[AF] Down To earth

Veer · Geplaatst: Wo Dec 28, 2005 14:54

Ik zapte verveeld verder en legde een deken over me heen. Mijn slaapshirt bedekte net genoeg van mijn lichaam om in de zomer niet te zweten overnacht.
De bel ging en ik zag mijn vader opstaan om de deur open te doen. Ik luisterde aandachtig, het was al vrij laat en ik wist niet wie het kon zijn.
James had wel gezegd dat hij een van deze dagen langs zou komen, maar toch niet zo laat op de avond nog? Of wel?
‘Goedenavond’ hoorde ik, het was James, ik herkende zijn stem uit de duizend. Ik sprong recht uit mijn zetel en vader verscheen in het deurgat.
‘Lilly, er is een jongen die beweert dat hij je kent’ zei hij, ik knikte en liep hem haast omver toen ik naar de voordeur liep.
Zodra ik James zag haastte ik me naar hem toen en omhelsde hem.
‘Hum’
Ik keek om en zag men vader naar ons kijken, een beetje geërgerd dat hij van niets wist.
‘Dit noem ik meer dan gewoon kennen’ zei hij met een glimlach, ik zag meteen dat hij niet kwaad was, eerder geamuseerd.
‘Nouja, je mag gaan’ zei hij, ik keek hem verbaasd aan en James glimlachte.
‘Ik had je ouders een brief gestuurd met de dreuzel post dat ik zou komen’ zei hij tevreden, ‘Zodat ze niet bezorgd zouden zijn over je’.
‘Hou van je’ fluisterde ik zo zodat enkel James het kon horen, hij zoende me vluchtig op de mond en ik glimlachte.
‘Ik ook van jou’ antwoordde hij, ‘maar, ga je even je spullen halen? En euhm… misschien wat meer aandoen… hoeft niet voor mij hoor maar het is best frisjes buiten’
Ik was haast vergeten dat ik er in mijn halve blote stond, met enkel een lange T- shirt die een klein stuk van mijn benen warm hield.
Maar om een of andere reden gloeide ik nadat James me had gezoend, een warmte dat door mijn hele lichaam vloeide.
Een tinteling die ik had telkens als hij in de buurt was, mijn vader glimlachte.
‘Nou, ga een kleed ofzo aandoen en dan kan je vertrekken’ zei hij, ik knikte en rende de trap op, mijn vader vroeg James de woonkamer binnen.

bdankt voor de reactie in het reactieopic.
mag altijd, weer iederee,n hoe goed ik wel niet ben
Very Happy

effe mijn ego strelen.
reacties please
xxxx

Veer · Geplaatst: Vr Dec 30, 2005 11:37

‘En? Wat denk je ervan?’ vroeg James, we stonden in een zaal samen met een hele hoop van zijn moeders collega’s.
‘Valt mee’ zei ik, ik nam het broodje dat hij me aangaf aan en glimlachte naar hem. ‘Best weinig volk’.
Hij knikte tevreden, ‘Ik ben niet zo voor drukte’ verklaarde hij aan me.
Ik besefte plots dat ik eigenlijk niet zoveel over James wist, eigenlijk haast niets, maar toch. Op een of andere manier begrepen we elkaar altijd, zonder woorden.
‘Hmm’ zei ik afwezig, ik keek even rond en knikte.
‘Ik ga even naar het toilet’ zei hij, ‘ben zo terug’.
Hij duwde zijn glas in mijn handen en haastte zich weg, niet veel later kwam er een vrouw bij me staan.
‘Hallo! Ik ben Anja’ stelde ze zichzelf voor, ik schudde haar hand.
‘Lilly’ zei ik, ze knikte even en bestudeerde mijn gezicht.
‘Ik heb je hier nog niet gezien’ zei ze
‘Owh, ik werk hier niet’
‘Oh? Met wie ben je hier dan?’ vroeg ze verbaasd.
‘Euhm, met de zoon van mevrouw Potter’ verklaarde ik, ik keek richting toiletten om te kijken waar hij bleef.
‘U bent zijn vriendin? Al lang?’
‘Redelijk. Sinds iets voor de vakantie begon’
‘tweetal weken?’
‘Jah’.
James verscheen weer ten tonele en nam zijn glas terug van me over. Het leek erop dat hij “Anja” niet had zien staan want hij trok me naar zich toe en kuste me volop op de mond.
Toen hij me weer losliet was Anja nergens meer te bespeuren.
‘Daar zijn we ook alweer vanaf’ zei hij, ‘Wat vond je van haar?’
‘Oh? Je kent haar?’
‘Ja, ze was een goede vriendin van mijn moeder’ zei hij, ‘het is een echte bitch’
...

‘Ik ga even naar buiten’ zei ik zuchtend, ‘luchtje scheppen’.
James knikte, ‘moet ik mee?’
Ik schudde mijn hoofd, ‘Nee, ik ga liever even alleen’ zei ik.
Ik ging naar buiten en wandelde een beetje door. Het was vrij koud voor de tijd van het jaar en echt warm was ik niet gekleed. Ik zag een eindje verder een silhouet en wandelde naar de persoon toe. Een soort drang die me dat liet doen. Ik begreep echt niet waarom!
‘Hoi’ zei hij, de jongen had zich omgedraaid en ik kreeg plots een beklemmend gevoel in mijn hart. Zijn ogen waren zwart, kil, zo gevuld met haat.
Waarom was ik naar hem toegegaan?
‘Hey’ zei ik moeizaam, ‘Hoe heet je?’
‘Adres, jij?’
‘Lilly’
Leuke naam Lilly ! Wat dacht je van een wandeling’ zei hij, er verscheen een grijns op zijn gezicht en zijn ogen fonkelden.
‘nee, liever niet’ ik probeerde moedig te klinken maar mijn stem trilde
‘Oh, Ik denk van wel’ zei hij, hij draaide zijn hand en ik zag iets schitteren in het licht van de lantaarn. Een mes…

bedankt voor de reacties Very Happy

xxx
Nog steeds welkom

Veer · Geplaatst: Zo Jan 01, 2006 13:13

Ik knipperde onzeker met mijn ogen en keek naar het gezicht dat boven me hing.
‘Lilly?’ hoorde ik, ik kwam onzeker overeind maar werd meteen weer in mijn bed geduwd. Waar was ik, het rook muf en de kamer zag wit.
Meteen besefte ik dat ik in een ziekenhuis was.
‘James?’ mijn stem klonk ongelooflijk hees, ‘Wat?’.
‘Shht, je hoeft niets te zeggen’. Dat was James’ moeder.
‘waar zijn mijn ouders?’ vroeg ik, James keek me onzeker aan.
‘Lilly, euhm. Je ouders zijn al een week dood’.
Ik staarde hem aan, ‘nee’ mompelde ik, ‘Ik… ik ben amper..’
‘Je bent twee weken buiten bewustzijn geweest. Je had veel bloed verloren’ zei zijn moeder.
…
Ik leunde achterover en keek naar Cassandra.
‘Dus, je wil, hier komen werken omdat?’ vroeg ze, ik twijfelde even en bedacht dat ik beter meteen de waarheid vertelde.
‘Ik heb een woonplaats nodig en geld. Men ouders zijn een 2tal weken dood en ik moet mijn schoolgerief voor mijn laatste jaar kunnen betalen’ zei ik, ik ontweek haar blik en hoorde haar zuchten.
‘wel, waarom ook niet’ zei ze, ze schoof me een papier toe, ‘doorlezen en ondertekenen alsjeblieft’.
Ik ondertekende het papier en ze gaf me de sleutels van het appartement. Ik had niemand wat verteld dat ik hier was en kreeg constant brieven van James, ik kon de confrontatie met hem nu emotioneel niet aan.
Ik vertrok naar mijn kamer en zette daar de radio aan. Zachte, stille, kalmerende tonen kwamen uit de boxen…

My black backpack stuffed with broken dreams
Twenty bucks should get me through the week
Never said a word of discontentment
Faught it a thousand times but now
I'm leaving home

Here in the shadows
I'm safe, I'm free
I've nowhere else to go
but I cannot stay where I don't belong

Two months pass by and it's getting cold
I know I'm not lost I'm just alone
But I won't cry, I won't give up, I can't go back now
Waking up is knowing who you really are

Here in the shadows
I'm safe, I'm free
I've nowhere else to go
but I cannot stay where I don't belong

In the shadows
I'm safe, I'm free
I've nowhere else to go
but I cannot stay here

Oh, show me the shadow where true meaning lies
So much more dismay in empty eyes.

liedje is exodus van evanescence, vond het wel een mooi Razz

...
Reacties zijn welkom...
GELUKKIG NIEUWJAAR AAN IEDEREEN
xxxxxxxxx
Veeeeeer

Veer · Geplaatst: Ma Jan 02, 2006 11:16

Het was donker in mijn kamer en ik zag buiten grijze dikke mistwolken samenhangen.
Het lied beschreef mij, of zo voelde het toch…
Donker, ik wou zo graag James zien. Maar ik durfde niet, waarom durfde ik niet?
Het was stom, een deel van mij wou bij hem zijn en een ander deel helemaal niet, een deel dat hem niet wou zien!
Ik staarde weer uit het raam en zweeg terwijl ik naar de allesoverheersende stilte luisterde…

Hoofdstuk 5: Must forget

Ik zag James pas terug op Zweinstein.
Ik had het feestmaal overgeslagen en was niet met de trein gekomen. Ik woonde in Zweinsveld zelf wat helemaal niet veraf was.
Dus het zou zinloos geweest zijn om eerst naar Londen te gaan om daar de trein te nemen.
Of dat dacht ik erover. Ik keek naar het haardvuur en wachtte tot de leerlingen zouden komen. Mijn handen trilden nerveus toen het portretgat openzwaaide.
Ik zag James verschijnen en hij kwam naar me toe, ik keek hem onzeker aan.
‘Sorry’ mompelde ik stil, hij schudde zijn hoofd en nam mijn handen vast.
‘Nee, je moet je niet verontschuldigen. Je had het moeilijk’ zei hij
‘Maar dan nog’ zei ik.
‘Ik heb je gemist, nooit gedacht dat ik je zo hard zou missen’
Ik besefte dat ik niet met hem moest praten om het te verklaren, ik ging op mijn tenen staan en kuste hem.
‘Hmm, bedankt’.
Ik knikte, ‘Ik… ik ga slapen. Tot morgen schat’ zei ik hem, hij knikte en gaf me nog gauw een zoen.
‘Tot morgen Lils’ antwoordde hij tegen me, ik ging de trap op naar mijn slaapzaal en keek nog enkele keren achterom.
Op mijn slaapzaal ging ik op mijn bed zitten en zocht in de lade van mijn nachtkastje naar mijn schriftje.
Ik sloeg het open toen ik het vond en begon te lezen, ik moest na de eerste regel moeite doen om niet te huilen.

dat is het dus Razz

reacties please Razz

...
xxxxxxxxxx[/i]

Veer · Geplaatst: Wo Jan 04, 2006 11:21

Vandaag zijn mijn ouders begraven. Het was vreemd.
Altijd waren ze er voor me, en nu voelt het alsof ze me in de steek hebben gelaten.
Alsof ze me niet meer willen hebben.
James was er ook, bij mij. De hele dag steunde hij me.
Ik hou van hem, hij ook van mij. Dat zei hij vandaag.
Maar hij kan de leegte niet vullen. Ik mag van zijn moeder bij hen intrekken.
Maar dat kan ik niet aan. Ik kan niet elke dag hun gelukkige gezin zien.
Petunia ontwijkt me, ma en pa stierven toen ze me kwamen opzoeken.
Dat zei ze me, ik geef mezelf de schuld.
Volgens James is het normaal, ik mis mijn ouders, waarom ??
Vandaag liedje gehoord op de radio: I cannot stay where I don’t belong

Ik sloeg het dagboek meteen dicht. De psychiater in Holisto ’s had gezegd dat vele mensen troost vonden door een dagboek te beginnen.
En het klopte, maar ik wist dat ik meer troost zou vinden bij James.
Maar het dagboek hielp me ook.
Ik sloeg het open op een lege pagina en begon te schrijven.

reacties please, moet bijtyppen en hoemeer reacties hoe beter, liefst met inhoud Wink

.
xxxx

Veer · Geplaatst: Do Jan 05, 2006 11:28

I know they’re not coming back
I know it’s hard to accept
But I still feel their presence
But I know they’re dead

He sees it when I cry
And he wants to hold me
Wants to comfort me
But I don’t let him

I love him
It’s just different now
It’s so much, so many
And I feel their presence

I know they’re gone
But I never said goodbye
I don’t understand why?
What if I lose him too?

Ik sloot het dagboek en kleedde me om.
Ik ging in bed liggen, die nacht huilde ik mezelf in slaap, het drong tot me door.

heb haast geen reacties gehad...
:'(
Please Sad

.
xxx

Veer · Geplaatst: Vr Jan 06, 2006 13:20

‘Morgen kerstvakantie’ zei ik, James knikte, ‘euhm. Weetje? Ik woon alleen nu! Ik dacht. Misschien wil je de vakantie bij mij doorbrengen’.
Hij keek me een beetje twijfelend aan, ‘Ik had ma belooft naar haar te gaan. Maar, ze zal het niet erg vinden denk ik’ zei hij, hij glimlachte naar me.
Twee meisjes kwamen giechelend voorbij we waren het handjes-houden-op-de-gang-stadium als koppen al lang gepasseerd.
Maar ik voelde nog steeds een tinteling als zijn hand plots de mijne raakte. Een warmte die door mijn hele lichaam vloeide.
Ik hoopte dat hij hetzelfde voelde.
‘Waar denk je aan?’ vroeg ik, hij zag er afwezig uit, vond ik.
‘Zwerkbal’ zei hij, ‘Na de vakantie is er een wedstrijd tegen Huffelpuf’
‘Maak je geen zorgen. Je bent fantastisch! Je doet het waarschijnlijk weer super’
‘Jij zegt dat altijd’
‘Het is waar’ zei ik, hij glimlachte en kuste me.
‘Je kan me altijd opbeuren’ zei hij, ik glimlachte.
‘Jij mij ook’ zei ik, ‘Je moet naar de les’.
‘Ja, ik zie je straks in de leerlingenkamer?’ vroeg hij, ik knikte en hij vertrok naar zijn les.
Ik kende zijn lesrooster beter dan dat van mezelf, besefte ik, best stom niet?
…
‘Hou van je’ zei hij zacht, ik glimlachte.
‘Ik ook van jou’ zei ik, hij trok me tegen zich aan zoende me.
We lagen op bed, in mijn kamer waar ik ook de zomervakantie had doorgebracht.
Ik was net wakker geworden en wreef nu vermoeid door mijn ogen. Het was lang geleden dat ik me zogoed had gevoeld.
De laatste keer was toen ik met James weg was geweest. Voor ik was aangevallen…
Dat wou ik het liefst zo snel moegelijk vergeten.
Maar het ging niet. Ik kon het niet.
Elke keer als iemand zijn arm op mijn schouder of dij legde trok ik weg, behalve bij James…
Er werd op de deur geklopt en Cassandra kwam binnen.
‘Lilly, sorry voor het storen’ zei ze, ‘er is hier ene Remus en Sirius voor jullie’.
James sprong op en ik staarde hem verbaasd aan.
‘Hoe komen ze hier?’ vroeg ik, hij glimlachte.
‘Leg ik je nog wel uit’ zei hij, hij nam mijn hand en we liepen de trap af.
Of beter gezegd, James trok me mee, niet dat ik het erg vond. Ik kon het verbazingwekkend goed vinden met Remus en Sirius. En Sirius was de bron wou je iets over James weten. Hij wist echt alles van hem, Nouja, dat misschien ook weer niet. Maar je begrijpt wat ik bedoel.
Ik glimlachte tevreden en voelde James’ hand op mijn rug toen we de twee zagen.
‘Hay Gaffel’ zei Sirius blij.
‘Gaffel? Wat is dat voor een bijnaam?’. Ik flapte het er zonder denken uit.
‘Euh’ zei James onzeker, hij keek naar zijn voeten en stamelde wat.
‘Zullen we eerst naar boven gaan?’ vroeg hij, ik knikte verbaasd en volgde het drietal naar onze kamer.
‘Wel, euhm’ begon hij, ‘Ik ben euhm, een faunaat. Ongeregistreerd’.
‘WAT?’ riep ik uit, ‘BEN JE GEK?? DAT IS GEVAARLIJK’.
Hij keek me geschrokken aan, Sirius opende zijn mond om iets te zeggen maar besloot dat hij niets te zeggen had.
‘Ze deden het voor mij’ zei Remus plots, ik voelde James’ hand op mijn schouder en keek verbaasd op. ‘Voor jou?’ vroeg ik verward, hij knikte.
‘Elke keer met volle maan. Als mens kunnen ze me niet gezelschap houden, ze merkten al gauw dat er iets was met me. En toen zijn ze faunaten geworden. Als dier kunnen ze bij me blijven. En dan is het minder pijnlijk’ zei hij, ik keek hem geschrokken aan.
‘Jij? Een weerwolf?’ vroeg ik, Sirius siste.
‘Sshht’ zei hij, ‘Het moet geheim blijven. Perkamentus weet het heus wel’.
‘Maar, is het niet gevaarlijk?’ vroeg ik, James haalde zijn schouders op.
‘Er zijn maatregelen genomen voor me’ zei Remus, ik draaide me om en keek James aan.
‘Oke dan’ zei ik, hij kuste me, toen we opkeken waren de twee verdwenen…

BEdankt voor de reacties, Razz

Maar ik post kleine stukjes omdat ik anders veel moet bijtyppen, en daar heb ik niet altijd zin in.
Dus dit is een vrij lang stuk.
Ben nu aan het einde bezig:P.
xxx
Veeeer

Veer · Geplaatst: Vr Jan 06, 2006 20:18

Nu zat ik hier, in de les. Naast Andrew die op zijn suikerveer sabbelde en deed alsof hij zich concentreerde. Hij krabbelde mannetjes op zijn notities en keek af en toe naar de leraar die een lange en saaie uitleg deed over weet ik veel wat.
James zat enkele banken verder naast Sirius, ze voerden een gesprek op een hoekje van Sirius’ perkament en James grijnsde.
Ik glimlachte en de bel galmde door de school, ik wou net opstaan toen ik de leraar hoorde.
‘Evers en Potter, ik wil jullie nog even spreken na de les’ zei hij, ik keek even naar James en hij knikte.

‘Lilly, ik heb gemerkt dat sinds de Grote Vakantie je punten aanzienlijk zijn gedaald’ begon hij, ik beet op mijn lip. Geen van de leraren wist van de gebeurtenissen af.
‘Wel, euh’ zei ik, ‘Ik kan me niet goed concentreren’.
‘Hmm, ik heb begrepen dat jullie twee iets hebben… Is er tijdens de vakantie iets gebeurt’ vroeg hij, James schudde zijn hoofd.
‘Nouja, maar niet tussen ons. Het is ingewikkeld’ zei hij, hij keek me vragend aan en ik knikte, ‘Nouja, euhm. Lilly ’s ouders waren betrokken bij een auto ongeval’.
‘En je bent ongerust over hen?’, de leraar keek me aan en ik keek hem geërgerd aan.
‘Ze zijn dood’ zei ik kil, hij keek me geschrokken aan.
‘Misschien, kunnen jullie even naar Perkamentus gaan om dit te bespreken?’ zei hij, ik knikte en vertrok samen met James.
…

‘Denk je dat het zal lukken?’ vroeg hij bezorgd, ik haalde mijn schouders aan.
Ik wist het niet, misschien wel, als hij hier zou blijven.
Ik nam zijn hand vast en voelde een geruststelling
‘Denk je dat wij samen oud zouden worden?’ hoorde ik hem vragen, een beetje verbaasd keek ik hem aan.
‘Weet je, ik denk van wel’ zei ik glimlachend.
‘Dus, wij? Trouwen of zo?’
‘Ja, ik denk het wel. Ik zou in ieder geval niet weigeren’
Hij taste in zijn zak en haalde een klein doosje tevoorschijn.
‘Je zou niet weigeren? Wat zeg je?’.
Hij klapte het doosje open en onthulde een ring met een groen steentje.
‘Ja’.
Hij gaf me de ring, ‘Zullen we naar de Perkamentus gaan?’.
‘Wat? Owh, ja’ zei ik ademloos, ik kuste hem opgewekt.
Die avond was onvergetelijk, voor ons beiden.

Ga een van men oude fanfics posten als volgende. en misschien er een einde aan maken en verderwerken.
Ik kreeg er goede reacties op.

xxx
Veer Razz

Veer · Geplaatst: Zo Jan 08, 2006 15:03

‘Lilly! Voel je jezelf wel goed?’ vroeg Anderling, ik haalde mijn schouders op.
James keek in mijn richting en was zo te zien bezorgd.
We waren nu al 5 jaar getrouwd en hadden een vergadering van De Orde op Zweinstein.
Ik zou uitleggen wat “De Orde” is, maar ik had geen zin.
‘Lilly, je ziet er inderdaad wat bleekjes uit. Je kan bij Poppy langsgaan al je wil’ zei Perkamentus, ik keek James vragend aan en hij knikte.
‘Ja, laat ik dat maar doen’ zei ik stil, ik stond op en vertrok naar de ziekenzaal.
‘Lilly! Leuk je te zien! Voel je jezelf niet goed?’ vroeg madame Pleister.
Ze wees op een bed en ik ging zitten.
‘Nouja, James wou dat ik ging. Ik voel me gewoon wat misselijk. Meer niet’
‘Hmm, hoe gaat het met jou en James? Ik hoorde dat jullie nu een eigen huis hebben’ zei ze, ze voelde met haar handen op mijn buik en ging iets halen.
‘Ja’ zei ik, ‘de halve maan straat, best gezellig’
‘Veel ruimte?’ vroeg ze, ze glimlachte.
‘Valt mee, enkele kamers’
‘Voor gezin uitbreiding?’ zei ze, ik knikte.
‘Nou, met der tijd. Alles gaat goed tussen ons, waarom?’ zei ik, ik keek haar achterdochtig aan.
‘Zou je deze test even voor me willen doen? Zwangerschapstest’ zei madame Pleister.
‘Euhm, ja natuurlijk’ zei ik verbaasd, ik nam de test aan.
…
‘En?’ vroeg ik, ze keek naar de test en glimlachte.
‘Je wil het hem zelf vertellen zeker?’
‘Positief dus?’
Ze knikte, ik kon een glimlach niet onderdrukken. Om een of andere reden was ik blij met het nieuws.
‘Ik ga terug’ zei ik, ze knikte tevreden.
‘Tot nog eens Lilly, het beste’ zei ze, ik draaide me om en rende meteen weg.

xxxxxxxxx

Veer · Geplaatst: Di Jan 10, 2006 19:33

‘Lils? Je bent er weer. Alles oke?’ vroeg James meteen.
‘Ja, kan ik je even spreken?’
‘Kan het later?’
De leden van de Orde keken James verbaasd aan.
‘Nee! Nu’ zei ik, hij stond op en volgde me naar buiten.
‘Wat is er zo belangrijk dat het niet kan wachten?’ vroeg hij, ik haalde diep adem en zocht alle moed bij elkaar.
‘Ik ben zwanger’ zei ik.
‘WAT?’
Ik had me geen voorstelling gemaakt van hoe hij zou reageren, maar dit had ik kunnen verwachten.
‘Sinds?’
‘Ik weet het nog maar pas. Maar ik denk sinds twee weken geleden. Weet je nog? Op onze huwelijksverjaardag’ zei ik, hij glimlachte en knikte.
‘Wil je het houden?’ vroeg hij, ik knikte meteen, ‘Goed. Ik ook. We houden het’.
Ik voelde een plotse schok en sloeg mijn handen voor mijn mond.
‘Oh god!! We worden ouders’ zei ik, ik voelde een golf van onvoorstelbaar geluk en James omhelsde me stevig.
Onze omhelzing werd afgesloten met een innige, en zéér intieme kus.
‘Oh, sorry. Ik moest komen vragen of jullie nog terug kwamen naar de vergadering’ zei Anderling, ik keek James vragend aan en schudde mijn hoofd.
‘Nee. Ik kan mijn gedachten er toch niet meer bijhouden. Ik zit ergens helemaal anders’ zei James, hij keek me speels aan.
Ik werd door James tegen hem een getrokken en giechelde, we lieten een verbaasde Anderling achter.

We wandelden door de winkelstraat terwijl de sneeuw uit de lucht dwarrelde. Ik stond dicht tegen James aan en was haast niet zichtbaar onder mijn muts.
We hielden halt aan een etalage die met babyspullen was gevuld en keken ernaar.
‘Zo klein’ zei James, ik knikte.
‘Onvoorstelbaar, niet?’ vroeg ik glimlachend.
‘Onvoorstelbaar’ zei hij ademloos, Hoe vertellen we het de anderen? En aan de Orde?’
‘Niet! Ze komen er wel achter’ zei ik, hij knikte tevreden.
…

tss, heb weinig tijd, terug school enzo Razz

.
xxx

Veer · Geplaatst: Wo Jan 11, 2006 14:14

Ik was vier maanden ver nu en nog niemand had het echt door.
Het was nog vrij koud en daarom hield ik steeds mijn gewaad, dat het vrij goed verborg, aan. Tot een warme februari dag. Ik was helemaal vergeten dat ik een strakke blouse droeg en had mijn gewaad uit gedaan.
Ik stond op om een perkament aan te nemen en voelde plots alle blikken op mij en James gericht. Ik was in de war door de plotse aandacht.
‘Euhm. Is er wat te zien?’ vroeg ik onzeker, James glimlachte.
‘Schat, je draagt je blauwe blouse’ zei hij, ik glimlachte en ging zitten.
‘Ik denk dat jullie een mededeling hebben’ zei Sirius grijnzend.
‘Nouja, je hebt het overduidelijk al gezien’ zei James, we werden gefeliciteerd en ik voelde aan mijn buik.
Het voelde goed aan…

Ik keek angstig rond, nu?
Een beklemmend gevoel overwelmde me.
Niet Harry, ze moesten van hem afblijven. Ik voelde een plots moedergevoel, hetgene waarover James al had verteld. Een moment waarop het leven van de kind je dierbaarder was dan dat van jezelf.
Maar nu pas voelde ik het echt, nu de toverstok op mijn hart was gericht en de kille stem schreeuwde dat ik opzij moest gaan.
‘Neem mij’
Het was alsof een vreemde het zei, alsof ik was bezeten door iemand die nu via mij praatte, ‘laat Harry leven, alsjeblieft’.

Hij luisterde niet, richtte de stok op mij en sprak de vloek des doods uit..
Maar Harry bleef leven..

THE END

geniet er maar van.
Ik zal verderwerken aan mijn volgende verhaal.

Oproep

Okey, men volgende heb ik geschreven voor boek 6 (ik denkt ook voor boek 5) uitkwam. Het begint vanuit Ginny's standpunt, dan naar het standpunt van haar dochter op zweinstein, en dan zit ik vast.
Ik zit nu aan Negen pagina's in word.
'Alle inspiratie is Welkom en je zal zeker en vast Vernoemd worden als je me kan helpen...

Da dochter heet Lilly en medeleerlingen zijn:
Thomas Daansen
Raf Diëndo
Michael Jumpers
en Mellinde

Zwerkbal mag ook , gewoon namen geven die ik kan gebruiken, grote verhaallijnen ofzoverder. Of bijvoorbeeld als je wel wil schrijven maar bang bent dat anderen het neit goed gaan vinden.
Alle hulp is welkommm..
Reacties (op down to earth ook) zijn 1000X welkom...
xxxxxxxxxx