:00 wakker. Na het ontbijt, en alle andere dingen te doen, was het inmiddels al 9:00.
Ik pakte mijn hutkoffer in, en ik en mijn ouders en Tom gingen naar het Kings Cross Station.
De reis was misselijk makend, ik was op van de zenuwen, en kon mijn tranen niet bedwingen. Ik zou mijn ouders een jaar lang niet zien, en vooral Tom zou ik erg missen.
Toen we waren aangekomen stapten we uit, we haalden een karretje waar ik mijn hutkoffer in deed en ik liep rechtstreeks naar perron 9 en 10.
Ik kuste mijn ouders op hun wang, en knuffelde ze innig.
Ik tilde Tom even op, "dag schat, ik zie je gauw weer" zei ik na hem gekust te hebben.
Toen reed ik met het karretje naar perron 9 3/4, ik was bang dat ik zou knallen tegen de muur, maar ik ging er dwars doorheen.
Ik zag op de grote klok dat het 10:59 was.
Snel ging ik de Zweinstein Express in, en zocht een lege coupe. Die kon ik echter nergens vinden.
Ik zag toch wel een coupe waar ik nog in pastte, er zat alleen 1 jongen in.
Ik schoof de coupe deur open, "hallo, mag ik hier zitten?" Vroeg ik met een rood hoofd.
De jongen keek me aan, "eerstejaars?" Vroeg hij.
Ik knikte, "kom maar" zei hij, en hielp me met mijn hutkoffer.
Toen ik zat bekeek ik hem eens nauwkeurig, hij zag er knap uit, en niet eens zo een klein beetje.
Hij had donker haar, middelmatig lang, zodat het over zijn net zo donkere ogen viel.
Zijn lichaam was goed opgebouwd, gespierd en sterk, en zijn tanden waren spierwit.
Ik schatte hem rond de 12/13 jaar, hij stak zijn hand uit.
"Mijn naam is Lance, ik zit in het derde jaar bij Ravenklauw" zei hij met een enigzins 'coole' stem.
[OOC] Shocked

Bedankt voor de vele reacties!

Skywalker · Geplaatst: Za Jul 23, 2005 13:22

HOOFDSTUK 4
Ik voelde mezelf vuurrood worden, ik nam de hand aan, het voelde warm goed.
"Lupin Lilian jaar ik eerst zit" hakkelde ik,
Lance lachte, en er verscheen een kuiltje in zijn wang.
"Lilian Lupin en je zit in het eerste jaar begrijp ik" zei hij met een grijns.
Ik knikte beschaamd.
Toen kwam er nog een jongen binnen, hij was gewoon doorsnee, niet al te knap waardoor mijn aandacht toch weer vloog naar Lance.
De jongen was net zo groot als ik, hij had lichtbruin haar dat alle kanten opstak, ook zeulde hij met de hutkoffer naar binnen,
"Mag ik hier zitten?" vroeg hij zachtjes, ik knikte, en Lance ook.
Lance stond op en hielp de jongen met zijn hutkoffer, toen iedereen zat mompelde de kleine jongen; "ik ben Brace McFullin"
"Lilian Lupin" zei ik net zo zacht, "Lance Ketch" zei Lance met diezelfde coole stem.
Brace kan naast me zitten, hij zei niets. En deed niets.
Even later begon de Zweinstein Express te rijden, ik voelde mijn maag een driedubbele giga salto maken, 'wat zal het me brengen?' Vroeg ik mezelf af.
Lance echter was heel relaxed.
Na een halfuurtje kregen we bezoek van een meisje, ze had haar schoolgewaad al aan en ze was even groot als Lance.
"Hey Lance!" Riep ze vrolijk.
"Hoi Bella" Zei Lance koeltjes.
Het meisje dat Bella heette ging naast Lance zitten en sloeg haar arm om hem heen.
"Hoe is het met je?" Vroeg ze flirterig.
"Prima" antwoordde Lance.
Blijkbaar vond Bella het niet zo leuk dat hij zo kortaf deed, "wie zijn deze nieuwe vrienden?" Vroeg ze.
"Brace en Lilian" antwoordde Lance geërgerd.
Ik bekeek Bella ook even, ze was best knap eigenlijk, lang blond haar, grote blauwe ogen, en goed gevormde lippen, maar Lance leek haar compleet te negeren.
Omdat ik niet het 'kleine meisje' wilde lijken, stond ik op en stak mijn hand uit, "Lilian Lupin" zei ik hooghartig.
Bella keek naar mijn hand alsof het een lelijke kwal was, "zijn je ouders tovenaars?" Vroeg ze.
"Nee" antwoordde ik schouderophalend.
"Dan neem ik je vieze hand niet aan, modderbloedje" zei Bella spottend.
Dit leek voor Lance nét iets te veel, hij stond op en keek Bella waarschuwend aan, "sodemieter op Bella, en ik wil je gezicht dit hele jaar niet zien, ik wist wel dat alle Zwadderaars zo waren!" Zei hij vurig.
Bella keek hem even aan, en slenterde toen weg.
"Achterlijk dom wicht" bromde Lance kwaad.
Zijn donkere haren waren nu helemaal over zijn vurige ogen gevallen, het zag er echt heel mooi uit vond ik.
"Wie was dat?" Vroeg Brace.
"Bellatrix van Detta junoir" zei Lance kwaad, "eerst zat ze op een of andere zwarte kunsten school, en nu is ze hier aangenomen"
Ik wist wat Bellatrix van Detta senior had gedaan, ze had Sirius Zwarts vermoordt, Harry's peetvader.
Na een tijdje begon de boel langzamer te rijden, Brace en Lance stonden op en verlieten even de coupe zodat ik me om kon kleden.
Toen ik klaar was, mocht ik blijven zitten terwijl zij zich omkleedden.
Lance' lichaam zag er perfect uit, spieren, niet te veel vet, niet te dun, maar gewoon perfect.
Brace's lichaam zag er anders ook niet slecht uit, hij was gewoon doorsnee, vergeleken met Lance dan.
Toen we allemaal onze spullen aanhadden, en onze toverstokken in onze zakken zaten, verlieten we de trein.
In de verte stond Hagrid die schreeuwde: "EERSTEJAARS! EERSTEJAARS HIERHEEN!"
Ik liep met de stroom mee naar Hagrid toe.
Ik zag dat Harry met Hagrid stond te praten, ik wilde in het voorbijgaan zeggen; hoi Harry! Maar ik was te verlegen.
"Doei Lilian!" Riep Lance vanuit de verte. Ik werd vuurrood.
"Je ziet echt iets in die gast hé?" Vroeg een stem naast me, het was Brace.
De eerste gedachte die door me heen vloog was: 'Waar bemoeit hij zich mee?'
"Nee, ik vind hem gewoon aardig" zei ik.
"Ja vast, en daarom word je zo rood als een tomaat als hij iets zegt" bromde Brace.
[OOC]Weer hartstikke bedankt voor jullie reacties!

Skywalker · Geplaatst: Za Jul 23, 2005 17:34

HOOFDSTUK 5
Ik botste tegen een jongen aan in de drukte, hij bood zijn excuses aan en glimlachte later nog even.
Ik liep verder met de gedachte dat als Lance mij niet leuk vond, dat ik dan voor hem zou gaan.
"Aha, nog een lover?" Mompelde Brace toen hij de jongen nakeek.
Ik keek hem chagerijnig aan, "Brace bemoei je er niet mee!" Foeterde ik hem uit.
We liepen zwijgend verder, eenmaal bij te bootjes stapten we in. We werden vergezeld door de jongen die tegen mij opbotste.
Ik bekeek de onbekende jongen nog eens goed.
De jongen die tegen mij opbotste was knap, donkerblond haar in stekels, en mooie blauwe ogen.
Hij leek mij ook te observeren, en toen, stak hij zijn hand uit, "mijn naam is Kevin Oldes" Zei hij.
Ik nam de hand aan, "Lilian Lupin" zei ik.
De rest van het tochtje wist ik gewoon zeker, dat als Lance mij zou afwijzen, ik naar hem toe zou gaan.
Toen kwam Zweinstein in beeld en vergat ik Lance en Kevin totaal.
Een luide "waaaaaaauuuuwwww!" galmde door de bootjes, het stille meer werd er zelfs rusteloos van.
Toen we daar eenmaal aankwamen, begonnen de meesten zelf te dringen, ik en Brace raakten elkaar kwijt, terwijl ik juist tegen Kevin werd opgedrukt.
Onze armen raakten elkaar, en ook onze vingers.
We keken elkaar even aan, drie tellen lang.
Toen wendde ik mijn blik af, en zag ik een oude vrouw staan die ik herkende als Proffesor Anderling.
"Eerstejaars, rustig aan, ik breng jullie naar de Grote Zaal waar jullie worden ingedeeld tussen de verschillende afdelingen, volg mij"
De hele slinger ging achter Proffesor Anderling aan, ze opende de deuren naar de Grote Zaal, het plafon was doorzichtig, maar als ik dit niet had geweten, dacht ik dat het geen plafon had.
Er stonden vier lange tafels, ik wist echter dat elk voor een afdeling stond.
Ook stond er een andere tafel, de lerarentafel waar stuk voor stuk alle leraren zaten te kijken naar ons.
Pas toen zag ik alle blikken die op ons gevestigd waren, ik gluurde naar de tafel van Ravenklauw, daar zat Lance te praten met een andere jongen.
Ik richtte mijn aandacht weer op de oude rafelige hoed die Anderling net hierheen had gedragen op een krukje.
De hoed begon te zingen:

Ik ben misschien wat sjofel,
Maar dat is aan de buitenkant,
Niemand weet zo goed als ik,
Van de hoed en van de rand,
Op gebreide mutsen kijk ik neer,
En ook op hoge hoeden,
Ik ben de sorteerhoed van de school,
En weet meer dan je zou vermoeden,
Al puilen de geheimen uit je hoofd,
De sorteerhoed ziet ze vast,
Dus zet me op dan zeg ik je,
Wat het beste bij je past,
Misschien hoor je bij Griffoendor,
Bekend om zijn dapperheid,
Ja, ridderlijkheid en durf en lef,
Is wat Griffoendor onderscheidt,
Misschien hoor je bij Huffelpuf,
Vind je hard werken oké,
Huffelpuffers blinken uit door trouw,
En hebben geduld voor twee,
En bij het wijze Ravenklauw,
Vinden mensen het verstand,
Die geleerden en bij de pinken zijn,
Altijd wel een geestverwant,
Misschien voel je je pas werkelijk thuis,
Als je de naam bij Zwadderich prijkt,
Die sluwe lui schuwen echt niets,
Als hun doel maar wordt bereikt,
Dus raak vooral niet in paniek,
Zet me rustig op je kop,
Al ben ik een hoed, ik heb van jou,
Vast een vrij hoog petje op!

Toen de hoed was uitgezongen begon iedereen te klappen, ik ook dus.
Toen begon Anderling met namen noemen, ik luisterde maar met een half oor omdat ik de dingen om me heen aan het bekijken was.
Toen hoorde ik mijn naam, "Lupin Lilian!" Riep Proffesor Anderling.
Ik haastte me naar het krukje en ging er nerveus op zitten, ja wat dacht je dan! Je leest zowat je halve leven Harry Potter boeken, en dan plotseling zit jij gewoon op Zweinstein, een beetje te zitten onder de sorteerhoed!
Proffesor Anderling legde de hoed op mijn hoofd en ik hoorde een stemmetje in mijn oor die zei;

"Aaah, een aardig stel hersens zie ik, trouw aan vrienden, dapper... Waar zal ik je plaatsen? Wat overwint het? Ik weet het al..."

En het laatste woord galmde door de zaal, "RAVENKLAUW!"
Ik zette de hoed af en ging snel naar de tafel Ravenklauw, ik wist niet waar ik moest zitten en tegenover Lance zitten.
"Cool dat je ook hier zit" zei Lance grijnzend.
Na een tijdje hoorde ik "McLaggan Oldes Kevin!" En ik zag Kevin naar de kruk gaan, na een tijdje scheeuwde de hoed: Ravenklauw!
Kevin kwam ook naar de tafel van Ravenklauw en ging ergens zitten bij een jongen die blijkbaar een tweedejaars was.
Na een tijdje hoorde ik ook "McFullin Brace!", die direct bij Ravenklauw ingedeeld werd.
Hij haastte zich naar me toe, en plofte naast me neer.
"Was ik even zenuwachtig" verzuchtte hij.
"Ik ook" zei ik.
Als laatst werd een meisje ingedeeld bij Zwadderich, en legde Anderling de kruk en de hoed weg.
Perkamentus stond op en begon te praten; "aan de nieuwe leerlingen zeg ik welkom, aan de oude leerlingen zeg ik welkom terug, aan jullie allen zeg ik: Smakelijk Eten!"
En toen ging hij zitten, ik keek naar de borden en zag dat het gevuld was met van alles en nog wat!
Van lekkere kippenpootjes, tot romige aardappel purree.
Lance begon op te scheppen en ik volgde zijn voorbeeld, "ik begin me langzaam maar zeker te irriteren aan al die irriteren aan al die meiden" mopperde Lance in zichzelf.
Ik keek naar de zwijmelde meisjes die in de hoek van de tafel zaten.
"Ik kan wel begrijpen waarom" lachte ik, Lance keek me even doordringend aan, maar ik richtte mijn aandacht weer op mijn bord.
Na de toetjes stond Perkamentus weer op; en zei:
"Beste leerlingen, ik moest van Argus Vilder even melden dat het lijstje met wat allemaal niet mag, op zijn kantoortje hangt.
Ook mogen jullie niet in het verboden bos komen wat uiterst gevaarlijk is, en verder, weltrusten!"
Toen hoorde ik allemaal schrapende stoelen en stond iedereen op.
Lance boog zich voorover en fluisterde; "kom even met me mee, alleen"
Ik knikte, en zei tegen Brace dat hij maar alleen moest gaan naar de leerlingenkamer.
Ik en Lance liepen ook met de stroom mee, maar wij gingen naar een deur waar niemand heen ging. Ik zag dat we werden gevolgd door de meisjes, "Lance die meiden..." Maar hij onderbrak me met een "sssssttt"
Toen opende hij de deur met "alohomora!" En ik zag dat het een bezemkast was, die best ruim was.
Lance keek me recht in de ogen aan, ik bloosde, hij niet, maar glimlachte alleen waardoor die lieve kuiltjes zichtbaar werden.
Hij boog zich naar me toe, ik dacht dat hij iets wou zeggen, maar hij begon me te zoenen.
[OOC]ThanQ voor jullie reacties!

Skywalker · Geplaatst: Za Jul 23, 2005 21:54

HOOFDSTUK 6
Ik zoende terug, wat dacht je dan? En beste lezers, het voelde super, geweldig zelfs! Ik besloot dat als ik naar de leerlingenkamer zou gaan, ik hem op mijn nummer 1 lijst zou zetten met 'best kissers'.
Net op dat moment vloog de deur open, en een hele zwerm meisjes, waarvan de meesten nog wel derdejaars of ouder waren, keken ons verstomd aan.
Lance liet zijn lippen van de mijne afgaan en sloeg een arm om me heen, "hallo meisjes" zei hij doodleuk.
Alleen de meisjes vonden het blijkbaar niet zo leuk, de één werd hysterisch, en eentje barstte zelfs in janken uit.
Lance voerde me door de zwerm weg, naar boven. Eenmaal in de leerlingenkamer liet Lance me ogenblikkelijk los, "weltrusten!" zei hij nog gauw, en sprintte toen de wenteltrap op naar de jongens slaapzaal.
Ik wilde net naar de meisjes slaapzaal gaan toen ik een luide kucht hoorde, het was Brace.
"Waar was je?" Vroeg hij ongerust.
"Bij Lance" zei ik blozend.
"Wat heeft hij met je gedaan?" Vroeg Brace.
"Hoezo wat heeft hij met je gedaan? Wat zou hij met mij moeten doen? Brace, doe normaal! Ik heb niets met hem gedaan ik..."
Maar Brace onderbrak me ruw, "Lilian, ik vraag het je, als vriend, wat hebben jullie gedaan?"
Ik vond het lief van Brace dat hij zichzelf mijn vriend noemde, en besloot hem toch maar te vertellen wat ik en Lance hadden gedaan.
"Gezoend" zei ik kortaf en met een rood hoofd, "wát?" riep Brace uit.
"Gezoend" herhaalde ik, maar dan met een stem van; dit-gesprek-is-klaar.
Brace keek me twee seconden lang ongelovig aan, "dit meen je niet!" zei hij woedend.
Ik liep naar Brace toe en pakte hem beet bij zijn schouders, "Brace, wat is er? Waarom ben je zo boos?"
"Ik ben niet boos!" Riep Brace die zich uit mijn greep losrukte en naar de jongens slaapzaal rende.
Ik keek hem even beteuterd na, haalde mijn schouders op, en wandelde naar de meisjes slaapzaal.
Daar stond mijn hemelbed op mij te wachten, ik zag dat mijn kamer-genoten al sliepen.
Ik kleedde me om en ging in bed liggen, de gedachten van vandaag speelden zich af in mijn hoofd, als een film.
En terwijl ik naar de film keek die ik zelf had beleefd, viel ik in een diepe slaap.
Ik stond weer in de bezemkast, tegenover Lance.
"Jij bent mijn ware, ik wist het al toen ik je zag" Zei hij met een schorre stem.
"Ja, jij bent mijn ware ook, mijn liefste!" Antwoordde ik flirterig.
"Zoen me, schat, zoen me!" Zei Lance.
"Ja, mijn liefste, met plezier!" Zei ik.
Met een ruk schoot ik overeind en merkte dat ik deze hele scene had gedroomd...
Ik zag ook dat alle andere meiden al wakker waren, en zich aan het aankleden waren.
Ik stond ook maar op en begon me voor te stellen aan ieder van ze, na vier keer te hebben gezegd; "Lilian Lupin", wist ik dat het meisje met donkerblond haar Vivanne heette, het meisje met het zwart haar en de bril Bonnie heette, het andere meisje met het zwarte haar en bolle wangen Lisa heette, en het meisje met het lichtbruin haar Liz was.
Vivanne, Bonnie en Lisa verlieten de slaapzaal luid pratend, maar Liz bleef op mij wachten.
"Mijn ouders zijn beide tovenaars, ze hoopten al dat ik bij Ravenklauw zou komen, mijn hele familie zat daar" vertelde Liz.
"Mijn ouders zijn dreuzels en ik kon niet geloven dat ik hier zou komen, maar op het forum zat ik ook in Ravenklauw" zei ik.
"Forum?" Vroeg Liz met een schuin hoofd.
"Ja, dat is op het internet..." Maar ik werd onderbroken door Liz die zei; "wat is internet?"
Ik zwaaide met mijn hand alsof ik een vlieg wilde raken en zei, "Liz, laatmaar!"
Toen liepen we samen naar beneden waar we Brace en Lance aantroffen.
[OOC]ThanQ voor jullie reacties!

Skywalker · Geplaatst: Zo Jul 24, 2005 14:44

HOOFDSTUK 7
Ik zag dat ze aan het ruzieën waren, een hele hordes mensen stond om hen heen. Ik en Liz hadden moeite om ons door de menigte heen te wringen, maar na een tijdje stonden we vooraan in de drukte die naar Lance en Brace keken.
"Hou je mond kleine ukkepuk, je zoekt alleen ruzie omdat jij geen meisjes kunt krijgen!" Riep Lance spottend.
De stilte was om te snijden en het werd alleen onderbroken door het knapperen van de haard.
"Ik... Nou... Jij moet gewoon met je tengels van Lilian afblijven!" Riep Brace verdedigend.
Lance begon nu hardop te lachen, en vele lachten mee, "denk jij soms dat Lilian jou op wat voor manier dan ook ziet staan?" Vroeg Lance half lachend.
Ik was knalrood, en Liz keek me niet-begrijpend aan.
Toen liep Lance naar Brace toe en gaf hem een jovale klap op zijn schouder, "bemoei je niet met zaken die groter dan je zijn" zei hij, en liep toen weg.
De hele kring die om Brace stond viel uit elkaar en ieder ging een kant op, alleen ik, gevolgd door Liz, gingen naar hem toe.
"Dit is Liz, Liz, dit is Brace" zei ik vlug, toen keek ik Brace woedend aan.
"Wat bezielde je? Waarom doe je dit Brace? Waarom?" Vroeg ik sissend zodat de anderen ons niet zouden horen.
"Lance moet van je afblijven" zei hij stijfjes, "ja vast, en waarom?" Vroeg ik met diezelfde sissende stem.
Brace keek mij aan, recht in de ogen, maar ik gaf niet toe, ik keek niet weg.
"Lilian, dit is iets tussen mij en Lance" Bromde Brace.
Ik deed nog een stap dichterbij, naar Brace, ik stond precies zo tegen Lance aan gisteren... Golfde het door mij heen, maar in plaats van hem te zoenen, zoals ik bij Lance had gedaan, gaf ik hem een por in zijn schouder.
"Kappen met die handel" siste ik.
Toen liep ik samen met Liz naar de Grote Zaal.
"Die Lance is wel heel erg oké niet waar" Hoorde ik haar zeggen.
"Ik heb gisteren met hem gezoend" vertelde ik grijnzend en blozend.
Liz bleef even versteld staan, "dat meen je niet!" Riep ze jaloers.
Ik knikte trots, en we liepen verder.
Eenmaal in de Grote Zaal ploften we neer bij de tafel van Ravenklauw en begonnen we als een stelletje uitgehongerde paarden te eten.
Toen kwam er een grote jongen langs, hij deelde iets uit, en met groot bedoel ik ook héél groot. Hij was rond de 17 ofzo...
Toen hij bij ons aankwam zei hij; "ik ben Charlie Ketch, hoofdmoniter van Ravenklauw, en hier is jullie rooster"
"Ketch? Ben jij de broer van Lance?" Vroeg ik.
Charlie knikte en liep weer verder.
"Die is ook knap" verzuchtte Liz, "ja, hij is alleen zes jaar ouder dan jij" lachte ik.
Toen bekeek ik het rooster, Toverdranken om mee te beginnen, Geschiedenis van Toverkunst, pauze, Verweer tegen de Zwarte Kunsten, pauze, Spreuken en Bezweringen, en dan Transfiguratie.
Ik keek naar de lerarentafel en keek richting Proffesor Sneep...
Zou Toverdranken echt zo slecht zijn als in het boek werd beschreven? Zou Geschiedenis van Toverkunst echt zo saai zijn als in het boek werd beschreven?
Na het eten gingen we naar de leerlingenkamer om onze spullen te halen voor deze dag.
Ik en Liz werden vergezeld door Brace toen we naar de kerkers gingen voor Toverdranken.
De kerkers waren koud, al was het zomer, en we liepen rillend naar het lokaal waar we moesten zijn.
Ik opende de deur naar het lokaal van Sneep, en toen ik pas 1 stap erin had gezet, wist ik dat alles wat erin het boek was beschreven, klopte.
Het was koud, kil, en Sneep maakte het er niet beter op met zijn gefoeter.
We gingen helemaal voorin zitten, en toen begon Sneep met het lezen van de namen.
Toen hij klaar was toverde hij de lijst weg, en begon al direct met dingen op het bord te toveren.
"Wie weet hier wat het verschil is tussen Akoniet en Monikskap?" Vroeg hij na een tijdje.
Mijn hand vloog omhoog, dit had ik gelezen in Harry Potter en de Steen der Wijzen!
"Ja, juffrouw Lupin?" zei Sneep.
"Akoniet en Monikskap zijn één en dezelfde plant" citeerde ik.
Sneep bleef me even aanstaren en mompelde toen; "Wéér zo een betwetertje in de klas..."
Ik hield me gedeisd...
"Ik irriteer me nu toch ook al aan Griffel" Zei hij.
Maar ik bleef stil.
"Van wat voor afkomst zijn uw ouders juffrouw Lupin?" Sneerde hij ineens.
"Dreuzels" antwoordde ik kil.
Sneep's mond krulde in een venijnige glimlach, "dreuzelouders..." zei hij zachtjes.
"Bent u puur bloed dan?" Riep Brace ineens.
Sneep keek hem aan en zei; 50 punten aftrek voor Ravenklauw omdat je spreekt zonder dat ik dat wil"
Brace hapte naar adem van ongeloof, "50 punten?" Herhaalde hij.
"Ja, en als u nu niet uw mond houdt, worden het er 100" zei Sneep.
Die gehele les zei ik niets, ik werkte alleen aan de slaapdrank die we moesten brouwen.
Toen de bel ging, en de les was afgelopen, hield ik me voor om nooit meer vooraan te komen zitten bij deze afschuwelijke les.
[OOC]ThanQQ voor jullie reacties!

Skywalker · Geplaatst: Ma Jul 25, 2005 12:23

HOOFDSTUK 8
We sjokten naar de volgende les, Geschiedenis van Toverkunst.
Toen we een tijdje later in het muffe lokaal zaten, en naar proffesor Kist keken, wist ik ook dat ik net zo saai was als in de boeken. Saaier misschien.
Proffesor Kist praatte met een monotone stem, net een kapotte basgitaar.
Het was duidelijk de bedoeling dat we wat opschreven, maar daar had ik gewoon geen fut voor.
Er ging een slaperige stilte over de leerlingen, en ik zag dat sommigen al in een diepe slaap waren gevallen.
Dit kon ik ze niet kwalijk nemen.
Ik legde mijn armen op tafel en ik legde mijn hoofd erop.
In geen drie tellen viel ik in een diepe diepe slaap, de stem van Kist ging mijn ene oor in, rommelde een beetje in mijn versufte brein, en ging het andere oor weer uit.
Ik was net in een heerlijke slaap toen iemand mij in mijn zij porde.
Het was Brace.
"Wat?" Vroeg ik slaperig.
"De bel is gegaan sufkop!" Riep hij lachend.
Snel stond ik op, pakte mijn schooltas en ging met Brace weg,
"waar is Liz?" Vroeg ik om me heen kijkend.
"Ze is gaan lunchen, ze wilde zo nodig bij iemand zijn ofzo..." Mompelde Brace schouder ophalend.
Dus liepen ik en Brace naar de Grote Zaal om te eten.
Ik was nog steeds slaperig, ik dronk was pompoensap, en at niets.
Brace keek me bezorgd aan, "Lilian, gaat het wel?" Vroeg hij.
Ik knikte en stond op voor de pauze was afgelopen.
"Ik ga deze spullen even wegzetten en dingen halen voor Verweer Tegen De Zwarte Kunsten" bromde ik.
Brace wou meegaan maar ik zei dat ik liever alleen ging. Zo ging ik dus naar de leerlingenkamer van Ravenklauw.
En wie trof ik daar aan? De enige jongen die ik graag alleen zou tegenkomen. Lance.
Hij stond daar alleen in de uitgestorven leerlingenkamer.
Ik schraapte mijn keel als teken dat ik er was.
Lance liep naar me toe, "hoe waren je eerst lessen?" Vroeg hij grijnzend.
"Niet best, we hadden Toverdranken van Sneep en Geschiedenis van Toverkunst van Kist" antwoordde ik.
Lance knikte en ging weer in zijn luie stoel zitten, ik bracht mijn schooltas naar de slaapzaal, pakte mijn boek voor Verweer Tegen de Zwarte Kunsten die ik in mijn tas deed, en ging weer naar beneden.
Lance was daar nog steeds alleen.
'Waarom komt hij me niet zoenen zoals gisteren?' Vroeg ik mezelf af.
Maar Lance bleef rustig zitten.
Pas toen hoorden we een hele hordes meiden weer aankomen.
Lance stond gauw op, en ging naast me staan.
Hij sloeg zijn arm om me heen, en trok me naar zich toe.
Ik was knalrood, en vooral toen de meisjes binnenkwamen, en ons zagen.
"Het heeft geen zin om nog achter die Lance aan te gaan, hij is toch al bezet!" Zei één van de meiden.
Lance gaf me een zoentje op mijn voorhoofd, pakte toen zijn tas, en ging ervandoor.
"Doei Lilian!" Riep hij me na.
Ik zwaaide, "dag Lance!"
De meiden keken me gevaarlijk en met priemende ogen aan, ik pakte dus ook mijn tas, en ging ervandoor.
'Waarom deed hij zo als de meiden kwamen? Waarom deed hij eerst alsof we gewoon vrienden waren, en dan weer alsof onze huwelijk al geregeld was?'
In de Grote Zaal kwam ik Brace tegen, ik zou hem niet vertellen wat er was gebeurd. Dat was nergens voor nodig.
"Wat is er aan de hand?" Vroeg Brace toen hij me zag.
"Niets" antwoordde ik veel te snel.
Brace keek me achterdochtig aan, en toen zei hij niets meer.
We liepen zwijgend naar het lokaal Verweer Tegen de Zwarte Kunsten.
Bedankt allemaal voor jullie vele reacties!

Skywalker · Geplaatst: Za Sep 03, 2005 13:54

HOOFDSTUK 9

Ik en Brace liepen naar het lokaal VTZK, we werden al gauw vergezeld door Liz.
Terwijl we liepen, zagen we twee jongens langslopen, ze leken als twee druppels water op elkaar, een tweeling, concludeerde ik.
Ze waren beide best knap, lichtbruin haar, en licht bruine ogen, tenminste... Dat zag je bij eentje, de ander had een zonnebril op, met donkerblauwe glazen.
Ze waren rond de 14 jaar oud, "hoorde je dat? Vijf duizend punten voor Griffoendor als we het doen" Zei de ene zonder zonnebril.
"Caleb, ik heb het gehoord, en je hoeft het niet zo hard uit te schreeuwen" gromde de ander.
"Glorie voor onze afdeling, Nigel! Glorie!" riep de jongen die Caleb heette.
Brace zag me kijken, gromde iets, en liep toen zo op de jongens af dat ze tegen elkaar opbotsten.
Brace viel keihard op de grond, maar de jongens, Nigel en Caleb bleven staan.
"Wat heb jij nou, lijd je aan blindheid ofzo?" Snauwde de jongen met de zonnebril die Nigel heette.
"Relax, het is maar een eerstejaartje hoor" Grinnikte Caleb.
Brace die inmiddels de kleur van een tomaat had, stond gauw op.
"Lilian, Liz, kom mee" zei Brace op een ik-ben-een-man-en-jullie-doen-wat-ik-wil toontje.
Liz volgde hem, maar ik bleef staan.
Caleb grinnikte weer, "is dat je vriendinnetje? Want in dat geval, ze heeft genoeg van je" zei hij.
Brace bleef ook staan en keek me aan, Caleb echter, liep op me af, en draaide rondjes om me heen, "ziet er ook niet slecht uit, hé Nigel?"
Nigel vertrok geen spier, terwijl zijn be-zonnebrilde ogen op mij gefixeerd waren.
Toen Brace zag dat ik niet van plan was een vin te veroeren, liep hij weg, op de voet gevolgd door Liz.
"Ze maakt het uit!" Gniffelde Caleb dramatisch.
Caleb stak zijn hand uit om mijn haar aan te raken toen zijn tweelingbroer een vreemd geluidje maakte.
"We moeten weg, en gedraag je, Cal" Mompelde hij.
Caleb trok zijn hand terug, en ging samen met zijn broer weg.
Ik keek ze na, Caleb en Nigel... Rare snuiters...
Ik haastte me snel naar het lokaal waar ik wezen moest, of... Ik probeerde het tenminste.
Al snel was ik verdwaald, ik stond op een bewegende trap, en had geen idee waar ik was.
Ik zag tenminste wel een aantal derdejaars meisjes langslopen, één van de meisjes keek me even aan.
"Gaan jullie maar, ik kom zo" hoorde ik haar zeggen.
Ze liep naar mij toe, en stak haar hand uit, "Alicia" zei ze.
Ik nam de hand aan, "Lilian" antwoordde ik.
"Ben je verdwaald?" Vroeg Alicia.
Ik knikte, "ik moet naar het lokaal Verweer Tegen de Zwarte Kunsten"
"Ik breng je wel" bood Alicia aan, en ik volgde haar over trappen, en gangen.
"Je moet trouwens van Lance afblijven" zei ze abrupt.
"Zeg dat maar tegen hem" mompelde ik.
"Je begrijpt het niet hé? Lance vindt jou niet leuk" zei Alicia.
"Nee, hij zoent zomaar meisjes" antwoordde ik kil.
"Lance wil van de andere meisjes af, hij heeft eigenlijk verkering met mij, maar dat houden we liever geheim..."
"Ja vast" Bromde ik.
"Kom we vragen het aan hem, hij kan elk moment komen, we hebben afgesproken in dat lokaal daar" ze wees op een gesloten deur, "verstop je maar in een kast die daar staat, dan hoor je het vanzelf wel.
Ik aarzelde, "nee" zei ik, en draaide me om, ik liep de hoek om, en bleef daar staan.
Na een paar minuten hoorde ik Lance aankomen vanuit de andere hoek, "hoi" zei hij.
"Hoi" antwoordde Alicia.
Ze gingen het lokaal in, en ik sloop hen achterna, en keek door het sleutelgat wat er zich afspeelde.
"Ik heb je gemist" Zei Lance, maar zijn stem was anders, niet stoer, en koeltjes, maar zacht en haast regelrecht lief.
"Ik jou ook... Het doet me zo een pijn om je met haar te zien Lance" Voegde Alicia eraan toe.
Lance zuchtte, "het moet wel... nog over een week of twee... Dan is het klaar" zei hij.
Ineens veranderde Alicia's stem in jaloezie, "ik hoorde dat je haar hebt gezoend, Lance, het is toch niet zo dat je haar écht leuk vindt?"
Lance schudde zijn hoofd en kwam dichter naar Alicia toe, "als je wilt, kan ik je wel honderdduizend keer zoenen" Mompelde hij schor.
"Ik neem genoegen met 1 keer" antwoordde Alicia.
Lance boog zich naar haar toe, net toen ik de deur opende.
"Jij... Jij... Achterlijke stomme kwal" Riep ik woest.
Ik trok mijn toverstok, en hield het op Lance gericht.
"Grappig he? Om met andermans gevoelens te spelen, geinig haast, nietwaar?"
Lance zei niets, en ik kwam nog dichterbij met mijn toverstok op zijn nek gericht.
Alicia trok ook haar toverstok, "wegwezen, Lupin" zei ze kil.
Ik liet mijn toverstok zakken, en draaide me met een ruk om, ik sloeg de deur achter me dicht.
'Je bent zo dom geweest!' Dacht ik in mezelf.
Net toen ik naar het lokaal VTZK wou gaan, ging de bel, en zette ik koers naar de Grote Zaal...
[OOC] ThanQ voor de reacties!

Skywalker · Geplaatst: Wo Sep 14, 2005 18:44

HOOFDSTUK 10

Eenmaal aangekomen in de Grote Zaal met een ontzettende rothumeur, ging ik aan de tafel van Ravenklauw zitten toen ik vergezeld werd door Liz en een pissige Brace.
"Je hebt... Jij... Waarom?" Vroeg Brace terwijl hij me met ongelovige ogen aankeek.
Ik wendde mijn blik af, "denk niet dat je nu de jongen bent en dat je alles mag beslissen" antwoordde ik.
"Aah, of misschien vond jij die twee sukkels uit Griffoendor gewoon leuk" Bromde hij.
Ik keek hem even hatelijk aan voor ik me weer op mijn eten richtte.
Liz was gewoon haar vrolijke zelf, ze ratelde door over één of andere docent genaamd Cole McLann die erg goed scheen te zijn.
"En hij zei dat we 'm gewoon Cole mochten noemen, en dat als er iets was, we altijd bij hem terecht konden!" Maakte Liz haar verhaal af.
Ik knikte afwezig, ik bedoel maar, na wat ik net had gezien, was ik niet in staat om te praten over Verweer Tegen De Zwarte Kunsten.
"En vooral die snotaap met die enge bril, je zou haast denken dat hij wat te verbergen heeft, maar natuurlijk wilt hij gewoon stoer doen..." Gromde Brace erachteraan.
Ik wist wie hij bedoelde, Nigel.
"Wat heb je tegen 'm?" Snauwde ik terwijl ik opstond.
"Niets" antwoordde Brace.
Ik slenterde door de Grote Zaal naar de hal, ik wou nu echt even naar de leerlingenkamer van Ravenklauw om me even af te sluiten van de rest.
Ik liep langs een lokaal toen ik stemmen hoorde, of eigenlijk, één stem die aan een stuk door ratelde, het was de stem van Caleb, die herkende je direct.
Ik sloopt geluidloos naar de deur van het lokaal toe, en luisterde aandachtig, "dus dit aan haar opsturen? En dan duizend punten voor Griffoendor? Ik snap 'm niet Nigel"
"Omdat" begon Nigel, "je je laat beetnemen, laat die duizend punten zakken, we zijn slim genoeg om onze afdeling zelf wat roem toe te strooien."
"Nee, dat doet Harry Potter al" zei Caleb met een bittere ondertoon.
"Potter is volgend jaar weg"
"Kom we gaan, dit kan opvallen" zei Nigel ineens.
Ik schrok me rot toen ik naderende voetstappen hoorde, en ik sprong vlug achter een grote pilaar.
Nigel die nog steeds zijn zonnebril droeg en zijn broer Caleb stonden een paar meter van me af.
"Volgens mij..." Begon Nigel, "worden we nu bespioneert"
Caleb rolde met zijn ogen en bekeek het gebied waar ze stonden.
"Achter de pilaar" zei Caleb schouderophalend.
Zo stapten de broers op het gebied waar ik stond.
Caleb grijnsde breed toen hij me zag, "haha, ik zei het toch! Die chik is naar me op zoek!"
Nigel's gezicht verstarde weer, en hij keek zijn tweeling broer waarschuwend aan, of tenminste, zo'n indruk wekte hij, maar dat kon je niet zien door zijn bril.
Ik keek Caleb met de grootste minachting aan die maar mogelijk was.
"Ze walgt van je" verzekerde Nigel hem.
Caleb schudde zijn hoofd waardoor zijn haar nog meer in de war kwam, en nog leuker zat, "nee hoor, zo doen meisjes eenmaal"
"Goh, nooit geweten, en ik ben notabene een meisje" Zei ik sarcastisch.
Caleb grijnsde opnieuw en klopte me op mijn schouder, toen stak hij zijn hand uit en zei; "Caleb Harrisan"
Ik nam de hand aan en antwoordde; "Lilian Lupin"
Caleb staarde zijn broer aan, toen pas stak ook Nigel zijn hand uit en mompelde; "Nigel Harrisan"
Ik nam ook zijn hand aan waarbij ik mijn naam noemde.
Toen liepen we met z'n drieën terug naar de Grote Zaal, ik had geen idee waarom, ik was er notabene net vandaan, maar toch ging ik mee.
"Wat heb je gehoord?" Vroeg Nigel plots.
OOC:ThanQ voor jullie reacties!

Skywalker · Geplaatst: Za Sep 24, 2005 14:24

HOOFDSTUK 11

Ik keek Nigel verbaasd aan, "wat ik heb gehoord?" Vroeg ik langzaam.
Hij knikte, en ik besloot eerlijk te zijn.
"Ik heb gehoord dat jullie iets aan iemand gaan opsturen, en dat jullie dan punten voor Griffoendor ontvangen, 1000 punten"
Caleb grijnst, en zei; "kom we vertellen d'r ook alles, mijn aanstaande-"
"Pardon?" Onderbrak ik hem, en Caleb grijnst nogmaals, "ik bedoel, Lilian, is vast wel te vertrouwen"
Nigel snoof diep, blijkbaar geloofde hij niet dat ik een geheim kon bewaren.
"Het zit zo" begon Caleb, "ik wil graag punten verdienen, want Ron Wemel, Hermelien Griffel, en Harry Potter stelen alle roem... Je weet toch wel wie dat is? Harry Potter?" Ik knikte, "maar Harry vraagt er helemaal niet om!" zei ik vlug.
"Hoe weet jij dat nu? Volgens mij staat er in zijn dagboekje dat hij er dol op is, al die roem" Antwoorde Caleb spottend.
"Harry heeft geen dagboek!" Zei ik lichtelijk geïririteerd.
"In ieder geval, we sturen het op naar een vrouw met de naam; 'Linsday Woes', zij regelt het vanzelf wel, zegt ze"
"Wat sturen jullie op?" Vroeg ik nieuwsgierig.
"Een DeeSeeRomSchijf" dreunde Caleb op.
Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan, "CD Rom schijf?"
De tweeling knikte.
"Wat voor CD Rom schijf?"
"Van HaaPee, HaaGee, en ErWee" vertelde Caleb.
"HP, HG en RW?" Herhaalde ik.
"Ja, en Linsday zegt dat die in het bezit is van niemand minder dan Severus Sneep"
"Dus jullie moeten inbreken?" Vroeg ik, "maar als Sneep jullie te pakken krijgt, zijn jullie nog lang niet jarig!"
"Ik was ook niet van plan het te halen, zo dom ben ik niet" Zei Nigel zacht.
Caleb keek hem even gemeen aan, voor hij zich weer op mij richtte.
"Echt het zonnetje in huis, vreemd dat jij en Sneep het niet samen kunnen vinden"
Ik grinnikte, al vond ik Nigel wel cool, Caleb was tenminste aardig, als hij zijn irritantheid even aan de kant zette.
Er viel een stilte, dus liepen we maar de Grote Zaal in, en wie kwam er net uit? Harry Potter, Ron Wemel en Hermelien Griffel.
Ik keek ze vol bewondering aan, blijkbaar vonden Nigel en Caleb dit niet zo leuk, dus liepen ze weg en lieten mij staan.
"Hey, ik moest haar ophalen" Zei Ron ineens, de anderen keken me aan.
Ik snelde naar ze toe en zei; "Harry, Ron... Hermelien! Jullie zijn zó super! Het was echt vet gaaf toen jullie de steen der wijzen redden van Krinkel die Voldemort was, en Harry, het spijt me van Sirius, echt heel erg... Hermelien, jij bent echt de slimste op aarde! En Ron, jij bent übergrappig!"
De drie keken me wat verbaasd aan, Harry staarde wat naar de vloer omdat ik waarschijnlijk de naam van Sirius had laten vallen.
Hermelien leek gevleid, en ook Ron vond het wel leuk.
"Doei" zwaaide ik ze uit.
Ik was zó ontzettend vrolijk, ik had de boeken al zo vaak uit, ik had zo vaak gehoopt dat deze wereld zou bestaan, dat het trio zou bestaan...
Ik bedoel maar, hoe zou jij je voelen als je Harry Ron en Hermelien zo juist had gesproken? Super toch? En met dat gevoel, ging ik naar de leerlingenkamer van Ravenklauw.
[OOC]Als jullie dit verhaal lezen, zou er dan gereageerd kunnen worden via PB?

Skywalker

HOOFDSTUK 12

De maand september ging als een razende wind voorbij, we kregen lessen, proefwerken, nog meer lessen, en nog meer proefwerken.
Ik kwam Caleb en Nigel niet vaak meer tegen, en trok daarom vaak op met Brace en Liz.
Ik haalde ondanks alle andere gedachten in mijn hoofd goede cijfers, in tegenstelling tot Brace en Liz, ik vroeg me soms echt af waarom zij in Ravenklauw zitten.
Nu was het begin oktober, we zaten rustig in de leerlingenkamer, huiswerk maken.
"Ik vat hier echt geen reet van" Brace gooide zijn perkament en ganzenveer van tafel.
"Is het al eens in je opgekomen om eerst de bijbehorende tekst te lezen?" Vroeg ik sarcastisch.
Hij gaapte, "geen zin"
Liz zei niets, Liz zei nooit wat, en zeker niet om Brace tegen te spreken, ik snapte het niet.
"Wat vind jij?" Vroeg ik haar daarom.
En zoals te verwachten haalde ze slechts haar schouders op, ik stond op, ik was al klaar.
"Mag ik...-" Begon Brace, ik wist wat hij wou, daarom las hij nooit de tekst, en daarom haalde hij altijd lage cijfers.
"Nee" zei ik. "Waarom niet?" Bromde hij, "omdat je er niet beter van wordt, lees eens, leer eens!" Zei ik tegen hem.
Brace zuchtte diep, en plofte neer in een poef, ik had inmiddels ook voor iets anders, Lance liep daar, gewoon rustig te praten.
'Sukkel' dacht ik.
En tot mijn irritatie kwam hij naar ons toe! "Hey" Zei hij koel, en stoer, "hallo" antwoordde Liz.
Ik weigerde iets tegen hem te zeggen, wat dacht die eikel ook wel niet dat hij was? Ook Brace sprak niet tegen hem.
Lance snoof diep, "nou, ik wilde even iets bespreken met Lilian"
Ik keek op, "ik heb 1 miljoen plannen voor vanavond, waar jij niet in voorkomt" zei ik gladjes.
Lance leek beteuterd, waarschijnlijk dacht hij dat ik nog steeds voor hem viel, maar ik wist wel beter.
"Moet je niet naar Alicia toe?" Beet ik hem toe.
Lance grijnsde, een knappe maar onnozele grijns, "wat jij wilt" met die woorden liep hij weg.
Ik stond op, ik moest even weg, wat zou jij doen dan? Een jongen die telkens je vriendje speelde, en dan weer niet, en dan betrap je hem met een andere meid?
"Waar ga je heen?" Vroeg Liz, maar ik antwoordde niet, in plaats daarvan ging ik de leerlingenkamer uit, en sjokte wat door de gangen.
Het was nu ongeveer 7 uur, de meeste leerlingen zaten al aan hun huiswerk, huiswerk die ik al af had.
"Boeh!" Zei een stem achter me, ik herkende de stem, het was Caleb.
Langzaam draaide ik me om, "hoi" zei ik droog.
"Waar ga je heen?" Voor het eerst in zijn leven deed Caleb een beetje fatsoelijk en normaal.
"WC" antwoordde ik kortaf.
"Oh okay, maar even over die ene keer... Over de punten... Kun je ons misschien niet helpen?"
"Je hebt Nigel toch?"
"Die wilt niet helpen, hij weigert"
"Hij is blijkbaar de slimme onder jullie"
"Haha, heel grappig" zei Caleb.
Ik dacht na, als ik hem zou helpen, zou mijn leven niet meer zo saai zijn, en wat meer pit bevatten.
"Goed" zei ik nog voor ik goed en wel doorhad waar ik aan begon.
"Oké, ik zie je dan morgen, 6 uur, in de Grote Zaal" Zei Caleb met een knipoogje.
Ik knikte, "tot dan"
Hij liep weg, met gigantische passen.
Toen pas kreeg ik door dat ik de WC allang was gepasseerd, ik maakte rechtsomkeer, en ging maar weer terug naar de leerlingenkamer, ik moest allang niet meer naar het toilet.
Vlak voor de ingang van de leerlingenkamer, bedacht ik me. 'Ga eens wat lol trappen!' Zei een stemmetje in mijn hoofd, en wonder boven wonder volgde ik het stemmetje.
Ik wist waar de leerlingenkamer van Griffoendor was, dankzij de Harry Potter boeken, dus ik zette koers erheen.
En óf het was pure toeval, óf ze hadden het zo gepland ofzo, want ik kwam Harry tegen, hij was alleen.
"Hoi" zei ik zo vrolijk als ik maar kon.
"Hallo" antwoordde hij. Ja, nu kwam ik dus vast, wat moest ik zeggen?
"Ik... Waar ga je heen?"
Harry haalde zijn schouders op, en toen ontdekte ik de sluipwegwijzer in zijn hand.
"Laat eens zien" zei ik met een grijns.
Harry liet het stuk perkament zien, ik pakte mijn stok, tikte erop, en mompelde; "ik zweer plechtig dat ik snode plannen heb"
De gangetjes en weggetjes begonnen te verschijnen, terwijl Harry me alleen maar verbaasd aan kon gapen.
"Succes met wat je ook gaat doen" zei ik met een knipoogje, en wéér liep in naar de leerlingenkamer, ik had echt geen zin om naar binnen te gaan, daar stond Lance zeker, met Alicia...
"Wat doet u hier, jufrouw Lupin?" Zei een gemene stem achter me.
Ik draaide me om, het was Sneep.
"Ik ga naar de leerlingenkamer" antwoordde ik bot.
"Ga dan maar snel" Hij draaide zich om, en liep weg. Ooh wat haatte ik die man!
Ik ging dus toch maar de leerlingenkamer in, en zette koers naar mijn bed. Morgen zou ik Caleb helpen... Morgen zou wél een avontuur worden...

Skywalker

HOOFDSTUK 13

Ik werd wakker, laat, veel te laat. Maar het was Zaterdag, dus alles kon.
Loom en langzaam stapte ik mijn bed uit, en staarde afwezig naar de andere hemelbedden die inmiddels al leeg waren.
Ik kleedde me met de grootste trage moeite aan, en kamde mijn haren.
Daarna pas ging ik de trap af, en wie stond daar? Tadaa, de prins op de ezel, Brace.
"Goedemorgen!" Riep hij jovaal uit.
Ik wist niet wat hij hiermee wilde bereiken, maar ik zou me dus absoluut niet laten meeslepen.
"Hoi" antwoordde ik droog, terwijl ik hem langsliep.
Brace keek wat beteuterd, eigenlijk vond ik het ook wel oneerlijk, maar toch liep ik door.
"Waar ga je heen?" Vroeg hij.
"Grote Zaal"
"Ooh, wat ga je daar doen?"
"Ik ben net wakker, en ga naar de Grote Zaal waar eten ligt, wat zou ik daar gaan doen?" Bromde ik sarcastisch.
"Wat dan?" Brace wou overduidelijk een gesprek met me aanknopen.
Ik stopte met lopen, "ontbijten! Idioot!"
"Aaahh..." Toch bleef hij me achtervolgen, zelfs toen ik zei dat ik moest plassen, bleef hij buiten het toilet staan.
We liepen dus verder naar de Grote Zaal, een fluitende Brace, en een geïrriteerde Lilian.
Eenmaal aan de tafel van Ravenklauw, at ik snel mijn havermout op, alles om maar zo snel mogelijk weg te zijn.
Net toen ik klaar was, kwamen Caleb en Nigel net langslopen, Caleb knipoogde, en liep zonder een woord door.
Gelukkig had Brace het niet gezien, dit kon zijn humeur wel verstoren, dacht ik.
Ik stond gauw op, en liep weg, gevolgd door Brace.
"Wat is er met je aan de hand?" Vroeg ik geërgerd.
"Niets" antwoordde hij.
"Jawel, want je achtervolgt me"
"Dat vind je toch niet erg?"
"Je zou eens moeten weten" verzuchtte ik.
Brace glimlachte, een ontzettend irritant glimlachje.
Toen kwam Liz aanlopen, beide hadden ze oog voor iets anders, Brace keek naar mij, en Liz naar haar schoenen.
Boem! Ze waren tegen elkaar aan gebotst.
Liz stond snel op, ze zag er nogal klungelig uit, ze bloosde en maakte haar excuses.
Brace wuifde die excuses weer weg, en begon weer achter mij aan te lopen, maar omdat Liz weer achter Brace aanliep, leek het net een trein met mij voorop.
We liepen naar de leerlingenkamer, het was pas twee uur, over vier uurtjes zou ik Caleb ontmoeten.
Ik en Liz gingen even naar slaapzaal, ik keek haar verbijsterd aan.
"Waarom doe je alsof Brace één of andere god is?" Vroeg ik.
"Dat doe ik helemaal niet!" Liz leek zoveel feller als Brace er niet bij was.
"Echt wel" Zei ik.
"Niet waar! Dat hij jou nu als een god beschouwt, wilt niet zeggen dat ik dat ook doe!" Riep Liz.
Ik trok mijn wenkbrauwen op, "wees eens wat duidelijker"
"Die tweeling, Brace, Lance, je zoekt aandacht van jongens!" Riep ze hysterisch.
Ik rolde met mijn ogen, "yeah right, omdat geen hond naar jou omkijkt, denk je dat ik aandacht zoek? Weetje wat jij moet doen, even je ogen sluiten en nadenken"
Ik keerde me haar rug toe, wie dacht ze wel niet dat ze was?
Maar Liz's ogen begonnen haast te tranen van woede. "Jij pakt iedereen van me af! Ik pikte dat, maar nu je Brace...-"
Ik onderbrak haar, "pardon? Nu ik Brace? Ik wil niets van Brace! Je mag hem hebben!"
Liz was stil, ze zei niets meer, maar toen ik me weer omdraaide zag ik waarom. Brace stond in de deuropening.
Hij draaide zich om, en liep naar beneden. Liz wierp me een vernietigende blik toe, voor ze hem volgde.
En ik? Ik ging op mijn hemelbed liggen.
"Barbaren" zei ik hardop.
De uren vlogen voorbij, Liz-en Brace-loze uren.
Drie uur, vier uur, vijf uur... Kwart voor zes...
Ik veerde overeind, ik had echt veel te lang lopen piekeren.
Vlug kamde ik nogmaals mijn haren die helemaal in de war waren, en schoot de trap af. Dit keer wachtte geen irritante Brace me op, ik was blij.
Ik sprintte door de gangen, en kwam uiteindelijk aan in een gang, nog even de hoek om en dan zag je de Grote Zaal.
Ik hijgde uit, en liep koeltjes naar Caleb die daar stond te wachten.
"Hoi" zei ik.
"Hey" antwoordde hij.
Een doodse stilte, maar die werd onderbroken door hem.
"Ik had dus een ideetje, maar die kan ik niet alleen uitvoeren"
"Laat me eens zien" Zei ik.
[OOC] Als je wilt reageren, doe dit dan via PB.

Skywalker

HOOFDSTUK 14

Caleb zuchtte diep.
"Okay, ik moet iets hebben waardoor Sneep héél boos wordt... Weet jij iets?" Vroeg hij.
"Ja, toevallig wel" Antwoordde ik grijnzend, wat kon Harry Potter-kennis met toch van pas komen...
Caleb grijnsde, "mooi, één van ons gaat naar zijn kantoortje, en lokt hem uit. Dan rent diegene weg, Sneep komt je dan gegarandeerd achterna. De ander sluipt ondertussen het kantoortje in, en zoekt die CD-Rom schijf!"
Ik knikte, "goed plan" zei ik.
Onderweg naar het kantoortje van Sneep besloten we dat Caleb zou rennen, en ik de schijf zou pikken.
"Je moet dus iets zeggen zoals; 'was het leuk dat James Potter en Sirius Zwarts u eens voor aap zetten, en u ondersteboven hingen?" Zei ik.
Caleb vroeg niet hoe ik aan die informatie kwam, gelukkig.
Ik verstopte me achter een pilaar, terwijl Caleb op de deur klopte.
Sneep deed open, en staarde rechtsreeks in de ondeugende ogen van hem.
"Ik dacht dat je vandaag géén strafwerk had?" Zei Sneep geërgerd.
Caleb schudde zijn hoofd, en zei; "was het leuk toen u ondersteboven werd gehangen door James Potter en Sirius Zwarts?"
Sneep trok wit weg, witter dan hij al was.
Caleb rende vliegensvlug weg, terwijl Sneep, zoals te verwachten, achter hem aan liep, en dingen riep als; "100 punten aftrek voor Griffoendor!"
Ondertussen glipte ik het kantoortje binnen, ik onderzocht alle kastjes en laden, ik snuffelde zelfs onder zijn bed, maar de schijf kon ik niet vinden.
Toen ontdekte ik een kluis. Ik trok aan het handvat, maar hij ging niet open.
Ik trok mijn toverstok, tikte erop, en mompelde; "alohomora!"
Maar zelfs toen ging hij niet open.
Ik hoorde hem terugkomen, Sneep kwam terug!
Snel dook ik onder het stoffige oude bed, en ademde zo zacht als ik kon.
Blijkbaar was Sneep er niet in geslaagd om Caleb te pakken, hij ging zitten op zijn houten stoel voor zijn houten bureau, en was bezig met proefwerken nakijken, of tenminste, hij zette allemaal nulletjes en eentjes op papier.
Ik moest hier weg, mijn hart klopte tien keer sneller dan normaal, en mijn ademhaling ging zo hard en snel dat ik ervan overtuigd was dat Sneep me kon horen.
"Duizend punten, is hij nu helemaal gek geworden..." Mompelde Sneep plots, "want die krijgt hij niet, nu niet, nooit niet!"
Er flitste slechts één gedachte door mijn hoofd, 'die is stapelgek!'
En tot overmaat van ramp, stond Sneep op van zijn bureau, en begon met zijn hand onder het bed te graaien.
Ik rolde verder van zijn reikende hand, die me gelukkig net niet raakte.
Mijn adem bereikte een tempo alsof ik aan het hardlopen was, en het voelde net of mijn hart uit zijn kas zou springen.
Zijn hand bracht allemaal stof mee, maar het leek net of hij iets zocht...
En toen gebeurde het, ik moest niezen.
Ik kneep mijn neus dicht, kneep in mijn eigen arm, maar toch ontsnapte er een "hatsjoe!" uit mijn mond.
"gedoe" Vloekte ik hardop.
Ik rolde snel vanonder het bed, en waagde een poging naar de deur, maar Sneep sprak een spreuk uit, waardoor ik lelijk struikelde.
Hij kwam met gigantische passen naar me toe lopen, "Lupin, Lupin, Lupin" Zei hij met zijn meest gemene en hatelijke stem.
Ik stond vlug op, en keek hem brutaal aan.
"Is er iets?" Vroeg ik.
Sneep begon te grijnzen, "ja, en of er iets is. En nu meekomen naar het schoolhoofd!"
Ik voelde me rot, echt rotter dan rot.
"Waarom?" Probeerde ik tevergeefs, maar Sneep negeerde me, en liep op de waterspuwer uit.
"Chocokikkers" Gromde hij.
Even later stonden we voor de deur van Perkamentus' kantoortje.
'Je hebt het echt helemaal verknald' Zei een stemmetje in mijn hoofd.
Sneep klopte op de deur, en een stem zei; "binnen"
We stapten in de ronde prachtige ruimte, met allemaal dingetjes en dangetjes.
Ik zag dat er al iemand stond, Caleb? Nee, toen ik beter keek zag ik zijn bril met blauwe glazen waardoor zijn ogen onzichtbaar waren, Nigel dus.
Hij draaide zich om, en keek me aan, hij maakte geen enkele teken van herkenning, en draaide zich net zo snel weer om.
"Ik kom later weer terug, Proffesor" Zei Nigel met een knikje, toen liep hij me langs, en ging de trap af.
'Ook lekker vriendelijk' dacht ik.
Perkamentus richtte zich op Sneep, "is er iets aan de hand, Severus?"
Sneep grijnsde gemeen, "jazeker, ik betrapte jufrouw Lupin zojuist onder mijn bed"
Perkamentus' ogen twinkelde vrolijk, "wat deed je daar dan, Lilian?" Vroeg hij kalm.
"Ik... Niets" Zei ik, ik kon Caleb toch niet verraden?!
Perkamentus glimlachte, "je hoort het Severus, ze deed niets!"
Sneep maakte een grommend geluidje, "nee, want Harrisan klopte net aan, en zorgde ervoor dat ik mijn kantoor verliet. Daarna sloop zij mijn kantoortje binnen. Ze zocht iets"
Perkamentus keek verbaasd, "Nigel Harrisan?"
"Nee, zijn broer" zei Sneep.
Perkamentus glimlachte nogmaals, "aaahh Caleb. Nou, ik zal hem nog spreken, bedankt voor het melden Severus"
Sneep draaide zich om, en liep de trap af, gevolgd door mij.
Maar Perkamentus schraapte zijn keel, "Lilian, blijf jij maar hier"
Ik draaide me om, ellendig, en ging op de stoel voor zijn bureau zitten.
[OOC]Bedankt voor de reacties ^.^

Skywalker

HOOFDSTUK 15

Ik slikte, waarom had ik het vervelende gevoel dat Perkamentus niets leuks te vertellen had?
Maar Perkamentus richtte zich op een portret, en zei;
"Harold, ga jij even naar de leerlingenkamer van Griffoendor, en zeg dat Caleb Harrison geroepen wordt door mij? Hij kent het wachtwoord al, hij is hier vaker geweest."
De man uit het portet knikte, en liep het schilderij uit.
"Mooi, Caleb kan zo komen, en dan bespreken we het wel" Zei Perkamentus.
Dus bleef ik stil, en staarde zenuwachtig naar mijn vingers.
'Je wordt geschorst...' ging het door me heen, maar eigenlijk zou dat niet zo erg zijn, dan kon ik eindelijk weer achter de computer. Ik had in zoveel RPG's niet meer gepost, en mijn PC Crea topic liet ook niets meer van zich horen, mijn FanFic was gestopt, of in andere woorden: mijn computerleven stond stil.
Na enkele minuten hoorde je twee stemmen voor de deur, eentje van Caleb, en eentje van Nigel.
Na wat gestommel kwam Caleb binnenlopen, "goedemiddag Proffesor" Zei hij vrolijk.
"Hallo, Caleb" zei Perkamentus, "en roep Nigel ook maar"
Caleb draaide zich om, en riep zijn tweelingbroer.
Hier was ze dan, Lilian Lupin, samen met de grootste kwajongen, Caleb, en zijn sirieuze tweelingbroer Nigel...
"En nou gaan jullie mij vertellen waarom Lilian is betrapt onder Sneep's bed" Zei Perkamentus met een glimlachje.
"Dat komt omdat Lilian mij wou helpen, ik wou wat experimenteren met toverdranken, en had een bezoar nodig. U weet vast dat toverdranken met bezoars vaak ingewikkeld zijn, en daarom ook geavanceerd. In ieder geval, ik wist ook dat Proffesor Sneep me die nooit zou geven, daarom vroeg ik Caleb en Lilian om te helpen, en zij waren zo nobel om dat te doen. Dus als iemand schuldig is, dan ben ik het wel" Maakte Nigel zijn verhaal af.
Ik en Caleb staarden hem verbijstert aan, ik had nooit, maar dan ook nooit verwacht dat Nigel de schuld op zich zou nemen...
Dus keek ik maar alsof Nigel's verhaal totaal klopte, zelfs Caleb knikte langzaam.
"Dat is erg aardig van Lilian en Caleb" Knikte Perkamentus. Ik had het vage idee dat hij dondersgoed wist dat Nigel loog, maar dat maakte niet uit, het ging om het feit dat Nigel zichzelf gewoon opofferde voor hen.
"Nou, als dat zo ligt, gaan jullie maar" Perkamentus stond op.
Wij liepen met z'n drieën weg, toen we eenmaal beneden waren, barstte Caleb los, hij knuffelde Nigel, en gaf hem zelfs een zoen van vreugde op zijn voorhoofd.
"Jij bent geweldig!" Riep ik op en neer springend uit.
Nigel haalde een losse hand door zijn haar, en zette zijn bril goed.
"Het is ook mijn schuld, als ik meedeed, dan waren jullie niet betrapt" zei hij grijnzend.
Caleb kon er niet om lachen, daarom richtte hij zich op mij.
"Het spijt me" zei hij, "het is allemaal mijn schuld"
Ik schudde mijn hoofd, "nee joh, 't geeft niets"
We liepen samen tot aan de marmeren trap waar zij dus omhoog moesten.
"Nogmaals bedankt!" riep ik de tweeling na voordat ik me naar de leerlingenkamer begaf.
Ik floot, ik huppelde, oftewel, ik was dolblij! Waarom? Omdat ik zojuist een avontuur achter de rug had, dan maar geen computer, want dit is veel en veel leuker!
Ik ging door de ingang van de leerlingenkamer, en trof daar zo goed als alle Ravenklauwers aan, behalve Brace en Liz.
Net toen ik me afvroeg waar ze waren, kwam Lance weer aanlopen.
Ik zuchtte diep, "wát?" Vroeg ik geërgerd.
"Ik wou mijn excuses aanbieden" Lance haalde een uiterst charmante hand door zijn haar, en glimlachte waardoor die kuiltjes in zijn wangen weer opdoken.
Ik keek hem koel, bitter en afstandelijk aan.
"No way, eerst belazer je me, en nu denk je dat ik je vergeef als je even je kunstjes vertoont? Rot toch op man..."
Met die woorden liep ik de trap op naar de meisjesslaapzaal.
Ik kleedde me om, en ging op mijn bed liggen, ik had vandaag een gigantische les geleerd...
Iemand knap vinden, en iemand leuk vinden... Dat zijn twee hele verschillende dingen.. Net zo verschillend als Caleb en Nigel...
Caleb was grappig, bevatte veel humor, was niet bepaald slim, maar toch goed gezelschap, Nigel? Voor hem had ik een woord in mijn hoofd, mysterieus. Dat was Nigel.
En met die gedachte viel ik in een lange diepe slaap.
[OOC]ThanQ voor de reacties, en je kunt reageren via PB of in het reageertopic. (PB me dan wel dat je hebt gereageerd in het reageertopic)