[AF] Draco's human side

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

Ik wens jullie veel plezier met het lezen van mijn verhaal,
pb me wat je ervan vindt

veel leesplezier
kusz TomFeltonGirly

1
Witblond haar, grijze ogen, en een serieus gelaat, Marit keek opzij naar de jongen die naast haar lag en ze kon het niet geloven.
Oké, er was die nacht misschien wel niets gebeurd maar toch, hij had wel haar leven gered.
Marit was de vorige dag weggelopen van huis, ze trok het gewoon niet meer al die mensen die tegen haar schreeuwde, ze had haar tas gepakt en hem vol kleren gestopt en was toen gewoon naar buiten gegaan.
Zonder jas alleen, het begon te sneeuwen en ze kreeg het steeds kouder en op een gegeven moment verscheen er een jongen uit het niets die haar had meegenomen naar zijn huis.
Als hij haar niet gevonden had dan was ze nu doodgevroren.
Marit lag in een bed en de jongen lag naast haar op de vloer in een deken gewikkeld, zo te zien had hij heel de nacht op haar gelet.
De jongen kreunde en werd wakker, toen hij Marit zag begon hij te lachen
“nu al wakker het is pas acht uur, ik ben trouwens Malfidus, Draco Malfidus en jij bent?”
“Marit Lee ” antwoordde ze
“Wat heb jij trouwens een grappige naam Draco!”
Draco lachte ook en zei: “Ja, kan er niks aan doen ouders hè”

Hij keek naar het meisje dat in zijn bed lag, ze was eigenlijk heel aantrekkelijk, ze had mooie diep blauwe ogen en lang bruin golvend haar.
“Wat deed je eigenlijk nog zo laat buiten?” vroeg hij.
“Ik ben van huis weggelopen kon mijn pleegouders gewoon niet meer verdragen, heel de tijd dat geschreeuw, ik kan er toch niks aandoen dat de theepot explodeert” antwoordde ze en Draco lachte:
“De theepot laten ontploffen, ben je een heks ofzo?”
“nee, joh die bestaan toch helemaal niet” zei ze.
“Nou eigenlijk wel” zei Draco “ik ben namelijk een tovenaar”
“Laat me niet lachen dat kan toch niet” ongelovig schudde ze haar mooie hoofd.
“vertel me eens, heb je ooit weleens iets laten gebeuren, behalve die theepot dan?” vroeg Draco.
“eigenlijk wel” vertelde ze “ik heb ooit gewenst dat het populairste meisje uit de klas lelijker werd en de volgende dag stond ze onder de puistjes, en ik heb mijn oma’s hondje een varkensstaart gegeven, tenminste dat denken ze”
“Zie je nou wel, we gaan erachter komen of jij een heks bent, kleed je aan dan gaan we” zei Draco.
“ eh, Draco kun je me dan misschien even alleenlaten ik moet me namelijk aankleden weet je nog” Draco stond snel op een liep naar de badkamer.
Marit deed een strakke spijkerbroek aan met een felgroen met zilveren truitje aan er stond een slang op.
Daarna riep ze naar Draco dat hij wel mocht komen, Draco stapte naar binnen en zijn blik bleef hangen op haar shirt, volgens hem had hij precies de goede gered.

Draco en Marit glipten via de achterdeur naar buiten en liepen naar de stallen achter het huis.
“kies maar een paard uit” zei Draco, Marit liep meteen op een mooi nachtzwart paard en aaide hem over zijn manen Bartok stond er op zijn box.
Draco pakte zelf een sneeuwwit paard dat Vladimir heette “kom dan gaan we” zei hij.

Samen reden ze door een bos en kwamen uit in een betoverend gebied.
“Zie je iets?”vroeg Draco, “hoezo zie jij dat grote kasteel dan niet?” vroeg Marit aan Draco.
“Zie je nou wel dat je een heks bent, dreuzels kunnen Zweinstein helemaal niet zien.” En hij lachte.
“kom dan gaan we een leraar zoeken”

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

2.
Albus Perkamentus keek verbaasd uit zijn raam was dat niet jongeheer Malfidus, maar naast hem wie was dat?
Perkamentus greep snel de vuurflits die hij van Harry Potter had geleend en vloog op de twee gedaantes af.
“jongeheer Malfidus wat doet u hier, u was toch thuis met de kerst en wie is dat daar?” vroeg Perkamentus.
“dit hier is Marit Lee” verklaarde Draco “gisteren heb ik haar van onderkoeling gered en ben erachter gekomen dat ze waarschijnlijk een heks is”
“Ik hoop dat u het niet erg vind dat ik hier nu bij ben” zei Marit verontschuldigend.
“Nee hoor, meneer Malfidus, Jufrouw Lee over vijf minuten in mijn kantoor het wachtwoord is aardbei”
vijf minuten later kwamen ze aan bij het kantoor van professor Perkamentus, Marit had onder weg haar ogen uitgekeken, en andere mensen hadden juist verbaasd naar het vreemde meisje naast Draco Malfidus gekeken.
“aardbei” zei Draco tegen de waterspuwers en er kwam een trap tevoorschijn.
Die liepen ze op en Draco klopte op een deur.
“binnen” riep er een stem, het kantoor was niets wat Marit ooit had gezien, overal klonken er geluidjes en in de hoek zat een vreemd uitziende vogel.
“Marit Lee zou je alstublieft de sorteerhoed op je hoofd willen zetten, die zal zijn oordeel over je vellen”.
Marit zette de hoed op haar hoofd en die begon te spreken:
“Marit Lee, laat me niet lachen, jij bent Marit de Billancourt een nakomelinge uit een van de machtigste puurbloedfamilies van dit moment.”
Marit wist niet wat hij bedoelde maar ze luisterde toch maar “nu moet ik je zeker sorteren” zei de hoed.
De hoed murmelde wat in haar hoofd en zei toen “Griffoendor”.
Marit deed de hoed af en ze zag Draco wit wegtrekken “ wat is er?”vroeg ze.
“jij zit in Griffoendor en ik zit in Zwadderich, niet echt bepaald ideaal” antwoordde hij.
Perkamentus riep een naam in het haardvuur en er kwam een vrouw aan “professor Anderling”zei hij “u heeft er een nieuwe leerling bij dankzij meneer Malfidus hier, breng haar nu maar naar haar kamer”
Marit liep naar Draco en gaf hem een zoen op zijn wang “bedankt voor alles” zei ze, toen draaide ze zich om en liep met de professor mee.

Draco bleef achter bij professor Perkamentus die zei: “nou Draco ik had nooit verwacht dit ooit mee te maken.”
“ wat niet professor?” vroeg Draco.
“nou, een blozende Malfidus haha.”
Draco draaide zich om en liep grinnikend de deur uit en ging op weg naar de kerkers wat een vrouw die Marit, in welk jaar zou ze toch komen? En hoe oud was ze eigenlijk?

“Je zult in het zevende jaar komen, bij je leeftijdsgenoten” zei de oudere vrouw “maar je zult wel voor alle vakken die je neemt bijles krijgen, als het niet gaat zoals toebehoren wordt u desnoods een klas teruggeplaatst, maar allereerst zal ik een spreuk gebruiken die ervoor zorgt dat je alles tot het 6e leerjaar weet.”
Ze liepen een kamer in en de vrouw zei:
“jongens en meisjes even geduld asjeblieft, dit is Marit de Billancourt en zij komt hier lessen vlogen in het zevende jaar, dus doe allemaal aardig tegen haar oké.”
Daarna kreeg ze haar slaapplaats toegewezen, op het hemelbed lagen alle spullen die ze nodig zou hebben ook een toverstok, die had ze toegestuurd gekregen van een meneer Olivander.
Daarna vertrok professor Anderling weer en Marit ging terug naar de gemeenschappelijke ruimte, ze werd van allerlei kanten begroet en gelukgewenst.
Ze ging in een gebloemde fauteuil zitten te lezen in een boek, ineens zei een jongen met zwart haar “wat doet de oehoe van Malfidus hier?” iedereen keek verbaasd toen de uil naar Marit vloog, hij liet een brief op haar schoot vallen en ging op haar leuning zitten.
Marit begon de brief te lezen en ze voelde een tinteling door haar lichaam:

Lieve Marit,

Wat jammer dat je niet bij mij in de afdeling zit.
Ik besefte me net dat ik eigenlijk niets van je weet, hoe oud ben je eigenlijk?, en in welk jaar kom je terecht?
Ik hoop dat ik je nog vaker zal zien.

Groeten Draco

P.s. luister maar niet naar wat er allemaal over me gezegd wordt, als de helft waar is dan is het veel.

Marit pakte meteen inkt en een stuk perkament en begon te schrijven.

Lieve Draco,

Ik vind het heel jammer dat ik niet bij jou zit maar om je vragen te beantwoorden, ik ben 17 jaar oud en ik zit nu in het zevende jaar al zegt me dat niet veel.
Professor Anderling zei wel dat ik veel bijlessen zou hebben om alle verloren lessen in te halen, anders word ik een klas teruggeplaatst, al heb ik nu wel de kennis tot het 6e jaar in mijn hoofd.

Groetjes Marit.

Ze bond het aan de poot van de uil en die vloog meteen weer terug naar zijn baasje.

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

3
De volgende dag begon al goed, ze had al vriendschap gesloten met drie mensen, Harry Potter, Hermelien Griffel en Ron Wemel.
“oh nee, we hebben dadelijk eerst toverdranken met de Zwadderaars” kreunde Ron.
“Dat is toch niet zo erg?” vroeg Marit.
“Wel als Sneep Zwadderich altijd voortrekt en er bij ons punten aftrekt” antwoordde Harry
Ze liepen naar de kerkers en zochten snel een plaatsje achterin, Marit ging naast Hermelien zitten en ze begonnen een beetje te kletsen tot professor Sneep binnenkwam.
“ik zie dat alle Griffoendors de vakantie ook weer hebben overleefd” zei hij “en ik zie dat we zelfs een nieuwe hebben, Marit de Billancourt nietwaar?”
“Dat klopt professor” antwoordde ze.
“Dan zal ik eerst wat vraagjes stellen om erin te komen”en hij lachte gemeen. “welke drank zorgt ervoor dat je uiterlijk voor een periode van 1 uur in iemand anders veranderd?”
Marit wist dat ze dat de vorige dag nog had gelezen en antwoordde: “een wisseldrank, professor”
“Hoe heet een steen uit de maag van een geit?”
“een bezeor meneer”
“Klopt, het lijkt erop dat mevrouw de Billancourt haar boeken heeft open gehad, 5 punten voor Griffoendor” zei professor Sneep.
Alle Griffoendors keken verbaasd naar Marit nog nooit hadden de Griffoendors punten gekregen van Sneep, normaal verloren ze er alleen maar.
Marit voelde dat Draco ook naar haar keek en ze glimlachte voor zich uit.
Na de les liep Draco langs haar en stopte stiekem een briefje in haar handen, Marit stopte hem snel in haar zak en liep samen met haar vrienden het lokaal uit.

Na het eten in de grote zaal moesten ze naar waarzeggerij tenminste Harry, Ron en Marit, Hermelien had dat vak een paar jaar geleden al laten vallen.
Marit was zo diep in gedachten dat ze niet zag waar ze liep en ze knalde tegen een meisje aan.
“kijk uit je doppen” snauwde die “misschien moet ik je dat maar eens afleren waarschijnlijk ben je toch een modderbloedje, rictu…” begon ze maar voor ze de spreuk af kon maken schreeuwde er iemand “expiliarmus”.
“Drakie, waarom deed je dat nou?” vroeg het meisje, en Draco rilde van afschuw “omdat zij geen modderbloedje is, Park, maar we moeten naar gedaanteverwisseling” Draco draaide zich om en liep weg met Patty Park als een hondje achter hem aan.

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

4
“ik wist niet dat Malfidus ook nog een menselijke kant had, behalve dan zijn uiterlijk was er voorheen niets menselijks aan hem” grapte Hermelien toen ze had gehoord wat er was gebeurd.
“nou, echt aardig deed hij nog steeds niet hoor” zei Ron
“hij zei het volgens mij alleen maar om Patty Park niet in de problemen te brengen.
Ron en Hermelien bleven maar kibbelen en Marit draaide zich om naar Harry
“doen ze dat nou altijd, ik heb ze bijna alleen nog maar zien ruziën”
“ja dat doen ze inderdaad altijd, maar je went er vanzelf aan” antwoordde hij.
“is Malfidus trouwens echt zo erg, uit jullie verhalen kan ik opmaken dat hij nou niet een bepaald geweldig persoon is” zei ze.
“nou ja” zei Harry “hij heeft nogal de pik op modderbloedjes en aangezien Hermelien er een is en ik van veraf ook, moet hij niks van ons hebben.”
Marit luisterde goed naar zijn woorden en keek een beetje voor zich uit, toen herinnerde ze het briefje in haar zak, “Weltrusten iedereen” zei ze snel en ze liep naar de slaapzaal.
Ze haalde het briefje uit haar zak en begon te lezen, er stonden maar 4 woordjes opgekrabbeld maar het zei haar genoeg.

Ik vind je leuk.

Dolgelukkig viel ze in slaap eindelijk vond een jongen die ze leuk vond haar ook leuk, alleen jammer dat het nooit iets zou kunnen worden het bleef altijd Zwadderich tegen Griffoendor.
En Marit was bang dat het ook altijd zo zou blijven.

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

Ik weet het, het verhaal leest best snel en de hoofdstukken zijn niet allemaal even lang.
maar dit wordt een lang hoofdstuk dat beloof ik Laughing

Alleen ga ik nu wel een stukje vooruit in de tijd.

5.
6 maanden later……
“Ik zal jullie allemaal missen” zei Marit “jullie komen me wel allemaal opzoeken op de wegisweg hè?”
“natuurlijk doen we dat, veel succes met Fred en George je zult het nodig hebben” zei Ron.
Marit gaf iedereen nog een laatste knuffel en liep toen naar de lekke ketel, ze was geslaagd voor haar examens met heel veel hulp van Hermelien en had nu een baan in DE TOVERTWEELINGS TOPFOPSHOP, ze had ook een kamer boven de winkel gekregen om in te wonen de fopshop was namelijk zo’n succes dat er nu ook 1 in Zweinsveld was.

Ze deed de deur open en twee precies dezelfde gezichten hingen voor haar “ik ben Fred en dat is George” zei Fred
“Jij bent Marit?” Vroeg George.
“Ja, leuk jullie te ontmoeten maar hoe houd ik jullie ooit uit elkaar?”
“Heel simpel” zeiden ze tegelijkertijd en ze draaide om achter op hun shirts stond hun naam.
Fred bracht haar hutkoffer naar boven en George zei hoe duur alles kostte.

Niet lang daarna kwamen er al klanten binnen die Marit’s volle aandacht nodig hadden, en aan het afscheid van haar vrienden dacht ze al niet meer tot Ron ineens de zaak binnen kwam, en haar van achteren besloop.
Fred en George hoorde haar gillen en ze renden naar de winkel, ze zagen nog net hoe Marit Ron in zijn gezicht sloeg.
“haha, dat had je vast verdiend broertje” zei een van de tweeling.
“ja, mooi geraakt hoor, die hand staat je heel goed” zei de ander.
Nu kon Ron er ook wel om lachen en hij gaf de boodschap door die hij van hun moeder had gekregen “jullie zijn vanavond uitgenodigd voor het eten, jij ook Marit, nou komen jullie?”
“maakt ma haar gehaktballen” vroeg Fred, “nee” antwoordde Ron, “dan komen we”

Marit hielp nog snel de laatste klanten toen een lange jonge met witblond haar binnen kwam lopen, ze kreeg bijna een hartverzakking het was Draco, ze had helemaal niet meer met hem gesproken sinds het briefje.
Draco had haar nog niet gezien en keek rustig rond in de winkel, Marit draaide zich snel om en deed net alsof ze met iets bezig was “mevrouw kunt u me helpen ik zoek ex-ploffers 2005?” zei Draco.
“ja hoor”zei ze terwijl ze zich met tegenzin omdraaide en ze onder de toonbank vandaan haalde “alsjeblieft Draco” zei ze.
Hij keek haar aan alsof hij het niet geloofde “wat doe jij nou hier?”
“waar lijkt het op, ik werk hier natuurlijk” antwoordde ze.
“Marit, ga je afsluiten?” zei een van de tweeling.
“nou wil je ze nog?” vroeg Marit vriendelijk.
Maar Draco draaide zich om en liep verbijsterd de deur uit, Marit legde nog snel de ex-ploffers 2005 weg, en deed daarna de winkeldeur op slot.

Het was een geweldige avond met de Wemels ze leerde nu alle Wemels kennen, en Fred en George natuurlijk ook weer wat beter.
Fred leek de wat serieuzere en George was de grappigste jongen die ze ooit had ontmoet, al kwam Fred natuurlijk zeer dicht bij hem in de buurt.
Molly Wemel had een fantastische aardappelschotel met kip gemaakt en Marit en de tweeling kregen nog veel meer dingen mee naar huis, zodat ze niet elke avond zelf hoefde te koken.

De avond ging veel te snel voorbij maar uiteindelijk moesten ze dan toch echt gaan, Marit nam uitgebreid afscheid van iedereen en verdwijnselde toen samen met Fred en George naar de fopshop, daar ging ze op haar bed liggen en viel al snel in een droomloze slaap.

Marit werd wakker met een gil en voelde hoe alles om haar heen nat was inclusief zichzelf, “Jongens waarom doen jullie dat nou!” ze keek omhoog in twee schuldbewuste gezichten, “ je werd maar niet wakker” zei Fred.
“De winkel is al open”zei George “De eerste klant is er al, Draco Malfidus die miezerige kleine onderkruiper”, “en wij vertikken het om hem te helpen, dus jij moet het doen” zei Fred.
“oké, geef me vijf minuten dan handel ik wel met Malfidus af” zei Marit.

(5 minuten later)

“Kan ik iemand helpen?” zei Marit met een overslaande stem ze wist namelijk wel wie er zou antwoordden, “Ja, je kunt mij helpen” en Draco Malfidus kwam op haar aflopen.
“Je zou kunnen beginnen met zeggen waarom je nooit meer iets tegen me hebt gezegd na mijn briefje” en hij keek haar doordringend aan met zijn geweldige grijze ogen.
“Simpel, Zwadderich en Griffoendor je hebt het de eerste dag al zelf gezegd, het kon gewoon nooit wat worden Malfidus” verklaarde ze “En je haat mijn vrienden en mijn vrienden haten jou”
“Oké, je hebt gelijk doe me nu maar die ex-ploffers 2005” zei hij.
Marit boog onder de toonbank en haalde het vuurwerk weer tevoorschijn “Dat is dan 5 galjoenen, 2 sikkels en 5 knoeten”
Draco haalde het geld uit de zakken van zijn gewaad en liep de winkel uit met het vuurwerk, Marit keek hem na en ja zijn kontje zag er nog steeds even afgetraind uit als een maand geleden.

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

6.
“Ey, Marit er is hier een brief voor je” riep Eén van de tweeling, Marit liep naar voren in de winkel en pakte de brief, hij was van een onbekende afzender.
“Lees eens voor” zei George.
“nou vooruit dan” zuchtte Marit en ze begon voor te lezen;

Lieve Marit,

Elke dag zie ik je door het winkelraam, expres loop ik voorbij om een glimp van je op de vangen.
Kom vanavond om 8 uur naar de lekke ketel kamer 13, ik hoop dat je komt ik moet je namelijk iets vertellen.

Groeten Anno niem.

“Wie is Anno niem?” vroeg Fred en hij trok zijn wenkbrauwen op.
“Anno niem, snap je hem niet Fred” vroeg George.
“Jongens niet ruziën, Anno niem moet gewoon aan elkaar hij is namelijk van een anonieme persoon, het is gewoon een dreuzelwoordengrapje” zei Marit, stiekem was ze toch wel benieuwd wie het was.
“Vinden jullie dat ik moet gaan, ik bedoel het kan ook een of andere gek zijn”
“Ik denk dat je gewoon moet gaan, je kunt toch zeker verdwijnselen als het geen leuk persoon is” zei George.

Die avond kleedde Marit zich extra zorgvuldig aan, wie het ook was ze moest toch wel een indruk maken, ze deed een strak gifgroen jurkje aan, en stak haar haar op maar liet een paar krulletjes loshangen.
Om vijf voor acht vertrok ze naar de lekke ketel het was toch niet zo ver lopen, in de lekke ketel aangekomen vroeg ze aan Tom de weg naar kamer 13.
Marit klopte zachtjes op de deur en die ging krakend open, op de bank zat misschien wel de laatste persoon die ze had verwacht, het was Malfidus.
“ik hoopte al dat je zou komen” zei hij “ik heb nagedacht over je woorden van laatst dat Griffoendor en Zwadderich niet samengaan, maar we zijn van school af de afdelingen bestaan niet meer we kunnen het nu toch proberen?”
“Je vergeet met wie ik bevriend ben?” bracht Marit ertegenin al wist ze dat haar gevoelens haar toch zouden tegenspreken.
“Je vrienden willen toch zeker alleen maar dat je gelukkig bent, toch?” Vroeg Draco.
“Ja, maar je bent en blijft een Malfidus, en ik denk dat Voldemort jou nog wel zal benaderen om ook als gestoorde gek voor hem te gaan werken en daar kan ik niet mee leven” zei ze
“ik word niemands slaaf” zei Draco boos “en als je dat denkt kan het misschien inderdaad niks tussen ons worden”
“zo bedoelde ik het niet en dat weet je best, maar als jij zo opvliegend blijft word het inderdaad niks” antwoordde ze.
Ineens vlogen ze na elkaar toe en begonnen te zoenen, Marit greep met haar handen in zijn haar, zo zoenden ze zeker voor tien minuten.
Totdat ze een geluid hoorden en Draco’s vader in de kamer stond, Draco ging snel voor Marit staan en zei:
“Wat moet jij hier nou, vader?”
“De heer wil je spreken over het duistere teken” zei Lucius Malfidus.
Marit zag Draco’s spieren opzwellen en hij antwoordde:
“Vader, heb je er ooit weleens over nagedacht dat ik het duistere teken helemaal niet wil!”
“Denk goed na over je woorden, zoon anders zul je niet langer een Malfidus zijn” zei Lucius dreigend.
“Dan ben ik maar geen Malfidus meer” en Draco greep de hand van Marit en liep samen met haar de deur uit waar ze Lucius Malfidus verbaasd achterlieten.

Ze liepen samen door de wegisweg tot ze bij de fopshop waren, Draco drukte een kus op haar lippen en zei: “ik moet nu dingen gaan regelen, aangezien ik nu een heel gemakkelijk doelwit ben”.
“maar hoe gaat het dan verder tussen ons?” voeg Marit.
“Ik vind wel een manier, probeer me niet te bereiken, ik stuur wel iets naar jou” en met een laatste kus namen ze afscheid.
Marit probeerde niet teveel naar de jongen te kijken die nu in een zwarte mantel van haar wegliep.

“En hoe was het? Wie was het?” Begon de tweeling al naar haar te roepen voordat ze de deur achter zich had gesloten.
“Beloven jullie dat jullie dit aan niemand vertellen?”
toen de jongens knikten vertelde ze alles wat er die avond gebeurd was (behalve het zoen-gedeelte want dat was privé).
“Bedoel je dat hij heeft gebroken met zijn familie en het duistere teken weigerde” zei Fred verbaasd “dat klinkt niet echt als de Malfidus, sorry Draco die wij kennen.”
“Tegen mij zei hij dat hij nooit iemands slaaf zou worden, en toen zijn vader kwam heeft hij dat denk ik al wel bewezen.”
Die avond bleven ze nog lang met elkaar praten over waarom Draco niet gewoon had gezegd dat hij meer tijd nodig had, maar gelijk had gebroken met de familie Malfidus.
Marit viel in een onrustige slaap ze wist zeker dat Draco veilig was, maar voor hoelang nog?

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

7.
Hij hoorde voetstappen achter zich, en wist dat het niet lang meer kon duren voordat ze hem zouden meenemen, hij versnelde zijn pas maar zoals verwacht deed de persoon achter hem dat ook.
Opeens pakte een hand hem bij zijn arm, hij draaide zich om en keek recht in het gezicht van Harry Potter.

“Gelukkig jij bent het maar” zei Draco en hij haalde opgelucht adem.
“Goed nieuws reist snel, maar slecht nieuws nog sneller” zei Harry “is het waar Malfidus dat je hebt gebroken met je afkomst?”
“Ja, inderdaad Potter goed opgemerkt, maar nu moet ik weer verder ik heb namelijk geen zin om gezien te worden door die slaafjes van de heer van het duister, dus als je me los zou willen laten” zei hij geërgerd.
“Kom met me mee, naar de orde bedoel ik, daar zul je veilig zijn maar dan moet je wel beloven dat je er niets over zult zeggen” Harry keek Draco doordringend aan alsof hij ergens naar zocht in Draco’s ogen.
“Ik beloof het”

En Harry pakte zijn arm weer samen verdwijnselde ze naar Grimboudplein nummer 12.
Harry liet Draco een briefje lezen en ineens kwam er een huis uit het niets tevoorschijn “Welkom bij de orde van de Feniks” zei Harry en ze stapte naar binnen.

Een week later had Marit nog steeds niets van Draco gehoord en ze werd nu toch aardig ongerust, maar nergens had ze een bericht gehoord over een achttienjarige jongen met witblond haar die dood gevonden was.
Marit ging wat neusbloednoga uit het magazijn halen, toen ze achter haar de deur hoorde dichtslaan, ze wou gaan gillen maar een hand zat voor haar mond.
“Stil wij zijn het!” ze herkende Harry’stem.
“Harry kom onder die mantel vandaan, ik schrok me een ongeluk.”
Maar niet alleen Harry kwam onder de onzichtbaarheidsmantel vandaan naast hem stond Draco, hij vloog op haar af en zoende haar.
“ik was zo ongerust”zei ze terwijl ze haar best deed om zijn Gezicht in zich op te nemen.
Harry stond een beetje verbaasd naar het tafereel te kijken, maar nu snapte hij wel waarom Draco zo graag meewilde om Marit te gaan halen.
“Marit, we hebben het er in de orde over gehad en het leek ons verstandiger om jou daar ook te laten verblijven één vrouw alleen in de winkel, dat is nu niet erg veilig”zei Harry
“Maar Fred en George dan ze rekenen op me” zei ze, “Dat is allang geregeld ze zorgen dat Leo Jordaan mee komt helpen” zei Draco.
Harry liet haar het briefje lezen en Marit ging snel wat kleren halen, een paar minuten later verdwijnselde ze naar Grimboudplein nummer 12

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

8.
De wereld veranderde snel in die duistere tijd, steeds meer mensen werden vermist of waren vermoord, de angst van zeventien jaar geleden was weer terug.
Niemand was er zeker van dat ze aan het eind van de dag nog zouden leven, en bijna niemand ging nog over straat zelfs de dreuzels niet, onder hen waren ook veel doden al wisten ze niet hoe het was gebeurd, maar niemand gaat zo maar dood!
De ochtendprofeet stond elke dag vol overlijdensadvertenties iedereen had al wel een dierbare verloren.
Alle hoop werd gevestigd op de jongen die was blijven leven, al wist niemand waar hij was.

Marit mocht het huis niet meer uit van de orde, Lucius Malfidus had haar gezien die avond dat Draco met zijn familie had gebroken, zij had toen achter hem gestaan.
Ze probeerde zo goed en zo kwaad als het kon om tevreden te zijn met wat ze had, maar dat was zo moeilijk!
Nu zat weer alleen in het huis dat na jaren van opruimen weer leefbaar was gemaakt, er was niets te doen en Marit liep een beetje doelloos door het grote huis, toen ze iemand over de paraplubak hoorde vallen, snel liep ze naar de gang en zag dat het Tops was.
“Gaat het?” vroeg Marit.
“Ja hoor, zit je weer alleen thuis?” vroeg Tops.
“Ja, voor de derde dag achter elkaar alweer, ik wil wel weer eens naar buiten” Ze keek door het raampje naar buiten en zuchtte, Tops klopte medelevend op haar schouder
“Je weet dat het nog niet veilig, maar je bent toch voor heler aan het studeren?”
“Ja maar ik krijg volgende week pas weer werk toegestuurd”
Ze liepen naar de keuken en gingen aan de tafel zitten: “Koekje?” vroeg Marit “ik heb ze gisteren heel de middag staan bakken, om maar iets te doen”
“mmmm, chocolade mijn favoriet” ze pakte een koekje en begon luid te smakken.

Niet veel later klonken er verscheidene plopjes en tientallen leden van de orde verschijnselden in de keuken.
“leg hem op de tafel” zei Harry, terwijl hij die met zijn arm eraf schoof.
Dolleman en Remus legden een bleke jongen met witblond haar op de tafel, hij was bewusteloos en zijn been bloedde.
“Oh nee, Draco” Marit keek om zich heen en zag Tops staan:
“Haal mijn kist Tops”
Marit haalde en stuk van Draco’s broekspijp af en bekeek de wond, hij was vrij diep en zou gehecht moeten worden.
Marit was namelijk nog niet ver genoeg om toverend te helen ze was pas bij de basisprincipes.
Tops kwam terug en Marit haalde een paarse vloeistof uit de kist en goot een beetje over de wond, daarna pakte ze een naald en steriliseerde die, ze deed er een draad doorheen en begon de twee wondhelften aan elkaar te hechten.
Marit was daar heel behendig in geworden en was er zo klaar mee, voor de zekerheid legde ze ook nog maar een verband aan.
“Nu is het afwachten” zei ze “ breng hem maar naar zijn bed”, Marit voelde haar maag omkeren, en net op tijd haalde ze de wc.
“Gaat het?”
Remus Lupos kwam de wc binnenlopen en keek haar bezorgd aan, “ja hoor” zei ze terwijl ze haar mond spoelde: “Het was alleen een beetje een schok om Draco zo te zien”
Remus Lupos knikte begrijpelijk “roep maar als je iets nodig hebt.”

Marit knikte en liep naar Draco’s kamer waar ze in een stoel naast zijn bed ging zetten.
Ze streek zijn haar uit zijn gezicht en kuste hem op zijn voorhoofd, zachtjes begon ze te snikken, na een tijdje viel ze moe van het huilen in slaap.

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

9.
Draco werd wakker en een pijnscheut trok door zijn been, geërgerd sloeg hij de dekens van zich af en zag dat zijn been in het verband zat.
Hij hoorde zachte geluiden naast zich en zag Marit opgekruld op de stoel naast zijn bed zitten.
Gisteren waren de leden van de orde op een stel dooddoeners gestuit, het laatste wat hij zich herinnerde was een stekende pijn in zijn been en het gezicht van zijn vader.
Marit begon te bewegen en ze werd wakker, met roodomrande ogen keek ze op en zag Draco in zijn bed zitten.
“Goedemorgen schoonheid” zei hij.
“Nou zoals ik er nu uitzie valt dat ook best mee hoor” en ze lachte.
Toen vloog ze op hem af en omhelsde hem
“Zeker een goede morgen” zei hij.
“Laat me eens naar je been kijken” en met een klein gebaar van haar toverstok rolde het verband zichzelf op “De hechtingen zien er nog goed uit”
“Hechtingen?” zei Draco en hij keek naar zijn been “dat meen je niet”
“Dat meen ik wel, en je moet rust houden en lopen met krukken” om daad bij woord te voegen toverde ze twee krukken tevoorschijn.
“En nu zal ik Harry even halen om je te helpen met aankleden” en ze liep de deur uit.
Draco hupste wat met zijn krukken door de kamer en Harry kwam binnenlopen.
“goedemorgen Draco”
“Hoi Harry, ben net een invalide met die krukken, moet zelfs al worden geholpen met aankleden” hij lachte en hupste terug naar het bed.
“Als Marit er niet was geweest dan was je nu dood geweest aangezien st’Hostilo’s nu gesloten is” en Harry keek naar zijn voeten.
“Maar ze was er wel, dus er is geen reden om daar over na te denken, nou help je me nog met aankleden”

Dat bleek nog best moeilijk, vooral omdat Draco zijn been niet mocht bewegen, maar uiteindelijk had hij dan toch zijn kleren goed aan.
Hij ging op zijn kont de trap af en hij hoorde Harry lachen: “Nu zouden ze de grote Draco Malfidus eens moeten zien.

Draco zat op de bank in de woonkamer voor zich uit te staren, en leek heel somber.
Marit wist dat Draco het niet naar zijn zin had al die dagen dat hij binnen moest blijven en zich rustig houden.
“Ik haat het hier en ik wil hier weg” klaagde Draco.
“Niet zeuren” zei Marit “ik zit hier al weken vast en dat doe ik ook alleen maar voor jou, ik kan ook gewoon weggaan hoor, dan zoek ik het zelf wel uit”boos keek ze voor zich uit.
“Je weet dat ik het zo niet bedoelde” Draco zuchtte: “Maar ik wil hier gewoon weg.”
Marits blik verzachtte en ze zei:
“Dan weet je nu hoe ik me voel”
“Weet je ik heb je nooit bedankt als jij er niet was geweest dan”, Maar Marit onderbrak hem al “Jij hebt mijn leven toch ook gered, ik kon toch niet anders”
“Ik zou alles voor jou overhebben” zei Draco, Marit liep op hem af en ging naast hem op de bank zitten, en hij sloeg een arm om haar heen.

Harry kwam binnen “We hebben een kleine verassing voor je Draco”, Ron en Hermelien duwde Lucius Malfidus naar binnen.
“Vuile verrader!” schreeuwde die.
Draco stond op en hinkte naar zijn vader, hij leunde op zijn krukken en keek zijn vader recht in de ogen aan.
“Doe het maar, ik weet dat je het wil”
Lucius haalde uit naar Draco en sloeg hem hard in zijn gezicht, Draco gaf echter geen kik.
“Hoe durf je je familie zo te verloochenen, verrader!” Lucius Malfidus keek zijn zoon vol walging aan.
Draco antwoordde met een kalme stem “Dit is nu mijn familie, u bent niet langer mijn vader”
De twee mannen stonden recht tegenover elkaar, beiden met intense haat in hun ogen.
Toen vond Harry het genoeg en hij nam Lucius mee om verhoord te worden.
“Altijd gezellig zo’n weerzien met je vader” zei hij sarcastisch voordat hij bewusteloos op de grond viel.

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

10.
“Harry!” schreeuwde Marit, Harry kwam aangerend en zag Draco op de grond liggen, Marit was bezig om het verband van zijn been af te halen, dat doorweekt was van het bloed.
“De wond is weer opengegaan en groter geworden” riep ze.
Snel probeerde ze de wond opnieuw te hechten maar zonder succes hij bleef opengaan en het bloed bleef maar stromen.
De altijd al zo bleke man naast haar werd steeds witter en witter
“Vind madame Pleister, anders haalt hij het niet”
Marit begon te snikken en rende naar de keuken ze kwam terug met een stapel handdoeken om het bloeden te stelpen.
Marit bleef maar handdoeken verwisselen en hoopte dat ze op tijd terug zouden zijn.
Harry en madame Pleister verschijnselden en ze begon meteen te toveren en de wondhelften sloten weer.
Maar Draco had nog steeds veel bloed verloren.
“Hij moet naar een ziekenhuis” zei madame Pleister “maar st’Hostilo’s is gesloten”
“We gaan naar een dreuzelziekenhuis” zei Marit vastbesloten.

“Snel vier zakken O negatief, en leg dat infuus eens aan”

Marit zat trillend in de wachtkamer, Madame Pleister en Harry waren alweer vertrokken, verscheidene mensen keken haar vreemd aan haar kleren zaten onder Draco’s bloed.
Een dokter in een witte jas kwam aangelopen en Marit stond op “Alles komt goed meneer Malfidus ligt op de intensive care maar u mag even bij hem”

Marit volgde de dokter naar de IC, Ze zag Draco al liggen ze versnelde haar pas en liep op hem af.
Draco strekte zijn hand naar haar uit en streelde haar wang, een traan rolde over haar wang “niet huilen” zei Draco “ik ben er toch nog”
Hij keek in de diepe blauwe ogen boven hem, ogen waarvan hij had gedacht dat hij ze nooit meer zou zien.
Even keek hij naar beneden en zag haar met bloedbevlekte kleren
“is dat allemaal van mij?” vroeg hij droog, Marit lachte door haar tranen heen en zei:
“beloof me dat je me nooit meer zo laat schrikken, ik was echt bang om je te verliezen”
“Dat beloof ik!”
“Het bezoekuur is voorbij, mevrouw” zei een langlopende verpleegster.
“Ik hou van je” Zei Marit, “ik hou ook van jou” Antwoordde Draco.

Twee dagen later mocht Draco weer naar huis, Marit zat ongeduldig te wachten tot hij kwam, zodra hij was verschijnseld, vloog ze hem om zijn nek.
Hij zoende haar alsof zijn leven er vanaf hing en iedereen die in de ruimte aanwezig was kon niets anders doen dan gebiologeerd te blijven kijken.
Blozend wendde ze hun gezicht af en Draco schraapte zijn keel, en Marit mompelde: “Welkom terug Draco”
Iedereen barstte in lachen uit en toen zag Marit pas wat er zo grappig was, Draco’s eens zo bleke gezicht zat onder de lippenstift.
Marit pakte Draco’s arm en trok hem weg uit de kamer.
“Nu hebben we hem nog niks over zijn vader verteld” zei Ron teleurgesteld.
Perkamentus die ook aanwezig was zei:
“Laat ze maar even hun gang gaan meneer Wemel, die komen vanzelf wel weer terug” en hij glimlachte veelbelovend.

Wat er daarna was gebeurd wist Marit niet precies meer, maar die middag hadden hun zielen en hun lichamen elkaar gevonden.
Marit trok haar kleren weer aan en maakte een straat in haar haren.
Ze keek naar Draco die haar zat te bekijken
“je bent mooi” zei hij, speels stak ze haar tong naar hem uit en zei:
“Aankleden drakie!”
“Wil je me nooit meer zo noemen dan lijk je net op Patty” en hij huiverde
“Maar zulk taalgebruik moet natuurlijk bestraft worden”
Hij liep op haar af en zoende haar lang en teder, daarna trok ook hij zijn kleren aan en bekeek zichzelf goedkeurend aan in de spiegel.
“Kom mee ijdeltuit” Zei Marit en samen liepen ze naar de keuken.
Hermelien keek haar aan met een blik die zei ik weet wat jullie net hebben gedaan.

Perkamentus klapte in zijn handen en op slag werd het stil.
“nu iedereen er is kunnen we de laatste vorderingen bespreken”
Harry stapte naar voren: “Draco het zit namelijk zo, je vader heeft Voldemorts nieuwste plan onthuld, niet helemaal expres maar ja waar het op neerkomt is, hij wil jou en Marit”
“oké, ik snap waarom hij mij wil aangezien ik een verrader ben maar waarom wil hij Marit?”
“Zij heeft je geleerd om van iemand te houden, en samen zijn jullie even sterk als Lily en James Potter” zei Remus Lupos.
“Daarom ziet hij jullie als een bedreiging” ging Hermelien verder “Dus zaten we te denken dat jullie een geheimhouder moeten nemen, dan kunnen ze jullie nooit vinden”
“maar wie?” vroeg Marit zich hardop af
Draco haalde zijn hand door zijn haar “iemand die we vertrouwen maar die niet voor de hand ligt”
“Wat dachten jullie van Hagrid?” zei Ron “die zou liever sterven dan jullie te verraden”
Hagrid stond achterin de keuken “denken jullie egt da ik da ken, ik zoudt niets liever willen”

Dat van hun lichaam en zielen vonden elkaar, als ik dat echt op zou schrijven denk ik dat de modjes dat niet echt leuk zouden vinden, maar jullie weten denk ik allemaal wel wat ik bedoel.
veel leesplezier
kusz TomFeltonGirly Very Happy

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

11.
Maar hierdoor konden Draco en Marit niet langer aan het Grimboudplein verblijven en moesten ze een eigen huis zoeken.
Oh en die vonden ze Ligusterlaan nummer 6 in Klein Zanikem.
Een kleine maand later trokken ze erin, het huis was niet zo groot en het stonk er naar katten maar het was veilig, nou ja veiliger.
Marit mocht eindelijk weer het huis uit, en zij en Draco deden verschillende klusjes voor de orde, ze vochten zij aan zij en waren een sterk team.
Hun liefde voor elkaar werd steeds sterker en op een gewone saaie vrijdagavond toen Marit op de bank zat te lezen, ging Draco op een knie voor haar zitten
“Wil je met me trouwen?”
Marit keek hem diep in de ogen “Ja”

Het was vier uur s’middags en de bel ging, Draco deed de deur open en zag een oudere vrouw staan met een zuur gezicht en een abnormaal lange nek.
“Ik ben Petunia Duffeling van nummer 4, en ik wou u hier welkom heten” stelde ze zichzelf voor.
“Komt u toch binnen mevrouw, mijn naam is trouwens Draco Malfidus” en hij hield de deur open.”
Petunia Duffeling keek eens goed om zich heen, het huis was modern ingericht met veel lichte kleuren en enkele schilderijen aan de muur.
“Wilt u iets te drinken, kopje koffie of thee, glaasje fris?” vroeg Draco op zijn allerbeleefdst.
“Een kopje thee zonder suiker alstublieft”
Petunia Duffeling ging op een grote witte bank zitten, de man kwam binnen en nam plaats op de stoel tegenover haar.
“woont u hier alleen?” vroeg ze
“nee, ik woon hier samen met mijn verloofde, u zult haar nog wel ontmoeten, ze is even weg”
De fluitketel begon te fluiten en Draco excuseerde zich, hij schonk de thee in en wenste dat Marit snel thuis zou zijn, Petunia Duffeling was niet bepaalde een gezellige dame.
Hij liep naar de woonkamer weer in en gaf mevrouw Duffeling haar thee zonder suiker.

Even later ging de voordeur open en een paar tellen later kwam Marit de kamer binnen, ze leek even verbaasd toen ze Petunia Duffeling zag zitten, maar ze herstelde zich snel.
“Goedemiddag, ik ben Marit de Billancourt”
Marit liep op Draco af en fluisterde in zijn oor “ik heb nieuws van de orde”
“Het spijt ons maar we moeten over een uur naar een feest van een collega” excuseerde Draco zich.
“Dat is goed hoor” zei Petunia Duffeling.
Ze liep de voordeur uit naar haar eigen huis en dacht bij zichzelf, wat is het toch leuk om zulke normale buren te hebben!

Het was een drukte van belang op Grimboudplein nummer 12.
“stilte” riep Perkamentus en iedereen werd stil “Het probleem van Draco en Marit is afgehandeld maar nu dient het volgende zich alweer aan” iedereen in zaal keek angstig wat zou het deze keer zijn, zelfs Levenius Lorrebos zat geïnteresseerd te luisteren.
“Heer Voldemort wordt steeds sterker en krijgt steeds meer volgelingen daardoor komen wij in de problemen, want we zijn nu al in de minderheid”
“Maar wat stel je dan voor Albus?” vroeg Minerva Anderling
“Nou we hebben een sterk paar nodig, ik heb namelijk gelezen over een spreuk die een stel zo door liefde verbonden bijzonder machtig maakt”
“En wat moeten die dan doen?” vroeg Fred of was het George?
“Die moeten de heer van het duister zo lang mogelijk tegenhouden, zodat wij Harry naar hem toe kunnen brengen:” Perkamentus keek triest naar beneden “Maar het kan zijn dat die mensen het met hun leven moeten bekopen”
Marit keek naar de mensen om zich heen, te oud, te belangrijk, niet sterk genoeg ze keek Draco aan en hij keek haar diep in de ogen, toen knikte ze.
Draco ging staan en schraapte zijn keel “Perkamentus, kijk hier eens rond, er is hier maar een mogelijkheid”
Marit ging ook staan en pakte Draco’s hand vast “Wij zullen het moeten doen” zei ze vastbesloten.
“Maar dat kunnen jullie niet doen, jullie hebben nog heel je leven voor je” zei Romeo Wolkenveldt.
“Al die onschuldige kinderen die hij vermoordt niet dan” zei Marit “En velen van jullie hebben kinderen om voor te zorgen wij niet”
“Maar hoe weten we of jullie liefde sterk genoeg is?” vroeg Remus.
Marit deed haar ring af en legde hem op tafel, Draco deed precies hetzelfde en legde die van hem over die van haar, ze pasten precies in elkaar.
“Daarom” zei Draco, “zijn jullie verloofd?” vroeg Perkamentus, hij keek naar hen en ze knikten.
“Dan denk ik ook dat jullie onze enige keus zijn, luister maar” en hij begon voor te lezen:

Zij wiens onvoorwaardelijke liefde overduidelijk is, en zich zonder na te denken in het gevaar willen stortten om de wereld te redden.
Zelfs hun eigen leven minder belangrijk vinden dan hun vrienden en geliefden.
Zij zijn de sleutel tot succes.

Er stond een spreuk onder “Ga je gang Perkamentus” zei Marit.
“Weten jullie het zeker er is namelijk geen weg terug” ze knikten en Perkamentus zei de spreuk:

Devine love that has no ending, the power of two becomes one, let them be as one

Een zilveren gloed hing om hen heen en een helder licht verbond hun ziel.
Toen het licht verdween leek het net alsof ze anders waren, hun ogen straalden eenheid uit.
“Zo dat is ook weer geregeld” Zei Harry, twee van zijn vrienden gingen zichzelf opofferen om hen te redden en hij voelde zich verre van goed, maar de rest was veel te opgelucht over het feit dat alles nu snel voorbij zou zijn.
“jullie hoefden dit niet te doen” zei Harry
“Dit is de enige kans die we nog hebben om Voldemort te verslaan, vanaf nu zullen we gewoon van alles twee keer zoveel genieten” zei Marit.
“Zorg er wel voor dat we dit niet voor niets doen” zei Draco
“Dat weet je toch” zei Harry

Ze bleven die nacht nog lang op, om over de belangrijke zaken te praten, en wat nog het ergst was om een erfenis op te stellen.
“Zo komt de dood wel heel dichtbij” zuchtte Marit.
Draco gaf haar een geruststellende glimlach: “We komen er wel doorheen, we zijn sterke mensen Marit, het moet ons gewoon lukken”
Marit leerde al snel dat haar woorden waar waren geweest, ze genoot meer van elk moment zelfs als de zon door de wolken scheen.
Draco daarentegen wist niet dat hij ooit zoveel van iemand kon houden en genoot van iedere tedere liefkozing.

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

12.
Wekenlang gebeurde er niks, maar net toen de mensen het niet verwachtte maakte hij zichzelf openbaar, Draco en Marit kregen het teken en verdwijnselde naar de plek des onheil.
Daar stond hij dan, de grootste angst van menig tovenaar.
Heer Voldemort, de heer van het duister, jeweetwel, hij die niet genoemd mag worden.Hij leek de grootste lol te hebben met een jongen aan zijn voeten

“Het duistere teken weigeren hè, weet je het zeker?”
“Ik zal nooit iemands slaaf worden” zei de jongen.
Draco dacht aan zijn eigen weigering, toen was dit alles begonnen “laat hem met rust Voldemort”
De heer van het duister keek op “Ah, jongeheer Malfidus jij ook hier?”
“zoals je ziet”
“Ben je nu ook al een modderbloedjes en dreuzelvriend”
“Ik heb eindelijk mijn echte familie gevonden” en hij pakte Marits hand vast.
“Waarom zit je achter ons aan?” vroeg Marit en ze keek naar de slangachtige man die een eindje verderop stond.
Voldemort liep op haar af.
“eens een lange tijd geleden was ik net als jongeheer Malfidus hier, ik werd verliefd op een prachtig meisje, een modderbloedje” hij leek weg te varen in een herinnering
“Mijn beste vriend kwam erachter en doodde haar, allebei haatte we modderbloedjes en hij wou me voor een fout behoeden”
Voldemort leek echter niet verdrietig eerder geamuseerd.
“Ze leek precies op jou, alleen heb jij meer pit” hij pakte haar hand en kuste die.
“Blijf met je vieze poten van me af jij smerige…….Smerige slang” snauwde Marit en ze deed een stap achteruit.
Draco ging voor haar staan om haar te beschermen maar Voldemort liep al weg, de jongen die op de grond had gelegen kroop op handen en voeten weg, hij merkte het niet eens.
“weet je ik heb die vriend van me nooit bedankt, hij heeft me gemaakt tot wat ik ben”
“En dat is ook echt iets om trots op te zijn” zei Marit sarcastisch.
“Crucio” krijste Voldemort.
Marit viel op de grond en kreunde van de pijn, maar ze gilde niet, al leek het net of er duizenden messen in haar staken.
Draco viel naast haar op de grond, Voldemort hief de spreuk op en Marit bleef nahijgend op de grond liggen.
Ze voelde een koude hand op haar voorhoofd en Draco fluisterde: “Het zal allemaal zo voorbij zijn”

Hij had gelijk en dat wist ze, wat er ook gebeurde het kon nooit lang meer duren.
Ze stak haar hand uit en Draco hielp haar omhoog, Voldemort keek met een glimlach naar het tafereel.
“Zozo” zei hij spottend “dat noem ik nou ware liefde, ik haat ware liefde”

“Wat er ook mag gebeuren onthoud dat ik van je hou” zei Draco
“ik hou ook van jou, vergeet dat nooit” een traan rolde over haar wangen, Draco veegde de traan weg en gaf haar een kus.

“Crucio” gilde Voldemort.
Draco viel stuiptrekkend op de grond maar ook hij gilde niet, maar toch kon Marit er niet tegen om hem pijn te zien lijden.
Ze vloog op Voldemort af en de spreuk werd opgeheven, Draco bleef stil op de grond liggen.
Voldemort gooide Marit van zich af en ze belandde een paar meter verderop.
“We hadden het goed kunnen hebben samen” zei hij “maar daar is het nu te laat voor”

Marit wist wat er ging gebeuren, ze ging rechtop staan en keek Draco voor de laatste keer aan “ik hou van je” fluisterde ze.
Toen draaide ze zich om, en keek Voldemort recht in zijn ogen.
“Avada kedavra”
Marit voelde de dood als een donderwolk op haar afrazen, en met in haar gedachten het gezicht van een lachende Draco, stierf ze.

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

13.
Draco zag haar vallen en hij wist dat het gebeurd was, hij voelde zijn binnenste koken.
Hij stapte op Voldemort af die hoog en kakelend lachte
“Daar gaat jullie ware liefde”
Draco haalde met zijn vuist uit naar Voldemort en raakte hem tegen zijn slaap, Voldemort viel bewusteloos op de grond.
Eindelijk kwam Harry aan met achter zich de leden van de orde.
Draco rende naar de plek waar Marits lichaam lag en nam haar in zijn armen, ze keek levenloos voor zich uit.
Hij verborg zijn hoofd in haar haar en rook haar zoete geur voor een laatste keer.
Het kon niet waar zijn, dat kon gewoon niet de liefde van zijn leven, het enige meisje waar hij ooit van had gehouden was... dood.
De tranen stroomde over zijn wangen, en zachtjes wiegde hij haar in zijn armen, de kleur verdween uit haar gezicht en haar lichaam werd stijf.

Voldemort was weer bijgekomen en keek verbaasd toen hij Harry zag staan, snel riep hij zijn dooddoeners op en die verschijnselden vlak achter hem.
De dooddoeners en de leden van de orde gingen in een halve kring om hen heen staan.

“Wees klaar om te sterven Voldemort”
“dacht je dat je mij kon verslaan?”
“nou eigenlijk wel, ja”
Voldemort stuurde een reeks vloeken op Harry af maar die riep “REFLECTION” en alle vloeken kaatste terug op Voldemort.
Hij keek angstig naar de zwartharige jongeman tegenover hem, die sterker was geworden dan hij ooit had kunnen voorstellen.
“Avada kedavra”
“reflection” riep Harry, de spreuk kaatste terug en raakte een verbaasde Voldemort in zijn buik, die met nietszeggende ogen achterover viel.
De dooddoeners verdwijnselden snel en lieten het lichaam van hun meester op de grond liggen, op een of andere manier waren ook hun nu bevrijd.

“is iedereen in orde?” vroeg Harry.
Hij was zo in het gevecht opgegaan dat hij niet had gezien dat er iemand op de grond zat.
Meerdere leden keken Draco’s kant op en Harry volgde hun blik, toen hij zag wat Draco in zijn armen had vloog hij op hem af.
“is ze..” en Harry’s adem stokte.
Een luide snik welde op uit Draco’s keel en hij zei: “dood, en ik kon er helemaal niks aan doen”
Hij nam haar in zijn armen mee naar de leden van de orde en zei: “zij gaf haar leven voor dat van jullie, zorg dat het niet voor niets is geweest.
Hij legde Marits lichaam op de grond en sloot haar ogen.

Toen hij zich omdraaide liep Harry op hem af, Draco voelde het verdriet opeens zo erg op hem afdalen dat hij geen stap meer kon verzetten.
“Het spijt me” zei Harry.
“jij kon er niets aan doen, zelfs ik kon er niets aan doen” Draco staarde naar de grond en verdwijnselde samen met de leden van de orde naar het Grimboudplein.

Marit lag opgebaard in Draco’s oude kamer en hij bleef bij haar, al twee dagen was hij niet naar beneden geweest en eten deed hij ook al niet meer
Ginny was al een paar keer naar boven gegaan om hem wat eten te brengen, maar keer op keer kreeg ze een vol bord terug.
“Harry, probeer jij het nu eens” zei Ginny bevelend.
Maar Harry schudde zijn hoofd: “Het helpt toch niet, ik weet maar al te goed hoe hij zichzelf nu voelt”
Toch bleef Ginny het proberen en na drie dagen kreeg ze een leeg bord terug, eindelijk was het haar gelukt.

Op de dag van haar begrafenis was het mooi zonnig weer, het was een begrafenis in besloten kring, zo had ze het gewild.
Er werden wat afscheidswoorden gezegd en Draco gooide de eerste schep aarde over haar garf hoe het hem ook verscheurde vanbinnen.
Daarna werd deze magisch gesloten.

Draco’s dagen waren gehuld in duisternis en vragen, hij kon er gewoon niet meer tegen.
Een week na de begrafenis kreeg Draco een brief met een onbekende afzender erop.

Lieve Draco,

Ik ben het.
Altijd heb ik al geweten dat jij degene zou zijn die alles zou overleven en daar ben ik blij om.
Ik had nooit zonder jou kunnen leven.
Droog je tranen schat, je komt er wel doorheen, dat zul je bij alles doen.
Ik moet je voor alles bedanken voor je vertrouwen, voor je tederheid en zorg, maar vooral voor je liefde.
Misschien ben ik er nu wel niet meer, maar eens zul jij je weer bij mij voegen, maar nu nog niet.
Draag je ring en ik zal je beschermen, voor altijd.
Treur niet te lang over me, maar waag het niet om me te vergeven.
Ik hou van je.

Voor altijd de jouwe,
Marit de Billancourt.

Draco vouwde de brief dubbel en liep naar beneden, schreef een afscheidsbriefje en pakte zijn mantel.
Hoe vreemd het ook mocht klinken Marit had gelijk gehad, met de ring om zijn vinger en een glimlach op zijn gezicht liep hij de ondergaande zon tegemoet.
Op weg naar een nieuw leven

*het einde*

TomFeltonGirly · 2e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: nowhere special

Dit was het dan.
Ik weet dat het niet s'werelds langste verhaal is maar ik hoop dat het wel een goed verhaal is.
Graag hoor ik hierover jullie mening, ik ga nu de laatste zaken verbeteren en dan vraag ik een modje of ze er een mooi slotje omheen willen doen.
Ik ga beginnen aan een nieuw verhaal maar even de vraag.

willen jullie een compleet nieuw verhaal of een vervolg op deze.

heel erg bedankt voor het lezen en pb me maar

kusjes Marit(TomFeltonGirly) Wink